#fit20blog2016

[pronkstuk-blog1]

In het hoofd van een fit20’er

Je gaat met frisse tegenzin. In het begin is het nog leuk, eerlijk waar. Het voelt goed en je maakt progressie. Maar de dosering wordt gaandeweg maatwerk en afgestemd op jouw maximale krachtsvermogen. Dat maakt het uiterst uitdagend. Het voelt zelfs als topsport. Fysiek, maar bovenal mentaal. Jij weet dat je elke week op jouw niveau die topsportprestatie gaat leveren. In je vriendenkring doen ze er soms lacherig over. Want 20 minuten kan nooit wat voorstellen, toch? Jij weet beter. Die denkfout maak jij niet (meer). Je bent gaan geloven in de kwaliteit van training, niet in de kwantiteit.

En dan is het zover. De Training! De trainer wacht je glimlachend op, zoals altijd. Je hebt met hem (of haar) de afspraak. Hij is de (prettige) stok achter de deur. Bij de sportschool was je allang afgehaakt –zoals al zo vaak is gebeurd in het verleden- maar de afspraak met de trainer houdt je erbij. Hij of zij niet alleen. De beperkte tijdsduur houdt je er ook bij. 20 minuten is op te brengen. Het niet hoeven omkleden en douchen maakt het efficiënt. Er is geen gedoe. Er zijn geen excuses.

Je werkt je ook vandaag weer door de oefeningen heen, waarbij je alle hoofdspiergroepen van het lichaam onder handen neemt. Je doet het in optimale concentratie, en zo goed mogelijk. Je weet dat je bij een zware belasting altijd neigt naar smokkelen, zoals iedereen dat doet. Word je pittig belast, dan zal je onbewust naar methodes zoeken om het jezelf makkelijker te maken. Daarom is de trainer er, die vriendelijk verzoekt om “nog iets verder terug te komen”, “iets langzamer uit te duwen” en toch vooral “je schouders laag te houden”. Op dat moment vervloek je hem (soms), die fit20-beul. Maar zijn intenties zijn goed. Hij wil op veilige en verantwoorde wijze resultaat met je boeken. Daar passen geen blessures bij.

De bovenbeenspieren branden, de buikspieren branden. Wat brandt er niet? De trainer komt met een glaasje water aan. Hij complimenteert. Hij motiveert. En dan… voor je het weet zijn de 20 minuten voorbij. 20 minuten, waar heb je het over? Heb je hier tegenop gekeken vanmorgen?

Met gloeiende spieren maar zonder transpireren loop je de ruimte uit. Over een week hoef je pas weer. Dan pluk je de vruchten van je supercompensatie, zoals de trainer het noemt. Je traint één keer per week richting het positieve spierfalen, legde hij uit. Daarna herstel je en na het herstel word je sterker. Na vijf tot acht dagen ben je op je sterkst, en is het tijd voor je volgende fit20-prikkel: je training op afspraak. Je voelt het aan alles: je lichaam verbetert dankzij deze tijdefficiënte inspanning.

Maar eerst… voldoening! Het is pittig, het is intensief, maar je voelt je er heerlijk bij. Fysiek heb je jezelf weer gewapend. Je voelt je krachtiger. Je klachtjes zijn sinds fit20 verdwenen en/of verminderd. Je merkt dat je minder snel buiten adem bent. Je lichaamsvertrouwen is op z’n top. Mentaal breng je zoveel meer dan je ooit dacht te kunnen brengen. Die ene herhaling, waarvan je zelf dacht dat die onmogelijk was, krijg je voor elkaar. Gemotiveerd door de trainer, maar ook omdat je er mentaal toe in staat bent. Soms is het even pittig om te gaan, maar ach… die 20 minuten. ‘Als je dat niet meer in je fitheid en gezondheid wilt investeren, ben je verloren.’ Je zei het laatst zelf op een verjaardag.

Dit kan zomaar een verhaal zijn van één van onze fit20-beoefenaars in de studio’s Overschie en Rhoon. In Overschie –waar we twee jaar open zijn- zijn we toe aan onze eerste beoefenaars die de 100 trainingen bereiken: resultaat van 2 jaar lang 1x per week fit20. Zij hebben deze training als duurzame sportmethode omarmd. Als cadeautje geven we hen bij het bereiken van deze mijlpaal een speciaal vervaardigde powerbank, met de tekst ‘100x opgeladen door fit20’. Toepasselijk, dachten wij zo. En dat niet alleen: we helpen onze fit20’er er ook mee om trots uit te dragen dat ze 100x zijn geweest.

Met al die toegenomen krachten na 100 trainingen durven wij niet in te staan voor de veiligheid van degene die dan nog durft te beweren dat 20 minuten training per week niets voorstelt.

Op de foto: Frank Alexander (partner Efidenz Capital Management), fit20′er van het eerste uur. Datzelfde geldt voor Anemoon Sikken (rechtsboven) en Nancy van den Berg, die allen met fit20 startten in de week dat fit20 Overschie de deuren opende in 2015. 

[pronkstuk-blog1]

Maurice Wijmans: dé fit20-transfer van 2017

Het is december 2015, acht dagen voor kerst om precies te zijn. fit20 Rotterdam Overschie wordt geleid door de auteur van dit Pronkstuk. Hij is ondanks zijn overstromende ledenbestand –wat geen gevolg is van de direct aangrenzende Schie- de enige trainer. Het is, op z’n zachtst gezegd, iets harder gegaan dan de kersverse eigenaar had gedacht… Er staat een proefles op het programma, met de ietwat sceptische Maurice Wijmans. Maurice, een midden veertiger, blijkt een vriendelijke kerel en fervent sportliefhebber. Het daaropvolgende uur ervaart hij als ‘sensationeel’. Hij zegt het echt, het is bijna twee jaar later nog steeds terug te lezen in de trainersapplicatie. Maurice gaat een uur later met trillende armen en benen met een fit20-mapje richting auto. fit20 Overschie heeft ruim drie maanden na opening beoefenaar nummer 94 bijgeschreven. Maurice Wijmans blijkt een trouw beoefenaar, ook als de fit20-wereld om hem heen verandert. De beoefenaars nemen toe en de studio beleeft mijlpaal na mijlpaal. Van 100 beoefenaars gaat het naar 200 en in de zomer van 2017 wordt zelfs dat aantal verdubbeld, mede dankzij de explosieve groei van de dit voorjaar geopende fit20-studio Rhoon. Maurice vindt het niet meer dan logisch. Als geen ander snapt hij, een drukbezet ondernemer in de financiële wereld, hoe ideaal deze vorm van trainen is. Het kost weinig tijd, is extreem efficiënt en prima te beoefenen naast hardlopen, voetbal en tennis. Bovendien is de begeleiding ontspannen, prettig en positief.

Dat blijft het ook als de trainers toenemen, merkt hij. Het begint met Ilona. Zij traint hem regelmatig, met de positief kritische houding die beoefenaars zo in haar waarderen. Maurice is één van hen. Niet veel later komt Marc bij het team. Met zijn eeuwige vrolijkheid coacht hij Maurice richting het positieve spierfalen, het uiteindelijke doel van deze high intensity training. Marvin is eind 2016 de volgende in de rij: een ervaren trainer die al snel de perfecte uitvoering als handelsmerk op zijn trainingen projecteert. Het is dit voorjaar de beurt aan Fabienne om het team te versterken: een talentvolle trainster die vrolijkheid, vriendelijkheid en perfectionisme representeert. Maurice waardeert de trainers en merkt regelmatig op dat ze allen ondanks verschillende karakters uniformiteit in de training leggen. ‘Deze training is te intensief om te zeggen dat ik ervan geniet’, zegt hij in die dagen. ‘Maar het is een onmisbaar onderdeel van de week voor me, mede dankzij die begeleiding.’

Maurice is zoals honderden anderen bij fit20 Overschie en fit20 Rhoon. Al is er één verschil. Ergens onderweg is zijn verliefdheid voor de training geïntensiveerd tot ongekende proporties. Trainen alleen is niet meer genoeg, beseft hij. Maurice Wijmans, die er onder meer als mediator van houdt om mensen te begeleiden en gezegend is met een groot empathisch vermogen, wil fit20 belangrijker laten worden in zijn leven. Als hij Ilona, Marc, Marvin, Fabienne en Bas aan het werk ziet, weet hij het opeens. Hij wil trainer worden. Maurice wil mensen met fit20 brengen wat het hem ook heeft gebracht. Hij gelooft erin dat hij iedereen op zijn of haar niveau vooruit kan brengen. Maurice trekt de stoute schoenen aan. Hij, doctorandus, solliciteert als trainer en wordt aangenomen.

