#dergahyayınları

[uzunburakefendi]

.

""Sahaflara düşmek" genellikle olumsuz bir çağrışım yapar. Biri vefat eder, evrak-ı metrukesi sahaflara düşer. Asırlık bir kurumun kütüphanesi yağmalanır, kitapları sahaflara düşer. Peki sahaflara düşmese ne olur? Cevabı üstadımız sahaf Emin Nedret İşli versin: "Sahafa ulaşmayan malzeme gerçekte kaybolan, kâgıt fabrikalarında hamur yapılan, sobalarda yakılan veya kömürlüklerde çürüyüp kerpiç hâline gelen , yok edilen tarihtir."

Maalesef bu tarihin sayfaları hayli kabarık: Devlet arşivlerinden bakanlık arşivlerine, vilayet arşivlerinden üniversite kütüphanelerine, halk kütüphanelerinden zengin şahsi koleksiyonlara kadar yüzlerce "temizlik" hikâyesiyle dolu, okudukça "keşke sahaflara düşseydi de ilgilisine ulaşsaydı" diye hayıflandığımız sayfalar."

syf.112

Halil Solak, Osmanlı'dan Cumhuriyete kitaplar, kütüphaneler, koleksiyonlar ve en çok da "kitap çok sevmeler" üzerine denemeler yazmış. Tadından yenmeyen, bitirmeden bırakamadığım bir eserdi.

#halilsolak #kitapsevenlercemiyeti #kütüphaneler #aşklar #tesadüfler #dergahyayınları #kitap #neokuyorum #okumakiptiladır #okumahalleri #sahaf #koleksiyon #kitapkoleksiyonu #bibliyofil #tılsımlıkitap

View this post on Instagram

A post shared by Burak Uzun (@uzunburakefendi)

[elektrobiyat]

Tartuffe

Mutlak sınırların ihlalini vazeden, resmiyet ve ciddiyeti karşısına alan bir manifesto… İkiyüzlü softalar, gülünç markiler, dolap çeviren üçkâğıtçılar, aldatılan kocalar, sekter idealistler Moliére’nin zamansız komedyalarında bir araya geliyorlar. İki yüzlü burjuvaziyi, faziletli görünen insanların sahtekârlığını sahneye taşıyan Moliére, insanların zaaflarını ortaya dökmekle kalmıyor, ideolojilerin arka planını da korkusuzca ifşa ediyor. Alay, gülünçlük, iğrenme; bütün duyguların bir araya geldiği bu oyunlarda, büyük laflardan ve anlamdan yoksunluk iç içe geçiyor, çelişki ve zaafların çarpışması bir karnavala dönüşüyor.

"Az layık olduğumuz şeyden ümidimiz de az olur. Arzuları sözle tatmin güçtür. Güzel bir talihten kolay şüphe edilir. İnanmadan evvel elde etmek lazımdır."

[bayery]

[kuslarinuctuguyer]

Nihan Kaya, benim için 2018 yılının en büyük kazançlarından biri. Kırgınlık ile başlayan mest oluşumun Gizli Özne ile katmerlenmesi de bunun şahidi. Nihan Kaya’nın daha çok yazması temennisiyle, iyi okumalar... #nihankaya #gizliözne #dergahyayınları

[kirp-i]

📖 'Tanpınar' sizi uyarmıştı. ✏✍ Huzur 📘 Syf. 264 Yıl: 1949

[muhammedalibayram]

Mustafa Kutlu hikayeleri ile renklenen günlerden... 📚 🌹 🍃 #MustafaKutlu #hikaye #dergahyayınları #kitaplar #books #edebiyat #türkedebiyatı #dünyaedebiyatı #worldliterature #literature #muhammedalibayram_kitap #reading #bibliyoterapi #biblioteraphy #okudum #Tavsiyekitap #كتب #مصطفى_كوتلو #كاتب_تركي #قصة #الأدب https://www.instagram.com/p/CEjflTLj2AF/?igshid=13li1v20ai23c

[mimzedall]

Saatleri Ayarlama Enstitüsü [Ahmet Hamdi Tanpınar]

