#dropen

[tryingadifferentsong]

Schloss Einstein Rewatch Folge 77 - 80

Wenn ich die Lehrer:innen mit ihren Zeitungshüten so auf dem geschmückten Schulhof sehe und die signature happy Seelitz Musik anfängt, fühle ich mich ja selbst gleich, als würde ich nach den Sommerferien wieder am Schloss ankommen 🥹

Omg, die armen Kids haben ja alle noch gar keine Rollkoffer, sondern müssen ihre Koffer alle noch tragen. Iris muss Nadine als erste Information mitteilen, dass sie 3 Pfund abgenommen hat, ey die tut mir so leid, dass das ihr Gewicht so eine Rolle für sie spielt (aber was haben sich die Autor:innen dabei gedacht, das immer wieder zu betonen, sie ist doch überhaupt nicht dick!)

Wolf, du kannst doch nicht so nebenbei dropen, dass Atze jetzt "liebestechnisch" Connections ins Internat hat, wir wollen doch wissen was da in den Ferien noch passiert ist! (Wann Alexandra und Atze E-Mail Fiction, Kika??? 😡)

Auftritt Elisabeth! Mein erster Gedanke ist, dass ihre Mimik mich sehr an Martha erinnert 😍 Wie motiviert Elisabeth und Alexandra auch sofort zusammen an der Schatzsuche arbeiten. Und dann finden die einfach durch einen Streich der Dorfkids eine Bombe wtf? Elisabeth will bei der Evakuierung des Schlosses auch ihr Fahrrad mitnehmen, Ava wäre stolz! (danke Wolf und Ingo, dass ihr die Schatzkarte nicht in mehrere Teile aufgeteilt habt, so konnten wir die Schatzsuche in 2 Folgen, statt einer ganzen Staffel abfrühstücken)

Warum sind Nadiver schon wieder cuteness overload? "Gab's auch irgendwas in deinen Ferien, was nicht so gut war?" - "Ja, dass du nicht da warst" - "Ging mir genauso. [...] Ich hab jedenfalls ganz viel an dich gedacht" . Das ist zwar so vorhersehbar, aber die machen mich in ihrer jugendlichen Verliebtheit trotzdem jedes Mal fertig 😭

Die Jungs (v.a. Ingo, Oliver und Budhi) sind über die Ferien alle einfach so erwachsen geworden, das sind keine Babys mehr, das sind ja schon halbe Erwachsene!

Oh Gott, wie cringe dann die Szene ist, in der erst Marc Budhi beichten muss, dass Katharina in den Ferien was mit einem anderen hatte und dann Buddhi erzählt, wie er in den Ferien mit Sonja nackt im Pool auf der Kreuzfahrt war. Budhi gibt mir dadurch leider grade ganz große Fuckboy-Vibes 😫

Aus Rache an den Dorfkids erfinden Alexandra, Marc und Elisabeth das "Schakana", ich find's ja generell immer cute, wie ernst die alle ihre Streiche aneinander nehmen und wie viel Mühe die sich geben, aber dass Alexandra Monika so richtig sauer aus dem Labor drängt, nur weil die auch mal an den Computer will, passt irgendwie gar nicht zu ihr.. (Monikas Konter "Du blöde Labor-Schnepfe" ist aber mindestens genauso unnötig, vor allem weil das halt auch noch ein misogynen Unterton hat...🫠) Aber wie gut, dass Marc und Pasulke Alexandra danach sogar spiegeln, dass sie gerade etwas zu hart war. Und wo haben die schon wieder das Schaf für die Auflösung her? Ich habe herzlich gelacht 😂

Franz trifft leider auch genau meinen "aw it's adorable, oh it's traumatized" Softspot. Seine Eltern sind einfach beide bei einem Autounfall gestorben😭♥️ (Autor:innen auch so: wir hatten jetzt in Staffel 1 mehrere toxische Väter, Trennungen und ein Adoption als Familiengeschichten, was machen wir jetzt in Staffel 2? - Ich hab's, ein Kind hat einfach keine Eltern mehr *mic drop*)

Wenn man seine Backstory kennt, ist das irgendwie echt herzzerreißend, dass er sich so an Oliver hängt, der aber (auch verständlicherweise) keine Lust hat, sich dauernd mit seinem Patenkind zu beschäftigen. Und dann noch die schlimmen Träume, von denen er im Kunstunterricht erzählt. Dieses Gespräch mit Frau Delling abends in den Mensa - hier hat doch gestern auch jemand geschrieben, dass wir Szenen brauchen, in denen Noah und Colin über ihre Traumata reden. Diese Szene mit Franz ist gerade mein Ersatz dafür, ich hab echt fast angefangen zu weinen.. 😢

