#choqueren

[franciscovanjole]

Zo ver durven alleen Fransen te gaan

Bij deze bizarre comedy verbleekt de beroemde dinerscène uit de opening van de Olympische Spelen

Fransen gaan met satire vaak een stap verder dan de rest van de wereld. Dat werd weer eens duidelijk met de glorieuze opening van de Olympische Spelen waarmee ze hun grote ideeën van vrijheid etaleerden, tot grote ergernis van alle kleingeestigen. Dat choqueren past in een lange traditie, van de ter dood veroordeelde spotdichter François Villon in de 15e eeuw tot aan het satirische Charlie Hebdo…

[kikotapasando]

Politicus voor de rechter voor opruiing

Nieuwsbericht | 28-05-2024 | 15:50 Een politicus die opruit tot geweld tegen de overheid, daarover ging het vandaag in de rechtbank. Een politicus moet zaken van algemeen belang aan de orde kunnen stellen, ook als hij daarmee anderen kan kwetsen, choqueren of verontrusten. Tegelijk draagt een politicus in het publieke debat ook de verantwoordelijkheid om te voorkomen dat hij uitlatingen…

[creatievegert]

SMAK: The End Is Never Near (Jan Van Imschoot) - Kijkbezoek kunst

Wanneer ik de tentoonstelling binnenloop, lijkt het in eerste instantie op een klassieke gallerij uit de kunstgeschiedenis. Hij gebruikt stijlen uit de kunstgeschiedenis om zijn werken vorm te geven. Wanneer je wat dichterbij komt, en de inhoudelijke details kan waarnemen, dan zie je dat hij daar een punk-achtige laag over giet. De taferelen zijn deels realistisch, maar het geheel is dat vaak niet. Zoals in een droom, waar alles waarop je aandacht vestigt helemaal klopt. Terwijl de gehelen niet bij elkaar passen. Zoals dat je droomt over een examen, maar dan je tante je leerkracht blijkt te zijn, en dat is dan perfect normaal.

Technisch kan hij zeer goed schilderen. Ik vind het leuk dat hij desondanks extra dimensies in zijn werken legt. Zo zijn sommige van zijn werken maatschappijkritisch. Zoals dit schilderij waarin iemand van hogerhand onze blik afwendt (links). In andere schilderijen kan ik wel een betekennis vinden, al ben ik niet zeker of ik het interpreteer zoals het bedoeld is. Rechts herken ik bijvoorbeeld het gradueel vervagen van het verleden.

Het werk eronder doet me denken aan de onthoofdingen die IS terroristen online verspreiden om terreur te zaaien.

Daarnaast gebruikt hij humor in een aantal schilderijen, wat ik erg kan appreciëren. "Humor is de hoogste kunstvorm", Maassen T.

"Wim: Double you I am", het is een simpele woordspeling, die toch een glimlach op mijn gezicht tovert. Rechts zie ik een foto die genomen werd in de tijd van de kodac. Er konden 36 foto's op het rolletje, en bij het ontwikkelen kon je dan zien of je hoofd erop stond. Hij legt hier op een speelse manier het verband tussen twee werelden, en toont hiermee op een slimme manier in welke tijdsgeest dit zich afspeelt. In het volgende tijdperk kan hij bvb een schilderij van een selfie maken. Dit speelse werk ligt mij wel, al kan je moeilijk zeggen dat je puur voor deze grappen entree zou betalen.

Hij probeert te provoceren, zoals met een hele reeks schilderijen van transgenders uit 2007.

Ik lees in een artikel uit De Tijd dat hij deze schilderijen heeft gemaakt, niet om het debat over genders te openen, maar omdat hij lachende gezichten wilde. Dat antwoord lijkt me toch wat makkelijk. Ik vermoed dat hij hiermee wil choqueren, en zo de aandacht van de bezoeker trekken. Ik vond het zelf niet meteen choquerend, en begrijp de meerwaarde er dan ook niet meteen van, als het niet gaat over dat debat.

