#comorbiditeit

[surveycircle]

Tweeted

Respondenten gezocht voor onderzoek! Onderwerp: "De comorbiditeit tussen burn-out, depressie en angststoornis" https://t.co/oNAT9PAQ89 via @SurveyCircle #comorbiditeit #burnout #depressie #angststoornis #netwerkanalyse #respondenten #enquête #survey #surveycircle https://t.co/vhw027qKa2

— Daily Research @SurveyCircle (@daily_research) Feb 3, 2023

[tistje]

Criminaliteit en autisme: mythes & mechanismen Vaker dan velen zouden willen, gebeurt het dat de verdachte van een bijzonder akelig misdrijf bestempeld wordt als autist.

[autismevriendelijknederland-blog]

Autisten kunnen geen emoties herkennen

Verschillende onderzoeken wijzen op problemen in het herkennen van emoties in gezichtsuitdrukkingen van anderen. Anderen onderzoeken wijzen echter op het tegendeel.

meer...

[manischvanalles]

1 formule

Vroeger was ik vrij goed in rekenen; Ik haalde vrijwel altijd A’s. Tot ik op de universiteit wiskunde B kreeg. Rond die tijd dook ook de stijgende lijn in mijn leven naar beneden. De formule waarmee ik dat verloop had kunnen voorspellen, kan ik nu pas invullen. Er stonden letters in en hoewel ik goed in taal ben, heb ik daar met letterrekenen nooit iets aan gehad.

Want 1 + 1 = 2, maar wat is A + B = C?

De C leek lange tijd niet te voorspellen. Om het met nog meer letters te formuleren: ik had geen idee wat de uitkomst zou zijn, wat ik ook deed om die te veranderen. Ik kon nog zo mijn best doen om allemaal positieve dingen op een rijtje te zetten, de som der delen was altijd minder. Of duizend keer meer. Ik was onberekenbaar, zowel taalkundig als wiskundig.

Twee jaar geleden kreeg ik van iemand die goed is met woorden een heel belangrijke letter uitgelegd. De B in mijn formule bleek te staan voor een bipolaire stoornis. Tijdens mijn manie beleefde ik alles in veelvoud, tijdens een depressie telde niets. Dan was alles negatief. Plot het plot van mijn leven tot aan mijn 30e en je ziet alleen maar pieken en dalen.

Voor die tijd dacht ik altijd dat het mijn eigen schuld was dat ik steeds weer depressief werd. Ik had de middelen en dus de oplossing. Het was geen wiskunde, maar onkunde.

Het was ook geen onkunde. Het was scheikunde. En de formule? Valproïnezuur. Ironisch genoeg een middel dat vroeger gebruikt werd om dingen mee op te lossen. Tegenwoordig is het een stemmingsstabilisator.

En zo werd de B in mijn formule stabiel. Geen plus, geen min. Gewoon nul.

Eind vorige maand kreeg ik toch weer een les in wiskunde B. Of A, om niet exact te zijn. De eerste letter van het alfabet, de laatste van mijn puzzel. De uitkomst van de formule weet ik nog niet, maar ik heb eindelijk de oplossing.

Autisme + Bipolaire stoornis = Comorbiditeit.

[drugsinceu]

Kan MDMA patiënten met PTSS helpen?

De potentiële voordelen van door ecstasy beïnvloede geheugen herconsolidatie… Recente berichten in de media beschrijven medische professionals die patiënten behandelen met MDMA (3,4-methyleendioxymethamfetamine) om posttraumatische stressstoornissen (PTSS) te bestrijden. Dit lijkt misschien een onorthodoxe benadering of het gebruik door een paar uitzonderingen. Hoewel onorthodox, is dat ook niet het geval. De behandeling is grondig getest en de Amerikaanse Food and Drug Administration (FDA) heeft de behandeling laten doorgaan naar fase 3 klinische proeven. Het heeft inmiddels ook de status Doorbraaktherapie gekregen. Hoewel de potentiële gevaren van MDMA zeer reëel zijn en het recreatieve gebruik van de drug illegaal is en niet wordt aanbevolen, hebben medische professionals significante resultaten gemeld. Zij gebruikten de drugs in combinatie met psychotherapie in beperkt mate tijdens de behandeling van PTSS. Een van de meest opvallende studies, waarbij 26 veteranen en first responders waren gediagnosticeerd met chronische PTSS, ontdekte dat 52,7 procent van de deelnemers die actieve doses MDMA (75-125 mg) kregen, en vervolgens deelnam aan therapiesessies waarbij twee therapeuten betrokken waren, zowel een man en een vrouw, niet langer voldeden aan de criteria voor PTSS tegen het einde van de studie. Dit was meer dan het dubbele van het percentage vergeleken met deelnemers in de controlegroep (22,6 procent). Symptoomreductie werd gemeld tot 3,5 jaar na de proef.