Nadja taucht auf und sofort werden Indianer-Geschichten ausgepackt - dazu will ich eigentlich gar nichts mehr groß schreiben, alles an mir findet diese Szenen höchstgradig unangenehm 😒💀 aber anderes Thema, wir sehen dieses Schild im Hintergrund (steht das da nur in dieser Folge, oder taucht das öfter auf?), irgendwie find ichs komisch dass da einfach so "Schloss Einstein Gymnasium" steht. Ich hatte immer abgespeichert, dass die Schule offiziell "Albert-Einstein-Gymnasium" heißt (oder ist das nur in Erfurt so?) und Schloss Einstein eher der mündlich geläufige Name für das Internat ist. Die Verwirrung ist verwirrt 😵‍💫

[unscharf-an-den-raendern]

Finde auch den Ausstieg von Reena echt schwach von SE. Sie ist immerhin 5 Jahre dabei, das wird in Zukunft wahrscheinlich keiner mehr schaffen (außer Chiara natürlich) und dann dropen die das einfach in einem Nebensatz, anstatt dass sie vielleicht eine Rede halten darf etc.

Übrigens hab ich diesen Nebensatz von Reena beim ersten Watch sogar verpasst.

Hoffe, dass sie bei Gastauftritten noch eine kleine würdige Story kriegt

Fr 5 Jahre bei SE dabei zu sein ist schon was besonderes, das haben zuletzt nur Noel (Pawel) und Luna (Martha) geschafft.

[wild-god-nick-cave]

nuer….u donce badie, yus, butt yu daenxe. Loike a hoe! yuo wear dropen down and shacking yuor…yu know…

Garty gaymonf

Garty?? I’m not some fuckin’ stripper?? I don’t shake my arse?

@blixa-bargeld babe? Help?

[keynewssuriname]

Vlotte start wielrenjaar 2024

Vlotte start wielrenjaar 2024 In totaal dropen 35 wielrenners zondagmiddag af naar het parcours bij het jongensinternaat aan de Copernicusstraat. Op schema stond de openingsontmoeting voor het wielrenjaar 2024 ‘SWU warming-up race’.... lees meer op: Read the full article

[maizeofloverp]

Tumblr’s tagging system is broken, so below is a list of open starters that were posted in the past week. If I’ve missed anyone please comment on this post with a link to your starter and I will add it to the list!

Poe Grainger

Benjamin Mercier

Morgan O’Connell

Wyatt Hartman

Blake Jarreau

[comehome-tome]

Werde gleich zu detlef steves wenn die nicht sofort den clip dropen

[sparkvamp]

ayo don't mind me dropen some hc's about cookie blood: 1: Vampire Cookie mainly drinks wine to fight off the cravings of strawberry jam/blood because hes a vampire. 2: Sorbet Shark Cookie can smell a cookies blood and also fights of cravings to devour living things because they are a shark. 3: Both of them avoid Strawberry Cookie because to them she smells like blood.

ohh that is interesting ..... its just another weird case of c00kie run having inanimate objects have the same ingredients as the c00kies .. which is fair but also kind of weird . im not sure abt the whole shark thing though bc sharks dont actually eat people.. unless cookie run says they do ?? this is cute tho ^_^ i see a lot of people share the same hc as 1 .. never imagined 3 though. its cool

[koen-rigolle]

Every move you make

Every move you make

 “Every move you make”:

1 van de verzen uit het liedje van ‘The Police’.

 “Iedere beweging die je maakt” dus.

 Dàt mag je wel letterlijk nemen in het digitale tijdperk waarin we nu leven.

Wanneer we een zoekopdracht geven aan Google wordt dit opgeslagen.

Zo ook op mijn huidig werk, telkens ik inlog op het bedrijfsnetwerk, wordt dit opgeslagen.

Iedere boeking die ik doe, wordt opgeslagen met mijn naam.

Neen, het is niet mijn ‘big brother who is watching me’.  Het is, onder andere, mijn directe chef.

“Alles wat je zegt, kan en zal tegen jou gebruikt worden in het gerechtshof.”

Dàt is wat je te horen krijgt, wanneer je in de Verenigde Staten van Amerika gearresteerd wordt door de politie.

Zèlf heb ik al dikwijls diezelfde zin gereciteerd en eraan toegevoegd, tussen ‘gebruikt’ en ‘worden’: ‘niet alleen’.

Alles, maar dan ook alles, wat je zegt, wordt hoe dan ook tégen jou gebruikt.