Onderstaand tafereel doet me denken aan het kleinkunstlied "Het apekot" van Vuile Mong en de vieze gasten:

"... en een beetje verder staat er een bloemetje tussen de straatstenen, zwart van 't roet van de auto's en de autobussen, maar ge ziet het staan en ge denkt Jean-Pierre: "De vogeltjes zeg en de bloemetjes zeg, leven, het LEVEN ..." Wel, mensen, vergeet het maar. Verdomme vergeet het maar ... "

Voor mij gaat dit over het volbouwen van deze Vlaanderen, en deze planeet bij uitbreiding. Je kan er wellicht ook een metafoor in zien voor iemand die floreert, ondanks de grijze omgeving.

Hoewel ik de technische vaardigheid en de inspanning van Jan Van Imschoot in zijn tentoonstelling waardeer, moet ik toegeven dat ik niet echt een diepe creatieve impact heb ervaren. Misschien ligt het aan mijn eigen persoonlijke voorkeuren, maar ik verliet de tentoonstelling niet met een gevoel van verrijking of nieuwe creatieve inspiratie. Ik begrijp dat kunst subjectief is en voor iedereen verschillend resoneert, toch had ik gehoopt dat mijn verbeelding meer uitgedaagd en mijn gedachten meer geprovoceerd zouden worden.

Hieronder nog een aantal werken die mijn aandacht trokken.

[reneleijen]

België: Geen straf voor YouTuber die ontspoorde in hang naar volgers

Een man (24, uit Vilvoorde) krijgt geen straf voor zijn vreemde pogingen om nieuwe volgers voor zijn YouTube-kanaal te lokken. Op dat kanaal plaatste de man horrorfilmpjes maar ook naaktfoto’s van minderjarigen. Hij zette die beelden ook op zijn Snapchat-account. Wie daar op klikte, kwam op het YouTube-kanaal. ‘Ik wilde mensen lokken door hen te choqueren’, verklaarde hij in de rechtbank. Na…

[denuchterekijk]

Zover waren de meeste zelf wel al... Wie gelooft er tegenwoordig nog maar iets van deze "voorspellingen". Het is vooral een middel geworden om angst, sensatie en paniek te zaaien en liefst nog wat te choqueren. Met andere woorden het verlengde van de nieuws-uitzendingen van tegenwoordig.

Vroeger voor alle nieuwe en hypermoderne technologie kon men het weer nog een paar dagen op voorhand correct voorspellen, nu met alle nieuwste technologie lukt het niets eens meer een puur op voorhand iets correct te voorspellen. Vaak als je naar buiten kijkt, kan men het beter zelf inschatten voor de komende tijd dan de weerberichten.

[azfellandcobooks]

engagement social voc

Substantifs

Un abus - het misbruik - abuse

Un aide - de hulp - help

Un bénévole - de vrijwilliger - volunteer

Un chômeur - de werkloze - unemployed person

Un combat - de strijd - battle

Un convoi- het konvooi - convoy

Un hébergement - het onderkomen - shelter

Une lutte -de worsteling - fight

Une manifestation - de betoging - demonstration

Une mission - de missie - mission

La nourriture - het voedsel - food

Un recrutement - de aanwerving - recruitment

Un réfugié - de vluchteling - refugee

Un salaire - het loon - salary

Un séisme - de aardbeving - earthquake

Le tiers monde - de derde wereld - third world

Un vaccin - het vaccin - vaccine

Une vaccination - de vaccinatie - vaccination

Le chômage - de werkloosheid - unemployment

Un délégué - de afgevaardigde - delegate

Une grève - de staking - strike

Un licenciement - het ontslag - termination

Un syndicat - de vakbond - union

Une usine - de fabriek - factory

Adjectifs

Contagieux - besmettelijk - contagious

Démuni - ontheemd - helpless, poor

Environnemental - milieu- - environmental

Épuisant - uitputtend - exhausting

Financier - financieel - financial

Médical - medisch - medical

Moral - moreel - moral

Nutritionel - voedings- - nutritional

Verbes

Attraper une maladie - een ziekte oplopen - to catch a disease

Choquer - choqueren - to shock

Éclater -uitbarsten - to erupt

Fournir - leveren - to provide

Purifier - zuiveren - to purify

Sensibiliser - sensibiliseren - to sensitize

Se transmettre - zich verspreiden - to be transmitted

Surmonter - overwinnen - to conquer

Se dérouler - plaatsvinden - to take place

Survivre - overleven - survive

Expressions

Faire appel à - beroep doen op - to call upon

Faire la grève - staken - to strike

[marievannieuwenhove-blog]

Podium

Mea Culpa, wat een ontdekking!