En zo gebeurt het dat Maurice Wijmans, die nog volop in zijn fit20-opleiding zit, half augustus op de foto gaat met het team fit20 Overschie & fit20 Rhoon. Hij is er onderdeel van, als trainer nummer zes. Als geen ander is hij straks in staat om sceptici te ontvangen bij een proefles. Hij was één van hen, maar draagt nu het fit20-trainersjasje als een ware trofee. Zijn voormalige trainers en huidige collega’s, zijn er trots op. Omdat ze weten wat voor kracht zijn verhaal uitstraalt. Als iemand gelooft in het fit20-concept, als iemand je kan overtuigen dat het werkt en als iemand dit bewijst met deze nieuwe dimensie in zijn carrière, dan is het Maurice Wijmans wel.

Welkom Maurice, in ons fit20-dreamteam. Neymar zou de transfer van het jaar zijn met de overgang naar Paris Saint Germain. Wij weten beter.

[pronkstuk-blog1]

‘Ik gun mezelf fit20, en ik gun het anderen’

‘Het is precies zoals deze dame zegt’. Wilco de Haan staat in de wachtruimte van fit20 Overschie. Het is woensdagavond, even na half zeven. Zijn vaste trainingsmoment (18.40 uur) dient zich aan. Eerst moet hij nog wat kwijt. Hij wijst naar het krantenartikel, waar een dikgedrukte kop boven een enthousiast poserende dame staat: “Silvia’s fit20-geheim? Ze gunt het zichzelf”, luidt de kop. ‘Precies’, zegt Wilco. Hij herhaalt het woord, maar dan krachtiger: ‘Precies! Dat is de kern, de essentie. Ik gun dit mezelf. En ik gun het anderen.’

Wilco heeft de smaak te pakken. Gunnen. Hij wil graag de daad bij het woord voegen. Kan deze fit20-studio geen nieuw product in het leven roepen, vraagt hij. ‘Ik zou graag 3 maanden fit20 cadeau willen doen aan mensen om wie ik geef, die ik dit gun. Kun je daar geen product van maken, zodat je dit als cadeau/relatiegeschenk kan overhandigen?’

Best een kostbare grap: drie maanden personal training, voor zomaar een cadeau. Wilco laat die reactie even op zich inwerken. Wijst opnieuw naar het artikel. ‘Ik ben zakelijk en commercieel ingesteld, maar wat is de waarde van geld als je iemand een cadeau kan geven dat ertoe doet? Een cadeau dat je iemand vanuit de grond van je hart gunt. Is het dan veel geld? Valt wel mee, toch?’

Heeft Wilco de Haan een zakelijk belang in fit20? Nee. Is hij trainer bij fit20? Nee. Wilco de Haan is trainend bij fit20 Overschie, al bijna twee jaar lang. In die tijd is hij ambassadeur geworden, gevolg van de waarde die hij ervaart bij de fit20-training. Als directeur van Schouten Zekerheid - een snelgroeiende Rotterdamse verzekeringsmakelaar met circa 150 man personeel– is een hoge werkdruk hem niet ongewoon. Zijn antwoord op de hoge werkdruk: vitaal zijn én blijven. Hardlopen was altijd al een sporthobby, zich sinds vorig jaar uitbreidend naar triatlons. Maar in de duursport zit over een heel jaar gezien niet de meest wenselijke sportstructuur, gevolg van de dal- en piekbelasting door weersinvloeden en werkdrukte. fit20 geeft hem sinds circa twee jaar de sportcontinuïteit die hij zoekt om letterlijk topfit door het leven te gaan. Ook door de combinatie met de voedingstechnoloog –een exclusieve samenwerking die fit20 Overschie & fit20 Rhoon hebben – waarbij je op basis van bloedwaarden een op maat gemaakt voedingsplan krijgt. ‘Ik ben sindsdien zoveel gezonder en bewuster gaan leven. Dit probeer ik ook op de werkvloer over te brengen. Zo zijn we binnen het bedrijf gestart met een duurzaam inzetbaarheidstraject voor alle collega’s, organiseren we regelmatig sportclinics en doen we jaarlijks met een aantal teams mee met onder andere de marathon van Rotterdam en de Bruggenloop. Ook kiezen we ervoor om sportclubs en sporters te sponsoren, zodat we hen kunnen helpen hun (sport)ambities te realiseren.’

Hij begint te glimlachen. Vorige week moest hij naar de kleermaker. Zijn colberts moesten vermaakt worden. Hij is breder geworden. ‘Daar geniet ik echt van, als ik dat hoor. Het bevestigt me wat ik al lang voel en zie: mijn lichaam heeft meer definitie gekregen. Ik kom hier niet naartoe om bodybuilder te worden. Dat is niet het doel bij fit20. Maar ik zie wel de verhouding spiermassa/vet veranderen. Mijn vrouw zag dat eind 2015 letterlijk gebeuren na 12 weken fit20 –serieus waar: ze zag mijn lichaam veranderen- en is vrijwel direct erna ook gestart. Ze is net zo enthousiast. Ik voel me gezonder. Correctie, ik ben echt gezonder. En ijdel genoeg om te genieten van zo’n te krap colbertjasje.’

Wilco de Haan. Altijd vrolijk. Altijd in voor een gezellige en fanatieke trainingssessie, met zijn trainer. Vaak is dat Marc, soms is het Bas. Met beiden heeft hij een warme verstandhouding, in het geval van Bas tot uiting komend met een aanzienlijke sponsoring voor Alpe d’HuZes 2016. Als particulier “knokte” hij zich zo met die sponsorbijdrage op het wielertenue tussen bedrijven. Dat had met de hoogte van de sponsoring te maken. Vond hij ‘wel mooi om bij te dragen’ en vanuit privé motief zeer gepast. Niet een beetje veel geld, Wilco? Nee, zei hij toen. ‘Omdat het doel –kankerbestrijding – ertoe doet.’

Gunnen Alles is herleidbaar naar: gunnen. Wilco gunt iedereen het beste. Daarom helpt hij, bij Alpe d’HuZes. Daarom helpt hij, bij fit20-promotie. Dat doet hij niet voor fit20, maar voor hen die hij het gunt. ‘Ik meen het echt: iedereen zou zichzelf dit moeten gunnen. Je doet jezelf tekort als je het niet doet.’

Daarom deze ode aan fit20’er Wilco de Haan. Daarom dit Pronkstuk, dat duizenden mensen gaan lezen en recht doet aan de persoon Wilco de Haan. Want beste Wilco: dat is nou iets wat we jou ontzettend gunnen.  

Heeft u op basis van dit verhaal interesse om fit20 ook eens te proberen in de studio’s fit20 Overschie en fit20 Rhoon? Vraag via www.fit20overschie.nl of via www.fit20rhoon.nl de vrijblijvende proeftraining aan. Om in de termen van Wilco te blijven: gun het uzelf!

[pronkstuk-blog1]

Vincent & fit20 for life

fit20’ers zijn er in allerlei gedaantes. Je kunt hen simpelweg verdelen in drie categorieën, waarbij ik me vast excuseer aangezien ik mij hiermee aan generaliseren bezondig. Categorie 1: zij die ons trainers nodig hebben om die extra herhaling (‘nóg een keer? Dat gaat echt niet’) eruit te persen om vervolgens vol trots de ruimte te verlaten. Het “ging” toch wel. Categorie 2: zij die zonder morren en met volle strijdlust de training volbrengen en zich afwisselend laten motiveren of afremmen. Zij volgen en vertrouwen op onze coachende expertise. Categorie 3: danger! Code rood! Zij die een combinatie van ongeduld en ongebreideld enthousiasme in zich verenigen en… méér, méér en méér willen (‘volgens mij kan die zwaarder, toch?’).

Dit Pronkstuk gaat over categorie 3. Het zijn in feite onze droombeoefenaars, want ze gaan ervoor. En dat is precies waar fit20 om gaat: het lichaam kan zoveel meer dan de geest soms doet geloven. Zij weten dat. Het is hun mindset for life. Je moet net over de grens durven gaan, om er beter van te worden. In de fit20-studio, en er buiten. Deze categorie kanjers, positivo’s, topsporters hoef je daarvoor niet te motiveren. Aan categorie 3 wil ik graag een beoefenaar verbinden, om het een gezicht te geven.

Zijn naam: Vincent Verhagen (47). Hij traint sinds zes weken bij de nieuwe studio fit20 Rhoon. Vincent is één en al enthousiasme, ambassadeurschap en kracht. Een geweldig leuke kerel, die zijn vrouw Janine (categorie 2) heeft verleid om ook te starten. Hij wil tot het uiterste gedreven worden in onze studio. De eerste week lukte dat. Glunderend verliet hij de ruimte. De tweede week ging het allemaal al wat makkelijker voor hem, ondanks dat alle doseringen verhoogd waren. De derde week –alles was wederom verhoogd- sprak hij het uit. Er kon toch wel meer bij? Terechte vraag.  

