#ga weg

[fl0ozi]

unc3rta!n t!m3z or something like that

[dontthinkitsknowledge]

Ik hoor een zoemend geluid buiten echt al een uur lang en ik draai echt helemaal door

Geen idee wat het is maar ik kan er godverdomme niet door slapen, het is echt letterlijk een soort van enorme mug. Wss had ik wel kunnen slapen als ik niet al gestresst was blah blah maar tering ik kan ook gwn geen oortjes in doen want ik heb nog helende piercings in een oor echt WAT IS HET

[uitzinnigmp3]

anouk mag echt haar fucking bek houden hoor

[donnasbitch]

some guy i have a crush on at work told me i reminded them of their sister. what zone am i in now?

[deutsche-bahn]

Ich habe mir endlich ein neues (stark gebrauchtes) Fahrrad geholt, da meines mit nem irreparablen Marderschaden in irgendeiner Garage steht. Habe mir dafür den E-Roller meines kleinen Bruders geliehen und mich auf den Weg zu dem seriösen Verkäufer meiner Wahl (ebay kleinanzeigen halt) aufgemacht. Dumm nur dass Google Maps sich entschieden hat, mich straight über irgendwelche Feldwege zu führen, die den fucking Namen nicht verdient hatten. Irgendwann stand ich mit meinem dummen E-Roller einfach im Schlamm.

Gut, egal, dann schieb ich halt für vier Kilometer. Kein Ding. Ich bin auch nur minimal zu spät gekommen.

Der Verkäufer war dann leider erst mal besorgt, ob das Rad nicht zu groß für mich sei. Er hätte ja auch noch ein Jugendrad zu verkaufen. Ich versichere ihm dass, nein, wirklich, ich bin 20 und würde lieber von einem Auto erfasst werden als weiter mit einem Jugendrad durch die Weltgeschichte zu gurken. Weil Ego halt. Gut, er hat mir dann tatsächlich doch das gottverdammte Rad verkauft. Jetzt musste ich nur mit Rad und E-Roller zurück.

Ja, kein Thema für einen Meister der unnötig gefährlichen Manöver wie mich. Es ist ein bisschen umständlich, Roller und Fahrrad gleichzeitig zu schieben. Es ist aber noch viel umständlicher, Roller zu fahren und dabei ein Fahrrad zu schieben.

Hierzu ein paar Anmerkungen:

-du hast die Roller-Hand auf dem Gas, nicht auf der Bremse. Du kannst nicht bremsen, weil du dafür den Roller komplett loslassen müsstest. Du kannst höchstens abspringen

-das ist der E-Roller meines Bruders. Der "drück dreimal hintereinander auf den Knopf und dann kann der 30 fahren" Roller. Das Gaspedal ist durch die nicht vorgesehene Funktion etwas... feinfühlig. Solltest du es also mit nur einer Hand bedienen, mit der du dich gleichzeitig festhältst, idk, weil du vielleicht noch ein Fahrrad umklammerst, ist es sehr schwer sich nicht aus Versehen mit 30 kmh in einen Vorgarten zu katapultieren

-Google Maps haut dir im Fahrradmodus Anweisungen erst immer im letzten Moment um die Ohren. Das ist ungünstig, wenn du gerade a la Ungarische Post durch's Wohngebiet donnerst und nicht bremsen kannst

[polldermodel]

Welkom op mijn kringverjaardag. Waar ga je zitten?

Op de lange bank, naast je lieve Oma Bep. Aan de andere kant van je zit Tante Marianne, die op de PVV heeft gestemd.

Op de korte bank naast Ome Karel en Tante Stien. Zij houden vol dat dit past, maar het is eigenlijk net te krap voor je.

Op de luxe oorfauteuil naast de keukendeur. Je moet constant je benen intrekken als iemand de keuken in- of uitloopt maar krijgt wel als eerste snacks aangeboden.

Op de nieuwe eetkamerstoel naast Opa Jan, die jou in eerste instantie verward met je Neef Robert. De stoel zit prima maar de zon schijnt wel net vervelend in je ogen.

De nieuwe eetkamerstoel in de hoek. Je zit bij Nicht Vera en haar nieuwe vriendin Emma. Je zit helemaal in de hoek dus als je wil opstaan moet je zo ongemakkelijk tussen de mensen op de bank en de koffietafel schuifelen.