Tanpınar The King Ah Hayiriciğim İrdal Beyfendiciğim. Sizinle tanışmamız ne kadar da geç kalınmış bir hadisedir. Varlığınızdan haberdar olmama rağmen bunca yıldır sizi dinlenmeye bıraktığım için ne kadar müteessirim bilemezsiniz. Bir rafta, benim ya da onun olgunluğu için sıra bekleyen kaç kitap var Saatleri Ayarlama Enstitüsü gibi bilemezsiniz. Ama geç olsun da güç olmasın değil mi ya? Vaktiyle Boğaziçi Üniversitesi'nin TK derslerinin okuma listesindeykendi ilk tanışıklığımız. Ben o dönem o dersi almıyordum fakat herkesin elindeydi kitap. Bir alıp karıştırdım. Saatler, ayarlar, enstitüler, Hayriciğim İrdal, Halit Ayarcı derken sıkıldım. Yirmi sene evvelin sabırsız tabiatı. Gençlik ya da. Bugüne geldiğimde belki de hatim için doğru zamanı şimdi buldum diye düşünüyorum. Lafı uzatmadan Hayri İrdal büyüğümün, Faust da diyebilirsiniz siz, hayatının inkılap öncesi dönemine geçeyim. “Belki de şahsiyet dediğimiz şey bu, yani hafızanın ambarındaki maskelerin zenginliği ve tesadüfü, onların birbiriyle yaptığı terkiplerin bizi benimsemesidir.” “O vakte kadar saatten başka bir şeye merak etmemiştim. Ondan da büyük bir şey anlamıyordum. Rahmetli Nuri Efendiden saat hakkında bir yığın malûmat edinmiştim. Fakat ciddî şekilde saatçiliğe yanaşmamıştım. Üstelik sakardım. Elimle gözüm beraber çalışmaktan uzaktı. Her ikisi birbirinden ayrı yaşıyorlardı. Yaradılıştan amatördüm. İş olarak üstüme aldığım her şeyden çarçabuk sıkılıyordum. İçimde birdenbire bir yol açılıyor ve ben elimdeki işten sessizce ona kayıyordum.” Hayri İrdal, Şark'ın bu bahtsız evladı. Maatteessüf biçarenin ömrü oradan oraya savrularak geçiyor. Modern zamanlara ulaşan insanlığın yanında yürümeye çalışırken hasta bir adam gibi; "hasta adam" gibi tökezliyor. Dura kalka ilerlemeye çalışıyor. “Yüzlerce, binlerce insan, orada, öbür dünya dediğimiz büyük depoda, kendi sırlarının üzerlerine kapanmış, kıskanç ve sessiz bekliyordu.” “Şu hakikati kendi hayatım bana öğretti: İnsanoğlu insanoğlunun cehennemidir. Bizi öldürecek belki yüzlerce hastalık, yüzlerce vaziyet vardır. Fakat başkasının yerini hiçbiri alamaz.” Halası gibi o da ölmek üzere. Ölecek, mezara indirilecek, ve ardından "kefen yırtan" halası gibi, küllerinden var olan bir Anka gibi yeniden var olacak. Fakat önce kahve köşelerinde pineklemesi lazım biraz. “Zaten bu cins ciddî şeylerden bahsedenler, hususî bir isim altında tanınırlardı. Onlar Nizamıâlemcilerdi. Dünyayı düzeltmek zahmetini üstlerine alan bu aristokratların altında daha geniş bir tabakaya “Esafil-i Şark” adı verilmişti. Onlar kültürden, medeniyetten bu kahvedeki müşterek hayata yarayacak kadarını almakla yetinen günlük hazların ve geçim sıkıntısının veya çaresizliklerinin dışında yalnızca komiğin, aksayanın üzerinde zararsızca durmakla yetinenlerdi. Nihayet üçüncü bir tabaka, ��iş Taifesi gelirdi. Şiş, hiçbir inceliği olmayan, şehir hayatına intibak etmemiş yahut kaba insiyaklarını yenememiş insanlardı. Şiş Taifesi’nden bir insan kavga edebilirdi, bir Esafil-i Şark veya Nizamcı ancak Şiş’liği tutarsa kavga ederdi. Binaenaleyh, Şiş’lik biraz da iptidaîlik mânasına geliyordu. Ve yalnız bu taife, belki de kalabalık olduğu için Yarım Şiş diye kendi içinde de ayrıca sınıflanırdı.” “En iyisi düşünmemekti. Kaçmaktı. Kendi içime kaçmak. Fakat bir içim var mıydı? Hattâ ben var mıydım? Ben dediğim şey, bir yığın ihtiyaç, azap ve korku idi.” “Fakat düşündüğüm olmadı. Müstakbel damadım sanki üm-i menâfiü’l-âzâyı ve ilm-i simayı iflâs ettirmeğe karar vermişti. Hiç kimseyi öldürmedi. Hattâ bir tokatçık bile atamadı. Bilâkis evvelâ suratına, hangi pir aşkına olduğunu fark edemediğim iki sunturlu tokat yedi. Ağzının tam üstünü birinci sınıftan bir yumruk okşadı, sonra kafasında kahvenin en sağlam görünüşlü iskemlesi