#figüran

[rayhaber]

Bahar Dizisinde Çekim Hatası Dikkat Çekti

Bahar’ın Yeni Bölümünde Çekim Hatası Dikkat Çekti Son dönemin popüler dizisi Bahar, Demet Evgar, Buğra Gülsoy, Mehmet Yılmaz Ak, Ecem Özkaya, Hatice Aslan ve Füsun Demirel gibi başarılı isimleri barındırıyor. Ancak, dizinin yeni bölümünde izleyicilerin gözünden kaçmayan bir çekim hatası ortaya çıktı. Bahar’ın son bölümünde, Seren’in babası hastaneden çıkış yaptığı sahnede, arka planda bir…

[yzadiary]

Alena hakkında bilmediğimiz bir şeyler

sürekli terk edildiği ve kendine ait hiçbir şeyi olmadığı için Milas’ın hayatına girebileceğine olan inançsızlığı bir figüran olduğunu düşündürttü onu Milas’ın hayatında, bu yüzden o akşam okuduğu romanlardan ve başrollerin yaptıklarından bahsetti

[beyazkuguu]

Kendi hayatımın oynandığı sahnede figüran olmayacağım.

[ismi-hann]

Figüran heykeller var kül tablası boyunda Yediyüz göbek atar dakikalık oyunda

İşlenen her günaha kurtta ortak, koyun da

Kalmışım ara yerde, tozdayım, dumandayım

Kirli bir mekândayım, iğrenç bir zamandayım...

...

(Abdurrahim Karakoç)

...

Rahmetle anıyorum... 🤲

[bulutlarmiisalii]

Figüran heykeller var kül tablası boyunda

Beş yüz göbek atarlar dakikalık oyunda

İşlenen her günaha kurtta ortak, koyun da...

Kalmışım ara yerde, tozdayım, dumandayım

Kirli bir mekândayım, iğrenç bir zamandayım.

[karahanbeylik]

düşünemeyecek kadar yoğun bir tempodan çıkınca boşluğa düşüyorum. düşünecek vakti bulduğumda ne için, ne amaçla yaşadığımı sorguluyorum. onca hikayede kahraman oldum, figüran oldum, her şey oldum ama bir türlü mutlu olamadım

[redaksworld]

Başkalarının hayatında figüran olmak yerine, kendi hayatınızın mimarı olun.

[ppandam]

Hiç ait olmadığım bir yerde, hiç istemediğim gibi yaşamaktan yoruldum. Her gün, bana ait olmayan bir dünyanın içinde kayboluyorum. Sesimi duyan yok, beni gerçekten gören yok. Gülüşlerim sahte, umutlarım solmuş, içimde bir yerlerde hala ışık arayan o küçük çocuk çoktan yorulmuş… Her sabah aynı döngüye uyanıyorum. Aynı hislerle, aynı eksiklikle, aynı boşlukla. İçimde hep bir özlem var ama nereye, kime, hangi hayata bilmiyorum. Sanki yanlış bir hikâyenin içine sıkışmış gibiyim, başkalarının yazdığı bir senaryoyu oynuyorum. Benim seçimlerim, benim isteklerim, benim hayallerim nerede? Değer görmek istedim ama hep eksik kaldım. Birilerinin gözünde parlamayı, birilerinin gözlerinde kendimi bulmayı diledim ama kimse beni fark etmedi. Hep bir gölge gibi, hep bir "olsa da olur, olmasa da olur" gibi yaşadım. Sanki görünmezdim, sanki sesim yankılanmadan kayboluyordu. Beni sevdiklerini söylediklerinde bile, yüreğimin derinliklerinde bir eksiklik hissettim. Çünkü sözler her zaman yeterli değildi, çünkü sevgi sadece dile gelince yaşanmazdı…Kendi kararlarımı almak istedim, kendi yolumu çizmek istedim ama her seferinde önüme konan engellerle mücadele ettim. Kendi hayatımda figüran olmaktan sıkıldım. Birilerinin yön verdiği bir hikâyede başrol olmak istemiyorum. Kendi cümlelerimi yazmak, kendi düşlerimin peşinden gitmek istiyorum. Mutlu olmayı hayal ettim hep ama olmadı… Çünkü hep ama hep kırıldım. Yüreğime yüklenen yaralar birikti, sustuklarım içime çöktü, yaşanmayan mutluluklar boynuma asıldı. Hep dimdik durmaya çalıştım ama içimde fırtınalar hiç dinmedi. Yorgunum… Hem de öyle bir yorgunluk ki, sadece bedende değil, ruhumda, kalbimde, aklımda .Ama biliyorum, bir gün bu yabancı hayattan sıyrılacağım. Bir gün gerçekten ben olabileceğim bir dünyaya adım atacağım. Çünkü herkes gibi ben de hak ediyorum; sevilmeyi, fark edilmeyi, mutlu olmayı… Bir gün, bu gri duvarları yıkıp güneşin ışığını içime çektiğimde, anımsayacağım: Aslında hep oradaydı, içimde bir yerlerde saklıydı. Sadece hatırlamam gerekiyordu.

