#gevangenisstraf

[twafordizzy]

Paul van Ostaijen is het ongeluk voor

bron beeld: demorgen.be De overtuiging van notaris Telleke Het had veel overtuigende bewijzen vanwege zijn bekenden gevergd, alvorens notaris Telleke besloot een reis in een sneltrein te maken. En spijts deze bewijzen hield hij nog aan zijn mening vast. Dat ding beweegt te snel. Daar moeten ongelukken uit voortspruiten. Als men de voeten te snel de ene voor de andere plaatst, valt men ook.…

[devosopmaandag]

Vragen aan dode en verzwegen familieleden

Misschien komt het omdat van de laatste vier gelezen boeken er drie over familiebanden gaan; alle drie door vrouwen geschreven. Op een ochtend drong zich een vraag aan mijn dode vader op, een die ik zelf maar niet beantwoord krijg. En natuurlijk gaat die over familiebanden. Elke volgende man die ik in mijn familie introduceerde had moeite met de complexe verhoudingen van onze 'extended family', zo eigen aan het Indische milieu. Mijn neefje tekende onlangs een soort sociogram voor zijn nieuwe vriendin. Er zijn de Kempers, de Wolffen, de Van Balgooijs en de Willés.

Ik kreeg eens een bericht van een oude bekende die een praktijk was begonnen voor familieopstellingen, gericht op Indische mensen. Ik liet haar weten dat ik geen noodzaak daartoe voelde noch de behoefte. Wat ik wel graag zou willen is mijn dode ouders en mijn twee dode (half)broers allerlei vragen stellen. Maar familieopstellingen zijn geen spirituele bijeenkomsten. Afgezien van een nog levende halfbroer die na de dood van onze moeder uit mijn leven is verdwenen, is er mijn (volle) broer L om ernaar te vragen, maar ik weet zeker dat hij het antwoord niet weet.

Ik las deze week over een na-oorlogse Belgische familie, twee broers en hun gezinnen. De ene broer krijgt een gezin met twee jongens en een meisje, de andere een met twee dochters. De jongste twee van deze familie vormen de hoofdpersonages van een kleine autobiografische roman. De nicht heeft honderden vragen aan haar jongste neef. Al jaren is hij uit haar zicht verdwenen en gehouden. Hij is het zwarte schaap van deze welgestelde familie, zozeer zelfs dat er een soort taboe rust op hem. Het laatste bericht is dat hij een gevangenisstraf uitzit. Ziehier het raamwerk van 'Ernstig in het nauw'* van Griet Menschaert. Die honderden vragen die zij heeft, richt ze tot hem in nooit verstuurde brieven – op één na, helemaal aan het eind van het boek. Met de nauwgezetheid van het observerende jongste kind probeert zij te doorgronden hoe hij daar terecht is gekomen en hoe de familiedynamiek en de vaak persoonlijke drama's van ieder daar een rol in hebben gespeeld. In nog geen tweehonderd bladzijden zoog ze me binnen in haar gevoels- en denkwereld. Haar ambivalentie niet alleen tot hem maar tot alle leden van de familie onderzoekt ze op het pijnlijke af. Die pijn zal zeker door haar familie na het lezen van haar boek gevoeld worden – met alle gevolgen van dien.

“Als hij daartoe in staat is, wat zou hij dan trots kunnen zijn op zo'n dochter! Iemand die het beest dat Leven heet recht in de ogen durft te kijken. Dat je dat ook een beetje in zijn plaats doet, dat je hem dat geeft”, schreef ik Menschaert over haar vader, vlak na het uitlezen van het boek. Ze speculeert op een mogelijke, daadwerkelijke ontmoeting met haar neef en eindigt haar boek met: “Ik zal je verlaten. Jij zal mij verlaten.” Dat is niets anders dan een zuivere bezwering.

