#da vav

[beneathcandycoatedclouds]

Something that is making me insane rn about reading all these stories and hearing about innocents that have died after interacting with Solas is like. The point of view we are getting that information

I didn't know until I'd played through DA2 twice and was working on the world state that there was a way to save the Dailish after doing Merrill 's personal quest (I always thought honesty was the best policy with them and told them the truth about what happened). My Hawke was truly trying her best to help people and, to escape with her life and the life of her friends intact, were forced to fight the entire clan in order to escape.

I'm not trying to cleanse Solas's actions because he's not perfect but after listening to vows and vengeance and hearing the sorrow at what was happening to Elio I wondered how many people he couldn't save to achieve his goals, just like the Inquisitor, just like Hawke, just like the Warden.

Hell, it's a different game, but I didn't know there was a way to save Kagha in BG3 at ALL until I was over 500 hours in. There was one playthrough where I stole the statue for the tiefling kids and accidentally got the grove killed. Interactions in DAO where I'd be traveling and all the innocent farmers or mages who sided with us were getting murdered on the road because my attack wasn't coordinated enough. Does that mean that I shouldn't have intervened in the grove and just left the tieflings to fend for themselves? That I should have slit Kagha's throat at the first chance I got because she was a jerk? That Hawke shouldn't have tried to help their friend Merrill, or that the Warden shouldn't have tried to gather allies to defeat the blight?

We don't know all the details for how the veil works. We don't even fully have an understanding of spirits or the fade or magic in the DA world! But Solas, an imperfect but undying immortal mage who was there before the fade was separated from the waking world DOES have a better understanding whether we like it or not - are we really going to tell him he shouldn't try????

I'm crazy about the screenshots from reveals this far where Rook can say "comforting, coming from the god of trickery, betrayal, etc. etc. etc." and Solas - with softness in his eyes and a patience that wasn't there before the Inquisitor and the Inquisition proved to him that they were people too - says, "depending on the story". (Link)

Depending on the story!!! Depending on who is telling it!!!! I'm not going to stop trying to do what I think is right just because you are scared of me messing up in the process!!!!

[unfortunatelyevent]

an anoyances to reluctant allies to friends to lovers ship was everything I needed to be completely sold on this podcast

[ffecredalll]

Vav, kainatın da simgesi sayılır. - Arap alfabesinin 6. harfi olması dolayısıyla imanın 6 şartını simgeler. - Vav, yüce yaratıcının tekliği, yaratılanın çokluğu anlamlarını da taşır. İslam alimlerine göre Tasavvuf'ta 66 sayısı, Allah kelimesinin karşılığıdır

[cristianizandoalmas]

El nombre de Dios:"YHWH" tiene muchos significados y uno es "Yo Soy El Que Soy" Esas cuatro letras encierra un misterio tan grande y llegó a considerarse tan sagrado que los líderes religiosos prohibieron pronunciarlo, salvo en algunos rituales muy específicos realizados por los sacerdotes, hasta que con el paso del tiempo se olvidó exactamente cuál era su pronunciación. Distintos autores apuntan a una relación fascinante entre este nombre sagrado y el sonido de la respiración.

Esas letras se pronunciarían una a una de la siguiente manera: Yod – Heh – Vav – Heh. Ahora bien, la Heh es una letra que representa el ruah divino, que significa soplo, viento o espíritu. Esta consonante es la que se repite en el nombre dos veces, lo cual da la impresión de que la «respiración» es la idea principal del nombre divino. Por lo que muchos rabinos creen que el sonido del nombre de Dios es aquel que se produce en el interior del ser humano cuando respira profundamente.

Oímos que Dios que está con nosotros y eso es verdad pero la realidad es más asombrosa que esto. Dios, יהוה, está dentro de nosotros.

Mientras lees esto, estás respirando, pero además estás haciendo algo más importante, estás pronunciando el nombre de Dios. Aunque mantengas la boca cerrada, aunque seas ateo e incluso aunque te niegues a pronunciarlo, seguirás haciéndolo.

Inevitablemente. Porque comenzamos la vida pronunciando el nombre de Dios en nuestra primera inhalación y terminamos la vida pronunciando el nombre de Dios en nuestra última exhalación.

No podemos vivir sin respirar, como no podemos vivir sin Dios. Es una necesidad fundamental.

La respiración de todo lo que vive adora su nombre, porque la respiración de todo lo que vive es su nombre.

Crédito a sus respectivos autores.

[ismail-imkurbanim]

Vav Radyoyu kurandan da faaliyetine devam edenlerden de Allah razı olsun müthiş bir şey

[akinci]

"Üç Nokta"nın Aşkı"

Bir büyüğümden dinlemiştim vaktiyle, üç noktanın mânâsı için şöyle demişti: “Ân gelir üç noktanın anlattığını, bütün bir edebiyat şerh etmekte acze düşer.” Öyledir, bazen kelimeler kifayetsiz kalır duygular karşısında… Yazımızın konusu aşk olunca boşuna değil, yazıyla ilgili birçok başlık yazıp sildim ve az önce naklettiğim söz aklıma geldi. Evet, aşkı anlatacaksak eğer, bu yazının başlığı, üç nokta olmalıydı.

“Aşk gibi bir muallim yoktur!..” (Hazret-i Mevlânâ)

Aşk, sadece karşı cinse duyulan sevginin sonucunda oluşan bir duygu değildir. Bir yönüyle ilâhî olan aşkta; almak değil, vermektir maksat... Sevgini vermektir evvelâ, kalbini vermektir, ömrünü, kısaca seni sen yapan her şeyini vermektir aşk... Sonrasında kendinden geçerek sevgilide “hiç” olmaktır. Hiçlik kibirden yoksundur; hiçliğin riyâdan yana sıkıntısı yoktur. Gururun esâmesi okunmaz hiçliğin yanında...

“ÜÇ NOKTA” İLE NE ANLATILIR

Hakiki aşk dediğimiz duygu, her an O’nunla olabilme duygusudur. Her an görmesek de O’nun bizi gördüğünün farkında olma duygusudur, yani “ihsan” duygusunun şuurunda olmaktır. Ve ona göre hareket etmektir. Büyükler ne güzel demiş, “El kârda, gönül Yâr’da” diye…

Cenâb-ı Mevlâ’nın rızâsı için gönlümüzde büyüttüğümüz ve âşık olunası yegâne varlık Hâlık-ı Zü’l-celâl Hazretlerine duyulan nihayetsiz sevginin adıdır, aşk… Aşk, O’na ilticâ etmek, O’nunla buluşmak, O’nunla olmak değil de nedir?!

Nitekim aşk, “kuru kuruya seviyorum!” demek değildir. “Nedir o hâlde?” diye sorulsa, O’na giden yolların hepsidir, belki de en güzel cevap şöyle olmalıdır:

Kelime-i şehâdettir aşk, ki şâhitlik etmektir Rabbin birliğine ve ilâhlığına; sonra Rasûl-i Kibriyâ Efendimizin O’nun kulu ve elçisi olduğuna…

Ahde vefâdır aşk; hiçlikten çekip çıkaran, sana ruh ve nefes bahşedene hayran olmaktır… Elest bezminde verdiğin söze sâdık kalmaktır.

Ezandır aşk; dinleyeni mest eyleyen, huzurda durmaya, huzurla dolmaya çağıran… Yâr ile beraber olmaya dâvet eden…

SEVGİLİYLE BULUŞMA HEYECANI

Namazdır aşk; Efendimizin gözünün nûru olan, “…Secde et ve yaklaş!” (el-Alak, 19) buyuran Sevgili’ye ulaşmanın yoludur. Kıyâmda yüce kudret karşısında elif gibi dururken boynu bükük, secdede vav gibi durur insan, acziyeti itiraf sadedinde… Tahiyyatta diz çöker, mecâli kalmaz Sevgili’nin aşkından, selâmlaşır, duâlaşır, konuşur.

Oruçtur aşk; susuzluktan dudaklar çatlatırken gönle damla damla sevgi pınarı yerleştiren… Ramazandır aşk, yılda bir, ömürde kim bilir… Sahurdur, iftardır aşk… Hayatın her alanına aksi vurur güzelliğinin…

Zekâttır aşk; cümle ihtiyaçlardansa Rabbin rızâsı için başka ihtiyaç sahiplerini gözeten…

Hacdır aşk; gidilmesi en güzel yer olan… Kâbe’dir aşk, bakmaya doyulamayan… Arafat’tır aşk… İhramdır. Sevgili’yle buluşma heyecanını, sevincini doya doya yaşamaktır.

Kurbandır aşk; kurbiyyet kazandıran, nefsi temizleyen… Kan değildir amaç, et değildir; Sevgili’nin rızası, aşkı, muhabbetidir.

AŞK NEDİR?

Ve dahi zikirdir aşk, dilden kalbe yol alan…

Râbıtadır aşk, gönlünü sevdiğine bağlayan…

Murâkabedir aşk, huzurda huzur bulduran…

Tefekkürdür aşk, sevgiliye doyamamaktır… Büyüklüğünü tahayyül etmektir.

Tevekküldür aşk; Yâr’e gönül verdiğin gibi, tedbirini aldıktan sonra her şeyini O’na emanet etmendir.

İnfaktır aşk; şeytan fakirlikle korkuttukça, Sevgili’ye harcanan ömür gibi harcamaktır elinde ne varsa…

Besmeledir aşk… O’nun adıyla başlayıp O’nun adıyla bitirmektir, her ne yapılacaksa bu dünyada…

Ölümdür aşk… Şeb-i arûsa vesîledir… Aşkı yaşamanın, sevgiliye kavuşmanın, düğün gecesi mesâbesinde O’na döndürülmektir.

