#gerechtsgebouw

[kristo-flowers]

Reflections. Ghent court building, Belgium

[keynewssuriname]

Aanslag op gerechtshof zeer ernstig en eist snel en diepgaand onderzoek

De PALU is van mening dat de onlangs gepleegde aanslag op het gerechtshof snel en diepgaand onderzoek eist. Er doen inmiddels verhalen de ronde, met name op social media over een fake aanslag en alsof dingen in scene zouden zijn gezet. De PALU vindt, wat het ook mag zijn, dat er zo snel mogelijk klaarheid moet worden gebracht in deze zaak. De partij kijkt met meer dan gewone belangstelling uit…

[rotterdamvanalles]

Een patrouillewagen van de Explosieven Opruimings Dienst (EOD) staat na een bommelding bij het gerechtsgebouw aan de Noordsingel, 26 april 1977.

Uit Trouw van 27 april 1977:

Van een onzer verslaggevers ROTTERDAM — Een valse bommelding is er de oorzaak van geweest dat gisteren het gerechtsgebouw aan de Noordsingel in Rotterdam drie uur lang ontruimd is geweest.

Om twee uur kreeg de telefoniste van het gerechtsgebouw een telefoontje van iemand die verklaarde dat er een bom geplaatst was. Bij nader onderzoek werd in de hal van de hoofdingang een vuilniszak met een verzegeld diplomatenkoffertje aangetroffen, terwijl later, in een wachtkamer van de arrondissementsrechtbank nog een verdacht uitziend pakje in zilverfolie gevonden werd, waarop de letters „RMS" voorkwamen.

De explosieven-opsporingsdienst die inderhaast uit Culemborg gekomen was, constateerde met behulp van röntgenfoto's die ter plaatse genomen werden dat de inhoud van de beide pakketten bestond uit een wekker, elektrische draden, een brijachtige massa en stenen. Omstreeks vijf uur 's middags kreeg men zekerheid over de inhoud: het bleek teer te zijn.

De omgeving van het gerechtsgebouw is in een straal van tweehonderd meter afgezet geweest. Het tramverkeer over de Noordsingel was tot half zes gestremd.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt via delpher.nl uit Trouw van 27 april 1977.

[stefselfslagh]

Papis Dia: "Sanda was slimmer dan ik. Ik heb veel van hem geleerd."

Dit stuk verscheen op 23 december in Zeno, de weekendbijlage van De Morgen.

"Een klap in mijn gezicht", noemde Papis Dia het arrest in het proces-Sanda Dia. Een half jaar en een louterende reis naar Senegal later blikt hij terug. Op het proces, op #justiceforsanda, maar vooral: op het leven van zijn enige kind. "Ik hoor nog overal zijn lach."

Papis Dia doet bedeesd glimlachend de deur open. Hij draagt een blauwe jeansbroek, een grijze hoodie en een zwarte sjaal. Kleren die, zo zal hij later fluisteren, stuk voor stuk toebehoorden aan zijn zoon. "Ik draag nog elke dag spullen van Sanda. Het is mijn manier om hem dicht bij me te houden. Om zijn energie te blijven voelen." Ook troost kan op dertig graden gewassen worden.

Op de gang zie ik de Nike-sneakers staan die hij op de trappen van het Antwerpse gerechtsgebouw in de lucht stak. Hij diepte ze op uit een linnen tasje, een tote-bag vol verstild verdriet. 'Dit is het enige wat mij van Sanda rest', zei hij tegen de aanwezige journalisten, meer vader dan burgerlijke partij. Wie niet ter plekke verschrompelde, had geen hart.

Een hoeksalon met zachte zitbanken, een salontafel met twee koppen koffie en een wand vol foto's van een veel te vroeg gestorven zoon: dat zijn de decorstukken van wat een lang en intens gesprek zal worden. Papis Dia zal nu en dan huilend uit elkaar vallen. Waarna hij, in een poging om zichzelf weer te assembleren, zal vertellen dat Sanda over hem waakt. Hij zal nu en dan messcherp uit de hoek komen. Waarna hij, in een poging om zichzelf weer te verzachten, zal benadrukken dat hij tegen niemand haat koestert. Gelukkig zal hij nu en dan ook gloeien van genegenheid. Telkens wanneer hij herinneringen aan Sanda ophaalt, blinken zijn ogen en gaat zijn stem in galop. Vaderliefde is sterker dan visolie.

Voor wie de intreurige feiten heeft verdrongen: Sanda Dia overleed tijdens een studentendoop van de Leuvense club Reuzegom. Twee dagen lang moest hij van de Reuze-gommers waanzinnige, vernederende opdrachten uitvoeren. Een bidon visolie leegdrinken bijvoorbeeld, wat de hoeveelheid zout in zijn bloed levensgevaarlijke proporties deed aannemen. In een ziekenhuisbed in Edegem bezweek hij aan wat de wetsdokter 'een acute zwelling van de hersenen, veroorzaakt door een overdosis zout' noemde. Vervang in die zin de woorden 'overdosis zout' door 'mishandeling' en de diagnose blijft kloppen.

