#greekpoem

[psychotiko-epeisodio]

Ξέρεις τι θυμήθηκα;

Τότε στις αρχές που δεν μπορούσες χωρίς εμένα.

Που με κοίταζες και χαμογελούσες αυθόρμητα.

Που ερχόσουν χαράματα να με πάρεις να πάμε βολτα.

Εγώ ακόμη η ίδια είμαι.

Εσύ άλλαξες.

[s-anastasiou]

Ψάχνοντας πυγολαμπίδες σε ένα δάσος νεκρό. Ίσκιος δε βρέθηκε ποτέ ξανά, ούτε μια στάλα δάκρυ. Όλοι περαστικοί στέκουν, μη στέκεσαι στην πόρτα. Φύγε ή μείνε.. Τις νύχτες όμως θα είσαι πάντα παρέα με τον εαυτό σου. Κι αν πέσεις από τα νωρίς για ύπνο, τότε θα ζεις στην άγνοια. Τον ήλιο ποτέ δεν το συμπάθησα, προτιμώ τα σκοτάδια μου. #στιχακια #στιχάκια #stixakia #greek #greekwriter #greekquotes #greekpost #greekstory #greekwriting #lifequotes #lovequotes #thoughts #athensgreece #athens #athensvibe #αθήνα #αθηνα #σκεψεις #ποίηση #greekpoetry #greekpoems #Efstathis #ellinikaquotes #stoixakia #ellinikastixakia #stixakiamenohma #περπατάδα #στίχοι #ρομαντήχοι https://www.instagram.com/p/Cp9BEXjoxkO/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[li8argos]

Θα ’ρθει καιρός που θ’ αλλάξουν τα πράματα.

Να το θυμάσαι Μαρία.

Θυμάσαι Μαρία στα διαλείμματα εκείνο το παιχνίδι που τρέχαμε κρατώντας τη σκυτάλη–μη βλέπεις εμένα– μην κλαις. 

Εσύ είσ’ η ελπίδα άκου θά ’ρθει καιρός που τα παιδιά θα διαλέγουνε γονιούς δε θα βγαίνουν στην τύχη

Δε θα υπάρχουνε πόρτες κλειστές με γερμένους απέξω

Και τη δουλειά θα τη διαλέγουμε δε θα ’μαστε άλογα να μας κοιτάνε στα δόντια.

Οι άνθρωποι –σκέψου!– θα μιλάνε με χρώματα κι άλλοι με νότες.

Να φυλάξεις μοναχά σε μια μεγάλη φιάλη με νερό λέξεις κι έννοιες σαν κι αυτές: απροσάρμοστοι-καταπίεση-μοναξιά-τιμή-κέρδος-εξευτελισμός για το μάθημα της ιστορίας.

Είναι Μαρία –δε θέλω να λέω ψέματα–δύσκολοι καιροί. 

Και θά ’ρθουνε κι άλλοι.

Δεν ξέρω –μην περιμένεις κι από μένα πολλά–τόσα έζησα τόσα έμαθα τόσα λέω κι απ’ όσα διάβασα ένα κρατάω καλά: «Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος».

Θα την αλλάξουμε τη ζωή!

Παρ’ όλα αυτά Μαρία.

Από τη συλλογή Ιδιώνυμο (1980)

[betterthanbroccoli]

Γαμώ τις πανελλήνιες σας γαμώ

[cillius]

Αναζητάμε τότε ο ένας τον άλλον λαχανιάζοντας όρκοι, αγκαλιάσματα, παροξυσμοί, φιλιά, δάκρυα πιο γλυκά απ' όλες τις ευτυχίες ρίγη, λόγια απίθανα, τρέλες, πάναγνη προστυχιά, κι ερωτικοί εξευτελισμοί κατάστεροι σαν δόξες. Κι άλλα πιο φοβερά κι ακατανόμαστα που όλοι τα ζούμε και κανένας δεν τολμάει να τα εξομολογηθεί.

Τάσος Λειβαδίτης, Συμφωνία αρ. 1 (1957)

[rafaelaggio]

Να λετε παντα οσα νιωθετε γιατι αλλιως θα φτασετε 70 χρονων και θα τα φωναζετε μονοι σας, περπατωντας στον δρομο, με ενα ποτο στο χερι.