De oude houten eetkamerstoel naast de bank. Zit prima voor 25 minuten en daarna krijg je een houten kont. Je zit naast Neef Robert (die je mag) en Neef Jordy (die je bijna nooit spreekt omdat hij ver weg woont)

[wladimirkaminer]

Die Welt ist in Bewegung gekommen oder? On the road again.

Wenn man den Nachrichten glauben darf, sind zurzeit alle auf dem Weg nach Deutschland, zumindest schickt mir Google nur solche Schlagzeilen. „Fachkräfte aus Albanien auf dem Weg nach Deutschland“ „Russisches Gas auf dem Weg nach Deutschland“ und letzten Endes „Eisige Kälte auf dem Weg nach Deutschland“.

Es wird eng.

„Japankäfer kommt Deutschland immer näher“. Auch der!  

Und Deutschland? Ist auch auf dem Weg, in ungewisse Zukunft.

[lovesickgolbach]

Words I Didn't Say 2 || LN4

Description: It may very well never be the same, but at least it will all be alright.

Pairings: Lando Norris x Reader

Warnings: Yelling, fighting, swearing, mentions of abuse.

Part 1

It had been a mere 3 hours since you read that letter, that stupid fucking letter. All you wanted to do was scream or hit something. Your heart was hurting, but the anger in your chest was burning, fully overshadowing that feeling. A soft knock on your door caught your attention and in walked the last person you wanted to see.

"Ga weg, nu!" Get out, right now you spoke to Max, calmly, suppressing your anger.

"Ik wil mijn excuses aanbie-"I want to apologize ab- you cut him off buy shaking your head and raising your hand to his face. "Ik wil het niet horen. Ga. Weg." I don't need to hear it. Get. Out. the anger building more and more in your body, your limbs going numb from how hard you were trying to suppress it.

Yes, Max and your father was known for their aggressive nature, but so were you, you were just able to control it better. So fights in the Verstappen household were always full blown and sometimes violent. (But not from you and Max, you always just yelled at one another)

"I'm not leaving Y/n! We gaan dit godverdomme eerst uitpraten!!" We're fucking talking this out first!! Max half-yelled. "And I don't want to talk to you Max!!! Please just leave me alone! I'm upset! I'm hurt! Je maakt het alleen maar erger! Je had geen reden om net tegen me te schreeuwen!!" All you're doing is making it worse! You had no reason to yell at me like you did earlier!! the tears were fully streaming down your face, silently but there were many of them. They weren't sad tears, they were tears of frustration, of hurt.

Max looked at you and sighed. "What was the letter about?"

"None of your business" you spoke wiping your cheeks and placing the letter back into the envelope carefully.

"Did you lie about Lando?" Max broke the silence, looking at you with a cold expression. Your heart sank hearing his words. "W-what?" you turned around to look hat him, sort of understanding but not fully knowing what he meant by his words.

"Did you lie about what Lando came to do here? You let him in and blamed it on Penelope!" he accused. You were speechless. "Oh, dus je ontkent het niet? Dus het is de waarheid?!" Oh so you aren't denying it? So its the truth?! he kept accusing you, his voice getting louder and louder.

You stood frozen, unsure of what to say. Your eyes blurred with tears again, he kept yelling accusations your way but they all blended into one, your mind was foggy, his voice was muffled and you were overwhelmed and confused.

"ANSWER ME Y/N!!!" Max finally yelled, at full force. He raised his hands in frustration which made you flinch, letting out a small surprised squeak at his sudden outburst. Your ears were ringing, instantly feeling sick to your stomach at his tone of voice and the motion his hands made.

Run. Leave. Get out, get out, get out.

Your Fight or flight response chose flight. You grabbed the letter and the nearest piece of clothing, running out of the door as quickly as your legs could carry you. You ran. That's all you could do, was run.

Before you knew it, you were violently banging on an all too familiar door.

Lando had opened it quickly, his eyes nearly falling out of his head at the sight of you. You threw yourself into his arms, sobbing and shaking violently.

He was confused and concerned, but he wrapped his arms around you anyway. He never said anything, unsure of what to say. All you could do was cry, you gripped onto the material of his shirt, seeking protection. Instantly, Lando knew what was going on, as soon as you grabbed his shirt in that way.

