#dergahyayınları

[uzunburakefendi]

.

""Sahaflara düşmek" genellikle olumsuz bir çağrışım yapar. Biri vefat eder, evrak-ı metrukesi sahaflara düşer. Asırlık bir kurumun kütüphanesi yağmalanır, kitapları sahaflara düşer. Peki sahaflara düşmese ne olur? Cevabı üstadımız sahaf Emin Nedret İşli versin: "Sahafa ulaşmayan malzeme gerçekte kaybolan, kâgıt fabrikalarında hamur yapılan, sobalarda yakılan veya kömürlüklerde çürüyüp kerpiç hâline gelen , yok edilen tarihtir."

Maalesef bu tarihin sayfaları hayli kabarık: Devlet arşivlerinden bakanlık arşivlerine, vilayet arşivlerinden üniversite kütüphanelerine, halk kütüphanelerinden zengin şahsi koleksiyonlara kadar yüzlerce "temizlik" hikâyesiyle dolu, okudukça "keşke sahaflara düşseydi de ilgilisine ulaşsaydı" diye hayıflandığımız sayfalar."

syf.112

Halil Solak, Osmanlı'dan Cumhuriyete kitaplar, kütüphaneler, koleksiyonlar ve en çok da "kitap çok sevmeler" üzerine denemeler yazmış. Tadından yenmeyen, bitirmeden bırakamadığım bir eserdi.

#halilsolak #kitapsevenlercemiyeti #kütüphaneler #aşklar #tesadüfler #dergahyayınları #kitap #neokuyorum #okumakiptiladır #okumahalleri #sahaf #koleksiyon #kitapkoleksiyonu #bibliyofil #tılsımlıkitap

View this post on Instagram

A post shared by Burak Uzun (@uzunburakefendi)

[elektrobiyat]

Tartuffe

Mutlak sınırların ihlalini vazeden, resmiyet ve ciddiyeti karşısına alan bir manifesto… İkiyüzlü softalar, gülünç markiler, dolap çeviren üçkâğıtçılar, aldatılan kocalar, sekter idealistler Moliére’nin zamansız komedyalarında bir araya geliyorlar. İki yüzlü burjuvaziyi, faziletli görünen insanların sahtekârlığını sahneye taşıyan Moliére, insanların zaaflarını ortaya dökmekle kalmıyor, ideolojilerin arka plan��nı da korkusuzca ifşa ediyor. Alay, gülünçlük, iğrenme; bütün duyguların bir araya geldiği bu oyunlarda, büyük laflardan ve anlamdan yoksunluk iç içe geçiyor, çelişki ve zaafların çarpışması bir karnavala dönüşüyor.

"Az layık olduğumuz şeyden ümidimiz de az olur. Arzuları sözle tatmin güçtür. Güzel bir talihten kolay şüphe edilir. İnanmadan evvel elde etmek lazımdır."

[1001kelime]

Desin ki; cevher kararmadıkça, her hayat için tetikte duran bir mucize vardır. #AliAyçil #SurKentiHikayeleri #DergahYayınları @dergahyay @a.aycil https://www.instagram.com/p/B-UWUbFnPD_/?igshid=e9oek3wtoawq

[bayery]

[kuslarinuctuguyer]

Nihan Kaya, benim için 2018 yılının en büyük kazançlarından biri. Kırgınlık ile başlayan mest oluşumun Gizli Özne ile katmerlenmesi de bunun şahidi. Nihan Kaya’nın daha çok yazması temennisiyle, iyi okumalar... #nihankaya #gizliözne #dergahyayınları

[kirp-i]

📖 'Tanpınar' sizi uyarmıştı. ✏✍ Huzur 📘 Syf. 264 Yıl: 1949

[muhammedalibayram]

Mustafa Kutlu hikayeleri ile renklenen günlerden... 📚 🌹 🍃 #MustafaKutlu #hikaye #dergahyayınları #kitaplar #books #edebiyat #türkedebiyatı #dünyaedebiyatı #worldliterature #literature #muhammedalibayram_kitap #reading #bibliyoterapi #biblioteraphy #okudum #Tavsiyekitap #كتب #مصطفى_كوتلو #كاتب_تركي #قصة #الأدب https://www.instagram.com/p/CEjflTLj2AF/?igshid=13li1v20ai23c

[mimzedall]