Hâsılı, Allah aşkı varsa kişinin içinde, hayatta ne varsa, aşktır onun için… Dağa, taşa, yağmura, kara, hayvanâta ve nebâtâta baktıkça aşktır her ne var ise onun için… Uyumak da aşktır, uyanmak da… Nefes almak da aşk iledir, nefes vermek de… Nefes aldıkça Allah der âşık… Nefes verdikçe Allah…

KİME AŞIK DENİR?

Öyle girift bir duygudur ki bu aşk, her yol sevgiliye çıkar… Mürşidini seversin O’na çıkar… Peygamber Efendimizi seversin O’na çıkar… Mürşidini severken -hâşâ- “Allah sevilmez!” veya “Allâh’ı seven, Peygamberi sevemez!” mantığı çıkmasın yazdıklarımızdan… Şöyle ki Ebû Saîd Harrâz -kuddise sirruh- bir kere rüyâsında gördüğü Peygamber Efendimiz’e:

“-Yâ Rasûlallah! Beni mâzur gör. Zira Allâh’ın muhabbeti, Sen’in muhabbetinle meşgul olmama imkân vermiyor!” demişti. Bunun üzerine Rasûlullah buyurdu ki:

“-Ey mübârek! Bilmez misin ki, Allah Teâlâ’yı seven, beni sevmiş olur. (Sevgilisini seven, sevgilisinin sevgilisini de sever).” (Kuşeyrî, s:445; Ayrıca bkz: Attar, s:493)

İlâhî aşkı en iyi şekilde terennüm eden, içten içe yanan Hazret-i Mevlânâ, ömrü boyunca hep bu şekilde yanan gerçek âşıkları aramıştır. Buyurur ki:

“Bana öyle bir âşık gerek ki, içindeki alevden kıyâmetler kopmalı, gönlünün harâretiyle ateşleri bile kül etmeli! Gökler, onun güneşleri solduran nûruna bakıp da «Mâşâallâh, Mâşâallâh!» demeli!..”

Ey Rabbimiz, Senin muhabbetin ile yanan, hayatı aşk olanlardan eyle bizi… Her işini, her ibadetini aşkla yapanlardan eyle… Aşkımızı da rızâna vesîle eyle… Bizi bize bırakma, bizi Sen’den ayırma, bizi muhabbetinden ayırma yâ İlâhî… Âmîn…

Kaynak: Merve Güleç, Şebnem Dergisi, 129. Sayı, Kasım 2015

[06chrome06]

istanbul puslu karaltıyla müstef'ilün bir gemi

duyulur padişah saltanatıyla bulutlara demirlediği

soğuk akşamlar çalar saatlar kadife konakta

ben uyansam da ayışığından müjgân uyumakta

o soyut kuşlar su aydınlığında atlas yorganların

yüz yıllık hüznüyle yüklü osmanlı zindanlarının

pul pul dağılırlar tasalı bol yansımalı boşlukta

ben uyansam da ayışığından müjgân uyumakta

gece hattât yesârî'nin süzüldükçe vav kayıkları

işlenir yeni baştan bütün sevmek yanlışlıkları

bilmem tamamlanır mıydık bir başka yaşamakta

ben uyansam da ayışığından müjgân uyumakta

o şarkı söylese çalgıların korkup bıraktıklarından

büyülü tamburların kendi başlarına çaldıklarından

ulaşır hâfız post'a sesi yankılarla sonsuzlukta

ben uyansam da ayışığından müjgân uyumakta

Atilla İlhan

[aynodndr]

MUHKEM PRENSES

Leylaklar sen kokulu, goncalar sen yüklü

Hüdhüd kuşu suskun, gözlerinde sen saklı

Güvercinler elleri boş döndü aradı da seni

Sen Sebe diyarında Belkıs imişsin bana yasaklı

Sakla gülüşlerini çalmasın hüznün yabancıları

Şam'da sabah selası gibi yokluğun böler geceleri

Ey sen ki başka diyarların muhkem prensesi

Gözlerin savaş yerimdir, mavzer mavzer heceleri

Sarıkamışta kar misali zemheri de kalmış gönlüm

Ben şehit değilim ama gözlerini yüreğimle gömdüm

Ömer Hayyam'da ilhamsın, divan-ı makam dizesi

Ağlaşır kerimeler, ağular yudumlayan ömrüm

Mevleviler semah dönsün gözlerinin rengine

Kızılırmak türkü yaksın gülüşünün ahengine

Kerem'i tutuşturan bendeki sam yelinin sesi

Zümrüd-ü anka ile yollanayım yar Babil'e

Köroğlu'ndan kıratını istedim geliyorum sana

İnce Memet Hatçesine kavuştu hasretim sana

Yazsınlar diye Nabi'ye, Fuzuli'ye söyledim seni

Elif gibi sev diyenler halt etmiş, vav gibiyim baksana!

Kuşandım aşkımı, burası sevdamın kalesi

Gönder tabur tabur bakışlarını, vursun mermisi

Alamut'ta isyankar Hasan Sabbah'da kimmiş?

Melikşah'ın yapmadığını yaptın gönlümün nefesi!

Şiir : Kürşad Berkkan

[okur46blog]

Ve korumak/kollamak seni

Yüzünde gezinen o g'ezgin haritalardan

Memleket olmak viran mabedine

Kahramanı olmak abadının

Elleriyle su taşımak yaralı bir dağ ceylanına

Öylesine özgür bırakmak

Ve öylesine tutsak

Ahh direncimin kırılma noktası

Eyy incinen derdime yegâne derman

Ve bulmak seni

Tam da kaybettiğin yerde kendini

Siretine bir kûple aşk üfürmek

Bakışlarında ki mirat

Omuzuna tüneyen

ikindi gölgesi oluvermek ansızın

Vurulmak tüm kör noktalarda

Ve sınanmak seninle

Ahh acıyan y'anlarımın has ipliği

Eyy içimin çözülmez ilmeği

Ve unutmak seni

Hayatının en fiyakalı filmini izlerken

Gözlerinin sahnesinde

Tecelligâhı olmak en duru halinin

Tel tel dağılan saçlarının arasında yol olmak

Dizginsiz ama dingin

Ve öylesine mağrur

Ahh vav meclisinde diz kırdığım

Eyy b'ağrımda ki, mim durağım

Ruhu Azade

[avalonunezgisi]

o vav başı ya da nehri geçirten herhangi bir levha, bunlar küçümsenecek son şeyler.

[cahitzarifoglusozleri]

Yedi Güzel Adam

Bu insanlar dev midir

Yatak görmemiş gövde midir

bir yara açar boyunlarında

Kolkola durup bağırdıklarında

- Yar kubanın olam

Dağlar önüme durmuş

Ki dağlanam

Çekip pırıl pırıl mavzerler çıkardılar oyluk etlerinden

Durdular ite çakala karşı yarin kapısında

1.

Yedi adam biri bir gün

bir kan gördü

gereğini belledi

yari asla koynuna

Ayırmaz kanı yanından

Beyaz haberlerim var kardeşlerim

- Bir güzel ince gelin

Kabartır göğsünü toz duman içinde

gelinliği durur çıkartıp bıraktığı yerde

İçerlerden bir taşlı tarladan

Kaynayan nehrin gözünde

unutmuş gelin alınlığını

Avuçları sıcacık yumulu bedenine dayalı

Kalın bilekli badem topuklu

Seyirtir o ince gelin

g r e v l i'lere şifalar götürmek için

Beyaz haberlerim var kardeşlerim

- Gölgesiz meydanlara

aklı yağmalayanlar arasından

yayılırsa karanlık fısıltılar

ya da güzel dışlı yapay çiçekleri

Muhtemel bir genç kızın

Başına atılırsa

yedi adamdan biri

Bir gün bir kan göreni

Kabukları soyulmuş

Taze devrilmiş bir ağaç gibi

Çeker çıkarır kendi kadınlarından

Fırlar yataklarından tatlı uykudan

Çıplak yalın ve güzel adaleli

O er alarak

Seyirtir danseder gibi

- Önce sağlam olmalı arkam

O ince gelin

Berilir hemen ardında erin

1000 yıl durmadan en atmış bir çınar gibi

G i d i y o r dansöz gibi

Yere ve göğe açık avucunda o kan

O işlem onda güvercin ve sevap

Onlarda en ağrımalı yara

Ve yollanıyor o güvercin onlara

Güvercin değişiyor gittikçe ondan

Güvercin değişiyor vardıkça onlara

+ ve aman ne uzun sürüyor bir düşman öldürmek +

Yedi adam artık bir kan göreni

Varıyor dengede

Kuğu gibi sarkıyor onlara

akıyor onlara

şiirler söylüyor ve mısralarında

işlek çelik kümeleri

ve kalkıyor her bir ulaşmasında

iki yanında sülüs ve vav gibi

bir vuruşta öldüren elleri

-Karanfil serpercesine

Bir kez daha vurdum ya Allah diye açtığım yaralara

-Güzelin düşmanı güzel olur

güzelin yari güzel olur

O varıyor tüm meydanlara

Kanı okşayarak ve kabartarak

Kanı okşa ve kabart

Ve sonra sabah kahvaltısında

İçinden geçirmekle varsın sofrana

Çocuklarımızın ellerinde büyüyen gagalı şeylerin

Tanrının buyruğu ile ortaya çıkarttığı

Gürbüz bir yumurta

II.

