#geletterd

[rotterdamvanalles]

Het Spiekmanmonument aan het P.C. Hooftplein, 1923-1930.

Hendrik Spiekman (Hoogezand, 13 februari 1874 – Rotterdam, 18 november 1917) was een Nederlands letterzetter, journalist, politicus en medeoprichter van de Sociaal-Democratische Arbeiderspartij (SDAP).

Hendrik werd te Hoogezand geboren als zoon van de schoenmaker Willem Spiekman, die overleed toen Hendrik tien jaar was. Mede hierdoor had het gezin Spiekman het niet breed en al toen Hendrik twaalf jaar was ging hij aan het werk als krantenloper en leerling-letterzetter. Hij moet zich al jong beziggehouden hebben met de leef- en werkomstandigheden van de arbeiders, want op 16-jarige leeftijd (1890) werd hij lid van de Sociaal-Democratische Bond (SDB). Hij organiseerde diverse betogingen.

Nadat de SDB had verklaard niet meer deel te nemen aan de verkiezingen, zij wilden veranderingen middels een revolutie bewerkstelligen, brak hij met de SDB en richtte hij in 1894 met onder andere Pieter Jelles Troelstra de SDAP op. In deze tijd werkte hij als journalist en letterzetter en trok voor de arbeidersbeweging door het hele land. Hij vestigde zich korte tijd in Brabant, waar hij enkele malen ernstig werd mishandeld omdat hij socialistische lectuur verspreidde. Toen Hendrik 22 jaar was vertrok hij vanuit Vught naar Rotterdam, een stap die meer arbeiders maakten om werk te vinden in de groeiende Rotterdamse haven.

In Rotterdam ging hij aan de slag als letterzetter of typograaf bij Harmanus Masereeuw, een kleine zelfstandige die sympathiseerde met de arbeidersbeweging en onder andere drukwerk voor de SDAP verzorgde. Arbeiders hadden voor 1917 nog geen algemeen kiesrecht en een van de activiteiten van Spiekman in Rotterdam was het lidmaatschap van de organisatie voor uitbreiding van het kiesrecht. Onder de arbeiders waren typografen een groep arbeiders die in ieder geval geletterd was. Als letterzetter werd hij lid van de Algemene Nederlandsche Typografen Bond (ANTB) waarin hij zeer actief was en al snel werd hij afdelingsvoorzitter.

Spiekman werd in 1901 het eerste SDAP Gemeenteraadslid in Rotterdam waar hij zich op basis van zijn kennis van het gewone leven voortdurende sterk maakte voor sociale verbeteringen. Meestal tevergeefs, want de oude liberale garde die hem wel welwillend tegemoet trad vond dat de overheid afzijdig moest blijven. In 1903 begon hij een Bureau voor Arbeidsrecht waar hij jarenlang twee avonden in de week georganiseerde en niet-georganiseerde arbeiders adviseerde. De Rotterdamse arbeider ging 'naar Spiekman' als hij in moeilijkheden zat.

In de nieuwe wijk Spangen in Rotterdam werd in 1923 een door Berlage ontworpen monument opgericht. In 1981 werd dit Spiekmanmonument aan het P.C. Hooftplein gerenoveerd, met behoud van de originele koperen gedenkplaat. Elk jaar wordt hier op 1 mei de Internationale gezongen op een bijeenkomst georganiseerd door de Partij van de Arbeid en de FNV.

De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[jurjenkvanderhoek]

OVERAL WEL WAT IN ZIEN MET MARCEL REIJERMAN

Op het moment dat ik over de drempel de deur van Galerie Getekend binnenstap is het alsof ik het boek "overal wel wat in zien" open en doorblader. In dit boek draait Marcel Reijerman al tekenend rond het geheimzinnige proces van het maken van kunst. Zijn werk leidt mij rond in het hoofd van de kunstenaar. Kleurig en poëtisch in potlood en pastel legt Reijerman voor mij iets van dat ongrijpbare scheppingsproces vast. De tekeningen bij Galerie Getekend  tonen dat maakwerk en meer, iedere compositie vormt een nieuw hoofdstuk. Als stripverhaal beschouwend zou ik het kunnen aanmerken als de diverse stappen in de kruisgang - de statie, de plekken cq gedachten waar de inspiratie stilhoudt om tot een gelaagde compositie te komen.

Reijerman tekent zich bewerkelijke platen waarin hij onder meer collega-kunstenaars citeert om een vinger achter het mysterie te krijgen. Met die beeldende quotes probeert hij vat te krijgen op het raadsel, het geheim van dat heilige moeten. De drang om uit te drukken, het verbeelden van gedachten. De ziekte waaraan hijzelf ook lijdt. Hoe losten zij dat op, op welke manier verbeeldden zij dit. Deze aanhalingen maken onderdeel uit van zijn persoonlijke werk. Het zijn feitelijk parafrases daar Reijerman de kunst van die anderen in eigen beelden uitdrukt. Ze passen naadloos in zijn composities. Die anderen hebben bruikbare verbeeldingen gemaakt. Reijerman hoeft het wiel niet opnieuw uit te vinden, maar doet dat wel met hulp van bestaand beeldmateriaal.

De tekeningen van Marcel Reijerman zou je kunnen rubriceren onder beeldverhaal, ofwel de strip. Bij hem is er echter veel te zien binnen een enkele tekening. Hij heeft geen rij plaatjes nodig om scenes uit te beelden. Een compleet verhaal staat in lijn, vlak en kleur geschreven in de tekening. Slechts de titel onder in de kantlijn zijn de woorden die nodig zijn het beeld te versterken. En niet alleen wil hij daarin het maken begrijpen, maar ook het leven in het algemeen grijpen. Dat is niet een werkelijk leven, maar veeleer een spiegel waarin het surrealistische vormen reflecteert. Onderdelen van verbeelde lichamen zijn groter dan wel kleiner uitgewerkt, naar gelang dit van belang is in de uitdrukking. Zo kunnen handen groteske afmetingen aannemen om het maken en creëren te benadrukken. Want het zijn toch de handen die maken. Creëren is handwerk.

