#dit was wel de 1e keer

[peldepinda]

Waarom is je benen waxen zo moeilijk

[polldermodel]

betalen of betaalden (een van) je ouders jouw rijlessen?

ja

nee

deels

nee, maar iemand anders wel (het hele bedrag of een deel)

nog niet, alleen bij bepaald gedrag (bijv. niet drinken voor 18 jaar of halen van diploma)

alleen tot de eerste keer afrijden, als ik mijn rijbewijs niet haal(de) moe(s)t ik zelf de rest betalen*

anders (zeg in tags)

*selecteer deze optie alleen als het van toepassing is, dus als je gezakt bent voor je rijexamen of nog geen examen hebt gedaan. als dit een regel was maar je hebt je rijbewijs wel de eerste keer gehaald, kies dan een andere optie

[magheteenonsjeminderzijn]

Zondag uitslaapdag dus dat doen we dan ook 😅 Althans ik, want Marcel heeft er al 2 uur fietsen op zitten als ik wakker word. Verkleumd tot op het bot maar hij heeft wel lekker gefietst.

Ik start de zondag met een kom yoghurt met muesli en lijnzaad. Daarna ga ik boodschappen doen bij AH voor het avondeten van vanavond en morgenavond.

Weer thuis ga ik ook meteen koken. Voor Marcel maak ik een ovenschotel tortelloni carbonara en een schotel lasagnette. Daar kan hij vandaag en morgen van eten en de rest kan in de diepvries zodat hij niet hoeft te koken volgende week. En voor de moeders doe ik wat lasagnette in een bakje.

Tijd voor een late lunch met 3 crackers Philadelphia Light. Na de lunch ga ik met een koffer en thuisblijvers informatie naar Mike en Natasja om de Paasei kaarsjes op te halen die mam heeft besteld. In de koffer heb ik een cadeautje gestopt met een kaart. In het pakje zit een lucky shirt dat Mike kan dragen als hij gaat gokken en op de kaart heb ik geschreven hoe leuk ik het vind om deze trip met hem te maken.

Ik blijf maar heel even en ga dan weer naar huis om de kaarsjes leuk in te pakken zodat mam ze als bedankje aan de dames van de wijkverpleging kan geven.

Als dat klaar is pak ik alles voor mam in (de hemdjes die ik gisteren heb gekocht, een kaart en 5 bakjes eten) en rij naar Amstelveen. Ik laat mezelf binnen en schrik een klein beetje als ik mam met open mond in pap zijn stoel zie liggen. Maar ze opent haar ogen. Gelukkig, ze sliep gewoon! 😅

Ik pak alles uit, we kletsen wat en drinken een kopje thee en na een uur ga ik weer huiswaarts. Rond 16.30 kom ik thuis. Ik heb nog 2 kaarten meegekregen van mam om op de post te doen. Ik vergeet ze natuurlijk te posten dus dat doet Marcel nog even. Ik neem een mandarijn als tussendoortje en daarna ga ik beneden nog een beetje stoffen en maak ik de wc’s schoon. Als ik daar klaar mee ben ga ik even op mijn gat zitten.

Ik krijg trek dus ik ga mijn eten voor de komende 2 avonden maken. Ik maak weer de champignons met biefstuk. Dat vind ik zo lekker. Dit keer eet ik het met volkoren basmati rijst. En dan komt er weer even een Yvonnetje voorbij. Ik weeg 80 gram rijst af voor 2 dagen en gooi de rijst terug in de rijstkoker. Ik was even vergeten dat de binnenpan er nog niet in zit. Oeps een deel van de rijst zakt weg naar de bodem. 74 gram krijg ik er uit de rest blijft zitten. Ik roep Marcel en onder ‘ hoe krijg je dit soort dingen toch elke keer weer voorelkaar’ probeert hij de rijstkoker aan de onderkant te openen. Dit lukt niet en uiteindelijk krijgt hij een schroef ook niet meer terug in de pan. De rijstkoker mag niet meer gebruikt worden en wordt weggegooid dus ik moet weer eens op de ouderwetse manier de rijst koken.

Marcel kiest voor de tortelloni vanavond en ik ga lekker aan de biefstuk met champignons.

Als we aan de cappuccino gaan komt Nynke nog even langs om mij een fijne vakantie te wensen. Zo lief en attent! Ook nodigt ze Marcel uit om een avond te komen eten. Dat wordt 1e Paasdag. Leuk voor Mars! Dinsdagavond is hij al uitgenodigd door zijn moeder, dan halen ze wat eten en woensdagavond eet hij bij Koen en Hannah. Hij heeft het nog druk en geen eens tijd om alles wat ik nu van tevoren heb gemaakt op te eten 😅 Hij gaat ook nog 2 avonden schaken dus die avonden kan hij wat eten uit de diepvries halen.

Ik ga mijn benen insmeren met zelfbruinende crème en ga dan met blote benen en voeten een halfuurtje lopen op de loopband. Daarna babbel ik online nog een halfuurtje met Susan die inmiddels zijn aangekomen in Las Vegas. Ik stel voor aan Marcel om nog een film te kijken op Netflix. We komen uit op Equalizer 3 met mijn favoriete acteur Denzel Washington. Ik zie hem liever in een andere rol, maar op zich een lekkere afsluiter van deze zondag.

[lautje95]

Hallo knappe jonge dame in de 1e klas met donker bruin krullend haar tot net over de schouders. Je had een jas van the north face aan met daar onder een witte wollen trui met een bloem en een lichtblauw shirt met bloemen eronder. Op je witte schoenen van het merk nike stond een bloem en de tekst "fig.5 cork". Je had een bruine leren handtas bij je en je droeg een zwarte koptelefoon, had een neuspiercing en droeg aan je linker hand 2 ringen waarvan 1 met een blauw steentje in het midden en had een klein bultje boven je linker oog, vast niet praktisch maar het zag er wel schattig uit 😘

En ik hoop dat je je mij ook nog kunt herrinneren mocht je dit ooit lezen

Ik, leuke spontane maar zoals je nu merkt soms verlegen jongeman van 27 jaar, ik droeg een zwarte jas, een grijze broek en grijs/witte mustang schoenen. Aan mn linker pols een horloge en ook ik had een koptelefoon op.

En ik stapte op zondag 12 maart om 17:06 op eindhoven centraal in de intercity naar Amsterdam via den bosch en utrecht, en liep naar boven en ging in de 1e klas zitten schuin tegenover jou en je lachte gelijk naar me en onderweg hadden we nog een paar keer oogcontact en glimlachten naar elkaar

Ik moest in utrecht de trein helaas verlaten en ben jou toen uit het oog verloren. Ik hoop dat je dit leest en mij nog herrinnert en me dan een berichtje wil sturen

[corverver010]

DE BLOG WOENSDAG 25 VAN DECEMBER 2024 ✅ 🎅🌲🪚

Goedemorgen volgers, het is 1e kerstdag, dus ben ik net weer wakker en is dit weer de nieuwe blog, het is vandaag woensdag 25 december 2024 en wat ik vandaag allemaal ga doen, vertel ik pas in de volgende updates, maar nu eerst even een mok cappucino ☕️ dus zie ik jullie weer in de volgende updates ¹>

Zo dan ga ik nu even vertellen wat ik vandaag allemaal ga doen, is vandaag niet veel, ga straks weer eens wat filmpjes plaatsen, en ook weer wat linken met lange beschrijving en zelfgemaakte filmpjes plaatsen, om dat het kerst is, een verder even de wasophangen en wasmachine aanzetten, en dat is alles wat ik vandaag ga doen, dus zie ik jullie weer laters, ²>

Nou dan nu even een pauze, heb weer wat linken met lange beschrijving en zelfgemaakte filmpjes en oude filmpjes geplaatst, dus dan nu even een pauze, en straks weer wat oude filmpjes, heb er nog genoeg, en wat oude foto's plaatsen, oja moet ook zo nog even de wasophangen, mijn twee boodschappen tasjes zitten daarbij, zou blij zijn dat de kerst weer voorbij is maar niets helemaal alleen, maar red me wel hoor, ga dadelijk ook weer even een boodschappen lijstjes voor morgen maken, ³>

Is maar goed dat ik het vandaag lekker rustig aan doe, gisteren veel te veel gedaan, woon hier wel ruim 14 jaar maar ben hier samen gaan wonen, maar mijn vriendin is in november 2016 overleden, is nu nog een raadsel wat ze heeft gehad, ja nu weet ik het wel diabetes, had haar daarvoor al paar keer gewaarschuwd, toen gebeurde het onverwacht, hoop dat niet nog een keer mee te maken, heb toen snel weer de draad opgepakt, ging toch al mijn eigen weg, dus tot laters, ⁴>

Zo dan is dit weer de laatste update van vandaag, heb weer genoeg linken met lange beschrijving, en oude foto's en oude filmpjes geplaatst, dus vanaf nu is het genoeg geweest, maar misschien straks nog een aantal oude foto's, heb vandaag een beetje afwisselend gedaan, voor nu is het weer genoeg geweest, maar nog een dingetje doen, dus wens ik jullie voor straks slaap lekker en tot morgen weer gezond en fris weer op voor een nieuwe dag, 🥱😴🤫 ⁵<

[fionainfrankrijk]

Vleermuis en ander gespuis

Het leven ‘a la campagne’ staat vol uitdagingen en er is geen dag hetzelfde. We volgen het ritme van de natuur en zijn zijn onderdanen. Is er storm op komst? We zitten de tuinspullen veilig en klappen de parasollen in. Wordt het warm? We houden de luiken dicht en weren de zon uit het huis!

Soms vraag ik me af of ik meer een vrouw van de stad ben, of een vrouw van het platteland. Misschien ben ik wel van beiden?

Hoe dan ook, ik ben nu wat weekjes alleen en de hondjes en ik zitten in een bepaald ritme. Om de hitte van de dag voor te zijn, kun je ons voor dag en dauw in het bos vinden, waar we van alles beleven. We zien er een hert, ezeltjes en ruiken de vos en wild zwijn. Daarna gaan we de tuin in en krijgt het zwembad z’n dagelijks onderhoud en de plantjes water. De honden vergezellen me en gaan pas naar binnen voor hun ochtend dutje als ik ook naar binnen ga voor mijn 1e kopje koffie in de stilte van de vroege ochtend.

Zo’n ritme is fijn en geeft houvast. O wee als er vanaf wordt geweken, paniek!