Ja, Vincent heeft gelijk. Hij kan meer aan, absoluut. Het zou hem ook extra voldoening geven. Want Vincent is de personificatie van categorie 3. Misschien kan hij een grote stap zetten op het gebied van de dosering. In één week een stap zetten waar we nu drie weken over doen. Maar wij remmen af. Omdat het gezegde ‘hardlopers zijn doodlopers’ bij fit20 van toepassing is. Omdat spieren snel adapteren, zich razendsnel kunnen versterken en Vincent het signaal geven dat ‘het echt wel zwaarder kan’. Maar de banden, gewrichten, pezen, botten? Die hebben een langere adaptatietijd. Met andere woorden: je spieren kunnen het wel aan, maar heb je je gewrichten ook de tijd gegund om te wennen aan de hogere doseringen? Die uitleg moeten we hem ook geven, om het verantwoorde karakter van onze training te accentueren.

Wat dat betreft maakt de marathon-trainingsopbouw misschien wel het best duidelijk hoe belangrijk adaptatie is. Je kunt je spieren in circa 3 maanden klaar trainen voor een marathon. Ben je dan klaar voor de marathon? Nee. Banden/pezen hebben wel zes maanden trainingsopbouw nodig. Ben je dan klaar? Nee, je botten kunnen een jaar adaptatietijd nodig hebben om die enorme impactbelasting aan te kunnen van 42.195 meter hardlopen. Botpijn door hardlopen? Geloof ons, dat wil je niet. De sleutel: verantwoord opbouwen. Niet te snel.

Het conflicteert deels met onze eigen trainingsfilosofie:  het bereiken van positief spierfalen. Ja, we willen er heen. We gaan erheen. Met Vincent, met al die andere fit20’ers. Maar vanuit een verantwoorde opbouw, met soms de rem er op. Omdat we Vincent met een kwetsbare onderrug en schouder willen beschermen.

Omdat verantwoord en veilig trainen prioriteit nummer één is. fit20 wordt beoefend door mensen die ook vanuit agenda-motief de training omarmen. Vaak zijn het drukbezette mensen, succesvolle ondernemers / werknemers, die twintig minuten per week zonder omkleden/douchen ideaal vinden. Mensen die zich geen blessure kunnen permitteren. Een blessure die ze misschien in de sportschool wel oplopen. Omdat niemand hen remt. Omdat niemand hen corrigeert op een verkeerde uitvoering, wat een gevolg is van onwetendheid, een te hoge dosering of de combinatie ervan. Omdat niemand hen uitlegt hoe het zit.

Wij willen voor een duurzame trainingsrelatie gaan, vanuit die persoonlijke touch. Met categorie 1, 2 én 3. Met Vincent, die we juist energiek, topfit en ambitieus door het leven willen laten gaan. Zodat hij de fit20-waarde ervaart, zich lekkerder voelt en dankzij zijn inspanningen in de studio ook excelleert erbuiten. Privé, maar ook met zijn mooie bedrijf Sterke Taal.

We zeggen niet zonder reden: fit20 for life.

Ook geïnteresseerd in fit20 Rhoon of onze andere studio fit20 Rotterdam Overschie? Neem contact op via overschie@fit20.nl / rhoon@fit20.nl voor een vrijblijvende proefles of kijk op www.fit20rhoon.nl / www.fit20overschie.nl

[pronkstuk-blog1]

Tanja & de ultieme fit20-timing

Ze heeft ervan gehoord in een netwerkclub. fit20 in de buurt van de Spaanse Polder, op 5 minuten rijden van haar woonplaats Schiedam. Fit in 20 minuten per week. Mooie belofte voor mensen zoals zij, met een drukke agenda. Welja, denkt ze. Let’s give it a try. Trainen op afspraak is altijd beter dan de sportschool sponsoren, waar het enthousiast afgesloten sportschoolabonnement maar al te vaak op uit draait. Op dat moment, in de nazomer van 2015, weet ze nog niet hoe belangrijk haar niet al te belangrijk lijkende keuze blijkt te zijn. Op dat moment is de skipiste in Frankrijk, waar ze vier maanden later hard valt en zich zwaar blesseert, nog ver weg.

Tanja gaat lekker aan de bak met fit20. De prille vijftigster is eigenaresse van het Instituut voor Restauratie en Decoratie, waar ze interieur- en kleuradviezen geeft aan kleine en grote opdrachtgevers en zelf ook vrijwel dagelijks actief met de kwast in de weer is. In de fit20-studio blijkt ze een sterke dame, die qua dosering stappen voorwaarts zet en zich er lekker bij voelt. ‘Veel heeft te maken met de vaste afspraak met een trainer’, zegt ze erover. ‘Na een drukke dag zou de sportschool het eerste zijn wat er bij inschiet. Geen zin, geen energie. Maar er staat nu iemand op me te wachten en ik hoef maar 20 minuten, zonder omkleden. Er zijn geen excuses.’

So far, so good. Tot januari 2016. Ze komt vreselijk ten val op de piste. Een gecompliceerde schouderbreuk. De kop van het gewricht is totaal afgebroken en er is een breuk in de bovenarm. De angst is groot. Kan ze met haar arm ooit nog normaal functioneren? Kan ze haar bedrijf, haar broodwinning nog wel continueren straks? Het eerste goede nieuws: de operatie, waarbij een plaat met twaalf schroeven wordt geplaatst, slaagt. Er komt nog meer positief nieuws naar voren: de schade is enorm, maar… haar aanzienlijke spiermassa in en rondom het schoudergewricht heeft een groot deel van de klap opgevangen. Met een goede revalidatie zou normaal functioneren –op termijn- weer moeten kunnen. In die weken heeft ze veel contact met ons, haar fit20-trainers. Ze zit in de put, maar is ook dankbaar. Voor de mentale steun van velen en voor haar fit20-keuze. ‘Ik ben er net op tijd mee gestart. Ik wil er niet over nadenken hoe groot de schade had geweest als mijn spieren niet zo sterk waren.’

Daarna gebeurt er iets wonderlijks. Tanja laat de medische experts versteld staan. Ze herstelt razendsnel, mede dankzij haar positieve, energieke levenshouding. Ze heeft haar moeilijke momenten, maar strijdt door met haar revalidatie. Ze gaat snel aan de slag. Eerst alleen strategisch en adviseren, maar geleidelijk aan ook in de uitvoering. De arm boven het hoofd gaat moeizaam, maar ze verbetert met de week.

Op 10 augustus 2016 is het zover. Nerveus en véél eerder dan verwacht, meldt ze zich in de fit20-studio. Ze wil het weer proberen, met een lage dosering uiteraard. Kijken hoe het voelt. De zenuwen slaan snel om naar opluchting. Voelt goed, zegt ze. En dan, zoals we van haar gewend zijn, zegt ze strijdvaardig: ‘En nu doorbouwen’.

En dat doet ze. Inmiddels negen maanden verder lijkt het alsof er niks is gebeurd.  De gewichten staan weer op het niveau van toen, of zelfs nog hoger. Ze zweert bij de formule. Op Facebook laat ze geen mogelijkheid onbenut om ‘deze manier van sporten’ te promoten. Een manier die ze omschrijft als efficiënt en effectief. En prettig bovendien, dankzij de benefits als ‘niet omkleden en niet transpireren’ en het samen trainen met haar vriendin Colette. ‘Een heerlijk gevoel om 20 minuten intensief te trainen met een ontspannen gevoel. Echt een aanrader.’ Ze herhaalt haar woorden van ruim anderhalf jaar geleden. ‘Er zijn geen excuses.’

Al is er nu één verschil met toen. Al zouden de excuses er wel zijn, ze heeft één ding geleerd. Ze is het aan zichzelf en aan haar bedrijf verplicht om zo vitaal te zijn als mogelijk. Haar weerbaarheid moet maximaal zijn, om privé- en ook bedrijfsrisico’s te minimaliseren. Het kostbaarste bezit van het Instituut voor Restauratie en Decoratie is immers zijzelf. Daar past fit20 bij, als prettige en ontspannen trainingsvorm maar bovenal als duurzaam preventiemiddel.

Tanja met op de voor- en achtergrond de apparaten waar ze in het recente verleden en heden zo’n baat bij heeft.

Ook geïnteresseerd in fit20 Overschie of onze andere studio fit20 Rhoon? Neem contact op via overschie@fit20.nl / rhoon@fit20.nl voor een vrijblijvende proefles.