Op 10 november ben ik naar de voorstelling “Mea Culpa” van Sidi Larbi Cherkaoui geweest. Dit in de zaal Opera Gent. De voorstelling begon met het voorprogramma “Cantus Firmus” van Jeanne Brabants en een half uur later begon de hoofdact. Toen ik de zaal binnenkwam viel ik gewoon al omver, de zaal is prachtig. Dit was al een kunstwerk op zich! Dan spreek ik over de prachtige luster en de mooie met goud en rood afgewerkte muren. Na een kleine 10 minuutjes ongeduldig afwachten werd de zaal muisstil en gingen de doeken open. Op het podium stonden de dansers met als choreografe Jeanne Brabants. Zij richtte niet alleen het Brabants Ballet Vlaanderen op, maar leidde het gezelschap ook 15 jaar lang. Haar Cantus Firmus is een interessante mix van modern-expressionistische bewegingen met de klassieke ballettechniek. Het is een abstract, poëtisch werk, over herinnering, troost en verzoening. De ontroerende muziek van Johann Sebastian Bach komt volledig tot zijn recht dankzij de live begeleiding van specialisten B'Rock Orchestra. Met de volgende recensie over de voorstelling ben ik het helemaal eens:

“Het geheel is eerder abstract. Jeanne Brabants ging voor eenvoud en formele perfectie.” Doorheen de voorstelling is er geen duidelijk verhaal, ook het decor is minimalistisch. Met bijna alleen haar dansers en muziek maakt ze iets prachtig. Wat ook opvalt zijn de felle, maar eenvoudige kostuums. Ze geven op door de kleur.

Dan kwam het moment van de waarheid. Ik was zo benieuwd! De gordijnen gingen weer open en de zaal werd weeral muisstil. “Mea culpa” begon. In dit werk exploreert de Belgisch-Marokkaanse choreograaf een gedeeld schuldgevoel dat van generatie op generatie wordt doorgegeven en tot vandaag doorwerkt. Hij is niet bang om mensen te choqueren en dit voel je doorheen de voorstelling. Het begint met een prachtig solostuk van de Broken Man. Een gezond lichaam wringt zich in onmogelijke bochten en refereert naar een geradbraakt lichaam dat hulpeloos wordt. Als tegengewicht wordt een  Afrikaans meisje met een beperking geprojecteerd dat zich op krukken voortbeweegt. Fascinerend en huiveringwekkend tegelijkertijd. Voor mij was dit het hoogtepunt, hoe eenvoudig het ook was, toch raakte het mij. Doorheen de voorstelling waren er nog verschillende maatschappelijke insteken, die je aan het denken zetten. De volgende recensie klopt helemaal:“Wat deze Mea Culpa zo geniaal maakt, is niet alleen de sterke opbouw, de spanningsboog, het knappe evenwicht tussen vorm en inhoud, Afrikaanse muziek, maar ook de combinatie van ernst en humor.” Ik snap niet hoe Cherkaoui erin slaagt om zo een ernstige onderwerpen zo licht en humoristisch aan te brengen. Doorheen de voorstelling heb ik gelachen, nagedacht en vooral genoten!

“Elk stukje is evenwaardig, een volmaakt plaatje van energie en synergie.” Dit klopt zeker. Hoe contradictorisch “Cantus Firmus” en “Mea Culpa” ook lijken, toch zijn er zeker gelijkenissen en zijn de beide stukken gewoon prachtig! Ik heb niet genoeg woorden om beide stukken te beschrijven, maar ik zou zeggen: Heb je de kans om “Mea Culpa” te zien? Doen!