Gisteren was het vijf jaar geleden dat Sanda Dia stierf. Een dag die zijn vader "emotioneel erg zwaar" vond, "maar ook niet zwaarder dan alle andere dagen sinds 7 december 2018." In De Morgen verscheen een herdenkingstekst waarin KU Leuven-rector Luc Sels grote woorden van stal haalde. "Sanda Dia heeft de beweging naar een aange-houden aandacht voor inclusie, respect en sociale veiligheid versneld", schreef hij. Ik vraag Papis Dia of hij de tekst van de rector gelezen heeft.

"Men heeft mij op dat stuk gewezen. Maar ik heb het niet gelezen, nee. Waarom zou ik? Luc Sels heeft het niet geschreven om mijn pijn te verzachten, maar om zijn geweten te sussen. Daar hoef ik hem niet bij te helpen. Ik hoop vooral dat hij op een dag eens in míj́n schoenen gaat staan. Hij heeft zelf toch ook kinderen?"

Dan, genadiger: "Toch zal je me niks slechts horen zeggen over Luc Sels. Ik ben lang kwaad op hem geweest: in mijn ogen heeft hij Sanda verloochend. Maar mijn boosheid is verleden tijd. Ik heb de voorbije maanden hard aan mezelf gewerkt: ik wil niet langer gebukt gaan onder wrok. Anders ga ik helemáál kopje onder."

Zichzelf in de spiegel kijken, dat deed hij in het Senegalese Thiès, op 42 kilometer van Dakar. Ver weg van de hoofdstedelijke drukte. Maar vooral: ver weg van de Belgische rechtbanken. "Ik wilde na het proces even op adem komen. Mijn hoofd tolde, ik was als een boot zonder kapitein. In mijn geboorteland ben ik teruggekeerd in mezelf. Ik heb er opnieuw beseft dat ik nietig ben. Dat er in het leven dingen gebeuren die groter zijn dan ik. Die perspectiefwissel heeft me een klein beetje geholpen om te aanvaarden wat er gebeurd is."

Papis Dia werd geboren in Rosso, daar waar de rivier de Sénégal een streep trekt tussen Senegal en Mauritanië. In Thiès herontdekte hij de helende kracht van de Senegalese natuur. "Ik logeerde in een huisje op een weide, waar ik niks anders hoorde dan kraaiende hanen. De zee was vlakbij. Urenlang heb ik in mijn eentje op het strand gekuierd. Als ik bij hoge uitzondering eens iemand kruiste, was het iemand die me niet kende. Die me geen 'ocharme'-blik toewierp. Die niet over het verleden of de toekomst praatte, maar enkel over het nu. Dat deed deugd."

"Ik ben ook teruggekeerd naar de stukjes Senegal die ik vijftien jaar geleden met Sanda bezocht heb. Ik had die trips down memory lane hard nodig. Herinneringen aan zorgeloze momenten zijn een welkom tegengewicht voor de nachtmerries waarin ik zie wat Sanda tijdens zijn laatste uren heeft moeten meemaken."

Klassenjustitie

Het proces-Sanda Dia ging de geschiedenis in als het proces dat de misdrijven 'onopzettelijke doodslag' en 'mensonterende behandeling' compenseerde met werkstraffen tot 300 uur en geldboetes tot 400 euro. Over het opmerkelijk milde vonnis van de rechtbank, en de ongemakkelijke vermoedens van klassenjustitie die eruit voortvloeiden, is al veel gezegd en geschreven. Toch vindt Papis Dia nog de woorden voor een epiloog.

"Ook een half jaar na het vonnis blijf ik pal achter de term 'klassenjustitie' staan. Het leven van Sanda woog voor het hof niet zwaar genoeg. Het waren de levens van de Reuzegommers die onder geen beding gehypothekeerd mochten worden. Dat blijft voor mij een hartverscheurende vaststelling."

"Ik heb nooit gevraagd dat de Reuzegom-jongens naar de gevangenis gestuurd zouden worden. Maar ik had wel gehoopt dat ze hun verantwoordelijkheid zouden nemen en de waarheid zouden vertellen. Dat hebben ze helaas niet gedaan."