It wasn't a secret that Jos, your father was the "tough love" kind of man. He would put Max through hours of grueling work on the go kart track, in the middle of freezing cold winters. All you could ever do was watch, he never let you near Max, especially if he was on track, but this particular day, your father had seemingly woken up on the wrong side of the bed, so he had taken out his frustrations out on little Max, you and him had only been about 6 or 7 at the time.

It had snowed the previous night, so it was cold and the track was slippery. Max had gotten a few laps in and eventually Jos had let him go warm up his hands in the van, after copious amounts of begging. Max had come in and sat down, you immediately took his hands into yours and pulled them closer to your chest, as you had always done for him. He snuggled into your side. "It's so cold out there.. daddy is in a really bad mood today.." he closed his eyes, yawning.

"I'll ask him if we can go home then, I don't want you to be cold" you said, looking at your brother who's cheeks were red from the cold. He nodded. "I'll wait here then" he had said as you were leaving.

"Papa?" you had looked up at him. "What Y/n!?" he growled, looking down at you with angry eyes.

"I want to go home..." you looked down, sadness laced in your voice. You weren't expecting him to sound so harsh.

"Fucking stupid little girl!!! I didn't even want you here in the first place! You're a distraction to your brother!!! You can't be making this about yourself!! Get back in the fucking van!!!" your father had been growling at you. You were scared, but he was in fact your father so you never thought he would get violent, especially as an innocent 6 year old.

"B-but papa-" you had croaked out, but you were cut off from a stinging sensation on your face. Your own father had slapped you, a little innocent girl, hard. That's all you remember from that day. But it will forever haunt you.

Lando walked you inside slowly. He guided you to the couch and held you close, whispering sweet nothings in your ear.

You had eventually calmed down, still shaking and you had those 'post-sob' hiccups, but you were definitely way calmer than what you were when you first turned up. Lando tucked your hair behind your ear softly. "What triggered the attack, Y/n?" his voice was calm, almost a whisper.

"Muh-Max.." you had managed to say. The attack may have been over but you were still petrified. Max looked a lot like your father in that moment. His red face, the way the color of his eyes changed, the way his voice became a growl when he was angry.

You shuddered remembering what Max had looked like. "Shh I've got you" Lando cooed, he had learned how to help you with these attacks over the course of your relationship. It was something he had perfected, was being able to calm you down.

You sighed. "I-I'm sorry, Lando.. I-I didn't know where else to go a-and I-"

"It's fine Y/n, I'm glad you came here. I know you're safe" he smiled sweetly.

And for the first time in a long time, things had felt normal again. Like they were meant to be this way. You knew your relationship with Lando would probably never be the same considering what had happened betwen you two, but that doesn't mean you can't continue as friends.

You were safe with him.

He was your home, your real home.

a/n: there you go ya filthy animals, as promised, part 2 with a (kinda) happy ending :)

edit: it's literally 7 months after i wrote part 1, this has been in my drafts since like november �� sorry about that

Part 3

[cwg-highsensitive]

Sommerträume im Februar

Sommerträume im Februar

Februar.

Grau und kalt,

der Frühling noch weit entfernt.

Doch was, wenn wir ihn schon träumen?

Wenn wir uns denken,

die Sonne würde

jetzt

unsere Haut wärmen,

die Luft

nach Frühling duften,

nach Erde und nach blühenden Wiesen?

Das Tandem unter uns,

die Felder von Nordhessen neben uns,

die Wege von Ostwestfalen vor uns

und alles fließt, 

leicht und frei.

Zusammen durch die Natur.

Blumen, die blühen,

Vögel, die singen,

Luft, die sich frisch

wie Hoffnung in uns legt.

Die Sonne scheint,

und wir radeln,

wir fliegen fast.

Glücklich.

Und dann eine Einkehr.

Ein Gasthof,

ein Café.

Kuchen, Ahle Worscht, Apfelsaftschorle.

Du trittst.

Ich halte mich,

bin da, bin bei dir,

bin ein Teil von uns.

Auch so

spüre ich die Freiheit.

Dann zurück.

Durch die Stille,

durch die Wege der Natur.