De titel stemt tot nadenken waar het beeld kijkgenot geeft. Die titel is in theorie een filosofische omschrijving van het beeld, een vlugschrift daar de afbeelding nauwelijks uitleg nodig heeft. Het geeft wel een naam aan het beeld waardoor ik niet objectief kan kijken. De titel wijst mijn gedachte een bepaalde richting, dringt zich feitelijk aan mij op zodat ik geen eigen uitweg kan zoeken. Reijerman wil dat ik de door hem aangegeven route volg om ingang te krijgen tot zijn werk. En ik volg gedwee, want verlang er naar het geheim van het scheppingsproces te weten. Van inspiratie, de inval van een idee, via het vertalen van gedachte naar beeld, en de verwerking daarvan, de uitwerking tot resultaat. Vindt ik dat zo woordelijk, naar de letter beeldend, in de composities bij Galerie Getekend? Natuurlijk niet, het mysterie moet geheim blijven, het raadsel van de kunst zal ondoorgrondelijk en onverklaarbaar zijn. Reijerman licht een tip van de sluier op en ik gluur even mee.

Zoals geschreven valt er veel te ontdekken in de composities. Alle stillevens van het leven. Stil gezet, pas op de plaats, en van alle kanten bekeken. Met veel omhaal van beelden wordt het geheim van de creatie gealfabetiseerd en gecategoriseerd. Opgeslagen in de tekening. Niet ingekleurd, zoals in de strip de schets wordt geïnkt en geletterd, Reijerman hanteert kleurpotlood en stelt meteen de tint vast zonder deze te omlijnen. Daarmee beschrijft hij figuurlijk zijn plaat, want het zijn de symbolen die verwijzen naar het verhaal. In een kakafonie van gegevens dreig ik nog weleens te verdrinken, zie ik door de bomen het bos niet meer. Maar er is altijd een rustpunt te vinden door afstand te nemen, het geheel te bewonderen zonder mij te storen aan details. Deze details maken de compositie echter wel levendig en nodigen uit tot een langdurig kijken. Het werk heeft tijd en aandacht nodig om mijn gedachte bewust te laten worden van de reden van de afbeelding.

Naast de serie om het mysterie te ontrafelen maakt Marcel Reijerman landschappen. Het zicht van kijken is dat zoals in een kubistisch kunstwerk. De getekende omgeving wordt van alle kanten bekeken, binnenste buiten gekeerd waarin figuurtjes rondlopen en beeldcitaten zijn gestrooid. Mijn oog dwaalt door de schepping, mijn blik verdwaalt in de creatie. Op elke vierkante decimeter is een stilleven te vinden. Stil in de zin van stil gezet. Want een kunstwerk is toch altijd een bevroren moment. Door deze ogenblikken bij elkaar te zetten ontstaat een levendig beeld dat wel voortdurend in beweging is. De verzamelde momenten vormen bij elkaar een doorlopend verhaal, een strip in een enkele plaat.

Denk ik het boek “overal wel wat in zien��� te kunnen sluiten, want ik heb tenslotte in alle platen wel wat gezien, ontdek ik het echte mysterie van het maken. Reijerman heeft zijn schetsboeken, waarin inspiraties en ideeën zijn uitgewerkt, meegenomen uit het atelier. Hij heeft deze met moeite achter gelaten, want het geeft een inkijk in zijn manier van werken. Het opent deuren die anders gesloten blijven. Eigenlijk nog meer interessant dan de uitwerking zelf. En omdat deze schetsen en uitgeschreven gedachten zo belangrijk voor hem zijn, het fundament waarop het resultaat is gebouwd, heeft de kunstenaar van de boeken kunstwerken op zichzelf gemaakt. De kaften en banden waarin de bladen zijn gebonden zijn rijk versierd. Versierd met penningen en medailles, halfedelstenen en snuisterijen. Maar ook door die boeken krijg ik geen duidelijk zicht op het scheppingsproces. Gelukkig maar, want een geheim mag je niet door vertellen. Dat moet geheim blijven.

Tentoonstelling tekeningen van Marcel Reijerman bij Galerie Getekend, Stationsstraat 6 in Heerenveen. 14 januari tot en met 10 maart 2024.

[vrouopgenade]

Oë wat toe is van die bokvet

Image by Clker-Free-Vector-Images from Pixabay As dié wat van beter behoort te weet se oë wat toe is van die bokvet is daar altyd iemand wat ly. In hierdie geval ou mense wat nie rekenaar geletterd is, of erger nog, nie toegang het tot tegnologie om aanlyn sake te doen nie. Belangrike sake soos om in te tap op hul grootste lewensaar : staatsouderdomspensioen.SASSA- “Julle weet ek praat nooit…

[rausule]

Pen pen'last avant-dernière page de la révolution théâtrale française d'après-guerre

populisme wat doelbewus die kragte van die werklikheid verhef. Charles Vildrac, Luc Durtain, Georges Chennevière, Georges behoort aan die eenparige skool

Duhamel, Jules Romains en, op 'n manier, Jean Schlumberger.

Die sukses van Charles Vildrac se Paquebot Tenacity is hoofsaaklik te danke aan die scenografie. Voor 'n glasdeur wat oop is vir 'n grysgroen lig, tower Copeau al die klam nostalgie van 'n hawe in 'n Nordiese land op. Die Vieux-Colombier was die eerste Franse toneel [toneel] wat met moderne beligting toegerus is en 'n gestileerde scenografie aangeneem het. Dit was die eerste poging, in Frankryk, van wat dit was

genoem "konstruktiewe scenografie". Mure en vloere, in die perspektief van die scenografie, is soos 'n enorme

speletjie van blokkies waarmee jy 'n paleis, 'n kerker, 'n stegie, 'n grot, 'n berg skep,

'n grootheid.

Ek sal nooit vergeet nie, in André Gide se Saul, opgevoer in 1922, daardie kluis oop vir die lig, 'n

spektrale groen lig waarin Saul-Jacques Copeau gesink het.

In sy rigting behels Jacques Copeau, benewens die stilering van die scenografie, die stilering van sowel die kostuums as die houdings: in Twaalfde Nag, Prinses Turandot, Die broers Karamazov. Die dood van Sparta³, bestaan ​​uit groot fresko's waarin die fynproewer van museums, die liefhebber van skilderkuns met 'n verfynde smaak en die talentvolle geletterdes onthul word.

