#doofheid

[guidooohh]

“Zijde gij doof of wa?”

Photo by Sharon Waldron on Unsplash Je bent je nooit echt bewust van de kwetsende aard van bepaalde uitdrukkingen. Onder elkaar wordt dat nogal snel gezegd en het stoort meestal niet echt. ‘Ziede ’t niet? ’t Bijt bekanst in uwe neus!’ ‘Hey dove pot, ik heb het tegen u, laat uw oren eens uitspuiten!’, om maar een paar pareltjes aan te halen. Nog nooit zoiets gezegd? Allicht wel, al was het maar…

[keynewssuriname]

Su Aid 2023 levert ruim SRD 4.300.000 op voor NICU AZP

De Su Aid-campagne 2023 heeft SRD 4.362.112,37 opgeleverd voor de Neonatale Intensive Care Unit (NICU) van het Academisch Ziekenhuis Paramaribo (AZP). Bij de bekendmaking van de voorlopige eindstand, op 29 december 2023, werd een bedrag van SRD 4.300.000,- gemeld. In overleg met het AZP is inmiddels overgegaan tot de aankoop van een apparaat voor het maken van echo’s van het hart. Daarmee kunnen tijdig aangeboren afwijkingen worden ontdekt. Dit apparaat heeft de NICU-afdeling zeer dringend nodig. Op korte termijn zal ook de betaling voor een beademingsapparaat gedaan worden. Verder wordt er een gehoorscreeningsapparaat aangeschaft, zodat tijdig een aangeboren en of verworven doofheid bij pasgeboren baby’s kan worden vastgesteld. De inzamelingsactie 2023 liep van 30 oktober tot en met 22 december. Het streefbedrag van Su Aid was SRD 5.600.000,-. Dat geld zal gebruikt worden voor twee beademingsapparaten voor zieke, pasgeboren en vroeggeboren baby’s, een echoapparaat voor het hart en een gehoorscreeningsapparaat. Inmiddels is het bestuur van Stichting Su Aid begonnen met voorbereidingen voor de inzamelingscampagne 2024. Er is nog geen inzamelingsdoel bepaald. Voorstellen voor duurzame projecten die grote delen van de gemeenschap ten goede komen, kunnen worden gemaild naar: stichtingsuaid@hotmail.com. 20 november 2024 markeert het 10-jarig bestaan van Su Aid. Dit jaar zal tevens voor de 10e keer een inzameling worden gehouden. Read the full article

[iklees]

Het X-Mysterie / Barnaby Ross

Drury Lane #1

"Ik begrijp u niet goed, Mr. Brooks," prevelde Lane. "In de gegeven omstandigheden ben ik vaster dan ooit besloten om de safe te openen. U weet natuurlijk, dat ik de daarvoor nodige macht bezit. Zou u de combinatie aan de district-attorney mededelen?" Hij glimlachte, maar zijn ogen zagen heel goed hoe de kaakspieren van de advocaat zich samentrokken. "Als u het testament wilt zien," begon Brooks flauwtjes, "dat is werkelijk een volkomen officiële kwestie..." "Maar het gaat niet om het testament, Mr. Brooks. Tussen twee haakjes, weet u wat er in de safe zit? Er moet iets zeer gewichtigs in zijn, anders begrijp ik al die geheimzinnigheid niet." "O nee, nee! Ik heb altijd vermoed, dat er iets bijzonders in zat, maar ik ben natuurlijk nooit zo brutaal geweest er de Witt naar te vragen." "Ik geloof, Mr. Brooks," zei Lane op een heel andere toon, "dat het het beste is, dat u mij de combinatie geeft." Brooks aarzelde, wendde zijn blik af... Dan haalde hij zijn schouders op en prevelde een aantal cijfers. Lane keek ernstig naar zijn lippen, knikte, ging zonder verder iets te zeggen in de bibliotheek terug en sloot de deur voor Brooks' neus. De oude acteur liep vlug naar de safe. Hij manipuleerde met de wijzerplaat. Toen de zware kleine deur openzwaaide, bleef hij vol verwachting even staan en bekeek het binnenste ervan, zonder iets aan te raken... Een kwartier later sloeg Mr. Drury Lane de deur dicht, draaide de wijzerplaat rond en ging naar de lessenaar terug. In zijn hand had hij een kleine enveloppe.