Saatleri Ayarlama Enstitüsü [Ahmet Hamdi Tanpınar]

Tanpınar The King Ah Hayiriciğim İrdal Beyfendiciğim. Sizinle tanışmamız ne kadar da geç kalınmış bir hadisedir. Varlığınızdan haberdar olmama rağmen bunca yıldır sizi dinlenmeye bıraktığım için ne kadar müteessirim bilemezsiniz. Bir rafta, benim ya da onun olgunluğu için sıra bekleyen kaç kitap var Saatleri Ayarlama Enstitüsü gibi bilemezsiniz. Ama geç olsun da güç olmasın değil mi ya? Vaktiyle Boğaziçi Üniversitesi'nin TK derslerinin okuma listesindeykendi ilk tanışıklığımız. Ben o dönem o dersi almıyordum fakat herkesin elindeydi kitap. Bir alıp karıştırdım. Saatler, ayarlar, enstitüler, Hayriciğim İrdal, Halit Ayarcı derken sıkıldım. Yirmi sene evvelin sabırsız tabiatı. Gençlik ya da. Bugüne geldiğimde belki de hatim için doğru zamanı şimdi buldum diye düşünüyorum. Lafı uzatmadan Hayri İrdal büyüğümün, Faust da diyebilirsiniz siz, hayatının inkılap öncesi dönemine geçeyim. “Belki de şahsiyet dediğimiz şey bu, yani hafızanın ambarındaki maskelerin zenginliği ve tesadüfü, onların birbiriyle yaptığı terkiplerin bizi benimsemesidir.” “O vakte kadar saatten başka bir şeye merak etmemiştim. Ondan da büyük bir şey anlamıyordum. Rahmetli Nuri Efendiden saat hakkında bir yığın malûmat edinmiştim. Fakat ciddî şekilde saatçiliğe yanaşmamıştım. Üstelik sakardım. Elimle gözüm beraber çalışmaktan uzaktı. Her ikisi birbirinden ayrı yaşıyorlardı. Yaradılıştan amatördüm. İş olarak üstüme aldığım her şeyden çarçabuk sıkılıyordum. İçimde birdenbire bir yol açılıyor ve ben elimdeki işten sessizce ona kayıyordum.” Hayri İrdal, Şark'ın bu bahtsız evladı. Maatteessüf biçarenin ömrü oradan oraya savrularak geçiyor. Modern zamanlara ulaşan insanlığın yanında yürümeye çalışırken hasta bir adam gibi; "hasta adam" gibi tökezliyor. Dura kalka ilerlemeye çalışıyor. “Yüzlerce, binlerce insan, orada, öbür dünya dediğimiz büyük depoda, kendi sırlarının üzerlerine kapanmış, kıskanç ve sessiz bekliyordu.” “Şu hakikati kendi hayatım bana öğretti: İnsanoğlu insanoğlunun cehennemidir. Bizi öldürecek belki yüzlerce hastalık, yüzlerce vaziyet vardır. Fakat başkasının yerini hiçbiri alamaz.” Halası gibi o da ölmek üzere. Ölecek, mezara indirilecek, ve ardından "kefen yırtan" halası gibi, küllerinden var olan bir Anka gibi yeniden var olacak. Fakat önce kahve köşelerinde pineklemesi lazım biraz. “Zaten bu cins ciddî şeylerden bahsedenler, hususî bir isim altında tanınırlardı. Onlar Nizamıâlemcilerdi. Dünyayı düzeltmek zahmetini üstlerine alan bu aristokratların altında daha geniş bir tabakaya “Esafil-i Şark” adı verilmişti. Onlar kültürden, medeniyetten bu kahvedeki müşterek hayata yarayacak kadarını almakla yetinen günlük hazların ve geçim sıkıntısının veya çaresizliklerinin dışında yalnızca komiğin, aksayanın üzerinde zararsızca durmakla yetinenlerdi. Nihayet üçüncü bir tabaka, Şiş Taifesi gelirdi. Şiş, hiçbir inceliği olmayan, şehir hayatına intibak etmemiş yahut kaba insiyaklarını yenememiş insanlardı. Şiş Taifesi’nden bir insan kavga edebilirdi, bir Esafil-i Şark veya Nizamcı ancak Şiş’liği tutarsa kavga ederdi. Binaenaleyh, Şiş’lik biraz da iptidaîlik mânasına geliyordu. Ve yalnız bu taife, belki de kalabalık olduğu için Yarım Şiş diye kendi içinde de ayrıca sınıflanırdı.” “En iyisi düşünmemekti. Kaçmaktı. Kendi içime kaçmak. Fakat bir içim var mıydı? Hattâ ben var mıydım? Ben dediğim şey, bir yığın ihtiyaç, azap ve korku idi.” “Fakat düşündüğüm olmadı. Müstakbel damadım sanki üm-i menâfiü’l-âzâyı ve ilm-i simayı iflâs ettirmeğe karar vermişti. Hiç kimseyi öldürmedi. Hattâ bir tokatçık bile atamadı. Bilâkis evvelâ suratına, hangi pir aşkına olduğunu fark edemediğim iki sunturlu tokat yedi. Ağzının tam üstünü birinci sınıftan bir yumruk okşadı, sonra kafasında kahvenin