#bugra kaan sermihan

[bugrakaansermihan]

Sidelya ;

Ey varlığı şahitliğe düşmüş 

boş bir dünyanın ortasında yankılan tınım

Ey Canıma düşmüş can 

Lütfen diyorum lütfen

Salon ortasında kalmış hayatımda

bana nasılsın diye sorma

Kaşif gibi gezdir gözlerini ruhumda

LÜTFEN

Keşfet beni…

Saat on dokuza geliyor

Aç ajansı diyor dedem

Biraz gözlerini kısıp

Boyalı yalanlar diyor boyalı

Yalanı boyanın arkasına saklayan dudaklar gibi

Ben kendimi sana anlatamam

Ruhum çırılçıplak dururken karşında

Söyleyemem kalbimin kıyısına vuran çocuğu

Sırtımda ki gömleğin ateşten olduğunu

Yakmadığını,

Yalvarışımı

“Ey ateş ondan gayrısına yakma, yanmaaa”

Nidalarımı duyuramam

Bah-se-de-memmm

Emekliye ayrılmış düşüncelerime sıra gelmeden öldüğünü

Lütfen bana “neyin var “ diye sorma

“Neyim yok “

Buğra Kaan Sermihan

[izbirakin]

Şimdiye kadar hep burada yazdık içimizde olanları, şimdi derleyi toplu da olsun istedim. Antolojide de yayınlamaya karar verdim. Antoloji de yer alan şiirlerime buradan ulaşabilirsiniz.

[izbirakin]

Kaçak düşünceler

Mülteci düşler

Sığınmacı aşklar

Meydanlarda sesler

medya da hepsi sihir

bunların hepsi bir dizede şiir

Sosyolojik yaralar

Demografik saçlar

yanan mahallede

tarak satan Müslümanlar

pandemide kapanan kuaförler

peruk takmış orospular

maskesiz yalanlar

şiir toplumdan ötedir

toplum olaylar içindedir

Cereyan yapsın diye açılan pencere

açık unutulan kapı

yel de çarptı sahilleri

tutulduk , aman dikkat !

vergilerden muaf sırtımıza

10 TL'lik bağış mesajları

BM çalışması

DM çakışması

SM yazışması

BDSM de

Komşulara da çok ayıp oldu

Şair şiiri

hükümet düşünceyi

Yıldızlar geceyi

Didem Madak parantezi

en son gelen kapıyı

kapatsın

kapatmak da laik

kapanmak da caiz

hatta çay içinde ölmek de

Buğra Kaan Sermihan

[izbirakin]

Ruhum göçebe bir hayattan kalma seyyah

Bedenim dört duvar arasına sıkışmış bir lahit

Kalbim ağır yenilgiler almış viran şehrin sahibi…

Helak olmaktan korkmam 

Buğra Kaan Sermihan

[izbirakin]

Ganj nehrinde çürümüş kollarımla

taşıdılar beni cehenneme

Ah zavallı ruhum !

Soğuk bir nehirden

ateşe götürdüler beni

yanmaktan kül olmuş kalbimi

bir saç teline kurban verdiler

dilime dolandı adında

tüm suallere seni söyledim

ben sırattan değil kendimden geçiyordum

ben ateşten değil kordan geçiyordum

rotasını kaybetmiş bir kayık üzerinde

ben ! kendi cehennemime gidiyordum

on sekizdi yaşım

gençliğimin azabı

gayya kuyusuna düştüm

her uzatılan ipte

idamlardan geçtim

Mukaddes kitaplarda adıma yer yok

etimden aldım ruhuma yamadım

bir ömre kendimi kurban adadım

sıratta takatim yok

ben bir ateşe odun taşıdım

İnanmıyorsun !

Yandım diyorum

Sudan ayırdılar beni

Dalgaları kor olan bir buzula attılar

Buz dağında yaşadım diyorum

Görünmeyen yüzlerin ardında

 İnanmıyorsun

Bedenimden azat edildim !

Buğra Kaan Sermihan

Resim :  The Barque of Dante | Eugène Delacroix,

[izbirakin]

Nuh’un Gemisinde

Denizin ortasında bir adam

Yalnız

Tutulmuş dalgalara

Denizin ortasında bir adam

Kalabalıklar ortasında

Dalmış uzaklara

Limansız

Sığınaksız

Ruhunda fırtınalar

Denizin ortasında bir adam

Denizsiz

Cehennem içinde

Gözlerden uzak

Cennetin özleminde

Denizin ortasında bir adam

Kadına uzak

Kadınına tuzak

Kadında tutsak

Denizin ortasında bir yalan

Kendiyle başbaşa kalan bir adam

Kendisiyle belada

Kelimeleriyle

Kelimesiz

Dilsiz

Issız, denizin ortasında bir adam !

