#etseller

[defnekalbim96]

Gercek hilal nasıl birisi tam olarak bilmiyorum ve bu berbat bi sey

[harepare]

amk evinde sabirli olmak cok zor

[selcandy]

Kabus gibi bir gün ve bitmek bilmiyor.

Bugün Melis’in annesi anjiyo olacaktı, işlem sırasında gerekirse stent takılacaktı ve stent falan takılmadan direkt çıkınca kuzum, Melis hiçbir sıkıntı yok diye düşünmüş. Ben güzel haber gelince o kadar sevindim ki olayın kendisinden haberdar etmediğim insanlara bile “güzel geçmiş” diye haber verdim bir anda. Babamı aradım “Melis’in annesinin anjiyosu güzel geçmiş” diye, “Melis’in annesi anjiyo mu olacaktı” dedi, öyle bir rahatlayıp hızımı alamadım yani. Biraz zaman geçtikten sonra Melis “bypass ameliyatı diyorlar” dedi, şoka girdim. Tam manasıyla şoka girdim, kendimi en kötü ihtimalle stent olayına hazırlamıştım ki ona bile kendi kuruntum diyordum, hiçbir şey olmayacak falan…

Dün erken uyanmış olmama rağmen bu gece uyku tutmadı muhtemelen canımın sıkıntısından, 05:30 sularında fark ettim ki ön bahçeye köpekler girmiş. “Sikerler” deyip deli cesaretiyle dışarıya çıktım (normalde değil sürü dağıtmaya çıkmak, o saatte apartmandan dışarı çıkmaya bile korkarım); çıkmadan önce elime aldığım su şişelerini köpeklerin olduğu yere fırlattım. Çıkan sesten korkup yola doğru yöneldiler, o sırada bizim bahçeden bir kedi yokuş yukarı kaçtı ki o noktada abartısız 15-20 köpeğin onun peşinden koştuğunu fark ettim. O an kaçan kediye odaklanmayıp beni fark etseler muhtemelen birkaç güne “Selcan öldü” haberi falan gelirdi size. Daha akşam yaş mama verdiğim aşırı minik bir kedi önümden koştu, bir onun başına bir şey gelmediğinden eminim şu an. Kaçan kimdi, kurtuldu mu, ben fark edene kadar diğerlerine bir şey oldu mu bilmiyorum. Bizim bahçede yaşayan en az on kedi var. Güneş doğunca kötü bir şey görmekten korkuyorum.

Benim hayattan abartılı beklentilerim yok, bir sevdiklerim üzülmesin istiyorum, bir de her gece sokaktaki kedilerimin başına bir iş gelmesin, ertesi gün onları görebileyim diye dua ediyorum. Ama son zamanlarda hep şok edici şeyler duyuyorum, hep çok uç, yoruluyorum. Güzel haber aldım sanıyorum, olmuyor. Hemen üzerine başka bir şey geliyor. Bunlar anlatılabilir şeyler, anlatamadıklarım da bir o kadar fena. Uyusam uyansam bir ay falan geçmiş olsa.

[laviniapricity]

“Hayatta yalnız kalmanın esas olduğunu hala kabul edemiyor musun? Bütün yakınlaşmalar, bütün birleşmeler yalancıdır. İnsanlar ancak muayyen bir hadde kadar birbirlerine sokulabilirler, üst tarafını uydururlar; ve günün birinde hatalarını anlayınca, yeislerinden her şeyi bırakıp kaçarlar. Halbuki mümkün olanla kanaat etseler, hayallerindekini hakikat zannetmekten vazgeçseler bu böyle olmaz. Herkes tabii olanı kabul eder, ortada ne hayal sukutu, ne inkisar kalır.. Bu halimizle hepimiz acınmaya layıkız; ama kendi kendimize acımalıyız. Başkasına merhamet etmek, ondan daha kuvvetli olduğunu zannetmektir ki, ne kendimizi bu kadar büyük, ne de başkalarını bizden daha zavallı görmeye hakkımız yoktur..”