en sağlam görünüşlü iskemlesi parçalandı. Daha sonra birbiri peşine gelen fâsılasız tekmelerle âdeta ayakları yerden kesildi, havada uçmağa başladı ve kahvenin kapısı önündeki kaldırıma yığıldı. Ah Yârabbim, o andaki sevincim!” Sonra velinimeti, Mephisto'su Halit Ayarcı ile karşılaşır bir gün. “Taşlıkta bizi lokanta sahibi karşılıyor. Halit Ayarcı elini sıkıyor. Demek bu da âdet. Param olursa ben de yaparım. Fakat onun gibi yapmam imkânsız. O güveni ben kendimde bulabilir miyim hiç? Bu lokantaya giriş değil, bütün bir fütuhat! O zamanlar el sıkmak âdeti olsaydı, İskender Mısır’a, Dârâ Yunanistan’a girdikleri zaman muhakkak böyle yaparlardı.” “Demek Kulüp rakısının başka cinsi de var. Niçin olmasın? Her şey sınıf sınıf. Kadınlar da öyle değil mi? Selma Hanımefendi, Nevzat Hanım, Pakize, sonra Pakize’nin kardeşi olduğu hâlde meselâ büyük baldızım... Hepsi ayrı cinsten. Daha niceleri var. Kâinat lâhana gibi, yaprak yaprak, kat kat.” “Psikanaliz, devrimizin en mühim keşfidir. Halit Ayarcı’nın sesi birdenbire diken diken oldu. - Bırak doktor şu psikanalizi... Allah belâsını versin! Biz şimdi rakı içiyoruz. Doktor Ramiz derhal psikanalizi bırakıyor ve hemen onun yerini İstakozu alıyor. Doğrusunu isterseniz, on senedir, onunla beraber olduğumuz zamanlarda benim de yapmak istediğim hep bu idi. Fakat beni davet ettiği meyhanelerde, masanın üstünde psikanalizden başka ağza konacak doğru dürüst bir şey bulunmazdı.” “Yeni gelen adam bir el işaretiyle bizi yeni baştan yarattı. Doktor Ramiz’le ben Tevrat’ın yeni yaratılmış adamı gibi, o anda duyduğumuz sevinç, hayranlık ve mahcubiyetle giyindik, örtündük.” “Demek son derecede şahsî! Mesele halloldu. Orijinal ve yeni... Dikkat edin, yeni diyorum. En büyük harflerle yeni! Yeninin bulunduğu yerde başka meziyete lüzum yoktur.” “Evet, bütün mesele burada. Siz teşebbüs fikrinden mahrumsunuz. Sonra idealistsiniz. Realiteyi görmüyorsunuz... Hulâsa eski adamsınız. Yazık, çok yazık! Biraz realist olsanız bir parça, ufak bir miktarda, her şey değişirdi.” “Dostum, işler bizden sonra dünyaya gelmişlerdir. İşleri onları görecek adamlar icat eder. Biz de bunu icat ettik. Bunu bizden evvel kimsenin düşünmemesi veya başka şekilde düşünmüş olması müsbet olmasına mâni midir, sanıyorsunuz? Biz bir iş yapıyoruz, hem mühim bir iş...” “Bütün kuvvetimi, cesaretimi topladım. “Ya pîr!” Fakat yalancıların piri kimdi acaba?” “Bununla beraber muhakkak insan eliyle öldürülmesi mukadder idiyse, Cemal Beyin ilk rast geldiği insan tarafından ve sırf Cemal Bey olduğu için, burnu o kadar kısa, alnı o kadar dar ve karışık, yüzü o kadar parlak ve itinalı, sesi öyle nazlı ve hımhım, gözleri öyle küçük ve parlak ve bakışları öyle yırtıcı kuş bakışı olduğu için, öldürülmesi icap ederdi.” “Ben aşktan daima kaçtım. Hiç sevmedim. Belki bir eksiğim oldu. Fakat rahatım. Aşkın kötü tarafı insanlara verdiği zevki eninde sonunda ödetmesidir. Şu veya bu şekilde... Fakat daima ödersiniz... Hiçbir şey olmasa, bir insanın hayatına lüzumundan fazla girersiniz ki bundan daha korkunç bir şey olamaz...” “Yüzündeki tebessüme hayran oldum. İnsan bu istihzayı bulduktan sonra ebediyete kadar müsamahalı olurdu. Çünkü bu istihza insanoğlunun toptan inkârıydı. Ona erişen insanın yapmayacağı, yapamayacağı şey yoktur. Eğer içine yerleşmiş yalnızlık hissinden bir lahza zehirlenmezse.”  Saatleri Ayarlama Enstitüsü bir kitap olarak bir okurun başına gelebilecek en iyi şeylerden biri. Bu kitap başucuna koyulur. Ara sıra açıp okunur. En beğendiğin roman hangisi diye sorulduğu zaman tereddüt etmeden ismi zikredilir. Sıradan bir okuyucunun ilk onunun içine rahatlıkla girer. Hayatı değiştirir, farklı bakış açısı sunar, düşünceye yeni ufuklar açar. Bir kere daha ruhun şad olsun Ahmet Hamdi Tanpınar... Read the full article