[pronkstuk-blog1]

Hoe een zestiger een jonge vent werd

Het is, achteraf gezien, één van de meest uitdagende proeflessen in onze studio fit20 Rotterdam Overschie. Instructeur van dienst: Bas Pronk. Cursisten van dienst: Nelleke Engelchor en Kicks van der Starre. Nelleke, een sprankelende dame van 52 jaar, glundert zoals ze eigenlijk altijd doet. Kicks, een prille zestiger, niet. Kicks weet het allemaal zo net even niet. Kicks heeft artrose in nogal wat gewrichten, een kwetsbare onderrug en een verhoogde bloeddruk. De grootste trainingsbeperking zit ‘m echter niet in het fysieke, maar in het mentale. Want Kicks heeft geaccepteerd dat zijn lichaam de lijn omlaag te pakken heeft. Dat hij oud en slap is. Een beetje tennissen, dat gaat nog net. Maar aan ‘die apparaten hangen’, zoals hij zegt? Heeft hij nog nooit gedaan. Hij zucht erbij, op een manier die alleen Kicks beheerst. Karakteriserend, zo blijkt later. ‘Dat is toch niks voor mij?’

Die dag, 2 maart 2016, is een bijzondere. Er is slechts één lichtpuntje om mee te werken: Kicks, één en al vriendelijkheid overigens, heeft de studio daadwerkelijk betreden. Er is een opening, hoe klein ook. Maar de deur gaat langzaam dicht als Kicks hoort over de theorie van fit20. Een term als ‘positief spierfalen’ laat hem het hoofd schudden. Een opmerking dat die laatste herhaling – de ‘maximaal inspanning’ – het verschil maakt? Kicks schiet de in de lach. De deur lijkt definitief dicht. Kicks is op dat moment 61 jaar. ‘Bas, denk jij echt dat ik dat zou kunnen? Nee, toch zeker?’

Bas denkt dat. Nelleke denkt dat. Kicks gaat de apparaten op. Kicks weet niet wat hij mee maakt (‘veel te pittig’), maar doet z’n best. Maar ook erna twijfelt hij. Nelleke niet, zij is om. Ze vindt het prettig, wil haar rug versterken na een rughernia en is net als Bas met één ding bezig: Kicks aan boord krijgen. Dat lukt dankzij die verpletterende tweemans-lobby. ‘Ik heb geen keuze, blijkbaar’, brengt hij uit bij het afscheid nemen. De proefles duurt 1 uur en 45 minuten. Een record.

Met frisse tegenzin gaat hij aan de slag, maar hij gaat. Bas is in de eerste periode zijn trainer. ‘Als Kicks een apparaat afkwam, was hij gesloopt. Niet normaal, vond hij het. Hoe vaak hij me niet vroeg ‘Bas, denk jij dat ik dat aan kan?’. Ik zei ja en hij deed het. We hadden een klik en hij vertrouwde me dat ik hem verantwoord en veilig begeleidde. Hoofdschuddend, dat wel. Maar hij deed het. Hij miste tot die tijd echt vertrouwen in zijn lichaam. Het kostte maanden, maar Kicks zette door.’

Bas maakt plaats voor Ilona, die standaard op dat moment in de week de trainster wordt.  Zij zet de volgende stap met het duo. Kicks verandert. Het blijft pittig voor hem, maar dat is niet langer een excuus. Het is een gegeven. En zo gaat ’t verder, tot begin maart 2017. Eén jaar later... Als Ilona aan Bas vraagt of hij weet welke dosering Kicks op het buikspierapparaat aan kan, gokt Bas. ’25 kilo ofzo?’

Ilona schiet in de lach. ’52,5 kilo’. Bas is zo vol ongeloof dat Ilona hem de trainersapplicatie laat zien. ‘Kijk zelf maar’.

Het is waar. De man die op 5 (!) kilo begon en er weken “vastzat”, doet nu een tienvoud van dat gewicht en zit in de topcategorie fit20’ers. De man die op de Leg Press alle moeite had met 80 kilo in zijn eerste 8 weken, “doet” nu 140 kilo. De “oude” man die berustte in zijn fysieke lot, hervindt zijn jeugdige krachten. Hij voelt zich er heerlijk bij. Krachtiger dan in jaren. Op 3 van de 6 apparaten beleefde hij een progressie die hoger ligt dan 100%: een unicum. ‘Wie had gedacht dat ik, als niet fitness-fan, fit20 zo leuk zou vinden en er zoveel aan zou hebben?’, zegt Kicks, tegenwoordig net zo sprankelend als Nelleke.

Wonderen blijken te bestaan. Mits je je eigen rem eraf haalt, zegt Bas. ‘Je mentale toestand is vaak de beperking, want fysiek is er veel meer mogelijk dat mensen zelf denken. Hoe Kicks dat heeft omgedraaid, hoe hij een jonge vent van zichzelf heeft weten te maken. We zijn hier echt trots op hem, en op Nelleke. Zij weet zichzelf altijd weer te motiveren en slaagt erin om Kicks erin mee te trekken: het is echt een mooi duo.’

Het enthousiaste, altijd vrolijke duo in beeld. 

Zelf ook geïnteresseerd in een proefles op basis van bovenstaand verhaal? U kunt deze reserveren voor onze studio in Overschie (pal gelegen aan de Spaanse Polder) of Rhoon (Industrieweg 2) via overschie@fit20.nl of rhoon@fit20.nl 

[pronkstuk-blog1]

Silvia’s geheim? Ze gunt het zichzelf

‘Ja, ik gun dit mezelf, ik ga hier voor’. Silvia Alblas heeft gesproken. Een goedlachse, vriendelijke dame van 54 jaar. Ze komt betrouwbaar over als ze het zegt. Een betrouwbare eerste indruk… Belangrijk voor haar, want haar reputatie als zelfstandig bedrijfscoach leunt op de indruk die mensen van haar hebben (en zij van hen). Zij moet in staat zijn om mensen te (ver)binden, ook als deze op een andere golflengte acteren. Ze is even stil. ‘Ja’, zegt ze, nu iets nadrukkelijker dan net. ‘Laten we het doen.’ De kogel is door de kerk: Silvia start met fit20. Het is 26 september 2016.

We weten op dat moment niet wat we vijf maanden later weten. We weten niet dat ze met termen als ‘ervoor gaan’ en ‘laten we het doen’ achttien karaats beloftes uitspreekt. Naar ons, naar zichzelf.

Want… Silvia gaat er voor. En niet zo’n beetje ook. Ze gaat all-in, vanaf het eerste moment. Doseringen gaan omhoog en ze geeft geen krimp. Integendeel, Silvia wordt met de week enthousiaster. Het “branden” van de spieren, het gevoel dat je in 20 minuten een waardevolle prikkel geeft aan je lichaam: Silvia ervaart de waarheid én het plezier ervan. Ze voelt de kracht toenemen, ze voelt dat hurken makkelijker gaat -één van haar doelstellingen- en ze voelt zich fitter worden. ‘Alsof je fysiek weer jonger wordt, waar ik langzamerhand had geaccepteerd dat ik toch echt een jaartje ouder word en dingen soms iets minder gaan. Het tegendeel blijkt het geval.’

In december hoort ze van Voedingstechnoloog Lyanna, met wie we bij fit20 Overschie samenwerken. Lyanna maakt (onder andere) voedingsplannen op basis van bloedwaarden. Meer maatwerk op het gebied van diëtiek is niet denkbaar. Want bloed is uniek, liegt niet en presenteert de eerlijke, maar soms harde waarheid. Zoals bij Silvia, die pre-diabeet blijkt te zijn. Ze schrikt ervan (‘nee, dat had ik niet verwacht’), maar een slachtofferrol? Nee. Bij Lyanna spreekt ze woorden uit die ze twee maanden eerder in de fit20-studio uitsprak. Ze stapt in het combinatie-programma van fit20 Overschie/Voedingstechnoloog.

Ze gunt het zichzelf.

We seinen Lyanna in. ‘Je hebt een ontzettend gemotiveerde dame erbij’. Lyanna reageert positief, maar met de rem erop (‘we gaan het zien’). Zij weet als geen ander dat motivatie bij sommigen een houdbaarheid heeft.

Tenzij je Silvia Alblas heet, blijkt opnieuw. 97 kilo wordt 90 kilo, na zeven weken. 90 kilo wordt 86.5 kilo, na 10 weken. Meer dan tien kilo gewichtsverlies binnen twee maanden. Ze gaat door. Op maandag 27 februari is de score zelfs 82,4 kilo. Haar spiermassa blijft ondertussen op peil dankzij haar topsportprestaties bij fit20, wat opzienbarend is bij een dergelijk gewichtsverlies. Lyanna: ‘Daarom werkt de combi van verantwoord afvallen en functioneel en uiterst efficiënt en effectief trainen bij fit20 Overschie zo goed.’