Vorig jaar hadden we voor het eerst een nachtelijk bezoek van een piepklein vleermuisje in de slaapkamer. Ik had gedacht dat dat een toevalstreffer was en niet verwacht dat het me nog eens zou overkomen! Maar zo waar; om 2 uur ‘s nachts een paar nachten geleden hoorde ik krassen van nageltjes, gefladder en luid gebonk tegen de verwarming aan. Ik was direct klaarwakker en herkende het geluid. Er was weer een vleermuis in de slaapkamer! Hoe hij binnen is gekomen is me een raadsel omdat ik ultra voorzichtig ben geweest met het openen van deuren en ramen, vooral in de schemerte. En dit keer was er geen echtgenootlief aanwezig om met de handdoek te wapperen! Ik knipte het licht naast m’n bed aan en zag hem als een gek door de slaapkamer zoeven. Het was een joekel van een beest. M’n slaapkamer plafond is vrij laag, dus ik was bang dat hij mij zou raken als ik uit bed kwam. Ik wist nog van de vorige keer dat ze van het licht af vliegen en dat je daar tegenover een raam moet open zetten. Dus deed ik alle lichten aan. Hij werd gek! Ze zijn dan hun oriëntatie kwijt en raken in paniek.

Daarna sjeesde ik m’n bed uit, rende naar de overloop, deed de deur dicht naar beneden, en zette daar de ramen open. Ik rende daarna de badkamer in, deed de deur dicht, en bad dat ie z’n ontsnappingsroute zou vinden. M’n hart bonkte in m’n keel. Ik wenste geen confrontatie aan te gaan met dit dier. Hij moest weg uit m’n huis en het liefst op eigen kracht! Na een paar minuten was het stil. Ik hoorde geen gezoef meer. Zou hij weggevlogen zijn? Die uren die volgden heb ik met alle lichten aan in de slaapkamer geen oog dichtgedaan. Ik had hem niet zien vertrekken, dus zeker weten wist ik het niet!

De volgende ochtend googlede ik ‘Hoe weer je een vleermuis uit je huis?’. Moest ik strengen knoflook voor de ramen hangen?! Alle gekheid op een stokje. Dit is het leven ‘a la campagne’. Er komt van alles onuitgenodigd je huis binnen. In de winter komen de wanten (platte insecten die geen kwaad kunnen maar stinken als je ze plet) hun beschutting zoeken in de warmte van je huis. En, als ze de kans krijgen, zoeken de muisjes ook hun heil in je huis. Weg met die beesten! Daar doen we ook alles aan, maar 100 procent lukt dat nooit met zo’n oud huis vol kieren en gaten. Ik ben al blij dat we geen slang in huis hebben wonen of dat er een steenmarter in het dak zit, want deze laatsten kunnen behoorlijke schade verrichten.

En in de zomer komt er ander gespuis onaangekondigd je huis binnen. Terwijl ik 2 joekels van ‘waakhonden’ heb rondlopen! Na m’n baantjes zwemmen kwam ik opgepept de kamer binnen. Daar trof ik Biba aan die op haar manier heel hyper was. Ze rende cirkeltjes in de kamer, kwispelde en keek steeds naar boven. Ik hoorde het voordat ik het zag. Gefladder! De moed zonk me in de schoenen. Hij was niet weg gegaan maar had zich schuil gehouden in de woonkamer!

Toen zag ik tot mijn opluchting dat het geen vleermuis was maar een vogel. Hoe was hij nu weer binnen gekomen? Dwars door het vliegengordijn gevlogen?! Om gek van de worden! De vogel bleef hoog (m’n woonkamer plafond is wel 3 meter hoog op het hoogste punt) rond cirkelen om daarna te landen op 1 van de balken. Hij moest weg en ik kon er niet bij! Uiteindelijk heb ik de Parijse buurman erbij gehaald en heeft hij de vogel kunnen vangen en in veiligheid kunnen brengen. Het was nog een jong vogeltje zagen we, die volledig de weg kwijt was. Voor de vogel ben ik niet bang, ik ben dol op vogels, maar waar ik niet tegen kan is het feit dat ik geen controle heb op hun gedrag. Het gefladder, wat gaat het doen? Valt het mij aan? Gaat er iets kapot? Wat doen de honden ermee?

Alles is welkom in ons Franse huis. Maar dan op uitnodiging! Weg met al het gespuis!

[dontthinkitsknowledge]

Je kan gewoon aanmelden bij de bloedbank en erheengaan. Als er iets mis is, komt dat in het gesprek naar voren en vaak hoor je dan a) wat er mis is b) hoe/of je dat kan oplossen en c) wanneer je dan weer mag komen. Ook is er online een vragenlijst die al kan bepalen wanneer je kan komen (6 maanden na piercing zetten bijvoorbeeld)

Ik ben opgevoed met het idee, je helpt mensen en het is een gratis gezondheidscheck dus als je kan doneren, waarom niet?

Er wordt rekening gehouden met als je voor de 1e keer komt en in mijn ervaring is het personeel altijd erg bereid je vragen te beantwoorden en zorgen weg te nemen!

Thanks :) ik zou het ook gwn wel durven maar dan moet ik het wel echt. Doen. Maar miss is dit ff de push om het te doen!!

Ik hou van bloed het lijkt me echt lit

[nijverhoek-rotterdam]

Nijverhoekers aan het woord: het begin

Loes en Eli

In deze serie volgen we een aantal deelnemers uit de Nijverhoek. We spreken hen op verschillende momenten in het proces, waardoor we een beeld creëren van hoe het is om aan een CPO project zoals de Nijverhoek mee te doen. Vandaag de eersten uit de rij: Loes en Eli!

Wie zijn Loes & Eli?

Loes en Eli zijn beiden 31 jaar. Eli is data scientist bij de Belastingdienst en eigenaar van zijn eigen databedrijfje, Loes is onderzoeker en docent voor de lerarenopleiding van Universiteit Amsterdam. Ze wonen nu in Rotterdam Noord in een knus huurappartement. Ze hebben elkaar echter leren kennen in Utrecht, waar ze bij dezelfde roeivereniging zaten. Het was Eli's idee om naar Rotterdam te gaan. Eli heeft veel vrienden in Rotterdam, maar die van Loes zitten met name in de omgeving van Amsterdam. Loes: 'Ik hoop bij de Nijverhoek heel veel nieuwe vrienden te maken.'

Hoe zijn jullie bij dit project gekomen?

Ze hadden al bij een aantal huizen in Rotterdam gekeken, maar het viel nogal tegen wat je ervoor kreeg. Loes: 'We hadden toen één keer een bod gedaan in Rotterdam en toen zijn we meteen weggelachen.' Daarnaast hadden ze zich ingeschreven bij meerdere woningcorporaties. Ze hadden de Nijverhoek echter bijna over het hoofd gezien: de mail was in de spam terecht gekomen. Gelukkig zag Eli deze per toeval. Eli: 'Zo geschiedde.'

Waarom willen jullie hier graag wonen?

Ze vonden het meteen een gouden kans. De locatie is superfijn, het met een collectief aanpakken spreekt hen aan en ze vonden het huis prachtig. Eli: 'Een karakteristiek oud huis in Rotterdam, dat goed geïsoleerd kan worden. Ja, dat is gewoon zo uniek.' Ook wilde Eli niet in een 'bakfietswijk' wonen. De mix die deze wijk biedt, vinden ze leuk. Eli: 'Dat het wel in de grote stad wonen was, maar wel op een rustige plek.' Loes deelt Eli's enthousiasme. Ze had nooit van tevoren gedacht dat ze in zo'n groot en statig huis zouden kunnen wonen. 'Echt too good to be true gewoon.'

Gaan jullie zelf klussen?

Eli neemt drie maanden vrij voor het klussen en Loes komt in de weekenden helpen. Ze hebben al een hele planning gemaakt en laten ons hun prikbord zien. Daarnaast wil Eli met een klusjesman gaan samenwerken, die hij dan zelf kan ondersteunen. Eli: 'En ik heb ook nog handige broertjes.' En als het na drie maanden niet af is, besteden ze de rest uit. Zo vermijden ze 'help mijn man is klusser'-taferelen.

Hoe ziet jullie ontwerp eruit?

Het ontwerp, dat 'Het Nijverige ontwerpplan' heet, is met name van Loes' hand. Loes: 'Ik ging weer helemaal terug naar toen ik jong was en de Sims speelde. Zat ik echt serieus om half 7 's ochtends voor werk al in dat programma te ontwerpen omdat ik het gewoon zo leuk vond.' Het ontwerp is uiteindelijk heel ruim geworden. Eli: 'We hebben eigenlijk alleen op de 2e verdieping muren.' Loes: 'Ik kreeg ook de tip van iemand: als je van raam tot raam kan kijken, dan krijg je een gevoel van luxe. Dus toen zeiden we oké, alles moet eruit.'

Waar kijken jullie naar uit?

Loes: 'Dat je op de 1e etage op je bank zit, in de avondzon, met het park als uitzicht. Ik denk dat dat een hele fijne plek wordt.' Loes kijkt ook uit naar het gastenverblijf. En Eli wilde vanaf het begin al een woonkeuken. Loes: 'Daar begon eigenlijk het hele ontwerp mee. Ik wil een woonkeuken. Punt. De rest maakte je eigenlijk niks uit.' En dat terwijl Eli aangeeft niet te kunnen koken. Eli: 'Het heeft wel wat gezelligs. En het staat leuk.' Daarin willen ze ook een klein bankje neerzetten, waar de gasten kunnen borrelen voordat ze naar de eettafel verplaatsen. Loes lacht: 'Dan kan ik eindelijk mijn 'full restaurant-experience' aan mensen geven.'

Wat neem je mee naar je nieuwe huis?

Ze willen sowieso de tafel, de gele kast en de hanglampen meenemen. Verder gaat bijna alles wel mee, zodat ze iets hebben om mee te starten. Het enige waar nog onenigheid over is, is een schilderij van een motor, die nu boven het bed hangt. Loes vindt het een lelijk ding dat ze het liefste in hun huidige huis achterlaat, maar Eli wil het schilderij juist graag meenemen. Eli: 'Ik heb het gekocht tijdens mijn solo trip van twee maanden door Indonesië. Het symboliseert een moment in mijn leven van jeugdigheid, onbezonnenheid, vrijheid en weinig verantwoordelijkheden.' Het laatste woord is er nog niet over gezegd.