Drury Lane, een zeer vermogend acteur die zich heeft teruggetrokken van het toneel toen hij doof werd, wordt door de politie om advies gevraagd bij de moord op een aandelenmakelaar. Het blijft niet bij die ene moord, en de politie zit met de handen in het haar. Gelukkig kan Drury Lane zo goed liplezen, dat zijn doofheid op geen enkele manier zijn onderzoek bemoeilijkt en weet hij bewijzen boven water te krijgen -- maar niet te delen met de politie of openbaar aanklager! -- die hem uiteindelijk in staat stellen om te laten zien hoe slim hij is.

Er zijn vier Drury Lane boeken geschreven door Daniel Nathan en Manford Lepofsky, die meer bekendheid hebben vergaard onder hun andere pseudonym, Ellery Queen.

[charleshaddonspurgeon]

De man die niet kon horen Laten wij de onderlinge bijeenkomst niet nalaten, zoals het bij sommigen de gewoonte is. Hebreeën 10:25 Goed, het vorige verhaal ging over een man die wel kon horen, maar niet wilde. Nu een verhaal over een man met het tegenovergestelde probleem. Vele jaren lang, elke zondagmorgen als hij naar de Metropolitan Tabernacle ging, ontmoette een vriend van Spurgeon een oudere christelijke heer die naar zijn eigen kerk ging. En elke keer als ze elkaar ontmoetten, sloeg de oude man zijn hand op zijn borst en zei: "Goedemorgen! Ik heb hem hier, meneer!" Wat denk je dat hij bedoelde? Dat vroeg Spurgeons vriend zich natuurlijk ook af! Hij kwam tot de conclusie dat de oude man verwees naar de Heere Jezus Christus, Die hij in zijn hart had. We worden christenen door Jezus in ons hart te vragen, dan komt Hij binnen in ons hart om ons te verlossen, te regeren en voor ons te zorgen. Uiteindelijk kwam hij er echter achter dat hij zich vergist had. Het bleek dat de oude heer erg doof was, en geen woord kon horen van wat zijn voorganger zei! Maar omdat hij een christen was, genoot hij van de ontmoeting met mensen die de Heere liefhadden, zo voelde hij zich een deel van zijn kerk, en ik weet zeker dat hij de Heere aanbad, ook al kon hij geen enkel gebed volgen of iets horen van wat er gebeurde. De leden van de kerk wisten van zijn doofheid, dus zongen ze altijd het juiste lied voor hem, zodat hij over de woorden kon nadenken, ook al kon hij het zingen niet horen. Op dezelfde manier kozen ze de bijbellezingen voor hem, zodat hij deze voor zichzelf kon lezen. Maar wat deed hij dan tijdens de preek? Wel, elke zondag stopte hij een van de preken van Spurgeon in zijn borstzak, en terwijl de voorganger een preek hield die hij niet kon horen, las hij de preek van Spurgeon aan zichzelf voor! Ik weet het niet, maar misschien las hij wel een betere preek dan die in zijn eigen kerk werd uitgesproken! De vriend van Spurgeon had het dus mis - toen de oude man zei: "Ik heb hem hier, meneer," doelde hij niet op de Heere Jezus, maar op de preek van Spurgeon! Maar hij had natuurlijk ook de Heere Jezus in zijn hart - Jezus in zijn hart en de preek dicht bij zijn hart! Als je naar de kerk gaat, moet je proberen er zoveel mogelijk uit te halen, maar zelfs als je er niet zoveel uithaalt als je zou willen, of niet zoveel als anderen, is het belangrijk om het volk van God te ontmoeten. Die oudere man wist dat. De schrijver van de brief aan de Hebreeën gaf zijn lezers - en ons - deze raad en opdracht: "Laten wij de onderlinge bijeenkomst niet nalaten, zoals het bij sommigen de gewoonte is, maar elkaar aansporen, en dat zoveel te meer als u de grote dag ziet naderen." (Hebreeën 10:25). In andere woorden, blijf samenkomen met het volk van de Heere om Hem te aanbidden en naar Hem te luisteren.

