#geen zorgen ik heb op heel veel vlakken dwang dus dat verspreid zich over verschillende niveaus : )

[mokerautist]

Update over die dagboeken die ik steeds uitstelde:

ik eindigde op 7 dagboeken die ik dagelijks invulde waarvan ik 6 a 7 uren schrijftijd voor nodig had en ik begon elke dag om 16:15 met schrijven. de illusie die ik had voor mijn schrijven was dat ik het comforting vond, en daar begon het ook eerst mee, als een copingsmechanisme - maar gauw werd het obsessief en dwangmatig en kon ik geen rust vinden als ik mn dagboeken niet af had. Ik had zelfs "dagboeken" als term voor "schrijven" dus ipv "ik ga nu schrijven" zei ik "ik ga nu dagboeken".

Mijn tijd voor andere hobbies ging heel vaak gewoon verloren omdat ik dan een dag of meerdere dagen achter liep soms en dan was ik nog meer uren kwijt aan dagboeken, en uiteindelijk kwam begeleiding mij de realisatie geven dat ik niet gezond bezig was. En ik weet nog de ask die ik hierover gekregen had, maar ik was echt te diep in m'n coping om te zien dat het niet gezond was. Ik had er ook wel plezier in, maar ik kon geen enkele andere hobby ernaast doen uiteindelijk. misschien maar 2 uurtjes lezen als ik geluk had.

Mijn begeleiding heeft nu 5 van de 7 dagboeken van mij meegenomen waar ik er niet bij kan, en ik begon eerst gewoon te schrijven in mijn overgebleven 2, maar daar ben ik uiteindelijk ook mee gestopt. Ik voel me zoveel vrijer. Ik kan weer lezen. Ik kan weer gamen. hell, ik kan nu weer bloggen. Ik heb geen stress meer van een deadline die ik elke dag aan mezelf stelde.