Bron: concertnews.be, operaballet.be en klassiek-centraal.be

[actuma]

Britse modeontwerpster Vivienne Westwood op 81-jarige leeftijd overleden

Het modehuis van Vivienne Westwood heeft via Twitter laten weten dat de Britse modeontwerpster op 81-jarige leeftijd. Westwood werd bekend door kleding voor de punk- en new wavegeneraties te ontwerpen in de jaren zeventig en tachtig, waarmee ze uitgroeide tot een van de grootste Britse modeontwerpers. Ze is vredig overleden in het bijzijn van haar familie in de Londense wijk Clapham. Andreas Kronthaler "Ik zal verdergaan met Vivienne in mijn hart", zegt Westwoods echtgenoot en creatieve partner Andreas Kronthaler. "We hebben tot het laatste moment gewerkt en ze heeft me genoeg nagelaten om mee door te gaan." Aparte en grootste ontwerpen Vele sterren hebben haar aparte en grootste ontwerpen gedragen, zoals prinses Eugenie die een outfit van Westwood droeg op de bruiloft van prins William in 2011. In de eerste film van Sex and the City was er een bruidsjurk van Westwood te zien. Westwood stond bekend als rebels en graag willen choqueren, zoals te zien was toen ze een onderscheiding van koningin Elizabeth ontving zonder ondergoed. Ze had daarnaast een activistisch karakter en een uitgesproken mening over thema’s als klimaatverandering. Foto: https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/ Read the full article

[peterpijls1965]

EEN MISMAAKTE LEPROOS IN EEN ROLSTOEL

13-6-2014 Kinderen zouden door de massamedia moeten worden ingehuurd als interviewers. Gisteren zag ik me in die notie bevestigd toen ik bij de supermarkt werd aangesproken door een meisje van hooguit 8. Ik zat in mijn rolstoel en droeg een korte broek, zodat mijn protheses zichtbaar waren.

Toen ik de ingang van de supermarkt naderde, zag ik al dat het meisje me indringend stond te observeren. “Waarom heeft u geen benen meer?”, was de eerste vraag die ze zonder inleiding stelde. Ik legde uit dat de dokter mijn benen eraf had gezaagd omdat ik zieke bloedvaten had.

Dat vond het meisje geen bevredigend antwoord, waar ze uiting aan gaf door op ernstige toon te vragen of ik nog kon lopen. Dit beaamde ik, en ik gaf een korte demonstratie door uit mijn rolstoel op te staan, naar haar toe te lopen en haar een hand te geven.

Ze begreep de ernst van dit kleine ritueel en drukte me de hand alsof ze dagelijks ondervragings- en kennismakingssessies had met mannen van middelbare leeftijd zonder onderbenen.

Inmiddels was haar moeder achter haar opgedoken, die mild-gegeneerd keek. Dat soort moeders stel ik altijd meteen gerust, want ik word wel vaker aangesproken door assertieve meisjes uit de leeftijdscategorie 6 tot 9, die altijd gemeen hebben dat ze heldere vragen paren aan besliste vasthoudendheid.

Jongetjes zeggen bijna nooit wat, en doen hun best niet te kijken. Helaas maak ik het ook mee dat ik kinderen zichtbaar choqueer. Ook dat gebeurde gisteren nog, toen ik in de rolstoel door het dorp reed, nu zonder protheses. Die trek ik wel eens uit als de huid in m’n knieholtes geïrriteerd is door de broeierige warmte onder de kunstbenen.

Ik droeg dus nog steeds die korte broek, zodat m’n stompen manifest zichtbaar waren. Ik zag een meisje van ongeveer 6 met zichtbaar afgrijzen staren naar de resten van m’n benen. Meteen probeerde ik door haar ogen naar me te kijken, en ik begreep wat ze zag: een mismaakte leproos in een rolstoel.

Toch zal ik op gezette tijden in korte broek en zonder protheses naar het dorp blijven gaan. Niet alleen omdat mijn huid daar om vraagt, en niet om kinderen te choqueren, maar omdat ik me niet kan schamen voor m’n stigmata.

Ik draag de zichtbare en onzichtbare littekens van een turbulent bestaan. Eventuele schaamte zou me dwingen gecamoufleerd en teruggetrokken te leven, en dat kan ik niet. Schaamteloos lachend demonstreer ik aldus wat voor anderen een diepe schande is. En kinderen zijn mijn eerlijkste spiegel.