"Niémand heeft in dit dossier de waarheid willen achterhalen: de Reuzegom-ouders niet, Luc Sels niet, de rechter niet. Zelfs professor D., de dokter die op een parking in Leuven gezien heeft in welke vreselijke toestand Sanda zich bevond en de Reuzegommers aanmaande om de doop te beëindigen, heeft in alle talen gezwegen. Ik heb geprobeerd om met haar in contact te komen. Ze antwoordde dat ze pas na het proces met me kon praten en nam prompt een advocaat onder de arm. Mag ik veronderstellen dat haar zwijgzaamheid, die er toe heeft bijgedragen dat de Reuzegommers niet veroordeeld werden voor schuldig verzuim, iets te maken heeft met het feit dat ze deeltijds bij de KU Leuven werkt?"

"Ach." Hij laat het woord vergezeld gaan van een bodemloze zucht. Misschien is lucht in je woorden blazen de enige manier om er niet onder te bezwijken. Misschien moeten woorden kunnen ademen om machteloosheid te vertolken. 

Ik vraag Papis Dia of de maatschappelijke verontwaardiging die op de uitspraak van de rechtbank volgde balsem op zijn gekwelde ziel was. "De vele acties en steunbetuigingen waren een hart onder de riem, ja. Omdat ze bewezen dat er in onze samenleving nog altijd menselijkheid is. Dat degenen die voor rechtvaardigheid strijden in de meerderheid zijn en degenen die zich boven anderen verheven voelen in de minderheid. Ik ben de mensen heel dankbaar voor hun steun."

Twee mannen, één appartement

We schuiven de postprocesbedenkingen terzijde, laten ons nog wat dieper in de zetel zakken en beginnen aan de opdracht die we onszelf gegeven hebben: Sanda Dia loskoppelen van de Reuzegomdoop die hem fataal is geworden. Niemand verdient het om gereduceerd te worden tot een een hashtag die postume gerechtigheid eist of sneakers die existentiële wanhoop uitbeelden. En dus vraag ik Papis Dia of hij zijn zoon met woorden weer tot leven wil wekken. Of hij me wil rondleiden in de hartkamer waar hij zijn herinneringen aan Sanda bewaart. Of hij het beeld dat we van zijn zoon hebben wil detailleren, retoucheren of desnoods overschilderen.

 Ik moet het geen twee keer vragen.

"Sanda was mijn beste vriend, mijn alles. Al toen hij klein was, nam ik hem mee naar het park van Edegem, waar ik samen met mijn vrienden ging voetballen. Sanda hoorde er meteen bij. Al na één wedstrijdje was hij one of the guys."

"Sommige mensen dachten dat ik zijn grote broer was. Omdat we elkaar zo vaak plaagden. Op het voetbalveld lachtte ik hem uit met zijn o-benen. Hij probeerde dan weer de bal tussen mijn benen te spelen. 'Panna!', riep hij wanneer het lukte."

"Hij voelde me ontzettend goed aan. Alleen al aan mijn intonatie kon hij horen hoe het met me ging. Als hij merkte dat ik een mindere dag had, zei hij: 'Kom papa, laten we samen koken.'"

"Het was onmogelijk om niét te houden van Sanda. Ik heb te doen met mensen die hem nooit gekend hebben, zo vriendelijk was hij. Als kind werd hij voor elk verjaardags-feestje uitgenodigd. Wat na een tijd best een dure aangelegenheid werd, want er moest natuurlijk telkens een cadeau gekocht worden." (glimlacht)

"Op de begrafenis van Sanda vertelde Lucas, één van zijn beste vrienden, een anecdote die mijn zoon perfect typeerde. Lucas was met Sanda naar een fuif in Antwerpen gegaan. Ze zouden 's nachts met de fiets terug naar Edegem rijden. Maar het was barkoud en Lucas had zijn handschoenen verloren. Sanda heeft hem toen één van zijn eigen handschoenen gegeven. 'Steek je andere hand in je jaszak', zei hij. 'Ik zal hetzelfde doen.' Dat was Sanda ten voeten uit. Hij was een gever: altijd bereid om te delen, ook al had hij zelf niet zo veel."

"Mijn ultieme Sanda-foto? Dat is de foto die ik op mijn Facebook-pagina als profiel-foto gebruik: Sanda is een jaar of drie en kijkt glimlachend in de camera, één en al zachtheid, één en al onschuld. Op dat beeld zie ik de zoon die Sanda altijd voor mij zal blijven. Ik hoef er maar naar te kijken en ik vloei over van liefde. De onschuld die hij op die foto uitstraalt, heeft hij altijd behouden. Hij zag nergens kwaad in, zelfs niet toen hij al twintig was. Vandaar dat hij met die Reuzegommers optrok: hij zag hun slechte bedoelingen niet."

Hij valt even stil. Schraapt zijn keel. Snuit zijn neus. Drinkt een slok koffie, ook al is die al even koud. Daarna neemt hij zijn mandaat als chroniquer van Sanda's leven weer op.