parçalandı. Daha sonra birbiri peşine gelen fâsılasız tekmelerle âdeta ayakları yerden kesildi, havada uçmağa başladı ve kahvenin kapısı önündeki kaldırıma yığıldı. Ah Yârabbim, o andaki sevincim!” Sonra velinimeti, Mephisto'su Halit Ayarcı ile karşılaşır bir gün. “Taşlıkta bizi lokanta sahibi karşılıyor. Halit Ayarcı elini sıkıyor. Demek bu da âdet. Param olursa ben de yaparım. Fakat onun gibi yapmam imkânsız. O güveni ben kendimde bulabilir miyim hiç? Bu lokantaya giriş değil, bütün bir fütuhat! O zamanlar el sıkmak âdeti olsaydı, İskender Mısır’a, Dârâ Yunanistan’a girdikleri zaman muhakkak böyle yaparlardı.” “Demek Kulüp rakısının başka cinsi de var. Niçin olmasın? Her şey sınıf sınıf. Kadınlar da öyle değil mi? Selma Hanımefendi, Nevzat Hanım, Pakize, sonra Pakize’nin kardeşi olduğu hâlde meselâ büyük baldızım... Hepsi ayrı cinsten. Daha niceleri var. Kâinat lâhana gibi, yaprak yaprak, kat kat.” “Psikanaliz, devrimizin en mühim keşfidir. Halit Ayarcı’nın sesi birdenbire diken diken oldu. - Bırak doktor şu psikanalizi... Allah belâsını versin! Biz şimdi rakı içiyoruz. Doktor Ramiz derhal psikanalizi bırakıyor ve hemen onun yerini İstakozu alıyor. Doğrusunu isterseniz, on senedir, onunla beraber olduğumuz zamanlarda benim de yapmak istediğim hep bu idi. Fakat beni davet ettiği meyhanelerde, masanın üstünde psikanalizden başka ağza konacak doğru dürüst bir şey bulunmazdı.” “Yeni gelen adam bir el işaretiyle bizi yeni baştan yarattı. Doktor Ramiz’le ben Tevrat’ın yeni yaratılmış adamı gibi, o anda duyduğumuz sevinç, hayranlık ve mahcubiyetle giyindik, örtündük.” “Demek son derecede şahsî! Mesele halloldu. Orijinal ve yeni... Dikkat edin, yeni diyorum. En büyük harflerle yeni! Yeninin bulunduğu yerde başka meziyete lüzum yoktur.” “Evet, bütün mesele burada. Siz teşebbüs fikrinden mahrumsunuz. Sonra idealistsiniz. Realiteyi görmüyorsunuz... Hulâsa eski adamsınız. Yazık, çok yazık! Biraz realist olsanız bir parça, ufak bir miktarda, her şey değişirdi.” “Dostum, işler bizden sonra dünyaya gelmişlerdir. İşleri onları görecek adamlar icat eder. Biz de bunu icat ettik. Bunu bizden evvel kimsenin düşünmemesi veya başka şekilde düşünmüş olması müsbet olmasına mâni midir, sanıyorsunuz? Biz bir iş yapıyoruz, hem mühim bir iş...” “Bütün kuvvetimi, cesaretimi topladım. “Ya pîr!” Fakat yalancıların piri kimdi acaba?” “Bununla beraber muhakkak insan eliyle öldürülmesi mukadder idiyse, Cemal Beyin ilk rast geldiği insan tarafından ve sırf Cemal Bey olduğu için, burnu o kadar kısa, alnı o kadar dar ve karışık, yüzü o kadar parlak ve itinalı, sesi öyle nazlı ve hımhım, gözleri öyle küçük ve parlak ve bakışları öyle yırtıcı kuş bakışı olduğu için, öldürülmesi icap ederdi.” “Ben aşktan daima kaçtım. Hiç sevmedim. Belki bir eksiğim oldu. Fakat rahatım. Aşkın kötü tarafı insanlara verdiği zevki eninde sonunda ödetmesidir. Şu veya bu şekilde... Fakat daima ödersiniz... Hiçbir şey olmasa, bir insanın hayatına lüzumundan fazla girersiniz ki bundan daha korkunç bir şey olamaz...” “Yüzündeki tebessüme hayran oldum. İnsan bu istihzayı bulduktan sonra ebediyete kadar müsamahalı olurdu. Çünkü bu istihza insanoğlunun toptan inkârıydı. Ona erişen insanın yapmayacağı, yapamayacağı şey yoktur. Eğer içine yerleşmiş yalnızlık hissinden bir lahza zehirlenmezse.”  Saatleri Ayarlama Enstitüsü bir kitap olarak bir okurun başına gelebilecek en iyi şeylerden biri. Bu kitap başucuna koyulur. Ara sıra açıp okunur. En beğendiğin roman hangisi diye sorulduğu zaman tereddüt etmeden ismi zikredilir. Sıradan bir okuyucunun ilk onunun içine rahatlıkla girer. Hayatı değiştirir, farklı bakış açısı sunar, düşünceye yeni ufuklar açar. Bir kere daha ruhun şad olsun Ahmet Hamdi Tanpınar... Read the full article