Silvia gaat er elke week beter uitzien. Dat hoort ze in ondernemerskringen, vrienden- en familiekring. Dat hoort ze bij Lyanna en in onze fit20-studio.

Een BMI van 32,9 daalt naar 30,8. Kort erna naar 29,5 en zelfs 28,1. De status van pre-diabeet is weggepoetst. De hoeveelheid visceraal vet (buikvet) daalt van 11 naar 9 zelfs naar 8. Perfecte, veilige waarden. Lyanna is ondertussen lyrisch. ‘Silvia doet alles wat ik aandraag én meer, een geweldige drive en motivatie.’

Ilona, personal trainster in Overschie, is minstens zo lovend. ‘De laatste keer vroeg ze of het buikspierapparaat verlaagd was in gewicht. Het tegenovergestelde was waar. Ik doe dit werk nu al een tijdje, maar heb nog niet mogen mee maken dat een dame vraagt om een verhoging op het apparaat dat, laten we zeggen, niet het meest populair is onder vrouwen. Haar progressie is fantastisch. Waardoor dit kan? Haar drive, geen twijfel over mogelijk.’

Silvia gaat ondertussen stralend door. Want stralen is wat ze continu doet. ‘Weet je wat het mooiste is’, zegt ze. ‘Ik heb iets omarmd dat ik mijn leven kan volhouden. Ik heb qua voeding geleerd wat goed voor me is. Ik hoef gevoelsmatig geen opofferingen te doen, want het eten is hartstikke lekker. Ik begin er lol in te krijgen. Bij fit20 ook: ik vind het heerlijk om 20 minuten alles van mezelf te eisen. Ik merk wat het me brengt. Ik hoef geen dingen te doen die niet bij me passen. Ik hoef niet drie keer per week de sportschool in, of een zwaar eetregime te volgen. Ik kan dicht bij mezelf blijven.’ 

Een lach breekt door. ‘Precies wat ik mezelf gunde.’

Ondanks het gewichtsverlies wordt Silvia Alblas wekelijks krachtiger, wat in deze progressiegrafiek perfect tot uitdrukking komt. 

“Geraakt” door het inspirerende verhaal van Silvia en gun jij het jezelf ook? Meld je dan via www.fit20overschie.nl voor een vrijblijvende proefles, waarbij we je desgewenst ook meteen informatie geven over de Voedingstechnoloog.

[pronkstuk-blog1]

Het 20 minuten feestje van Hans

Dit Pronkstuk gaat over Hans Oostervink. Een verhaal waarin ikzelf, Bas Pronk, een rol vervul. Kan niet anders. Want ik, zijn trainer, ben een deel van Hans’ z’n feestje. Dat zegt hij, elke week weer. Marc, mijn collega-trainer, begint ook die bijzondere rol te krijgen. Ook hij is onderdeel van Hans z’n feestje aan het worden. Weliswaar in de aftastende fase, maar we staan er al van te kijken dat Hans een 2e trainer tot zijn wekelijkse 20 minuten feestpartij toelaat.

Bas & Marc, hosts van Hans’ zijn wekelijkse feest op donderdag om 12.20 uur, in fit20-studio Rotterdam Overschie. Dat behoeft uitleg.

Hans is niet wat je noemt een standaard-beoefenaar. Hans is eigenlijk in alles waar fit20 niet om draait. Wij communiceren in procenten, om de focus bij de kilo’s weg te halen. Dat doe je in de sportschool. Bij ons draait alles om ieders unieke progressie, die het beste in procenten tot uitdrukking is te brengen. Maar Hans is uit op een moordende concurrentiestrijd. Hij houdt er een sportmentaliteit op na, waar dosering (kilo’s) leidend is. Elke training wil hij weten wat Marco, Abco en Martijn –drie wielrenners die hij heeft gemasseerd bij de laatste Alpe d’huZes- doen op het apparaat waar hij bezig. Als hij hoort dat Marco 10 kilo minder “doet” dan hij, kan zijn dag niet meer stuk. Marco is een generatie jonger. Dat hij op de Chest Press hetzelfde doet als ik, is voor hem wekelijks het ultieme genietmoment. Ik ben twee generaties jonger. Dat hij met zijn rug meer dosering aankan dan Marc (tweeënhalve generatie jonger), doet hem zweven. ‘Je had m’n kleinzoon kunnen zijn’, zegt hij dan, vlak voor hij intens blij onze studio weer verlaat. Hij heeft zijn strijd met de jeugd weer gewonnen. En zo kan het dat een man die in januari 2015 nog een nieuwe heup kreeg en volgend jaar met pensioen gaat, doodleuk 190 kilo op de Leg Press wegduwt. ‘Wat doet Abco hier?’.  

Hans is 64 jaar. Dat hij meer aan kan, dan mannen van twintig, dertig of zelfs veertig jaar jonger, laat hem jong voelen. En waar je zou kunnen denken aan vervelend, macho gedrag, is het dat allerminst. Hans geniet binnen de studio-muren en haalt zijn drive uit de vergelijking die hij maakt. We noemen hem ‘ouwe’. Nee, ik lieg: ‘ik noem hem ouwe’. Marc is wat beleefder, al zie ik dat op korte termijn omslaan. Hoe vaker je Hans ouwe noemt, hoe mooier hij het vindt. Dat pareert hij op zijn beurt met een vergelijking. Want… ‘wat doe jij dan op de Chest Press?’.

Nu komt de verrassing. Hans is niet zomaar een beoefenaar. Hans heeft verstand van het menselijk lichaam. Hij is al twintig jaar gecertificeerd sportmasseur. Hij kent elke spier in het Latijn. De zelf gecreëerde competitiestrijd is zijn motivatie, maar zijn fysiologische kennis is de reden dat hij fit20 beoefent. Wij mogen dan zijn wekelijkse feestje zijn, de gevolgen van de training zijn voor hem een dagelijks feestje. ‘Ik ben krachtiger en fitter, ik voel me geestelijk veel jonger dan ik ben. Maar ook lichamelijk is dat zo, wat ik in grote mate aan fit20 te danken heb. Als ik zie welke belasting ik aan kan, dan sta ik er voor mijn leeftijd goed op. Ik had gewild dat ik hier 20 jaar eerder tegenaan was gelopen, deze manier van fysiologische belasting is fantastisch. Ik ben deze training gaan doen om gericht mijn spieren te versterken, wat op mijn leeftijd cruciaal is om gezond ouder te worden.’ Hij laat een stilte vallen. De glimlach breekt door: ‘Wist ik veel dat het zo’n feestje zou worden? Ik stop hier nooit meer mee.’

Hans heeft ons bij fit20 één ding geleerd. De beoefenaar is leidend, niet altijd de gedragsregels die passen bij de formule. Je moet uitzonderingen kunnen maken, zoals bij alles in het leven. Dat geldt in onze dagelijkse praktijk bij klachten, waarbij je maatwerk moet leveren en moet aanpassen in de begeleiding. Maar dat geldt ook voor gedrag, want als we iemand van 64 jaar op deze manier zijn motivatie kunnen bieden… Dan communiceren we met plezier, bij uiterst hoge uitzondering, kilo’s. Want wie zijn wij om Hans zijn feestje af te pakken?

Foto: Fabienne Hendriks

[pronkstuk-blog1]

Robert, hij die de mentale grens durft te passeren

Wij zeggen vaak dat fit20 topsport is. Daar kun je over discussiëren. Is topsport gerelateerd aan ‘acteren op het allerhoogste niveau’? Nee, dan is fit20 geen topsport, want we kunnen onmogelijk het allerhoogste niveau definiëren en zijn er niet op uit om een onderlinge strijd –de essentie van topsport- aan te wakkeren met klassementen. Toch zeggen we dat het topsport is, en dat blijven we zeggen. Omdat wij topsport interpreteren als het absoluut maximale presteren op ieders niveau. Omdat wij topsporters herkennen in mensen die inzien dat de mentale beperking soms ver af ligt van de fysieke. Met andere woorden: ons hoofd capituleert eerder dan ons lichaam. Durf je bij fit20 de mentale blokkade te doorbreken en echt je fysieke grens –het pure spierfalen- te zoeken? Dan ben je een topsporter. Basta.