•Kürk Mantolu Madonna

[huzunbey]

"Salihlerin anıldığı yere rahmet iner” (Hadis-i Şerif )

“Tasavvuf öyle bir ilimdir ki, batıl onun ne önüne geçebilir, ne ardından gidebilir. Onun ne önünde bir eğrilik vardır, ne de sonunda. Bütün âlimlerin ilmi, hakimlerin hikmeti bir araya gelip ondan bir şey değiştirmek isteseler, sırlarından birini bozmak isteseler ve ondan hayırlısını yerine koymayı arzu etseler, bu arzu ve isteklerine yol bulamazlar. Çünkü o nübüvvet kandilinden alınmıs bir nurdur. Nübüvvetten öte ışık alınacak bir nur yoktur.”

[egesizizmir]

"Niye hem kızıp hem de Murathana yapış dediğimi sormuştun ya, Leyla..." dedi arkada ciddiyetle patates soyan eşine.

"Bak, işte bu yüzden," dedi kapıdan ele ele çıkan ve hâlâ bir şeyler tartışan iki miniğe bakarak.

“Çünkü bir tek Murathan kavga etseler bile Gökçen'in elini bırakmıyor. Onunla olunca..." derin bir nefes verdi.

"Gözüm asla arkada kalmıyor..."

[yasamasancisi]

şimdi bana seninle bir ömür vaat etseler

[sorun-var]

Sapıklı bloglar birbirlerini takip etseler ve bizi rahat bıraksalar Tumblr daha güzel bir yer olabilir .

[no-463]

"o ailede kimse birbirini sevmezdi."

"birlikte yaşamaya devam etseler bile mi?"

"birlikte yaşamaya devam etseler bile." hüzünle gülümsedi. "sadece evin küçük kızı hepsini seviyordu ve hepsinin de tek ortak noktası o çocuğa duydukları sevgiydi."

"o çocuk onları aynı evde tuttuğuna göre iyileştirmeyi de başarmıştır, değil mi?"

"onlar birbirlerini dağıttılar. çocuk da bütün döküntüleri topladı. kendi isteklerinden vazgeçti, onları iyileştirmek için kendi kalemini onlara verdi." başını iki yana salladı. "ama hayır, iyileştiremedi."

"ne oldu peki, hâlâ aynı evde mi yaşıyorlar?"

"hayır." dedi, "o çocuk büyüdü, intihar etti ve topladığı her şey mezarına döküldü."

[kitapkontu]

Epsilonlar çiçekleri sevmeye şartlandırılmışlardı özelde çiçeği, geneldeyse vahşi doğayı. Amaç, her fırsatta kırlara koşma isteği yaratmak ve böylece ulaşım tüketimine zorlamaktı.

"Ulaşım tüketmediler mi peki?" diye sordu ögrenci.

"Hem de çok," diye yanıtladı Müdür. "Ama başka hiçbir şey tüketmediler."

Kır çiçekleri ve manzara seyretmenin önemli bir kusuru var, bedavalar, diye açıkladı. Doğa sevgisiyle fabrikalar çalışmaz. En azından alt sınıflarda doga sevgisini kaldırmaya karar verildi, ancak ulaşım tüketimi eğilimi kalacaktı. Çünkü elbette nefret etseler de kırlara gitmeye devam etmeleri önemliydi. Sorun, ulaşım tüketimi için kır çiçekleri ve manzara seyretmekten ekonomik olarak daha sağlam bir neden bulmaktı. Gerektiği şekilde bulundu.

Müdür, "Kitleleri kırlardan nefret etmeye şartlandırıyoruz," diye başladı. "Aynı zamanda onları doğa sporlarını sevmeye şartlandırıyoruz. Bunu yaparken de tüm doğa sporlarının gelişmiş aletlerle yapılmasını sağlıyoruz. Böylece hem endüstriyel ürünler, hem de ulaşım tüketiyorlar. İşte buradan da elektrik şokuna geliyoruz."

"Şimdi anladım," diyen öğrenci hayran kalmış bir halde sustu.

