#dom kerk

[wonderjourneys]

The Dom Church Garden in Utrecht city

[pasparal]

Interior of the Don Bosco Chapel in Brasilia Taken on April 8, 2008 Photographer: Rick Ligthelm Source: Flickr

[beelceem]

Er is iets fout gegaan vannacht. Mijn rechter bovenarm is een hobbelveld, ik tel zo negentien muggenbulten. Bij vertrek drukt Regina me nog een potje vlierbloesemgelei in de handen. Holunderblüthe. Dat vind ik zo’n mooi woord in het Duits. De bloem is geliefd, al verschillende keren kwam ik onderweg mensen tegen die er flinke hoeveelheden van plukten. In mijn eigen tuin staat nu ook een vlier, dat is nog maar tak. Greifswald ligt zes kilometer verderop. De jaarlijkse Bachweek is er begonnen. Vanuit de St. Nikolai Dom klinkt muziek. Ik wil binnenlopen, maar mag er niet in. Er is een vocalistenconcours gaande, en daarom geen ruimte voor bezoekers. De jonge zangers mogen niet worden gehinderd. Begrijpelijk. Het Caspar Friedrich Haus, tegenover de kerk is nog gesloten. Al fietsend doorkruis ik nog wat straten en verlaat dan toch met enige spijt Greifswald alweer. Ook zo’n stad die een langer verblijf verdient. Het is prachtig weer, wel met wat tegenwind deze keer. En hopla, daar zijn de Ortliebjes. Allengs wordt het drukker. De paden zijn soms van belabberde kwaliteit, soms uitstekend. Bij die laatste staan zeer geregeld bordjes, die wijzen op EU-subsidie. Ook het landschap is wisselend. Van eentonig groen tot een waaier van kleuren, met heuvels, het water en zeilboten op de achtergrond. Het is niet te vangen in foto’s. Ik passeer een fabriek voor Ostseegerüstbau. Steigerbouw. Het is een enorm terrein, vanwaar een lucht als van Unox rookworst komt. Misschien roken ze die steigers ook wel, om ze weerbaar te maken tegen het zeewater. Bordjes verwijzen naar het eiland Usedom. Gek genoeg heb ik lang niet in de gaten dat ik daar zelf naartoe moet. Het is langgerekt, bijna als een dam in de Oostzee. Met bossen, veel heuvels -een paar van zestien procent zelfs- en badplaatsen. Veel badplaatsen, veel vertier, heel veel badgasten en massa’s, massa’s fietsers, die dat lang niet allemaal bekwaam kunnen. Een eiland ook met de langste camping die ik ooit zag. Kilometers lang campers, caravans en tenten. Een eiland met een grensovergang. Ik vraag voorbijgangers of ze een foto van me willen maken. Het zijn Polen, een moeder een een zoon. De taal hapert meteen. Ik opper nog of Russisch kan, het antwoord is een resoluut ‘Nee’. Ik ben in Świnoujście dat vroeger Swinemünde was en na de oorlog aan Polen werd toegewezen. De daar toen levende Duitsers werden nagenoeg allemaal verjaagd. Duitsers zijn er nu als toeristen zeer welkom. Ik ook. Maar ik moet wel aan de złoty. Dat is even wennen. Een nieuw woord heb ik in ieder geval te pakken. Rower. Fiets. Ik fietste 94 kilometer

[peterpijls1965]

De boeddha-natuur een vergissing

In het tuincentrum zie ik boeddha´s van beton. Dat kan Jezus niet van zichzelf zeggen. Die moet het doen met een in Nederland marginaal geworden ereplekje aan een Romeins martelinstrument: het kruis.

Zijn populariteit is tanende, ten onzent. In kerken die rap transformeren in fitnesscentra en shopping malls. De Amerika´s of bijvoorbeeld Zuid-Korea zijn de Verlosser en diens apostelen nog lang niet zat.

In mijn studententijd realiseerde ik me dat Siddharta Boeddha een toffe peer werd gevonden, ook onder weldenkenden, voorheen katholiek of gereformeerd. Dat mag. Ze ruilden het Mariabeeld in voor een Boeddhavariant. Het mediteren begon. De wierook walmde. Maar dat deed ze in de kerk ook al.

Het verschil tussen afgoderij en institutioneel goedgekeurde religies zie ik niet zo. De meeste aardbewoners geloven in een godheid. Politieke gezagsdragers vinden dat meestal in orde. De godsdienstvrijheid is niet voor niets grondwettelijk geregeld. De sjamaan houdt ons dom, Rutte regelt de welvaart. Het omgekeerde komt ook voor, meestal beleven mensen denk ik spirituele of atheïstische grijstinten die de massamedia niet halen.

De kiezer twijfelt. Liever een beeld of een totem dan de vrijblijvende beloftes van de gekozen keizer en diens democratische admiraals, zo lijken veel gelovers te redeneren.

Deze mensen vertrouwen de tempel eerder dan het parlement. De redenen kunnen valide zijn. Maar ook de Dalai Lama stelt teleur. Op televisieopnamen is duidelijk te zien dat hij een kind misbruikte. Wat nu, zoekers en aanbidders die hem een Hollywoodstatus bezorgden?

Ondertussen wordt de veronderstelde spirituele crisis van de mens mogelijk overdreven. Mensen maken een knikje naar hun icoon. Ze bezoeken de waarzegger. Of ze doen hun yoga voor een boeddhavariant of desnoods partij kiezend voor een hardrechtse politicus. De echte wijze glimlacht en weet beter. Ik kijk de andere kant op.

Wettelijk gesanctioneerd het hogere aanroepen kan voorkomen dat andersdenkenden met knuppels de schedel wordt ingeslagen, of dat het concurrerende godshuis in de hens gaat. Maar de vrijheid van meningsuiting kan ook verwarren.

Daarom denk ik dat veel mensen prima gedijen in sektes. Zelf nadenken hoeft niet meer. Catering gegarandeerd. De Grote Leider weet het beter, en heeft altijd het beste voor met zijn discipelen. In ruil voor blinde gehoorzaamheid. Ook onderwerping tot in de slaapkamer komt voor.