Wat is MDMA?

MDMA is een psychoactieve stof die de afgifte bevordert van neurotransmitters zoals dopamine, serotonine en noradrenaline, evenals neurohormonen, met name oxytocine. Omdat MDMA een amfetaminederivaat is, produceert het effecten die vergelijkbaar zijn met andere stimulerende middelen, zoals cocaïne. De meest opvallende effecten zijn echter een verhoogd gevoel van empathie of connectiviteit met anderen, euforie en verminderde angstreacties. MDMA wordt gewoonlijk ecstasy, molly, E of M genoemd. Het werd in 1985 gecriminaliseerd en vervolgens door het Drug Enforcement Agency in 1986 door het Drug Enforcement Agency als een Schedule I-medicijn bestempeld. Volgens de DEA betekent een dergelijke aanduiding dat het medicijn “geen momenteel geaccepteerd medicinaal gebruik en een hoog potentieel heeft voor misbruik. ”Andere drugs volgens schema I zijn heroïne, LSD en peyote. Het feit dat MDMA als een potentieel gevaarlijke drug wordt beschouwd, staat buiten kijf. Personen die de acute effecten van het medicijn ervaren, kunnen roekeloos gedrag vertonen dat mogelijk levensbedreigend is. Bovendien verhoogt MDMA de bloeddruk en lichaamstemperatuur (hyperthermie) aantoonbaar. Hoewel dit op zichzelf staand niet bijzonder levensbedreigend is, kan dit fenomeen leiden tot een zonnesteek als een persoon rigoureus danst op een feest of nachtclub. Omdat illegale MDMA nog steeds sterk aanwezig is in dansclubs, is dit niet ongewoon en komt het zeer regelmatig voor. Frequent gebruik kan meer schadelijke gevolgen hebben, wat de concentratie, slaap en eetlust kan verstoren. Zwaar gebruik kan leiden tot depressie, hartaandoeningen en verminderde cognitieve functie. Verslaving komt echter niet vaak voor. De Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (DSM-V) beweert dat het een van de zeldzaamste verdovende middelengebruik stoornissen is.

Wat is een posttraumatische stressstoornis? (PTSS)

