#buzul

[zahirevliyasi]

[alaturkaamerika]

Nesli Tükenen Kuzey Atlantik Buzul Balinası ve Yavrusu İlk Kez Görüntülendi

ABD Ulusal Okyanus ve Atmosfer İdaresi (NOAA), nesli kritik seviyede tehlike altında olan Kuzey Atlantik buzul balinası ve yavrusunun nadir görüntülerini kaydetti. Türün korunması için farkındalık çalışmaları yeniden gündeme geldi. Umut Veren Bir Keşif NOAA tarafından görüntülenen bu 12 yaşındaki Kuzey Atlantik buzul balinası ve ilk yavrusu, bilim dünyasında büyük bir umut yarattı. Bu kritik…

[tatilgez]

Doğaseverlerden 3 bin rakımdaki buzul gölüne ziyaret

Van’ın Çatak İlçesi’nde bulunan ve Kırabet Dağları’nda 3.000m rakımdaki bozulmamış doğasıyla öne çıkan Fatma Hatun Buzul Gölü, doğaseverlere keyifli dakikalar yaşatıyor. Vadi Doğa Sporları Kulübü üyesi doğa tutkunları, karlı suların oluşturduğu doğal güzellikteki gölü ziyaret ederek fotoğraf çektiriyor. 11.06.2023 16:07 Son güncelleme: 11.06.2023 16:07 Haber kaynağı: DHA

[photographss-world]

Özünde buzul gizleyen bir kar tanesiyim, fark et beni...

Özgür Gümüşsoy...

[nevzat-boyraz44]

Mezopotamya’nın eşsiz şehri: Mardin 🧡

Binlerce yıllık geçmişi, taş işçiliğiyle büyüleyen evleri ve kültürel zenginlikleriyle Mardin; tarihi dokusu, dar sokakları ve taş evleriyle büyüleyici bir atmosfer sunuyor.

Biz de “Mardin” denince ilk akla gelenleri derledik. ✨

Peki sen bu listeye neleri eklerdin? 🤔

🏞️ Kanada'nın Jasper Ulusal Parkı'nda yer alan Maligne Gölü, 22 km uzunluğuyla Kanada'nın en uzun buzul göllerinden biridir.

Doğal güzelliğiyle dikkat çeken göl, ortasında bulunan ve aynı zamanda simgesi olan Spirit Adası ile tanınır.

...............

"We have made the night and the day two signs. We have removed the sign of the night and made the sign of the day illuminating, so that you may seek bounty from your Lord and that you may know the number of years and the reckoning. We have made everything clear." Al-Isra' 12-The Holy Quran

[pembebirkrizantem]

Biz ki!

Aynı şiirde farklı satırlara konulmuş,

İki serseri virgül.

Biz ki!

Aynı savaşın farklı neferlerinde

şehit düşmüş kan ve gül.

Biz ki!

Yanan bir binanın farklı katlarında

Can veren ateş ve kül

Birimizin kaderiyken sönmek

Birimiz savrulup gidecek kadar özgür.

Biz ki

Yakıcı bir meltem ve

Ruhsuz bir buzul

Biz ki

Sadağında bekleyen ok

Ve namlusunu ansızın terk eden

Bir kurşun

Biz ki!

Su ve tuz

Bir dokunuş kadar yakınken

Serendip ve etiyopya kadar kadar uz

Hem yürünebilecek kadar düz

Hem de asla çıkılmayacak kadar bir dik yokuş

Biz ki

İsimlerimiz değişse de

Kaderinde bir araya gelmek bile olmayan

İki garip mahvoluş.

-Pembe Bir Krizantem

Okuyan her yüreğe ayrı ayrı teşekkürlerimi sunuyorum. İyi akşamlar...

[birpetunya]

Bir yumak var avucumda, sarmaya çalıştığım sardıkça daha da sökülen bir yumak. O yumak öyle bir şey ki tam düzeliyor tekrar bir uçtan bozulmaya başlıyor. O senin, benim hayatım. Toplamaya çalıştıklarımız hep aynı yerden dağlıyor farkında mısınız? Belki de çabalamak bir işe yaramıyordu gerçekten belki de tüm sorun bendim, bizdik..