Zoals Robert van de Ven, een midden dertiger. Hardloper in de winter, fietser in de zomer. Hij is fit, geen twijfel. Maar, zegt hij zelf: het lichaam mag wat krachtiger worden. Hij wil zijn core stability versterken. Hij wil met fit20 aan de gang. En dus doet hij dat, startende precies één jaar geleden. Elke maandag stapt Robert sindsdien binnen om 8.20 uur ‘s ochtends. Altijd goed gehumeurd, maar met frisse tegenzin. Hij weet dat het pijn gaat doen, maar… no pain no gain. Robert gaat volle bak. Zijn enigszins frêle lichaamsbouw is niet geheel in lijn met zijn prestaties. Hij kan doseringen aan die menig breedgeschouderde kerel niet aan kan. Om één reden. Robert gaat voluit. Maar dan ook echt. Soms blijft hij zes, zeven weken op een gewicht “hangen”. Soms acht of negen. En dan opeens, trekt hij die extra herhaling, die twee weken eerder nog onmogelijk leek, eruit. Op wilskracht en gecombineerd met een mooie uitvoering. Hij is de personificatie van wilskracht. Omdat hij de mentale blokkade durft te omzeilen. Robert laat zijn lichaam (‘waar ik steeds meer definitie merk’) bepalen.

Robert beseft dat het hoofd eerder capituleert dan het lichaam en doorbreekt wekelijks zijn mentale blokkade.

Een paar weken terug resulteerde dat in een mindere prestatie op één van de apparaten. De avond ervoor had Robert een darttoernooi gehad. ‘Met een biertje erbij’. Moet kunnen, maar wie echt de grens opzoekt, wie verder durft te gaan dan 95 procent, moet de fysieke rekening betalen bij de minste of geringste “zondiging”. Een eyeopener voor hem. ‘Onvoorstelbaar dat het meteen tot een mindere prestatie leidt’, zei hij. ‘Dat biertje neem ik dus ook niet meer de avond van tevoren, ik wil hier gewoon alles maar dan ook echt alles eruit halen. Neem ik de avond ervoor geen eiwitshake merk ik ook dat de spieren minder aankunnen’. Hij legt de vingers onbedoeld op een ander topsportfacet. Details, that’s were it’s all about.

Bij fit20 zijn we deze topsporter dankbaar. Bij onze studio in Rotterdam Overschie, waar hij inmiddels vier collega’s naartoe stuurt. Samen met zijn compagnon Rob bekostigt hij vanuit hun bedrijf Unique Safety Products de trainingen. ‘Omdat we vitaliteit belangrijk vinden en die 20 minuten trainen op afspraak resultaat garanderen, omdat onze mensen het vol blijven houden’, verklaart hij de keuze. Ook bij fit20 Rijswijk zingt de naam Robert van de Ven al rond. Zijn vrouw Laurian traint er (‘ze kijkt er telkens weer enorm tegenop, maar heeft er heel veel aan’). Maar niet alleen Laurian. Ook drie anderen die hij er heeft aangebracht. Net als een nieuwe fit20’er bij de studio in Den Haag en één in het centrum van Rotterdam. En na dit verhaal misschien wel bij fit20 Leeuwarden, Goes en Nijmegen. Ondertussen predikt Robert overal waar hij komt het fit20-evangelie. De hele wereld zou aan fit20 moeten doen, vindt hij. ‘Dan zouden de mensen een stuk gezonder zijn’.

Hoog tijd dat we hem wederkerig eens in het zonnetje zetten. Hoe je dat bij een topsporter –prestatie gedreven- kunt doen? Zijn prestatie centraal zetten, wat erop neer komt dat we met plezier zijn fabelachtige progressiegrafiek aan de wereld presenteren. Als dank én passend eerbetoon.  

[pronkstuk-blog1]

Quote van 2016: ‘Ik wil hetzelfde als die vrouw bereiken’

fit20 kan je leven veranderen. Twintig minuten sportinspanning per week kan zelfs je leven redden. Overdreven? Onzin? Gun jezelf vijf minuten voor dit verhaal over Rijka Freling (41). Oordeel dan opnieuw.  

Tegenslag hebben we allemaal in het leven. We stellen er incasseringsvermogen en veerkracht tegenover. Mogelijk gemaakt door voorspoed. Je kunt voorspoed pas echt op waarde schatten als je tegenslag hebt geïncasseerd. En je kunt tegenslag pas incasseren als je voorspoed kent. Als je weet dat er een reden tot leven is, dat er ergens aan de horizon iets moois gloort.

Tenzij…de contouren van voorspoed zich niet aftekenen in jouw toekomst. Voorspoed is gedegradeerd tot een begrip uit een ver verleden. In het geval van Rijka: herinneringen en foto’s uit het verleden. De hoofdpersonen van toen leiden nu een –in haar ogen- happy life. Relaties, kids. Zij niet. Zij zit thuis. Met tientallen kilo’s overgewicht. Met zakken chips. Met pijntjes en ontstekingen all over the place. Met een latente kinderwens en vruchtbare jaren die als late dertiger in haar nadeel wegtikken. Met de gordijnen dicht van vrijdagavond tot maandagochtend.

Ze gaat alleen naar buiten om te werken, met een glimlach op haar gezicht gebeiteld. Netjes en stijlvol gekleed, as always. Daar acteert ze optimisme. Daar waardeert men haar perfectionisme. Daar lacht men soms om en met haar, als ze weer eens bitterballen bestelt of zelf gemaakte appeltaarten mee neemt. Ze is dik, heel dik, en lijkt er lak aan te hebben. Voer voor grapjes, soms als ze erbij is. Vaker als ze er niet bij is. Harde, niets ontziende grapjes.

Rijka in een ver verleden; de glimlach camoufleerde jarenlang hoe ze zich voelde. Het is één van de weinige foto’s van de afgelopen vijftien jaar. ‘Zodra ik een camera zag, dook ik weg’.

We gaan naar 2014, naar mijn inbreng in dit verhaal. Ik besluit dan dat ik een fit20-sportstudio ga starten bij de Spaanse Polder. Dat besluiten meer mensen, maar die zetten meestal geen mooie managersfunctie opzij voor een stap in het ongewisse. Wat dat met Rijka te maken heeft? Alles. In tien jaar vriendschap kent zij mij door en door. Zij weet dat ik de laatste jaren ben gaan geloven dat mijn wereld maakbaar is. Zij weet dat ik najaag waar ik in geloof en het bereik. Zij weet dat 20 minuten sport dus geen onzin kan zijn, ondanks dat je niet hoeft om te kleden en niet transpireert. Niet om de redenen die ik opvoer. Die voeren terug naar een medische en wetenschappelijke onderbouwing. Rijka heeft maar één reden. Bas. ‘Als jij erin gelooft, dan moet het werken. En als ik geen 20 minuten per week kan opbrengen, ben ik echt verloren.’

In januari 2015 start ze, als haar bloeddruk boven de 200 komt. Skyhigh. De dokter is duidelijk. Het is geen kwestie of ze omvalt, maar wanneer. Ze weet dan niet dat het een persoonlijk rampjaar wordt. Haar vader overlijdt na een kort ziekbed, in de zomer van 2015. Ze verliest vrijwel gelijktijdig haar baan en zit zes maanden thuis. ‘Ik zat, als ik eerlijk ben al jaren in een depressie, dat had in die fase fataal kunnen worden. Ja, echt. Ik weet niet of ik door had gekund. Had gewild.’ 

fit20 wordt haar redding.  Na drie weken fit20 kan ze haar veters makkelijker strikken. Na vier weken laat ze de zak chips staan. Na drie maanden besluit ze af en toe te gaan wandelen en gaan de gordijnen open in het weekend. Na vier maanden begint haar gewichtsverlies op te vallen bij anderen. Ze halveert haar maaltijden, vervangt slechte ingrediënten of laat lekkers staan. Niet vanuit een dieet (‘niks voor mij, ik zit niet te wachten of iemand die me vertelt wat ik wel of niet mag’), maar vanuit intrinsieke motivatie. Haar optimisme is niet meer geacteerd. De pijntjes en ontstekingen verminderen of verdwijnen. De slachtofferrol is niet meer, de vicieuze cirkel is doorbroken.

De “nieuwe” Rijka met Bas in de studio van fit20 Overschie

Niets krijgt haar meer uit balans, ook niet het verlies van haar vader (‘juist in die stressvolle fase daalde mijn bloeddruk’). Ze is opeens een bron van kracht in het gezin, ondanks het vrijwel gelijktijdige wegvallen van haar baan. Ze wordt lid bij een kookclub en een koor, wandelt grote afstanden met een stappenteller, gaat zwemmen, trekt de stoffige fiets met regelmaat uit de schuur, krijgt een nieuwe baan en is voer voor gesprek in de fit20-studio. Alleen nu wordt er niet om haar gelachen. Nu is er bewondering voor de enige vrouw die op de Leg Press het maximale gewicht aan kan. Iets dat alleen is weggelegd voor een enkele, zeer sterke, man. Rijka is er trots op. Op de staalkabels in haar bovenbenen. Op haar lichaam, dat in omvang ruim dertig kilo slinkt.  