Posttraumatische stressstoornis (PTSS) is een biopsychosociale aandoening waarbij maar liefst 8 miljoen volwassenen in bijvoorbeeld een land als de Verenigde Staten voorkomen. Het wordt gekenmerkt door een staat van angst na een traumatische gebeurtenis. Het is niet zo dat alle personen die door traumatische gebeurtenissen gaan, PTSS ontwikkelen. Alle patiënten met PTSS hebben echter minstens één traumatische gebeurtenis doorstaan. In sommige gevallen is het evenement een langdurige ervaring, zoals ontvoerd worden, gemarteld worden of vechten in of leven door een oorlog. In andere gevallen kan het worden geassocieerd met een enkele gebeurtenis, zoals het geval is met slachtoffers van aanranding (al dan niet seksueel van aard), getuigen van gruwelijke gewelddaden of overlevenden van catastrofale gebeurtenissen variërend van ernstige auto-ongelukken tot natuurlijke of door de mens veroorzaakte rampen. De symptomen van PTSS zijn niet uniform. In sommige gevallen is het meest opvallende kenmerk van PTSS het vermijdingsgedrag van een patiënt. Ze kunnen herinneringen aan de traumatische gebeurtenis (sen) of externe herinneringen aan de gebeurtenis (sen) vermijden, zoals mensen, plaatsen, activiteiten, situaties of objecten. In andere gevallen kan de patiënt de traumatische gebeurtenis (sen) door dissociatieve amnesie niet herinneren. In nog andere gevallen kan de patiënt aanhoudende en terugkerende dissociatieve symptomen ontwikkelen. Dissociatieve symptomen kunnen zich manifesteren in ofwel depersonalisatie, waarbij de patiënt het gevoel heeft dat hij van zijn eigen lichaam is losgemaakt, of derealisatie, waarbij patiënten het gevoel hebben dat de omringende wereld ver weg of droomachtige wereld is. Bovendien kunnen patiënten overdreven negatieve gevoelens op zichzelf of op anderen projecteren; geven zichzelf de schuld van de traumatische gebeurtenis (sen); blijvende hardnekkigheid, moedeloosheid of onverschilligheid voor plezierige ervaringen anhedonie verdragen; merken dat ze niet in staat zijn om positieve emoties te voelen; of last hebben van vervreemding of onthechting. Bijkomende symptomen zijn onder meer boze uitbarstingen, zelfvernietigend gedrag, paranoia, hypervigilantie, het onvermogen om zich te concentreren en slaapproblemen. Vanwege het grote scala aan symptomen gedragen niet alle patiënten met PTSS zich op dezelfde manier. Sommige patiënten kunnen mogelijk goed functioneren in normale omgevingen, maar kunnen extreme psychologische nood ervaren wanneer ze in de aanwezigheid zijn van stimuli die verband houden met de gebeurtenis (sen). Anderen kunnen het gevoel hebben dat ze de traumatische gebeurtenis (sen) opnieuw beleven als gevolg van frequente intrusieve en onvrijwillige herinneringen of nachtmerries van de gebeurtenis (sen), zelfs zonder de aanwezigheid van negatief geassocieerde stimuli. In andere gevallen kan de patiënt na de traumatische gebeurtenis blijven terugvallen hierop, deze opnieuw ervaren en in toenemende mate teruggetrokken, angstig of depressief worden. Nog een ander veel voorkomend kenmerk van PTSS is de hoge mate van comorbiditeit met depressieve stoornis, angststoornissen en middelenmisbruik. Degenen die lijden aan PTSS hebben ook een verhoogd risico op aandoeningen geassocieerd met middelenmisbruik stoornissen (hartaandoeningen, leveraandoeningen, geheugenverlies), en kunnen een verminderd sociaal functioneren ervaren dat leidt tot werkloosheid, dakloosheid en relatieproblemen.

Hoe MDMA personen met PTSS kan helpen

Er zijn talloze benaderingen geweest voor de behandeling van PTSS. Helaas zijn er maar weinig echt effectief geweest. Van degenen die traditionele behandelingen ontvangen, behoudt minder dan de helft remissie van symptomen na 40 maanden. Onder veteranen zijn de gegevens nog ontmoedigender: ruim 72 procent van de veteranen die behandelingen ontvingen met cognitieve verwerkingstherapie of langdurige blootstellingstherapieën (twee van de meest voorkomende niet-farmacologische behandelingen voor PTSS) voldeden nog steeds aan de criteria voor PTSS na behandeling. Gezien deze context is het geen verrassing waarom er zoveel opwinding is na de succesvolle fase 2-onderzoeken voor behandelingen met MDMA. De vraag blijft echter: waarom lijkt het zo goed te werken? Dit vereist inzicht in hoe het brein episodische herinneringen opslaat in clusters van neuronen die bekend staan ​​als engrammen. Individuele engrammen worden niet alleen opgeslagen als objectieve stukjes informatie. Het geheugen is verbonden met emotie via het limbisch systeem van de hersenen, waaronder de thalamus, hippocampus en amygdala - de laatste is verantwoordelijk voor het reageren op mogelijk gevaarlijke stimuli en het activeren van vecht- of vluchtreacties. Met andere woorden, men herinnert zich niet alleen de details van de gebeurtenis, maar ook de emotionele toestand waarin ze zich bevonden op het moment dat het engram werd gecreëerd. Wanneer een herinnering wordt gereactiveerd, kan de emotionele toestand ook worden gereactiveerd. Als het geheugen traumatisch genoeg is, kan de overeenkomstige psychische nood de amygdala in overdrive duwen. Onderzoekers geloven dat engrammen niet ongevoelig zijn voor verandering. Ze kunnen worden beïnvloed door de emotionele toestand van een patiënt bij herinnering, wat betekent dat het theoretisch mogelijk is om de niet-emotionele componenten van het traumatische engram te ontkoppelen van de emotionele componenten. In veel opzichten is dit soort angstuitroeiing en -retentie dezelfde theoretische benadering achter een van de meest conventionele behandelingsmodaliteiten voor PTSS, langdurige blootstelling. Beide therapieën waarbij MDMA en langdurige blootstelling betrokken zijn, zijn afhankelijk van geheugenherconsolidatie, een term die "… een soort neuroplasticiteit beschrijft waarbij het proces van een vastgesteld geheugen wordt gereactiveerd, gedestabiliseerd en vervolgens gewijzigd of bijgewerkt met aanvullende informatie", aldus een recente beoordeling van de proeven met MDMA. "Een voorspellingsfout of mismatch van het geheugenspoor om momentgebeurtenissen te presenteren, kan een bijzonder sterk signaal zijn om een ​​kneedbare toestand van het engram te veroorzaken," vervolgden ze. "Hypothetisch, wanneer traumaherinneringen worden opgehaald terwijl men onder invloed is van MDMA tijdens de therapie, wordt een sterke voorspellingsfout gegenereerd door de unieke interne toestand van MDMA-gestimuleerde verhoging van neurochemicaliën / hormonen en de ondersteunende therapeutische setting." MDMA is een onconventionele behandeling voor PTSS. De achterliggende theorie achter waarom het effectief is bij het behandelen van het niet-dissociatieve subtype van PTSS lijkt echter goed te zijn. Bovendien verschillen de mechanismen die het wil gebruiken niet zo veel van traditionele blootstellingstherapieën die al sinds de jaren vijftig in gebruik zijn. De euforische effecten van het medicijn versnellen alleen de ontkoppeling van angst-opwekkende stimuli van psychologisch trauma, en dit ontkoppelen gaat door nadat de effecten van het medicijn zijn afgenomen. Hoewel het zeker is dat meer studies nodig zijn om de resultaten van fase 2-onderzoeken te bevestigen, en dat meer tests moeten focussen op hoe deze aanpak de subset van PTSS-patiënten met dissociatieve symptomen beïnvloedt, lijkt dit een veelbelovende manier van onderzoek voor een aandoening die zeer vaak veerkrachtig is voor behandeling. Bronnen o.a. Awaken (EN), AD (NL), Globenewswire (EN), PsychologyToday (EN), Vaaju (EN) Read the full article

