#gedichtvanbritt

[evanescentenigmas]

Ochtendkus

Je opent je ogen en je glimlach verschijnt Zonder woorden vertel je me goedemorgen Zonder enig geluid vervagen mijn zorgen Terwijl een nare droom uit mijn gedachtes verdwijnt

[evanescentenigmas]

Leid me er

Zachte zoentjes in mijn nek Langzaam lopen je vingers langs mijn been Ik weet waarheen en geef me over, meteen Even kijk je me aan terwijl je vingers verder gaan Zachtjes fluiter ik dat je door moet gaan en de tijd lijkt stil te staan Zweet en kippevel, mijn ademhaling snel Met je handen over mijn lichaam Leid je me er, zorgzaam en bekwaam, Doch vurig en fel, en ik gehoorzaam

[evanescentenigmas]

Ademen

Ik adem in Voel je vingers door mijn haar en de zon op mijn huid Ik adem uit Voel je lichaam tegen het mijne Je haar kriebelt op mijn kin en ik adem in Proef je lippen op de mijne Zoet als zomerfruit en ik adem uit We ademen in en ademen samen vooruit

[evanescentenigmas]

Onzekerheid

Terwijl we om elkaar heen dansten Hield ze ons venijnig vast, dicht bij elkaar Onze onzekere dans, niet op elkaar afgestemd Tranen stroomden, ongeremd Ze had ons vastgeklemd Het zoeken naar en ontwijken van, Resulteerde in een nog sterker gevestigde greep Ze speelde met ons zonder dat we het doorhadden En we lieten het, naïef en nooit bedoeld Gebeuren De muziek veranderde en we begonnen mee te zingen Ik ging springen van de tintelingen en ving De herinneringen Van toen en voelde de dingen Van toen en het begon tot me door te dringen Samen kunnen we haar aan Ze heeft ons niks misdaan of aangedaan Wij, voorzichtig, voortaan

[evanescentenigmas]

Kietel me

Met een zachte, bijna onhoorbare zucht Geef ik me nogmaals bij je bloot Ik laat mijn muren vallen en Laat me vallen in je schoot

Je pakt me op met je blik En je ogen doen me dansen En verwarmen me Ik voel hoe je elk plekje van me bekijkt En voel de vraag naar meer Je ruikt naar de eerste frisse zomerochtend Wat me kietelt en vurig doet verlangen Keer op keer

Je probeert, adoreert, inspireert En in de stilte worden woorden gewisseld Je praat met me zonder enig geluid En ik druk mijn neus nog dichter tegen je huid

[evanescentenigmas]

Zweven

Kon ik maar beter muziek maken Dacht ik terwijl mijn vinger op de tafel tikte En zachtjes met mijn hoofd knikte Kon ik maar beter muziek maken Zodat de tonen je konden meenemen Je zouden doen verdwalen Je zouden doen zweven Al was het maar voor heel even Mijn zoete klanken zouden je laten dansen Ze zouden je leiden Naar een plek iets dichterbij Naar een plek waar je kon voelen Wat het is wat je met me doet Luister goed En zweef met me mee

[evanescentenigmas]

Veilige haven

Je hees de zeilen En je voer, eindeloos Van onze zonnige donderdagochtend Naar een regenachtige zondagmiddag Dikke druppels klonken tegen ons zeil Gure wind floot over onze golven Onmogelijk je te verstaan Je voer ver van ons vandaan Onze wind ging liggen En onze zon droogde de zeilen Je boot voer nog even door Maar onze wind blies niet meer Langzaam kwamen we tot stilstand Je ankers gingen uit En je stapte aan wal

[evanescentenigmas]

laten gaan

Je sprak niet luider dan voorheen Je keek me niet dieper in mijn ogen Je hield me niet steviger vast Je kwam niet dichterbij Dan anders Toch klonk je nooit eerder zo helder Nooit eerder voelde ik me zo bekeken Loskomen kon ik niet Ademen wilde ik niet Ik begon je te verstaan En liet me gaan

[evanescentenigmas]

Voelen

Ik keek je in je ogen en ik voelde je huid Ik keek iets hoger en zag je gedachten Zoals je ze dacht sprak je ze rustig uit En je woorden verlichtten de donkere nachten

Nacht werd dag en dag werd weer nacht Ik wist dat je niet wist wat je dacht Ik hield mijn hand op je hart en we voelden Wat we al die tijd bedoelden

[evanescentenigmas]

Onderwater

Ik liep langs je stranden Tussen de schelpen lag een stokje en Ik schreef mijn gedachtes In je zand

De maan verleidde me tot dansen In de verte kwamen de golfjes en Ik keek naar het maanlicht In je zee

Ik hield mijn hoofd onderwater Tussen twijfels en onrust en Ik voelde je liefde In mijn lichaam

[evanescentenigmas]

Zon

Ik sloot mijn ogen Voor jouw gesloten deuren Ik hield me stil En luisterde naar jouw geschreeuw Je pakte mijn hand en trok me mee Ik opende de mijne maar je liet niet los Ik hield mijn ogen gesloten En luisterde nog even

Ik opende mijn ogen en opende de deuren Jouw hand liet langzaam los Van bovenaf keek ik naar ons en vooral naar mij December werd voor het eerst augustus En mensen noemde me de zon

[evanescentenigmas]

Bedachtzaam

We zeiden niet maar deden wel We wilden terug maar liepen door We zeiden rustig maar deden snel We keken het na maar waren het voor

Iets slimmer had wel gemogen Met je handen door mijn haar Keek je diep in mijn ogen Dierbaar, ondenkbaar, onvervangbaar

[evanescentenigmas]

Verbonden

Met je handen door mijn haar Een zucht dieper dan de nacht Ogen gesloten tegen het gevaar Zei je maar wat ik dacht

[evanescentenigmas]

Golfjes

Denkend aan wat hoort Met al mijn kracht Probeerde ik de golfjes te leiden Kleine druppeltjes en kleine golfjes

Grote golven in de verte In het gladde wateroppervlak Zie ik de reflectie van mezelf Een laatste druppel

[evanescentenigmas]

Twee

Door de jaren heen Vulde je een bak met tranen Je ging nergens heen Je bleef thuis, alleen

In een razend tempo waren de tranen gestopt Toch stond de bak nog wat wankel daar Je vertelde erover, keek en wees er naar Toch was iedereen blind voor het gevaar

Connecties, praten, dansen en zingen In de verte klonken sirenes veel te luid De deken gleed langs je huid En je was er volledig uit

[evanescentenigmas]

tijd

het dansen in de nacht om de gedachtes van morgen uit te stellen ik verloor heel even je aandacht en de tijd leek te versnellen jouw gedachtes kwamen voorbij langzaam raakte ik je kwijt ze ging nog sneller, kwam dichterbij ik keek hoe je danste met de tijd