* 'Ernstig in het nauw' | Griet Menschaert | uitgeverij Leesmagazijn 2024

[vriendenboekjes]

zooo belachelijk die gevangenisstraf en 20800 boete en schadevergoeding voor acid 🤮🤮🤮 omgekeerde wereld. die reuzegommers moeten zichzelf van kant maken

[kikotapasando]

‘Een militair volstrekt onwaardig’: zwaar vuurwerk richting handhavers tijdens jaarwisseling Katwijk, OM eist gevangenisstraf

‘Een militair volstrekt onwaardig’: zwaar vuurwerk richting handhavers tijdens jaarwisseling Katwijk, OM eist gevangenisstraf Nieuwsbericht | 03-02-2025 | 17:44 Het Openbaar Ministerie eist een gevangenisstraf van 6 maanden, waarvan twee maanden voorwaardelijk, tegen een verdachte uit het Zuid-Hollandse Katwijk voor het afschieten van zwaar vuurwerk richting een dienstvoertuig van de handhaving…

[reneleijen]

Celstraf voor seksuele uitbuiting, mishandeling en oplichting

De rechtbank Oost-Brabant heeft een man (24, uit Veldhoven) veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf (waarvan een half jaar voorwaardelijk) voor seksuele uitbuiting, mishandeling en oplichting. De verdachte dwong een jonge kwetsbare vrouw om in de prostitutie te werken, mishandelde een klant en lichtte twee personen op via Whatsapp. In een hotel maakte hij foto’s van de vrouw, gebruikte die in…

[levisgeekstuff]

De Tombstone saga

Spiderman heeft doorheen zijn rijke geschiedenis heel wat boeiende verhaallijnen en saga’s gekend. Denk maar aan de legendarische Hobgoblin saga of de beruchte Kloon saga. Maar één van mijn persoonlijke favorieten is een heel wat minder bekende verhaallijn. Vaak zelfs eerder een subplot uit de reeks Peter Parker. Ik heb het over de originele Tombstone saga! Hoe zat dat nu weer precies? 👉

Het begin

Laten we beginnen bij het begin. Hoewel dit verhaal zich zoals gezegd hoofdzakelijk in de reeks ‘Peter Parker’ afspeelt, krijgen we Tombstone voor het eerst te zien in Web van Spiderman 21. Hoewel het hier slechts om een korte introductie gaat, is de aanwezigheid van Tombstone meteen dreigend én worden de zaadjes voor de latere verhaallijn meteen gelegd. 

De makers

Voor we dieper in het verhaal duiken eerst een woordje over de makers. De schrijver van zo goed als de héle saga is Gerry Conway. Die had natuurlijk al eens eerder een Spiderman run op ‘Amazing’, maar eerlijk gezegd is het dus vooral zijn werd van de late jaren ‘80 in ‘Spectacular’ (of ‘Peter Parker’ dus, voor de Juniorpress liefhebbers 😍) dat écht indruk op mij maakte. 

Het tekenwerk was van Sal Buscema. Zijn kenmerkende stijl, met ruwe lijnvoering en dramatische schaduwen, werkte hier perfect aangezien de verhaallijn sterk leunt op karakterontwikkeling en emotionele conflicten in plaats van enkel spectaculaire actie. 

Robbie Robertson en Tombstone

De verhaallijn draait om de complexe relatie tussen Robbie Robertson en Tombstone. Robbie en Lonnie groeiden op in dezelfde buurt, maar hun paden liepen al vroeg uiteen. Robbie koos voor een journalistieke carrière, terwijl Lonnie zich richting de misdaad begaf.

Robbie ontdekte in zijn jeugd al dat Lonnie betrokken was bij misdaden, maar uit angst durfde hij niets te zeggen. Jaren later, wanneer Tombstone zijn criminele invloed uitbreidt en opnieuw in Robbie's leven opduikt, wordt hij geconfronteerd met zijn eigen schuldgevoel over het verleden.

De spanning escaleert wanneer Robbie besluit Tombstone eindelijk te confronteren en de waarheid te onthullen. Dit leidt tot een gevaarlijke confrontatie waarin Robbie bijna het leven laat. Spider-Man raakt hierbij betrokken en probeert zowel Robbie te redden als Tombstone te stoppen.

Deze hoofdmoot van het verhaal lees je in Peter Parker 64 tot 67.