Vandaar het spreekwoord: “spreken is zilver, zwijgen is goud.”

Dàt laatste is meestal mijn verdedigingstactiek.

Ik heb de gewoonte altijd de waarheid te spreken.  En dit omwille van 3 redenen:

1.      Het is veel eenvoudiger om te onthouden

2.      Hierdoor heb ik ook een gerust geweten

3.      En hierdoor slaap ik ook heel goed

Spreken is dus zilver en zwijgen is goud.  Al ga ik dan wel meestal voor het zilver, wat al beter is dan brons.

“Hij die zonder zonden is werpe de 1ste steen�� sprak Jezus Christus tot een menigte, die net de overspelige vrouw wou stenigen.  1 na 1 dropen ze af tot alleen Jezus Christus zelf nog overbleef.

Zèlf zou ik ook zijn afgedropen.  Immers, evenmin ik ben zonder zonden.

Zoals Frank Sinatra in “My Way” het verwoordt: “Regrets, I’ve had a few and then again too few to mention.”

Ik heb van te weinig dingen spijt om ze hier te vermelden.

Mocht ik ze al willen vermelden, dan zal ik dat doen – zonder aarzelen – tegenover hen, die ik teleurgesteld heb.

Een publieke schandpaal: daaraan ga je jezelf niet nagelen, tenzij je uiterst masochistisch bent.

Ik val nét buiten dat uiterste.

Ik zal het hierbij houden: ik heb al (veel) té veel gezegd (geschreven).

 Koen Marcel Rigolle

Moorsele om half zes in de ochtend van zaterdag zevenentwintig februari van tweeduizend en eenentwintig jaren na de geboorte van Jezus Christus

[andrebannenberg]

Jaantje liep al jaren rond met problemen in de 'vrouwenbuik'. Dit jaar besloten we, in nauw overleg met de afdeling gynaecologie, tot ziekenhuisopname in het AMC om via een operatie definitief van de fysieke ongemakken af te komen.

Dankzij het vakmanschap van de dokters AMC, André Mick Coco, en verpleegkundige Jurriaan in het Jordaan-ziekenhuis liep alles op rolletjes en zagen we Jaantje na een week weer terug op de Egelantiersgracht. Iedereen in de buurt had fantastisch meegeholpen met ons ontwrichte huishoudinkje: er werd af en toe een pannetje voor ons gekookt en afgeleverd, de kinderen werden voortdurend opgevangen in de gezinnen van schoolvriendjes en de buren kwamen oppassen als het nodig was.

Het fijne van freelancen is, ik heb het eerder al gezegd, dat je de baas bent van je eigen agenda. Dus rond Jaantjes ziekenhuisopname maakte ik mezelf helemaal vrij en toen het allemaal thuis weer een beetje liep ging ik als vanouds aan de slag.

*De volgende commercial voor Nissan Primera met regisseur Gidi van Liempd liet niet lang op zich wachten. Het model Primera was nog geheim in Europa, daarom draaiden we veel op nog te openen snelwegen en andere onbespiede lokaties.

Boven: Gidi houdt de Nissan angstvallig geheim. Onder: Jurriaan Eindhoven, lighting cameraman.

Cees Aloserij, grip en Erwin Steen, camera-operator.

De opnameleider met zijn onafscheidelijke draaischema en portofoon.

Jurriaan Eindhoven, altijd chef-licht/fotograaf geweest, besloot zelf commercials te gaan regisseren, bouwde een grote hypermoderne studio (het dak kon open, altijd handig na opnames met rookmachines) bij de Gamma in het havengebied en wachtte op opdrachten van de reclamebureaus. Nou, dat duurde niet lang: hij was overal bekend als de joviale, plat Amsterdams sprekende, zeer bekwame collega: de opdrachten dropen al spoedig binnen. Ook jarenlang met plezier voor gewerkt.

Ik vermoed dat mijn zoon Jurriaan in de verte is vernoemd naar deze Jurriaan Eindhoven. Hij was apetrots, toen ik hem vertelde dat Jurriaan Jurriaan heette.

*Jaantje was weer snel thuis gewend na het AMC. Alles verliep vlot, werk, nieuw plan voor een Japanbezoek, maar eerst het vieren van haar 40e verjaardag op 5 oktober.