[uzunburakefendi]

.

"Tüm dikey nesneler, evrensel ekseni temsil edebilir: sütun, çadır veya sancak direği, dağ, insan, ağaç... En son sayılan nesne, kendinden en çok söz ettirenlerden ve monarşi bakış açısı tarafından en çok kullanılan biridir. Ağaç büyür, sürekli daha yükseğe doğru uzanır; üstelik bir yandan da dalları serpilir ve yaprakları gövdesini bir taç gibi sarar. Güzde ölür, baharda yeniden doğar; fakat bunun dışında hiçbir şey değişmez. Tıpkı yeri ve göğü birleştiren kralın yaptığı gibi tebaasına ışık saçar ve halefinde dirilmek üzere ölür. Hal böyle olunca ağacın sıkça kralı simgelemesinde şaşılacak bir şey yoktur."

syf.59

Mit ve simgelerden oluşan yüce bir kavram ve kişilik olarak "kral" üzerine çok kapsamlı bir eser. Tavsiye ederim.

#jeanpaulroux #kral #mitlervesimgeler #çeviri #nurifudaylkıcıroğlu #dergahyayınları #kitap #neokuyorum #okumakiptiladır #okumahalleri

View this post on Instagram

A post shared by Burak Uzun (@uzunburakefendi)

[elektrobiyat]

Henüz On Yedi Yaşında

Tercüman-ı Hakikat’te tefrika edildikten sonra 1881’de kitap hâlinde yayımlanan Henüz On Yedi Yaşında, fuhuşhanede çalışan 17 yaşında Kalyopi adlı Rum bir genç kızın hikâyesini anlatır. Ahmet ve Hulusi adında iki arkadaş beraber tiyatroya gittikleri bir akşam şiddetli yağmur dolayısıyla evlerine dönemezler. Bu vesileyle kalacak yer ararken biraz da zorunluluk gereği bir genelevde kalırlar. Buradaki hayat, burada yaşayan insanlar –özellikle Kalyopi– Ahmet Efendi’nin ilgisini çeker ve sadece hikâyesini dinlemek amacıyla buraya gidip gelmeye başlar. Tek istediği onu buradan kurtarmaktır. Ahmet Mithat Efendi, Kalyopi’nin hikâyesi özelinde Batılılaşmayla Avrupa’dan geldiğini düşündüğü fuhşu toplumsal bir mesele olarak değerlendirir ve eserde bu problem için çözüm yolları arar.