"Nadat ik van mijn eerste vrouw gescheiden was, woonde Sanda een tijdje bij zijn moeder in Wilrijk. Daar had ik op aangedrongen. Ik wilde op dat moment in Westerlo gaan wonen, dichter bij mijn werk. Maar Sanda vroeg me om dicht bij hem te blijven. Op een dag belde hij me na zijn voetbaltraining: hij had in de Prins Boudewijnlaan een appartement te huur zien staan. We hebben het nog dezelfde dag samen bezichtigd, ik heb het meteen gehuurd. Een paar maanden later is Sanda bij mij ingetrokken. Twee jaar hebben we in dat appartement gewoond. We deden alles samen: de kook, de was, de plas. Hij kwam vaak al op donderdag naar huis, om pas op maandag weer naar zijn kot in Leuven te vertrekken. Het waren de mooiste jaren van mijn leven."

Hij deelt nog een andere flard verleden: een gesprek waarin Sanda hem de oren waste omwille van een ondoordachte aankoop. "Ik heb me lang vanalles ontzegd opdat het Sanda aan niets zou ontbreken. Ik kocht altijd tweedehandskleren, nooit nieuwe. Maar toen ik eens een prul uit China had laten overkomen, wees Sanda me terecht: 'Ik weet dat je geld wilt besparen, papa, maar ecologisch betaal je hier een hoge prijs voor. Je kan beter iets meer geld uitgeven aan een product van bij ons en zo het milieu sparen.' Mijn zoon was slimmer dan ik. Ik heb veel van hem geleerd."

Een vallei in Sri Lanka

Zijn telefoon gaat over. Het is Julie, vijf jaar geleden nog de vriendin van Sanda. Ze wil iets vragen over de herdenkingsdag die morgen in Edegem plaatsvindt. Nadat Papis haar beloofd heeft dat hij haar later zal terugbellen, geeft hij duiding bij het herdenkings-evenement. "Alle vrienden, familieleden en sympathisanten van Sanda hebben afgesproken om elkaar nog eens buiten de rechtszaal te ontmoeten. In de rechtbank was er te veel pijn en te weinig tijd om te praten. Maar morgen pakken we elkaar goed vast en halen we Sanda in gedachten terug."

Zijn ogen haken zich vast aan de foto's van Sanda die ingekaderd aan de muur hangen. Sommige beelden zijn in het collectieve geheugen gebrand. Zoals de foto die tijdens de uitvaartplechtigheid naast het spreekgestoelte stond: Sanda, piekfijn uitgedost in een wit t-shirt, een grijs colbertjasje en een beige Burberry-sjaal, kijkt onverschrokken in de camera en zegt - zonder woorden, maar overtuigender dan Novastar het ooit gezongen heeft - dat het beste nog moet komen.

"Mijn zoon was gelukkig ", mijmert Papis Dia. "Hij zat goed in zijn vel, studeerde hard, had mooie perspectieven. Hij droomde ervan om later zijn eigen automerk uit de grond te stampen. Hij zag de dingen groot, veel groter dan ik. 'Maak je geen zorgen, papa', zei hij vaak. 'De  toekomst lacht ons toe.' Zo zie je maar: je kan wel plannen hebben in het leven, maar het leven heeft ook plannen met jou. En die laatste krijgen altijd voorrang."

"Wat voor vader ik was? Een strenge, zeker in het begin. Ik stond erop dat hij mensen correct behandelde. In de hoop dat de maatschappij - die niet altijd zo lief is voor mensen van kleur - hem óók correct zou behandelen. Sanda heeft mijn verwachtingen ingelost, de maatschappij helaas niet."

"Anderhalf jaar voor de dood van Sanda ben ik een tijdlang ernstig ziek geweest. Ik had het syndroom van Guillain-Barré: een auto-immuunziekte, waarbij het lichaam antistoffen aanmaakt die het zenuwstelsel aanvallen. Ik was gedeeltelijk verlamd, mijn ruggegraat voelde als een dode tak, ik dacht dat ik ging sterven. In mijn ziekenhuisbed heb ik God gevraagd om me te sparen. Ik wilde niet dat Sanda - die net aan de universiteit begonnen was - alleen achter zou blijven. God heeft toen mijn gebeden verhoord. Maar hij heeft nadien wel Sanda meegenomen."

Het gebeurde op 7 december 2018, op de dienst Intensieve Zorg van het UZA. Sanda Dia werd in leven gehouden met een kunstlong en een kunsthart. Maar de dokters waren formeel: hij had onherstelbare hersenschade opgelopen, de coma waarin hij lag was niks anders dan de wachtkamer van de dood. Papis Dia kon zijn zoon nog kussen en strelen, maar woorden uitwisselen - laat staan elkaar nog een laatste keer plagen - was onmogelijk. Ik vraag wat hij Sanda nog gezegd zou hebben, had die hem vijf jaar geleden wél kunnen horen. Zijn antwoord is van een pijnlijke vanzelfsprekendheid: "Dat hij niet dood mocht gaan. (Huilend:) Maar hij was al onderweg, ik kon hem niet meer terug halen."