Zuhause.

Müde, doch voller Dankbarkeit.

Gefühle von Zweisamkeit,

von Liebe,

von Glück.

Von Sonne,

obwohl sie erst in unseren Träumen wohnt.

Von Sommer,

obwohl es noch Winter ist.

Und noch ein Traum:

Ein Auto.

Ein Weg durch Österreich. 

Ein Weg durch Slowenien.

Kroatien.

ein Abstecher in die Wärme,

in die Inselwelt von Rab. 

in den Mai,

in heilsame Meeresbrise,

ins Licht.

Ende April,

bis dahin

träumen wir weiter.

Bis dahin

ist es Sommer

tief in uns.

©️®️CWG, 16.02.2025

Gewidmet von Herzen meinem lieben Ehemann Rolf.

—

Summer dreams in February

February.

Gray and cold,

spring still a long way off.

But what if we are already dreaming it?

When we think to ourselves

the sun would

now

warm our skin,

the air

smell of spring,

of earth and flowering meadows?

The tandem below us,

the fields of northern Hesse next to us,

the paths of East Westphalia in front of us

and everything flows, 

light and free.

Together through nature.

Flowers that bloom,

birds that sing,

air that is fresh

like hope in us.

The sun is shining,

and we cycle,

we almost fly.

Happy.

And then a refreshment stop.

An inn,

a café.

Cake, Ahle Worscht, apple juice spritzer.

You take a step.

I hold on,

am there, am with you,

am a part of us.

Even like this

I feel the freedom.

Then back.

Through the silence,

through the paths of nature.

Back home.

Tired, but full of gratitude.

Feelings of togetherness,

of love,

of happiness.

Of sunshine,

even though it only lives in our dreams.

Of summer,

even though it is still winter.

And another dream:

A car.

A road through Austria. 

A route through Slovenia.

Croatia.

A detour into the warmth,

to the island world of Rab. 

into May,

into the healing sea breeze,

into the light.

At the end of April,

until then

we dream on.

Until then

it's summer

deep inside us.

©️®️CWG, 16.02.2025

Dedicated from the bottom of my heart to my dear husband Rolf.

Übersetzt mit DeepL (https://www.deepl.com/app/?utm_source=ios&utm_medium=app&utm_campaign=share-translation)

—

Ljetni snovi u veljači

Veljača.

Sivo i hladno,

proljeće još daleko.

Ali što ako ga već sada sanjamo?

Ako pomislimo

da nas sunce sada grije,

da zrak

miriše na proljeće,

na zemlju i na livade u cvatu?

Tandem ispod nas,

polja Sjevernog Hessena pored nas,

staze Istočne Westfalije ispred nas

i sve teče,

lagano i slobodno.

Zajedno kroz prirodu.

Cvijeće koje cvjeta,

ptice koje pjevaju,

zrak koji je svjež

poput nade u nama.

Sunce sja,

i mi pedaliramo,

gotovo letimo.

Sretni.

A zatim predah.

Gostionica,

kafić.

Kolač, kobasica Ahle, jabukovača.

Ti pedaliroše.

Ja se držim,

ovdje sam, uz tebe sam,

dio sam nas.

I tako

osjećam slobodu.

Zatim povratak.

Kroz tišinu,

kroz staze prirode.

Kući.

Umorni, ali puni zahvalnosti.

Osjećaji bliskosti,

ljubavi,

sreće.

Sunce,

iako je još samo u našim snovima.

Ljeto,

iako je još zima.

I još jedan san:

Automobil.

Put kroz Austriju.

Put kroz Sloveniju.

Hrvatska.

odlazak na toplinu,

u svijet otoka Raba.

u svibanj,

u iscjeljujući morski povjetarac,

u svjetlo.

Kraj travnja,

do tada

sanjamo dalje.

Do tada

ljeto

duboko u nama.

©️®️CWG, 16.02.2025

Posvećeno od srca mom dragom mužu Rolfu.

Preveo ChatGPT na hrvatski jezik.