Wil je nog iets kwijt aan je buren?

Ze hebben er heel veel zin in. Loes: 'Het is echt toch insane, dat dit echt gaat uitkomen.. ik geloof nog steeds niet dat het waar is.' Tot slot verontschuldigt Loes zich voor de directe buren: 'Sorry, ik speel saxofoon.' Ze lacht. 'Ik ben aan het oefenen, nog erger.'

[kayungcheungdevries]

New goals 2021

Nieuwe rondes, nieuwe kansen

Het is alweer een tijdje geleden dat ik mijn gedachten los op papier heb gezet. Altijd heb ik ze voor lange tijd bij me gehouden en vooral voor mij gehouden. Dit werkte op een gegeven moment niet meer en het kostte mij veel energie. 

Met 2021 het nieuwe jaar in, hoop ik nu meer mijn gedachten hier kwijt te kunnen om hier meer rust te vinden in mijn hoofd. Daarnaast zal ik de leuke anekdotes die ik mee maak zoveel mogelijk hier vast leggen. 

Wat is er in 2020 gebeurd in mijn leven: 

1. Wintersport Laatste keer wintersport in Saalbach-Hinterglemm. Op het nieuws las ik dat er corona-besmettingen waren vastgesteld in een hotel vlakbij ons (het was ook in Oostenrijk). Ik besefte toen niet hoe ernstig de situatie was en ging nog lekker elke dag snowboarden. 

2. Club van Morgen Ik heb me opgegeven voor de Club van Morgen. Ik heb een filmpje van mezelf opgenomen (op wintersport) voor de aanmelding. Het was echt een mega stap voor mij om dit te doen. Ik wilde aan mezelf werken (klinkt raar en vooral suf), maar ik zat vast in mijn bepaalde structuur en ritme. Helaas was ik het niet geworden, maar heb hiermee wel een persoonlijke coach gekregen om aan mezelf te werken. Dit is de reden dat ik nu deze dingen hier op wil schrijven en wil delen (of niet)

3. Corona - Corona - Corona (Lockdown 1.0) Ik (en de rest van de wereld ook) moest mijn leven aanpassen. Alle verplichtingen weg, alle “moetjes-gevoel” in mijn hoofd bleef nog wel. Ik noem het maar afkickverschijnselen. Het duurde even bij mij voordat “opgejaagde gevoel” weg was. Ik voelde me eerst sober en wist niet waar het vandaan kwam. Ik was ook heel erg moe en lag soms al om 21.00 uur in bed. En dan ook nog de combinatie met thuiswerken, privé, geen sport (door een stomme voetblessure) ik stikte erin. 

4. Zomervakantie 1.0 We hadden vliegtickets geboekt om mijn zusje (die in New York woont) op te zoeken. Maar de Corona gaf roet in onze leven en we hadden nog gehoopt om toch naar Amerika te kunnen gaan. Maar helaas, het mocht niet baten. The trip was gecanceld! Over de hele wereld heerst corona. Echt hoe erg was dat! Het heeft mijn leven behoorlijk beïnvloed. Ergens keek ik wel tegenop om mijn zusje op te zoeken. Ik was soort van wel bang voor een reactie ergens. Allereerst omdat Amy in Singapore zit, Allert in Australië en hun wilden wij ook bezoeken, maar wie als eerst? Het zit vooral in mijn hoofd, kromme gedachten (kom ik later op terug). Bang voor haar reactie, ik zie haar gezicht en reactie al: nee hoor, ik ben niet boos. Ik ben teleurgesteld. Ik ben jouw zusje, ik kom elk jaar naar Nederland om jullie bezoeken. Dus jullie moeten nu mij bezoeken. Maar toen uiteindelijk er een negatief reisadvies werd gegeven, kan ik die argument gebruiken en antwoordde ze dat het heel erg jammer vond, maar heel erg begrijpelijk. Ik raakte opgelucht omdat ik zo tegenop zag tegen de andere reactie die heel erg geprent zat in mijn hoofd. 

5. Zomervakantie 2.0 We zijn 2 weken op vakantie geweest naar Frankrijk. De 1e week was met mijn schoonouders en met mijn moeder. Dat was een huge mile-paal voor ons. Want wie neemt nou je ouders mee op vakantie? Nou, wij dus. Ik denk niet dat mijn broers dat zullen doen met de zomervakantie. Aan de ene kant vind ik het wel sneu dat mijn moeder elke zomer haar vakantie (nu gepensioneerd) in Zaltbommel doorbrengt en van verjaardag naar verjaardag hopt om ons te zien. Maar door de Corona viel een hoop verjaardagen af en kon het niet doorgaan. Uiteindelijk was het een leuke vakantie met de schoonouders en mijn moeder, maar het kost mij wel wat energie omdat ik niet zo goed weet wat mijn moeder denkt en wilt. Het zijn hele lieve mensen en uiteindelijk was het allemaal goed gegaan. Geen verplichtingen in die week. De 2e week waren we op vakantie geweest met de Wijnmaalens en Karin en Renzo. Dat was een hele leuke vakantie. Achteraf had ik nog wel een weekje met zijn viertjes willen gaan. Ik merkte achteraf dat ik toch een beetje rekening hield met andere mensen. De gehele ontspanning kwam niet helemaal uit. En 2 weken vakantie was toch aan de korte kant. 

6. Lockdown 2.0 Weer werden de regels weer verder aangescherpt. Hebben we net onze vrijheid terug. Moeten we een stukje van onze vrijheid inleveren. Gelukkig zijn we nog op tijd op vakantie geweest hebben we toch kunnen genieten van de vakantie. Weg uit de sleur, weg thuis werken. Maar toen dacht ik, ik laat me niet weer pakken als toen in Lockdown 1.0. Ik heb hier ritme aangebracht, thuis hebben we een werkplek ingericht. Privé en werk zijn gescheiden en ik heb een crossfit-abonnement gekregen van Jurryt en sporten is toch mijn enorme uitlaatklep. Zonder sporten, zonder endorfine kom ik de dag lastig door. 

7. Coach De laatste half jaar heb ik samen met een coach, psycholoog, aan mezelf gewerkt. Een reis in mijn gedachten gemaakt, het begon (het begint altijd) bij mijn jeugd, mijn ouders, hoe ik gevormd ben, waarom ik zo reageer op bepaalde situaties, welke triggers er zijn als ik me in een bepaalde situatie kom. En hoe ik nu eruit ben gekomen. Daar wil ik mij het komende jaar op focussen en die gedachten en daar meer over schrijven. Dat is waar ik over ga schrijven! En hopelijk kan ik dit vasthouden! 

[leefgezondkwrv361]

Natuurlijke Tandpasta’s, Vegan éN Zonder Fluoride

Biologische Tandpasta Zonder Fluoride

Table of ContentsTandpasta Zonder Fluoride GaatjesTandpasta Zonder Fluoride, To Do Or Not To Do?Tandpasta Zonder Fluoride KruidvatWeleda Kindertandpasta Zonder Fluoride - Heel NatuurlijkFluoride Nu Officieel Giftig En Heeft Fluoride Bijwerkingen?Hou Je Mond Gezond Met Tandpasta Zonder FluorideBiologische Tandpasta Zonder FluorFluoride Nu Officieel Giftig En Heeft Fluoride Bijwerkingen?Is Natuurlijke Tandpasta Echt Beter? Dit Zijn De Voor- En NadelenEen Goede Tandpasta KiezenBiologische Tandpasta Zonder Fluoride

Fluoride werkt alleen direct op het tandoppervlak dus het innemen van fluoride tabletjes zoals we vroeger deden, heeft geen zin. Ook hebben we fluoride nodig voor de opbouw van onze botten. Fluoride komt van nature voor in ons drinkwater in een zeer lage concentratie, dit heeft geen effect op onze gezondheid. natuurlijke tandpasta zonder fluoride met koksolie.

In onze dagelijkse voeding zit echter te weinig fluoride om tandbederf tegen te gaan. In een aantal delen van de Verenigde Staten, Canada en Australië wordt er om het gebit te verbeteren fluoride aan het drinkwater toegevoegd, dit noemt men fluorideren. Fluoride concentratie in voedingsmiddelen. United States Agriculture Department (USDA), 2005.

Welke Tandpasta Zonder Fluoride

Echter kregen Nederlanders steeds meer gezondheidsklachten zoals migraine, darm- en maagklachten en depressies. Deze gezondheidsproblemen waren sinds de fluoridering in acht jaar met 5% gestegen - goede tandpasta zonder fluoride met koksolie. Tevens was er veel tegenstand tegen deze ‘massamedicatie’ en men zelf wilde bepalen of ze wel of geen fluoride in hun water kregen . Zo werd het fluorideren van het drinkwater in Nederland in 1976 afgeschaft.

De wettelijke norm is dat ons drinkwater 1,1,mg fluoride per liter mag bevatten. Het meeste kraanwater in Nederland (verschilt per gebied) bevat tussen de 0,05 en 0,25 mg fluoride per liter. Op de websites van de drinkwaterbedrijven kun je de exacte samenstelling van het drinkwater per regio vinden. Het fluoride gehalte in drinkwater op Curacao is nog onder de 0,1 mg per liter volgens de ‘Head of department Laboratory’ van Aqualectra.

Tandpasta Zonder Fluor

Fluoride staat sinds 2014 op de lijst van giftige stoffen. tandpasta zonder fluoride kruidvat met koksolie. Maar liefst 400 studies hebben uitgewezen dat te veel fluoride slecht is voor je onder andere je hersene en het kan mogelijk zelfs een hersenbeschadiging veroorzaken. Er is gebleken dat in gebieden waar zich een hoge concentratie fluoride in het drinkwater bevindt het IQ van kinderen lager is.

Natuurlijke Tandpasta Zonder Fluoride

Een te hoge dosering fluoride is ook schadelijk voor je pijnappelklier, schildklier, zenuwen, nieren en spieren. Ook worden botten te hard waardoor ze juist sneller breken. Te veel fluoride is ook slecht voor je tanden, dan worden ze wel prachtig wit, maar broos, dit heeft fluorose - zelf tandpasta maken zonder fluoride. Als je witte vlekjes op je tanden hebt, is dat een teken van te veel fluoride.

Tandpasta Voor Je Kind Met Of Zonder Fluoride?