Die gees van die teater in Jacques Copeau bestaan ​​daarin om die opvoering aan die teks te onderwerp, om die opvoering uit die teks te laat ontstaan ​​deur 'n intelligente verdraaiing van daardie selfde teks. Want vir Jacques Copeau is dit die teks, die woord, wat bo alles tel, hy het dus 'n Shakespearese opvatting van gebare, beweging, houdings en scenografie. Dit is kortom die onderwerping van die teater aan die taal van geskrewe letterkunde. Net dit: later het die Franse teater sy pad voortgesit.

In Oktober 1921 het Charles Dullin, 'n vlugteling van Vieux-Colombier, die Atelier-teater gestig.

Dullin het hom reeds voor die oorlog as akteur geopenbaar, met wat 'n mens sy eie kan noem

Smerdjakov se donker skepping in Dostoyevsky se The Brothers Karamazov, in 1913, by die Théâtre des Arts®.

Charles Dullin is een van die laaste akteurs in Frankryk wat 'n werklike, oorweldigende intensiteit van aksie het. Sy toneelspel roep soms die beeld op van 'n boor wat besig is om die soliedste mure te deurboor. Om die Théâtre de l'Atelier te stig, het Charles Dullin nie net die Vieux-Colombier verlaat nie, hy het ook die Comédie Montaigne onder regie van Gémier verlaat, waar, in 1920, die onthulling van Marguerite Jamois in Crommelynck se Childish Lovers plaasgevind het.

Op dieselfde tonele is 'n nuwe vertolking van Paul Claudel se toneelstuk The Annunciation to Mary gegee, wat 'n triomf vir Eva Francis was. In die Mystical Childbirth-toneel was hierdie aktrise besonder aangrypend. Lenormand se Simun is ook opgevoer by die Comédie Montaigne, daardie stuk waarin die woestynwind bo mans waai?.

Die begin van die Atelier was epies. Charles Dullin wou die gees van die antieke metgeselle van die Middeleeue laat herleef, reistroepe waarin die akteur terselfdertyd vakman, digter, skrywer, bedelaar en avonturier was.

In sy groep het almal gewerk, beide met hul hande en met hul koppe. Die akteurs is omskep in messelaars, skilders, masjiniste, administrateurs, improviseerders, kleremakers. Dit was die dronkenskap van werk. Werk eers. Die kos het later gekom. En hierdie heldhaftige liefde vir die teater het ons dikwels laat vergeet om te eet.

Die Atelier het drie jaar lank weerstand gebied in die totale onsekerheid van môre, elke dag op die punt om in die afgrond te val wat deur sy krediteure gestoot is. Sulke heldhaftigheid het uiteindelik sy beloning gevind in die triomf van Volpone, deur Ben Jonson, 'n werk waarin 'n bloedrooi agtergrond vibreer, soos 'n vlag wat in die son wapper.

66

Van 1921 tot 1936 het die Atelier sy mees treffende suksesse behaal met L'Occasione, deur Prosper Mérimée, L'Avaro, deur Molière, Life is a dream, deur Calderón, L'Antigone, deur Jean Cocteau, Volpone, deur Ben Jonson , The Voëls en die vrede van Aristofanes

Ek het 'n paar persoonlike herinneringe van Jean Cocteau se Antigone. In hierdie miniatuur tragedie>>

Ek het die rol van die goddelike Tiresias gespeel, Charles Dullin dié van Creon en Génica Athanasiou was Antigone. As daar 'n artistieke triomf in hierdie toneelstuk was, was dit die dramatiese aktrise Génica Athanasiou se vertolking van Antigone. Die

Ek sal nooit die goue, bewende, geheimsinnige stem van Génica Athanasiou-Antigone vergeet terwyl sy die son vaarwel toeroep nie.

Sy trane het van verby die tyd gekom, en soos gedra deur die skuim van 'n golf op die Middellandse See, 'n

sonnige dag; dit was soos 'n musiek van vlees wat deur die gletserduisternis versprei het. Era

waarlik die stem van argaïese Griekeland, toe Minos van die onderkant van die labirint af skielik sien

kristalliseer die Minotaurus uit die maagdelike vlees.

In 1925 het die Vieux-Colombier met 'n knal gesluit. Jacques Copeau, teleurgesteld deur die mislukking, hoe relatief ook al, van sy opera The Birthplace, het die toneel verlaat.

Copeau het die grasieuse, fantastiese, féerique genre gekweek: hy het nooit diep met tragedie omgegaan nie. Maar die Vieux-Colombier het aan vandag se Frankryk van sy grootste spelers bemaak: Louis Jouvet, Charles Dullin, Roger Karl, Valentine Tessier, Bacqué, Bouquet en Auguste Boverio.

Geïnisieer met Scapino se listigheid, waarin die akteur soos 'n hardloper te voet in die teks begin, sluit die siklus van die Vieux-Colombier af met sy geboorteplek." The Company of Fifteen, geanimeer deur Michel Saint-Denis lei tot uiterste die plastiese beginsels van Jacques Copeau wat die opvoering betref.

Dit was in 1923 dat Jacques Hébertot Rolf de Maré se Sweedse ballette by die Théâtre des Champs-Élysées bekendgestel het.

Met Jacques Hébertot word die Champs-Élysées-teater omskep in 'n soort groot teaterwerkswinkel, in

waar verskillende neigings ontmoet het.

Jean Cocteau het hierdie staaltjie¹o in een van sy boeke vertel: die geheimsinnige manier waarop Picasso in die skemer van 'n Desember-aand in 1922 die scenografie van Antigone uitgedink het. Dit is aan my gegee om self hierdie vreemde blom te aanskou.

Hier en daar, agter 'n paar blou seilklippe, was lampe opgesit. 'n Muur, ook van blou seil, het tot die hoogte van 'n gewelfde boog gestyg, en 'n reeks maskers het in die middel gedraai. Onder die panopblad het ’n breë strook karton gehang, sowat twee meter breed by ’n meter hoog. Die materiaal van hierdie strook was korrelrig en rooierig, van die kleur van die vulkaniese klippe wat in Mexiko gebruik is om die koloniale paleise te bou. Bloedrooi verbrand; maar 'n enkele druppel water sou genoeg gewees het om hierdie vermiljoenbloed in verdorde pienk te verander.