De meeste gevestigde religies hebben het niet zo op afgoderij. Misschien zit daar iets in. Spiritueel ontspoorden kunnen flink huishouden. Charlie Manson was een exces, de zingevingscoach werd gangbaar. Het wachten is op de volgende hype die het zielengat opvult. In ruil voor geldelijke donaties, vaak.

Persoonlijk ben ik dol op mooie Boeddhabeelden, Maria´s en iconen. Misschien vertolken ze mijn hoogstpersoonlijke hang naar mystiek. Die laat zich niet zo eenvoudig vangen in dogma´s. Het transcendente zuigt. We willen allemaal wel de stoffering van het zwarte gat voelen, of oplossen in een pulserende sterrennevel.

Dan ben je verlicht, heet het. Of je krijgt antipsychotica van de dokter. Meestal veroudert de mens om kort voor de dood in te zien dat hij zich vergiste.

[charleshaddonspurgeon]

Overdenkingen Met Spurgeon | De dauw van de Geest De oosterling kende de waarde van dauw. Wanneer hij zag dat de groene weiden bruin werden en uiteindelijk opdroogden, totdat ze niets anders waren dan stof en poeder, verlangde hij naar de regen en de dauw en wanneer het kwam, hoe dankbaar was hij! Wanneer die dauw van de Heilige Geest van ons weg is, wat een dode gebeden, wat een ellendige liederen, wat een vermoeiende prediking en wat een ellendig gehoor hebben we dan! O, er is overal dood wanneer de Heilige Geest ons wordt ontzegd; maar we hoeven niet zonder Hem te zijn, want Hij is ons belooft  "zijn hemel zal van dauw druipen." Deze woorden geven aan dat er veel dauw is, een overvloed aan vocht. We hebben de Heilige Geest het meest overvloedig als we maar genoeg geloof hebben om het te geloven en de ernst genoeg om het te zoeken. Zou God vandaag zo’n dauw voor ons hebben? Als het vanmorgen niet komt, hoop ik dat het deze middag nog op u mag neerdalen zodat u er vanavond vol van mag zijn! O God, wat zijn onze diensten zonder Uw Heilige Geest? Het is beter voor ons om dom te zijn dan zonder de Geest van God te spreken. Wat is al het werk dat de kerk probeert zonder Uw macht, meest gezegende Heilige Geest? Wanneer wij U hebben, dan is alles goed. U bent ons beloofd, kom daarom en verheerlijk Uzelf en verheerlijk de Heere Jezus. Amen, ja Amen.

[franboos]

That would be the best! Can you rec me some things in Leiden (since you put a little <3), Utrecht, Maastricht and Breda for NL and Ghent if you have any

To do in Leiden:

- Visit the Burcht (a city park with 12th century remains of a castle fort and very nice view of the city and nearby church (Hooglandse kerk))

- Restaurant De Waag (very cool building on the in and outside)

- Walk through Rapenburg street, next to the canal. Is a nice walk with pretty houses

- Go to the Hortus Botanicus

- And the city center is very walkable and not too big so it’s easy to have a pretty walk (that’s why i love this city)

To do in Utrecht:

- Visit the Sint Martin’s Cathedral and the the pretty garden next to it (Pandhof van de Dom, it gives Harry Potter vibes)

- Dom tower

- Winkel van Sinkel Restaurant and Tapas Kelder (is in the same building)

- Miffy Museum lol

- Walk past the canal in the city center (Oudegracht, that’s also where you can shop great)

To do in Breda (i’ve never been there lol):

- Grote Kerk Breda (church)

- Beer Advertisement Museum (never been, looks fun tho)

- Walk through the city park Valkenberg

- Walk through city center , have a nice lunch somewhere

Maastricht (been there once like 5 year ago lol):

- Basilica of Our Lady (again an old church thing lol)

- Bookstore Dominicanen (is a bookstore in an old church, very cool)

- Market Square

To do in Ghent (been here once as well lol):

- Korenmarket

- Saint Michael’s Bridge

- Museum voor Schone Kunsten (art museum)

- Wasbar (a restaurant which is very slay with yummy food for breakfast and lunch)

- City hall Ghent

You should also go to Amsterdam but think that was a given so i didn’t say lol <3 but have a lot of tips for that as well if you ever wanna go

[narrenmat]

De vrije denker

Je hebt je hersens niet voor niets gekregen,

zei Desiderus Erasmus zacht

Want hardop, nee ,dan werd je door de macht van kerk en staat van ketterij verdacht,

dus snel gezwegen

Om toch te kunnen spreken ging hij schrijven

Met eigen belangen droef hij fel de spot

Zo hield hij slim, bij monde van de Zot, een spiegel voor aan wie de mens als een mak schaap dom wilde laten blijven

Wie zo bewust over de mensheid denkt

Is humanist, je hoort het al: humaan,

menslievend, met gezond verstand zonder partij te kiezen of op de vuist te gaan,

In vrede naast elkaar bestaan

Erasmus duidelijk in alles wat hij zei, zweeg als het graf over een pesterij:

'Weet je niet eens waar je ter wereld kwam?'

In Gouda, weet heel Gouda!

'Nee hoor, hiero', roept Rotterdam

Mariet Lems

[pedaalridder]

Impressies uit Oostenrijk

De 'Verlängerter' de koffie in Oostenrijk waarbij altijd water wordt geserveerd smaakte goed, gezeten op een houten bank in de bakkerij waarbij je uitzicht had op allersoort lekker gebak waarvan op de schaal in de toonbank nu een stuk ontbrak bij de Esterházykuchen genoemd naar een oude Hongaarse adelijke familie omdat ik dat op zat te smikkelen en je deed beseffen dat het culinaire Oostenrijk rijk en gevarieerd is door het voormalige Habsburgse rijk, de Vielvolkeren staat. In de bakkerij was aardig wat te doen. Een man las de Oberösterreichische Zeitung en wandelaars laafden zich ook aan allerlei lekkers. Op de wand kon je allerlei aankondigingen lezen over aankomende festiviteiten. Als je naar buiten keek had je uitzicht op de bergen waar het eindelijk droog was want onderweg had het nogal gestortregend. Gelukkig was dat in de ochtend nog niet zo geweest want 