Yedi adam biri bir gün

bir aşk gördü

gereğini belledi

ölüm girse koynuna

Ayırmaz aşkı yanından

Beyaz haberlerim oluşuyor kardeşlerim

Daha ne kadar saklanabilirdik seninle:

Yaylalardan nasıl geçtik

Çobanlara yetişemedik ama uzaktan

zahmetsiz ve hiç kimseye değil gibi konuşan ağızlardan

Ne bilge sözler dinledik

Sığındığımız

Ve içinde saçlarımız göle girmiş gibi ıslanan

O dev O kabul eden O izin veren mağaralar

Yine açık yine buyur'lu

çekildi üstümüzden. - Çalıların

Bilen duruşlarıyla karşılaşırdık koşuşurken gizlilere

Güneşi tez gördük dağlarda

Ormanın ay çiçeği gibi uyanan hayvanlarıyla

İlk iş gövdemizin acıktığını anlamak oldu

Gittik kokladık ekmeğimizi tarlalarda

O gün gezdim seni elllerimle

Söyledin: Geniş vuruyor yüreğin

Ülkeye tez giden ayaklarımla varıyorum

Kanım temizliği seven bir kola atılıyor durmadan

Yıkanmış güneşte yeni kurumuş çarşaflar gibi

Serin ve ürpertici gövden

Yaklaşmaktasın ve & çok yakınıma taşıdığım & güller

Sana canı gönülden aşık oldum meleğim

Kollarına gümüş bilezikler düşündüm

Dostlar buldukça onlara

Kalın kaşlarını övdüm

Güzeldin

Gövden gerilmiş devinmekteydi

Bir tobloda gibi her bakmaya değişen

Karanlık anlamlardan arınan yüzünle

Hakkı verilmiş

Zehirleri alınmış kazanlarda

Demirle birlikte çeliğe koşmaktaydın

Ve döllenmekteydin mengenelerle kucaklanarak

İşçi eğilir bükülür ve doğrulur

Köylü bükülür doğrulur eğilirken

İnsan iyi maden kuyumcuda

Güzeldin & Gövden

Yeni bir iklim gibi yayılmaktaydı karalara

Ağaçlar,kırlardaki hayvanlar kasabadaki insanlarca

İşte davetliydin

Acıktık bıçaklarına kanımızı gütmekteymişin gibi

Gelip acı sözlerin için

Bir çekmece koydun yaralarımıza

Ve ellerin uçuşan yapraklar gibi

Brden

Nasıl yalnız olduğumu anladım

Kimseler yoktu ikimizden başka birbirine bakan

Susuyor sessizce

Aşkla ilerliyorum

Milletim bileniyorum

Devirmeye

Devirmeye safrası beynimi üleşen

Elleri karımın üstünde birleşenleri

Bundan böyle yekinmeye hevesli yüreğim

& sanatsever halkımıza duyrulur &

Aklım eski izlerde şimdi

İz demek

Bir geniş

Bir kendine dönük bir en ileriye

Yol demek

Usulca kalkıp gidene: Dur

Ki çevrileceksin

Toydun cesurdun

Gençtin atıldıın

Bilmezdin atıldın

Kabuğu oydun oydun

Kabukta kaldın

Sis iner örter mermeri

ağacı binayı

Sis kalkar kalkmaz

Gürünür mermer

Ağaç ve dev

Bu adamlar dev midir

Yatak özlemez gövde midir

Gül açar boyunlarında

Kolkola durup bağırdıklarında

Bomba düşmüş gibi deprenir toprak

Konuştuklarında

- Yar kurbanın olam

dola yaşmağını bileğime

Ki düşmanı güzel vuram

Çekip mavzerler çıkardılar oyluk etlerinde

Durdular ite çakala karşı yarin kapısında

III

Yedi adam biri bir gün

bir yar gördü

gereğini belledi

yari asla koynuna

Ayırmaz yari yanından

Alev gerekli kentliye

Bu ısıtma devleri kentte

bir an önce inmeli oğlum

& bütün gün badem çırptım

üzümün tehini armudun çürüğünü ayıkladım

uykuya geç vardım

yatağın içine elimi daha yeni koydum

rahatıma doymadım ama..&

ÜMMETİ GÖZETMEM GEREKLİ

Ben seni beyaz haber ustası

Olasın DİYE boğmadım - DOĞURDUM

Beyaz haberlerim için hazır olun kardeşlerim

Anam su döküyor ellerime

Bedenim hızla kaçıyor

Gözlerime toprak atan uykudan

Suyu çarptıkça yüzüme ve gözlerim yalnız

Yanıyorlar

Yemi torbanın dibine gelince beygir

İri saman saplarının arasından

İri etli dudaklarına

Küçük zor bulunan arpaları topluyor

Bir parça daha yükselen

bir parça küçülen

Bir parça daha uzak duran yıldız

Beygir ve yanında duran semeri

Evin gerisinde yığınla odun - badem dalları

Ve kuru alıç kökleri

Ve ben o zaman bilmezdim halka

Ateş gerektiğini

Çalışır gün boyu kuru ağaçları devirir

Badem çırpar budardım yaban çalıları

Gün tepeme değsin öğleye durayım

Gün tepene değsin öğleye durasın

Kökleri hem derinleri hem sığları sarmış

Durmaksızın nimet devşiren

Ceviz ağacının altında.-

Öğleye durmayı

Hiç düşündüm mü ağaç neden hayvan değil:

Çünkü kan'dır hayvan

Damardır ağaç

O ceviz ağacının altında

Dallarına ve köklerine

Bir öz su damarı gibi bağlanarak

Onlar ve ağaçlar

Toprak ve kalbinden doyurduğu hayvanlar

İşitmişler bakın onlarla

Onlar ve yapraklar

geniş bir ağızla üfürülüyormuş gibi kımıldamaya başladılar

Onlar ve tüfeğimi doğrulttuğum kuşlar

Şimdi öldürme vaktim değil

Baaşıma omuzlarıma konun

Dudaklarımdan ve kalbimden dinleyin

& İşte bakın ekmek böyle tutulur &

Öğleye durarak bağlıyorum bu tepeleri

O tepelere

Eğlenme doğada - kentte bu gece ışıklar yanmadı

Damlardan

Çorba dumanı yükselmemekte

Yufka ekmeği

Toprak ve ağaç kokulu ellerimle

& İşte bakın ekmek böyle tutulur &

Şu en artist

Ve lokmayı taşıyan parmakların ucunda

Pıt pıt bir damar gibi atan

Yemin ve billah

Sıcak bulgur aşının kalbidir

Dedim çünkü kalk

Yoksa sütüm helal olamaz

Düşündüm sol kolları kesik insanların

Ne denli mahir olduklarını sağ kollarında

Beyaz haberlerim için toplanın kardeşlerim

- Adım Mustafa ve Niyazi ve Abdurrahman

Kafkas yaylalarında çadırlarımın

Sürülerimin ocak taşlarımın

İzleri vardır & doğup yürümeye başlayınca

Çıplak basmıştım toprağa &

Yine de ana'vazım duymasam hiç uyanmam

Bedenim öylesine yorgun babam öylesine ölü

Ölü gibi kımıldamıyor dedem

Sini belli kendi belli değil

Ne bir hak torunlarında ne yaşayan bir arzusu

Ellerim yumruk dizlerimin arasında(tam üç yüz yıl)

Etim etimin sızısını alsın diye

Kalk çünkü sabah yıldızı

Bir mızrak boyu yükseldi

+ iri ve zeki

uçları nemli bir göz gibi +

IV

Yedi adam biri bir gün

bir bela gördü

gereğini belledi

Yalvarsa evleri harap kadınlar

ve ağlayan bir kaç çocuk

Kamalar salınsa karnına

ayrılmaz belalı yanından

Haberime kulak asmayıp - Duymadık

Demeyesiniz kardeşlerim

Ülkem bugün

Yariyle buluşmuş gizlilerde

Tepeden tırnağa yeni yıkanmış

Ve örtüler içinde

Göz kapakları kale kapıları

Gibi örtülü

Yassı gözlü kabarık alınlı

Kalbine ve beline zengin

Düzgün bedenli bol saçlı erkekler gibi

Ülkem

Tepeden eteğe yıkanmak için

Aşıdan sonra paklanan

Ovalara yayılmış kadınlar

Evi uçsuz bir yol gibi bekleyen

Yavruya verilecek süt gibi

En sıcak yerinde bekleten

O kadınlar gibi ülkem

- Yürürüm bayırlarda

Gücüm ne merkezde tartmak için

Kulak verir

Dinlerim ağacı

Geçerken beton döşeli apartman kaykılı toprakta

Sesim nasıl etkili yoklamak için

Durdurur sorarım kentliyi

Ne haber böyle :

Nereye :

Bela üreten elim

Nasıl davranır belalar içinde

Sınamak için

Uzanır okşarım saçlarını ey yarim

Bakarım aşık ve hoyrat ellerime

Bir gün sapsarı kesildim

Öyle bir tabiat vardı ki gövdemde

İnsanları görmezdim bile yanımdan

Bir hava bulutu gibi geçerlerdi

İçimden

Gidip dağlara

Kafa tutmak gelirdi

Bir gün ben

İri ve kaslı gövdem

Sapsarı kesildim

Hali harap bir dev çıktı önüme

Gözlerini öyle açtı ki yüzüme ve ağlamış

Sonra söyleştik

Bu bir nöbet devriydi kardeşlerim

Bizimle aşkta olanların

Eline su döksünler

Çadırlarının önüne o küçücük

kilimleri sersinler

V

Yedi güzel adam

Biri bir gün bir dağ gördü

Gereğini belledi.