Picasso het sy moue opgerol en gevorder asof hy beide temmer, stoeier, landmeter, besweerder is ... en toe kon ons sien hoe sy hurk swart rug wieg. Die lyne het op die pienk blad gegroei. Picasso het homself teruggegooi, gereflekteer, homself georiënteer en die lyne rondom hom het begin floreer, soos 'n lewende meetkunde.

Meer as om te teken, voel hy. Die lyne het noodlottig geblom, kan mens sê. En hierdie lyne het 'n geometrie uitgemaak wat wie weet wat sou onderhou het, iets wat, in die middel van die muur, vinnig sou ontsteek het wie weet wat ... Sy hand het gekom en gegaan - soortgelyk aan die hand van 'n siener - en skielik kon ons, voor ons, asof geteken deur 'n outentieke towerkrag, 'n briljante kolom oordink. 'n Kolonnade in die Doriese styl. Inderdaad, Picasso het die werk met volmaakte manlike krag gemaak.

In 1923 het Gaston Baty, wat sy eerste ervarings as regisseur saam met Gémier gemaak het, by die Comédie

Montaigne, het die Baraque de la Chimère naby Saint-Germain-des-Prés laat bou.

67

[chrononotes]

Historische tussenfases: Nieuwe Infotech i.c.m. Oude systeem

Is het mogelijk een historische analogie te maken tussen twee historische tussenfases:

01450-01789 — Vroege Moderniteit: Boekdrukkunst + Ancien Régime/Feodaliteit.

De eerste paar honderd jaar van de drukpers is nog manueel. Veel sneller en schaalbaarder dan manuscripten, maar nog een stuk trager en beperkter dat de stoom aangedreven drukpersen van de Industriële Revolutie. Waarmee ook de kranten productie en het ontstaan van het moderne publieke domein echt op gang komt.

De onderwerpen van veruit het grootste deel van de boeken in de vroege moderniteit waren met name religieus en moreel van aard. De opkomst van meer seculiere onderwerpen, encyclopedieën, romans, essay’s, komt pas vanaf de 18de eeuw op gang. 

Met de Franse Revolutie van 01789 wordt er definief een punt achter het oude feodale systeem. 

In de zelfde periode komt het nieuw systeem op die van de bureaucratisch staat: republieken en stadstaten in Noord Italië en de Lage Landen waar een geletterde en stedelijke burgerij een nieuwe macht vormt die buiten de feodaliteit staat. 

Het geschreven woord groeide dus aan kracht en invloed door de boekdrukpers, maar geletterdheid onder de bevolking was overal even wijdverbreid in Europa

01900-... — Post moderniteit/Vroege Gewortelde Tijd: Computer + Bureaucratie.

De eerste computers (van de tabuleermachines van Hollerith tot ENIAC van Von Neumann en later de grote mainframes, en ook de PC’s) opereerden allemaal op deterministische logica. Algoritmes.

Hollerith’s tabuleermachines moesten het Big Data probleem van Amerikaanse Census van 1880 oplossen. Op een bepaalde manier kun je computers dus zien als gemachaniseerde bureacratiën. Objectieve protocol volgende automaten.

Computers worden nu nog steeds voornamelijk gebruikt als gereedschap van het geschreven woord: tekstverwerkers, excel sheets, kalenders, email. Ze hebben nog niet in de kern de organisatiecultuur veranderd. 

Misschien is de opkomst van AI in de vorm van LLM’s (probabilistisch model op een deterministische machine) die later gecombineerd word met quantum computer de technologische shift die nodig is om werkelijk probabilistische logica mogelijk te maken. En daarmee iets wat daadwerkelijk ‘intelligentie’ simuleert.

m.a.w de bureaucratische staat en corporate zijn nog altijd de dominante organisatievorm.

Als de overvloedige energie belofte van Clean Tech werkelijkheid wordt dan, dan is dat misschien ook een versneller zoals de stoommachine. Of misschien is er een andere energie technologie down the road die energieslurpende AI’s kan voeden...

Wellicht is de counter/california/hacker/hippie culture een soort voorschaduwing van de dominante organisatievorm die ons te wachten staan in het volgende tijd perk. De Gewortelde tijd.

Tot zover...

[ruiwitana]

Tema : aan die Madonna

Nadat sy 'n jong man gevra het om van haar verse gevul met woorde van goeie wense aan die Madonna te lees, en nadat sy dit kort daarna aan haar teruggestuur het, het sy gesê dat sy verstaan ​​dat hierdie woorde in haar tyd gebruik is. Die jong man het geantwoord: Ek het geglo hulle is gebruik omdat hulle baie oud is.

Dit reën die hele nag En die vakansie keer terug na die môre: Aanhanger van Caesar en Jupiter in die middel van die koninkryk.

Van niks in die letterkunde gaan ons oor na die medium en na die ware, dus na verfyning: hieruit is daar geen voorbeeld wat na die ware teruggekeer het nie. Griekse en Latynse Egiptenare. Die keurige smaak van die bevolking van geletterdes kan net bestaan ​​wanneer dit nog nooit korrup is nie. Byvoorbeeld, die vulgêre sestiende eeuse mense het meer as 'n bietjie gesondig, nie te veel nie, en daarom was hulle baie geneig om goed te oordeel oor baie, of van ware skoonheid, soos die Egiptenare gedoen het.

[urbanbibantwerpen]

This week in Antwerp : 💥🎤Ziëna Spoken Word @academiewilrijk 🎤💥🎤Luta Interna @rataplanborgerhout 🎶💥🎤SpokenWord NIGHT @kcasphinx 🎤💥🎤Slam Aleikum @gravenhofhoboken 🎤💥🎶MOM exploten Black Mamba Yung NNELG @arenberg 🎶💥🎤Interlitratour @bib_permeke 🎤💥🎶Geletterd @bib_permeke 🎤💥 #thisweek #antwerp #goingout #spoken #yousrabenfquih #academiewilrijk #ziena #lutainterna #wipcoop #slamaleikum #gravenhof #momexplores #yungnnelg #blackmamba #interlitratour #hindeljadid #bekvechter #jorispinseel #poetry #geletterd #okkupeerder #permekebibliotheek #urbanbib (bij Antwerp, Belgium) https://www.instagram.com/p/B8t-6tqAB3C/?igshid=d67x9g9xjf02

[gaellereichman]

Geboden zijn erotisch seksueel

Feit: de Heren geven ze.