[koimitiriosdynami]

Μέσα από τα άστρα τα θολά η νύχτα κλαίει σιωπηλά κι αυτός που βγαίνει νικητής κλείνει το στόμα Είναι παράξενη η φθορά έχει η καρδιά της δυο φτερά που πληγωμένα αποζητούν να ζουν στο χώμα Κι αν λάθος βήματα διαβώ στείλε μου μήνυμα βουβό από το φως κάποιας αυγής να πάρω χρώμα

Έργο| Vincent Van Gogh ~ [The starry night]

[thewhisperwind]

Ήταν βράδυ,

κρυφτήκαμε κοντά σ´ ένα χαντάκι,

Κυνηγημένοι από τους δαίμονες της νύχτας,

Έτρεμα στην σκέψη να μας πιάσουν και να μας πάνε πίσω στο σκότος,

Με κοίταξες ήρεμος και μου είπες,

«Συγχώρα με»

Δεν κατάλαβα τι εννοούσες τότε,

Μα τώρα ξέρω,

Έφυγες μαζί με τις σκιές και με άφησες μόνη και αβοήθητη,

Φώναζα το όνομα σου με δάκρυα στα μάτια αλλά δεν δέχθηκα απάντηση,

Έκλεισα τα μάτια μου και έσκυψα στο έδαφος περιμένοντας το σκότος να με καταβροχθίσει,

Όμως δεν το έκανε. Γιατί;

Ήθελε τον έναν απο τους δυο μας ;

Μήπως ήσουν εσύ τελικά το σκότος;

Ήμουν τελικά τόσο φωτεινή για τις σκιές σου και αποφάσισες να με αφήσεις;

Και έτσι κατάλαβα ότι δεν με άφησες επειδή ήθελες,

αλλά με άφησες γιατί φοβόσουν,

Φοβόσουν ότι το δικό μου φως θα κατασπαράξει το δικό σου σκότος.

-𝕿𝖍𝖊 𝖂𝖍𝖎𝖘𝖕𝖊𝖗𝖜𝖎𝖓𝖉

[penthimh]

Δρόμος γεμάτος τριαντάφυλλα με αγκάθια.

Τρυπημένο σωσίβιο.

Καμια ελπίδα .

Βυθισμένη σαν λεπίδα.

Χαμένη αναμονή.

Σβησμένη αναμμένη.

Καμμένη τελειωμένη.

Σημάδεμενη στοχοποιημένη.

Του αλαφιασμένου το περπάτημα.

Της γης το αμάρτημα.

Ο ήλιος ανατέλλει, Ο Θεός απουσιάζει, ο κόσμος βράζει.

[s-anastasiou]

Ναι ναι, γνωρίζω από σκοτάδια. Εκεί που είσαι με τόσους ανθρώπους γύρω σου.. τσουπ και πέφτουν τα φώτα και στέκεις μόνος άνθρωπε... Στέκεις βουβά και σκέφτεσαι, σκέφτεσαι και συλλογίζεσαι τα λάθη, τα πάθη.. Ναι, ναι γνωρίζω τις καταλήξεις. Ένα ��άκρυ, δύο νότες και ένα ποτήρι πολύ... Πολύ θολούρα, δίχως σκοτούρα και όνειρα, όνειρα απατηλα. #στιχακια #στιχάκια #stixakia #greek #greekwriter #greekquotes #greekpost #greekstory #greekwriting #lifequotes #lovequotes #thoughts #athensgreece #athens #athensvibe #αθήνα #αθηνα #σκεψεις #ποίηση #greekpoetry #greekpoems #Efstathis #ellinikaquotes #stoixakia #ellinikastixakia #stixakiamenohma #περπατάδα #στίχοι #ρομαντήχοι https://www.instagram.com/p/CnwQFxds9TK/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[elissaiostzel]

η αγάπη είναι φως - Η Αγάπη Είναι: (on Wattpad) https://my.w.tt/XuO5UVDMeab Ένα ποίημα για την αγάπη

[betterthanbroccoli]

CURRENT MOOD

θέλω να υιοθετήσω όλα τα σκυλιά του κόσμου

[cillius]

Τώρα είσαι μόνος μέσα σ’ ένα πλήθος μόνων. Δεν έχει πιο μεγάλη μοναξιά.

Αργύρης Χιόνης

[rafaelaggio]