De saga gaat verder

Toch zou het verhaal daarna jaren blijven verder sluimeren in dezelfde reeks, zij het dan vooral als subplot. Al wil dat zeker niet zeggen dat de zaken er dan minder interessant op worden. Zo gaan de pesterijen van Tombstone tegenover Robbie zover dat het zelfs tot een rechtzaak tegen Robbie komt mét veroordeling en gevangenisstraf.

Daarna blijft gaat de verhaallijn van Robbie en Tombstone nog wel door, maar kan je eerder van wat aanmodderen spreken. Zo sluit Tombstone zich nog aan bij de bende van Hammerhead en probeert Robbie zijn leven weer op te pakken na zijn veroordeling en ontsnapping. Dit alles gaat zo nog wel een tijdje door, hoofdzakelijk als beknopte subblot in Peter Parker 83 tot 88.

In 'Vriend en vijand' in Web van Spiderman 51, 52 en 53 lezen we vervolgens wat je zou kunnen beschouwen als het eigenlijke slot van de Tombstone saga. Robbie besluit finaal de confrontatie met Tombstone aan te gaan, maar dat loopt grondig mis. Het voorval zorgt er zelfs voor dat Tombstone sterker dan ooit wordt...

Geen wonder dus dat we Tombstone nog wel eens spectaculair (badum tss) zien terugkeren in de reeks Peter Parker in nummer 126 tot 128. Al staat deze terugkeer eigenlijk wel los van de voorgaande saga. 

Tombstone als tegenstander

Tombstone zelf is in deze verhaallijn een van de meest angstaanjagende en fascinerende vijanden uit de Spiderman mythologie. Zijn dreiging komt niet alleen voort uit zijn bovenmenselijke kracht, maar vooral uit zijn psychologische terreur. Zijn witte huid en kalme uitstraling zorgen voor een verontrustende uitstraling.

Wat Tombstone echter echt intrigerend maakt, is zijn verwrongen relatie met Robbie. Hij noemt Robbie vaak “vriend” of “pal”, en hoewel dit aanvankelijk als spottend overkomt, lijkt het gaandeweg oprecht. In zijn eigen verwrongen logica beschouwt Tombstone Robbie daadwerkelijk als een vriend, ondanks de terreur die hij op hem uitoefent. Dit maakt hun dynamiek complexer dan de standaard held-tegen-schurk relatie. Tombstone ziet zichzelf als superieur, maar koestert tegelijkertijd een bizarre vorm van respect voor Robbie.

Tijdloze Spidey klassieker

Je merkt dat deze Tombstone saga veel meer is dan een standaard superheldenverhaal. Het is een emotioneel drama over angst, schuld en de moed om het verleden onder ogen te zien. Gerry Conway en Sal Buscema slagen erin een complex en volwassen verhaal te vertellen, waarin morele dilemma’s zwaarder wegen dan fysieke gevechten.

De karakterontwikkeling van Robbie Robertson is een van de sterkste uit een doorsnee superhelden comic van die periode. Waar hij voorheen altijd werd afgebeeld als een man van integriteit, toont dit verhaal hem van een kwetsbare kant. Zijn angst heeft hem decennialang gegijzeld en hem verhinderd te handelen naar zijn principes. Dit maakt het verhaal aangrijpend: Robbie is geen perfecte held, maar een mens met fouten, gevangen in een cyclus van schuld en schaamte.

Checklist

Debuut: Web van Spiderman 21 Tombstone saga: Peter Parker 64 tot 67 Aftermath: Peter Parker 68 tot 88 Vriend en vijand: Web van Spiderman 51 tot 53 De overname: Peter Parker 126 tot 128

[rtvideaal]

Vijf jaar gevangenis voor moeder Sem Vijverberg voor doden van pasgeboren baby

De 41-jarige moeder van baby Sem Vijverberg is veroordeeld tot een gevangenisstraf van 5 jaar voor het doden van haar pasgeborene in januari 2006. Dat werd bekend na de uitspraak in de rechtbank van Arnhem. De uitspraak is een jaar meer dan de oorspronkelijke eis van vier jaar vanuit het Openbaar Ministerie. “De rechtbank oordeelt dat de vrouw degene is die Sem Vijverberg doodde en in de vijver…

[daniellesteenbrink]