[mustafaokutan]

Utanma veya haya duygusu hem izzetinefsin, hem de şeref ve haysiyetin bizdeki bekçisidir. Onunla hem kendi izzetinefsimizi koruruz, hem de başkalarının izzetinefsine saygı duyarız. İnsanlara sevgimiz yüzünden onların şeref duygularını da incitmekten utanırız. Utanmayan hem sevgisi, hem de insanlık değeri olmayan kişidir. . . . Kitap kokusu ömrünüze sinsin 📚 ⚽️Okumak beyin sporudur🏀 ⚾️Bu karenin ve yorumun sahibi @mmerve_pehlivan teşekkürler. 🏐sağlıklı beyinler için takip etmelisiniz. 🏈Konu etiketimizi #kitapokufotografcek takip edin ve kullanın . 🏉İsminiz en başta yayınlansın. 🎾Fotoğraf ve hikayenizde bizi paylaş bizde kitaplarınızı paylaşalım. 🏸Facebook gebzevecevresifotograflari 🏓Tumblr ,🏒 Twitter ve 🏑Google + da biz varız🏏🎳 #fotografcekkitapoku#kitap#kitapkurdu#yazar#edebiyat#kitaplar#kitapkokusu#okumahalleri#kitapaşkı#kitaptavsiyesi #NurettinTopçu #Ahlâk #ahlak #TürkEdebiyatı #edebiyat #kitap #okuyorum #okudumbitti #dergah #dergahyayınları #SadeceOlumakDeğilBuMeseleBilirsiniz #framinghorizon2 https://www.instagram.com/p/BtRGBGvF_if/?utm_source=ig_tumblr_share&igshid=197jzsypupcxp

[uzunburakefendi]

.

"Tüm dikey nesneler, evrensel ekseni temsil edebilir: sütun, çadır veya sancak direği, dağ, insan, ağaç... En son sayılan nesne, kendinden en çok söz ettirenlerden ve monarşi bakış açısı tarafından en çok kullanılan biridir. Ağaç büyür, sürekli daha yükseğe doğru uzanır; üstelik bir yandan da dalları serpilir ve yaprakları gövdesini bir taç gibi sarar. Güzde ölür, baharda yeniden doğar; fakat bunun dışında hiçbir şey değişmez. Tıpkı yeri ve göğü birleştiren kralın yaptığı gibi tebaasına ışık saçar ve halefinde dirilmek üzere ölür. Hal böyle olunca ağacın sıkça kralı simgelemesinde şaşılacak bir şey yoktur."

syf.59

Mit ve simgelerden oluşan yüce bir kavram ve kişilik olarak "kral" üzerine çok kapsamlı bir eser. Tavsiye ederim.