Ki o dağ

Ağaçsız ve yalnız

Gökle alıp veriyordu.

Rüzgarla ürperir gibi olurdu

Beygirin derisi nasıl ürperirse boydan boya

Dokununca.

Yılanla akreple kertenkele

Tavşan keklik kurtla

Onlarla

Hayvanlarla kımıldanırdıı

Dağ bu

Serpilmiş atılmış yer kapmış

başa kuruluş.Böbürlenmeden iri kendiliğinden koca

Dağ bu

Devir. söz gelsin. kervan devri

Eteğinde ipek yolu zencefil yolu

Kara ve beyaz yolu zenci. Develer

İçerek karınlarından tüylerinden geçirerek

Dağı yiyerek. söz gelsin. beslenirlerdi

Dağ bu

Devir kuş devri

Geçerdi kartal

İşte o kartal

Renksiz ısıvermeden

Ürkmeden ürkütmeden

Kendinden geçerek süzülür

Dikine batar dikine çıkar

Coştumu

Vurur kendini dağa - ölürdü parçalanarak

Dağ bu

Devir aslan devri

Yer yer toplaşarak

erkekli dişili

Sık sık oynaşarak

Devir insan devri

Geçti geçti

İnsan geçti

Et geçti kan geçti

Göz geçti

Gelenler

Yeni gelen yeniden sonradan gelen

Geçti geçti

Dağ bu

Yılanla kımıldanırdı

Yılanla kımıldanırdı

Yedi güzel adamdan biri

Bir gün bir dağ göreni

Durdu sevmeden bilmeden devinirken

Durdu durdu seyreyledi

Sordu :

dağ nicesin

günde mi gecede misin

geçmişte şimdide

yoksa gelecek bir düşte misiin

Dağ serpildi

Atıldı yeniden yer tuttu

İlk kez yılanla kıpırdanmadı

Gözü görür görmez

Dağa göçtü güzel adam

Eteğinden yukarıya üç gün

Yürüdü.Bir yılda dolandı

Çevresini.Eğlenerek kayalarda geceleri

Yürüdü günde ve bir kuş gibi

Görerek de

Durmadan dolandı dağın çevresini

Artık dağ yılanla kımmıldamadı

Kımıldardı onunla

Hırçındı adam hep hırsla

Yaralıymışca inlerdi

Yüzü durgun gözler duru berrak

Hırslanırdı ayağıyla - avuçlarından ter akar

Omuzlarını burardı

Ola ki anlatsa dağ

Der hırçındı adam ince bilekli

Azgıın topuklu

İnce uzun parmaklı karınsız

Karşı koyan omuzlu

Yerken güzel yer doymadan kalkar

Oturarak ve hayvanlardan bile

Gizlenerek işerdi

Adam hırçındı - saçları uysal akardı

Rüzgarla kardı

Esinti olmadan zaten akmaktaydı

Uzun boylu değildi

Ama kendinden uzunu yoktu - yalnızdı

Geçince önünden

mağaralardan kuş tavşan kurt yavrusu

Dağa vururlardı

Serçe tohum düşürürdü ağzından

Tavşan yeşerince onu

Yerdi kökünden

Ot üremedi

Ağaç üremedi

Dağ ağaçsız ve yalnızca

Gökle alıp veriyorrdu

Adam küçük bir kaya düzlüğünde

Toprakta mağra içinde mağara kapısında

Kaynak başında kuru yamaçta

Dururdu

Eğilip alnını

Yaydıkça yere iki elinin arasına

Göğsü çatırdayarak eğilir

Parçalanarak doğruldukça

Dağ cezbelenir

En yüksek zirvesini kayalı alnını

Yamaçlar yamaçlara yayılan yüzünü

Adam eğilip koydukça yüzünü toprağa

Eğilip koyacak yer arardı

Dağ cezbelenince

Doğrulup eğildikce

Ovaya bir anda

Kentler serilir

Yollar fabrika çevrekleri bentler

Yedi adamdan biri

Bir gün bir dağ göreni

Yeni bir soluk çekti içine

Deeğişti aynı kalarak

İndi kente

Dağıyla

Esen başı

Serin başı geniş kollarıyla

Gözleri yüzünü kaplıyacak gibi büyüyerek

Ve şakaklarında

Avuçlarının arasında güçlükle tuttuğu

Bir şey duruyordu

Yedi adamdan bir dağ göreni

Buyruğu dağa diyeni

Dağdann buyrukla kente ineni

Suları yürüyerek geçeni

Çekip mavzerini çıkardı oyluk etinden

Durdu yarin kapısında

VI

Yedi güzel adam

biri bir gün

bir sofra gördü

gereğini belledi

Sağdan soldan

hoşça davetler gül kuyusu etler

mevkiler

sözümona kadın

entrika

tehdit

teklif pof pof

kazanç

savaş

tümü ölüm işaretleri

O ayrılmaz sofrasından.

Yedi güzel adamdan biri

Bir gün bir sofra göreni

Diğer kardeşleri gibi

tanrı adıyla başlansın cömertliğe

misillu

bir sözle

nalbantyani bıyıklarını çekerek

çöker

Mavi bir yemekle başlardı

bir kaçış

belleğime vur benim

az'ı vur debelensin

bir at ansanblesini

şaha kalkmışlığın psikodinamiğinden vurarak

çocuk avuçlarında tablolar

yalın kılıç ve ünleme isteği

ile

soy bir yanımı

uzat mahzenlerdeki ses bloklarının içine

hoyratken

ellerim birer oymak bir göçebelik

kız kazımağı

daha bayıltıcısı olmadı iliklerimde

Ha ben ha varlık göçmeni kalbimin şuuru

ağaçları dereye fırlatıtırır yamaca

bilinçle ürküp

evciliklerden

Gün - gün Gün - gün

Yar bu obada

evinde

bir laleler içinde

döşeğine ve uşkusuna

binilişine ve ekmeğine rahat

ulu önder mübareki

tasasız ve yavrusundan emin

iken

Yedi adam her biri

obalarda

bal kutusu kayalarağzında

toprağın

al suyu al tohumu

ya hak

insana doğru

kıvrımları kokuları

yükselir uçuşurken

herbiri bir bezirgan oku

bir kervan koruyanı

Her biri

bir yedi güzel adam bahadırı

beyi ya kılıççısı

olarak dolanırlar iken

obalarda

kentlerde

bahçelerde

evağızlarında

Bir gün bir sofra gören yiğit

bir kadın dövdü

elini bin tövbeyle yıkadı

Senin adınla başlarım ekmeğe

Senin izninle varsak yarenliğe

Dostluk olup yardan dostluk görerek

Göçer sözümüz dörtbaşlı ejdere

Bir gün bir sofra gören yiğit

Bir günah sevdi

Belini bin tövbeyle yıkadı

Senin adınla...

Senin izinle...

Dostluk olup...

Geçer sözümüz...

Gün - gün Gün - gün

Onlar o oada bu obada

Kan dolaşımı soluk hızlanışı safalarında

yavaşlayıp duran tunç kaplar

parmak uçlarında bakır oyukları

aşk var

ak bir mermer damarı yarıldı

toprağın derininde

üstünde

kızını ve oğlunu avutuyordu

Tayları deli dolu genç yalaz

Engin otluklarda

Bir milyar koyun keçi manda mecik

Uzaklaşıp sırlı başlardan

başıboş ve görevsiz

Çepeçevre sohbete oturmuş gibi

Dana irisi köpeklere

doğru

kuşku duymadan yaklaşarak

azgın dişleyicilerin önünden

bilmecesiz

bir köylü kalabalığı tavrıyla

geçerek

Sevgili anneciğim

Kemiğim

Uyanınca dağın bayrağını açarlar: ova

Güneş yine aynı eğriden görünür

ve sofralar binlerce

esenlik dolu kızlarla serilir

- ne de kuşlar sabırsızlanır -

Çocuklar

Anne

Ve peşlerinde

Uykunun ve yatağın çiçekleriyle

Süzülüp gelen yaşlılar

Sofranın eteklerinde

Çok oldu renk yollarını

Çatı kirişlerini

Değirmenin taşlarını

Onaran kişiler

Bileklerinde beylikleri

Sular geçirip ağızlarından

Seyirttiler

Onun sabah sofrasına

Sevgili dostum

etim

Cahit Zarifoglu

[ffecredalll]

Anne karnındaki bir insan sureti ya da secdeye varmış, acizlik makamında bir kul silüeti: Vav... Çileyle yoğrulmuş bir kulun edeple eğilişi, alnını seccadeye sabitleyişi, sıfır olup sonsuzluğa uzanışı... Hepsi "vav" ismiyle müsemma! Vav, adı söylenmeye bile çekinilen bir gizli sır, bir ağır emanet gibi kalpte saklanmış. Kalbe hayat veren müstesna sevgilinin sembolüne dönüşmüş, kâinatın ta ilk gününde. Allah'ın (cc) Vahid ismini, birliğini ve benzersizliğini, temsil etme görevini üstlenmiş. Ve Rabb'in kudretiyle yarattığı kâinatın yerini tutmak bir tek vav harfine nasip olmuş.