Jan Roos gearresteerd: '5 Jaar gevangenisstraf' & Sinterklaas te gast

YourSafe radio 🤣

[thatsgaming]

Freedom Wars Remastered: ontdek de populaire PlayStation Vita-game vanaf januari 2025 op pc en consoles

Een gevangenisstraf van een miljoen jaar is de prijs die je moet betalen om te leven. In een dystopische toekomst wordt de wereld geteisterd door vervuiling en zijn de natuurlijke hulpbronnen uitgeput. De mensheid leeft in uitgestrekte gevangeniscomplexen die Panopticons worden genoemd. Bandai Namco Europe publiceert begin volgend jaar FREEDOM WARS REMASTERED, de cultklassieker die oorspronkelijk…

[thegazete24]

Ali B krijgt 2 jaar cel voor verkrachting en poging daartoe

Ali B is door de rechtbank van Haarlem veroordeeld tot een gevangenisstraf van twee jaar voor het verkrachten van een vrouw en een poging tot …Ali B krijgt 2 jaar cel voor verkrachting en poging daartoe

[keynewssuriname]

Autowasser steelt SRD 20.000 uit voertuig klant

Autowasser Lucien R. is dinsdag veroordeeld tot een celstraf van 8 maanden, waarvan 4 voorwaardelijk, met aftrek van de tijd in voorarrest. Hij is schuldig bevonden aan de diefstal van SRD 20.000 uit een tas in het voertuig van een klant. De beklaagde ontkent de diefstal. Hij vertelde op de zitting dat hij op de bewuste dag niet aan het werk was, maar dat hij eventjes op de brommer was langs gekomen. Bij die gelegenheid heeft een collega, met wie hij een heel goede band heeft, hem gevraagd een tas voor hem naar huis te brengen. Hij willigde het verzoek in en bezorgde de tas thuis voor de collega. Toen hij terugkeerde op de werkplek, kreeg hij SRD 2000 van de betreffende collega. Op vragen van de rechter antwoordde Lucien R. dat hij niet in de tas heeft gekeken en dus niet weet of het geld in de tas was. Hij veronderstelde dat het om vuile werkkleding en eventuele flessen water ging, omdat hij vaker dergelijke spullen naar huis moest brengen voor deze collega. Hij gaf wel toe dat hij de vergoeding aan de hoge kant vond, maar heeft er niet verder over nagedacht. Pas achteraf zou hij hebben gehoord dat een klant geld kwijt was. In tegenstelling tot wat in het politiedossier staat, zou hij volgens eigen zeggen niet belast zijn met het wassen van het voertuig. Hij heeft de klant wel zien staan bij het voertuig, terwijl de collega eraan werkte. In zijn laatste woord noemde hij de strafeis heel hoog en zei dat hij met zijn vervolging een ‘dure les’ betaalt voor zijn naïviteit. Hij zit sinds vorige maand vast. Deze lezing van Lucien R. staat haaks op de verklaring van zijn eerder veroordeelde boezemvriend en collega. Die vertelde tijdens het onderzoek dat ze met zijn tweeën bezig waren met de auto toen de tas van de klant de aandacht van Lucien R. trok. Hij vroeg toen aan de collega of er geld in zat. Nadat die had nagekeken en bevestigd, spoorde Lucien R. hem aan om het geld te pakken en aan hem te geven. Hij vertrok toen met het geld. Het slachtoffer vertelde aan de politie dat hij, als gevolg van de diefstal, in verlegenheid was gebracht, aangezien het geld bedoeld was als betaling aan derden. De rechter oordeelde dat hij zich inderdaad schuldig had gemaakt aan de diefstal. Zijn veroordeling tot een gevangenisstraf van 8 maanden, waarvan 4 maanden voorwaardelijk, omvat ook een proeftijd van 2 jaar. Read the full article

[devosopmaandag]

Verdwenen paradijzen

“Vlinders en bloemen, de donkerrode aarde van de Quantocks en witgepleisterde huisjes in het bos. Dagen zonder einde, met geen ander doel dan met wijd open ogen door de velden naar zee lopen en door de getijdenpoelen waden. Waarom kan mijn film niet terugkeren naar dat paradijs.”, schreef Derek Jarman toen hij 49 was. Drie jaar later stierf hij.