De mensen leven ze onbewust na.

Ik moet vragen aan Obsidian of ik over hem mag schrijven

1. Het kan slecht zijn voor mijn gezondheid

2. Hij komt van ergens anders

Ik heb allemaal van die gedichten.

Drie vandaag. Ik denk ik doe het om in de Geletterde mensen club te geraken, het kan zijn dat ik hem hier in verraad.

[adriaanmeij]

Industrie 4.0

Oprichter en directeur Klaus Schwab van het WEF introduceerde het begrip “Vierde Industriële Revolutie” in 2015 en wijdde er in 2016 zijn forum aan. Industrie 4.0 ziet Schwab nu als een strategische doelstelling voor de post-corona economie. Covid-19 bracht het concept jaren sneller dichterbij. 

Daar denken complottheorieën anders over. Zij stellen dat de Grote Herstart via Industrie 4.0 de wereldmacht concentreert in de handen van superrijken die gewone mensen in een nieuwe  slavernij en horigheid brengen. En inderdaad moet er een grote slag gemaakt worden in democratisering en inkomensherverdeling want de kloof is snel verdiept.  Industrie 2.0 had met WOI en WOII dramatische gevolgen. Zonder Brits en Amerikaans ingrijpen was het aan de Nazi’s onderworpen Europa een fascistische  vazalstaat geworden. Nu neemt China de leiding en straks is niet meer de dollar maar de yuan leidende wereldmunt.  

De vierde industriële revolutie gaat over de samensmelting van de fysieke, digitale en biologische wereld. Het is de integratie van kunstmatige intelligentie, robotica, het internet der dingen, 3D-printing, Cloud computing, blockchain, genetische manipulatie, kwantum computing, virtual reality, nieuwe materialen, zon-, wind- en waterenergie en andere technologieën. Kortom, een grote smeltkroes van automatisering waar de werkende mens niet meer aan te pas komt. Werk wordt schaars.

Deze digitalisering processen gebeuren al “op kleine schaal”, bijvoorbeeld bij routeplanners, spraakherkenning, gezichtsherkenning, opereren op afstand, bitcoins, computerleren, online werken, personaliseren van klantervaringen, thuiswerken, altijd leren. Het zijn processen waar bedrijven en overheden al volop mee bezig zijn of zich op voorbereiden. En processen zoals bij sociale media of bedrijfsprocessen die zich lenen voor de grootst mogelijke schaal. Vaak zitten alleen talen, nationaliteiten en rigide culturen nog in de weg.

Viermaal

De “Vierde Industriële Revolutie” volgt op drie eerdere revoluties.  De eerste (1760-1840) verschoof dankzij de stoommachine en waterkracht handmatige- neer machinale productie. De tweede (1870-1914) bracht spoorwegen, telegraaf en elektriciteit en leidde tot sterke groei van transport, maar ook tot grote werkloosheid omdat  machines arbeid overnamen. De derde (1945- heden), de Digitale Revolutie, leidde tot sterke groei van productiviteit en terugdringen van de werkweek van 45 naar 36 uur en minder. De Hollerith ponskaartenmachine waarmee de Nazi’s de deportaties van joden en zigeuners organiseerden, was er een vroeg voorbeeld van.

Covid-19

Volgens McKinsey versnelt Covid-19 de digitale revolutie met zeven jaar. Vooral het consumentengedrag is radicaal veranderd. Wereldwijd was eind 2019 36% van klantinteracties digitaal, medio 2020 was dat percentage gestegen naar 58%. Vorig jaar hebben we gezien welk een vlucht online kopen heeft genomen. Vorige week zagen we hoe met hulp van megafoons via Twitter, Whatsapp en Facebook miljoenen aanhangers van scheidend president Trump op de been kunnen worden gebracht. Je kunt er een revolutie  mee organiseren.

Digitale investeringen zijn daardoor enorm toegenomen. In China is als gevolg van Covbid-19 een sprong van tien jaar gemaakt in het naar voren halen van die investeringen, wereldwijd gaat het om zeven jaar. Werken op afstand via Zoom, Youtube of een ander medium werd in enkele weken op touw gezet. Onderwijs en zakendoen op afstand is zo normaal geworden dat veel organisaties er deels mee willen doorgaan, ook om locatiekosten te beperken. De verwachting is dat veel van de vernieuwde processen zullen blijven bestaan in het bedrijfsleven. In het onderwijs is dat misschien anders, maar ook daar kun je door de routine online aan te bieden veel tijd voor persoonlijke aandacht winnen.

Big Tech Society

Harvard Business Review keek naar welke economieën de sterkste digitale vooruitgang toonden  in 2020. Dit onderwerp sluit aan op de studie van McKinsey. Wereldwijd kromp de economie in 2020 met 4,4%, een forse, maar overkomelijke terugslag. We moeten afwachten wat 2021 en 2022 brengen. E-leren, E-commerce en thuiswerken maakten een enorme opmars.

Harvard, Fletcher en Mastercard maakten een nieuw Digital Evolution Scoreboard en putten uit 160 indicatoren op vier gebieden (aanbod, vraag, omgeving, innovatie en verandering) om tot conclusies te komen.

Digitalisering is     essentieel voor economische weerbaarheid

Geen protectionisme, wel     bescherming van privacy, is het mantra

Je moet mobiel internet     hebben, maar dat is niet genoeg.

Consumenten moeten digitaal geletterd en     beschaafd zijn

Snelle groei en sterke     instituten moeten samengaan

 Voor digitalisering heb je een sterke infrastructuur en goed geschoolde consumenten nodig. Wetten, acties en instituten moeten ingespeeld zijn op digitale groei, landen moeten klaar zijn om te kunnen innoveren met talent, kapitaal, processen en nieuwe producten. Het scoreboard deelt de economieën van 90 landen in vier groepen in: uitstekend, rijp, uitbrekend en afwachtend.