[unscharf-an-den-raendern]

Ich glaub wenn wir alle nach den Szenen fragen, dropen die morgen einfach random die Abschiedsvideos um vom Thema abzulenken 😂

Und uns in den nächsten Nervenzusammenbruch zu katapultieren

[nackenassassine]

Tag 22: Fahrt zur Bremer Bay

Haben uns heute früh nochmal die Känguru Experience an der Lucky Bay gegönnt und sind dann nach Bremer Bay gefahren. Unterwegs sind wir auf ein paar Straßenbauarbeiten getroffen, die hier richtig geil organisiert sind 😄. An den beiden Enden steht jeweils einer den ganzen Tag am Straßenrand und hält ein Stopschild hoch, flackt so halb auf seiner offenen Fahrertür und zieht lässig an seiner Kippe. Dann kommt ein Auto angefetzt. Er dreht sein Schild um auf „Slow“ und auf dem Auto steht ein „Follow Me“. Dem fährt man dann gemütlich bis zum Ende der Baustelle hinterher und da warten dann schon die nächsten 😄. An die Fahverhältnisse haben wir uns auch so langsam angepasst. Dropen inzwischen so Aussagen wie: „Nach 82km links“ oder „in 64km im Kreisverkehr die dritte Ausfahrt nehmen“ und wenn man 10km von der nächsten Kreuzung entfernt ist gehn die Alarmglocken schon mal los...

Bremer Bay hat keine großen Highlights, ist aber ein netter Zwischenstopp. Man könnte eine Orca Tour machen. Aber die dauert 8h und kostet ca. 400$ p.P. Waren dann noch gemütlich essen und haben unterwegs wieder ein paar Kängurus gesehen (unter anderem Skippy das Riesenkänguru). Morgen gehts dann wieder weiter.

[devosopmaandag]

Leerschool der dieren

Vijf dagen waren we weer terug in 'ons' vaste huis in de Ardennen, waarvan er drie dropen van de regen en het licht overdag novembergrijs bleef. Het leek er bijna op dat de dieren besloten hadden dat goed te maken, en niet alleen om ons te bedanken voor de grote zak met pinda's in de dop. Dat waren alleen nog maar de mezen, die af en aan vlogen als circusartiesten in hun blauwgeelzwarte kostuums. Nee, het begon er al mee dat op de tweede dag de eekhoorn na jaren weer verscheen. Hij rende over het gras, sprong zelfs even op de band van de auto, alleen maar om mij te laten zien hoe fijn het leven is op een kletsnatte, grijze dag in Daverdisse. En drie keer haalden wij (drie stadsmensen) 'Wat vliegt daar?' erbij: de boomklever, de boomkruiper, de goudvink! Zij hielden ons voor dat er altijd iets te leren valt en dat zij uitstekende leermeestertjes zijn.

Op de derde dag reden we naar Redu, het boekendorp, maar onderweg stopten we even bij de twee ezels, die al jaar en dag aan de rand van het dorp wonen. Ik had een flinke zak met appelschillen voor ze bewaard. De lichtgrijze stond mistroostig in de opening van het schuurtje, maar toen ik ze riep kwamen ze toch naar me toe. De donkergrijze begon meteen te eten, maar de lichtgrijze stak zijn kop over het hek naar mij toe, strekte zijn hals zover hij kon, hield zijn kop scheef en terwijl hij zachte dampwolkjes uit zijn grote neusgaten blies keek hij mij zo indringend aan, fixeerde mij, dat ik er verlegen van werd. Ik lachte luid om mijn ontroering en ongemakkelijkheid te verbergen. Er kwam een heel oud gevoel tevoorschijn van een jongen die verliefd op mij was en ik het meisje dat daar geen raad mee wist. Een ezelsziel, of was het een ezelshart, werd mij daar aangereikt.

En op de laatste avond reden we door het pikdonker. Alleen wat in de koplampen verscheen werd voor even zichtbaar, toen plotseling drie wilde zwijnen opdoken. Mijn gemoed kreeg een vreugdescheut, en direct daarna opnieuw: drie reeën die verrast opkeken en toen weer in het zwart verdwenen. Wat maalde mij die regen! Wat was het leven mooi!

En op de laatste ochtend, toen er opgeruimd, ingepakt en schoongemaakt werd, kwam Meester Eekhoorn weer terug, nu in de esdoorn (was het wel een esdoorn?). Hij bevond zich midden in de voorraadkast en wist van gekkigheid niet welk heerlijks hij nu weer zou kiezen. Af en toe draaide hij zich naar mij toe om zich eens goed te laten zien. En toen, hop!, was hij weg. De lessen van de dieren waren afgelopen. Volgend jaar weer terugkomen, hoor!, riepen de dieren in koor.

[carovanspauwen]

melk en honing dropen van mijn lippen toen ik antwoord gaf

rupi kaur

[wereldvaninkt]

Ik zal je vinden.