[leonardogaga]

ADHD evaluatie | Leslie Greenberg's Blog

Drugtext.nl - Informatief over drugs, medicijnen en gezondheid klachten

Ik ging onlangs naar een lezing over ADHD. Er zijn verschillende ADHD-subtypes: gecombineerd (hyperactiviteit met impulsiviteit), overwegend onoplettend, overwegend hyperactief zonder impulsiviteit. De ADHD met hyperactiviteit wordt hoogstwaarschijnlijk gediagnosticeerd vanwege het aandachtsgedrag van het kind (gedragsstoornis). Stimulerende middelen zorgen ervoor dat iedereen zijn concentratievermogen verbetert. 3-7% van de schoolkinderen getroffen in de VS. Mannen hebben ADHD vaker voor dan vrouwen.

Andere dingen om over na te denken … Heeft het kind een epileptische aandoening, chronische oorontstekingen, slaapapneu, narcolepsie, metabole abnormaliteit (zoals hyperthyreoïdie), toxische blootstelling (zoals loodvergiftiging of foetale alcohol) syndroom)? Dit zijn problemen die kunnen lijken op ADHD, maar dat zijn ze niet. Uw arts moet ook een leer- of taalstoornis, autismespectrumstoornis of slaapstoornis uitsluiten. Het kind kan ook last hebben van angststoornissen, depressies of andere stemmingsstoornissen, psychotische stoornissen of stoornissen in het gebruik van drugs (hufterig of prikkend Benadryl). Tics komen vaak voor en de behandeling van ADHD kan de tics erger maken.

ADHD-ziektecursus. 1/3 lost spontaan op. Naarmate ADHD-patiënten ouder worden, lijken de symptomen mogelijk af te nemen, zelfs als ze ADHD blijven hebben. Moet de comorbiditeit behandelen. Behandel de ouders. De ouders zullen de patiënt vaak naar de dokter brengen als ze het beu zijn.