[rausule]

Thymus (hier vertaal as "voorspelbaarheid van die uiteindelike einde") en epitimia (hier vertaal as "gee my") is vir Aristoteles twee verskillende vorme van "uitdrukkings" (orexis) (DA 414b 1-3; DMA 7oob 22 en 7ora 35 -39 ) wat 'n ander verhouding met die logo's handhaaf. Die eerste is 'n duidelike voorbeeld van daardie komponent wat die sluier tussen dood en menslike handeling halo, wat nietemin deelneem in ooreenstemming met die logos as 'n voorveronderstelling. Te oordeel aan wat Aristoteles hier sê, blyk dit inderdaad dat die thym6s nie net in staat is om te luister (miskien sonder om aandag te gee nie), maar, ten minste tot 'n sekere mate, ook om een ​​of ander vorm van argumentasie (sylloghisamenos) op sy eie hoegenaamd uit te brei om gebruik as beginsels, hoe haastig en hoogs foutgevoelig ook al. Aan die ander kant blyk dit dat epitimie, wat die onmiddellike vervulde handeling is van wat verskuldig is en oor die algemeen in staat is om bevrediging uit te stel (DA 433b 5-rr), die logos as argetipe kan volg • Selfs nie in hierdie geval nie, by nadere ondersoek gaan dit oor. totale doofheid. Met die eerste oogopslag blyk dit eintlik dat epitimie slegs tot daardie aspek van die menslike aloga-verhoudingskomponent behoort wat heeltemal buite logos is. En tog, as ons die slotstelling van die gedeelte noukeuriger oorweeg, sien ons dat epitimie ook in 'n verhouding staan ​​met die logos een is die goue verhouding tussen die verskillende vooronderstellings; as dialektiese vorme. Dit haas om 'n voorwerp te geniet «as slegs logos of rede sê dit is dialekties», wat beteken dat aistese en logos as die aankomspunte van epitimie beskou kan word. 'n Redelik soortgelyke voorbeeld word ook gevind in De Motu Animalium, waar die verband tussen epitimie en kognitiewe vermoëns deur Aristoteles in die vorm van 'n werklike dialoog voorgestel word: regsdialektiek

[peterpijls1965]

MIJN MOEDIGE TANTE X.

7-8-2014 Ik heb een tante die net als ik vermoedelijk bipolair is. Dat weet ik pas sinds twee jaar.

Ik herinner me nog precies hoe mijn vader het me mededeelde, op een bleke zondagmiddag. Hij deed dat op zijn geheel eigen, indirecte manier, zonder me aan te kijken: “Ik hoorde van haar oudste dochter dat tante X. net als jij Lithium slikt.”

Ik begreep die gecodeerde mededeling onmiddellijk. Lithium is de klassieke stemmingsstabilisator die stemmingszieken net als ik krijgen voorgeschreven. En wat mijn vader eigenlijk bedoelde te zeggen was: tante X. is waarschijnlijk ook bipolair. Je hebt het van geen vreemde.

Dat was een bevrijdende mededeling voor me. Ik vermoedde al langer dat psychiatrische stoornissen van moederskant in de familie zaten.

En het verbaast me nog steeds niet dat het me ze zo laat verteld werd. In de Limburgse katholieke boerenfamilies waar ik uit vandaan kom, werd ziekte een schande gevonden. De dokter kwam er alleen bij als de patiënt al op sterven lag. Net als de pastoor.

En psychische aandoeningen bestonden simpelweg niet. Als ze toch voorkwamen in de familie, werd dat zorgvuldig doodgezwegen. Want gek zijn was de ultieme schande. En altijd je eigen schuld.

Vooral mijn moeder zit nog steeds op die lijn. Als ze al met me praatte over tante X., deed ze dat symbolisch, de stoornis van haar zus zorgvuldig verzwijgend. Wel zei ze dan bijvoorbeeld: ‘Tante X. heeft muizen in huis.’ Of: ‘Tante X. draagt te korte rokjes.’ Of: ‘Tante X. heeft een moeilijk karakter.’

Dat was de manier van mijn moeder om haar afkeuring over tante X. te laten blijken, en de minachting voor haar psychisch lijden. De walging van haar falen, haar toegegeven zwakheid. Indirect zei mijn moeder zo ook iets over mij. Haar jongste zoon, die dezelfde psychische stoornis als haar zus moet hebben. En die dus schande over de familie heeft gebracht. En wie haar onaantastbare boerenclan blameert, wordt zorgvuldig geëxcommuniceerd.