Fluorose Je kunt ook in 1 keer te veel fluoride binnen krijgen en van een hele hoge dosis fluoride kun je zelfs doodgaan. Bij kinderen kan al een geringe acute vergiftiging optreden bij inname van 25mg fluoride, dit is ¼ tube gewone tandpasta met fluoride (voor kinderen/volwassenen) en ½ tube peutertandpasta (hier zit minder fluoride in).

Bij een geringe fluoride vergiftiging moet je je kindje laten overgeven door je vinger in zijn keel te steken en het veel melk te laten drinken, omdat melk calcium bevat. tandpasta zonder fluoride met koksolie. Heb je geen melk voorhanden dan volstaat water want door te drinken, wordt de uitscheiding van fluoride bevorderd. Melk is het beste, omdat het calcium uit de melk fluoride bindt en opname uit de maag rem.

Merken Tandpasta Zonder Fluoride

Het maakt namelijk ook nog uit hoeveel je kindje weegt en of het een lege maag had of niet. Het fluoride gehalte in gewone tandpasta (voor kinderen vanaf 6 jaar en volwassenen) is gemiddeld 1000 tot 1500 ppm, ‘parts per million’ (dit is 0,1% tot 0,15% fluoride). De zogenaamde peutertandpasta tot 6 jaar bevat een veel lager fluoride gehalte, namelijk 500-750ppm (0,05-0,075%) fluoride.

Zo krijg je een beeld van wat jouw kindje binnenkrijgt als het de tandpasta doorslik per poetsbeurt. En ook al spuugt je kindje het uit, via mondslijmvlies krijgt het toch 0,1mg fluoride binnen. Voor tandpasta met fluoride wordt voor kinderen onder de 2 jaar door de ‘American Pediatric Dental Association’ geadviseerd om tandpasta ter grootte van een rijstkorrel te gebruiken.

Tandpasta Zonder Fluoride Kopen Online

Sommige tandartsen claimen zelfs dat er tot 6 jaar gepoetst kan worden met de hoeveelheid van een rijstkorrel. Het is altijd raadzaam zelf als ouder/verzorger de tandpasta op de tandenborstel te doen, zodat je kind nooit te veel binnen krijgt. Het gekleurde gedeelte op de tandenborstel geeft een indicatie voor de plek en de hoeveelheid tandpasta, een hele streep over de tandenborstel zoals velen doen is niet nodig.

Tandpasta Zonder Fluoride Beter

Vanaf de leeftijd van 2 jaar kun je 2 keer per dag gaan poetsen. Goed uitspoelen is niet nodig want het is juist goed als er wat tandpasta achter blijft op de tandjes, zo kan de fluoride beter zijn werk doen. Voor het veilig binnen krijgen van fluoride zijn door de Europese Voedselveiligheid Autoriteit (EFSA) zogenaamde bovengrenzen vastgesteld: 1,5 milligram per dag voor kinderen van 1 tot 3 jaar 2,5 milligram per dag voor kinderen van 4-8 jaar 5 milligram per dag voor kinderen van 9-14 jaar 7 milligram per dag voor volwassenen. gezonde tandpasta zonder fluoride.

Waarom Bestaat Er Fluoridevrije Tandpasta?

De heer Cor van Loveren, bijzonder hoogleraar Preventieve Tandheelkunde aan het Academisch Centrum voor Tandheelkunde Amsterdam (ACTA), maakt zich dan ook ernstig zorgen nu er een soort opmars bestaat tegen tandpasta met fluoride. Als je poetst met een tandpasta zonder fluoride kun je je tanden namelijk niet genoeg beschermen zegt hij.

We doen ons best onze kindjes op te voeden zonder suiker, maar het is bijna onmogelijk. Om de tandjes van onze kindjes gezond te houden, bestaat er een basisadvies vanuit het Ivoren Kruis wat betreft de voeding. Maximaal 7x per dag eten of drinken. Dit zijn 3 hoofdmaaltijden (ontbijt, lunch, avondeten) en maximaal 4 (gezonde) tussendoortjes per dag.

Hou Je Mond Gezond Met Tandpasta Zonder Fluoride

Een uur voor het tandenpoetsen geen zure producten eten of drinken. Geen voeding of dranken na het laatste tandenpoetsen of mee naar bed nemen. Om gaatjes te voorkomen, dienen we suikers en zure dranken zoveel mogelijk te vermijden. De bacteriën die gaatjes veroorzaken, voeden zich met suikers, dus als je minder suiker binnenkrijgt (ook koolhydraten want deze zetten om in suiker), zal er minder snel gaatjes ontstaan.

7x per dag eten klinkt veel, maar als je 4 snoepjes tegelijk eet, is dit 1 eetmoment en betekent dit eenmaal een zuuraanval. Als je de 4 snoepjes eet met tussenpozen zijn dit 4 eetmomenten en dus ook 4 zuuraanvallen. Ook als je kind af en toe een slokje limonade drinkt, zijn dit meerdere drinkmomenten, zo zie je hoe lastig het is om ons aan het voedingsadvies te houden.

Natuurlijke Tandpasta's, Vegan éN Zonder Fluoride

We moeten natuurlijk proberen om suiker te vermijden en ons kind gezond te laten snacken. Geef bijvoorbeeld druifjes (wel halveren ;-)) in plaats van rozijnen (in een klein uitdeel doosje rozijnen zitten 6 theelepels suiker!). Snoep tomaatjes, kleine worteltjes en komkommer zijn bijvoorbeeld ook lekkere en super gezonde tussendoortjes. welke tandpasta zonder fluoride met koksolie. Fruit is rijk aan vitamine C, dit is belangrijk voor gezond tandvlees.

Flespompoen, worteltjes en broccoli zijn rijk aan vitamine A wat essentieel is voor de vorming van tandglazuur. Als je van kleins af aan jouw kindje gezonde snackjes geeft en niet aan snoep laat wennen, zullen ze er ook minder snel naar vragen. Daarbij geldt natuurlijk ook dat wij als ouder het goede voorbeeld moeten geven, wij zijn hun rolmodel en onze kinderen doen wat wij doen (helaas niet wat we zeggen).

Hou Je Mond Gezond Met Tandpasta Zonder Fluoride

Tandpasta Zonder Fluoride Of Met Voor Mijn Kind?

We kunnen het melkgebit echter niet verwaarlozen en denken, ‘ach alle tanden vallen straks toch uit en daar komt een ander gebit voor in de plaats’. Een slechte verzorging van het melkgebit kan namelijk ook het blijvend gebit beïnvloeden. Als melktanden vroegtijdig verloren gaan, kan het scheefstand betekenen voor het blijvende gebit.

Als er ontstekingen optreden aan het melkgebit kan dit schadelijk zijn voor de tanden/kiezen die nog moeten doorkomen van het blijvende gebit - tandpasta zonder fluoride beter. Ook gaatjes in het melkgebit kunnen de naastliggende tanden https://gezondheid-nieuws.startdochter.nl/page/tandpasta-zonder-fluor-b0W8E-FoRS9 of kiezen aantasten. Tandenpoetsen vanaf het 1e tandje is belangrijk omdat daarmee de tandplak wordt verwijderd. Tandplak bestaat voornamelijk uit bacteriën die suikers omzetten in zuren die gaatjes veroorzaken.

Gezonde Tandpasta Zonder Fluoride

Vaak is het dan al te laat want ongeveer 10% van de kinderen onder de vijf jaar heeft gaatjes. Waarom brengen we niet zodra je kindje 2 jaar is ook meteen een bezoekje aan de tandarts om te kijken hoe het met de mondgezondheid van ons kind staat? Het wordt gewoon vergoed door het ziektekostenverzekering.

‘Gezonde Peutermonden‘ is bezig met deze nieuwe aanpak waarbij een mondhygiëniste op het consultatiebureau gedetacheerd wordt. Volgens de ‘American Academy of Pediatric Dentistry’ moet een kind voor het eerst naar de tandarts 6 maanden na het doorkomen van het 1e tandje. natuurlijke tandpasta zonder fluoride met koksolie. Als je al vroegtijdig naar de tandarts gaat, kan de tandarts kan je precies vertellen wat de conditie is van het gebit van jouw kind en zo kun je ook beter bepalen of je met of zonder fluoride wilt poetsen.

[omidheydarihoop]

Omid Heydari en de familie Terlouw uit Moerwijk in TV Uitzending Met hart en ziel 04 juli 2020  Als je bij 1 van de activiteiten van Geloven in Moerwijk bent geweest of je komt bij de Voedselbank in de Marcuskerk je voedselpakket of een warme maaltijd ophalen, dan kan het haast niet anders dan je bent hem tegengekomen: onze Omid.Voor ons als geloofsgemeenschap is het inmiddels heel gewoon, nee eerder vanzelfsprekend dat Omid er is. Maar dat is het zeker niet. Omid heeft namelijk inmiddels voor de 3e keer asiel aangevraagd. De 1e 2x was het asielverzoek afgewezen omdat de IND twijfelde of hij echt wel Christen was. Nu zijn we een paar jaar verder, is hij helemaal onderdeel van het gezin Terlouw en is hij zo in zijn geloof gegroeid en kent hij inmiddels denk ik meer Bijbelteksten dan menig andere Christen en leeft hij zijn geloofWe hopen daarom dat hij heel snel weer bij de IND op gesprek mag en zijn getuigenis mag afleggen en dat hij hier kan blijven. Hier waar hij meer dan thuis hoort en is!Over Met Hart en Ziel In het televisieprogramma Met hart en ziel vertellen we verhalen van geloof, hoop en liefde uit de Protestantse Kerk. Presentatoren Jos van Oord en Joanne Bijleveld ontmoeten gedreven mensen die hun geloof op originele wijze concreet maken: hartverwarmende verhalen uit het hele land. Met dit keer het bijzondere verhaal van Omid Heydari en de familie Terlouw Met hart en ziel Zaterdag 4 jul 18:00 – Seizoen 5 Afl. 28 – Ananias – wanneer ben je buiten je comfortzone gestapt? Een meditatie door dominee Rolinka Klein Kranenburg uit Amersfoort over het verhaal van de ontmoeting tussen Paulus en Ananias (Handelingen 9: 10-18). Het item met Omid Heydari en WillemijnTerlouw is vanaf 48 seconden te zien https://www.youtube.com/watch?v=69bUURQwm88 BRON: https://www.geloveninmoerwijk.nl/omid-in-tv-programma-met-hart-en-ziel/

[idiotenopsafarie-blog]

Thaise verhaaltjes voor het slapengaan

Verslagje numero uno

Dag luitjes, wederom zijn wij weer gearriveerd in het land van de glimlach, oftewijl Thailand. Dit na twee vluchten van Schiphol naar Moskou, en van Moskou naar Bangkok, met onze kameraden van aeroflot. (Leuk feitje Rusland is nu het enige land ter wereld waar we meer gerend hebben dan gelopen). Eenmaal aangekomen in Bangkok waren wij aangenaam verrast over het gebrek van afval en met name de bijbehorende lucht. Wat bleek, de Paus was op bezoek geweest, dus hebben ze de boel de stad uitgeveegd. Na een korte treinreis en een oplichter van een taxichauffeur kwamen we aan bij ons favoriete hostel in misschien wel heel Thailand. The Oasis hostel, wat gewoon echt een oasis is in Bangkok. Geen herrie van schreeuwende irritante lui maar een groene plek van rust en gevuld met fijne medereizigers van over heel de wereld.