[haveyoulistenedtothisalbum-poll]

Tracklist:

Ik Kan Het Niet Alleen • 5 Uur • Duizel Mij • Veel Nacht En Weinig Maan • Je Weet Nooit Wanneer • Leg Me Neer • Het Moet En Het Zal (Enough Is Enough) • Alles Gaat Voorbij • Je Zou Me Nou Eens Moeten Zien • Gaat Deze Trein Nog Terug? • Mag Het Licht Uit • We Beginnen Pas • Zevende Hemel • De Zanger Van Het Laatste Lied • Vroeger Laat • Zullen We Dansen • Dit Is De Nacht • Stampvol Café • Zo Dichtbij • Koud En Eenzaam • Mijn Van Straat Geredde Roos • Bij Deze Stand Van De Maan • Laaiend Vuur • Geldgebrek En Rock & Roll [Live 2006] • Laat Het Vanavond Gebeuren • Amsterdam [Live 2003] • De Onbedrinkbare Dorst • Deze Stad • Onderuit [Live 2006] • Slow Motion • Wat Heb Ik Al Die Tijd Gedaan [Live 1993] • Zo Eenzaam • Waar Is Iedereen? • Nooit Genoeg • Wat Je Zoekt • Niemand Weet • Mooier Dan Nu • Jeuk • Groot Hart [Live 1998] • Wie Het Niet Weet • Muzikanten Dansen Niet • Nu Even Niet • Nooit Meer Tarzan • Man Op De Radio • Mooi • Elke Dag Opnieuw • Voor De Tover • Wat Een Vrouw • Elke Dag Een Nieuwe Hoed • Ietsje Later • Beter Dan Ooit • Bloedend Hart • Jij Bent • Binnen Zonder Kloppen • Pure Liefde, Echte Liefde • Zoveel Ik Kan • De Vonk • Wil Je Altijd Van Me Houden • Nooit Meer Terug • Elke Keer • Huil Maar Niet • Ga Weg En Kom Terug • Ik Krijg Je Maar Niet Uit Mijn Kop • Als Ze Er Niet Is • Wat Nog Meer • Lovesong 100.001 [Live 1989] • Was Dat Maar Waar • Ze Komt Terug • Zo Is Het Goed • Niet De Lijnen Maar De Bocht • Liefje Liefje • Blanke Man • Wie Lacht Er Niet • Dansen Op De Vulkaan [Live 1993] • Ga In Mijn Schoenen Staan • Melkboer Met De Blues • Gratis Diamanten • Nachtmerrie Blues • Hou Me Vast • Wakker In Een Vreemde Wereld • Als Het Golft • Merk Je Het Niet [Live 1998] • Recht In De Ogen • De Schuyt • Niemand In De Stad • Later Is Nu • Recht Door Zee • Ze Zeggen • Bloedend Hart [Live 1989] • Geen Dag Om Op Te Staan • Hippolytushoef • Late Café • Wanhoop Niet • De Zon Gaat Op Voor Niks • Nergens Goed Voor • Jukebox Blues [Live 1989] • Heb Je Het Hart • Dat Zou Mooi Zijn • Heel Andere Wereld • Zeven Levens

Spotify Netherlands & Curaçao ♪ YouTube Netherlands & Curaçao

Album is also known as "100 x" and "De Dijk 100 X". Spotify and YouTube have partial availability.

[gewoonkarin]

Het is mistig buiten. Koud ook. Het lijkt al maanden donker al is dat niet waar. De donkere dagen voor kerst zijn na de kerst nog niet weg. Ik denk dat ik lijk op mijn oma en dat ziek als ze niet op de akker kon zijn gewoon sip van het donker was. Ik begrijp het beter voelen als je op de akker kunt zijn, dan is het goed weer, zonnig en licht. De dagen lang.

Met kerst was ik de tweede dag lang alleen. Lief en liefjes waren naar het kleine moedertje van mijn lief, de nieuwe tweedehands auto brengen en samen gourmetten. Ik poetste als een dolle het hele huis en at wat over was van eerste kerstdag. Alleen. Al was ik blij dat ze weer thuis waren, ik voelde me niet alleen. Ik zorgde voor hen, maakten bedden op en dweilde de vloeren. Ze waren en zijn altijd in mijn hart en hoofd. Ik denk niet dat ik me zomaar alleen ga voelen. Eenzaam dan. Ik voel me nu wel eens alleen met het tandengedoe maar ook daar is begrip voor thuis.