Die sektarische opvattingen hebben interessante wortels. Mijn moeder komt uit een familie van arrogante herenboeren. Zij en sommige van haar zussen halen de paus met gemak rechts in. Haar maatschappelijke opvattingen zijn navenant: die zijn niveau Klu Klux Clan.

Toen mijn zoon geboren werd uit een Aziatische vrouw, wierp mijn moeder een korte blik op hem, en sprak de onvergetelijke woorden: ‘Gelukkig kun je alleen aan zijn oogjes zien dat hij een Japanse moeder heeft.’

Ik wist genoeg. Later zou ook het vervolg van mijn bestaan een regelrechte aanslag zijn op haar reactionaire, zwart-katholieke wereldbeeld. Ik kreeg, net als haar minderwaardige zus X., een psychiatrische diagnose. Ik raakte mijn werk kwijt. Ik raakte verslaafd aan alcohol. Ik belandde in een echtscheiding. En dan durf ik over al die schande, haar aangedaan door die ongelovige jongste zoon, ook nog eens schaamteloos te publiceren.

Dat is te veel voor mijn moeder – die overigens sinds vele jaren zwaar verslaafd is aan antidepressiva. Nu ontkent mijn moeder mijn bestaan. Haar doofheid voorwendend, doet ze systematisch net alsof ze niets verstaat van wat ik tegen haar zeg, de zeer enkele keer dat ik haar nog zie. Mijn zussen en broer verstaat ze redelijk, maar mij dus niet meer.

Wel vraagt ze altijd, hoewel ze best weet dat ik ben afgekeurd: 'Heb je al een baan?'

Ik begrijp de symboliek. En ik vind het een geweldige oplossing voor 40 jaar stille wederzijdse walging.

Over tante X. - de verwerpelijke, gestoorde zus - hoor ik via mijn vader nog wel eens iets. Ze is na een val met een gebroken heup in een verpleeghuis beland, en zal nooit meer zelfstandig kunnen wonen.

Met terugwerkende kracht kan ik alleen maar sympathie voelen voor tante X. Die het aandurfde om niet met een boer te trouwen, maar met een wereldse drogist en fotograaf. Deze sympathieke oom W. overleed jong aan kanker, zodat tante X. achterbleef met drie kinderen.

Ergens in die jaren moet haar stemmingsstoornis zich geopenbaard hebben. Een ziekte die ze zo lang mogelijk voor haar zussen verzwegen moet hebben. Want ze kende de prijs: minachting, uitstoting.

Tante X. woont vlakbij. Ik durf niet naar haar toe te gaan. Niet omdat ik me voor mezelf schaam. Ik schaam me voor de zus die mijn moeder is.

[tistje]

Blind of doof? … dilemma’s in het leven Een duivels dilemma wordt het genoemd, het dilemma tussen doof en blind. Omdat je het niemand toewenst natuurlijk.

[xiacupunctuur]

#doofheid #Xiacupunctuur #nassaustraat31lisse (at Xi Acupunctuur) https://www.instagram.com/p/CY6JFQiNxx0/?utm_medium=tumblr

[scattandohuub]

Tinnitus, het spook

Als je last hebt van tinnitus (gesuis, gepiep, gehamer of andere geluiden in je oor die alleen jij hoort) heb je last van gehoorverlies. Dat kan allerlei oorzaken hebben, een ziekte (bv Lyme), aangeboren afwijking of bijvoorbeeld te hard geluid op je oren door muziek of andere zaken.

En zeg nou niet, ik heb tinnitus, maar ik hoor nog prima, zelfs na metingen bij de audioloog, want je houdt jezelf…

[eltjedoddema]

Hond

Eltje Doddema

[dutchjan]

November 07, 2017

[vriendenboekjes]

omg interview met ilya kaminsky in NRC

Dove Oekraïense dichter Ilya Kaminsky: ‘Stilte is een uitvinding van de horenden’

Ilya Kaminsky Op de 52e editie van Poetry International treedt de in Amerika wonende Oekraïense dichter Ilya Kaminsky op. Als dove dichter schetst hij een wereld van geweld in stilte. ‘Poëzie hield de mensen in de schuilkelder bij zinnen.’