Severken sevilmeyi beklemektir aptallık, en çokta sırf sevdin diye güzelleşen buzul seni alttan alttan dondururken "sever bir gün" diye yola devam etmeye çalışmaktır aptallık.

Tekrarlanan döngüler, tekrarlanan olaylar, tekrarlanan ilişkiler yordu. Nefes almak isterken daha da yorulmak nedendi?

Bıktığım bu düzenden, bu insanlardan kaçarken yine hep onlara çıkıyordu yolum. Belki de kaçtığım şey bendim, ben en başından beri kendimden kaçıyordum..

[insanogluu]

Derin öylesine derinki

Kayboluyor ruhum

Kendini bulmaktan aciz bedenim

Hasretin kuklası gülümseyerek kandırıyor beni

Özlemin kahkahası eritiyor buzul mavisi yüreğimi

Derin öylesine derinki

Gurbetin...

VE/FA

İyi Akşamlar 🙂

[dramatik-buluntular]

Dinleme ve anlama yeteneği çok değerlidir… Bir kez olsun, aynı şeyleri hissetmeyi başarabilen iki insan birbirini hep anlayacaktır. Bunlardan biri buzul, diğeri isterse atom çağında yaşamış olsun fark etmez.

-Andrey Tarkovski, Mühürlenmiş zaman

[zahirevliyasi]

Çizgi Roman Kırâathânesi XIV: Buzul Çağı, Edebiyatın Sokak Köpekleri, Solanin

Buzul Çağı – Nicolas de Crécy – Karakarga – 88 syf. Nicolas de Crécy ile Leon 2 sâyesinde tanışmıştım. Katmanlı çizimlerinin tekrar incelenmeyi hak edecek derecede güçlü ve başarılı olduğunu görmüştüm. Ancak îtiraf etmem gerekir ki kitabın postmodern bakış açısından ötürü epey yorulmuştum: İnsanın en nârin hislerinden biri olan umut, Hakk’ın rahmetine kavuşmuş, şâşaalı düzen çürüyüp…

[aynodndr]

hüzünle yazılmış bir şiir gibiyim bu aralar...

ya da hasret makamında bir şarkı.

belki de fırçası acıya banmış bir ressamın,

çizdiği bir resim gibiyim bu aralar,

sevincim yok, sevinesim yok.

gökyüzüm bulutlu, yağmurum biraz eksik kapasam perdelerini göz kapaklarımın

içimde değişmeyen bir mevsim...

yarım bırakılmış bir cümle gibiyim bu aralar

ya da kalemi kırılmış bir şairin elinde,

tamamlanmamış bir yarım söz...

anlatasım yok, anlayanım hiç yok

mutluluğun şarkısını unutmuş gibiyim bu aralar, melodim yok, mekanım yok...

köpüklerini kaybetmiş bir deniz gibiyim bu aralar,

kıyılarım yok, haberlerim yok...

tüm sermayesi kaybolmuş bir tüccar gibiyim bu aralar,

hislerim yok, halim yok, kalbim yok...

yarım yamalak bir hikayenin acı bir sonu gibiyim bu aralar,

yazanım yok, haritam eksik, kahramanım yok...

kıvrımlı bir yolun uçurumu gibiyim bu aralar, düşenim çok, gidenim yok, yürüyenim yok... hüzünle yükselmiş bir dağın zirvesi gibiyim bu aralar,

eteklerim buzul, sıcağım yok...

tek bir heceye derdini döken bir hatip gibiyim bu aralar,

başka sözüm yok, lisanım yok...

yani eksiğim bu aralar,

sevenim yok, sevdiğim yok...

sevgilim yok...

Rüzgar

[sessizkadinblog]