[girlfrangipane]

Ik woon in een kippenhok (2022)

Toen ik klein was begon een man hier in het dorp zich te gedragen als een kip, zijn ellebogen als vleugeltjes in de zij, met zijn lippen graantjes oppikkend van het grijze zand.

Laatst las ik een artikel over een meisje dat door kippen was opgevoed. Zoiets komt enkel voor in een ontwikkelingsland of in Amerika. En in de gehuchten des werelds.

Nu woon ik in het oude kippenhok.

De mensen vinden het zielig voor me.

Soms praten ze over me alsof ik een ziekte heb genaamd ‘zoekende bijna-dertiger’.

Dat is de reden dat ik mijn relatie stopzet, mijn leven omgooi.

Ze denken dat zoeken een resultaat is (en geen proces) met als conclusie: je faalt.

Mensen zeggen veel dingen.

Ook dat ik de judgers moet negeren.

Het leven is een spel, ontwijk de bludgers judgers en ga voor de snitch.

Maar ik zuig alle pijnlijke opmerkingen in me op zodat ik de norm kan testen.

Geen schaap maar celibataire kip kan zijn.

De meeste schrijvers schapen wat rond. Tegenwoordig zit hun werk vol pus en kots.

Kun je op een charmante manier ranzig zijn?

De filmmakers zijn hanen, ze willen choqueren en intimideren. Het lijkt een artistieke stroming te zijn: het onderbewuste wil de zombies wekken, de numbness wegtrekken die ontstaan is uit choque en in choque zal wederkeren.

Ashes to ashes, choque to choque.

Moet een kip een haan worden?

- deze normen ben ik momenteel aan het testen.

Een zeitgeist verandert elke halve generatie en dankzij het internet is ook deze trend weer uit als je dit leest. Schaapjes.

Vannacht werd ik doodgeschoten bij het conservatorium in Parijs. Ik viel in het kanaal, zag mezelf meegestroomd worden en zinken richting de Seine. Even later werd ik opgevist in het IJ. Weer bij een muziekgebouw.

Ze schrobden het gestolde bloed van mijn ribben. Uit mijn navel gutste een jerrycanstraal grachtenwater. Ik bedacht me twee dingen: ik wil nooit bij de Noordzee wonen want het is er te grijskoud, en ik moet mijn rugspieren trainen voor het geval ik zwanger word (niet door een haan).

Dit weekend was ik op een vrijgezellenfeest in Wallonië met drie hoogzwangere vrouwen. Twee van hen hadden het zwaar. Gepuf en gehijg alsof het baren al begonnen was. Maar we leven in 2022 en de zon schijnt feller dan hun moeders zich herinneren. Hier test de norm de vrouw in plaats van andersom. Een van hen hield haar slanke handen tegen haar onderrug, de basketbalbuik naar voren duwend. Ze keek grijzig bleek en waterig en ik begreep haar boodschap: onzwangere vrouw, train uw rugspieren.

Zwanger zijn is binair, net als vele levenseigen toestanden.

Je leeft of je bent dood. Je bent monogaam of niet. Je bent zwanger of je bent het niet. Je bent ziek of je bent het niet. Er bestaan geen tussenin-opties.

In mijn geval: een zoekende bijna-dertiger. Een ogenschijnlijk statisch proces. De yin in de yangmaatschappij. En ik wil ook nog self-sufficient worden (nog steeds heel onvrouwelijk). Zoals Fanny. Fanny woont in een chalet in de Ardennen, en heeft een eigen wagen. Ze kan in de weer zijn met schroevendraaiers en veldbloemen. Een naaimachine leerde ze gebruiken toen ik met haar samenwoonde en zij 28 was. Er gebeurt zoveel in 5 jaar.

Maar goed, ik woon nu in een kippenhok.

De zomers zijn stoffig, de winters botkoud. Ik hang naakt op een stoel met een sigaar, whisky en Classic FM. Dat was een paar zeitgeisten geleden hip voor mannen die nu worden begraven.

Ik test de norm voor een jonge vrouw in deze eeuw.