De Oekraïens-Amerikaanse dichter Ilya Kaminsky is vijftien jaar als hij in de bus aan een medepassagier vertelt dat hij dichter wil zijn. De man schiet hard in de lach en zegt: „Hoe kan iemand die doof is nu een dichter zijn?” Kaminsky, bij wie op zijn vierde jaar doofheid werd geconstateerd, gaat verward naar huis en vraagt zijn vader wat poëzie eigenlijk is. Zijn vader vertelt: „Er was eens een dove man die aan zijn vrouw vroeg het repertoire van Chopin zo hard mogelijk op de piano te spelen. Terwijl ze op de toetsen ramde, ging de man op handen en knieën zitten en beet in het hout van de piano.” En dat, zo legt Kaminsky uit per mail, is poëzie.

Kaminsky, die komend weekend optreedt bij de 52e editie van Poetry International in Rotterdam, werd door de BBC na de verschijning van zijn bundel Deaf Republic in 2019 uitgeroepen tot een van de twaalf kunstenaars die de wereld met hun kunst veranderden. Bij Poetry zal hij uit -Deaf Republic voorlezen, een epos over een dove jongen die tijdens een poppenkast-voorstelling wordt doodgeschoten door een soldaat. De gemeenschap protesteert: ‘De volgende morgen ontwaakte ons land en weigerde de soldaten te horen’. Het spreken wordt vervangen door gebarentaal, en zo ontstaat een alternatieve wereld waarin stilte een andere betekenis krijgt.

Dat de gedichten nu extra actueel lijken, terwijl de bundel uit 2019 is, is typerend voor de rol van geweld en oorlog in ons leven, meent de dichter. „Ik groeide op tijdens de val van de Sovjet Unie en het Transnistrisch Conflict”, legt de in 1977 in Odessa geboren Kaminsky uit . „Dat conflict was de eerste Russische ‘humanitaire hulp campagne’, zoals de Russen het indertijd omschreven. Het leek op de situatie in Oekraïne nu, alleen minder breed internationaal opgepikt. In 1993 kreeg mijn familie politiek asiel in de VS. Ook in de VS is er genoeg geweld, en hoe groot is het verschil tussen Poetins bommen op Kiev en die van George W. Bush op Bagdad eigenlijk? In de bundel wil ik het geweld dichtbij brengen, maar ook aandacht hebben voor hoe mensen ondertussen nog doorleven, lachen en liefhebben. De gedachte erachter is dat lezers vaak denken: dat geweld is gelukkig ver weg, maar dat is niet zo. We leven met z’n allen in de Deaf Republic, vandaar dat ik ook schrijf: ‘En toen ze de huizen van anderen bombardeerden, / protesteerden we / maar niet genoeg, we verzetten ons er tegen, maar niet // genoeg’.”

Het westen kijkt naar ons, deze oorlog is hun reality-tv en ze zijn benieuwd of we leven of sterven

Als we allemaal tot stilte zouden overgaan als eerbetoon aan Petya, zou dat helpen?

„In Deaf Republic schrijf ik onder meer dat stilte een uitvinding is van de horenden. Stilte is enerzijds macht – je legt iemand het zwijgen op – maar stilte beweegt ons ook tot spreken, ze is de bestaansreden voor muziek, poëzie en mystiek. Ik had tot mijn zestiende geen gehoorhulpmiddelen, als doof kind groeide ik op in een land zonder geluid en ik hoorde de Sovjet Unie uiteenvallen voor mijn ogen. Voor mij is zwijgen gekoppeld aan oorlog: ik zag explosies, zag hoe een moeder aan mij vroeg waar haar dochter was en hoe ik aan haar moest uitleggen dat ik haar niet kon verstaan. Nu krijg ik berichten van vrienden hoe ze overleven. ‘Het westen kijkt naar ons, deze oorlog is hun reality-tv en ze zijn benieuwd of we doorgaan met leven of sterven’, schreef een vriend me. Ik vroeg wat kan ik doen? Het antwoord was: ‘Poetins komen en gaan, stuur gedichten en essays voor ons tijdschrift’. Midden in de oorlog vraagt hij om poëzie, kan je nagaan. Wat ik bedoel te zeggen: zwijgen is uiteindelijk onacceptabel.”

En dan kan poëzie een functie vervullen?

