#grek zorba

[magazyn-polski]

"Do późna w noc siedzieliśmy milcząc przy ogniu. Raz jeszcze poczułem, jak prostą, codzienną rzeczą jest szczęście - szklanka wina, kasztan, jakiś piecyk, szum morza. Nic więcej. Ale by to poczuć, że to wszystko jest szczęściem, trzeba mieć proste, naiwne serce".

Nikos Kazantzakis "Grek Zorba"

[miastaslow]

Plebiscyt w Kielcach - wybraliśmy najlepszą ze stu wspólnie przeczytanych lektur

Za nami już sto wspólnie przeczytanych książek! Uczestnicy spotkań i sympatycy kieleckiego Klubu z Kawą nad Książką wspólnie wybrali najlepsze z lektur, z jakimi mierzyliśmy się w naszym klubie. Oto podsumowanie oddanych głosów!

Niekwestionowanym zwycięzcą okazała się nasza setna wspólna lektura, czyli Pan Lodowego Ogrodu. Tom 1 Jarosława Grzędowicza. Zaraz za Grzędowiczem, z równą ilością głosów i wynikiem drugiego miejsca, uplasowały się dwie powieści napisane przez kobiety: nieco metaforyczny Sen o okapi Mariany Leky oraz Gdzie śpiewają raki Delii Owens.

Na podium uplasowała się również szkolna lektura, czyli Lalka Bolesława Prusa! Co każe przemyśleć wszechobecną krytykę listy lektur w liceach. :-) Mamy nadzieję, że zgadzacie się z prezentowanymi wynikami. A może mieliście innych faworytów? Podzielcie się z nami swoimi typami!

Kasia Leśniak

Poniżej prezentujemy listę wszystkich przeczytanych wspólnie lektur, biorących udział w plebiscycie:

1. Lekcje pana Kuki, Radek Knapp 2. Dopóki mamy twarze, Clive Staples Lewis 3. Szopka, Zośka Papużanka 4. Korzenie, Alex Haley 5. Poszukiwacze muszelek, Rosamunde Pilcher 6. Bez mojej zgody, Jodi Picoult 7. Smilla w labiryntach śniegu, Peter Hᴓeg 8. Księżniczka z lodu, Camilla Läckberg 9. Dzień, noc i pora niczyja, Ewa Nowacka 10. Miłość w czasach zarazy, Gabriel García Márquez 11. Dom dzienny, dom nocny Olga Tokarczuk 12. Ciemno, prawie noc, Joanna Bator 13. Grek Zorba, Nikos Kazantzakis 14. Szklany klosz, Sylvia Plath 15. Lolita, Vladimir Nabokov 16. Grona gniewu, John Steinbeck 17. Mnich. Romans grozy, Matthew Gregory Lewis 18. Brühl, Józef Ignacy Kraszewski 19. Kwiaty dla Algernona, Daniel Keyes 20. Wielki Gatsby, Francis Scott Fitzgerald 21. Analfabetka, która potrafiła liczyć, Jonas Jonasson 22. Na południe od granicy, na zachód od słońca, Haruki Murakami 23. Szum, Magdalena Tulli 24. Tak sobie myślę..., Jerzy Stuhr 25. Głowa Niobe, Marta Guzowska 26. Pochwała macochy, Mario Vargas Llosa 27. Odwrotniak, Jakub Małecki 28. Po prostu bądź, Magdalena Witkiewicz 29. Masakra, Krzysztof Varga 30. Słowik, Kristin Hannah 31. Ślady, Jakub Małecki 32. Bodo wśród gwiazd, Anna Mieszkowska 33. Czarna bezgwiezdna noc, Stephen King 34. Morderstwo w Orient Expressie, Agatha Christie 35. Czerwona jaskółka, Jason Matthews 36. Tonąca Ruth, Christina Schwarz 37. Ulisses, James Joyce 38. Kobieta w oknie, A. J. Finn 39. Gra w klasy, Julio Cortázar 40. Istota zła, Luca D'Andrea 41. Wielka samotność, Kristin Hannah 42. Patrick Melrose, Edward St Aubyn 43. Listy do pałacu, Jorge Díaz 44. Gwiazdozbiór Psa, Peter Heller 45. Hipopotam, Stephen Fry 46. Siedem sióstr, Lucinda Riley 47. Miłośnik wulkanów, Susan Sontag 48. Tożsamość, Milan Kundera 49. Narcyz i Złotousty, Herman Hesse 50. Iluzjonista, Remigiusz Mróz 51. Lawendowy pył, Danuta Marcinkowska, Ewa Marcinkowska-Schmidt i Klaudyna Schmidt 52. Bez skrupułów, Harlan Coben 53. Maria i Magdalena, Magdalena Samozwaniec 54. Szadź, Igor Brejdygant 55. Wodny nóż, Paolo Bacigalupi 56. Rysa, Igor Brejdygant 57. Pantaleon i wizytantki, Mario Vargas Llosa 58. Gambit królowej, Walter Tevis 59. Klucze królestwa, Archibald Joseph Cronin 60. Miasto niedźwiedzia, Fredrik Backman 61. Tajemniczy przybysz, Mark Twain 62. Tato, William Wharton 63. Gra szklanych paciorków, Herman Hesse 64. Gdzie śpiewają raki, Delia Owens 65. Ludzie na drzewach, Hanya Yanagihara 66. Lalka, Bolesław Prus 67. Wszystko za Everest, Jon Krakauer 68. Domofon, Zygmunt Miłoszewski 69. Jeździec miedziany, Paullina Simons 70. Biała wilczyca, Theresa Révay 71. Kamienny anioł, Katherine Scholes 72. Piękne kłamstwa, Lisa Unger 73. Przygody dobrego wojaka Szwejka podczas wojny światowej, Jaroslav Hašek 74. Żniwa zła, Robert Galbraith 75. Dotknięcie ziemi, Rani Manicka 76. Biegnąca z wilkami, Clarissa Pinkola Estés 77. Lektor, Bernhard Schlink 78. Dygot, Jakub Małecki 79. Siódme wtajemniczenie, Edmund Niziurski 80. Kirke, Madeline Miller 81. Dzieci północy, Salman Rushdie 82. W ciemnej dolinie. Rodzinna tragedia i tajemnica schizofrenii, Robert Kolker 83. Lot ćmy, Ken Follett 84. Światy wzniesiemy nowe, Urszula Jabłońska 85. Czego pragnie kobieta, Zbigniew Lew-Starowicz i Krystyna Romanowska 86. Diabeł, którego znasz. Psychiatria sądowa bez tajemnic, Gwen Adshead i Eileen Horne 87. Azazel, Izaac Asimov 88. Bogowie, groby i uczeni. Powieść o archeologii, C. W. Ceram 89. Wyspa dnia poprzedniego, Umberto Eco 90. Dobry wilk. Tragedia w szwedzkim zoo, Lars Berge 91. Zanim wystygnie kawa, Toshikazu Kawaguchi 92. Jak nie zabiłem swojego ojca i jak bardzo tego żałuję, Mateusz Pakuła 93. Zatoka Francuza, Daphne du Maurier 94. Sen o okapi, Mariana Leky 95. Dożywocie, Marta Kisiel 96. Droga do zapomnienia, Eric Lomax 97. Petersburg. Miasto snu, Joanna Czeczott 98. Nie zaczęło się od ciebie. Jak dziedziczona trauma wpływa na to, kim jesteśmy i jak zakończyć ten proces, Mark Wolynn 99. Miasto Śniących Książek. Powieść z Camonii autorstwa Hildegunsta Rzebiarza Mitów, Walter Moers 100. Pan Lodowego Ogrodu. Tom 1, Jarosław Grzędowicz

[werkawalerka]

W moim życiu największymi dobroczyńcami okazały się podróże i sny.