Bovenal is ze trots op wie ze nu is. Eén brok energie, die geen avond meer thuis op de bank kan zitten. Gemotiveerd als ze is om de ‘verloren jaren’ in te halen. Het bewijs dat je voorspoed pas echt kunt waarderen als je tegenslag kent. ‘Gister zei iemand: fysiek een stuk minder om van te houden. Ik zei: nee, juist meer. Ik ben veel leuker nu.’

Laatst zei iemand bij fit20. ‘Ik wil hier hetzelfde als die vrouw bereiken’. Eén alleszeggende zin over een vrouw, die van héél ver kwam. Een vrouw om intens trots op te zijn. Rijka Freling, een ware inspirator.

Rijka in het verleden. 

[pronkstuk-blog1]

Ed Smith, de “zes maanden-man”

Het is 16 februari 2016. Ed Smith loopt de studio van fit20 binnen. Hij komt voor een proefles. Hij hoort het allemaal eens aan. Hier en daar een glimlach, dan weer een strenge blik. Een beetje nors is hij. Zoals het een markant ondernemer betaamt. En markant is deze 57-jarige Vlaardinger. Een uur later tekent hij de lidmaatschapsovereenkomst, schudt de hand en zegt iets wat onze relatie gaat bepalen: ‘je krijgt een half jaar van me’. Dan weer de vlugge glimlach.

 De glimlach contrasteert met het gevoel dat hij afgeeft, besef ik later. Zes maanden. Dat is geen loze kreet. Het is een snoeiharde deadline. Verpakt in een vlugge glimlach; opgevolgd door een norse blik.

 Ed is er op die koude februari-dag niet al te best aan toe. Kilootje of vijftien te zwaar, jichtverschijnselen, hoge bloeddruk en een ‘toenemende pijn aan m’n poot’. Daar heb je pillen voor om jicht en bloeddruk onder de controle te krijgen, vertelt de dokter hem. Vertelt ook een andere fit20-beoefenaar hem. Bij die laatste opmerking ben ik aanwezig. Ik zie Ed kijken. ‘Daar doet Edje niet aan’, zegt hij, gevolgd door een vlugge glimlach.  

 Ed doet niet aan pillen. Ed doet aan zes maanden. Heeft hij ook verteld bij die gozer van fit20. Zes maanden. Ze regelen het maar. En anders is ‘ie weg.

 Correctie, het ligt iets genuanceerder. Ed leunt niet rustig achterover. Hij helpt zelf ook. En hoe. Want naast 20 minuten maximale inzet laat hij zich verwijzen naar de diëtiste. Hij volgt elk dieetadvies op. Ed gaat all the way. Zo is hij. Voorheen met een wat ongezonde levensstijl (‘resultaat van 25 jaar commercieel leven in de haven, van lunch naar diner en dan soms ook het nachtleven in’) en nu met een oergezonde. Het gaspedaal staat bij Ed altijd vol ingedrukt. Geen ruimte voor nuances. Altijd vol geïnvesteerd in relaties en de zaak. En nu is de tijd aangebroken dat Ed investeert in…Ed.

Het is 11 oktober 2016. We zijn bijna acht maanden verder. Ed z’n deadline is verlopen. Ed is er nog. Hij loopt de ruimte binnen. Beetje norse blik. ‘Ha, de grote meester zelf’, zegt hij voor de achtste keer in 8 maanden, gelijk aan het aantal trainingen waarbij ik hem begeleidde en motiveerde. Ik klik op de trainingssessie van de week ervoor, keurig aan mij gepresenteerd in de fit20-trainersapp. Marc, de trainer, heeft er een opmerking bij gezet.

Ed 6 minuten planken!!

 Twee uitroeptekens. De 25-jarige Marc, in de kracht van zijn leven, is zelf met planken gestopt toen hij vijf minuten haalde. Voor de leken onder ons –ik was er tot voor kort ook één: dit is een vorm van buikspiertraining waarbij je leunt op je tenen en ellebogen en je lichaam zo stijf maakt als een plank. Begin je ermee uit het niets, dan hap je na 30 seconden al naar lucht.  

Ik kijk nog eens naar het scherm. ‘Zes minuten Ed?’

Ed: ‘Nee, sinds deze week zeven’.

Ik: ‘En je gewicht?’

Ed: ‘Ik ben twaalf kilo kwijt, jicht is weg, bloeddruk onder controle en heb alcohol sterk geminderd. Af en toe een ginnetje, maar de dag erna voel ik me kiplekker. Elke ochtend planken en half uurtje cardio. En dit, fit20, mooie training trouwens.’

Ik: ‘En die zes maanden Ed?’

Ed: ‘Ik blijf. Het is een way of living voor me geworden’.

 Ed. Hij is veroverd. Het is gelukt. Die avond stuur ik een bericht naar Marc, die in Azië vakantie viert. ‘Ed, zeven minuten’. Marc vraagt of ik een geintje maak. Ik app ook het gewicht dat Ed soepel wegduwt op de Abdominal, fit20’s buikspiermoordenaar. Boven het gewicht dat ik aan kan, terwijl ik op mijn absolute max train. Boven het gewicht dat Marc aan kan, met zijn 25 jaar op zijn fysieke top.

 Zowel hij als ik acteren in de schaduw van zes maanden-man Ed Smith. Wie had het kunnen denken?

Ik niet. Marc niet.

Ed wel.

 ‘Jij zei toch dat het werkte? Daar heb ik je zes maanden voor gegeven. Je had gelijk, prima dan toch?’

 Een norse blik. En dan een glimlach. Gelukkig nu een keer geen vluchtige.

[pronkstuk-blog1]

De rebelse fit20-ambassadeur 04-10-2016

Fit20′ers laten zich niet in een hokje duwen. Luie mensen die maar 20 minuten per week willen sporten? Verklaar dan maar eens waarom zoveel wielrenners en marathonlopers bij ons trainen. Mannen in pak en vrouwen op hakken? Die zijn er, zeker. Maar kom een uurtje van de heerlijke koffie genieten in onze wachtruimte, dan zie je dat zij niet de meerderheid vormen. De fit20-beoefenaar is niet te grijpen. Hij of zij kan topsportambities hebben en fit20 als onmisbaar element zien bij het realiseren van de doelstelling. Net zo goed kan hij of zij 74 jaar zijn en fit20 benutten als wapen tegen de afnemende spiermassa en daaraan gekoppelde ongemakken. Om maar twee extremen te noemen.

Bij onze studio aan de Spaanse Polder hebben wij nog een extreem geval. Een rebel. Ja, echt waar. Zo heet hij. Jaco Rebel. Rebel, hoe verzin je het als je bedenkt dat zijn naam zijn handelen verklapt. Hij is ook echt rebels. Zijn zakelijke strijdkreet luidt: “ten strijde”, gevolgd door zijn gebruikelijke bulderlach. Hij is directeur van het mooie industriële reinigingsbedrijf Enigma Nederland B.V. Een geslaagd ondernemer, mag je wel zeggen. Toen hij recent een weekje op vakantie was, keerde de rebel terug op zijn werkplek. Op een voorheen witte muur in zijn kantoor was de Spaanse Armada geverfd. Een verzameling oorlog voerende schepen, refererend aan Jaco’s strijdkreet. Geintje van Ivo, Jaco’s compagnon. Naar verluidt is Enigma Nederland die dag vroeger gesloten wegens geluidsoverlast. De lach bleef bulderen.

Jaco Rebel. Wie hem kent, loopt met hem weg. Altijd vrolijk, altijd gedreven en enthousiast, altijd het maximale nastrevend. En, zoals elke rebel, een beetje uit de pas lopend. Zoals bij fit20, waar hij laatst steentjes stond te gooien tegen het zijraam. Om bij dat raam te komen, moet je door een halve jungle, waar hij zich in zijn nette kloffie doorheen had gewurmd. Zijn actie leverde lichte paniek op in de studio, maar die verdween toen de bulderlach zich aandiende nog voor Jaco in het struikgewas was gesignaleerd.

Of dan de postbezorger die toevallig aan het leveren was en door Jaco werd verzocht alle pakketten in onze wachtruimte te plaatsen. Toen ik pakket na pakket zag binnenkomen, ging ik bezorgd navraag doen. ‘Op verzoek van de heer Rebel moet ik alles hier afleveren meneer’. De rebel stond om het hoekje. Ik hoorde hem voor ik hem zag, net als zestig andere mensen in het pand. Of dan het privé berichtje dat hij stuurde toen ik op vakantie was. ‘Hoi Bas, fijn, ik ga vandaag voor het eerst zonder de pest in m’n lijf naar fit20’.