toen had ik nog een fietstocht gemaakt door München. Niet zo'n lange, maar wel divers. Al na een paar kilometer was ik de stad uit, maar de tocht over het land duurde niet lang of ik was al terug in München. Niettemin oogde het tussen de 'gewone' huizen nog wat dorps, bij een kerk zat op het kerkhof een eekhoorn te spelen. Maar zoals dat in een stad gaat... voor je het weet bevind je het daarop volgend ogenblik in een wijk waarin je je in een oerwoud van flats waant en je bent een brug over een autosnelweg over die me in een villawijk bracht waar in een 'optrekje' hoogstwaarschijnlijk een hoge pief woonde want er stonden politiewachthuisjes rondom. Ik kwam in het Franzosenviertel en daar in de Lotharingenstrasse op nr. 11 is in 1919 een opzienbare moord gepleegd de 16jarige Joseph Apfelböck had na onenigheid met zijn ouders ze een kopje kleiner gemaakt, met ingeslagen schedels werden ze gevonden. Via een goed fietswegennet geraakte ik nog even in het centrum. Maar niet voor lang want de reis naar Oostenrijk moest vervolg worden. 

Een hele reis nog tegen de avond bereikten we Graz. De tweede stad van Oostenrijk waar we de komende dagen zouden verblijven. De volgende dag gingen we met de tram naar de stad, toen de bim (zoals hier de tram genoemd) de binnenstad inreed viel direct de schoonheid van de panden op. Een voordeel zou blijken dat grotendeels had meegespeeld was dat de stad lang in vergetelheid was geraakt en men geen geld had om de stad te vernieuwen, zodat de panden die wij nu mooi vinden zijn blijven bestaan. Uiteraard telt de stad talloze kerken waar bij de interieurs de engelen opvielen. Kunstenaars mochten zich hier nogal uitleven, in de ene kerk hadden de engelen namelijk nogal oedeemvormige benen, terwijl ze in een andere parochie juist groot en rank tentoongesteld werden. Bij de dom is zelfs een mausoleum…van Ferdinand II, de Habsburgse vorst die in de 16de eeuw het Luthers geloof verbood. In Steiermark had het veel aanhangers, moe van de sociale omstandigheden en de oorlogsbelastingen, de zogenaamde Türkensteuer, omdat Oostenrijk altijd door het Osmaanse Rijk werd bedreigd, was de bevolking massaal van geloof veranderd, maar zie ze waren weer eens een speelbal van de machthebbers.

Op 1 mei was het een levendige boel, ik fietste eerst door de binnenstad waar ik in geen jaren zo'n grote Dag van de Arbeid demonstratie had gezien. Voor het stadhuis stonden podia met live muziek, er heerste een uitgelaten stemming ook al omdat Sturm Graz de avond ervoor tegen Rapid Wien de Oostenrijkse beker had gewonnen. Via het stadspark kwam ik in de wijk Sankt Leonhard terecht waar vele Art Deco panden bleken te staan. Als ik niet opgelet had zou ik zo de Rosenberggürtel overgeslagen hebben, daar het maar een steegje is, maar het was daar waar ik moest zijn om de stad uit te klimmen. Een heerlijke weg met toen ik één maal de stad uit was mooie weiden om me heen en een mooi uitzicht op Graz. Na een daling van 23% kwam ik nog door enkele buitenwijken. Muziekkorpsen waarvan de leden in orginele kostuums getooid waren staken over, in een biergarten was livemuziek. Ik kwam tenslotte uit in Rein, een klein plaatsje met een klooster waarbij de kerk een prachtige barokke kerk bezit. Bij de Stiftsstube buiten gezeten, boven op het dak nestelde een jonge ooievaar waarvan je nog net het kopje kon zien, aan tafel gaf het Bärlauchsoep, zalm en Apfelstrudel!

[peterpijls1965]

DE NATUUR VAN DE BOEDDHA

In het tuincentrum zie ik boeddha´s van beton. Dat kan Jezus niet van zichzelf zeggen. Die moet het doen met een marginaal geworden ereplekje aan een Romeins martelinstrument: het kruis.

Zijn populariteit is tanende, ten onzent althans. In kerken die rap transformeren in fitnesscentra en shopping malls. De Amerika´s of bijvoorbeeld Zuid-Korea zijn de Verlosser en diens apostelen nog lang niet zat.

In mijn studententijd realiseerde ik me dat Sidje Boeddha een toffere peer werd gevonden, ook onder weldenkenden, voorheen katholiek of gereformeerd. Dat mag. Ze ruilden het Mariabeeld in voor een Boeddhavariant. Het mediteren begon. De wierook walmde. Maar dat deed hij in de kerk ook al.

Het verschil tussen afgoderij en institutioneel goedgekeurde reli zie ik niet zo. De meeste aardbewoners geloven in een godheid. Politieke gezagsdragers vinden dat in orde. De godsdienstvrijheid is niet voor niets grondwettelijk geregeld. De sjamaan houdt ons dom, Rutte regelt de welvaart.

De kiezer twijfelt. Liever een beeld of een totem dan de vrijblijvende beloftes van de gekozen keizer en diens democratische admiraals.

Mensen vertrouwen de tempel eerder dan het parlement. De redenen kunnen valide zijn. Maar ook de Dalai Lama stelt teleur. Op televisieopnamen is duidelijk te zien dat hij een kind misbruikt. Wat nu, zoekers gehuld in donkerrode soepjurken?

Ondertussen bestaat de veronderstelde spirituele crisis van de mens nauwelijks. Mensen maken een knikje naar hun icoon. Ze bezoeken de waarzegger. Of ze doen hun yoga voor een boeddhavariant of Thierry Baudet. De echte Hindoe glimlacht en weet beter.

Wettelijk gesanctioneerd het hogere aanroepen kan voorkomen dat andersdenkenden met knuppels de schedel wordt ingeslagen, of dat het concurrerende godshuis in de hens gaat. Maar de vrijheid van meningsuiting kan ook verwarren.

Daarom denk ik dat veel mensen prima gedijen in sektes. Zelf nadenken hoeft niet meer. Catering gegarandeerd. De Grote Leider weet het beter, en heeft altijd het beste voor met zijn discipelen. In ruil voor blinde gehoorzaamheid en onderwerping tot in de slaapkamer, dat wel.