Aldous Huxley - Cesur Yeni Dünya

[ruhumbipolar]

bu sıralar babamı düşünüyorum evet en çok onu, ama hangisi olduğuna bile karar veremiyorum kafamda bir figür yarattım sürekli onu düşünüyorum sokaklarda dolanırken acabalar hep ensemde bilmediğim tonla sorular belki de hiç elde edemeyeceğim hevesler insan olmanın getirisi ile düştüğüm hatalar ama bunların hepsi babama çıkıyor, birazda nefret ediyorum babasından bahseden insanlardan onların üzüldüğü her konudan babam halleder babam destek çıkacakmış gibi cümlelerden, baba gerçekten sırtını dayadığında bir evmiş insana kaç yaşına gelirse gelsin, ben öyle yaşadım ki çeketimi almadan çıkıp gitmişim sanki evimden öyle üşüyorum her vardığım yerde, düşecek gibi oluyorum sonra benim sırtımı dayayabileceğim bir babam olmadığı geliyor aklıma ayıltıyor beni hayatın gerçeği, anneme soruyorum bazen bunca ölüyle nasıl baş ettin diye gülümsüyor sadece yüzüme, kendisi gibi yara almış birini çekip kurtardığı için hiç suçluluk duymuyormuş gibi. yaşım ilerledikçe daha fazla farkına varıyorum kendimin kimim ve neden hâlâ aynı hevesle bu karanlıkta ilerliyorum, yolum denk gelir mi acaba diye düşünmeden edemiyorum bazen benim gibilere, sırtını dayayacak kimsesi olmayan ezilen her türlü işkenceye maruz kalmış ama hala dimdik direnen, çocukluğunu bir hiç uğruna heba etseler de hala çocuk kalabilen.

[bilmece]

Bir espri olarak insanların beraber oldukları insandan kurtulmak istediklerini ifade eden “şaka”ları hiç komik bulmuyorum.

Amerikan boomer filmlerinde muhabbeti çok olur, karısından “the old ball and chain” diye bahsetmeler -pranga yani- ve buna gülmeler.

Az önce bir arkadaş tehlikeli, birileri tarafından tehdit edileceği bir işte çalışsa ve kendisini ailesiyle tehdit etseler “kocamı alın” derdim dedi ve bastı kahkahayı. Bir bana mı manasız geliyor bu?

Umarım hiç öyle bir ilişkim olmaz. Memnun olmayan, sevmeyen direkt gitsin.

[musekkinseyyah]

Tüm engellemelere rağmen #Gazze #özgür olana dek direnişe devam @AslanAliMehmet @filistinsiyatif

[tozluveolagan]

"Unutma! Bin kere dönsen o güne, bin kere ihanet edecekler sana. Herkes doğasının gereğini yapar. Bin kere ihanet etseler sana, çaresi yok, bin kere gidersin yanlarına."

— Ezel (dizi)

[plaklarim]

baba! babamı çok çok çok seviyorum. ama babam çok üzgün çünkü depresyonu var. üst üste fena şeyler oldu. ablası öldü, halam. ben çok küçüktüm, azıcık hatırlıyorum. çok komik biriydi, sonra kolombo öldü, köpeğimiz. sonra annem babamla boşandı, dedem çok hasta oldu. dedimi seviyorum ama babam sevmiyor. herkes babasını sevmez mi ki? dedem de ölecekmiş, keşke ölmek olmasa. dedem yaşlı ama halam küçükmüş. zehirli ilaçlar içiyormuş, anneannem dedi. babamda o ilaçları yutuyor, biliyorum, ağlamasın diye. keşke eve dönse, o zaman bence hiç ağlamaz. annemle çok komik dans ederlerdi. keşke konuşmayıp hep dans etseler. babam annemi çok seviyor. bence annemde babamı seviyor. sadece kızgın. anneme sordum, sevgi hep yetmiyor, dedi. bence yanlış biliyor. sevgi hep yetiyor. çok ağlıyor babam, keşke hiç ağlamasa. ona bir şey olur mu? olursa diye çok korkuyorum. kendini sevmesini istiyorum çünkü ben onu çok seviyorum!

[gecenin-sakinleri]

Şimdi bana kaybolan yıllarımı verseler şimdi bana seninle bir ömür vad etseler