Soms pakken we hem terug. Hans Oostervink, een andere gewaardeerde fit20-beoefenaar, zat laatst in het complot. Hij sprak een videoboodschap in, met de boodschap dat Jaco geroyeerd zou worden als lid. Wegens rebels gedrag. Op het moment dat Jaco de video onder ogen kreeg, moest ik hem de fit20-studio intrekken. Zijn lachen zorgde, niet voor het eerst, voor geluidsoverlast bij mijn buren in de Vlasfabriek.

Wij –mijn collega’s net zo goed- zijn een beetje gaan houden van onze rebel. En Jaco van ons. Tussen alle ongein door is hij één van de meest tevreden fit20’ers. Eén die bovendien onze fitnessformule met een mooie bedrijfskorting aanbiedt aan zijn werknemers. Niet zonder reden, want zijn rugklachten, waarvoor hij al jaren standaard een vaste  fysiotherapie-afspraak maakte, zijn nagenoeg verdwenen. Twee van zijn werknemers zweren inmiddels bij de training, omdat ze zich er geweldig bij voelen.

Dat rebelse gedrag blijven we ondertussen maar gewoon accepteren. Welke fit20-studio kan nou zeggen dat hij een rebelse ambassadeur heeft? Wij koesteren hem. En wie weet, als straks zijn halve bedrijf hier sport, verven ook wij een Armada-vloot op de muur. Als eerbetoon aan de huisrebel. Ten strijde bij fit20.

Lekker rebels.

[pronkstuk-blog1]

Personal touch: het vertrekpunt richting succes 21-07-2016

Als je een fit20-studio hebt, voel je trots. Je beseft dat je leunt op een merk dat kwaliteit ademt. In de fit20-organisatie zit een enorme dosis fysiologische knowhow. Dat komt nog bovenop de literatuur die al over deze specifieke manier van trainen is verschenen. Je hebt als studio een verhaal te vertellen. Want zoals zo vaak bij een goed product, dekt de naam slechts een (klein) deel van de lading. De vele gezondheidsaspecten maken fit20 een trainingsproduct met diepgang. Een must om te beoefenen voor iedereen die gezonder ouder wil worden. Niets mooier om over te praten, liefst zeven dagen per week. Maar…er is altijd een ‘maar’. Want garandeert bovenstaand verhaal succes voor de beoefenaar? Nee. Garandeert het dat de beoefenaar fit20 voor langere tijd omarmt en niet na pakweg zes maanden stopt? Nee. Als studio-eigenaar kun je dus wel trots zijn, maar trots achterover leunen is er niet bij. Hoe krachtig het verhaal over deze kwaliteitstraining ook is. Hoe mooi de 20 minuten-belofte ook is. Hoe praktisch het ook is dat je niet hoeft om te kleden. Het zijn benefits van de training, maar in de basis geen succesfactoren. De reden is simpel: we werken met mensen, die in hun doen en laten worden beïnvloed door gevoel. Dan kun je met een medische en wetenschappelijke onderbouwing komen, maar emotie en ratio zijn twee gescheiden werelden. Als beoefenaar moet je óók het gevoel hebben er alles uit te willen halen. Alleen dan werkt fit20 zoals het kan werken. Tijdens die 20 minuten ga je topsporten. Niet meer, niet minder. Dat vergt iets van de fit20’er. Maar wil je dat? Kun je dat opbrengen? De centrale vraag: kan bij jou als beoefenaar de brug tussen ratio en emotie worden geslagen? Dat ligt primair aan de beoefenaar. Is de intrinsieke motivatie er? Maar het ligt ook aan mij. Aan Marc. Aan Ilona. Aan ons dus: de trainers van fit20 Overschie. Zijn wij als personen in staat om de “topsporter” in jou te triggeren? Zijn wij in staat om die geweldige formule op de best denkbare manier over te brengen, zodat bij jou het verstand (‘dit is goed voor me’) en het gevoel (‘ik wil alles eruit halen’) in balans komen met elkaar. Ik geloof dat wij daar toe in staat zijn, want het is waar we dagelijks al onze energie in steken. Omdat we beseffen dat daarin het echte succes van fit20 schuilt voor de lange termijn. Daarom werk ik juist met Marc en Ilona. Omdat zij hun passie en enthousiasme in de trainingen leggen. Trainen met een personal touch. Je komt óók omdat je je goed voelt bij ons. We zijn niet kil en klinisch, maar trainen vanuit bevlogenheid en met inlevingsvermogen. Heb je een keer geen zin? Dan kom je toch. Want je weet dat wij op je wachten. Drie individuen die het beste met je voor hebben. Die laat je niet in de kou staan. Met uiteindelijk één winnaar: jij. En daarom heb ik een presentatiemagazine (aan te vragen via overschie@fit20.nl) gemaakt. Met ons drieën onbescheiden op de cover gepositioneerd. Juist omdat we het persoonlijke zo van belang vinden. Belangrijker dan al het andere. Het is het vertrekpunt richting succes. Dan weet je als (aanstaand) beoefenaar meteen waar je aan toe bent. Met deze drie mensen ga je van je fit20-avontuur een daverend succes maken. Of niet, die keuze is aan jou. Dat harde oordeel kun je meteen vellen, in één oogopslag. Is het gevoel goed? Dan ga jij dankzij die personal touch en je grote motivatie alles uit fit20 halen wat erin zit. En dat traint echt heerlijk, kunnen wij je verzekeren.

[pronkstuk-blog1]

De kameleons van fit20 16-08-2016

We pretenderen met fit20 dat we geen drukke sportschool zijn. Zijn we ook zeker niet. Maar… onze fit20-studio in Overschie is wel een spannende plek. Een hele spannende plek zelfs. Ja, echt waar. Een plek vol dynamiek en trainingssensatie. Je zou het misschien niet verwachten in een ruimte waar we in alle privacy en rust naar ieders topprestatie toewerken. Maar dat woord topprestatie zegt het al. Daar zit ‘m de spanning in! Samen zoek je de grenzen van iemands fysieke en mentale mogelijkheden. En daar is verstoppen niet mogelijk. Daar komt ieders ware aard bovendrijven. Hoever kun je gaan, en in welke mate is een externe motivatieprikkel (de trainer) van belang om er te komen? Ben jij iemand die mentaal niet meer in staat is om er nog “eentje” uit te persen? Dan levert het een training op waarin motivatie centraal staat. Ongemerkt. Daar praat de trainer niet over, hij of zij handelt er alleen naar. De atmosfeer in de studio kenmerkt zich door verbale aanmoedigingen. Je doet het niet alleen; wij als trainers trekken je er doorheen. Met een heerlijke, stimulerende en pure training als resultaat. Ben jij iemand die in staat is altijd alles uit zichzelf te halen? Dan is de sfeer meteen anders. Jij hebt die intrinsieke motivatie al. Wat jij nodig hebt is iemand die focust op de perfecte uitvoering. In jouw drive om meer van jezelf te verlangen –een karaktereigenschap met voordelen en nadelen- ligt compenseren c.q. smokkelen op de loer. De trainer is ook hier de kameleon; hij kleurt mee met de situatie. Kortom, hij handelt naar wie jij bent. Om jou maximaal én verantwoord te laten “renderen”, want daar is waar het altijd om draait. Zo’n training kan zomaar weer worden opgevolgd door een beoefenaar met –bijvoorbeeld- rugklachten. Voorzichtigheid is troef in de training. Niet zelden zullen we juist afremmen, wat haaks staat op de beoefenaar die net is weggelopen: de man of vrouw die net die ene herhaling er nog uitperste. Of, wat ook kan, is dat de focus ligt op “onderhoud”. De senior van 65 of 75 jaar. Hij of zij traint al langer, voelt zich goed en wil dat gevoel behouden. Progressie is niet langer een doel. Het gevolg? Een training met een andere dynamiek. Positief, stimulerend en soms vooral gezellig. Dat laatste met dank aan de tevreden beoefenaar, die zijn/haar training heeft omarmd als middel om gezonder oud te worden. Het maakt onze studio een spannende plek, door die steeds wisselende dynamiek. Dankzij het inlevingsvermogen van de kanjers die training geven. Onze trainers, onze fit20-kameleons. Zij maken dat fit20 in Overschie een belangrijke belofte kan waarmaken: fit20 is echt voor iedereen, van 18 tot 88 jaar. Omdat wij ons aanpassen aan iedereen en ieders karakter en niveau respecteren, zonder afbreuk te doen aan de schitterende trainingsformule die er ligt. Dus denk je: fit20 kan nooit iets zijn voor mijn vader of moeder van eind zestig, of mijn niet al te gemotiveerde zoon/dochter van 25 jaar? Dan verzekeren wij je, dat je ernaast zit. Wij kleuren namelijk gewoon mee.