De meeste gevestigde religies hebben het niet zo op afgoderij. Misschien zit daar iets in. Spiritueel ontspoorden kunnen flink huishouden. Charlie Manson was een exces, de mindfulness coach tegenwoordig de gangbare variant. Het wachten is op de volgende hype die het zielengat opvult. In ruil voor geldelijke donaties, meestal.

Persoonlijk ben ik dol op mooie Boeddhabeelden, Maria´s en iconen. Misschien vertolken ze mijn hoogstpersoonlijke hang naar mystiek. Die laat zich niet zo eenvoudig vangen in dogma´s. Het transcendente zuigt. We willen allemaal wel de stoffering van het zwarte gat voelen, of oplossen in een pulserende sterrennevel

Dan ben je verlicht, heet het. Of je krijgt antipsychotica van de dokter.

[charleshaddonspurgeon]

Zie op Mij Ik denk soms dat ik nog steeds in duisternis en wanhoop zou verkeren als God in Zijn genade op een zondagmorgen, toen ik naar de dienst ging, geen sneeuwstorm had gezonden. Toen ik niet verder kon, sloeg ik een zijstraat in en kwam ik bij een klein methodistenkerkje. Er zaten in die kerk misschien zo’n twaalf of vijftien mensen. Ik had wel over de eenvoudige methodisten gehoord dat ze zo luid zongen, dat mensen er hoofdpijn van kregen, maar dat interesseerde mij niet. Ik wilde weten hoe ik zalig zou kunnen worden en als zij mij dat konden vertellen, kon het mij niet schelen als ik er hoofdpijn van zou krijgen. De dominee kon die morgen vanwege de sneeuwstorm niet komen. Uiteindelijk stond er een magere man op, een schoenmaker of een kleermaker of zoiets, en klom de preekstoel op om een preek te houden. Het is natuurlijk goed dat predikers goed onderwijs genoten hebben, maar deze man was werkelijk dom. Hij moest zich wel aan zijn tekst houden, gewoon omdat hij niets anders te zeggen had. De tekst luidde: ZIE OP MIJ, EN WORDT BEHOUDEN, ALLE GIJ EINDEN DER AARDE! (Eng. vert.). Hij sprak de woorden zelfs niet goed uit, maar dat deed er allemaal niet toe. Er blonk een straaltje hoop voor mij in die tekst, dacht ik. De prediker begon als volgt: ‘Dierbare vrienden, dit is wel een heel eenvoudige tekst. Hij zegt: 'Zie.' Nou, zien is niet zo moeilijk. Daar hoef je je voet of je hand niet voor op te tillen; het is alleen maar 'zie'. Iemand hoeft niet naar de universiteit te gaan om te leren zien. Zelfs al bent u de grootste dwaas, dan kunt u nog zien. Iemand hoeft geen duizend euro per jaar te verdienen om te kunnen zien. Iedereen kan zien; zelfs een kind kan zien. Maar dan zegt de tekst: 'Zie op Mij.' Ach!' zei hij in het platte dialect van Essex, 'velen van u zien alleen maar op zichzelf, maar het heeft geen zin om op uzelf te zien. U zult in uzelf nooit enige troost vinden. Sommigen kijken naar God de Vader. Nee, zie steeds op Hem. Jezus Christus zegt: 'Zie op Mij.' Sommigen van u zeggen: 'We moeten wachten op de werking van de Geest.' Maar daar gaat het nu niet over. Zie op Christus. De tekst zegt: 'Zie op Mij' Toen ging de goede man op de volgende wijze verder met zijn tekst: 'Zie op Mij; Ik zweette grote druppels bloed. Zie op Mij; Ik hang aan het kruis. Zie op Mij; Ik ben dood en begraven. Zie op Mij; Ik ben weer opgestaan. Zie op Mij; Ik ben opgevaren naar de hemel. Zie op Mij; Ik zit aan de rechterhand van de Vader. O arme zondaar, zie op Mij! Zie op Mij!' En toen hij dit had gezegd, zijn preek had ongeveer tien minuten geduurd, was hij uitgepraat. Toen keek hij naar mij onder de galerij en omdat er maar zo weinig mensen waren, zag hij dat ik een vreemdeling was. Terwijl hij zijn ogen op mij richtte alsof hij wist wat er in mijn hart leefde, zei hij: 'Jongeman, je ziet er ellendig uit.' Dat was ongetwijfeld het geval, maar ik was er niet aan gewoon dat er vanaf de preekstoel opmerkingen werden gemaakt over mijn uiterlijk. Het was echter een harde slag, die goed aan kwam. Hij vervolgde: 'En je zult je altijd ellendig voelen; ellendig in het leven en ellendig in de dood, als je mijn tekst niet gehoorzaam bent. Maar als je nu gehoorzaamt, dan zul je op ditzelfde moment behouden worden.' Toen lichtte hij zijn handen op en riep luidkeels, zoals alleen een eenvoudige methodist dat kon: 'Jongeman, zie op Jezus Christus. Zie! Zie! Zie! Je hoeft niets anders te doen dan op Hem te zien en je zult leven.' Op datzelfde moment zag ik de weg der zaligheid. Ik weet niet meer wat hij nog meer heeft gezegd - ik besteedde er ook weinig aandacht meer aan - ik werd maar door één gedachte bezet. Zoals de mensen op de verhoogde koperen slang keken en genezen werden, zo was het ook met mij. Ik had van alles en nog wat gedaan, maar toen hoorde ik dat woord: 'Zie!' Wat een bekoorlijk woord was dat voor mij. O, ik keek de ogen bijna uit mijn hoofd. Daar, op dat moment trok de wolk weg, werd de duisternis verdreven en zag ik de zon.

En ik zou onmiddellijk hebben kunnen opstaan om mee te zingen met de meest enthousiasten van hen over het kostbare bloed van Christus en het eenvoudige geloof dat alleen op Hem ziet. O, dat iemand mij dat toch eerder had gezegd: 'Vertrouw op Christus en u zult behouden worden.' Maar ongetwijfeld was dit alles in grote wijsheid bepaald en nu kan ik zeggen: Sinds ik door het geloof de stroom zie die uit Uw wonden vloeit, is verlossende liefde mijn thema geweest, en dat zal zo blijven tot ik sterf.

[keesdp]

Drie steden, wie heeft de grootste?