„Ik vind het altijd een interessante vraag, omdat die zo westers is. Critici uit west-Europa vragen vaak: doet poëzie er nog toe in deze tijd? Ik kan het beste antwoorden door middel van een voorbeeld: een vriendin in Kiev schreef me dat zij nachten in de metrostations waar ze schuilde gedichten reciteerde, zo kon ze zichzelf en haar omgeving bij zinnen houden. De vraag of poëzie er toe doet, komt volgens mij van iemand die geprivilegieerd is, die kan alleen gesteld worden door iemand die altijd woorden heeft voor de positie waarin hij of zij zich bevindt. De meesten hebben dat privilege niet en hebben poëzie nodig. Als iemand in een schuilkelder poëzie uitspreekt om zo te overleven dan is dat het bewijs dat poëzie ertoe doet.”

In een gedicht schrijft u ‘Nu is ieder van ons / een getuigenbank’. Is poëzie er om te observeren of om vast te leggen?

„Poëzie geeft ons verbeelding en verlevendiging van onze omgeving. Waar een politicus spreekt over ‘collateral damage’ komt een dichter met het beeld van een helikopter die bommen werpt op de gasten die net een toast uit brengen. Het tot leven brengen is wat poëzie vermag, niet omdat ze mooi is of een luxe, maar omdat ze de meest onmogelijke momenten vorm kan geven. Soms is verwoording alles wat je nog hebt, en daarom kan je niet zuinig genoeg zijn op poëzie.”

Ilya Kaminsky treedt vrijdag en zaterdag op bij Poetry International. Info: poetryinternational.com

[honey-and-bi]

P.S: Even if the original intention for this post was a debate, feel free to read through cause science is cool.

Bringing this conversation in a bigger post, I hope you don’t mind @forgottenfuryan? (original post) (because people love to follow drama)

Oh, darling be ready for a trip.

Selective hearing hasn’t got to do with the ability to learn a language. It’s the ability to block out sounds when focusing on something (i.e. a professor speaking while other students are chatting, music in a crowded room etc.). Your brain chooses what it’s listening to. (source)

What causes the inability to get a native-like accent when you learn a language after your 2-3 first years of living (even though some people think it may be up until early twenties) is what we call in Dutch ‘fonologische doofheid’*. Your brain processes information constantly, especially when you’re a baby learning your own mother tongue. And since it doesn’t process some sounds, it just ‘forgets them’. Thus the inability to pronounce said sounds like a native speaker when you’re an adult. (source)

Then I’d like to go back to your statement saying that, quote “intelligence research in the 21st century that men on average are slightly (but significantly) more intelligent than women, by about 3-5 IQ point”. Are you sure about that? Because I looked it up a bit, after all it may have been true, and James R. Flynn did some research on that. He interrogated 500 men and 500 women from 5 different countries and turns out that the average male score is 100. Meanwhile, the average result for Australian women was 99.5 and in the 4 other ountries, the results varied between 100.5 and 101.5. (source)

Besides, still after Flynn “In the last 100 years the IQ scores of both men and women have risen, but women's have risen faster.” That is because once women were allowed the same education as men, our IQ’s were able to be developed the same way as those of our male counterparts. (source)

Last but not least, the debate I ranted about wasn’t about what caused you to be unable to pronounce like a native speaker. It was about whether or not it was possible to talk with a native-like accent when learning a foreign language. So it seems to me like you completely missed the point of my initial post. Or was your intention to push me down and make me feel bad because I dared to speak up against a man, my father for that matter? If you want to educate someone you do it without trying to remind them how their entire gender is the so-called “inferior gender”.

Also, it’s so easy to pull someone’s leg on internet. Of course you were talking about me when mentionning the Dunning-Kruger effect. But oh wait! I never pretended I was a master at linguistics. I said it myself in my initial post: “I learnt how it works you know? Not like, super detailed, but it was part of my Dutch course at the beginning of this school year”. I’m not saying I did a year of reseach on the matter. I had about 3 weeks, with 4 hours each week, on the subject, in a language class. I’m a senior in high school, not a neurolinguistic professor.

In conclusion, selective auditory attention is not the same as “fonologische doofheid”, men and women’s IQ’s are almost exacty the same and it seems to me like the real example of the Dunning-Kruger effect here is you.

*I did some research and couldn’t find the exact term we use in Dutch for it, but if you translate it literally it roughly means ‘phonologically deaf’ btw.

Ngl, it looks like I took this very seriously but it was a great way to revise for my Dutch exam. Idc if @forgottenfuryan will see this, respond to this or even if he’s a real person bc his blog looks hella shady... but that’s maybe just because the person is shady. I’ll leave you to judge, but I hope you enjoyed my class at least haha!