Vav, hayatın özeti bir nevi, yaşantısı Allah'a (cc) yakın olan bir kulun büyük sevdası, bir hattatın baş tacı her daim... Hat sanatının ilk öğrenilen harfi o. O yazılınca, diğerleri peşinden bir bir dökülüveriyor. Diğer bütün harfleri, kelimeleri bir araya getiren, eksik parçaları tamamlayan harf "vav". Tıpkı ayrı duran hatları sımsıkı birleştiren bir çengel gibi... Bir de rahlenin önünde kendini vav çekmeye hazırlayan öğrencinin imtihanı. Çekilmesi en zor harf olduğundan bu. Koca bir kalp dolusu aşk, çok maharet, çok sabır istiyor...

[yaohuhcosta]

🥀🥀𝕆 ℂ𝕆𝔻𝕀ℂ𝕆 🍁🍁

​​​​​​​​​​🇭​🇪​🇧​🇷​🇦​🇮​🇨​🇴​ 🇦​🇷​🇨​🇦​🇮​🇨​🇴​

𐤉𐤄𐤅𐤄 𐤉𐤄𐤅𐤔𐤏

𝔸ℂℍ𝔸𝕍𝔼 𝕆 𝕊ℍ𝕌𝔸𝕄​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​

🇾​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​🇦​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​🇴​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​🇭​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​🇺​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​🇭​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​ ​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​

🇾​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​🇦​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​🇴​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​🇭​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​🇺​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​🇸​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​🇭​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​🇺​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​🇦​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​🇭​​​​​​​​​​​​​​​​​​​​

𝔸 ℍ𝕚𝕤𝕥𝕠́𝕣𝕚𝕒 𝕍𝕖𝕣𝕕𝕒𝕕𝕖𝕚𝕣𝕒 𝕕𝕠 𝕍𝕖𝕣𝕓𝕠 𝕕𝕖𝕤𝕔𝕠𝕟𝕙𝕖𝕔𝕚𝕕𝕒 𝕡𝕠𝕣 𝕌𝕞 𝕄𝕦𝕟𝕕𝕠 ℝ𝕖𝕗𝕖́𝕞 𝕕𝕖 𝕌𝕞 KEHUVIN 𝔸𝕟𝕛𝕠 ℂ𝕒𝕚́𝕕𝕠: ℕ𝕠 𝕔𝕠𝕟𝕥𝕖𝕩𝕥𝕠 𝕕𝕒 ℂ𝕣𝕚𝕤𝕖 𝔼𝕩𝕚𝕤𝕥𝕖𝕟𝕔𝕚𝕒𝕝.

𐤉𐤄𐤅𐤄 𐤀𐤅𐤋𐤇𐤉𐤉𐤌 𐤄𐤅𐤃𐤔𐤅𐤏𐤄

𐤉𐤄𐤅𐤔𐤏𐤄 𐤄𐤅𐤋 𐤌𐤉𐤄𐤔𐤇𐤉𐤉𐤌 𐤀𐤅𐤋𐤄𐤉𐤌 𐤄𐤅𐤃𐤔𐤅𐤏𐤄 𐤓𐤅𐤇𐤄 𐤉𐤄𐤅𐤔𐤏𐤄 𐤀𐤅𐤋𐤄𐤉𐤌 𐤄𐤅𐤃𐤔𐤅𐤏𐤄

𝕐𝔸́𝕆ℍ𝕌ℍ-𝕌𝕃𝕂ℍ𝕐𝕀𝕄, ℂℝ𝕀𝔸𝔻𝕆ℝ 𝕆 ℂ𝕆́𝔻𝕀𝔾𝕆 𝔼́ 𝔸 𝕃𝕀́ℕ𝔾𝕌𝔸 ℍ𝔼𝔹ℝ𝔸𝕀ℂ𝔸 𝔸ℝℂ𝔸𝕀ℂ𝔸 𝔼 𝔸 ℂℍ𝔸𝕍𝔼 𝔼́ 𝕆 ℕ𝕆𝕄𝔼 𝔻𝕆 𝕍𝔼ℝ𝔹𝕆-𐤉𐤄𐤅𐤄 𐤉𐤄𐤅𐤔𐤏𐤄 𝕆ℕ𝔻𝔼 𝕊𝕌𝔸 𝔽𝕆ℝ𝕄𝔸 ℂ𝕆𝕄ℙ𝕃𝔼𝕋𝔸 𝔼́ :

𐤉𐤄𐤅𐤄 𐤀𐤅𐤋𐤇𐤉𐤉𐤌 𐤄𐤅𐤃𐤔𐤅𐤏𐤄

𐤉𐤄𐤅𐤔𐤏𐤄 𐤄𐤅𐤋 𐤌𐤉𐤄𐤔𐤇𐤉𐤉𐤌 𐤀𐤅𐤋𐤄𐤉𐤌 𐤄𐤅𐤃𐤔𐤅𐤏𐤄 𐤓𐤅𐤇𐤄 𐤉𐤄𐤅𐤔𐤏𐤄 𐤀𐤅𐤋𐤄𐤉𐤌 𐤄𐤅𐤃𐤔𐤅𐤏𐤄

𝕆 ℂ𝕆́𝔻𝕀𝔾𝕆 𝔼́ 𝔸 𝕃𝕀́ℕ𝔾𝕌𝔸 ℍ𝔼𝔹ℝ𝔸𝕀ℂ𝔸 𝔸ℝℂ𝔸𝕀ℂ𝔸 𝔼 𝔸 ℂℍ𝔸𝕍𝔼 𝔼́ 𝕆 ℕ𝕆𝕄𝔼 𝔻𝕆 𝕍𝔼ℝ𝔹𝕆-𐤉𐤄𐤅𐤄 𐤉𐤄𐤅𐤔𐤏𐤄 𝕆ℕ𝔻𝔼 𝕊𝕌𝔸 𝔽𝕆ℝ𝕄𝔸 ℂ𝕆𝕄ℙ𝕃𝔼𝕋𝔸 𝔼́ :

𐤉𐤄𐤅𐤄 𐤀𐤅𐤋𐤇𐤉𐤉𐤌 𐤄𐤅𐤃𐤔𐤅𐤏𐤄

𐤉𐤄𐤅𐤔𐤏𐤄 𐤄𐤅𐤋 𐤌𐤉𐤄𐤔𐤇𐤉𐤉𐤌 𐤀𐤅𐤋𐤄𐤉𐤌 𐤄𐤅𐤃𐤔𐤅𐤏𐤄 𐤓𐤅𐤇𐤄 𐤉𐤄𐤅𐤔𐤏𐤄 𐤀𐤅𐤋𐤄𐤉𐤌 𐤄𐤅𐤃𐤔𐤅𐤏𐤄

𝕐𝔸́𝕆ℍ𝕌ℍ 𝕌𝕃𝕂ℍ𝔸́𝕐𝕀𝕄 ℍ𝕆𝔻𝕊ℍ𝕌𝔸ℍ-𝕐𝔸́𝕆ℍ𝕌𝕊ℍ𝕌𝔸ℍ-ℍ𝕆̂𝕃 𝕄𝕐𝕀ℍ𝕌𝕊ℍ𝕂ℍ𝔸́𝕐𝕀𝕄 𝕌𝕃ℍ𝕐𝕀𝕄 ℍ𝕆𝔻𝕊ℍ𝕌𝔸ℍ-ℝ𝕌́𝕂ℍ𝔸ℍ 𝕐𝔸́𝕆ℍ𝕌𝕊ℍ𝕌𝔸ℍ 𝕌𝕃ℍ𝕐𝕀𝕄 ℍ𝕆𝔻𝕊ℍ𝕌𝔸ℍ.

- 𝕆 ℂ𝕆́𝔻𝕀𝔾𝕆 𝔼́ 𝔸 𝕃𝕀́ℕ𝔾𝕌𝔸 ℍ𝔼𝔹ℝ𝔸𝕀ℂ𝔸 𝔸ℝℂ𝔸𝕀ℂ𝔸 𝔼 𝔸 ℂℍ𝔸𝕍𝔼 𝔼́ 𝕆 ℕ𝕆𝕄𝔼 𝔻𝕆 𝕍𝔼ℝ𝔹𝕆-יהוה יהושעה 𝕆ℕ𝔻𝔼 𝕊𝕌𝔸 𝔽𝕆ℝ𝕄𝔸 ℂ𝕆𝕄ℙ𝕃𝔼𝕋𝔸 𝔼́ :

יהוה אולחיים הודשועה - יהושועה -הול מיהושחיים אולהים הודשועה -רוחה יהושועה אולהים הודשועה.

𝕐𝔸́𝕆ℍ𝕌ℍ 𝕌𝕃𝕂ℍ𝔸́𝕐𝕀𝕄 ℍ𝕆𝔻𝕊ℍ𝕌𝔸ℍ-𝕐𝔸́𝕆ℍ𝕌𝕊ℍ𝕌𝔸ℍ-ℍ𝕆̂𝕃 𝕄𝕐𝕀ℍ𝕌𝕊ℍ𝕂ℍ𝔸́𝕐𝕀𝕄 𝕌𝕃ℍ𝕐𝕀𝕄 ℍ𝕆𝔻𝕊ℍ𝕌𝔸ℍ-ℝ𝕌́𝕂ℍ𝔸ℍ 𝕐𝔸́𝕆ℍ𝕌𝕊ℍ𝕌𝔸ℍ 𝕌𝕃ℍ𝕐𝕀𝕄 ℍ𝕆𝔻𝕊ℍ𝕌𝔸ℍ...