Vijf jaar al probeert Papis Dia zich in te beelden waar zijn zoon nu is. Vijf jaar al houdt hij zich voor dat er niet alleen afwezigheid, maar ook aanwezigheid is. "Ik geloof niet dat het leven stopt wanneer je sterft. Volgens mij blijf je verder bestaan, maar dan in een andere dimensie. De eerste nacht na de dood van Sanda had ik een visioen: ik was hem aan het zoeken in Sri Lanka, een land waar we nochtans nooit geweest zijn. In een prachtige vallei met rijstvelden ontmoette ik een oude man. Hij zei: 'Je gaat je zoon niet vinden, maar hij is wel degelijk hier. En hij stelt het goed.' Sindsdien weet ik dat Sanda verder leeft, zij het in een andere hoedanigheid. Zijn materie is er niet meer, maar zijn ziel nog wel. Die gedachte troost me. Ze helpt me om overeind te blijven."

Voluit leven doet Papis Dia tot nader order niet meer. Overleven is het hoogst haalbare. "Soms, zoals vandaag, functioneer ik min of meer normaal. Maar op andere momenten ben ik zo goed als onleefbaar. Heb ik over alles en iedereen donkere gedachten. Ik ben soms bang dat ik mezelf iets ga aandoen. Tot nu toe heb ik telkens de kracht gevonden om uit het dal te klauteren en verder te doen. Ik weet dat Sanda het niet anders gewild zou hebben. Maar ik moet diep in mezelf graven om het leven vol te houden. Ik weet niet wat ik zou doen als Makemu, mijn vrouw, er niet zou zijn."

Papis en Makemu kennen elkaar al lang. Maar ze werden pas zeven jaar geleden, toen ze allebei in echtscheidingsperikelen verwikkeld waren, een koppel. Gedurende twee jaar was Makemu de plusmama van Sanda. Lang genoeg om duurzame liefde te doen ontluiken. "Sanda en Makemu waren ongelooflijk close", vertelt Papis. "Ze mocht zelfs zijn haar knippen. Daar moest ík niet eens aan denken."

Voorzichtig vraag ik of hij ook steun vindt bij zijn ex-vrouw, de moeder van Sanda. Hij schudt zijn hoofd. "Wij kunnen elkaar niet helpen bij het rouwen. Daarvoor is er tussen ons te veel gebeurd. Maar ik bid vaak voor Annemie. Want het is ook voor haar ongelooflijk zwaar. En ze is een goed iemand, dat weet ik."

Vuilniszakken op de achterbank

Binnen twee maanden verschijnt bij uitgeverij EPO Ze Hebben Mijn Zoon Vermoord, het boek waarmee Papis Dia het narratief over de gebeurtenissen van vijf jaar geleden wil terugvorderen. "Sinds Sanda gestorven is, is er veel over hem geschreven. Zijn verhaal is het verhaal van anderen geworden. Met het boek wil ik ervoor zorgen dat het opnieuw zijn  - en mijn - verhaal wordt."

Ik merk op dat de titel van zijn boek niet luidt: Mijn Zoon Is Het Slachtoffer Geworden Van Onopzettelijke Doodslag. Is het woord 'moord', wat het hof van beroep in Antwerpen ook moge beweren, een juistere kwalificatie van de feiten?

"Het is het woord dat voor mij het best beschrijft wat er gebeurd is. Als je iemand vergif toedient, kan je achteraf zeggen: ik wist niet dat het vergif was. Maar als je iemand voor je ogen ziet sterven, en je doet niet het nodige om hem te redden, wat ben je dan aan het doen? Hem aan het vermoorden toch? Wist je dat de Reuzegommers, voor ze eindelijk met Sanda naar het ziekenhuis reden, nog de tijd genomen hebben om vuilniszakken op de achterbank te leggen? Kwestie van hun auto niet vuil te maken? Als je de properheid van je wagen belangrijker vindt dan het leven van je studiegenoot, waar ben je dan in godsnaam mee bezig?"

"Alles was anders geweest als de Reuzegommers samen met hun ouders naar mij toe waren gekomen en eerlijk hadden gezegd: 'Wij hebben een enorme stommiteit begaan, en die heeft helaas het leven van uw zoon gekost." Dan zou er nooit een proces geweest zijn. Dan zou mijn boek een andere titel gekregen hebben. Als er al een boek geweest zou zijn. Maar de Reuzegommers zíj́n niet naar mij toe gekomen. Ze hebben gezwegen. Ze hebben sporen uitgewist. Ze hebben geweigerd de waarheid te vertellen. Ze zijn blijven denken dat sommige levens meer waard zijn dan andere en dat sommige mensen zich alles kunnen permitteren. En zo hebben ze de titel van mijn boek keer op keer bevestigd."