Via Como, dat in het zuiden van het Comomeer ligt, gaan we richting Milaan. In een industriewijk ten noorden van het centrum vinden we een bewaakte camperplaats. Het is een groot terrein waar busjes, campers en vrachtauto's zijn ondergebracht. Aan de verste kant is een strook voor campers die hier willen overnachten met elektriciteit, wifi en in een container bij de ingang is een wc, en een doucheruimte gemaakt. Het kost 30 euro per 24 uur, maar er is dan wel continu bewaking aanwezig bij de slagboom. Naar het centrum van Milaan is het 9 km fietsen.

Soms fiets je op de stoep, dan weer een 1-richting straat het maakt niet uit, een fietser mag alles. Een scooterrijder daarentegen, denkt dat hij alles mag. Soms zien we er een op straat liggen met wat voertuigen er omheen met zwaailichten.

We passeren een enorm gebouw, zo groot als een paleis en zien op de plattegrond dat er ook nog een enorm park achter ligt. Het grote hek staat open op deze zondagmorgen en we fietsen naar binnen. Ik denk dat ik een kaartje moet kopen bij de informatie in de linkervleugel, maar dat is alleen nodig als je een rondleiding wil met een gids of een audiotour.

Het blijkt een begraafplaats te zijn, alleen beroemde Milanezen en families die veel geld hebben vinden hier hun laatste rustplaats. In de vleugels van het paleis liggen op drie verdiepingen prachtige grafstenen met veel beeldhouwkunst. In de centrale koepel ligt centraal een beroemde Italiaanse schrijver Alessandro Manzoni met in een hoek een beroemde verslaggever. Dat is wat ik lees op de tekstbordjes. Achter het gebouw in het park staan de mooiste beeldhouwwerken en Mausolea van beroemde architecten in alle denkbare vormen en materialen. Niet een lijkt op elkaar. We brengen hier een paar uur door. Ik bewonderend en Yvonne fotograferend.

We fietsen verder naar het centrale plein met de Duomo, een van de grootste kathedralen van de wereld zeggen ze. Veel militairen hier op het plein. Je wordt niet alleen op je covidpas gecontroleerd, maar ook gescand op wapens als je naar binnen wil. Het naar binnen gaan is niet (meer) gratis. Het kost €5 om de kerk te bezoeken en €20 als je ook op het dak wilt lopen. Ik dacht dat Gods huis altijd toegankelijk is. Nou Corona heeft ook daar een eind aan gemaakt. De sloebers die willen bidden moeten eerst sparen.

De rest van Milaan is een groot feest van herkenning. Alles heb je al eens op tv gezien. Met de auto rijden we als we weer gaan, nog even langs het  beroemde San Siro stadion. Aan de overkant van dit stadion, is de Hippodrome. Wat nog indrukwekkender is met al die gebeeldhouwde paarden en prachtige hekken.

We brengen de nacht door op een gratis parkeerplaats ten zuiden van Milaan bij een Mall, We hebben hier alles, we kunnen eten bij de Wiener Wald (schnitzel natuurlijk) en kunnen gelijk boodschappen doen en toiletteren in de morgen. We hebben echter niet gerekend op de plaatselijke etters met motoren een snelle auto's, die dit terrein 'snachts gebruiken om te stunten. Wheelys en Donuts het gegil van banden en de geur van verbrand rubber, houden ons lang uit de slaap. Toch heb ik geen zin om weg te gaan midden in de nacht.

De weg van Milaan naar Bologna is vlak en saai. Net als het weer, dat grauw en regenachtig is. Mij hoor je niet klagen, beter dan de hele dag de zon in je gezicht als je 300km naar het zuiden rijdt. Vanaf Bologna tot Florence merk je dat Toscane een heel andere streek is. Prachtig en heuvelachtig. Ook de zon is weer terug. Genieten weer.

Ik zet de auto op een bewaakt parkeerterrein 8km ten oosten van het centrum. We fietsen de volgende dag langs de rivier naar de oude stad.

Het is druk in de nauwe straatjes met wandelaars, elektrisch step- en segwaygroepen, citybikes, bestelauto's, schoonmakers, elektrische taxi's, scooters, Afrikanen die selfiesticks of namaak horloges verkopen, politieagenten en militairen,  lopende groepen met een gids met paraplu of andere stok en korte broek toeristen, mensen met een mondkapje voor en mensen die hem onder de kin dragen. Nou dan kunnen wij er ook wel tussen door fietsen.

Wederom worden we weer verrast door de schoonheid van de gebouwen hier. Voor de prachtige Duomo (dom) staat een hele lange rij. Weliswaar 1 meter uit elkaar, maar toch 3 straten lang. Ze hebben allemaal van te voren een ticket gereserveerd online. Ik kijk stiekem bij de uitgang naar binnen en zie dat het heel groot is, maar de buitenkant is toch veel mooier.

We zetten de fietsen op slot aan een paal op een pleintje en lopen verder. Er is heel wat te zien en het ene gebouw is nog mooier en ouder dan de ander. Mijn schoondochter zou me er heel veel over kunnen vertellen. Die heeft hier gestudeerd en onderzoek gedaan, een boek geschreven en uiteindelijk gepromoveerd op dit onderzoek in de Florentijnse kunstgeschiedenis.

Wij moeten het doen met een stadsplattegrond die ik koop bij een boekenkiosk.

We kunnen toch niet alles zien, dus fietsen we over de brug met uitbouwwinkels weer terug naar de camper.

Op naar Siena. Een universiteitsstad met ook een Duomo, Deze stad is op een heuvel gebouwd, zodat je van een afstand de hele stad kan overzien, maar als je er bent loop je door hele smalle oplopende of afdalende kromme  straatjes.

In een voormalig bankgebouw is een tentoonstelling van mijn oude vriend Salvador Dali. Het is een verzameling van een particulier van 93 jaar vertelt de jonge vrouw die etsen verkoopt a 2600 euro. Zij denkt dat wij er wel 1 of 2 willen kopen en nodigt ons uit aan een prachtig bureau tussen de kunstcollectie. Ik help haar snel uit de droom en we laten haar teleurgesteld achter.

We staan op een camping in de omgeving en nemen bus 33 die op de camping stopt en kop keert naar Siena, 10 km naar het oosten. We gaan niet op de fiets dit keer omdat Yvonne het eng vind in de afdalingen. Het voordeel is dat je op de camping instapt en in het centrum uitstapt.