Koplopers

Koplopers zijn Zuid-Korea, Singapore en Hong Kong, maar ook Estland, Taiwan en de Verenigde Arabische Emiraten. Nederland scoort in deze topgroep ook hoog.  De meeste EU-landen hebben wel rijpe digitalisering, maar missen vaak het momentum, deels omdat zij het ook op gebieden als duurzaamheid erg verantwoord willen doen. Denk aan sterke instituten, regelingen en kapitaalvoorziening. Zij willen maximale privacybescherming, cyber aanvallen en cybercriminaliteit voorkomen.

China

China is een uitbreker, met nog een onvoldoende digitale infrastructuur, maar wel een snelle vooruitgang. Dit geldt ook voor Indonesië en India, Kenia, Vietnam. In die landen, waar al gauw een kwart van de wereldbevolking woont is nog heel veel te winnen, bijvoorbeeld met mobiel internet. (Overigens is hier en daar op het Friese en Drentse platteland internet ook nog zeer langzaam.)

En dan heb je nog de achterblijvende landen in Afrika, Azië, Latijns-Amerika en Zuid-Europa waar zowel de digitale infrastructuur als het momentum voor ontwikkeling ontbreekt. Zij moeten vooral investeren in elementaire infrastructuren en de behoefte van consumenten om van digitalisering gebruik te maken.

Grote verschillen

Uit het onderzoek blijkt dat de best gedigitaliseerde landen 20% beter bestand waren tegen de pandemie dan de andere landen omdat hun economie zoveel minder onder druk stond en zij digitalisering ook beter inzetten in de bestrijding van corona. Estland, Singapore en Taiwan zijn de beste voorbeelden.  Het Verenigd Koninkrijk, aan de top van de digitale economie, zag een economische teruggang (-12% in 2020) vergelijkbaar met India of Rwanda. Dat komt ook omdat het VK  voor driekwart een diensteneconomie is en  10% van het BBP uit toerisme komt. Dus digitalisering helpt maar de response van de overheid en de structuur van de economie spelen ook een grote rol.

De beschikbaarheid van veel en open data gepaard aan een sterke bescherming van de privacy (zoals in Nederland) is op de lange termijn positief voor een digitale economie. Daarvoor is mobiel internet essentieel, maar het moet ook van goede kwaliteit zijn en dat is vaak niet zo. Bovendien moet online toegang dan beschikbaar zijn voor iedereen. Schoolkinderen in Nederland zonder tablet blijven achter.

Het beeld is ook dat krachtig bestuurde landen die direct en snel konden ingrijpen  zoals Estland, Taiwan, Zuid-Korea en Singapore beter presteerden dan verwarde democratieën zoals de Verenigde Staten en Groot-Brittannië. En dat de economische voorsprong van sterk gedigitaliseerde landen steeds groter wordt ten opzichte van achterblijvende landen. De profijtelijke digitalisering heeft nog maar een klein deel van de wereld bereikt en lijdt tot vergroting van inkomensverschillen, niet tot verkleining ervan.  

Waardigheid

Er zijn ook kleinere, vaak heel praktische verschuivingen die Industrie 4.0 steeds dichterbij brengen. Adviesbureau Thaesis benoemde na onderzoek tien trends die ook na de coronacrisis actief blijven. Online is in en de digitale druk neemt toe. Werkgevers en werknemers bevorderen thuiswerken waardoor veel kantoorruimte vrijkomt. Mensen zullen meer afstand tot elkaar blijven houden, zich meer op hun woonomgeving oriënteren; distributie- en transportketens zullen veranderen. Er komt meer behoefte aan gelijkheid en gelijkwaardigheid, maar complottheorieën winnen ook terrein.

Ook vrezen mensen dat Big Pharma steeds meer macht krijgt en dat Big Tech met zijn social media serieuze journalistiek als betrouwbare bron verder onder druk zet, terwijl steeds meer mensen zich in een sociaal isolement gedrukt voelen. Ook neemt de roep om een sterke overheid toe. Op velerlei gebied kunnen dus ingrijpende veranderingen zich doorzetten die de plaats van de mens in zijn lokale omgeving onder druk zetten. Elk van die verschuivingen levert ook weer tegenbewegingen op.

Industrie 4.0 is een evolutionair proces van technologische vooruitgang.  De technologieën zijn kostenbesparend en schaal vergrotend tot op het pandemische af. Reden waarom maatschappij en politiek heel scherp moeten opletten dat de menselijke waardigheid intact blijft en aan kracht wint.

Adriaan Meij schreef in 2020 57 blogs en analyses zoals deze voor 2100 volgers op verschillende sociale media en zijn eigen website www.hightechanalysis.nl. Ook verschijnen de publicaties uitgebreider op www.ictonderzoek.nl

[rotterdamvanalles]

Het Spiekmanmonument aan het P.C. Hooftplein, 1923-1930.

Hendrik Spiekman (Hoogezand, 13 februari 1874 – Rotterdam, 18 november 1917) was een Nederlands letterzetter, journalist, politicus en medeoprichter van de Sociaal-Democratische Arbeiderspartij (SDAP).

Hendrik werd te Hoogezand geboren als zoon van de schoenmaker Willem Spiekman, die overleed toen Hendrik tien jaar was. Mede hierdoor had het gezin Spiekman het niet breed en al toen Hendrik twaalf jaar was ging hij aan het werk als krantenloper en leerling-letterzetter. Hij moet zich al jong beziggehouden hebben met de leef- en werkomstandigheden van de arbeiders, want op 16-jarige leeftijd (1890) werd hij lid van de Sociaal-Democratische Bond (SDB). Hij organiseerde diverse betogingen.

Nadat de SDB had verklaard niet meer deel te nemen aan de verkiezingen, zij wilden veranderingen middels een revolutie bewerkstelligen, brak hij met de SDB en richtte hij in 1894 met onder andere Pieter Jelles Troelstra de SDAP op. In deze tijd werkte hij als journalist en letterzetter en trok voor de arbeidersbeweging door het hele land. Hij vestigde zich korte tijd in Brabant, waar hij enkele malen ernstig werd mishandeld omdat hij socialistische lectuur verspreidde. Toen Hendrik 22 jaar was vertrok hij vanuit Vught naar Rotterdam, een stap die meer arbeiders maakten om werk te vinden in de groeiende Rotterdamse haven.