Kuş Ölümleri

Gittikçe yalnızlaşıyorum bir sen varsın

karşılığı olmayan sorular düşüyor aklıma

ve kuşların intihar tasarısından söz ediliyor kentte

soğuyan ellerinde kalıyorum bir kırlangıç gibi

Ellerin bir mecnun yurdu, upuzun bir sessizlik

birlikte okuduğumuz kitaplar kadar sımsıcak

Biz bu kitapları ne zaman okuduk ve niçin

her satırını çizip notlar düştük kıyılarına

Dünya upuzun bir çöl sanki, bir buzul kütlesi

karşılık bulamıyorsun aklıma düşen sorulara

ve düşüp duruyor kırlangıçlar, üşüyorum

bir yolcu hüznüyle geçip gidiyor ömrümüz

Sesine bir esmerlik düşüyor parçalanıyor yüzün

kayıp gidiyor parmaklarımın arasından

bir aşkı anlatmak için seçtiğim sözcükler

hep yanlış numaralar düşüyor telefonlarda

kaçırıyor korku bakışlarını eski tanıdıklar

Bir sen varsın kurtulursam bu aşkla kurtulurum

Gülüşü süt mavisi insanlar vardı/ nerede şimdi

çoğunun adını unuttum çoğunun kimliğinde kazınmış adresler

Nevin canına kıydı geçen gün, şiir gibi bir kızdı bilirsin

Öner enfaktüs geçirmiş içerde, kesik kesik öksürürdü eskiden

Ayşe ise acemi bir sokak yosması artık

Üşüyorum, ama sen anılarla sarma beni ve anlat yanlızlığımızı

- Ahmet Telli

[photographss-world]

Bir yıl daha bitiyor

İşte bu kadar duru,bu kadar yalın

bu kadar el değmemiş

sıradan bir gerçeği daha

kolları bağlı hayatımızın

bir şiire nasıl dahil edilir bir yılın son günleri

her sonda her başlangıçta ve her defasında

alır gibi bir başkasını karşımıza

perdeler çekip,ışıklar söndürüp

oturup yatağın içine bir başımıza

sorgulamak kendimizi

öğrenmek ikizin anadilini,ikinci belleğimizi

öğrenmek kendimizle hesaplaşmanın buzul ilişkilerini

bu aynaların dehlizlerinde gezinirken görürüz

karanlık günlerimizin kenar süslerini

biterken bir yılın son günleri

biliyoruz takvimler belirlemez değişimin mevsimlerini

gençlik ikindilerini

kargınmış bir çocuktuk büyüdüğümüzden beri...

Murathan Mungan...

HOŞ GELSİN 2025 🤗 🧡

Bereketle, Sevgiyle, Umutlarla Gelsin

Dertten Kederden Uzaklaştığınız

Her Şeyin Gönlünüzce Olduğu

Sımsıcak Sevgilerin Yüreğinizi Isıttığı

Çok Güzel Bir YIL Olsun İnşALLAH!

Tüm Güzellikler Sizinle Olsun..

Mutlu Yıllar 🧡

[okusana-org]

Neandertaller Neden Yok Oldu - 11 Dakikada Gizemli Yok Oluşu Keşfedin...

Neandertaller neden yok oldu? Bu gizemli yok oluşu keşfedin. Buzul çağı ve rekabet teorileri. #Neandertal #ArkeolojikKeşif 🦴

https://okusana.org/neandertaller-neden-yok-oldu/

[jan-berk]

Buzul çağında tek ideoloji yaşamaktır yaşam şartları çok fazla ağırdı, bugün binlerce ideoloji var insanlığa hizmet edenini hiç görmedim bugünün ideolojileri sistemler adı altında başkasının yaşam kalitesi için bir başkalarını yok etmek veya köle yapmaktır insan insan olmayı su bitince öğrenecek.

[vazgectimwagnerden]

pire.

m. ile oturuyoruz. bana hayal ettiği bir makineyi anlatıyor. bir “devridaim makinesi”, ama bu sefer gerçek bir makine. fizik yasalarıyla falan dalga geçmeyen, gerçekten çalışan bir makine. ilk enerjisi sağlandıktan sonra kendi kendine sonsuza dek çalışacak bir şey. 

hava nemli. yüz yüze bakıyoruz fakat ikimizin de dikkati aramızda uçuşan minik bir meyve sineği ile sürekli dağılıyor. ağzımızdan çıkan ses dalgaları ile sarhoş olmuş halde yalpalayarak uçuyor ve herhangi bir yere varmak istiyor gibi gözükmüyor.

bu makine diyor, ilk enerjisi verildikten sonra sonsuza dek çalışabilecek, bu ilk enerji ise son anda söylenmekten vazgeçilmiş aşk sözlerinden, yapılmaktan vazgeçilmiş telefon aramalarından elde ediliyor. tahmin edebileceğinden daha yüksek bir enerjiden bahsediyoruz diyorum, makinenin infilak etmeyeceğinden emin misin?