Na weer vriendelijk te zijn ontvangen wagen wij ons snel weer aan het Thaise bier, wat ons het gevoel geeft alsof we nooit weg zijn geweest. Dit voelde als een aangenaam ontbijt na het lange reizen. Na een korte pitstop in club het Nessie voelde we ons als herboren, hup wat heerlijke disco knallers aan, en klaar waren we voor onze 1e uitdaging: Koh San Road. Onze guilty plessure als het aankomt op foute uitgaans locaties. Je weet dat je na een avondje daar nooit nuchter thuiskomt, aandacht krijgt van alle geslachten in welke gedaante dan ook, voetmassage om 2 uur 's nachts, gegrilde schorpioenen en ga zo maar door. Als er één plek in de wereld bestaat waar alles een onwerkelijk circus is van een bij elkaar geraapte meuk, dan is dat wel Khao San Road. Nu snappen jullie zelf ook wel dat wij deze straat niet kunnen verlaten zonder deze als een Mario level uit te spelen, en jongens dat is ons zeker gelukt. Onze tweede dag was vooral een dag van

7-eleven bezoekjes en diepe conversaties waarin we 5 en een half keer wereldvrede hebben behaald. Deze dag moest natuurlijk wederom gesloten worden op Khao San Road. Hup nog een nachtmutsje bij ons hostel, wat zeer gezellig was natuurlijk, totdat een van onze Amerikaanse medealcholisten zijn kop zo hard stoten op een bloempot, dat wij er van uitgingen dat hij zeer waarschijnlijk een hersenschudding had opgelopen. Wat erin resulteerde dat wij de hele nacht plus ochtend wakker zijn gebleven voor deze gast. Dag drie was er een van herstel. We zijn ook geen 18 meer ook al gedragen we ons zo, Ik (sean) heb vooral een goeie date gehad met club het Nessie. Dag vier: na een goeie dag van rust en herstel (voor Sean) werd het toch tijd om Bangkok te verlaten. Na een ochtend nadenken toch maar besloten om naar Ayutthaya te gaan. Dit is een stad ten noorden van Bangkok. De stad is vooral bekend als de oude hoofdstad van Siam (Thailand). En dit is te zien aan de nog steeds aanwezige tempels en kasteel ruïnes die her en der uit de grond schieten als paddenstoelen. Uber Nederlands hebben we een fiets gehuurd en een rondje Ayutthaya gedaan. Het was vooral ruïnes en hoopjes verkeer. Maar toch, 9 uur club het Nessie verlaten en gaan met die banaan. En de fietsen, tuurlijk is het een Nederlands ding om te klagen, en om goeie fietsen te hebben, maar verdomme dit waren barrels. Ze verhuren dus fietsen die wij kopen van junks in Amsterdam enzo. Maar goed, wij alsnog die fiets op en gaan. Stel je voor, 35 graden, 100 en 20 procent luchtvochtigheid. Verdomme dat was een workout. Maar eerlijk, de foto's spreken voor zich. Uit eindelijk was alles rode stenen, maar verdomme wat was het indrukwekkend. Zo symmetrisch, zo uitgedacht, ook voor de tijd dat het werd gebouwd. Na de tour was er gelukkig nog ruimte voor wat ontspanning. En geloof ons, dat hebben we gedaan. De volgende dag zijn we ook nog cultureel wezen te lopen te doen. Vanaf ons hostel was er een een tempel tour met een boot. De eerste paar tempels hadden buddha's 14 keer groter dan in de achtertuinen thuis. Man dat was indrukwekkend, een Buddha ter grote van een goeie flat, en van goud. Toen helaas weer terug naar Bangkok voor het oppikken van Anton en natuurlijk de verjaardag. Ons kennende kunnen jullie je waarschijnlijk wel voorstellen hoe die dag is verlopen? Dus zullen we niet verder gaan in de details treden (ook omdat wij een deel van die details niet meer weten). Maar nog wel bedankt voor de vele felicitaties iedereen, het was een verjaardag, en 48 uur eigenlijk meer, voor in de boeken. Dit was alweer ons korte avontuur in Thailand, volgende stop Laos!! Dag vriendjes, en vriendinnetjes, tot het volgende verhaal maar weer.

[fionainnl]

CBD stick

4 weken verlof, dat is me nogal wat. Eigenlijk had ik 6 weken vrij maar de 1e 2 weken tel ik niet mee want die stonden niet in het teken van vakantie. Absoluut niet, maar daarover misschien een andere keer.

Vast staat en misschien wel juist daarom, dat ik een top vier weken heb gehad. Het was met recht 'Quality time' te noemen met manlief, in een favoriet deel van de wereld.

Wat is dat deel (Noord Amerika) van de wereld divers, mooi en afwisselend in de zomer. We hebben een road trip gemaakt van Ontario Canada, naar New York state Amerika, Long Island, de 'East coast' afgereden via Cape cod tot aan Boston Massachusetts, Hampshire, dwars door Vermont naar Montreal Quebec Canada en toen weer terug naar Toronto. Een heel mooi rondje en 1 voor je bucketlist. Check!

M'n herinnering aan deze reis was dat we vooral veel gelachen hebben. We waren nog maar net de grens over van Ontario naar New York state toen het internet het begaf. Oh jeej. Terwijl we notabene een speciaal internet abonnement voor Amerika hadden afgesloten zodat we de navigator konden gebruiken. Hoe nu verder want zonder navigatie een road trip doen werkt niet! 'Hij pikt t signaal niet op', bromde echtgenootlief terwijl hij de melding 'auto search' op de display van z'n telefoon wegdrukte. Om even orde op zaken te stellen parkeerden we langs de kant van de weg. We stonden nog niet stil of floep! op de display van de auto verscheen de route van de reis van die dag. Het navigatiesysteem was van de telefoon opgestart via de display van de auto!!!! Het was de Bluetooth verbinding van telefoon naar auto die we steeds hadden weggedrukt!! We schaterden het uit, enerzijds van opluchting, anderzijds omdat het moment en de timing erg komisch was. 'Hepie en hepie' zijn op vakantie mensen!!!!

Verder hebben ons erg vermaakt met de verkeerswaarschuwingen onderweg en de formulering ervan. 'Buckle up, it's the law!' OK, boodschap duidelijk. 'No littering it's illegal!' En ook zagen we met regelmaat borden met de namen van de zogeheten 'correction officers' langs de weg. Op de radio in de reclame blokken hoor je dan dat als je bijvoorbeeld te hard rijd dat ze je van de weg af plukken en zullen straffen. 'They will pull you off and penalise you!'. Ik vind het bangmakerij en zei verbolgen: 'They put the fear of God into you!', waarop manlief vreselijk moest lachen.

Een andere keer hoorden we toen we naar 'Ocean 104.7 this is news from the Cape ', dat men moest uitkijken voor de 'triple A mosquito'. Men moest ook opletten met zwemmen in zee want er was een witte haai langs de kust gespot. 'Putting the fear of God into you'; riep ik en we hebben weer smakelijk gelachen.

Van lange stukken in de auto zitten kun je stijf worden. Bij ons uitte zich dat in wat pijntjes. Echtnootlief had last van z'n voet en heup, ik had last van m'n been. Ik zei het toch; hepie en hepie 'on a roadtrip?!'. We kwamen aan in Provincetown, Cape cod. Helemaal geweldig wat een vibe die stad. Eenmaal aangekomen op 'Commercial street', de 'place to be' in Provincetown, kwamen we ogen te kort. Ik zag plotseling een winkel waar ze CBD producten verkochten. 'Daar moeten we zijn', riep ik enthousiast, 'dit is het middel om van onze pijntjes af te komen!' CBD is de afkorting voor Cannabidiol en ik had gelezen dat deze stof heilzaam is zonder dat je er high van wordt. In de winkel konden we kiezen voor pillen, druppels of een stick. We kozen voor de stick.

Al smerend met onze CBD stick op de pijnlijke plekken op been, voet en heup liepen we gierend van het lachen door Commercial street. Gelukkig vielen Hepie en hepie niet op tussen alle andere uitgelaten mafkezen!!

[corverver010]

DE BLOG VAN ZONDAG 3 NOVEMBER 2024 ✅

Goedemorgen volgers, het is weer de laatste dag van het weekend, dus ben ik weer wakker ik weet dat het nog vroeg is, maar dit is de nieuwe blog het is vandaag zondag 3 november 2024 en wat ik vandaag allemaal ga doen, vertel ik pas in de volgende updates, maar dadelijk eerst even een mok cappucino ☕️ dus zie ik jullie weer in de volgende updates, ¹>

Zo heb na de 1e update weer wat oude foto's geplaatst, en ben ik weer terug gaan naar bed, dus ben ik net voor de 2e keer wakker en ga ik nu even vertellen wat ik nog meer ga doen vandaag, zal ook vandaag niet veel zijn, zo ga ik vandaag ook nog even de wasophangen, en ga ik nog neer oude foto's en zelfgemaakte filmpjes plaatsen, en vandaag zal de blog ook wat korter wezen, dus ga zo even mijn 2e mok cappucino opdrinken, ☕️ dus zie ik jullie weer in een van de volgende updates, ²>

Nou na 7 uur is het nu wel weer tijd voor een update, heb al weer veel oude foto's en zelfgemaakte filmpjes geplaatst, ik ga straks nog een aantal oude foto's plaatsen, ben bezig met mijn fotoarchief een paar bundels aan het herplaatsen, en daar ga ik dadelijk weer mee verder, zijn foto's van 4 jaar geleden van 2020 uit de corona periode, wou niet meer opnieuw opslaan, nou dan maar opnieuw plaatsen, en verder nog even wat wasophangen, dus zie ik jullie weer in de volgende updates, ³>

Zo dan is dit weer de laatste update, van vandaag, het weer heel veel oude foto's en zelfgemaakte filmpjes geplaatst, maar dat is voor vandaag wel weer genoeg geweest, en het is inmiddels alweer de volgende dag, maandag dus, dus is het wel weer mooi geweest voor vandaag, beetje later, dus wens ik jullie slaap lekker en tot morgen weer gezond en fris weer op voor een nieuwe dag, TOT MORGEN 🥱😴 ⁴<

[jadegoessouth]

Eindelijk hebben we de tijd gevonden om een nieuwe blogpost te schrijven en jullie te laten weten hoe we onze 1e dagen hier hebben beleefd. Één ding is zeker: het was een rollercoaster van emoties!