"Maahaza Ahmet Efendi'yi bu yerlerin acemisi bir adam olmak üzere telakki etmemelidir. Vaktiyle bu yerlerin pek müdavimi, pek alışkınıydı. Hatta bu sefahatten el çekmeye birinci sebep olan şey dahi yine o Mihnetkeşan hikâyesi olduğunu daima itiraf eylerdi."

[esskikafadan-blog]

"Rabbini arayan bir dindi aşkım!" #nurettintopçu #dergahyayınları #1kare1fotograf

[1001kelime]

Evvelâ insana kıymet vermemiz lâzımdır. ...bir ahlâk eğitimine kuvvetle başlamak lâzımdır. Bizim ahlâkımız hörmet, hizmet ve merhamet prensiplerini kendinde birleştiren aşk ahlâkıdır ... #yatahammülyasefer #MustafaKutlu #DergahYayınları @dergahyay https://www.instagram.com/p/B-kjMBuHBHX/?igshid=6crsqh1romt7

[ysfgrll]

'' Mahalle'' lerin kalıplarına sığmayan, uymayan, hak bildikleri yolda yürüyen iki kişi : Nurettin Topçu ve Kemal Tahir. Dünyaya gelişlerinde bir yıl fark var. Tanıdığım bu iki kişi, bir güce arkasını dayanmadan, kendi çabalarıyla, imkânlarını zorlayarak, tırnaklarıyla yetişmiş olup, görüş, fikir ve duruşlarıyla kendi '' mahalle'' lerinde, "aforoz" a uğramışlardı.

Ezel Erverdi

Nurettin Topçu / Dünden Kalanlar ve Geleceğe Umutlar

#nurettintopçu #ezelerverdi #hareketyayınları #kemaltahir #dergahyayınları

[stkguncel]

RT @hrkaserifklt: Ali Ayçil ile "EDEBİYAT ATÖLYESİ" kapsamında gerçekleşecek okumalar dizisinde, bu ay "Elias Canetti / Körleşme " kitabı tahlil edilecektir. #aliayçil #edebiyatdersi #kitap #sanat #tarih #dergahyayınları #körleşme #elíascanetti #edebiyatatölyesi https://t.co/Wq09r5MH4B

[muhammedalibayram]

Mustafa Kutlu üstadın sadece sevdiğim bir hikaye yazarı olmadığını, hayat, medeniyet ve şehir hakkında da pek çok görüşünü paylaştığım bir "dost" olduğunu hissettiğim kitabı... #MustafaKutlu #hikaye #dergahyayınları #kitaplar #books #edebiyat #türkedebiyatı #bibliyoterapi #biblioteraphy #okudum #Tavsiyekitap #muhammedalibayram_kitap #reading #مصطفى_كوتلو #كاتب_تركي (Konya, Turkey) https://www.instagram.com/p/CD-x3c8DSya/?igshid=rrhap8t999zx

[mimzedall]

Peder Olmak Sanatı [Ahmet Mithat Efendi]

Ahmet Mithat Efendi, yazı makinesi gibi çalışmış, yaşadığı dönemde yüzlerce eser vererek üretkenlikte zirve yapmış bir kalem. Romandan hikâyeye, gazete yazılarında hatırata kadar akla gelecek her alanda Ahmet Mithat Efendi’nin eserleri ile karşılaşmak mümkünmüş bir zamanlar. Ne çare, koca bir gazeteyi kendi başına çıkaran, her şeyini kendisi yazan Ahmet Mithat Efendi vefatından sonra uzunca bir süre unutulmuş. Son zamanlarda birkaç yayınevinin gayretiyle eserleri kısmen de olsa okuyucuyla buluşturulması ile tekrar hatırlanıyor, yâd ediliyor.