Het nadeel is dat je niet zelf in  de hand hebt hoe laat je terug gaat.

Om een uur of drie hebben we wel zo'n beetje alles gezien wat we wilden, en lopen terug naar het busstation. Bus 33 komt net aan en wij vragen de chauffeur of hij terug gaat naar de camping. Bus 3 wijst hij naar de overkant, vertrekt over 2 minuten. Wij naar bus 3 gaat u naar de camping? Vragen wij. Hij knikt bevestigend. Wij mee, zien geen bekende dingen en vragen bij het eindpunt, waar hij een half uur pauze heeft, waar nou camping? Ja daar zijn we langsgekomen, nou rijd straks maar weer mee, dan zal ik zeggen waar je er uit moet. We drinken een biertje bij een barretje en gaan weer mee. Bij een hele andere camping stopt en zegt hij:: hier is het. Nee, dit is een andere. Oh. Nou dan maar weer mee naar het busstation. We zien bus 33 op dezelfde plek staan maar moeten 18 minuten wachten. Als wij op een stenen bankje in de schaduw zitten, komt de chauffeur van bus 3 langs. Oh, jullie moeten bus 33 hebben vertrekt over 18 minuten. Gracie mille roep ik lachend.

[kevindelange98]

Zomervakantie in Berlijn (Duitsland)

Je hoeft geen duizenden kilometers af te leggen voor mooie vakantiebestemmingen. Kies er eens voor om bij buurlanden te kijken. In dit geval gaan we het hebben over de hoofdstad van Duitsland: Berlijn. Voor zomervakanties is Berlijn een prachtige plek om te bezichtigen. De stad heeft meer dan drie miljoen inwoners en heeft een roemruchte geschiedenis. Helaas is een gedeelte van de stad niet ongeschonden uit de Tweede Wereldoorlog gekomen, maar dat houdt niet in dat er niks meer is. Berlijn blijft nog steeds een toeristische trekpleister en volgens ons dus ook een ideale plek om je zomervakantie te verblijven. We gaan de top vijf bezienswaardigheden van Berlijn daarom even kort voor jullie toelichten.

Berlijnse muur

Denk je aan Berlijn, dan denk je vrijwel altijd aan de Berlijnse muur. Deze muur was na de Tweede Wereldoorlog tot 1989 de afscheiding tussen West-Berlijn en Oost-Berlijn. De muur is vrijwel helemaal gesloopt, op het stukje bij East Side Gallery na. Diversen kunstenaars hebben dit gedeelte van de muur beschilderd. Als je op zomervakantie gaat in Berlijn mag je dit sowieso niet missen!

Zomervakantie Duitsland – Berlijnse muur

Rijksdag

Het Rijksdaggebouw is het parlementsgebouw van Duitsland. Dit parlementsgebouw is in 1894 gebouwd. De ontwerper is Paul Wallot. Het gebouw is in 1933 door een brand erg beschadigd geraakt. De dader van deze aangestoken brand was Nederlander (communist) Marinus van der Lubbe, al is dit nog steeds niet helemaal zeker. Na de hereniging van West-Duitsland en Oost-Duitsland werd het is 1990 weer als parlementsgebouw gebruikt.

Zomervakantie Duitsland – Rijksdag

Brandenburger Tor

Dit enorme bouwwerk is de belangrijkste poort van Berlijn. De bouw dateert uit eind 18e eeuw, ontworpen door Carl Gotthard Langhans. Deze poort is de enige bewaard gebleven stadspoort van de stad. De poort is 26 meter hoog, 65,5 meter breed en 11 meter diep. Als je je zomervakantie op foto wilt vastliggen, is dit een uitstekende plek om het te doen! In de tijd na de Tweede Wereldoorlog toen Duitsland uit twee delen bestond, was het 30 jaar lang niet mogelijk onder deze poort door te lopen. Er bevond zich namelijk de grens tussen West en Oost. Na de val van de Berlijnse muur is de poort gerenoveerd. Verkeer (doorgaand) onder de poort door is niet meer mogelijk, om de poort te beschermen tegen milieuvervuiling.

Zomervakantie Duitsland – Brandenburger Tor

Berliner Dom

De Berliner Dom is een van de belangrijkste kerken van Berlijn. Het oorspronkelijke gebouw werd ontworpen door Julius Raschdorff. Helaas werd het gebouw tijdens de Tweede Wereldoorlog bijna geheel verwoest. De reconstructie van de kerk begon in 1975 en werd afgerond in 1992. Er werd bij de wederopbouw gekozen voor een simpelere opbouw van de kerk.

Zomervakantie Duitsland – Berliner Dom

Mogelijkheden

Berlijn kent naast deze fraaie gebouwen nog veel meer bezienswaardigheden. In de stad bevindt zich een reconstructie van een checkpoint van een grenspost tussen West-Berlijn en Oost-Berlijn (checkpoint Charlie).

Naast Berlijn heeft Duitsland nog veel meer mooie steden die alle hun unieke historie hebben en ook verschillende bezienswaardigheden. Hierbij kun je denken aan steden als München en havenstad Hamburg. Op onze website geven wij weer voorbeelden van bezienswaardigheden waar je naar toe kunt om een ongekende zomervakantie te beleven. Zoals aangegeven hoef je niet ver te kijken voor mooie zomervakanties. Ons buurland Duitsland biedt namelijk al genoeg!

Kies je toch liever voor een vakantie buiten Europa? Geen probleem, we hebben ook diversen adviezen voor vakanties buiten Europa!

[zielsvlucht]

Broodroosters

Ik herinner me nog de eerste dag alleen in mijn nieuwe appartement. Die ochtend zat ik nog half slapend te rommelen in kartonnen dozen op zoek naar een broodrooster. Ik vond hem niet. Misschien had ik nog een doos in mijn wagen laten staan? Slaperige strompelde ik de deur uit, de trap af. Ik hield de reling goed vast om mijn evenwicht te behouden en toen merkte ik iets op.