🌾🥀ℂ𝔸ℕ𝔸𝕃 𝕐𝔸𝕆ℍ𝕌ℍℂ𝕆𝕊𝕋𝔸🌿🍃

https://youtu.be/3JbwopRCedY

MEUS TRABALHOS E OS DE TODOS OS POVOS DA TERRA DEEM DEI-ME PROSPERIDADE E QUE NADA ME FALTE FAZENDO-ME ESCOLHER ANTES DE TUDO A MELHOR PARTE A QUAL NUNCA ME SERÁ TIRADA EU FALAR DIZER SEMPRE EM NO SUAM [NOME] DE 'יהושועה𐤉𐤄𐤅𐤔𐤏-הול-מִיהוּשִחים אולהיים' EU DIZER ASSIM SIM E ASSIM SEJA EU FALAR DIZER SEMPRE EM SHÚAM [NOME] DE יהושועה𐤉𐤄𐤅𐤔𐤏 אולהיים EU DIZER (ASSIM SIM E ASSIM SEJA) QUE SEJA FEITA A SUA VONTADE E NÃO NOSSA VONTADE EU DIZER, FALAR ISTO EM [NOME] את שועם שואן, DE "יָהוּשׁועה𐤉𐤄𐤅𐤔𐤏-הול-מִיהוּשִחים-אֻולְהים".=YÁOHUHSHUAH-Hôl-MEHUSHKHAYIM.

Obs. Os massoréticos não acrescenta nada no nome pelo contrário eles substituem as letras para mostrar o som da palavra, essa é a função dos massoréticos.

יהוה 𐤉𐤄𐤅𐤄= Esse é o Nome do Criaor em caracteres hebraico. Esse é o tetragrama sagrado, lê-se da direita para a esquerda: Iôd, Rê, Vav, Rê. Transliterando para o português temos: Iôd = I, O Rê pode ser transliterado por um duplo “RR” ou por um “A” dependendo da posição dele na palavra. No Nome do Criador esse Rê = A, O Vav pode ser transliterado por um “V” um “W” um “O” ou um “U” dependendo da posição dele na palavra. No Nome do Criador esse Vav = O e o Rê final, por ser mudo ele trás o seu som original que é: RRU. Então temos o Nome do Criador que é: (IÁORRU).

יָהוּ 𐤉𐤄𐤅𐤄= Esse é o Nome do Criador com os sinais massoréticos. Qual a importância dos sinais massoréticos? É preservar o som das palavras. Esse é o tetragrama sagrado, porém usando os sinais massoréticos, lê-se da direita para a esquerda: Iôd = I, depois temos o Qamatz Gadol que tem a forma de um têzinho embaixo do Iôd, ele tem o som de “AO”, portanto ele substituiu o primeiro Rê = A e o Vav = O e juntando com o Iôd = I forma a sílaba (IAO). Depois temos o Rê final, o Rê pode ser transliterado por um duplo RR e tem o som original de RRU. No Nome do Criador, portanto, esse Rê final por ser mudo, ele trás o seu som original que é: RRU. Para obter esse som pelos massoréticos é usado o Rê mais o massoréticos “Vav Shuruq” que é um Vav com um pontinho médio a sua esquerda, isso indica que esse וּ = Vav é um “U”, portanto Juntando com Rê = RR temos RRU, que juntando com a primeira sílaba temos (IÁORRU) que é o Nome do Pai. Obs. Os massoréticos não acrescenta nada no nome pelo contrário eles substituem as letras para mostrar o som da palavra, essa é a função dos massoréticos.

יהוהושוע 𐤉𐤄𐤅𐤔𐤏= Esse é o Nome do Salvador em caracteres hebraico. Lê-se da direita para a esquerda: Iôd, Rê, Vav, Rê, Vav, Shin, Vav, Ayin. Transliterando para o português temos: Iôd = I, o Rê pode ser transliterado por um duplo “RR” ou por um “A” dependendo da posição dele na palavra. No Nome do Salvador esse Rê = A, o Vav pode ser transliterado por um “V” um “W” um “O” ou um “U” dependendo da posição dele na palavra. No Nome do Salvador esse Vav = O, o Rê = RR, o Vav = U, Shin = SH, o Vav = U, e o Ayin = A. Então temos o Nome do Salvador sem os sinais massoréticos, que é: (IAORRÚSHUA).

יָהוּשֻׁעַ 𐤉𐤄𐤅𐤔𐤏= Esse é o Nome do Salvador com os sinais massoréticos. Qual a importância dos sinais massoréticos? É preservar o som das palavras. Esse é o Nome do Salvador, porém usando os sinais massoréticos, lê-se da direita para a esquerda: O Iôd = I, depois temos o Qamatz Gadol que tem a forma de um têzinho embaixo do Iôd, ele tem o som de “AO”, portanto ele substituiu o primeiro Rê = A e o Vav = O e juntando com o Iôd = I forma a sílaba (IAO). Depois temos o Rê, o Rê pode ser transliterado por um duplo RR de acordo com a posição dele na palavra. O “Vav Shuruq” que é um Vav com um pontinho médio a sua esquerda, isso indica que esseוּ = Vav é um “U”. Depois temos o Shin = SH. Temos o massorético “Qibuts” que está substituindo o Vav e que é um “U”, são os três pontinhos embaixo do Shin e por fim temos o “Patar” que é um tracinho na horizontal embaixo do Ayin, indicando que ele é um “A”. Assim temos o Nome do Salvador que é: (IAORRÚSHUA).

Obs. Os massoréticos não acrescenta nada no nome pelo contrário eles substituem as letras para mostrar o som da palavra, essa é a função dos massoréticos.

[yalnzardc]

بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَٰنِ الرَّحِيمِ

اَلتَّٓائِبُونَ الْعَابِدُونَ الْحَامِدُونَ السَّٓائِحُونَ الرَّاكِعُونَ السَّاجِدُونَ الْاٰمِرُونَ بِالْمَعْرُوفِ وَالنَّاهُونَ عَنِ الْمُنْكَرِ وَالْحَافِظُونَ لِحُدُودِ اللّٰهِۜ وَبَشِّرِ الْمُؤْمِن۪ينَ

Tevbe sr. 112.ayet

Safvetüt Tefasir: Zeccâc şöyle der: Bu, haberi mahzüf bir mübtedadır. Yani, tevbe eden âbidler, cihat etmeseler bile Cennetliktir. Nitekim âyet-i kerimede, "Allah hepsine de en güzel olanı vaadetmiştir" buyurulmuştur. Yani, masiyetlerden tevbe edenler, ihlasla ibadet edenler, bolluk ve darlık hallerinde Allah'a hamd edenler, yeryüzünde cihat veya ilim öğrenmek için dolaşanlar -bu kelime ibret ve öğüt almak için şehir ve ıssız yerlerde gezmek manasına gelen seyahat kökündendir. ,Allah'a çağıranlar namaz kılanlar yani insanları hidâyete ve doğru yola çağıran, onları fesattan ve kötülükten nehyedenler, Allah'ın emirlerini yapmaya devam edenler, O'nun helal ve haram kıldığı şeyleri yerine getirenler, Taberî şöyle der: Yani Allah'ın farz kıldığı şeyleri eda edenler, onun emrini ve nehyini yerine getirenler. İşte bütün bunlar Cennetliktir. Mü'minlere naîm Cennetlerini müjdele, burada müjdelenen nimetin hazfedilmiş olması, onun sınırlandırılamayacağına, bilakis mü'minler için gözlerin görmediği, kulakların işitmediği ve hiçbir beşerin aklına gelmeyen nimetleri olduğuna bir işarettir.

Celaleyn T : şirkten ve nifaktan tevbe edenler, ibadet edenler yani ibadetlerini yalnızca Allah için ve samimi bir şekilde eda edenler, bütün hallerde O'na hamdedenler, oruç tutanlar, O, rukua varanlar, secdeye kapananlar yani namaz kılanlar, iyiliği emir, kötülüğü yasak edenler Ve Allah'ın hududunu ahkâmını onlarla amel etmek suretiyle muhafaza eyleyenler (yok mu?) sen (boyle olan) müminlere cenneti müjdele.

Taberi T : Tevbe eden, ibadet eden, hamd eden; günahlardan ötürü bağışlanma dileyen, Rablerine ibadet eden, tasada ve kıvançta Rablerine hamd eden; seyahat eden, rükû eden, secde eden; Oruç tutan, namazlarında rükûa vararak namaz kılan ve yine onda secdeye kapanan iyiliği emredip kötülükten meneden ve Allah'ın hududunu koruyan: İnsanlara doğru yola ve hidayete uymalarını emreden, onları Allah'ın yasakladığı her türlü çirkin söz ve fiilden meneden, şeriate sarılarak Allah'ın farzlarını koruyan insanlardır. O müminleri müjdele: Allah'ın vaadini tasdik eden müminlere nimet cennetlerini müjdele.

