#canavar

[sakaryarasaa]

Güneş'in de dediği gibi, sanırım duygusuz bir canavara dönüştüm.

[miniapelsin]

canavarlarla savaşırken onlardan biri olmamak için dikkatli olun

[skysbllue]

Herkes başkasına şifa olur ama kendi yaralarını kanatıp dururdu.

[seninlegece]

En çok da her gün belki karşılaşırız diye duâ ederkenki çaresizliğim yakıyor canımı.

[kalpsizcanavar]

Sizden vazgectim bayım,

Bunu bir veda sayın kendinize yine hiç okumayacağınızı bile bile. Öğrendiklerimin acısı yetti bana. Kim bilirdi sizin böyle biri olduğunuzu. Sizi size rağmen severdim belki, her seye ragmen. Ancak birilerinin belkide en güzel yıllarının sevgisini siz tek gecenize sığdırmışsınız. Yargılamak degil benimkisi sakın yalnıs anlamayın. Nasıl desem sadece kırgınım size ve yaşanabilecek Her şeye. Bana her seye ragmen bir tek siz için sevmeyi öğrettiniz teşekkürler... eğer ben durmazsam durmaz sözcüklerim kalbim o kadar kırık ki acıyor gözlerim. Milady demiştiniz bana ben şövalyem sizsiniz sandım. Bir dolu kaset baktım bir gün onları size veririm sandım. Meğersem yaralı sövalyeler yaralarmış. Ben kanamam sanmıştım kendi kanımda boğuluyorum. Yazarken bitiyor kalemin mürekkebi kanımla dolduruyorum. Son kez ve ilk kez sizi çok seviyorum ve veda ediyorum. Keşke dudaklarınıza bir buse kondursaydım gitmeden. Gözlerinize baksaydım. Belki aslında hiçbir yere gitmiyorum lakin bilin ki çok uzağa gidiyorum belki de sizin için son kez yazıyorum ama sizi son kez seviyorum, benim yaralı şövalyem

Je t'aime mon chevalier blessé, même si c'est la dernière fois

Gözyaşlarıyla ıslanmış bir mektup say bunu lütfen, A plus mon chevalier blessé

[isimsizbirsahistannotlar]

Korku; beynin kendini eleştirme yöntemi.

[7gelmemeyegidenkadin]

[gulcansezgin]

"Ellerimde şeytanın kanı,

Gözlerimde canavarın laneti,

İçimde ölüm meleğinin ruhu,

Ben Weasperia'yım. Anlamı Zehirli Ok.

Ben ölümün ta kendisiyim.

"Sadece aşk ve ölüm her şeyi değiştirir" diyorlar. Yalan. Ne aşk değiştirdi herşeyi ne de ölüm...

Canavar acımasızdı.

O sadece kan severdi.

Bunu ne aşk değiştirebilirdi, ne de ölüm...

Ya da ben öyle sanıyordum?

İllüzyonlar da bir yalandı. Ve ben başlı başına bir illüzyondum."

KİTAP LİNKİ↓

[t1dhypatia]

😽😽

[tuzcularisin]

ÇIĞLIK

Çığlık derin, karanlık, zamansız titreyişteÖlümler dizi dizi ,sıra sıra ölümlerDehşet içinde Troya kadınlar, titriyor Gazzeli bebeklerKayboluyor ağlamaları, çığlıkları, zafer naralarındaGözü dönmüş bir Akalı saplıyor kargısınıTam kalbine, erkek çocuğunKanlar içindeki ölü bedene sarılıyor Troyalı kızCennet var mı? Kara cehennem mi tüm evren?Gazzeli anne hastanenin yıkıntılarında, çaresizceYanmış…

[tukenecekler]

Bir koltuğun üstünde alalade bir hırkayla oturuyorum. Bu saatlerin geceye bahşettiği zifiri karanlığına inat ay parlıyor camdan yüzüme süzülüyordu. Akrep üçün üstünde duruyor, içimdeki sızı zamanın acımasızlığına yenik düşüyor yelkovanın olağan hızını yavaşlatıyor. Oysa zaman tüm gücümle koşsam bile yetişemeyeceğim bir hızla akıyor. Elimde sahip olduğum tek şey var, kalemim. Kelimelerin zalimliğini, açtığı yaranın derinliğini, yayından çıktığı zaman geri dönmediğini bilerek tutuyorum kalemimi. Sonu gelmeyen sevgime inat tüm kırgınlığımı, sanki ilk kez hissediyor gibi taze hayal kırıklığımı, dünyayı omzumda taşıyor gibi yorgunluğumu, beynimde düğümlenmiş sorularımı, her şeyi alıp göturüyor. Bazen kelimeler korkup kaçıyor bazen yoruluyor göz kapağımı ağırlaştırıp düşlere daldırıyor bazen de hissettiklerimi niteleyecek kelime bulamıyor. Ama yine de beni yalnız bırakmayıp ete kemiğe bürünüyor benden elimde avucumda ne varsa alan hayatın karşısında dimdik duruyor. Bir gün savaşmaktan vazgeçip terk ederse sonsuzlukta yitip gideceğimi biliyorum. Bir şeye böylesine bel bağlamanın tehlikesini tattım, yıkımının altında ezilmenin ne demek olduğunu çok iyi biliyorum. Korkmuyorum ama, korkuyu hissetmiyorum. Sanki daha önce hiç duyumsamadık ben de hiç iz bırakmamış ya da içimdeki sızı her şeyi sarıp sarmalıyor benden saklıyor. Belki de besleyip büyütüyor zamanı geldiğinde bir yanardağ gibi patlayacak, alevleri sızdığı yeri sağ bırakmayacak. Yine de ben uçurumun kenarına sürükleyen hissizliktense bunu yeğlerim. Belki yakacak, yıkacak ama sonunda sönecek. Zaman rüzgar gibi esecek kışı vadedip soğutacak, izleri buz tutacak. Ama hissizlik canavar olmuş kolları bağlı tam gözlerimin içine bakıyor. uçurumun kenarında konaklayıp düşmemi bekliyor. Ve biliyor ki insanoğlu neye çok bakarsa eninde sonunda ona dönüşür. Belki de çoktan dönüşmüştür.

[seninlegece]

[kalpsizcanavar]

Bayım yazmak bile acıtıyor canımı, tek düşüncem neden. Çok yargılardım eskiden karşılıksız seven arkadaşlarımı, kızardım onlara, anlatırdım. Kimse sevmek zorunda degil bak yanında dostların var diye. Tüm laflarımı yedirdiniz bana, ne kadar ironik değil mi. Ben bile kendimi tanımazken siz benden kendim olmamı istediniz. İnsanların arasında taktığım maskeleri çekip atmamı istediniz. Sonrası tam bir fiyasko. Maskelerin arasında bulamadım kendimi. Belkide sadece bu sözlerle avutuyorum kendimi, bilmiyorum. Sadece seviyorum bayım. Konuşurkenki sesinizi, dusunurkenki cesaretinizi

Ve sizi,en çok da sizi.

[lacivertin50tonu]

CANAVAR ‘a ne oldu acaba..?

#yuzyuzeyken

[benim-miniksevgim889]

Çocuk olunca korkunç canavarla karanlık odanı yada dolabını, büyüyünce yatağını bölüşürsün 😂🔪