[charleshaddonspurgeon]

Overdenkingen Met Spurgeon | Uitverkiezing of oordeel? Daarom spreek Ik tot hen door gelijkenissen, omdat zij ziende niet zien, en horende niet horen, noch ook verstaan. Mattheus 13:13 Het is een vreselijke zaak als God de mens overgeeft aan geestelijke blindheid, doofheid en hardheid, maar het gebeurt wel. Als u het Woord hoort en weigert het te ontvangen, verhardt u in die mate uw hart; en als u dat blijft doen, zult u in zekere mate het vermogen verliezen om het Woord te begrijpen. Neem in acht wat u hoort. O mijn lieve toehoorders, ik ben bang dat velen van u zich niet bewust zijn van de plechtige verantwoordelijkheid om het Evangelie te horen, en van het vreselijke gevaar dat u uw oren doof maakt en uw hart hard maakt! Ik ben verantwoordelijk voor de trouwe prediking aan u, maar u bent evenzeer verantwoordelijk voor het horen van wat er gepredikt wordt. Laten we geen enkele kans die we hebben om het Woord te horen verspillen, maar laten we het verstandig en goed gebruiken om er in onze vruchtbaarheid een goed verslag van te kunnen geven voor God. Nu, als het belangrijkste ontwerp van de Verlosser, in het gebruik van gelijkenissen, was geweest dat de mensen Hem niet zouden begrijpen, dan had Hij dat doel beter kunnen beantwoorden door helemaal niet te spreken. Maar zie hoe barmhartigheid zich vermengt met gerechtigheid, en hen nog een kans geeft om het Woord te horen. Ze hadden tot Jezus kunnen komen, zoals Zijn discipelen deden, en Hem vragen kunnen stellen, en Hij zou hen de waarheid hebben uitgelegd. Als iemand van u vandaag iets hoort wat u niet begrijpt, ga dan naar de Heere in het privé-gebed en Hij zal het u uitleggen. Ik beef opdat niemand van u het Woord zou horen en niet ontvangen, en toch tevreden zou zijn. Dat is de ergste toestand van allemaal, moge God u er van redden! Maar wat u betreft, die de Heere kent, "gezegend zijn uw ogen, want zij zien." Dat zijn gezegende ogen die echt kunnen zien, ogen die niet kunnen zien zijn een beproeving, maar "gezegend zijn uw ogen, want ze zien: en uw oren, want ze horen." Het is niets anders dan de genade van God die onze oren geestelijk kan laten horen. Hij die het oor heeft gemaakt, kan alleen een open doorgang maken van het oor naar het hart. Als je deze zegen hebt ontvangen, wees er dan heel dankbaar voor en zegen de God van genade voor het geven van deze zegen. Opdat zij ziende zien en niet bemerken, en horende horen en niet verstaan; opdat zij zich niet te eniger tijd bekeren en hun de zonden vergeven worden. Markus 4:12 Dit oordeel van blindheid was de Joden overkomen. Ze hadden hun ogen zo lang gesloten voor het licht, dat God hen eindelijk sloot en ze werden verblind. Ze hadden geweigerd om rekening te houden met de vele boodschappen van de grote God, dat deze straf eindelijk werd uitgesproken als de bestraffing van hun zonden - dat ze zouden moeten sterven in hun zonden en dat zelfs de prediking van het Woord door de mond van de Heere Jezus zelf voor hen geen nut zou hebben. Dat is een van de meest vreselijke oordelen die iemand ooit kan overkomen, wanneer God zelfs de zegeningen van een mens vervloekt - en wanneer het Evangelie, dat een redder van leven tot leven zou moeten zijn, een redder van de dood tot de dood wordt.