“Terwijl ik dit schrijf komen al die ervaringen weer bij me boven, veertig jaar en meer nadien – het rustgevende gedruis van de golven, en de zilte geur – jongensjaren, het schelpen graven, blootsvoets, met opgerolde broekspijpen – al oogstend de kreek langs – de geur van de zeggevelden ....”, schreef Walt Whitman honderd jaar voor Jarman.

Het verdwenen kinderparadijs is een krachtige literaire bron en wordt ten onrechte als een uitgekauwd onderwerp gezien. Wie zijn of haar schouders ophaalt voor dat verlies is een cynicus of heeft te veel pijn opgedaan als kind.

Gisteren zat ik in de benedentuin, onder het lichtgroene dak van een grote beuk. Ik zag dat er in het gras gewroet was. Reeën, volgens eigenaar Craig, ze zoeken de laatste beukenootjes. Ik hoorde de Maulde stromen, en zachter, bijna als geritsel, het stroompje dat kronkelend achter mij loopt. Het was daar dat ik eerder voor het eerst van mijn leven een onooglijk geel bloemetje zag, de 'goudveil'. De hemel was stralend blauw, Mont Loron stond pront in mijn blik. Mijn borduurwerk liet ik zakken. Ik was voor even in een paradijselijk moment beland. “Het was. Het zal nooit meer zijn. Herinner.”, schrijft Paul Auster tot slot in 'Het spinsel van de eenzaamheid. Twaalf dagen geleden stierf hij. Ik zal hem herinneren.

Ik kwam op dat goed bewaarde kinderparadijs omdat ik achterin de benedentuin een pol met dotterbloemen vond. Ze horen niet hier maar duizend kilometer noordelijker. Dotterbloemen vormden met zwanenbloemen, pinksterbloemen, en lisdodden mijn bloemenwereld als Indisch kind in het Friese weidelandschap. Ik hoefde maar de straat uit te lopen en ik kon ze al tegenkomen. Dat duurde niet lang, want de nieuwe tijd stond met heipalen en hijskranen te dringen.

Walt Whitman groeide op op Long Island. Hij schrijft over iets waar hij zielsveel van hield: het rapen van meeuweneieren. Onlangs kreeg een 71-jarige Brit zijn derde gevangenisstraf voor het stelen van enkele duizenden eieren uit nesten van zeldzame vogels. Hij had het als jongen van zijn vader geleerd, en kon er niet mee stoppen. Zijn verzameling oogt prachtig. Op onze kwetsbaar geworden planeet en in ons schuldig natuurbewustzijn is het rapen van meeuweneieren en nachtzwaluweieren volstrekt taboe. Het is een ander soort dood van dat kinderparadijs. Ooit vond ik samen met Baukje Fokkema, op ons negende, een kievitsei in de weilanden van Wolvega. We waren euforisch. Het was, het zal nooit meer zijn, herinner.

[indegazettevanindegazettepuntbe]

Iraakse topjournalist Haider Zaki krijgt vier maanden gevangenisstraf https://www.indegazette.be/iraakse-topjournalist-haider-zaki-krijgt-vier-maanden-gevangenisstraf/?utm_source=dlvr.it&utm_medium=tumblr

[kikotapasando]

12 jaar gevangenisstraf geëist voor doodsteken stiefvader

12 jaar gevangenisstraf geëist voor doodsteken stiefvader Nieuwsbericht | 04-02-2025 | 15:00 Het Openbaar Ministerie (OM) heeft een gevangenisstraf van 12 jaar geëist tegen een 35-jarige man uit Roosendaal voor het ombrengen van zijn stiefvader. Het misdrijf vond plaats op 29 juni 2024. Vijf messteken werden het 57-jarige slachtoffer fataal. “Hij heeft echt de wil gehad om hem te doden’’, sprak…

[reneleijen]