Hij verzinkt in een lange stilte. Ik zie hoe hij de woorden die hij zonet heeft uitgesproken op zijn innerlijke weegschaal legt. Als hij opnieuw begint te praten, corrigeert hij zichzelf niet, maar vervolledigt hij zijn betoog wel.

"Ook al heb ik recht op rancune: ik voel geen haat tegen de Reuzegommers. Ik bid zelfs voor hen. Zij zijn in zekere zin ook slachtoffers. Van de mensen die hen hebben doen geloven dat ze superieur zijn. Die hen niet, of toch onvoldoende, hebben gewezen op het kwaad dat ze hebben aangericht. Ik denk echt dat ze tot op de dag van vandaag niet beseffen wat ze gedaan hebben."

"Maar als ik morgen een Reuzegommer tegenkom, zal ik hem recht in de ogen kijken en met hem praten. Zonder vijandigheid, zonder mijn stem te verheffen. Ik wil geen wraak. Echt niet. Ik hoop alleen dat de Reuzegommers zich herpakken. Dat ze goeie mensen worden. Uiteindelijk is dat de enige hoop die me nog rest: dat Sanda niet voor niks is gestorven. Dat zijn dood het moreel kompas van een aantal mensen heeft hersteld. Dat hij vanuit het hiernamaals ouders heeft doen nadenken over de manier waarop ze hun kinderen opvoeden. Dat zijn lot ertoe heeft bijgedragen dat de samenleving niet enkel de belangen van de elite dient. (Na een stilte:) Maar ik denk dat we nog een lange weg te gaan hebben."

Er is veel gezegd en nog meer gevoeld, we besluiten de donkere decemberdag op te rollen en in te pakken. Terwijl Papis Dia de deur van zijn appartement voor me openhoudt, leg ik heel even mijn hand op zijn schouder. Geen gebaar was ooit ontoereikender.

[heratravelblog]

These barriers are in front of the Gerechtsgebouw Rotterdam building. Even though they are an example of hostile architecture, their placement, consistency and design blends them well to the environment. And they don't seem that much unfriendly.

[actuelekamers]

Prijs: 950 per maand Appartement omsc... #Appartement #Appartement #Enschede #Overijssel https://actuelekamers.nl/appartement-tehuur-enschede-950-eur-3/?feed_id=40696&_unique_id=64d08bf152e8e

[vroegerinleeuwarden]

Trekkers op de trappen van het gerechtsgebouw tijdens de melkstaking in 1990. ( bron en maker onbekend. Meer nostalgie? www.vroegerinleeuwarden.nl @fijnlijner.nl ) https://www.instagram.com/p/CpkksPsIimX/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[jossarisfoto]

Bratislava | Stará radnica

Woensdag, 22 februari 2023 | Na ons bezoek aan Múzeum židovskej kultúry en het Primate’s Palace bezoeken we Stará radnica (Oude Stadhuis), een historisch stadhuis in het centrum van Bratislava. Het was vroeger het belangrijkste gebouw van de stad en fungeerde als gemeentehuis en gerechtsgebouw. Als je de route door het gebouw volgt bezoek je de verschillende kamers, waaronder de raadzaal.  Een…

[peterwesterhof]

Gerechtsgebouw, Zwolle by Peter Westerhof Via Flickr: Hootsmans architectuurbureau (2016)

[haarlemupdates]

Open Monumentendagen in Haarlem: de deur staat open

Open Monumentendagen in Haarlem: de deur staat open

Leerzaam én verrassend: komend weekend openen zo’n 50 monumenten in Haarlem hun deuren voor het publiek tijdens de Open Monumentendagen. Ontdek waarom duurzaamheid en monumenten goed samen gaan. Ook dit jaar zijn de Open Monumentendagen weer dé kans om plekken te bezoeken waar je normaal niet zo snel komt. Het Gerechtsgebouw, de Koepel, Anno Haarlem, Hodshon Huis, Paviljoen Welgelegen; het is een…

[smaulm]

De busreis

Afgelopen vrijdag stond ik in de bus, jij stapte in bij gerechtsgebouw in Alkmaar, bus 169. Het zal rond 14u geweest zijn dat jij instapte. Jij stapte in en we hadden al oogcontact. Vanaf het eerste moment had ik al zoiets van "ik herken je ergens van, maar ik weet niet waarvan." Tijdens de reis veel oogcontact gemaakt en op een gegeven moment stapte je uit. Je zei heel enthousiast "heyy". Vanaf dat moment wist ik dat jij mij ergens van herkende, maar andersom was het kwartje nog niet gevallen.

Ik realiseerde me pas op t laatste moment dat je mij gedag zij, dus ik knipoogde terug. Je had het gezien, je glimlachte.