10/02 Het begon zondag natuurlijk al met de nodige traantjes bij het afscheid nemen van iedereen. Tot zondag was de stress nog goed weggebleven, maar eens dat de eerste traantjes er waren, stopten ze (bijna) niet meer. Toen we allemaal in Zaventem op de luchthaven waren aangekomen, konden we (onze bagage) inchecken. Mijn koffer maken was al met de nodige ‘dat laat ik thuis, daar heb ik geen plaats meer voor’ gebeurd, dus hoopte ik maar dat ik maximum 23kg bij had. Ik had geluk: mijn koffer woog 22,7kg. Toen dat geregeld was, kwam het allerlaatste afscheid eraan. Ik moest nog afscheid nemen van mama, papa, Jorn en Serena. Dat afscheid viel me zwaar, maar ik keek nog altijd uit naar het avontuur dat me te wachten stond. ☺️

Onze eerste vlucht tot Londen ging zonder al te grote problemen. In Londen hadden we ongeveer twee uur de tijd voor onze volgende vlucht tot Johannesburg. Net genoeg tijd om nog even door de winkeltjes te lopen, dachten we. Nadat we dat gedaan hadden, gingen we naar onze gate om in te boarden, maar … die gate was verder lopen dan gedacht. Er waren al heel wat mensen ingecheckt toen we aankwamen … oepsie 😳. Ook deze vlucht is zonder schade verlopen. Door wat turbulentie hadden we wel bijna ons eten en drinken op onze schoot liggen in plaats van in onze mond (voor het eten vonden we dat niet zo erg, maar het drinken was wel lekker).😉

11/02 Aangekomen in Johannesburg moesten we ons visum laten controleren. Voor we in de rij konden gaan aanschuiven, werd eerst onze temperatuur gemeten. Er werd een apparaatje ongeveer 5cm van ons hoofd gehouden en dan mochten we verder gaan. Een gek zicht was dat! Anouck ging voor mij en zij mocht direct door. Dat was bij mij natuurlijk weer anders. Ik moest mijn vliegtickets van de terugreis laten zien. Die had ik natuurlijk nog niet, ik kon alleen mijn boeking laten zien. Ze deden hier in het begin wel wat moeilijk over, maar ik mocht toch door. ☺️

Daarna moesten we afscheid nemen van Robin en Anouck 🙁. Zij hadden nog een korte vlucht op het programma staan en wij een autorit van ongeveer 500km. Onze eerste zorg was of we wel al onze koffers en rugzakken in de auto zouden krijgen. Na wat stapelen en ordenen, paste er gelukkig alles in en konden we beginnen aan een rit van, zo hadden we gehord, ongeveer 5 uur. In het begin ging alles vlot en soepel. Links rijden was wel even aanpassen en wennen en de pinkers en ruitenwissers werden vaak verwisseld 😳, maar we reden vlot door het verkeer en de eerste 200km waren een feit. Er was immers wel 1 obstakel. Er stond een vrouw op de weg in uniform die ons wilde tegenhouden. Er was ons gezegd dat we niet moesten stoppen onderweg, want dat dat vaak criminele bendes zijn. We stopten dus niet en reden gewoon door. De vrouw trok haar schouders eens op en hield de volgende auto tegen. Intussen belde we ook naar Suzan, de verantwoordelijke voor onze accommodatie. Zij vertelde ons dat er stakingen aan de gang waren op de universiteit. De studenten staakten en ze kon ons op dat moment niet garanderen dat we veilig waren op de campus. 😯Ze zou iets proberen te regelen en dan zou ze ons terugbellen. Het werd voor ons dus afwachten waar onze laatste kilometers heen zouden gaan. 

We kregen honger en stopen langs de weg bij een tankstation om iets te eten en te tanken. Daar werd er voor ons getankt en tegelijkertijd werden onze ruiten gewassen, wat wel nodig was. We aten vervolgens iets in het wegrestaurant, waar de stroom enkele keren uitviel, en vertrokken terug om op tijd aan te komen. We namen ‘snelweg’ N1 en zouden om 17u30 aankomen (nog voor het donker werd en op een schappelijk uur). Voor we goed en wel vertrokken waren, stonden we al in de file en na een dik half uur waren we nog geen 100m verder. Toen mensen begonnen uit te stappen, te kijken wat er aan de hand was en ons zeiden dat de file nog heel lang was, besloten we terug te draaien en een andere route te nemen.😅 Onze gps begreep ons niet en stuurde ons maar de hele tijd terug, waardoor onze aardrijkskundige skills naar boven kwamen en we de route gevonden hebben op de ouderwetse wijzen, met een kaart. 😄De gps herstelde zich uiteindelijk en gaf aan dat we aankwamen rond 19u, in het donker dus… “Sla links af” Aldus de gps. Dit hadden we beter niet gedaan aangezien dit een weg was met alleen maar diepe putten in. Deze weg moesten we ongeveer 50km volgen en ook hier draaiden we weer terug. Geplande aankomsttijd: 19u35 en dus nog later… Toen we terugdraaiden op deze weg werden we aangehouden door de politie. Deze keer was er geen ontkomen aan en moesten we echt stoppen. Zij wilden kijken in onze kofferbak of we geen verboden vlees vervoerde. Hij deed onze kofferbak open en we mochten weer verder rijden. We hadden 3 grote koffers, 3 kleine koffers en 3 tassen bij waar we vlees in konden vervoeren, maar daar hadden ze precies nog niet bij stil gestaan. 🤔

Het begon stilaan donker te worden, dus treuzelen zat er niet meer in. we moesten zorgen dat we snel op onze bestemming waren, al wisten we nog altijd niet of dit op de universiteit zou zijn of ergens anders. Even laten kregen we telefoon van Suzan dat we naar de campuspoort moesten gaan en als we daar waren naar iemand anders moesten bellen. We waren opgelucht dat we wisten waar we heen moesten en zetten onze weg verder. Hoe dichter we kwamen, des te gevaarlijker werd het om te rijden. Auto’s zonder licht, mensen die gewoon oversteken, putten in de weg… Eindelijk zagen we Thohoyandou op de verkeersborden staan. 🎉��

We reden de laatste kilometers naar de campus. We zagen allemaal vuilnis op de weg liggen, overal lagen grote, dikke bakstenen en takken en de mensen die langs de weg liepen, waren heel luidruchtig. Opeens hielden agenten ons tegen zij waren kwaad dat we op die plek waren. We probeerden onze situatie uit te leggen, maar daar hadden ze geen oren naar. We moesten zo snel mogelijk weg, want er kwamen ‘rebellen’ aan die met stenen naar onze auto wilden gooien. Terugdraaien was niet zo vanzelfsprekend met al die mensen op de weg en weer riep de agent dat het veel sneller moest. We waren alle 3 in paniek door de agenten en we hadden echt schrik.😰 We wisten niet waar we heen moesten dus belden we maar naar het nummer dat we van Suzan hadden gekregen. Dit was het nummer van Boledi. Ze vertelde ons dat we naar VandePlaza moesten gaan en dat zij ons daar zou komen ophalen. 

Daar aangekomen, probeerden we zo veel mogelijk mensen te bereiken die ons zouden kunnen helpen. Met de autodeuren op slot zagen we ons beltegoed minderen en de telefoonrekening in de hoogte schieten. Het duurde eventjes voordat Boledi ons gevonden had, maar uiteindelijk vonden we elkaar. Zij had nog 2 andere studenten meegebracht. Toen we uitstapten, kregen we meteen allemaal knuffels en vroegen ze hoe het met ons ging. Ze waren oprecht bezorg over ons en ze wilden ons echt met alles helpen. Zo een ontvangst heb ik nog nooit meegemaakt. Zulke lieve en open mensen tegen mensen die ze niet kennen, dat zien we in België niet. 🤗Één van de studenten reed met ons mee in de auto zodat we via een andere ingang, die niet veel mensen kenden, toch binnen konden geraken. Er was één probleem: omdat we zoveel bagage bij hadden, hadden we 2 van de 3 zetels plat moeten leggen. Ik moest dus bij Lydia op de schoot en zo reden we richting de campus. Tijdens de rit babbelden we met de student en hij probeerde ons wat gerust te stellen en uit te leggen waarom de studenten dit doen. Ze willen dat de kosten van hun verblijf omlaag gaan en dat hun studiebeurzen hoger worden. Eens we deze ‘sluipweg’ gebruikte, begreep ik ook waarom bijna niemand deze gebruikt/kent. Dit was een zandweg met putten, gaten, bulten… in en geen licht, dat ging dus niet zo heel vlot. 🤭

Toen we eindelijk aankwamen bij onze slaapplek, lieten de studenten onze kamer zien. We hadden 2 kamers met elk 2 bedden in, 2 bureaus, 2 kasten, 2 stoelen en in 1 kamer stond er ook een koelkast. Na zo een vermoeiende reis leek het wel of het buiten nog zuiverder en mooier was dan onze kamers. De kamers waren vies, vuil en vettig. Er lagen lege flesjes in, in onze kasten hadden we allemaal plekken zitten die plakten en in onze koelkast zaten nog dingen in te rotten. 😩De studenten hielpen ons nog, gaven allemaal hun gsmnummer en als we nog iets wilden eten/drinken, of er was iets anders, moesten we hen zeker iets laten weten zodat ze met ons mee konden gaan. 