Beydavi T : "Ettaibun" medih üzere merfudur yani hümüt taibun demektir. Bunlardan murat edilenler de zikri geçenlerdir. Müpteda olup haberinin de mahzuf olması da caizdir, takdiri şöyledir: Ettaibune min ehlil cenneti ve inlem yücahidu. Çünkü: "Allah her birine güzellik va'detmiştir" (Nisa: 95) demiştir ya da haberi arkadan gelendir yani ettaibuna anil küfri alel hakikati hümül camiune lihazihil hisali demektir. Ye ile mansup olarak medih üzere (ettaibîne) ya da müminlerin sıfatı olarak mecrur da okunmuştur. "İbadet edenler" dinde Allah'a ihlasla ibadet edenler "hamd edenler" nimetlerine ya da bollukta ve darlıkta nail oldukları şeylere. "Seyahat edenler" oruç tutanlar demektir, çünkü aleyhissalat vesselam Efendimiz: Ümmetimin seyahati oruçtur, demiştir. Orucun seyahata benzetilmesi şehvetleri engellemesindendir ya da mülk ve melekutun gizemlerinden haberdar olmak için nefis mücadelesi olmasındandır. Ya da cihat veya ilim öğrenmek için seyahat edenlerdir. "Ruku edenler, secde edenler" namazda "iyiliği emredenler" iman ve taatla "ve kötülükten men edenler" şirkten ve isyanlardan. Buradaki atıf ikisinin aynı haslet olduğunu göstermek içindir. Sanki: iki sıfatı birleştirenler, demiştir. "Allah'ın sınırlarını koruyanlar" yani açıkladığı ve gösterdiği gerçekleri ve şeriatları koruyanlar demektir. Bunda şuna dikkat çekilmiştir ki bundan öncekiler faziletlerin açıklamasıdır, bu ise onların özetidir. Şöyle de denilmiştir: Bu şunu bildirmektedir ki sayı yedinci ile tamam olmuştur. Şöyle ki yedi tam sayıdır, sekiz ise yeni bir sayının başlangıcıdır, ona atfedilmiştir. Bunun içindir ki buna vav-ı semaniye denir. "Müminleri müjdele" yani bu faziletleri taşıyanları demektir. Müminleri zamir değil de zahir olarak kullanması onları buna götürenin imanları olduğuna ve kamil müminin de böyle olması gerektiğine dikkat çekmek içindir. Müjdesi verilen şeyin hazfedilmesi de onu büyütmek içindir. Sanki: Onları fehimlerin anlamayacağı ve sözlerin ifade edemeyeceği şeylerle müjdele demiştir.

Ömer Nasuhi Bilmen T : Bu âyeti celile cennet ile müjdelenmiş mü'minlerin pek yüksek olan dokuz vasfını beyan buyurmaktadır. Şöyle ki: (-Onlar-) Nefisleri ve maları karşılığında cenneti satın almış olan samimi mü'minler (tövbe edenlerdir) küfr ve isyandan kaçınıp tevbe ve istiğfar edenlerdir. (İbadette bulunanlardır) Cenâb-ı Hak'ka tam bir samimiyetle ibadete devam eyleyenlerdir. (hamd edenlerdir) Hak Teala'nın verdiği dünyevi uhrevi nimetlerden dolayı kalp ve lisan yönünden şükre çalışanlardır. tesbih ve tehmitte bulunanlardır. (Oruç tutanlardır) Farz ve nafile oruçlara devam edenlerdir. (rukû'a, secdeye varanlardır) namaz kılanlardır, Cenâb-ı Hak'ka son derece hürmet için, kulluk için rukû'a ve secdeye kapananlardır.(iyilik ile emir ve kötülükten alıkoyanlardır) Din bakımından güzel, istenen şeyleri halka tavsiye eden din yönünden çirkin, ve yasak olan şeylerden halkı men etmeğe çalışanlardır. (Ve Allah Teâlâ'nın sınırlarını) inancına göre, ibadetlere, muamelelere dair olan Islami hükümleri (koruyanlardır) bu pek önemli dokuz özelliği taşıyanlar hakikaten cennete layık zatlardır. (İşte) Resûlüm!. Sen bu yüksek özellikleri taşıyan o (mü'minleri müjdele) artık onlar için ne büyük nimetler, mükafatlar vardır, onlara müjdele.

§ Bilindiği üzere "seyahat" yolculuk, yer yüzünde bir müddet gezip yürümek demektir. Seyahatte bulunan kimseye "saih" denir. Çoğulu: "Saihûn" dur. Bu ayeti kerimedeki "saihûn" dan maksat, çoğu müfessire göre oruç tutanlardır. Çünki oruç tutan bir zat, muvakkat bir zaman için yemekten, içmekten, ailesiyle yakınlaşmaktan ayrılmış, ibadete devam etmiş olacağı cihetle bu haline "seyahat" kendisine "saih" denilmiştir. Bir de güzelce oruç tutan bir zat, bu sebeple birçok bereketlere, tecellilere kavuşmuş olabilir, mânevî bir makamdan diğer bir makama intikal etmiş bulunabilir. İşte bu cihetle de oruca seyahat denilmiştir. Bununla beraber bazı müfessirlere göre bu ayeti kerimedeki "sâihûn" dan maksat, cihad için veya dini ilimleri öğrenmek için yurtlarından ayrılmış, seyahate çıkmış olan zatlardır. Gerçek bilgi Allah katındadır.

İbn Kesîr T :Bunlar, mü'minlerin özellikleridir. Onlar ki, yüce Allah (Celle Celalühü) onların mallarını ve canlarını bu güzel ve değerli sıfatlarla satın almıştır. Onlar ki, bütün günahlardan "tevbe edenler," tüm çirkinlikleri terk edenler, Rablerine olan ibadetlerini yerine getirip onlara devam edenlerdir. Amellerin en özeli Allah'a hamd etmektir. Bunun için yüce Allah (Celle Celalühü) "hamdedenler" diye buyurmuştur. Amellerin en faziletlisi oruçtur. O, lezzetli yemekleri, içmeyi ve cinsel ilişkiyi terk etmektir. Buradaki seyahat edenlerden kasit da budur. Bunun için burada "oruç tutanlar" diye buyrulmuştur. Nitekim yüce Allah'ın sâihât yani, oruç tutanlar sözünde Resûlullah'ın hanımları da bununla nitelenmişlerdir. Aynı şekilde rükû ve secde de namazdan ibarettir. Bunun için yüce Allah (Celle Celalühü) "rükû edenler, secde edenler," diye buyurmuştur. Buna rağmen onlar, yüce Allah'ın yarattıklarına yardım eder, onlanı, iyiliği emredip kötülükten sakındırarak Allah'a itaat et meye yönlendiriyorlar. Aynı zamanda neyin yapılması gerektiğini nelerden sakınılacağını bilmektedirler. Bunlar, Allah'ın helâl ve haram hususundaki sınınnı ilmen ve amelen korumaktadırlar. Hem Allah'a ibadet ediyor hem de insanlara nasihat etmektedirler. Bunun için yüce Allah (Celle Celalühü) "O mü'minleri müjdele!" diye buyurmaktadır. Çünkü iman bütün bunlar kapsamaktadır. Bu sıfatlarla nitelenenler tüm mutluluğu hak etmektedirler. Ayette geçen seyahatten maksad oruçtur. Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve sellem) sâihin'lerin kimler olduğu soruldu da şöyle buyurdu: "Onlar, oruç tutanlardır. Bu görüşlerin en sahihi ve en meşhûrudur. Seyahatin cihad olduğuna işaret eden bir hadis vârid olmuştur. O Ebu Dâvud'un Sünen inde Ebu Umâme'nin hadisinde rivayet ettiği hadistir. Bu hadiste Ebu Umame şöyle der: Bir adam gelip Resûlullah'tan kendisine seyahat için izin vermesini istedi. Resûlullah (Sallallahu Aleyhi ve sellem) şöyle buyurdu: "Ümmetimin seyahati Allah yolunda cihattır. " İkrime'den yapılan rivayete göre o şöyle der: Onlar ilim talebeleridir. İbn Eslem, onların muhacirler olduğun söyler. Seyahatten maksat, bazılarının anladığı gibi sırf yeryüzünde seyahat etmek, dağların tepelerinde, mağara ve çöllerde yalnız başına kalıp ibadet etmek değildir. Çünkü bu, fitne ve dinde yaşanan sarsıntılar zamanı dışında meşru değildir. Nitekim Buhârî'nin Sahih'inde Ebu Sa'id el-Hudri'den rivâyetin göre Resûlullah (s.v.) şöyle der: "Öyle bir an gelecek ki, kişinin en hayırlı malı, peşinden giderek dağların tepesine ve yağmurların yağdığı yerlere çıkarak onu dini konusunda fitneden kurtaran koyun olacaktır." İbn Abbas yüce Alah'ın "Allah'ın sınırlarını koruyanlardır." sözü hakkında şöyle der: Allah'a olan itaatin yerine getirenlerdir. Hasan el-Basri de böyle söylemiştir. Hasan el-Basri'den yapılan başka bir rivayette o şöyle der: Allah'ın farzlarını koruyan ve Allahın emirlerini yerine getirenlerdir.

Ruhul Beyan T : «Bunlar;» şirkten, münafıklıktan, büyük ve küçük bütün günahlardan «tevbe edenler» dir. Tevbe, bir şeyden dönmek, vazgeçmek demektir. Bir günah işledikten sonra hemen tevbe yapılması vaciptir. Bundan önce ise, dönülen yani tevbe edilen günahın, günah olduğunu bilmek gerekir. Tevbenin kabulü için dört şey gerekir :

1) Fâsıklardan ayrılmak,

2) Sâlihlere katılmak,

3) Allah'a ibadet ve itaata başlamak. Eğer tevbe, samimi bir şekilde yapılmışsa, görürsünüz ki bedenin organları, niçin yaratılmışlarsa, onu yaparlar, yaratana boyun eğerler. Ağacın kökü sağlam olunca, dallarının meyve vermesi gibi.

4) Dünya sevgisinden uzaklaşmak.