[twafordizzy]

Leon Verdonschot en de indrukwekkende leraar

bron beeld: groene.nl Wat vooraf ging: leerling Jos zet een hakenkruis op de muur van het klaslokaal. Docente Zwart is aangedaan en roept conrector en wiskundeleraar Crouzen erbij. Wat volgt is een strafexpeditie die menig leerling op het netvlies zal hebben. Veelkunner en journalist Leon Verdonschot (1973) schreef het korte verhaal waarin de ik-figuur het van nabij volgt. Toen ik maandag de klas…

[didihendriks1985]

Hoe zullen mensen er in de toekomst uitzien?

Hoe zullen mensen er in de toekomst uitzien?

Hoe zullen mensen er in de toekomst uitzien?   Wat een all-time filosoof, Aristoteles, vandaag kon zien, zou hem waarschijnlijk diep choqueren. Wat we over 500 jaar zouden kunnen zien, zou ons waarschijnlijk nog meer schokken. We leven in het derde millennium. Als we onze wereld van vandaag en ons leven vergelijken met het dagelijks leven van mensen 1000 of zelfs 200 jaar geleden, dan zien we dat…

[a-amma-media]

Guido van der Werve – Tastbare futiliteit

De tentoonstelling van Guido van der Werve ervaarde ik met gemengde gevoelens. Bij binnenkomst zie je gelijk zijn film Nummer Twee. De kunstenaar is aan het woord: ‘’s Ochtends kan ik niet opstaan, ’s middags verveel ik me, ’s avonds ben ik moe en ’s nachts kan ik niet slapen.’ Vervolgens wordt de kunstenaar, die zelf voorkomt in al zijn films, aangereden door een auto. Wat daarna volgt, zijn een aantal balletdanseressen die een choreografie uitvoeren in het bijzijn van het levenloze lichaam van de kunstenaar. Nummer Twee is gebaseerd op een eigen ervaring van zijn studententijd in Rusland. Hij zag iemand overreden worden op de snelweg en was zo geraakt, dat hij ballet gebruikte als ‘coping’ mechanisme. Deze ervaring wordt vrijwel letterlijk vertaald in zijn film. Hoe ik de film opvatte, had vooral te maken met de tekst die erbij gesproken wordt. Donker, hopeloos en repetitief; hij lijkt vast te zitten in een sleur. De grimmige sfeer van zijn film, gepaard met zijn levenloze lichaam en de tekst, duidt op depressiviteit.

De films van Guido van der Werve zijn onconventioneel en vrij intens. Hij verschijnt zelf altijd in zijn films en doet ook al zijn stunts; zichzelf in de brand steken of vierentwintig uur lang in de kou van de Noordpool staan. Dat brengt me bij zijn volgende film: Nummer negen. De dag dat ‘hij even niet met de wereld mee wilde draaien.’ Dit werk deed absoluut niks met mij, sterker nog, ik vond het een vrij pretentieus initiatief. (Zie de toegevoegde foto’s voor toelichting van het werk.) De kunstenaar beschouwd zichzelf als een outsider, als iemand die niet mee kan/wilt draaien. Toch heb ik het idee dat hij door het uitvoeren van zo’n extreem uitputtende en eenzame stunt, juist erkenning opzoekt van de wereld. Het schreeuwt bijna: ‘kijk naar mij, kijk hoe heldhaftig ik ben!’ De muziek in Nummer negen is gecomponeerd door de kunstenaar zelf. Daar was ik wel onder de indruk van. Van der Werve hecht sowieso veel waarde aan muziek in al zijn werk, hij wilde eerst pianist worden. Hij had ervoor gekozen om zelf iets te maken, omdat geen enkele compositie goed paste bij zijn beelden voor zijn gevoel.