Nadat ze vertrokken waren, kwamen al onze emoties los. Ik wilde het eerste het beste vliegtuig terug naar huis nemen, hier kon ik immers geen 14 weken zitten. We probeerden het thuisfront gerust te stellen, ook als waren we dat zelf niet. We hadden wel super veel dorst dus belden we een van de studenten. Hij bracht ons naar een of andere openluchtbar, wat me nog meer deed besluiten naar huis te gaan. Iedereen riep naar ons, wilde met ons spreken en het enige dat wij wilden, was drinken, douchten en slapen (en gewoon terug naar huis gaan). We gingen terug naar onze kamer, maakten ons bed op, gingen ons muggennet snel snel op, gingen douchen en probeerden te gaan slapen. Jessie en ik slapen op 1 kamer, Lydia op de andere, maar eigenlijk slapen we daar alleen, want we zitten de hele dag samen in de keuken.😊 Het was immens warm in onze kamer en alle spanning en stress was nog lang niet weg, waardoor het moeilijk was om de slaap te vatten. Het werd een nacht met veel wakker worden en weinig slapen.

12/02 ’s Ochtends werden we gewekt door Boledi. Zij had nog iemand bij: Sparkle, een student die verblijft op onze gang. We mochten met al onze vragen naar haar gaan en zij en Boledi gingen ook met ons mee naar de Supermarkt om ons wegwijs te maken. We moesten vanalles hebben, maar het allerbelangrijkste vonden we poetsproducten zodat we onze hele kamer goed onder handen konden nemen. De 2 meisjes namen voor ons vetbollen mee, een soort oliebol bij ons, superlekker! Dit is één van de nationale gerechten in Zuid – Afrika. Het was heel leuk dat Sparkle en Ledi meegingen, maar tegelijkertijd voelden we ons ook niet echt op ons gemak en konden we niet rustig rondkijken. We namen de hoognodige dingen alvast mee om dinsdag door te komen en woensdag te kunnen ontbijten. We namen geen fruit, want we gingen naar de fruitmarkt even verderop. Dit was een hele belevenis. 😃Toen de mensen zagen dat we bij de fruitmarkt stopten, spurtten ze allemaal naar onze auto om dingen proberen te verkopen. We moesten onze ramen gesloten houden en we gaven geld aan Sparkle mee zodat zij bananen, mango’s en noten kon gaan kopen. We deden dit niet zelf omdat we dan meer moesten betalen. We gaven 70 rand mee, ongeveer €5, en we kregen fruit mee waar we een heel leger mee konden voeden. 

Terug op de campus maakten we eerst wat roerei om te eten en daarna begonnen we onze kamer te kuisen: Een hele klus! We zijn een hele middag bezig geweest met een oppervlakte van ongeveer 9m² elk te kuisen. Net wanneer we wilden beginnen koken, viel de stroom uit: shutdown. In Zuid – Afrika sluiten ze op bepaalde tijdstippen de elektriciteit uit waardoor we dus geen licht, geen internet… hebben. Wel gek, want in België kunnen we ons dat helemaal niet voorstellen. Het is wel jammer dat we niet weten wanneer deze shutdown is, want nu kunnen we geen rekening houden met wanneer we moeten koken en schoolwerk moeten doen. We wachtten dus, maar het bleef maar duren. We besloten ergens iets te gaan eten, maar we konden maar tot 18u buiten de campus gaan in verband met de staking die nog altijd voort duurde. Om 19u30 konden we dan eindelijk beginnen koken. We maakten pasta met een kant en klare saus. Het was gemakkelijk, lekker, maar wel heel zoet. We douchten nog en gingen slapen. 😴

13/02 We wilden om 9u vertrekken naar de supermarkt om nog enkele inkopen te doen, maar we werden rond 7u wakker door het geluid van onze gsm. We hadden eindelijk internet (dit hadden we nog niet, omdat dat was afgesloten door de staking). Voor we goed en wel beseften dat we even naar huis konden bellen, viel de stroom weer uit. Dag wifi dus… we gingen dan maar ontbijten, maakte n ons klaar en wilden naar de supermarkt vertrekken, maar daar was de stroom terug! We konden dus naar huis bellen. Dit duurde allemaal wat langer dan gepland (het was intussen 11u). Dan maar alvast lunch maken zodat we in de vroege namiddag naar de winkel konden, maar dat was buiten het Zuid – Afrikaanse fornuis geteld. We maakten bananenpannenkoeken in een kasserol, aangezien we veel bananen en eieren hadden en geen pan). We zetten ons vuur aan en wachtten… en wachtten… en wachtten…. en wachtten…  tot we beseften dat ons vuur niet meer warm ging worden en we dus naar een andere keuken moesten gaan. Het vuur werkte daar gelukkig wel en ondanks dat onze 1e pannenkoek mislukte en de overige er niet zo lekker uitzagen een (we kregen ze niet omgedraaid) was de rest heel erg lekker. 

Het was inmiddels wel al 14u en hadden we een mailtje gekregen van meneer Segun Obadire of we even konden langskomen om wat papieren in orde te maken. Trevor, een student van hier, bracht ons tot daar en naar de administratie om en studentenkaart aan te maken. Dit apparaat werkte niet (er was geen stroom) en dus moesten we de dag erop terugkomen. Trevor heeft ons op de volledige campus rondgeleid en daar hebben we de 1e foto’s van een aapje kunnen maken. 🐒

Toen konden we eindelijk naar de winkel vertrekken, het was intussen 17u geweest. Terug van de supermarkt begon het heel erg hard te regenen. Het regende op sommige plekken zelfs binnen. Toen we wilden gaan koken, was het te druk aan het fornuis (ons fornuis werkte nog altijd niet) waardoor we broodjes met nutella hebben gegeten. We hadden vuilniszakken gekocht zodat we onze kleren daar konden insteken tegen alle vieze insecten. We konden dus eindelijk ons koffer uitladen! Intussen was het weer bijna middernacht voor we in ons bed doken.

14/02 Onze wekker ging op tijd, want we moesten om 8u onze studentenkaart gaan halen. Het regende nog altijd dus deden we dichte schoenen en een regenjas aan. We gingen samen met Trevor naar het kantoortje om alles in orde te maken, maar toen we daar aankwamen, vertelden ze ons dat daar geen studentenkaarten werden gemaakt en dat we naar het ICT lokaal moesten gaan. Eens daar aangekomen, zie de mevrouw daar dat er nog niemand was en dat ze Trevor ging laten weten wanneer we terug konden komen (dit zou rond 9u30 zijn). 

Ondertussen hadden we allerlei verhalen gehoord over de regen van ’s nachts. 💦In het filmpje kan je zien wat voor schade er is aangericht. Gelukkig niet bij ons. Omdat het inmiddels 8u45 was, gingen we niet doen en even wachten op onze studentenkaart. Sparkle, een studente die ons hier wegwijs maakt, maakte een babbel(tje) met ons en voor we het wisten, was het 10u30 en hadden we nog steeds geen studentenkaart. We besloten dan maar naar de winkel te gaan, daar kennen ze ons al, zo vaak zijn we in die 3 dagen al geweest, om de allerlaatste hoognodige spullen te kopen. (Op weg naar) daar zagen we pas hoe hard de regen had toegeslagen: er waren nog steeds modderstromen en het winkelcentrum was deels ondergelopen. Zo een zware regenval hadden ze in jaren niet meer meegemaakt! We krijgen hier wel alles wat ze hier ‘niet normaal’ vinden! 

Daarna was het weer tijd om te eten. We kookten aardappelen en maakten een groenteschotel. Eer we aan het eten waren, was het weer 14u30. Na het eten hebben we onze vieze koelkast uitgewassen en onze kamer de laatste keer gereorganiseerd. Na het avondeten hebben we nog enkele spelletjes gespeeld (het regende nog altijd) en zijn we vroeg in ons bed gekropen. We moesten ervan profiteren nu het een beetje was afgekoeld! Van onze studentenkaart hebben we trouwens nog altijd niets gehoord.

We kennen intussen ook al een aantal woordjes in het Tshivenda:

Hallo: voor vrouwen: Aa, voor heren: Ndaa         Hoe gaat het? Vho vuwa hani? goedemorgen: Ndi matsheloni   Goedemorgen (antwoord): Ndi matsheloni avhudi         Goedemiddag : Ndi masiari         Goedemiddag (antwoord); Ndi masiari avhudi   Goedenavond: ndi madekwana               Goedenavond (antwoord): ndi masiari avhudi

De mensen staan er hier op dat je hun taal probeert te leren en ze proberen je allemaal woordjes aan te leren.

15/02 We konden deze ochtend weer uitslapen. Het was normaal vandaag onze 1e stagedag, maar door de staking die nog altijd aan de gang was, kregen we nog minstens 1 dagje extra vrij. Het was een frissere nacht dus kon ik beter slapen, maar daar dachten mijn keel en stem anders over. Ik ben meerdere keren wakker geworden van de keelpijn en deze ochtend had mijn stem beslist weg te blijven. We aten cornflakes met melk als ontbijt, maar doordat de melk lang in de ijskast zonder stroom had gestaan, was deze als zuur geworden: de bus maar weg schudden dus en een nieuwe opendoen. 🙃

We gingen nog maar eens naar de supermarkt om, hopelijk, deze week niet meer terug te moeten gaan. Toen we terugkwamen rond 16u30 was de stroom weer weg. We schreven verder aan onze blog, maar intussen was het 20u30, was het donker, hadden we honger en was er nog altijd geen stroom. De andere gebouwen hadden wel stroom en dus was dit geen shutdown. 

We aten boterhammen in het donker met onze gsm als zaklamp en besloten daarna naar de McDonalds te gaan voor licht en internet. Toen we terugkwamen rond 22u30 was er nog steeds geen stroom in ons gebouw. We gingen slapen in de hoop dat de elektriciteit ’s nachts terug zou komen, want zaterdag moesten we een ‘conferentie’ bijwonen met mensen uit Duitsland en Tanzania die hier voor een week een projectje komen doen. 🤗

16/02 Vandaag stond de conferentie op het programma. Vandaag was een introductie waar we onszelf moesten voorstellen. Het duurde niet zolang en na afloop van het officiële gedeelte, maakten we kennis met enkele specifieke dingen van de cultuur hier. Na afloop maakten we een tour doorheen Thohoyandou. Daar leerden we dat Thohoyandou olifantenkop betekent en dat de grootste christelijke kerk van Afrika hier staat. Teruggekomen kregen we nog een maaltijd aangeboden. We kregen onder andere pap, dit is gekookt wit maïsmeel en is niet weg te denken van de Zuid – Afrikaanse kaart. Het wordt bij elke maaltijd en elke gelegenheid gegeten - niet zelden zonder iets erbij, maar natuurlijk liever met groente, vlees, vis of saus (‘gravy’), opgediend als een stevige witte massa waar iedereen met zijn vingers stukjes vanaf haalt. Die worden tot balletjes gerold en in de saus gedoopt. Alleen zo kun je echt proeven. Opgediend met melk en suiker dient het als (blank) ontbijt. Blanken eten het ook bij de barbecue. Zonder suiker en sterk verdund met water is het typisch Afrikaans gevangenisvoedsel. Het was lekker, maar zonder saus toch maar een beetje droog. 