Op de verdieping die ik passeerde zag ik een deur open staan. Door de open deur zag ik… buiten. Een blauwe lucht gevuld met boomtakken, dorre bladeren die tot over de deurdrempel lagen en ik hoorde zelfs vogels fluiten. Vreemd. Dit was de derde verdieping, midden in de stad. Ik bleef voor de trap staan. Eerst verward, maar steeds meer nieuwsgierig. Uiteindelijk vergat ik de broodrooster, verliet ik de trap en stapte ik tot aan de deur. Nu zag ik meer. Bomen, struiken, bosgrond, modder en een keurig tuinpad dat er doorheen liep. Het was een bos. Er was een heel bos in deze kamer!

Voorzichtig stapte ik door de deur. De mengeling van grind en bladeren kraakte onder mijn schoenen. Ik keek achterom en zag de deuropening midden in een lange witte muur. Langs beide kanten strekte de muur door tot in de verte. Ook in de hoogte strekte het eindeloos door. Een plafond was er niet. Deze kamer was groter aan de binnenkant dan aan de buitenkant. Ik had in heel mijn leven nog nooit zoiets bijzonder gezien. Een heel park in een gebouw!

En het kwam heel goed uit. Toevallig deed ik graag natuurwandelingen en nu was ik blij om te ontdekken dat ik dit in de grote stad niet zou moeten missen. Goedgezind wandelde ik over het pad. Ik zag meesjes wegspringen in de takken. Ook een kikker haastte zich van het pad af. Een eekhoorn keek me verdacht aan vanop de zijkant van een boomstam. Heerlijk. Dan zag ik haar. Ze zat in de verte tegen een boom aan de kant van de weg. Ze droeg een blauwe jurk en was rustig een boek aan het lezen. Misschien woonde ze ook in mijn flat. Ik stapte naar haar toe om dag te zeggen.

Toen ik naderde, keek ze op van haar boek. Ze leek even verward, alsof ze net uit een droom ontwaakte.

“Hallo.” Zei ze. Ze was me voor.

“Hey.” Zei ik, en ik begon me enthousiast voor te stellen.

Ze onderbrak me:

“Wat doe je in mijn appartement?”

“Appartement?” vroeg ik. “Is dit je appartement?”

“Ja.” Zei ze.

Achteraf gezien had ik dat kunnen weten. Dit was dan ook een appartementsgebouw. Op elke verdieping waren er drie appartementen, een stuk trap en niets meer. Ik had dit ook geweten, maar toen ik een bos in een openstaande deur gezien had, had ik er niet bij stil gestaan dat het iemands appartement kon zijn. Want ja, hoe kon dat ook? Hoe zou dat mogelijk zijn?

“De deur stond open.” Zei ik nogal loom.

“Ja de deur staat open.” Zei ze. “Ik heb ze opengezet want ik heb wat mensen uitgenodigd.”

Er was een ongemakkelijke pauze.

“Ik heb jou niet uitgenodigd. Ik ken jou niet.” Zei ze.

“Ik woon hierboven.” Zei ik. “Op nummer twaalf. Sinds… gisteren.”

“Leuk om kennis te maken.” Zei ze. Ze bleef zitten. Er was weer een stilte.

“Sorry.” Zei ik. “Het spijt me. Ik wou je appartement niet binnenlopen.”

“Het is oké.” Zei ze.

“Ik had niet door dat dit iemands appartement was. Het leek op een park dus ik dacht misschien dat het een publieke ruimte was of zo.”

“Het is oké.” Zei ze nog eens. “Het was dom van me om zomaar de deur open te zetten. Ik wist niet dat er nog anderen in het gebouw waren rond deze tijd. Ik had niet op jou gerekend.”

“Ik zag gewoon een bos en ik werd zo nieuwsgierig.” Ratelde ik verder. “Ik moest op ontdekking uit. Ik heb nog nooit zoiets gezien.”

“Het is oké.” Zei ze een derde keer. “Het is leuk om je te leren kennen.”

Er was weer even een stilte. Ik stond daar midden in haar bos/appartement en zij staarde me aan vanop de grond.

“Hoe kan dit?” Vroeg ik dan. “Dit lijkt niet mogelijk. Hoe komt het dat er plaats is voor een bos? Waar gaan al de boomwortels naartoe als er hieronder nog een verdieping is?”

Ik keek de lucht in.

“Mijn appartement hoort hier boven te zijn maar er is enkel lucht. Dit is zoals de kast van Narnia!”

Ik keek haar vragend aan. Ze zag er geamuseerd uit.

“Tovenarij.” Zei ze.

“Tovenarij?” vroeg ik. En dan wachtte ik tot ze zou zeggen wat de échte verklaring was.

“Ja, tovenarij.” Zei ze. Het was de echte verklaring.

Ik staarde haar even aan. Ze gaf me tijd.

“Ben je een tovenaar?” vroeg ik haar dan.

“Nee. Een fee.” Zei ze.

“Hocus pocus?” Zei ik.

“Ja.” Zei ze.

“Of eerder bibbidi-bobbidi-boo.” Zei ik.

Ze lachte. “Ja. Dat.”

Ik lachte ook even, van de absurditeit van het alles.

“Ik wist niet dat feeën echt waren.” Zei ik.

“Dat zijn we wel.” Zei ze.

“Waarom wist ik dat niet? Waarom denkt men dat feeën niet echt zijn?”

“Toen men dacht dat feeën echt waren, gooiden ze ons op de brandstapel.” Zei ze.

“Oei!” Zei ik. “Sorry.”

“Dat is oké.” Zei ze. “Dat was lang geleden. Ik heb het nooit meegemaakt. Ik ben van ’97.”

“Zijn er veel feeën?” vroeg ik.

“Best wel.” Zei ze. “We verstoppen ons niet echt, maar opvallen doen we ook niet. We moeten niet opvallen. We hebben niets van niemand nodig. We kunnen toveren.”

“Cool.”

“Er komen straks wat vriendinnen langs.” Zei ze. “Zij zijn ook feeën. Daarom stond de deur open. Het is heksensabbat zie je.”

“Heksensabbat?”

“Ja.”

“Maar je bent een fee. Geen heks.”

Ze lachte. “Ja het is dan ook feeënsabbat maar als ik dat zeg, weet niemand wat het is. Dus ik zeg heksensabbat. Het is toch min of meer hetzelfde.”

“Aanbidden jullie dan ook de duivel en zo?”

“Aanbidden niet echt. Maar hij is uitgenodigd.”