De ruimtes die voor deze tentoonstelling zijn gebruikt, zijn donker. Zeer toepasselijk; de films zijn grimmig, flauw, gefilmd in een bijna poëtische stijl en hebben een humoristische maar ook ernstige tint. Het zijn meer beelden, een soort optreden, maar dan vastgelegd. Er zit geen consistente verhaallijn in. Sommige beelden choqueren je, vooral als je realiseert dat hij al zijn stunts zelf uitvoert. Dit donkere trekt me altijd wel, in allerlei soorten kunstvormen. De kunstenaar is cynisch, romantisch en toegewijd. Dat kan ik wel waarderen. Niet al zijn werken spreken me aan of doen daadwerkelijk iets met me, maar als ik de achterliggende gedachte opzoek, kan ik zijn intenties vaak wel waarderen. Hij zoekt betekenis in alles wat hij ziet, of wat er in zijn leven gebeurd. Dat vind ik belangrijk in kunst; het geven van betekenis aan je levensgebeurtenissen, de dagelijkse doorsnee objecten, natuur. Van der Werve koppelt vaak objecten en/of gebeurtenissen aan elkaar. Zoals de witte en zwarte velden van een schaakbord gekoppeld worden aan een piano, of het bezoeken van balletvoorstellingen en de ballerina’s in zijn film. Zijn werk is herkenbaar en complex, met een hint van poëzie.

(Nummer negen)

[se-coaching]

Dissociatie is een vrij algemeen CPTSS-symptoom.

Dissociatie is een vrij algemeen CPTSS-symptoom.

Zoals de meeste, zo niet alle overlevenden van narcistisch of sociopathisch misbruik, heb we het absoluut slechtste dat de mensheid te bieden heeft gezien. We zien niet in hoe ons nu nog iets kan choqueren. Helaas weten we nu hoe het is om seksueel mishandeld en psychologisch geschonden te worden. We weten hoe het nu is om een punt te bereiken waarop de psychologische mishandeling zo extreem is…

[jackshack626]

Verjaardagsfeestje Decoratie voor Kinderen

Ballonnen zijn een prachtig decoratief onderdeel en een leuke manier om een ​​feestelijke sfeer te creëren. Deze doorzichtige ballonnen vol confetti zijn klaar om te vullen met helium en drijven recht in een wolk van feest, ongeacht uw budget. Ballonslingers en boeketten op maat gemaakt tegen scherpe prijzen voor alle gelegenheden. We hebben de meeste ornamenten omdat we ze ook maken - Ballonnenboog kopen.

We zijn verhuisd van ons winkelgebied om ons te concentreren op het brengen van een van de beste naar Kamloops met ballonvaren en evenementen. U kunt kiezen uit een grote keuze aan ballonnen, kostuums en accessoires om keer op keer van te genieten. Stelt u zich uw evenementen of jubilea voor zonder ballon, het is onmogelijk. Ze brengen plezier, we houden van ze gekleurd, mild, bolvormig, uitgerekt of hoger maar gevormd.

Met de grootste keuze aan accessoires op de markt, zal uw feest stralen met ballonnen in alle soorten, maten en kleuren. Als u een kinderfeestje plant, een verjaardagsfeestje voor jongeren met een eenhoornthema of normaal gesproken van pastelkleuren houdt. Tegenwoordig zijn springkussens de gemakkelijkste, slimste en goedkoopste manier om een ​​geweldige sfeer op een feest te creëren en al je vrienden te choqueren - Confetti kanon blauw.

Het plannen van kinderverjaardagsfeestjes is stressvol! Er is zoveel te doen, zoveel dingen om voor te zorgen, van het selecteren van een thema tot het kiezen van schattige outfits voor verjaardagsmeisjes. Je wilt altijd dat het feest perfect is, omdat je weet dat je kind het de rest van haar leven zal herinneren. We geven handige tips en stapsgewijze instructies voor het plannen van het beste feest voor uw kinderen. Kijk voor meer informatie op onze site https://www.partypro.nl/

[denuchterekijk]

De dag van vandaag is helaas alles gebaseerd op drama, ellende etc. hoe erger hoe beter in de berichtgeving. Als iets nog niet erg genoeg is, wordt er een hypothese rond opgebouwd die het dan ineens allemaal toch erg genoeg maakt... (bepaalde niet-nader-te-noemen zenders zijn hierin gespecialiseerd in) zodat het eigenlijk bericht en feiten naar de achtergrond verdwijnen, maar men toch de kijker of lezer alsnog kan choqueren.