Cel voor gedwongen prostitutie kwetsbare jonge vrouwen

Voetbalschoolhouder Gwendell van R. (40, uit Amsterdam) en zijn vrouw Chan C. (33, idem) zijn in hoger beroep allebei veroordeeld tot drie jaar gevangenisstraf voor het in de prostitutie dwingen en uitbuiten van drie kwetsbare jonge vrouwen. Een voetballer (26, ook uit Amsterdam) die twee jonge vrouwen wist te rekruteren, kreeg negen maanden. De rechtbank had Gwendell eerder drie jaar cel…

[modernfilmcanon]

Cannes 2024 - Daily Dispatch 7 (final)

Mes amis du cinéma,

Het kwik steeg vandaag voor het eerst naar zomerse temperaturen in Cannes. Tijd voor uw dienaar om terug te reizen naar Maastricht, maar niet voordat ik nog verslag heb uitgebracht over de laatste titels.

The Apprentice van Ali Abbasi (16/20, competition) geeft antwoord op de vraag hoe Donald Trump de narcistische, megalomane, liegende, frauderende en belastingontduikende crimineel is geworden die hij nu is. Abbasi (bekend van Gräns) neemt ons mee naar het sleazy New York van de jaren zeventig en tachtig, naar de periode waarin Trump nog groen achter de oren was en zich trachtte te ontworstelen aan de houdgreep van zijn vader Fred. Het is de periode waarin advocaat Roy Cohn – een fantastische rol van Jeremy Strong, bekend als Kendall Roy uit Succession – zich als een mentor over Trump ontfermt en hem de drie leefregels bijbrengt die anno 2024 nog altijd het handelen van Trump lijken te bepalen, met als belangrijkste regel nummer 3: ‘Eis de overwinning op en geef een nederlaag nooit toe’. Abbasi levert een tamelijk ingetogen drama af, waarbij Sebastian Stan op zeer overtuigende wijze in de huid van Trump kruipt, zonder ooit een karikatuur van hem te maken. Zeer wisselend ontvangen in de pers en het blijft afwachten of het bioscooppubliek zit te wachten op nog meer Trump dan we al dagelijks in de media moeten verdragen, maar desalniettemin een overtuigend portret. Release in NL door The Searchers.

Baby van Marcello Caetano (14/20, Semaine de la Critique) was een gevoelig melodrama over een jonge homoseksueel uit Sao Paolo die na het uitzitten van een gevangenisstraf in de steek gelaten blijkt door zijn ouders en om te overleven zijn heil zoekt in sekswerk. Bij de introductie van de film voorafgaand aan de voorstelling maakte de tolk een vertaalfout en kondigde aan dat meerdere leden van de crew ‘sexual intercourse’ met elkaar hadden gehad, tot grote hilariteit van zowel de zaal als cast en crew. Allicht een goede kanshebber voor de Queer Palm, de prijs voor de beste lhbtiq+ film in Cannes. Release in NL door Gusto.

Met Anora van Sean Baker (17/20, Competition) diende zich een nieuw hoogtepunt in de competitie om de Gouden Palm aan. Denk aan een tragikomische indieversie van Assepoester, maar dan met lap dancers, een Russische oligarch en een flinke dosis maatschappijkritiek en je komt in de buurt. Mikey Madison heeft een geweldige hoofdrol als Ani (Anora), een sekswerker die lijkt te kunnen ontsnappen aan haar armoedige bestaan als ze een week lang als escort ingehuurd wordt door de imbeciele, maar puissant rijke 21-jarige Ivan. Als Ivan ook nog gelijk met haar trouwt, ligt een luxeleven voor het oprapen, maar dan duiken de Russische ouders van Ivan op en die kunnen er niet mee lachen. Deze film van Sean Baker (The Florida Project) is één van de weinige titels die door nagenoeg de volledige pers goed is ontvangen en heeft dan ook de leiding genomen in de Screen poll (een dagelijks verschijnend overzicht met het kruisjes/sterretjes oordeel van een tiental gerenommeerde internationale filmcritici over de film in competitie. Met een score van 3.3 (op schaal van 0-4) laat de film alle andere titels uit de competitie ver achter zich.