We gingen vervolgens nog maar eens naar de winkel, het begint een traditie te worden, om brood te halen. Dit is iets heel gemakkelijk als de elektriciteit weer uitvalt als we willen koken. De president was vandaag op een pleintje bij de supermarkt geweest. Het was er dus super druk en iedereen had een geel T-shirtje aan met het hoofd van de president op. Overal waar je keek, zag je geel! Het was duidelijk niet het juiste moment om naar de winkel te gaan, maar nu we er toch waren, gingen we ons brood ook maar halen. Zoals al een hele week werden we nu ook weer door iedereen aangestaard, zeiden veel mensen tegen ons hallo of werd er naar ons gezwaaid. Alleen was vandaag nog een trapje erger: mensen vroegen om een foto met ons en toen de andere mensen dat zagen, waren we precies een nationaal monument. Iedereen kwam gewoon bij ons staan en er werden foto’s gemaakt. Mensen wilden ons aanraken en geloven tot dan niet dat we echt blank zijn, volgens mij. We moesten gewoon vertrekken, want anders stonden we daar nu nog, denk ik! Ik was blij dat we uiteindelijk in de auto zaten, wat een belevenis was dat! ik vind het zo verwonderlijk dat de mensen hier niet veel blanken zien en dat wij hier zo worden aangestaard en worden bekeken als sterren. Zeker omdat het in België heel normaal is dat we ook donkere huidskleuren zien! In elk geval was het tot nu toe voor mij het meest ‘confronterende’. 😅

Eens terug van de winkel hadden we besloten om een feestmaaltijd klaar te maken. Dit wilden we eigenlijk vrijdag doen, maar toen hadden we geen elektriciteit. We maakten zoete aardappelfrietjes, bloemkoolburgers en gebakken paprika. Dit wordt een gerechtje dat we nog veel gaan maken, denk ik! We vonden het alle 3 super lekker! En we hadden geluk: de stroom bleef aan tijdens het koken! Eens we hadden afgewassen en gedoucht, konden we eens een keer vroeg in ons bedje kruipen, en dat was nodig, want onze wekken loopt zondag om 4u af! We gaan met de groep van vandaag naar het Krugerpark: Spannend!!! 🤗🎉

17/02 Vandaag liep onze wekker midden in de nacht af, maar heel erg vonden we dat niet, want we keken vol spanning uit naar de dag in het Krugerpark. Eens we in het park binnen waren, zagen we allerlei dieren. Ik kan hier nog veel over vertellen, maar mijn foto’s zeggen veel meer dan de woorden die ik ga gebruiken!

Toen we ’s avonds terugkwamen, was het al 20u geweest. We wilden nog eten, douchen, even naar huis bellen om over onze avonturen te vertellen en dan gaan slapen. Er was immers weer geen stroom… en het was weer geen shutdown, want alle andere gebouwen hadden wel stroom. We beslisten om de overschot van gister dan maar koud op te eten (in het donker) en gingen daarna met Ledi mee naar haar kantoortje om even naar huis te bellen. We douchten ons nog in het donker, nadat we er zeker van waren dat we geen beesten zagen, en gingen vervolgens slapen. De stroom kwam pas terug om 7u ’s ochtends!

Het is nu maandag en we hebben nog altijd niets gehoord wanneer onze stage begint en wanneer de staking ophoudt. Hopelijk duurt het allemaal niet meer te lang en kunnen we snel aan ons echt avontuur beginnen! Intussen kijken we ook al veel positiever terug op deze turbulente dagen, en willen we niet meer naar huis.

Het waren drukke dagen de voorbije week dus hopelijk kan ik in het vervolg mijn blog iets frequenter bijhouden.

Tot de volgende keer

X – Jade  

[antongecensureerd]

Stelletje huichelaars

Laat ik beginnen om alle criticasters meteen de wind uit de zeilen te nemen. Er zullen namelijk genoeg mensen zijn die na het lezen van dit blog zullen denken "Jij moet helemaal je mond houden, Ton. Je hebt zelf niet anders gedaan''. Klopt, maar wel met één groot verschil. Ik ben in tegenstelling tot Humberto nog nooit weggelopen voor mijn daden. Ik heb in mijn jongere jaren talloze keren buiten de pot gepiest. Ik beken schuld. Ik kan de keren niet meer tellen. Het werd een soort van hobby. Misschien was het wel een onderdeel van mijn verslaving. Wie weet. Niet goed te praten, maar ik loop er niet voor weg. Duizendmaal excuus. Maxima mea culpa. Ik was vroeger een wild ventje en ik heb alles gedaan wat God verboden heeft. Daarbij accepteerde ik de gevolgen. Ik wel. Neem nou de nieuwe Humberto-gate. Mijnheer kon hem weer niet in z'n broek houden en op het moment dat de media ermee aan de haal gaan gaat onze kale gladde vriend een foto van hem en zijn vrouw op Instagram plaatsen. Let wel: met een hartje. Ik geloofde mijn ogen niet. Dan ben je een griezel. Dan ben je geen knip voor de neus waard. En weten jullie waar ik het meeste van schrok? Van de reacties onder die foto van al die hypocriete BNers. Een kleine opsomming: Marco Borsato, Waylon of all people, Danny de Munk, Irene Moors, Nicky Romero, Giel Beelen, Bobbi Eden, William Rutten, Gerard Ekdom, Pauline Huizinga, Rosanna & Patrick Kluivert, zelfs de rechtsback van PSV Denzel Dumfries. Allemaal steunden ze het statement van onze kale gladde vriend. Weten jullie wat ik me afvraag? Hebben ze nou niet in de gaten dat ze met die steun eigenlijk een mes in de rug van mevrouw Tan steken? Zijn ze nou zo dom of is het eigenbelang? Het is eigenbelang. 100%. 

Ze doen het stuk voor stuk in hun broek dat ze zelf een keer tegen de lamp lopen. Ze zijn namelijk echt van mening dat het een privékwestie betreft. Bullshit! Er is geen 2e bevolkingsgroep die zo hypocriet door het leven gaat als dat leger over het paard getilde BNers. Ze willen het liefst alleen in de media verschijnen met hun werk voor goede doelen. Duimpjes en hartjes scoren. Hoe meer hoe beter. We moeten voor ze applaudisseren, we moeten ze vereren, we moeten ze op het schild hijsen en verder moeten we ze met rust laten. Dacht het effe niet. Grof zakken vullen, altijd op de 1e rij staan als er iets te vieren valt, met elke scheet voor de camera willen verschijnen, maar janken als de media je betrappen als je buiten de deur ligt te swaffelen. Wees dan ook flink. Misschien dat er mensen zijn die de privacy van BNers belangrijk vinden, maar ik behoor niet tot die categorie. Dat wereldje loopt vol met eigenpijpers. Humberto is er daar één van. De beste man kreeg prijs na prijs en werd op een gegeven moment een waar kijkcijferkanon. Bloed populair bij het publiek en je zag hem veranderen. Met de dag. Hij voelde zich on top of the world. Niemand kon hem nog iets maken. Hij kon dansen, hij kon zingen, hij kon drummen en hij kon vooral verschrikkelijk slijmen met gasten die hem omhoog konden helpen. Niets aan hem is echt. Zijn lach niet en zijn geveinsde verbazing niet. Daarbij is het een kritiekloze presentator. Humberto is de perfecte aangever bij RTL Boulevard. Dat is een rol die hem op het lijf is geschreven. Hij is gemaakt voor dat soort bagger & pulp televisie. Televisie voor dummies.  

Ergens is het bij veel BNers misgegaan. Neem Johnny de Mol. Ook zo’n mister Perfect. Leuk ventje, maar hij is niets meer dan een goed geprepareerd product uit de stal van papa John. Johnny is een merk. Johnny maakt programma's met mongooltjes, met terminale mensen en met vluchtelingen. Het jongste Molletje treedt naar buiten als een mensen mens. Koekoek! Misschien dat jullie erin trappen, maar ik niet. Johnny de Mol weet precies hoe hij het klapvee moet bespelen. Humberto had die gave ook, maar liep tegen de Dione Stax lamp. Ik ben redelijk ingeburgerd in dat wereldje en het is al jaren een publiek geheim dat onze kale gladde vriend een ouderwetse geilneef is. Een liefhebber. Een smulpaap op het gebied van seks. Niets mis mee, maar ga dan ook niet de ideale schoonzoon uithangen.Het perfecte plaatje spelen. Dit keer klapte een 25 jarige fotografe uit de school. Ene Fleur. Who's next? Ik zie zoiets al collateral damage. Wie zijn billetjes brandt moet op de blaren zitten en niet met een fotootje op Instagram komen. Mag ik een teiltje? Mij is ter ore gekomen dat onze kale gladde vriend zelfs tussen de lakens is beland met een vrouwelijke international. Die wilde weleens persoonlijk checken op z'n jongeheer werkelijk maat XXL is, want daar schepte hij altijd gekscherend over op. Wel een beetje dom van de dame in kwestie om haar ervaringen met medespeelsters te delen. Er is altijd iemand die uit de school klapt. Je verrader slaapt nooit. De moraal van dit verhaal: Humberto is een bovenste beste vent, maar hij heeft een megaprobleem : hij is zo geil als een aap met 7 staarten. Ik weet wat het is om 24/7 aan seks te denken. Echt, geloof mij maar. Het is een handicap. Van dit verschijnsel hebben veel meer mannen last, maar die verschijnen niet dagelijks in de media als brave Hendrik. Als je beroemd wilt zijn moet je ook als een kerel de consequenties van jouw daden dragen. Naast de lusten ook de lasten.