#jeanpaulroux #kral #mitlervesimgeler #çeviri #nurifudaylkıcıroğlu #dergahyayınları #kitap #neokuyorum #okumakiptiladır #okumahalleri

View this post on Instagram

A post shared by Burak Uzun (@uzunburakefendi)

[elektrobiyat]

Henüz On Yedi Yaşında

Tercüman-ı Hakikat’te tefrika edildikten sonra 1881’de kitap hâlinde yayımlanan Henüz On Yedi Yaşında, fuhuşhanede çalışan 17 yaşında Kalyopi adlı Rum bir genç kızın hikâyesini anlatır. Ahmet ve Hulusi adında iki arkadaş beraber tiyatroya gittikleri bir akşam şiddetli yağmur dolayısıyla evlerine dönemezler. Bu vesileyle kalacak yer ararken biraz da zorunluluk gereği bir genelevde kalırlar. Buradaki hayat, burada yaşayan insanlar –özellikle Kalyopi– Ahmet Efendi’nin ilgisini çeker ve sadece hikâyesini dinlemek amacıyla buraya gidip gelmeye başlar. Tek istediği onu buradan kurtarmaktır. Ahmet Mithat Efendi, Kalyopi’nin hikâyesi özelinde Batılılaşmayla Avrupa’dan geldiğini düşündüğü fuhşu toplumsal bir mesele olarak değerlendirir ve eserde bu problem için çözüm yolları arar.

"Maahaza Ahmet Efendi'yi bu yerlerin acemisi bir adam olmak üzere telakki etmemelidir. Vaktiyle bu yerlerin pek müdavimi, pek alışkınıydı. Hatta bu sefahatten el çekmeye birinci sebep olan şey dahi yine o Mihnetkeşan hikâyesi olduğunu daima itiraf eylerdi."

[esskikafadan-blog]

"Rabbini arayan bir dindi aşkım!" #nurettintopçu #dergahyayınları #1kare1fotograf

[1001kelime]

Evvelâ insana kıymet vermemiz lâzımdır. ...bir ahlâk eğitimine kuvvetle başlamak lâzımdır. Bizim ahlâkımız hörmet, hizmet ve merhamet prensiplerini kendinde birleştiren aşk ahlâkıdır ... #yatahammülyasefer #MustafaKutlu #DergahYayınları @dergahyay https://www.instagram.com/p/B-kjMBuHBHX/?igshid=6crsqh1romt7

[ysfgrll]

'' Mahalle'' lerin kalıplarına sığmayan, uymayan, hak bildikleri yolda yürüyen iki kişi : Nurettin Topçu ve Kemal Tahir. Dünyaya gelişlerinde bir yıl fark var. Tanıdığım bu iki kişi, bir güce arkasını dayanmadan, kendi çabalarıyla, imkânlarını zorlayarak, tırnaklarıyla yetişmiş olup, görüş, fikir ve duruşlarıyla kendi '' mahalle'' lerinde, "aforoz" a uğramışlardı.

Ezel Erverdi

Nurettin Topçu / Dünden Kalanlar ve Geleceğe Umutlar

#nurettintopçu #ezelerverdi #hareketyayınları #kemaltahir #dergahyayınları

[stkguncel]

RT @hrkaserifklt: Ali Ayçil ile "EDEBİYAT ATÖLYESİ" kapsamında gerçekleşecek okumalar dizisinde, bu ay "Elias Canetti / Körleşme " kitabı tahlil edilecektir. #aliayçil #edebiyatdersi #kitap #sanat #tarih #dergahyayınları #körleşme #elíascanetti #edebiyatatölyesi https://t.co/Wq09r5MH4B

[muhammedalibayram]

Mustafa Kutlu üstadın sadece sevdiğim bir hikaye yazarı olmadığını, hayat, medeniyet ve şehir hakkında da pek çok görüşünü paylaştığım bir "dost" olduğunu hissettiğim kitabı... #MustafaKutlu #hikaye #dergahyayınları #kitaplar #books #edebiyat #türkedebiyatı #bibliyoterapi #biblioteraphy #okudum #Tavsiyekitap #muhammedalibayram_kitap #reading #مصطفى_كوتلو #كاتب_تركي (Konya, Turkey) https://www.instagram.com/p/CD-x3c8DSya/?igshid=rrhap8t999zx