In Rotterdam ging hij aan de slag als letterzetter of typograaf bij Harmanus Masereeuw, een kleine zelfstandige die sympathiseerde met de arbeidersbeweging en onder andere drukwerk voor de SDAP verzorgde. Arbeiders hadden voor 1917 nog geen algemeen kiesrecht en een van de activiteiten van Spiekman in Rotterdam was het lidmaatschap van de organisatie voor uitbreiding van het kiesrecht. Onder de arbeiders waren typografen een groep arbeiders die in ieder geval geletterd was. Als letterzetter werd hij lid van de Algemene Nederlandsche Typografen Bond (ANTB) waarin hij zeer actief was en al snel werd hij afdelingsvoorzitter.

Spiekman werd in 1901 het eerste SDAP Gemeenteraadslid in Rotterdam waar hij zich op basis van zijn kennis van het gewone leven voortdurende sterk maakte voor sociale verbeteringen. Meestal tevergeefs, want de oude liberale garde die hem wel welwillend tegemoet trad vond dat de overheid afzijdig moest blijven. In 1903 begon hij een Bureau voor Arbeidsrecht waar hij jarenlang twee avonden in de week georganiseerde en niet-georganiseerde arbeiders adviseerde. De Rotterdamse arbeider ging 'naar Spiekman' als hij in moeilijkheden zat.

In de nieuwe wijk Spangen in Rotterdam werd in 1923 een door Berlage ontworpen monument opgericht. In 1981 werd dit Spiekmanmonument aan het P.C. Hooftplein gerenoveerd, met behoud van de originele koperen gedenkplaat. Elk jaar wordt hier op 1 mei de Internationale gezongen op een bijeenkomst georganiseerd door de Partij van de Arbeid en de FNV.

De prentbriefkaart komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[jurjenkvanderhoek]

ANDERS KIJKEN EN OPNIEUW LEREN LEZEN

Onwillekeurig probeert het oog houvast te vinden. Poogt de blik figuratie te ontdekken in het abstract aangereikte beeld. Maar eigenlijk gaat het in de mij voorliggende bundel GRENZELING van Sven Staelens alleen maar om het kijken zonder te kennen. Als lezer moet ik evenwel moeite doen het woord te lezen in een vrijwel onleesbaar lettertype. Hierover later meer, daar ik eerstens door de beelden een verhaal vermoed, zonder de vormgeving van de taal te doorzien. Maar zie ik dan opeens wat ik lees, weet ik ineens de letters. Dat is zo’n euforisch moment, als wanneer ik de oplossing van een cryptische vraagstelling ontdek nadat ik me er dagen op blind gestaard heb.

De woorden zijn typografisch in de beelden gezet. Het vergt dus gedegen bestudering om uit dit mysterieuze schrift een leesbare taal te cijferen. Maar het oog zoekt dus houvast, de blik ontdekt gaandeweg een handvat en ziet een kapstok, een ingang. Is eenmaal het alfabet adequaat geletterd dan kan de poëzie van Sven Staelens gelezen worden. Het is een doorzien om het schrift te doorzien. Deze uitgave is daarom geen vlugschrift om even op een verloren achternamiddag bij de thee door te nemen. Het is zaak van concentratie, een aandachtig zien om voluit te kijken. Of zoals de dichter in zijn voorwoord helder schrijft: “… gooi alles open. De grenzen van de taal, opdat we haar niet dreigen te verliezen. De grenzen van de verbeelding, omdat een open blik de enige is waardoor we echt kunnen kijken.”

GRENZELNG heet een bundel te zijn in de categorie poëzie. Het wordt als zodanig ook aangeboden in de Poëzieweek 2022 van uitgeverij crU – het poëziefonds voor axiomatische poëzie van dichter/uitgever Nanne Nauta. Maar het werk dat auteur Sven Staelens ervan heeft gemaakt houdt het midden tussen woord en beeld, spraak en grafiek, werkelijkheid en fantasie, nuchter en emotioneel. Met een universeel onleesbare taal. Het is gesproken en opgeschreven, je ogen zien wat je oren wel horen maar niet verstaan. Onleesbare kreten, een onduidelijke stem. In schrift even onnavolgbaar als de onbekende spraak. Het is Chinees voor mij, it’s Double Dutch, graecum est non legitur, welhaast lorem ipsum.

Grenzeling is dus de naam. Onder die titel bestudeert Staelens de impact van onnatuurlijke barrières en nodigt mij uit om grenzen open te gooien. Uit mijn vakje te komen, mijn comfortzone achter me te laten. Ik vind mijn persoonlijke beperking in het kennen, het beheersen van de zichtbaarheid. Staelens zoekt zijn eigen taalgrenzen, de kaders van de spraak. Die grenzeloze spraak loopt letterlijk als rode draad door het beeld. De tekende dichter tast af en onderzoekt grenzen, wat is leesbaar en wat is dat niet. “Wat is leefbaar en wat is dat niet”, voegt hij in een videoboodschap daaraan toe (https://youtu.be/RSGTnhcOf0g). “Wat is menselijk en waar houdt menselijkheid op.” Want vooral is GRENZELING bedoelt om een indringende blik te werpen op misstanden rond migratie.

Het veelzijdige figuur de grenzeling in het gefantaseerde beeldverhaal loopt tegen obstakels aan. Muren rond zichzelf opgetrokken als bescherming. Barricades door anderen geplaatst om de grenzen zoekende grenzeling te kaderen, tot het uiterste te dwingen in het eigen vak cq op het eigen land te blijven. Grenzen door de overheid bepaald om alles in de voor hen juiste banen te kunnen leiden. Schuttingen tussen mensen om vooroordelen te behouden en bewaken. Heggen bepalen het mijn en dijn. Deuren met sloten waarvan de sleutel meestentijds kwijt is (geraakt).

In de bundel maakt Staelens voor zijn verhaal gebruik van bewerkte afbeeldingen en tekeningen. Een deel van de tekst is geschreven in asemisch schrift. De in tekstballonnen gedrukte ‘hanepoten’ hebben geen betekenis anders dan dat ze een emotie uitdrukken. De spraak is fluisterend zacht en schreeuwend luid, hoorbaar en leesbaar maar onverstaanbaar en onbegrijpelijk. De tekst in de vertelkaders is helder Nederlands, maar staat evenwel in een lettertype dat moeilijk te ontcijferen valt. De cryptische omschrijvingen vragen heldere oplossingen, die hun illustratie vinden in de tekeningen. Deze grafische beelden zijn de ondertiteling van de gedrukte woorden.