Het is een luxe om jezelf te kunnen zijn bij anderen. Het is nog luxer als je jezelf ook even kwijt kunt zijn zonder gedoe. Dat ook dat oké is.

Dat er ergere dingen zijn is een feit. Dat je je eigen klein leed daarom maar moet vergeten is niet waar. Dan relativeer je jezelf stuk. Iedereen krijgt kracht naar kruis. Soms is het kruis niet te sjouwen zo zwaar en soms is het een hangertje aan een ketting om je hals. Het belangrijkste van het kruis is dat je beseft dat het lichter is geworden om te dragen. Dan geniet je er ook van.

Kerstgedachte. Beetje laat maar toch.

[onnodig-genederlands]

tumblr.com/kleefkruid/746666034566774784/im-sick-so-i-bought-a-bag-of-mandarines-to

"Ik ben ziek dus ik heb een zak mandarijnen gekocht om mijn gezondheid lukraak terug in elkaar te plakken, zoals dat gaat, en ik ga altijd voor de "lelijke" batch omdat ze goedkoper zijn dan de mooie exemplaren. Ik probeer er dan een te pellen, wat niet werkt, en ik realiseer me dat in plaats van mandarijnen het heel kleine sinaasappels zijn.

nu, mijn brein is ingesteld op pellen dus pel ik het toch, en het is enorm dik, maar ik breek eindelijk door en splijt het in tweeën en... het is rood. het zijn geen sinaasappels, het zijn bloed sinaasappels. Ik ben niet in staat om te gaan met deze psychologische citrus spelletjes, haal deze sletterige inteelt vruchten bij me weg."

[zondermens]

May I only speak in Poetry

Het is een zonde. Zo jong en zo alleen. Bloemen en onkruid groeiend in haar hersenpaden met geen flauw benul hoe ze haar weg erdoor ging banen. Op automatische piloot reed ze. Niemand die haar koers bijsturen kon. Niemand waarvan ze de wegaanwijzingen geloofde. Smachtend naar een sterke hand die haar bij haar nekvel zou nemen, haar zou kneden tot iets concreet, iets duidelijk, een persoon, iets dat bestaan kon.

De paradox van haar leven was dat ze vrij wilde zijn maar in iemands handpalm wilde rusten, om nooit boven de randen van haar koninkrijk uit te hoeven kijken.

Wat als ze nooit de zachte lakens van zich had afgeslagen? Was het beter geweest als ze was gebleven waar ze was, als ze nooit die hongerige steken in haar buik had gevolgd?

"Ga!"

Ontdek waar je vandaan komt. Ontdek waar je naartoe kan. Keer het existentiële probleem tot in zijn kern binnestenbuiten en weet uiteindelijk wie je bent. Weet alles. Vind uw grond. Begin er als een gek in te graven. Duw tegen uw plafond tot het dak van uw hoofd niet meer verder kan. Begin er gewoon aan. Bevraag alles. Sla uw spiegelbeeld kapot.

De tegenstrijd van verlangen naar controle en vrijheid in de vorm van kennis.

Ze was een ram; mensen moesten wijken voor haar. Ze liep, rende door tuinen, knakte stelen kapot onder haar voeten, scheurde bladeren van struiken. Ze spuugde op het trottoir van haar ziel. Ze was kwaad dat ze ooit geboren was geweest. Dat dit haar was aangedaan. Dat dit alles moest bestaan.

Bestaan was een helse betovering van de geest. We zijn onder hypnose. Leven als zombies. Gekweld en bedeesd. We willen vrij zijn, maar de wijn houdt ons in bedwang. De ketens van begeerte: het engelengezang. De zachte muziek die klinkt in onze buiken als we weer met schuldgevoel toegeven aan de sirenes van het buffet dat ons wordt voorgeschoteld. De tuin van Eden. Het mag. Maar neem er de gevolgen wel bij. Wees verantwoordelijk voor het zijn van vrij.

We willen graag geloven dat verlichting inhoudt dat ge niet langer belast zijt met de verantwoordelijkheid voor uw problemen. We willen graag geloven dat alles makkelijk wordt als de ketens zijn afgeslagen. Is dit echt zo? Of rennen we gewoon weg in de mist van apathie en cynisch bespot?