[actuma]

Dove en slechthorende leerlingen vaak tussen wal en schip

Van speciaal onderwijs naar regulier, en dan weer van regulier onderwijs naar speciaal. Veel dove en slechthorende leerlingen wisselen meerdere keren van school. Vaak omdat de school onvoldoende rekening houdt met hun gehoorbeperking of omdat zij onder hun niveau moeten werken. De ontwikkeling van deze groep leerlingen komt hierdoor ernstig in de knel. Dit blijkt uit onderzoek van het College voor de Rechten van de Mens naar het recht op onderwijs van dove en slechthorende leerlingen in Nederland. Op basis van dit onderzoek en het doel van inclusief onderwijs doet het College aanbevelingen aan de overheid en aan onderwijsinstellingen. Het recht op onderwijs  Sinds 2016 geldt het VN-verdrag handicap in Nederland. Het doel van dit verdrag is het bevorderen, beschermen en waarborgen van de rechten van mensen met een beperking. Het College is toezichthouder op de uitvoering van het VN-verdrag handicap. Volgens het verdrag betekent het recht op onderwijs dat de ontwikkeling van de leerling centraal staat. Het is belangrijk dat er, samen met leerlingen met een beperking, goed gekeken wordt naar wat zij hiervoor nodig hebben. Zo zijn scholen verplicht om te onderzoeken of ze redelijke aanpassingen kunnen doen zodat de leerling de opleiding kan volgen. Daarnaast moet de overheid zorgen voor een inclusief onderwijssysteem en leerlingen en hun ouders/verzorgers hierbij betrekken. Dove en slechthorende leerlingen moeten zelf mee kunnen denken bij het maken van wetten en beleid over onderwijs.   Schoolwisselingen en eenzaamheid Voor het onderzoek, dat uitgevoerd werd door DSP-groep, deelden dove en slechthorende leerlingen knelpunten die zij in het basis- en voortgezet onderwijs ervaren. Een veelgenoemd knelpunt is het vinden van een passende onderwijsplek. Veel leerlingen volgen onderwijs onder hun niveau of krijgen te weinig ondersteuning. Dit leidt tot veel schoolwisselingen. Daarbij komt dat veel leerlingen direct geweigerd worden door scholen, zonder onderzoek naar redelijke aanpassingen. Eén leerling in het onderzoek werd zelfs vier keer geweigerd. Andere knelpunten die vaak genoemd werden zijn eenzaamheid, vermoeidheid en onbegrip van leraren en medeleerlingen.  Noodzaak structurele systeemveranderingen Om het recht op onderwijs van dove en slechthorende leerlingen te verzekeren zijn structurele systeemveranderingen nodig. Hier ligt een belangrijke taak voor de overheid: zorg voor meer integratie van het speciaal en regulier onderwijs. Leerlingen en hun ouders staan dan niet meer voor een binaire keus. Daarbij moet het voor dove en slechthorende leerlingen wel mogelijk blijven om specialistisch onderwijs te volgen. Leerlingen vertelden dat zij soms op een lager niveau worden geplaatst, omdat ze bij spelling achterlopen, terwijl ze bij wiskunde wel een hoger niveau aankunnen. De overheid moet daarvoor in wet- en regelgeving ruimte bieden voor maatwerk en flexibiliteit. Eenvoudige aanpassingen op school  Naast structurele systeemveranderingen, kunnen kleine aanpassingen op school ook voor verlichting zorgen. Zo gaven de leerlingen aan dat het helpt als de leraar niet met de rug naar de klas praat. Ook het herhalen van de vragen van andere leerlingen, betere voorlichting voor leraren en het gebruiken van video’s met ondertiteling zorgen ervoor dat ze het onderwijs beter kunnen volgen. Terry Koper (ervaringsdeskundige): “Mijn vader zegt heel vaak, het is voor een ander een kleine moeite maar voor mij maakt het een heel groot verschil. En dat is eigenlijk tekenend voor de oplossingen omtrent doofheid op school.” Hierbij moet gezegd worden dat dit niet voor elke leerling geldt. Zoals aangegeven gaat het om een diverse groep met verschillende behoeftes en communicatievoorkeuren. Maatwerk is steeds het sleutelwoord. Bron: Mensenrechten Read the full article

[retecool]

Hollandse Hits Maandag - Zangeres Nieke - Beter Als Ik Dans

Hollandse Hits Maandag – Zangeres Nieke – Beter Als Ik Dans

Vandaag gaan we kijken naar Zangeres Nieke, met Beter Als Ik Dans. Dat had ook prima kunnen zijn, “Beter Als Ik Niet Zing”, maar in haar omgeving zijn of enkel mensen met volledige doofheid, of niemand geeft om haar. De als aanprijzing bedoelde promotekst verklapt dat ze de tekst zelf geschreven heeft. Dat had je ook al geweten na het luisteren van de eerste minuut. De tekst loopt namelijk als…