MTA (Multimodale behandeling van ADHD) Studie van 1999. Deze NIH-gesponsorde studie toonde aan dat medicatie (stimulerende middelen) effectief zijn. Gedragsbehandelingen zijn niet zo effectief als medicatie voor ernstige ADHD-symptomen. Verhoogd contact met de arts verbetert de resultaten. Frequentere en hogere dosering kan leiden tot minder ADHD-symptomen. 2 jaar follow-up toonde voordelen met medicatie ten opzichte van gedragstherapie. Stimulantia blijken niet te helpen bij een follow-up van 3 jaar of 8 jaar in vergelijking met gedragstherapie. Voor kinderen van 4-5 jaar oud, moeten ouders werken aan ouderschap en planning. Probeer dan methylfenidaat. Als er geen voordeel is, kan uw arts dextroamphetamine starten. De bijwerkingen van de geneeskunde: slapeloosheid en minder eten. Er is bezorgdheid om afnemende groeisnelheid (het kind kan een hoogte van een volwassene hebben die 2 centimeter korter is dan zonder stimulerende middelen). Wanneer adolescenten stimulerende middelen gebruiken, denk dan aan het potentieel voor misbruik en afleiding. De patiënt zal de arts maandelijks moeten raadplegen om te bevestigen dat de medicatie heeft geholpen en dat de bijwerkingen tot een minimum zijn beperkt.

Over drlesliegreenberg

Ik oefen al meer dan 20 jaar als huisarts – als allebei een opvoeder van artsen en clinicus. Van kleutertijd tot ouderen, ik verricht verloskunde en algemene geneeskunde. Ik hou van mijn carrière en ben gepassioneerd door mijn kennisgebied en mijn patiënten. Volg mij op Facebook op Leslie Md Greenberg Medical Disclaimer De inhoud van deze website is alleen bedoeld voor algemene informatieve doeleinden en is niet bedoeld en mag ook niet worden beschouwd als vervanging voor professioneel medisch advies. Gebruik de informatie op deze website niet voor het diagnosticeren of behandelen van medische of gezondheidsproblemen. Als u een medisch probleem heeft of vermoedt, neem dan onmiddellijk contact op met uw professionele zorgaanbieder.

Dit bericht is geplaatst in ADHD, colon, Pediatrics, Uncategorized en gecodeerd Dr. Greenberg, Dr. Leslie Greenberg, Family Doctor, ADHD, University of Nevada School of Medicine, University of Nevada Reno School of Medicine, University of Nevada, University of Nevada Family Medicine Residency-programma, famiy-arts, aandachtstekortstoornis. Maak een bladwijzer van de permalink.

Meer lezen

Het bericht ADHD evaluatie | Leslie Greenberg's Blog verscheen eerst op Drugtext.nl.

Source: https://ift.tt/2sR2Ewu

[autismevriendelijknederland-blog]

Autisten hebben geen interesse in seks

De ervaringen van veel partners van mannen met autisme geven de indruk dat autisten geen interesse in seks hebben, terwijl onderzoek naar de seksuele interesse van autistische mannen op het tegendeel wijst. Hoe zit dat?

meer...

[autismevriendelijknederland-blog]

Autisten zijn liever alleen

Vaak wordt veronderstelt dat alleen zijn niet alleen de feitelijke, maar ook de gewenste situatie van mensen met autisme is. Deze veronderstelling leidt tot verwaarlozing van de mogelijkheid dat autisten eenzaamheid ervaren.

meer...

[autismevriendelijknederland-blog]

Autisten hebben een gebrek aan empathie

Het is een aanhoudend stereotype dat autisten een gebrek aan empathie hebben en de gedachten en emoties van andere mensen niet kunnen begrijpen.

meer...

[autismevriendelijknederland-blog]

Narcisme

Over de link tussen autisme spectrum stoornis en narcistische persoonlijkheidsstoornis

meer...

[tistje]

'Mensen met autisme zijn niet altijd graag alleen'

‘Mensen met autisme zijn niet altijd graag alleen’

Je hebt mogelijks gehoord over de term comorbiditeit wanneer het autismespectrum ter sprake kwam. De term verwijst in het algemeen naar een aandoening of probleem dat samen bestaat of samen voorkomt met een andere aandoening waarbij beiden dezelfde belangrijke aandacht delen. Comorbiditeit of samen voorkomende problemen lijken eerder de regel dan de uitzondering te zijn voor individuen op het…

[tistje]

‘Je kunt neurotypische mensen altijd naar hun werk vragen’

In mijn jeugd moest ik cursussen volgen om te leren met normale mensen om te gaan. Hoe ik de geluiden die jullie doen moet interpreteren. Lachen bijvoorbeeld. Medisch en klinisch gezien heb ik geen gevoel voor humor.

Mensen zeggen vaak dat ik als een…

Bericht bekijken