Dat woord van de grenzeling is een beeldtaal, die spraak een uitgeschreven onzegbaar verhaal. Letters die communiceren met grafische elementen rondom. In het schrift van de grenzeling bestaat geen grens tussen beeld en woord. Schepper Staelens zet de grenzeling m/v niet in een hokje, heeft geen vooroordeel en laat hem/haar niet zwemmen in een eigen wereld. In beeld lijkt de grenzeling een vluchteling te zijn, die op drift is geraakt door beperkingen. Overal vindt hij/zij zijn/haar grenzen, op geen enkele mat staat ‘welkom’. Hij/zij gaat daadwerkelijk het gevecht aan met het onmenselijke in de mens, de grens van de mens. Met de wil om eenstemmigheid te bereiken, het opengooien van de grenzen. In een schijnbaar harmonieuze wereld passen echter geen zonderlingen, geen uitzonderingen op de regel. Die heersende regel waar een ieder democratisch mee akkoord is gegaan. De grenzeling als symbool voor de stateloze zwerver. Weggegaan om ergens aan te komen, maar nergens plek vindt omdat de grenzen te dicht en de zeeën te hoog zijn.

Grenzeling, beelddichtbundel van Sven Staelens. Uitgeverij crU, 2022.

http://www.uitgeverijcru.nl/bundels/grenzeling/

[rausule]

Angola

Onderwys en gesondheid

Onderwys skole onderwysers

student/onderwyser verhouding

Primêr (ouderdomme 7-10)

6,308 5,276

32,004

930 000

Sekondêr (ouderdom 11-16) Voc., onderwyser tr.

3,87011

53912

157,000 8,123

29.1

1

316

studente

4 965

15.7

f

0

0

hoër

Opvoedkundige vermaak, n.a. Geletterdheid (1980): totale bevolking ouderdom 15 en ouer geletterd 1 196 000 (ongeveer 28%); geletterde mans 771 000 (36,2%); geletterde vroue 425 000 (19,3%).

Gesondheid (1986): geneeshere 655 (1 per 13 489 persone); hospitaalbeddens 13 145 (vir 672 persone); babasterftesyfer per 1 000 lewende geboortes (1985-90) 1371 Voedsel (1985): daaglikse kalorie-inname per capita 1 969 ([1979-81] groenteprodukte 92%, diereprodukte 8%); (1984) 84% van FAO se aanbevole minimum vereiste.

Militêre

Totale aktiewe dienspersoneel (1991): 96,00013 (weermag 95,3%, vloot 1,6%, r mag 3,1%). Militêre uitgawes as persentasie van BNP (1984): 14,3% (wêreld 5,7%); per capita uitgawes US$119.

Veelpartystelsel goedgekeur in Maart 1991; verkiesings beplan om September en November 1992 plaas te vind. 2Die Nuwe kwanza word gewaardeer teen 'n 2:1 verhouding tot die Ou kwanza vanaf Maart 1991. 3Verenigde nasionale ramings en projeksies is gebaseer op steekproefopnames, gedeeltelike sensusse en ontleding van provinsiale lewensbelangrike statistieke. De tel nie by tot totaal gegee nie as gevolg van afronding. Sluit eksterne langtermyn in wat nie deur die regering gewaarborg word nie. 61988. 7Teen amptelike pryse van 1980. 8Indirekte tes minder subsidies. "Onderbreking word bereken uit dollar-gewaardeerde IMF-skattings. Slegs WTAAG-lugredery. 111981-82. 121984-85. 13In 1988 het sowat 52 000 Kubaanse troepe Sowjet-blok adviseurs en tegnici bygestaan ​​'n regeringsmagte. 9 Op 883 Julie is bereik. tussen Suid-Afrika, Kuba, Angola en die Verenigde State wat gevra het vir die onttrekking van alle buitelandse troepe oor 'n tydperk van 27 maande en van 1991 was daar net 1 000 troepe en adviseurs oor. en ander.

[twafordizzy]

W.S. Merwin: goede mensen

W.S. Merwin: goede mensen

bron foto: newyorker.com

Goede mensen

Van de goedheid van mijn ouders / heb ik denk ik dat idee / van het lijden overgehouden

het geloof dat als het maar / onder de aandacht zou komen / van wie dan ook met normale / gevoelens zeker een geletterd / iemand misschien met universitaire

opleiding dat zulke mensen / pijn zouden begrijpen als die / hun onder de ogen kwam en / er dan iets aan zouden doen…

[maybesimon]

Ik zou wedden dat de west-germaanse talen genoeg op elkaar lijken dat als je de spelling gestandardiseerd zou hebben in de vroeg-moderne periode, en wat kleine concessies gedaan zou hebben om fonologische overeenstemmingen te representeren, het heel makkelijk zou zijn om kruis-geletterd te zijn in allen. Als gesproken talen zijn ze uit elkaar gegroeid. De reden dat een poging doen tot duits te lezen voelt alsof ik een hersenbloeding heb, is omdat de vorm van alle woorden wel correct is, maar er zijn gewoon te veel ß'sen en alle klinkers hebben een umlaut.

@shacklesburst do one for English

the West Germanic languages resemble each other enough still that if you’d standardized the spelling across them in the Early Modern Period, and made some minor concessions to representing phonological correspondences across languages, it would be really easy to be cross-literate in them, I bet. As spoken languages they’ve diverged a lot more, but the reason trying to read Dutch feels like i’m having a stroke is because the shape of all the words is correct, it’s just there’s too many v’s and all the vowels are spelled wrong

[urbanbibantwerpen]

Soon available @urbanbibantwerpen @bib_permeke :💥💿OKKUPEERDER ‘Ergens Onderweg’💿💥 #okkupeerder #geletterd #oort #shockproof #giovannibeaudonck #hiphop #jazz #liveband #belgianhiphop #urbanbib #ergensonderweg #cd #publiclibrary #realhiphop #openbarebibliotheek #newcollection (bij Bibliotheek Permeke) https://www.instagram.com/p/B89G5KBALq7/?igshid=19puvvqukptxg

[copyuntilyousteal]

(via Illustration "Geletterd" by Joost Swarte | Griffioen Grafiek)