Nikos Kazantzakis

[orange-photoproject]

"Do późna w noc siedzieliśmy milcząc przy ogniu. Raz jeszcze poczułem, jak prostą, codzienną rzeczą jest szczęście - szklanka wina, kasztan, jakiś piecyk, szum morza. Nic więcej. Ale by to poczuć, że to wszystko jest szczęściem, trzeba mieć proste, naiwne serce." - Nikos Kazantzakis, Grek Zorba G: Pamiętam jak się starłem zagrać światłem na tym zdjęciu. Pierwszy plan w większości zacieniony, a tło oświetlone i rozmyte.

[bajdeusz]

PRZYJACIEL

 To tak cudownie jest kogoś lubić,

Jak lubi drzewo wiatr;

Nie myśleć o tym ani nie mówić,

Nie płakać, gdy go brak.

Mieć jeszcze jedno serce do wzruszeń,

Oczy do łez...

Po prostu – wszystko, co jest,

Mnożyć przez dwa, dwa światy mieć.

 I WCIĄŻ NIE WIEDZIEĆ, CZEMU SIĘ TAK LUBI...

MOŻE DLATEGO, ZE TAK LEPIEJ JEST...

 To tak cudownie mieć z kim wytańczyć

Wszystko, jak Zorba Grek;

Życie , jak zapach czuć pomarańczy,

Dzielić ją wciąż na dwie.

Czasem być błaznem szczerym jak Stańczyk,

Czasem jak klaun...

Po prostu – tak kogoś czuć,

Jak siebie część, jak serca pół.

  To tak cudownie móc czyjeś kroki

Poznać wśród innych stu;

I nawet smutku poznać uroki,

Dzieląc się nim na pół.

I tak niczego nie chcieć od siebie,

Lecz dawać wciąż...

Po prostu – ot, tak jak ptak

Daje swój śpiew, bo trzeba tak.

  To tak cudownie komuś zawierzyć,

Jak ufa rzece łódź;

I czyjeś serce nadzieją mierzyć,

Jak rośnie widzieć móc.

Ufność rozdartą umieć załatać

Któryś tam raz...

Po prostu – kto serce ma

Łatane wciąż – kocha jak Bóg.

[ponapisach]

Wesoły, ale i smutny, czasem nostalgiczny, by zaraz po tym być zrywnym jak Zorba w tańcu. Zawsze pełen emocji i wydarzeń, które ciężko zamknąć w rutynie dnia codziennego. Największą i główną rolę odegrał tu Anthony Quinn. To uosobienie całego ludzkiego życia w dużym, filmowym, dwugodzinnym skrócie. Jednak nie należy traktować tego obrazka jako krzywego zwierciadła człowieka ogarniętego wielkimi pasjami, a raczej skrupulatne przedstawienie wszystkich przywar i cech odzwierciedlających serca rozgorzałe w rewolucji. Quinn swoją wybitną rolą stworzył postać niejednoznaczną, trudną w obyciu, ale i taką, której można oddać serce, chociaż czasami lepiej traktować z dystansem.

Cała recenzja już na blogu.

[golge-gezgin]

https://golgegezgin.blogspot.com/2018/11/travel-usa-01-washington-dc.html

Özgür değilsin, senin bağlı bulunduğun ip, öbür insanlarınkinden daha uzun, hepsi bu kadar! ( Mihalis Kakoyannis, Zorba The Grek, 1964. )

.

.

.

.

.

[ USA, Washington DC,16.10.2018 ]

[euthanasia-coaster]

"Do późna w noc siedzieliśmy milcząc przy ogniu. Raz jeszcze poczułem, jak prostą, codzienną rzeczą jest szczęście - szklanka wina, kasztan, jakiś piecyk, szum morza. Nic więcej. Ale by to poczuć, że to wszystko jest szczęściem, trzeba mieć proste, naiwne serce."

Nikos Kazantzakis "Grek Zorba"

[werkawalerka]

Moje życie potoczyło się fałszywą drogą, a kontakt z ludźmi wywoływał tylko wewnętrzny monolog. Upadłem już tak nisko, że gdybym miał do wyboru rzeczywistą miłość lub przeczytanie dobrego romansu, wybrałbym książkę.