‘Ik zal je vinden!’ Ze schreeuwde het uit alsof het alles was en niets. ‘Ik zal je vinden’, ook al was ze eigenlijk niet op zoek. ‘Ik zal je vinden!’  Ze schreeuwde het uit over het grauwe, barre land en de trillingen deden een zaadje van hoop ontluiken tot een bloem, een vlekje kleur temidden van bijna niets.

De tijd ging voorbij en zij trok voorbij. De bloem verdorde en bloeide weer, verspreidde zijn zaad tot het bijna niets bijna iets werd. ‘Ik zal je vinden!’ Ze was er zeker van. Net zo zeker als ze wist dat ze niet op zoek was. Ze zou enkel vinden. Het zaadje hoop dat zich door haar schreeuw had ontluikt, had zich ook in haar geplant. Ze had nooit het bijna iets gezien dat uit haar woorden was gebloeid, maar ze voelde dat er iets veranderd was. Het barre land had plaatsgemaakt voor lichte vreugde en een zware, gemoedelijke warmte. 

Er kwamen mensen naar haar toe, die de hoop die zich had verspreid in haar herkenden. ‘Zullen we helpen zoeken?’ vroegen ze. Zij schudde het hoofd. ‘Ik zoek niet.’ Verbijsterd schudden ze het hoofd. ‘Hoe kan je nu vinden als je niet zoekt?’ Ze haalde haar schouders op. Ze kon het hen niet uitleggen. Het was gewoon zo. Een voor een dropen de mensen af. Zij knikte alleen maar. ‘Ik zal je vinden.’

Haar woorden vlogen met de wind mee, naar een koninkrijk vol kleur en schoonheid, en volgen door het raam van een man die de kleurenpracht niet zag. Verbaasd keer hij op. Hij hoefde niet gevonden te worden, hij was toch hier? Vreemd. Hij haalde zijn schouders op en ging verder met zijn leven, terwijl zij verder reisde, dichter en dichter bij dat kleurrijke koninkrijk. Steeds verder weg van dat barre, dorre land van bijna niets. 

‘Ik zal je vinden.’ Als een mantra dreef het haar voort. Het klonk in elke voetstap, het bonsde met haar hartslag mee.  ‘Ik zal je vinden.’ Met elke stap groeide de zekerheid, en hoe groter haar zekerheid, hoe luider haar overtuiging. 

‘IK ZAL JE VINDEN!’  Ze riep het keer op keer, en keer op keer waaiden haar woorden door het raam van de man naar binnen. ‘Vind je me?’ dacht hij, ‘ik ben toch al hier?’ Tot hij het opgaf, en gewoon dacht ‘ja, je zal me vinden.’ Zijn gedachte botste op haar overtuiging, en door de klap vlogen de ramen open. Zonlicht stroomde de kamer in en zette alle grijs in brand. Uit de as kwamen de kleuren tevoorschijn die de man al jaren had gemist. Verbaasd keek hij op. ‘Ja,’ dacht hij, ‘je zal me vinden. Ik ben hier.’ 

Zijn gedachte kreeg vleugels, en haastte zich naar haar toe.  ‘Ja,’ lachte ze, ‘ik zal je vinden!’  Ze keek om zich heen en zag een grijze deur tussen de kleurenpracht. ‘Daar moet ik heen’, dacht ze. Ze blies, en onder het grijs kwam een diep rood vandaan. Ze blies, en de deur vloog open.  Haar glimlach joeg het laatste restje grijs naar buiten.  De man keek op.  ‘Gevonden.’ 

[defke]

Standard toont vechtlust, maar kan ook tegen Kortrijk de drie punten niet in huis houden

Standard toont vechtlust, maar kan ook tegen Kortrijk de drie punten niet in huis houden

Foto: © photonews Standard en Kortrijk hebben er een intens duel van gemaakt op Sclessin. De fans dropen ontgoocheld af achteraf, al was er wel beterschap in de tweede helft. De repercussies voor de stand? Klein. Standard kon met een overwinning naast KV Kortrijk komen en wilde zich dus ook tonen aan het al een tijdje kritische publiek. Ook de aanstelling van nieuwe coach Luka Elsner –…

[bbdeathz]

Ich habe damals bei SM schon geschrieben, dass ic LIEBE, dass Gen 7 so viele andere Gens referenzt. Ich weiß nicht welche nur in USUM waren, aber diesen typen! JA aus Eiland 4 oder 5 mit dem Tunnel und den Dummisel. Gott, Sevii Eilands mal in einem Spiel dropen ist nostalgisch. 

Eventuell kenne ich den Dialog schon, aber kam mir jetzt mehr ins Auge gesprungen