Peder Olmak Sanatı - Ahmet Mithat Efendi Yazarın müstesna kişiliğinden ve inanılmaz verimlilikteki yazı hayatından bahsetmiyorum, internetten araştırılırsa bulunabilir. Kitaplarının hepsinin günümüzde bulunabileceğini sanmıyorum. Dergâh yayınları bir güzellik yapmış bir kısmını günümüz okuyucusu ile buluşturmuş. Peder Olmak Sanatı da bunlardan birisi. Salah Birsel’in denemelerinde dikkatimi çekmişti Ahmet Mithat’tan bahsederken okuyucuyu karşısına alıp konuşan bir yazar diyordu Birsel. Bihakkın müşahede etmek için en güzel kitaplardan birisini seçmişim. Çok basit gibi görünen fakat çok önemli olan bir konu hakkında, peder olmak hakkında, birkaç satırla verilebilecek bir mesajı 92 sayfa boyuna dallandırıp budaklandırarak okuyucuya sunmuş yazar. Kitapta bahsettiği şey baba olmaktan ziyade evliliğin esas maksadının ne olması gerektiği. Evlilikten maksat aşk değil, sevgi değil diyor, evlilikten maksat çocuk sahibi olmaktır. Batılıların hayat tarzlarına özenilmemesi gerektiğini de teferruatı ile anlatıyor yazar. Batının ahlakını değil teknolojisini almak tekerlemesinin ilk çıkış noktalarından birisi de Ahmet Mithat Efendi’dir belki de. Bu kitapta da batının ahlakını alarak evlilik yaşının çok ileri tarihlere ertelenmesinin doğru olmadığını söyleyerek gençlere nasihat ediyor. Hayatınızın amacı sadece mutlu olmak olmasın, başkalarının mutluluğunu da düşünün, çocuk sahibi olun ve bunları yetiştirin; kitabımızın temel mesajı. Kitap yazarın yazdığı gibi basılmış, günümüz Türkçesine uyarlanmamış fakat dipnotlar sayesinde kolayca anlayabilir insan. Günümüz Türkçesinin, 1800’lerin Türkiye’sine göre zayıf kaldığını gördüm. Dilimizin zenginliği o zamanlar sanki biraz daha fazlaymış gibi geldi bana. Okumak, üzerinde durmak gerekiyor böylesi kitapların. Yahya Kemal’in “Eğil Dağlar” kitabında da böyle bir metodoloji uygulanmıştı, bu seride de Dergâh böyle bir yol izlemiş. Peder Olmak Sanatı, Ahmet Mithat Efendi’nin çocuk sahibi olmanın önemi üzerine neşrettiği güzide bir eser. Dergah Yayınları ve Gizem Akyol sayesinde bizlerle buluşmuş. 92 sayfalık güzel bir eser. Read the full article

[mustafaokutan]

"Musallada bir tabut, yeşil örtü üstünde, yapayalnız. Arif'in Bedir Bey ölmüş, duymuş muydunuz? Kimdir bu Bedir Bey? Tüm ömrünü maddiyat ile maneviyat arasında savruluşlarla geçiren, neye niyet edip kısmetinde ne çıkan, kimi zaman hayatın yüzüne güldüğü, kimi zamansa arkasını döndüğü, sonunda ise ölümle tanışan, senin benim gibi bir insan. Kitabı okurken iki şey arasında mekik dokuyoruz, Bedir Bey'in ölümü ve yaşamı. Bedir Bey'i tabutta görüyoruz önce; cenazesindeki insanlar -insanlık hali-, bir an ölüme üzülseler, bir an ölümden korksalar da, sonra yine gündelik ıvır zıvırdan konuşmaya başlıyor. Ara sıra Bedir Bey'in tabuttan seslenişlerini duyuyoruz. Bazen bir tanıdığı geliyor, tabuttaki Bedir Bey'le konuşuyor, yaptıklarından pişman, ağlayarak uzaklaşıyor oradan. Bedir Bey'in yaşamı kısımlarında ise, doğduğu andan başlayıp, ömrünün son demlerine kadar neler görüp geçirdiğini okuyoruz." . . . . . . . #kitapokufotografcek 🐞 ✏🐝 @gk_brn teşekkür ederiz.🐾💐🌱 Galerisini takip etmelisiniz.🔍 #mustafakutlu #hesapgünü #dergahyayınları #bunuokudumbitti #kitapgrammer #vscobooksnaps #vscocamgram #vscobooksph #vscobook #çayvekitap #edebiyatgünlüğü #1kitap1kahveofficial #1kitap1fotograf #1kahve1cay #bunuokudum #kitapokumak #booksgram #snapseedapps #vscobookstagram #kitap #kitapokumakmutluluktur