[maviriss]

İnsan kendi hikayesinin büyük çoğunluğunu bir figüran gibi sayfanın kenarında geçirince, hayatının hiçbir noktasında o sayfayı doldurabileceğine inanmıyordu…

[ayameftun25]

Bazen sadece akışını izler durursun ömründen giden yarım yalnız hayatın. Ne bir başlangıç, ne bir son hissedersin; her şey durur, ama bir yandan da akar. Gözlerin ufka dalar, ama ne gördüğünü anlamazsın. İçindeki boşluk, sessiz bir yankı gibi çoğalır, her yeni günün sabahında biraz daha derinleşir.Hayat, sanki başkalarının yazdığı bir hikâye gibidir. Sen figüran olmayı kabullenmiş, kendi sahnenin gelmesini beklerken, perdeler birer birer kapanır. Anılar birikir ama bir türlü yaşanmış gibi hissettirmez. Düşlerin varsa bile, onlar da bir noktada gerçekliğe yenik düşer.İnsanlar geçer yanından, bazısı bir selam bırakır, bazısı sadece bir gölge gibi süzülüp gider. Ama sen hep aynı yerde durursun, zamanın akışına inat. İçinde biriken kelimelerle konuşmaya çalışırsın bazen, ama kendi sesin bile yabancı gelir.Ve belki bir gün, o akışın içinde kaybolmanın aslında bulunmak olduğunu fark edersin. Belki de, o boşluğun sadece bir nefes almak için bir alan olduğunu... Ama o gün gelene kadar, susar ve izlersin. Ömründen eksilen her anı, bir gün tamamlanacak bir resmin parçası gibi saklarsın. Kim bilir, belki de o resim bir gün, seni kendine anlatır...'

[gecenin-karanligi-21]

Bir hikaye yazdım

Sen ve o ana karakter

Ben ise figüran oldum

[no-463]

Dört romanın yazarı ama kendi hikâyesinin figüranı. Yaptığım en büyük yanlış da buydu, kendime sağır olmak. Yazar olup kendimi figüran yapmak. Bir yaşımdayken ilk adımımı atmış, ikinci adımı atamadan düşmüşüm. Ve ben hâlâ o ikinci adımı atamamış gibiyim. Hayatım hep yanlış kararlar vermekle, bile bile yanlış yapmakla geçti. Ailemin ya da sadece annemin dayatmaları üzerine üniversitede hiç istemediğim bölümü seçerken yanlış yaptığımın gayet farkındaydım. Sırf annem istemiyor diye yazmayı ertelediğimde de bunun bir hata olduğunu biliyordum. Annemin sürekli adıma karar vermesine izin verip ona baş kaldırmak yerine her dediğini yaptığımda da yanlıştım, biliyorum. Ben figürandım, başkaları kader. İnsanlar benim adıma o kadar  çok karar vermişti ki ben kendi başıma karar vermeyi öğrenememiştim.

[sahsinamunhasir26]

Figüran heykeller var kül tablası boyunda,

Yedi yüz göbek atar dakikalık oyunda,

İşlenen her günaha kurt da ortak, koyun da.

Kalmışım ara yerde, tozdayım, dumandayım,

Kirli bir mekândayım, iğrenç bir zamandayım.

Abdurrahim #Karakoç

[kayipruhumveben]

O,

Sevmediğini hissettiren daha önce benden giden birini yine de hayatımda istemek, hayatıma çağırmak bencillik mi? Sırf beni sevsin diye onun istediği kalıplara uyamıyorum. Evet, denedim ama yapamadım. Kalıplara uymaya çalışmak, kendimi bana ait olmayan başkasına ait bir maskenin arkasına gizlemek gibi hissettiriyor. Bu,beni içten içe tüketiyor ve kendi kimliğimi kaybediyorum. Ölüm düşüncelerimi arttırıyor. Onun istediği kalıplara uymak, beni sürekli olarak bir içsel baskı altında bırakıyor ve bu baskı içimde iğrenç bir rahatsızlık yaratıyor.

"O" benim istediğim kalıplara uyduğunda ise konuşmuyoruz, sadece günaydın ve iyi geceler diyoruz birbirimize. Hayatımda olmuyor, sadece küçük bir figüran gibi, hayatımdaymış gibi davranıyor. Sonuç ne olacak? Bu durum, duygusal olarak bana iyi gelmiyor. Ama o yokken de aynı hisleri yaşıyorum. Kötü hisler sadece onun varl��ğında değil, yokluğunda da devam ediyor. Kendimi sürekli bir boşluk içinde buluyorum.Ne olacak şimdi?

Kendi hayatımı ve kendimi nasıl anlamlı bir şekilde yaşayıp sonuca bağlayacağım? En önemlisi "O"nu nasıl sonuca bağlayacağım? Ben daha Yazılarımı, resimlerimi, okuduğum kitapları ve izlediğim dizileri bile bir sonuca bağlayamıyorum.

Eski halimizi özlüyorum.

[aceleisebendeisicem]

Beni sadece beni sevenler ilgilendirir gerisi figüran

[elfidaa3955]

Bazen kendi hayatımı yaşarken yoruluyorum ve sadece seyirci koltuğuna geçip oturmak istiyorum Biraz otursam, soluklansam ne olurdu sanki? Ben bu hikayenin baş rolü olmaktan yoruldum, figüran olmak istiyorum artık. Bu hayatın fragmanı bana izletilseydi bu filme bilet almazdım ama yine bir şeyleri ben seçemiyor ben karar veremiyorum. Yine de kendimin bile olmayan kararların altında eziliyorum..