Na een tamelijk belabberde papajasalade bij Thai Origine nam ik afscheid van Cannes met Miséricorde (15/20, Cannes Première) van Alain Guiraudie. We volgen Jérémie, een jonge man die na de dood van zijn voormalige baas – de dorpsbakker – naar Saint-Martial terugkeert voor de begrafenis. Enkele dagen later blijkt de zoon van de bakker vermist, doet het gerucht de ronde dat Jérémie zijn oog heeft laten vallen op de weduwe van de bakker en is de buurman kwaad omdat Jérémie avances in zijn richting heeft gemaakt. Gelukkig is er altijd nog de dorpspriester...

Qua genre laveert Guiraudie succesvol tussen moordmysterie, film noir en zwarte komedie. Vergelijkingen met Bresson, Hitchcock en Dostojevski (zoals in de internationale pers te lezen) zijn ietwat hysterisch, maar deze film had een betere plek in de line-up verdiend. Tegen de tijd dat Imagine de film in de Nederlandse bioscoop uitbrengt, moet u maar eens gaan kijken.

Voor deze editie eindigt mijn verslaggeving hier. Zaterdagavond weten we welke films de officiële festivaljury onder leiding van juryvoorzitter Greta Gerwig het meest hebben weten te bekoren, en dus ook wie de Gouden Palm wint. Het zou niet voor het eerst zijn dat de Gouden Palm-winnaar pas tijdens de laatste dag(en) van het festival wordt vertoond, dus ik ga me niet wagen aan een voorspelling van de hoofdprijs. Wel durf ik de voorspelling aan dat we Anora (Sean Baker), The Seed of the Sacred Fig (Mohammad Rasoulof), Emilia Perez (Jacques Audiard) en The Substance (Coralie Fargeat) ergens op het palmares terug gaan zien.

Hieronder per distributeur een overzicht van de films uit de festival line-up die inmiddels aangekocht zijn voor distributie in Nederland. 35 titels maar liefst en daar zullen vast nog een aantal titels bij gaan komen.

A bientôt,

Mark

Cherry Pickers

Le Royaume – Julien Colonna (un certain regard)

When the Light Breaks – Rúnar Rúnarsson (un certain regard)

Cineart

L’Amour Ouf – Gilles Lellouche (competition)

Armand – Halfdan Ullmann Tøndel (un certain regard)

Bird – Andrea Arnold (competition)

Black Dog – Guan Hu (un certain regard)

En Fanfare – Emmanuel Courcol (cannes première)

Everybody Loves Touda – Nabil Ayouch (cannes première)

Les Fantômes – Jonathan Millet (semaine de la critique)

Les Femmes Au Balcon – Noémi Merlant (midnight screening)

Marcello Mio – Christophe Honoré (competition)

Parthenope – Paolo Sorrentino (competition)

Sauvages – Claude Barras (special screening)

Dutch Film Works

La Plus Précieuse des Marchandises – Michel Hazanavicius (competition)

Gusto

Animale – Emma Benestan (semaine de la critique)

Baby – Marcelo Caetano (semaine de la critique)

Imagine

The Damned – Roberto Minervini (un certain regard)

Ernest Cole, Lost and Found – Raoul Peck (special screening)

Miséricorde – Alain Guiraudie (cannes première)

Paradiso

Le Deuxième Acte – Quentin Dupieux (out of competition)

Julie Zwijgt – Leonardo Van Dijl (semaine de la critique)

Niki – Céline Sallette (un certain regard)

The Searchers

The Apprentice – Ali Abbasi (competition)

September Film

All We Imagine As Light – Payal Kapadia (competition)

Blue Sun Palace – Constance Tsang (semaine de la critique)

Diamant Brut – Agathe Riedinger (competition)

The Girl With the Needle – Magnus von Horn (competition)

My Sunshine – Hiroshi Okuyama (un certain regard)

The Seed of the Sacred Fig – Mohammad Rasoulof (competition)

Three Kilometres to the End of the World – Emanuel Parvu (competition)

An Unfinished Film – Lou Ye (special screening)

Universal

Anora – Sean Baker (competition)

Walt Disney

Kinds of Kindness – Yorgos Lanthimos (competition)

Warner

Furiosa: A Mad Max Saga – George Miller (out of competition)

Horizon: An American Saga – Kevin Costner (out of competition)