#dokunuyor

[guzortasi]

ya ben nasıl kabulleneyim bu dünya öyle bi giderken ağrıma

[solugumdasin]

susmuyor gecenin tam ortasından vurup yine ah

kalbime batıyor keskin

[mayoneziyerim]

ya sktigimin bir sergisini yapmışlar onun yuzuden yanlis kata gidiyorum 378293 saattir ortalikta bos bos dolaniyorum aw rezlaet

[daerbeder]

Hiçbir şey olmamış gibi, yutkunmak hiç zor gelmemiş gibi, her şey yolundaymış gibi devam etmek bazen kanıma dokunuyor.

[manoliya]

Göğsümün en ince yerine dokunuyor gülüşün:

Mutlu günler:

[yusuf-krk]

Dilruba Hanedan... Gönül Hanem....

Ellerimle gözlerim'le dokunamıyorum..

Ama..

Biliyorum usul usul..

Yazdıklarım dokunuyor

Ruhuna..

Seni Seviyorum ❤️

Sağlıklı yaşam dileği ile 🖋️🇹🇷🇦🇿🇹🇷🇦🇿

[poemvolia]

tekerleme gibi anlatıyorlar seni. toprak attılar diye üşümeyecekmiş, kefene sarılı diye kirlenmeyecekmiş bedenin. o tabuta koyunca açamayacakmış kimse. göremeyecekmişim bir daha. sarılıp, kokunu içime çekemeyecekmişim. aklını kaybetmiş gibi konuşuyor sonra başımı okşayıp, saçıma dokunuyor hepsi. ölmüşsün gibi dua okuyorlar sana. "ölmedi, diyorum!" duymuyor, sarılıp senin gibi bağrına basıyorlar. ölmedi diyorum, bir toprak daha atıyorlar. ben ölmedi diyorum ama sen bile yanıma gelmiş gözlerimin içine bakarak "öldüm, diyorsun." ölmedin! yalan söylüyorlar. tekerleme hepsi, duymuyor musun? sar, sar, sar makarayı. çöz, çöz, çöz!

[g-u-v-e-n]

Yüreğe dokunuyor; 💕

Kimisi usulca

Kimiside döke saça.

🍁🍂🍁🍂🍁🍂

[paradoksadam]

günü sosyal medyayla geçirince zamanın bereketsizliği insana çok dokunuyor

[neva-ca]

Özlemim dokunuyor mu kokuna bilmiyorum.....

Ki...!!!

Sana sarılmadan uyuduğum tek gecem olmadı....

Dokunsa(m)na şahdamarına beni hissedeceksin.....

🖤

[papatyademetii]

Gökkuşağı ve papatya, doğanın en zarif ve büyüleyici güzelliklerinden ikisi... Ancak bir araya geldiklerinde, sanki evren bir aşk mektubu yazıyor gibi hissedilir. Gökkuşağı, fırtınanın ardından gelen umut ışığıdır; her bir rengi bir duyguyu, bir anıyı ve bir hayali temsil eder. O, yaşamın ne kadar zengin ve derin olduğunu hatırlatır. Papatya ise saflığın, sadeliğin ve masumiyetin simgesidir; her yaprağı sevgiye ve umuda dair bir söz gibi.Bir düşün, gökkuşağının bir ucu gökyüzünde asılıyken diğer ucu nazikçe papatyanın üzerine dokunuyor. Sanki gökkuşağı, "Fırtınalı günlerin ardından seni buldum," der gibi papatyaya sarılıyor. Papatya ise hiç korkmadan, saf bir teslimiyetle, bu ışığın içinde kayboluyor. Onların buluşması, iki farklı dünyanın harmoni içinde dans ettiği büyülü bir anı temsil ediyor.

Gökkuşağı, papatyaya şunu fısıldar:

"Ben, fırtınanın ardından doğan bir mucizeyim. Her renk, yaşamın zorluklarını ve sevinçlerini taşır. Ama sen, ey papatya, beni tamamlıyorsun. Çünkü senin saflığın olmadan, benim renklerim anlamsız olurdu. Senin zarafetin, benim ihtişamımı yumuşatıyor; senin masumiyetin, benim gücümü anlamlı kılıyor."

Papatya ise gökkuşağına şöyle karşılık verir:

"Ben basit bir çiçeğim, köklerim toprağın derinliklerine uzanır. Ama senin ışığın bana dokunduğunda, dünyam aydınlanır. Renklerinle beni kucakladığında, en masum halimle seninle bütünleşirim. Fırtınaların ardından geldiğin her an, bana sevginin ve sabrın gücünü hatırlatıyorsun."Bu buluşma, yaşamın kendisinden bir parça gibidir. Gökkuşağının ihtişamı, papatyanın sadeliğiyle dengelenir. İkisi de birbirine ihtiyaç duyar; çünkü birinin varlığı diğerinin anlamını güçlendirir. Onların hikâyesi, sevginin ne kadar farklı ve güçlü bir bağ olduğunu anlatır. Tıpkı iki sevgilinin birbirini tamamlaması gibi, gökkuşağı ve papatya da doğanın yazdığı sonsuz bir aşk şiiridir.

@hepeksikk

[tinsiz]

kan dokunuyor bana ama onsuzda edemiyorum

[kimseevdegil]

yarına kalmanın adıydı belki yanında kalmak. yanındayken bile bile kaybolmak.. bundan zerre korkmamak. şimdi onu özlemek bile içinde bir bedel taşıyor. ruhuna dokunamadığın kanına dokunuyor.

[skolpra]

Pekala, gerçekliğe olan algınızı hiç kaybettiniz mi?

Ayaklarım yere basıyor, evet. Yürüyor- ve koşuyorum. Ama gözlerimi kapattığımda, nefesim kesiliyor. Sanki ruhum bedenimi anında terk ediyor, havada süzülüyorum. Sonra gözlerimi açıyorum, hayır burdasın, sen hala yerdesin.

Dokunuyorum eşyalara; kalemlere, defterlere ve masalara. Ama bunlar gerçekten varlar mı? Gerçekten dokunuyor muyum? Hissediyor muyum? Sonra ellerime bakıyorum, “bunlarla mı dokunuyorum bu eşyalara?”. Ellerimi inceliyorum, ne kadar garip gözüktüklerini sorguluyorum. Sonra ise yüzüme götürüyorum, aynaya bakarken yüzüme dokunuyorum; dudaklarıma, gözlerime ve saçlarıma.

Hiç bir şey gerçekçi gelmiyor, bir rüyada mıyım? Belki de bir filmde? Her şey sahte gibi geliyor gözüme. Hiçbir şey hissedemiyorum, ne üzgünüm, ne de öfkeli. Beni korkutacak derecede bir nötrlük işliyor bedenimde.

Hiçbir şey gerçek gibi gelmiyor. Bedenim var, ama ruhum siliniyor.

[mel-inoe]

bu aralar bu şarkıyı dinleyip dinleyip zırlayasım var niye böyle oldu

[vaveyal-blog]

"Başkasının Çizdiği Çizgiden Gitmek Özgürlüğüme Dokunuyor." Demiş Halikarnas Balıkçısı. Çizgili kağıda yazı yazmayı reddederken, hayatımda kendi yelkenimle, kendi çizdiğim rotada, korkusuzca seyir alan olmayı seçtim...!!!