yo diyor, üstelik bu tip şeyler günün birinde dünyada tümüyle yok olsa bile, şu alternatif enerji kaynaklarını da kullanacağım: büyüdüklerinde babalarına benzemekten korkan oğlan çocuklarının, annelerine benzemekten korkan kız çocuklarının korkularından ve büyüyüp de gerçekten benzediklerini farkettikleri andaki hayal kırıklıklarından. vay canına diyorum. bu fazladan enerjinin depolanması için de bir çözüm bulmalısın. 

yan masadaki kız karşısındaki adama şöyle diyor: zeki olmalı. zeki ve kibar olanlar hoşuma gidiyor artık. ama bir de soğuk havalarda incecik kıyafetle oturanları seviyorum. kutup dairesi etrafında beraber hayatta kalacağı, ve yerlilerle iletişim kurabilecek bir sevgili hayal ediyor diyorum. onların yüzleri arasındaki meyve sineği bizimki kadar yalpalamıyor.

m. tuvaletten dönüyor. aynada kendime epey farklı gözüktüm, çok tuhaf diyor. var mı bugün bir tuhaflığım sence? yok diyorum, her zamanki haller. şu maskeyi takmaya neden devam ediyorsun diye soruyorum: hastalıkların varlığını reddedenler, hasta olmayı önemsemeyenler, ve hasta olmak istemeyenler var biliyorsun diyor. ama ben başka bir kabiledenim. yüzünün bilgisini saklayanlar.

ya sen? diyor. şu güneş gözlüğünü sürekli taşıyorsun ama hiç taktığını görmüyorum. 

takmaya niyetleniyorum ama sonra yolda yürürken hiç tanımadığım insanlarla göz teması kurmanın muhteşem derecede olanaksız ama gündelik hayatta nasıl da kendiliğinden kolayca gerçekleşen bir şey olabildiğine şaşırıyor ve güneş gözlüğü takmanın şımarıkça olduğunu düşünüyorum diyorum. biz güneş gözlüğü takmayanlar siz maske takanlardan nefret etmenin kıyısında yaşıyoruz.

yandaki kızın karşısında oturan adama bakıyorum. devasa bir ağzı var. kocaman bir sakalı. ve kendisi de nasıl kocaman bir adam. vay canına diyorum. sizi- diyorum. yakın zamanda kutuplarda bulmamışlar mıydı? bir buzulun içinde donmuş haldeydiniz ve buzul eriyince hayata dönmüştünüz? gazetelerde okumuştuk. evet diyor adam, yeryüzünü ısıttığınız için teşekkür ederim. böylece burada sizinle yan yana içebiliyor ve zamanınızın gündelik zırvalarını dinleyebiliyorum.

m. ile aramızdaki meyve sineği yalpalayarak uçmaya devam ediyor. m. elini kaldırıyor, yakalayıp avucunda ezmeye niyetli. dur! diyorum. bu minik sinek birisinin hapiste delirmesini engellemiş olabilir. çocukken babamdan dinlediğim öyküyü anlatıyorum: ömür boyu hapis cezası almış bir adam, hücresinde bir pirenin onu ziyarete geldiğini fark eder, onunla konuşur, dertleşir ve zamanla dost olur. pire de onu eğlendirmek için dans eder, numaralar yapmayı öğrenir, ve türlü akrobasiler. yıllar geçer, adamın haksız yere hapse atıldığı ortaya çıkar, serbest kalır ve cebinde piresi ile bir bara gider. pireyi cebinden çıkarır, bar tezgahının üzerine koyar. pire, adam içkisini içerken dans etmeye başlar, numaralarını yapar, adam bu heyecanı paylaşmak ister, hey barmen! der, şuna bir bakar mısınız? ah! der barmen, çok özür dileriz, nereden gelmiş acaba.. , pireyi parmak uçlarıyla ezer, ufalar. 

baban bunu sana neden anlatmış ki diye soruyor m.,  bilmiyorum... belki de anneme anlatıyordu, ben öyle dinlemiş olabilirim.. ya da, çocuğunun ileride yalpalayarak uçan bir meyve sineğinin hayatını kurtarmasını istemiş olabilir. (böyle şeyleri asla bilemeyiz.)