Nikos Kazantzakis

[musicfromallaroundtheworld]

"Zorbas" (or more commonly, "Zorba's Dance") is a song by Greek composer Mikis Theodorakis. It is based on two traditionalCretan songs, "Armenohorianos Syrtos" and "Kritiko syrtaki", composed by Giorgis Koutsourelis. The song featured in the 1964 filmZorba the Greek, for which Theodorakis wrote the soundtrack, and became popular around the world. It is now commonly played and danced to in Greek tavernas (via https://en.wikipedia.org/wiki/Zorbas).

[xena2-blog]

Demis Russos -- Grek Zorba

[bajdeusz]

PRZYJACIEL

 To tak cudownie jest kogoś lubić,

Jak lubi drzewo wiatr;

Nie myśleć o tym ani nie mówić,

Nie płakać, gdy go brak.

Mieć jeszcze jedno serce do wzruszeń,

Oczy do łez...

Po prostu – wszystko, co jest,

Mnożyć przez dwa, dwa światy mieć.

 I WCIĄŻ NIE WIEDZIEĆ, CZEMU SIĘ TAK LUBI...

MOŻE DLATEGO, ZE TAK LEPIEJ JEST...

 To tak cudownie mieć z kim wytańczyć

Wszystko, jak Zorba Grek;

Życie , jak zapach czuć pomarańczy,

Dzielić ją wciąż na dwie.

Czasem być błaznem szczerym jak Stańczyk,

Czasem jak klaun...

Po prostu – tak kogoś czuć,

Jak siebie część, jak serca pół.

 To tak cudownie móc czyjeś kroki

Poznać wśród innych stu;

I nawet smutku poznać uroki,

Dzieląc się nim na pół.

I tak niczego nie chcieć od siebie,

Lecz dawać wciąż...

Po prostu – ot, tak jak ptak

Daje swój śpiew, bo trzeba tak.

  To tak cudownie komuś zawierzyć,

Jak ufa rzece łódź;

I czyjeś serce nadzieją mierzyć,

Jak rośnie widzieć móc.

Ufność rozdartą umieć załatać

Któryś tam raz...

Po prostu – kto serce ma

Łatane wciąż – kocha jak Bóg.

[audiobookpl]

Kolekcja "Mistrzowie słowa" - komplet 27 audiobooków

Kolekcja ""Mistrzowie słowa"" to 27 dzieł literackich w znakomitych interpretacjach wybitnych polskich aktorów. Każdy tom zawiera bogato ilustrowaną książkę przedstawiającą sylwetkę aktora. Na płytach CD nagrane zostały książki audio w formacie MP3. Wystarczy tylko nacisnąć play na przenośnym odtwarzaczu, aby przenieść się w świat wymalowany słowami przez Twojego ulubionego aktora! Tomy 1-21 to adaptacje książek przygotowane przez Polskie Radio. Tomy 22-27 zawierają pełny tekst książek. 1. Jan ENGLERT Psy wojny Frederick Forsyth 2. Janusz GAJOS Pan Wołodyjowski Henryk Sienkiewicz (2 płyty) 3. Wiesław MICHNIKOWSKI Folwark zwierzecy George Orwell 4. Stanisława CELIŃSKA Boża podszewka Teresa Lubkiewicz-Urbanowicz 5. Marian OPANIA Krzysztof Aleksander Minkowski 6. Andrzej ŁAPICKI Aksamitne pazurki Earl Stanley Gardner 7. Piotr FRONCZEWSKI Ferdydurke Witold Gombrowicz 8. Jan PESZEK Zostało z uczty Bogów Igor Newerly 9. Magdalena ZAWADZKA Wyznania chińskiej kurtyzany Miao Sing 10. Zbigniew ZAPASIEWICZ Lwy mojego podwórka Jarosław Abramow-Newerly 11. Roman WILHELMI Moskwa-Pietuszki Wieniedikt Jerofiejew 12. Krzysztof KOLBERGER Kariera Nikodema Dyzmy Tadeusz Dołęga-Mostowicz 13. Mariusz BENOIT Świat według Garpa John Irving 14. Zbigniew ZAMACHOWSKI Imperium słońca James Ballard 15. Gustaw HOLOUBEK Doktor Faustus Thomas Mann 16. Krzysztof KOWALEWSKI W dolinie Muminków Tove Jansson 17. Irena KWIATKOWSKA Dzieci z Bullerbyn Astrid Lindgren 18. Andrzej SEWERYN Następny do raju Marek Hłasko 19. Kazimierz KACZOR Obsługiwałem angielskiego króla Bohumil Hrabal 20. Daniel OLBRYCHSKI Cała jaskrawosc Edward Stachura 21. Marek KONDRAT Zły Leopold Tyrmand 22. Joanna SZCZEPKOWSKA Duma i uprzedzenie Jane Austin 23. Jerzy ZELNIK Grek Zorba Nikos Kazantzakis 24. Jerzy STUHR Baśnie Christian Andersen 25. Wojciech PSZONIAK Idiota Fiodor Dostojewski (2 płyty) 26. Adam FERENCY Kongres futorologiczny Stanisław Lem 27. Anna POLONY Anna Karenina Lew Tołstoj DANE TECHNICZNE: Wielkość całości: 13.1 GB Czas: 100h+ Bitrate: 64-320 kbps Rodzaj kompresji: zip, 7zip Zawartość uploadu: mp3 Wersja językowa: PL Czytają: aktorzy, lektorzy profesjonalni Hasło: brak KLIKNIJ ABY POBRAĆ