Ik hoop je van harte nog eens te zien, want ik denk constant aan je. Niet alleen omdat ik wil weten waar ik je van herkende, ik wil je graag spreken. Herken jij jezelf hierin? Neem alsjeblieft contact op☺️

[keynewssuriname]

NPS: Poging tot vernietigen gerechtsgebouw is daad van terrosisme

De Nationale Partij Suriname (NPS) spreekt in de meest krachtige bewoordingen haar afschuw uit over de aanslag die in het weekend van 14 januari 2023 op het kantongerechtsgebouw heeft plaatsgevonden. Op grond van de verkregen informatie en na de videobeelden in beschouwing te hebben genomen, komt de partij tot de conclusie dat deze poging om het gerechtsgebouw te vernietigen als een zeer ernstige…

[rotterdamvanalles]

Het gerechtsgebouw aan de Noordsingel, 1900.

Het voormalige gerechtsgebouw aan de Noordsingel is sinds 1998 een rijksmonument in Rotterdam. Het pand wordt algemeen als het beste werk van de architect Willem Metzelaar beschouwd en dateert uit het jaar 1899. Tot 1996 zetelde hier de arrondissementsrechtbank en het kantongerecht. Het interieur van het Gerechtsgebouw kent een zeer rijke afwerking van het interieur die grotendeels nog oorspronkelijk is. Naast de voornoemde kantoorruimte zijn er parkeerplekken voor verhuur beschikbaar. Het gebouw is op dit moment in gebruik als bedrijfsverzamelgebouw.

Op 16 juli 1941 wist de bemanning een neerstortende Britse bommenwerper zo te manoeuvreren dat het niet op de huizen terechtkwam, maar in de Noordsingel. Daarbij werd het Gerechtsgebouw zwaar beschadigd. Een groep bewoners van de singel heeft hier in 1946 een gedenkteken opgericht.

Het gerechtsgebouw telt een kelder, twee bouwlagen en een kapverdieping onder met leien bedekte schild- en zadeldaken. Het negentien vensterassen brede en van oorsprong vier vensterassen diepe gebouw heeft een klassieke, streng symmetrische opbouw, bestaande uit een brede middenrisaliet van drie vensterassen, geflankeerd door zijvleugels van middenrisalieten en smallere hoekrisalieten, beide van één vensteras. De voor- en zijgevels zijn boven een natuurstenen plint opgetrokken in gele verblendsteen met banden en rollagen van rode verblendsteen. Natuursteen is veelvuldig toegepast voor hoek- en sluitstenen, consoles, diamantblokken, speklagen en cordonlijsten. De gevels zijn verticaal geleed door gemetselde pilasters in kolossale orde met basementen en kapitelen aan weerszijden van alle vensters.

De ingangspartij is aan de bovenzijde afgesloten door een groot fronton met in het timpaan een reliëf met twee leeuwen die het wapenschild van Nederland dragen. Voorts, in gouden letters, de inititalen van de architect: 'W.C.M.' Het fronton wordt bekroond door drie witgeverfde gebeeldhouwde figuren: op de nok van het fronton Vrouwe Justitia met weegschaal en zwaard, links een rechtsgeleerde met boeken en rechts een knielende smekeling. De middenrisalieten in de zijvleugels bevatten links en rechts respectievelijk de toegangen tot de Arrondissementsrechtbank en het Kantongerecht.

De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[coronatestkopen]

Hoe word ik HIV-positief en welke testen worden er gedaan?

Corona tester is een apparaat dat kan helpen bij het testen van Corona bier. Het is vergelijkbaar met de Beer Buddy, die het hopgehalte in een bier meet. Het verschil is dat een Corona Tester niet de temperatuur of de kleur van een bier meet. Hij meet eenvoudig het stamwortgehalte. Dit betekent dat hoe zwaarder het bier weegt, hoe lager het gehalte.

Corona kwam op het toneel in 1773 en werd voor het eerst gemaakt door Francisco Garcia. Binnen korte tijd kreeg het een reputatie als een zeer goed merk. Naarmate de tijd verstreek werden nieuwe tests uitgevoerd om na te gaan of dit merk de belofte in zich droeg om bier van goede kwaliteit te produceren.

Er werd een nieuwe Corona Tester ontworpen die verschillende soorten methoden gebruikt om de resultaten van de Corona sars-cov-2 test te verkrijgen. Op basis van deze tests worden dan alle varianten van Corona bepaald. Op deze manier is Corona in staat geweest om op de hoogte te blijven van alle ontwikkelingen die er in de bierbrouwwereld te vinden zijn. Met de Centoswab ESB Corona test is het mogelijk geweest om tot een gedetailleerd productoverzicht van het bier te komen. Hier volgt een kort overzicht:

De Corona sars-cov-2 test wordt uitgevoerd door een stuk katoenen doek nat te maken en vervolgens moet je op de testlocatie een gezichtsmasker dragen, dus vergeet niet er een bij je te hebben. De reden voor het uitvoeren van de Corona sars-cov-2 test is het bepalen van het tanninegehalte in het bier. Het tanninegehalte wordt gemeten met een specifiek soort wattenstaafje. Om de Corona sars-cov-2 test uit te voeren, moet u het wattenstaafje in alcohol dopen en het vochtig laten worden. Vervolgens dompelt u het wattenstaafje in het bier en laat u het ongeveer vijf minuten staan.