«İbadet edenler,» samimi ve ihlâslı bir durumda Allah'a ibadet edenler. İbadet; Allah'ın yüceliğini hissettirmek üzere yapılan davranışlardır.

«Hamd edenler,» ikram etmiş olduğu nimetlerden dolayı Allah'a hamd edenler, O'nun nimetlerine şükredenler, Allah'ı, şanına lâyık isim ve sıfatlarla övenler. Bilinmelidir ki, insanın tevhid esasını kabul etmeye muvaffak kılınması, yüce Allah'ın en büyük nimetidir. Onun için her mü'min şu ifadeleri dilinden düşürmemelidir: "Elhamdü lillâhi alâ dini'l-İslâm ve tevfikil iman." (İslâm'a ve imana ulaşma şerefinden dolayı, Allah'a hamd ederim.)

Mücahid, "Allahü Teâlâ şükredenleri bilmez mi?"(En'am: 53) âyetinin tefsirinde şöyle der: "Bunlar, tevhid esasına inandığına şükredenlerdir."

<<Seyahat edenler...» İbn Abbas (r.a.), Kur'ân'da geçen bütün 'seyahat ifadesinin, oruç anlamına geldiğini söyler. Hadiste de: "Ümmetimin seyahat, oruçtur" buyurulur. Şair'in şu şiirindeki "saihan" kelimesinin de oruç anla- minda olduğu gibi:

Onu gece gündüz namaz kıldığımı,

Oruç tutarak Allah'ı fazlaca andığını görürsün.

Orucun seyahata benzetilmesinin sebebi, insanları şehvetlerinden alıkoymasıdır. Seyahata çıkan insan, birtakım isteklerine ulaşamaz. Oruçlu da öyledir. Onun için bu benzetme yapılmıştır. Oruç, nefsâni bir riyazettir. Mülk ve melekütün gizliliklerine, oruç vasıtasıyla ulaşılır. Tıpkı seyahat edenin, bilmediği ve görmediği yerleri görüp bilmesi gibi.

Atâ şöyle der: "Âyetteki seyahat edenlerden kasit, 'Allah yolunda savaşan gâziler'dir. Bunlar, birçok yollar ve yerler katederler. Neticede küfür diyarlarına ulaşırlar ve onlarla cihad ederler."

İkrime: "Bunlar, ilim elde etmek için ülkeden ülkeye koşan ilim meraklısı öğrencilerdir" demiştir. Câbir, bir tek hadis öğrenmek için, Medine'den Mısır'a gitmiştir. Bir kimse yolculuk etmedikçe kâmil yani olgunluğa erişmiş sayılmazdı. İnsan bir yerlere göç etmeden dileğine ulaşamaz.

<«<Rükû edenler, secde edenler...» Rükû ve secde edenlerden maksat namaz kılanlardır. Çünkü namaz da bu iki fiilin ibadet ciheti diğerlerine nisbetle daha açıktır. Bir insanın ayakta durması ve oturması (kıyam-kuud) olağan durumlardandır. Rükû ve secde olayı ise, normal âdetin dışında yapılan hareketlerdir. Bu iki fiil (rükû ve secde) sadece ibadet kastıyla yapılır. Bu da namazdır.

<<<İyiliği emredip kötülüğe engel olanlar...» İman ve ibadet gibi iyilikleri emredip, şirk ve günah gibi şeylere mani olanlar.

Haddâdî şöyle der: "Ma'ruf (iyilik) Hz. Peygamber'in sünneti, münker (kötülük) ise bid'attır." İbn Mâlik, Hz. Peygamber'in 'her bidat sapıklıktır" sözü hakkında şöyle der: "Hz. Peygamber (s.a.v.)'in yapmadığı ortaya atılan her yeni şey sapıklıktır. Çünkü sapıklık, doğru yolu bırakıp, başka yollara gitmektir. Doğru yol ise şeriattır."

Bu hükümden, güzel bidat (bidat-ı hasene) ayrı tutulmuştur. Nitekim Hz. Ömer teravih namazı hakkında: "Ne güzel bidattır" demiştir.

İlim adamları, beş çeşit bid'at olduğunu söylerler:

1) Vâcip olan bid'at: Dinsizlerin ve diğerlerinin şüphelerini gidermek için ilmî ve mantıki deliller getirmek.

2) Mendup olan bid'at: Kitap yazmak ve medreseler yapmak.. gibi.

3) Mübah olan bid'at: Yemek ve buna benzer şeylerin çeşidini artırmak gibi.

4,5) Mekruh ve haram olan bidatlar: Bunlar da bellidirler.

«Ve Allah'ın koyduğu sınırlara riayet edenlerdir. Bunlar da, Allahü teâlâ'nın belirlemiş ve bildirmiş olduğu hakikatleri yaşayanlar ve insanların da yaşamasını sağlamaya çalışanlardır. Bu şer'i mükellefiyetler bu âyette sayılanlardan ibaret değil, çok fazladır. Birçok kısımdır. Bütün bu hakikatları sayıp dökmek için, ciltler dolusu kitaplar yazmak gerekir. Yüce Allah, mükellefiyetlerle ilgili diğer hususları kısaca "Allah'ın koyduğu sınırlara riayet edenler" şeklinde ifade etmiştir.

Mükellefin fiilleri iki kısımdır: 1)Vücut organlarının fiilleri, 2) Kalbin fiilleri. Fıkıh kitaplarında organların amelleriyle ilgili mükellefiyetler uzun uzadıya açıklanmıştır. Kalbin amelleri konusunda ise, fıkıh kitaplarında pek az şey vardır. Ancak, kelâm kitaplarında bu konuyla ilgili bazı bilgiler bulmak mümkündür. Bu konudaki bazı bilgileri ise, İmam Gazâlî ve benzerleri, ahlâk ilmi başlığı altında incelemişlerdir. Bütün bunlar, Allahü Teâlâ'nın "Allah'ın koyduğu sınırlara riayet edenler" ifadesi içerisinde mevcuttur.

Haddâdî şöyle der : " Âyette belirtilen bu sıfat, kulların Allah'a itaatlarını, O'nun emirlerini yerine getirip yasaklarından kaçmayı en mükemmel şekilde ifade etmektedir. Çünkü Allah, emir, nehiy ve mendup olan konuların hududunu açıklamıştır. Bazı şeyleri yapmaya kulu teşvik etmiş, ya da serbest bırakmıştır. Kul, bunlardan dilediğini seçebilir. Allah'ın emir ve yasaklarına uyup, onları yerine getirir, Allah'ın dilediğine uyarsa, işte o zaman, Allah'ın sınırlarına riayet etmiş olur."

Rivayet edildiğine göre, Halef b. Eyyüb hanımına, gecenin bir bölümünde, çocuğunu emzirmemesini emretmiş ve "iki yıl doldu" demişti. Ona, "Niçin bıraktırdın? Bu gece de emzirseydi ya ?" dediklerinde, onlara: "Allah'ın koyduğu sınırlara riayet ederler" âyeti nerede kaldı?" diye cevap vermişti.

«Mü'minleri müjdele!» Bahsedilen bu faziletlere sahip olanları müjdele. Ayette, "mü'minler" kelimesi yerine "Onları müjdele" denilebilirdi. Fakat Allahü Teâlâ, mü'minlerin imanlarına dikkat çekmek için, zamir kullanmamıştır. Neyin müjdeleneceği de, tazimden ötürü hazfedilmiştir. Sanki denmiştir ki: Sözle anlatılamıyacak ve bilinemeyecek derecede yüce bir şeyle müjdelendiniz.

[hattatismailtuluce]

Vav. Vav harfinin gerek şekli gerek sembolik anlamı bakımından Türk hat sanatında da önemli bir yeri vardır. Anne rahmindeki çocuğa ve secde halindeki insana benzemesiyle sadakat ve tevazuu, ilk harfi olduğu Cenâb-ı Hakk’ın vahdâniyet sıfatı ve vâhid ismini simgelemesi, ayrıca ebced hesabına göre 6 sayısına karşılık olması bakımından imanın altı esasına işaret etmesi sebebiyle hattatlar hem “âmentü” yazılı levhalarda bu harfi öne çıkarmışlar hem de sadece bu harften oluşan levhalar düzenlemişlerdir. Ayrıca karşılıklı iki vav harfinin ebced hesabıyla Allah lafzının karşılığı olan 66’ya tekabül etmesi sebebiyle de “müsennâ” denilen yazı çeşidinde çifte vav çokça kullanılmış, bazı tarihî camilerin duvarları tek veya çifte “vav”lı levhalarla tezyin edilmiştir https://islamansiklopedisi.org.tr/vav #vav #hat #sülüs #tuluth #calligraphy #arabiccalligraphy #islamiccalligraphy #islamicart #ottomanart #tezhip #müzehhip #kamışkalem #art #artwork #sanat #sanatçı #sanatetkinligi #islam #hattatismailtuluce #emaneteserler #türkiye #istanbul #allah #muhammed #الله #محمد #mürekkep #hatsanatıaşkı #hatlevha #ketebe (Kütahya) https://www.instagram.com/p/Cpk0jSbMQcz/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[soulmateszedits]

olá eu amo o blog de vocês muitão ❤❤❤ eu poderia ter wallpapers do VAV com essas fotos? obggggg

https://www.instagram.com/p/Cnqpee5LDFW/?igshid=YmMyMTA2M2Y=

Oioi!!! Aqui está meu bem, muito obrigada pelo carinho😭😭💞 espero que goste das locks ao mesmo tanto que gosta do blog💕💘