[normaltd]

"Znalazłem piękny zielony kamień. Przyjeżdżaj natychmiast!"

- Nikos Kazantzakis, Grek Zorba

[2902ad1768-blog]

Byłem głęboko przekonany, że szczytem, na który może się wznieść człowiek, nie jest ani Wiedza, ani Cnota, ani Dobroć, ani Zwycięstwo, lecz coś o wiele bardziej wzniosłego i wymagającego więcej heroizmu: święta w swej istocie groza. Co jest poza tą świętą grozą? Umysł człowieka nie może tego ogarnąć. (...) Jesteśmy niczym liche robaczki na listku potężnego drzewa. Ten listek to nasza Ziemia, inne liście są gwiazdami, które widzisz nocą w ich ruchu. Drepcemy na naszym listku, przypatrując mu się lękliwie, obwąchujemy, czy pachnie, czy też czuć go nieładnie, próbujemy, czy jest jadalny. Gdy go uderzyć - oddycha i reaguje. Jęczy jak żywa istota. Niektórzy ludzie, ci nieustraszeni, docierają aż do jego krawędzi i z szeroko otwartymi oczami i wytężonym słuchem pochylają się nad chaosem. Dreszcz nas przenika, bo wyczuwamy tam straszliwą otchłań. Słyszymy szmer innych liści ogromnego drzewa, tętnienie soków żywotnych, które wznoszą się od korzeni do naszego liścia, wypełniają go, a z nim i nasze serca, i wtedy ciałami i duszami pochylonych nad straszną przepaścią wstrząsa groza. W tym momencie poczyna się... Przerwałem. Chciałem powiedzieć: "W tym momencie poczyna się poezja", ale Zorba nie zrozumiałby tego, więc zamilkłem. - Co się zaczyna? - pytał trwożnym głosem Zorba. - Dlaczego nie dokończyłeś? - Zaczyna się wielkie niebezpieczeństwo, Zorba. Jedni dostają zawrotu głowy i bredzą, inni przerażeni, usiłują znaleźć odpowiedź, która by dodała im otuchy, i mówią: "Bóg", jeszcze inni spoglądają spokojnie i odważnie z krawędzi liścia w przepaść i powiadają: "To mi się podoba".

Nikos Kazantzakis "Grek Zorba"

[freebite]

Rzad­ko szczęście od­czu­wamy wte­dy, kiedy jest naszym udziałem. Do­piero gdy prze­minie, spogląda­my wstecz i nag­le poj­mu­jemy - niekiedy ze zdu­mieniem - jak bar­dzo by­liśmy szczęśliwi.