Stel alles in vraag tot ge uw eigen staart achtervolgt en de hondsdolheid toeslaat, tot uw gevoel van eigenheid is weggerot.

"Er moet een balans zijn."

Een fluisterende windgolf doet haar tot stilstand komen. De gedachtentrein houdt halt. De zinnen in kale tunnels onder het station lachen in uitroeptekens.

"Wees eens stil."

Stations zijn in beweging en ik ben mee op reis. Drukte. Een afstandelijke verbondenheid. Hier ben ik thuis. Ik laat de mensenmassa over mij heenkomen.

Kijkt niemand dan echt? De boodschap wordt uitgeademd in elke mogelijke vorm van symboliek. Ben ik gek? Of kent gij de weg gewoon niet? Ik vraag het aan arrogante voorbijgangers, die mij met hun tas in de ene hand en hun telefoon in de andere, verstrooid aankijken. Alsof ik verdwaald ben. Alsof ik geld nodig heb. Ik ben niet verdwaald, denk ik.

We kunnen het niet weten. Het schrille contrast der perspectief zal nooit echt naast elkaar gelegd kunnen worden. We zijn gewoon: gij daar en ik hier.

De dualiteit, ons plezier. De dans. Het vertier. Ik neem er vrede mee. Vanaf nu, elke dag opnieuw.

Ik loop kalm naar de gele deur, in een zijsteeg van de tunnel en vind daar mijn tuin van Eden terug. Grasgroene velden met lelieblanke bloemenkelken verwelkomen mij alsof ik nooit weg ben geweest.

Geen geren en gevlucht meer. De cirkel is rond. Ik ben terug in mijn zachte handpalm, het beginpunt, mijn grond.

Ik doe het licht uit, trek de lakens over mij heen. Terug bij af. Helemaal opnieuw.

En toch kan ik niet meer terug.

[not-so-bored]

Like many people, I have trouble pronouncing Dutch vowel combinations, and since I won't recite random words from a dictionary, I wrote some silly sentences to recite instead:

OE: Hoe is het boek in de hoek beland? How did the book end up in the corner?

EU: Leun niet op de deur. Laat uw neus niet tegen de deur rusten. Don't lean on the door. Don't rest your nose against the door.

IJ/EI: Schrijf je de hele tijd in mei? Do you write all the time in May?

UI: Hij is weg van huis omdat hij buiten in de tuin werkt. He is away from home because he is working outside in the garden.

UW: Duw de deur. Dit is ruw. Dit is uw deur. Push the door. This is rough. This is your door.

OU: Oud hout is koud. Old wood is cold.

AAI: Ga bij de baai zitten en naai, het zal niet saai zijn. Sit by the bay and sew, it won't be boring.

EEUW: De kinderen schreeuwen. Er is al een eeuw geen sneeuw gevallen. The children are screaming. Snow hasn't fallen in a century.

OOI: Ik heb nog nooit zoiets moois gezien. Zal ik het ooit zien? I've never seen anything so beautiful. Will I ever see it?

OEI: Koeien loeien als ze boeien zien. Cows moo when they see buoys.

IEUW: Deze vis heeft opnieuw nieuwe kieuwen. This fish has new gills again

Inspiration, word list, and pronunciation guide: https://blogs.transparent.com/dutch/how-to-pronounce-diphthongs-and-vowel-combinations-in-dutch/

[polldermodel]

Wat vind jij ervan als je in het buitenland een andere Nederlandse auto op de weg tegenkomt?

Kut, ik ga juist op vakantie om Nederlanders te vermijden

Neutraal, ik let er niet echt op denk ik?

Leuk hoor, hopelijk hebben ze een fijne vakantie.

WIJ HEBBEN ELKAAR GEVONDEN IN HET LAND DER VIJAND EN ONZE BAND IS ONVERBREEKBAAR oh je gaat naar rechts hier? Ik mis je nu al.

[kleefkruid]

mijn hersenen zijn hoorbaar aan het kraken met al dat gewissel tussen Nederlands en Engels als er nu nog iemand in het Frans tegen mij begint te praten ga ik wenen

als er toeristen mij onverwacht aanspreken op straat om de weg te vragen is mijn engels ook altijd plots niveau van mijn grootouders

Ah ja aai kan show joe de weey hé no probleem ze