“Ach zo.”

“Uit beleefdheid. Soms komt hij. Hij is wat oud, maar wel gezellig.”

Hier moest ik even bij nadenken. Ik wist niet dat de duivel gezellig kon zijn. Ik dacht dat hij hoorde eng te zijn. Ze zag me denken en zei:

“De duivel is nog lang zo kwaad niet. Je zou hem nog leuk vinden. De meeste mensen vinden de duivel toch leuk. Daarom dat de kerk hem nooit moest hebben. De duivel leuk vinden was niet echt een probleem maar de duivel leuker vinden van Jezus, dat konden ze niet hebben.”

Ik dacht hier over na, maar zei niets.

“Maak je er niet druk om.” Zei ze dan. “Dat zijn feeëndingen. Die moet je niet snappen.”

Ik knikte. Het was weer even stil. De vogeltjes floten.

“Het is een heel mooi bos.” Zei ik.

“Dank je.” Zei ze.

“Ik zal dan maar… eh… weg gaan en je met rust laten.”

“Oké. Tot nog eens misschien.” Zei ze.

“Ja.”

Ik wandelde weg. Een paar passen verder sprak ze me plots weer aan.

“Zeg heb jij een broodrooster? Die ik zou kunnen lenen?”

Ik draaide me om.

“Ik heb er hier ergens eentje liggen maar… ik weet niet meer waar.” Ze gebaarde naar het bos waar we in stonden.

“Ik heb een broodrooster, ja, maar ik ben ze zelf ook even zoek.” Zei ik. “Met een veel minder goed excuus.”

Ze lachte. “Ach. Als jij hem vindt voor ik de mijne vind, zou ik hem dan eens mogen lenen?”

“Ja hoor.” Zei ik.

“Bedankt.” Zei ze.

“Prettige sabbat nog.”

“Zeker.”

Ik wandelde het bos uit, maar ik zou hier later nog vaak komen.

[havenpoort]

Lisse en Dever

Lisse

Ontstaan. Ongeveer 7000 jaar geleden vormde zich waar nu het huidige Lisse ligt een strandwal, waarop vervolgens de zgn. Oude Duinen ontstonden. Deze duinen zijn nog te vinden bij de Keukenhof en het duin van Wassergeest, het Reigerbos. Ook de oude kerk van Lisse ligt op een oud duin. Aan de oostzijde liepen die duinen af in een uitgestrekt moerasbos met plassen en poelen, waar later de Haarlemmermeer ontstond. Hier en in de strandvlakte tussen de Lisser en Noordwijkerhouter strandwal ontstond een overvloedige plantengroei waardoor veenvorming ontstond. Uit opgravingen is gebleken dat deze streek al vroeg werd bewoond. Bij het Huys Dever is o.a. een bijltje gevonden uit de Nieuwe Steentijd (omstreeks 2300 voor Chr.), behorende tot de Vlaardingencultuur.

Huys Dever

 Middeleeuwen. In de lijst van goederen van de Sint Maartenskerk te Utrecht, de Dom, komen in de 10e eeuw ook vijf hoeven voor in 'Liusna'.

In 1182 bestaat Lisse uit slechts vijf boerderijen. Dirk van Kleef trouwt dat jaar met Margaretha, dochter van graaf Floris III, mogelijk in een houten woontoren op de plek van het huidige huis Dever.

Omstreeks 1250 heeft graaf Willem ll, de Rooms-Koning, te Lisse een kapel laten oprichten, waarschijnlijk op de plaats van de latere dorpskerk aan de 'groene weijde van Lis', het huidige Vierkant.   De naam van het dorp “Lisse” is mogelijk afkomstig van de plant Gele lis of van Liesgras. Over de kapel van 'Lysse' wordt in 1280, in het register van de kruistochten, melding gemaakt; deze kapel zou in 1460 verheven worden tot een zelfstandige parochiekerk “de Aagtenkerk”. Lisse was in de Middeleeuwen een zgn. ambacht, bestuurd door een college van schout en schepenen. De graaf zelf benoemde de schout (vergelijkbaar met de huidige burgemeester). Er waren ook ambachtsbewaarders en kroosheemraden, een soort waterschapsbestuur, die zorgden voor onderhoud van wegen, bruggen, heulen en wateringen.

In de Middeleeuwen kwamen de inkomsten voornamelijk uit de landbouw en veeteelt en ook uit het turfsteken. De Lisser veengronden zijn in de loop der jaren vrijwel geheel afgeveend. In het grote veengebied ten oosten van de Lisser strandwal had op grote schaal natte vervening plaatsgevonden, d.w.z. tot onder de waterspiegel. Door golfslag en stormen hadden deze veenwateren zich uitgebreid en aaneengesloten tot een enorm wateroppervlak: de Haarlemmermeer. Aan het eind van de 15e eeuw was de veenderij echter grotendeels verlopen. Onder het gewone volk heerste er toen veel armoede en gebrek, met name tijdens de Hoekse en Kabeljauwse twisten en tijdens het beleg van Haarlem en Leiden (1572-1574).

Ontwikkeling. Met het ontstaan van het Haarlemmermeer werd de visserij van grote betekenis; vooral de 'Lisser baarzen' waren wijd en zijd bekend. Elke zomer kwamen duizenden als in bedevaart naar Lisse toe, totdat de Haarlemmermeer in 1854 werd drooggelegd. De 'schipperij' bleef in Lisse wat langer belangrijk. De schepen voerden o.a. de run (gemalen eikenschors) aan voor de plaatselijke leerlooierijen en het vlas voor de vlasserij.

Na 1850 lieten door handel en industrie rijk geworden burgers uit Leiden en Haarlem in de Bollenstreek buitenplaatsen aanleggen, w.o. Meerenburg, Wildlust, Zandvliet en Overduin. Alle op één na “Keukenhof ” zijn inmiddels alweer verdwenen. 

[atealldonuts]

rtv

domtoren staat een heel stuk van de kerk af omdat het middenstuk verwoest is door een tornado verwoest in 1674

hij was los van de kerk gebouwd maar de verbinding is vernietigd

(de brugkapel) nu een dicht gemetseld deurtje

torenwachter

patroonheilige

achter de dom betekent dan dat die er het eerst stond

geschiedenis en materiaalexperimenten