Bij de Corona ESB sars-cov-2 test wordt ook de kleur van het bier gemeten. Bij dit onderdeel kijkt de controleur naar sporen van kalkaanslag aan de binnenkant van de flessen. Als er kalkaanslag is, markeert de inspecteur de fles als ongeschikt voor verkoop. Is er geen kalkaanslag, dan slaagt u voor de test.

Deze twee tests worden uitgevoerd door het Duitse Federale Instituut voor Forensische Wetenschap (BDI) in Duitsland. Dit centrum is een van de meest prestigieuze centra in Europa en staat over de hele wereld bekend om het uitvoeren van strenge wetenschappelijke tests. De Spaanse staatspolitie en de Spaanse nationale politie maken beide gebruik van het BDI bij het uitvoeren van DNA-tests. De Europese DNA-testnormen zijn gebaseerd op dezelfde normen die door het BDI zijn vastgesteld.

Meer informatie vindt u op coronatest bestellen

Voordat u uit de gevangenis wordt ontslagen, is het belangrijk dat u uw huisarts binnen 72 uur laat weten dat u op hepatitis bent getest. De uitslag is meestal binnen 72 uur beschikbaar, maar het kan tot drie weken duren voordat u de uitslag krijgt. Uw huisarts zal u een recept uitschrijven voor een behandeling tegen hepatitis A. Deze moet u voorgeschreven krijgen nadat de Corona ESB-test is uitgevoerd.

Binnen drie weken krijgt u een recept voor een nieuw flesje Corona. Bij uw volgende bezoek aan de rechter moet u hem meedelen dat u door het BDI op de hoogte bent gebracht van het feit dat u binnen drie weken na uw eerste bezoek aan het gerechtsgebouw op hepatitis bent getest. Wanneer u naar de rechter gaat en uw gegevens meedeelt, zullen zij de rechter meedelen dat u binnen drie weken op de hoogte bent gebracht. Als u deze informatie niet vermeldt, kan uw vordering tot schadevergoeding voor hepatitis C worden afgewezen. Bewaar altijd kopieën van alle testen die zijn uitgevoerd.

[actuma]

Provincie Gelderland moet direct stoppen met schieten op wolf met paintballgeweren

De voorzieningenrechter van de rechtbank Midden-Nederland heeft het schieten met een paintballgeweer op wolven op de Veluwe per direct stilgelegd. Volgende week wordt de zaak inhoudelijk op een zitting behandeld en daarna wordt beslist of het schieten weer door mag gaan. Paintballgeweren Met behulp van paintballgeweren mogen handhavers sinds 27 oktober op wolven schieten om hen op die manier af te schrikken. Omdat de wolf een beschermd dier is, hebben gedeputeerde staten van de provincie Gelderland een speciale ontheffing verleend die het schieten met paintballgeweren mogelijk maakt. De Faunabescherming is het daar niet mee eens heeft de voorzieningenrechter gevraagd om de ontheffing te schorsen totdat de provincie op haar bezwaarschrift heeft beslist. Ordemaatregel De zaak kwam dinsdag 15 november binnen bij de rechtbank Midden-Nederland. De provincie Gelderland heeft telefonisch bevestigd dat handhavers al met paintballgeweren op pad zijn en dat zij de ontheffing zullen gebruiken als zij de wolf treffen. Een paintballgeweer is nog niet eerder ingezet om wolven op de Veluwe te verstoren, terwijl het tot ernstige verwondingen bij het dier kan leiden. Dit maakt de zaak zo spoedeisend dat de voorzieningenrechter direct een beslissing moest nemen, een zogenoemde ordemaatregel. De ontheffing mag nu niet worden gebruikt en er kan dus niet met paintballgeweren op de wolf geschoten worden. Dat geldt totdat de voorzieningenrechter verder inhoudelijk naar de zaak kan kijken. Dat gebeurt op de zitting van woensdag 23 november om 14.00 uur in het gerechtsgebouw in Utrecht. Bron: rechtspraak Read the full article

[actuelekamers]

Prijs: 950 per maand Appartement omsc... #Appartement #Appartement #Enschede #Overijssel https://actuelekamers.nl/appartement-tehuur-enschede-950-eur-3/?feed_id=34935&_unique_id=64c8b9a7dd40b