 Buğra Kaan Sermihan

[izbirakin]

Böyle muhalif çaylar demliyoruz.

[izbirakin]

Sigaraya zam geldiğinden beri 

şiir yazamaz oldum 

Çünkü bir sigara nefesinde umut etmiştik 

Sigaraya zam geldiğinden beri 

şiirlere konu bulamadım

Çünkü bir sigara sosyolojik bir yara

Sigaraya zam geldiğinden beri 

şiirleri de unuttum 

Çünkü bir sigara

 sabrımızın kaldığı son nokta 

Sigaraya zam geldiğinden beri 

Ekonomisi enflasyonu 

Teşvik paketi vergisi

Algısı sargısı 

çalgısı 

yargısı 

Sigaraya zam geldiğinden beri 

bağzı şeyler var

işte burada tam da bir sigara yakmalıydım 

her şeyin kahrolması için 

Buğra Kaan Sermihan

[izbirakin]

İlk yazdığım şiirlerimden biriydi, uzun zamandır elime kalemi de almaz oldum. Seslendirenin adını bilmiyorum ama teşekkür ederim. 

Artık Mahlas kullanıyorum Buğra Kaan Sermihan olarak da küçük bir not düşelim :)

ŞiirSeli - Sidelya (Mustafa Şahin)

[izbirakin]

Bir yerlerde ölüp kalıyorum,  yeniden ölmek için güne uyanıyor ve gün içinde bir köşede ölüyorum. Köşe taşlarını ölmüş ruhlar oluşturuyor. Kilit konumunda bir canlansa her şey yıkılacak. Yıkımla birlikte geliyordu değişimler tarih boyu her değişimin öncesinde büyük bir yıkım vardı. Ruhsal dönüşüm diyoruz biz şehirliler buna. Yap İşlet Yık modeli ile cazip değişimlerden yararlanıyoruz. Değiştin diyorlar sonra arz talep dengesine bakmadan kalıyoruz öylece serbest ölümlerin ortasında.

Bırakınız geçsinler bırakınız öldürsünler. Bırakınız efendim değiştirsinler.

Dünya değişti, değişti diyorum nasıl değiştirdiklerine bakmadan.

Buralar taş duvar oldu , taşın ustasını görmeden ve de taş ustasına emri vereni bilmeden.

Duvarlar arasında öldüm, öldürdüler.

Dört duvar yetmedi kimseye

ben öldüm

Ekonomik kriz var bu zamanlarda ruhumdan çalıyorlar.

Bir artı bir duvarlarda kampanya, daha çok duvar daha çok taş daha çok usta

yetmiyor öldüğüm yetmediği gibi bir taş dikiyorlar

Ruhuma anıtlarınızı diktiniz.

Açılışa az kaldı, davet ediliyorum her bir ölüme

Bir bardak daha ölmez misiniz?

Teşekkür ediyorum her ölümün ardından

Teşekkür ederim yeni öldüm.

Yetmiyor ısrar ediyorlar biraz daha ölmez misiniz diyorlar.

Kıramıyorum kırılıyorum bir sandalye üstünde ölüyorum.

Yetmiyorum yetinmiyorlar öldürüyorlar

Tükeniyorum Tüketiyorlar öldürüyorlar.

Öldüm diyorum duymuyorlar

Dört duvarda dört ömür biçiliyor

Ömür biçiliyor

Lansmanı yapılıyor ölümlerin, bir üst modelleri çıkıyor. Ruhunu getir değiştirelim diyorlar hatta küçük farklarla öldürüyorlar adına da değişim diyorlar.

-Yeni ölümleriniz hayırlı olsun.

Teşekkür ederim

-Güle güle eskitin

Teşekkür ederim

Bir şeyler istiyorum dört duvar arasında

her bir duvara Picasso, Rafael, Donatello, Mikelanjelo çizsin istiyorum.

Duvarlarımı karalıyorlar,  Ali Ayşe'yi sevmiyor

Kapitalizm kahrolmuyor. Boya yetmiyor

“Çukur da evimiz ölümde babamız”

Duvar yazılarımızı değiştiriyorlar sanki hiç Nazım şiiri yazmamışlar gibi.

Mutluluğun ölümünü çizebilir misin Abidin?

Biraz daha bakıyorum duvarlara biraz da kendi kendime ölmek için.

Katil kim diye soruyorlar ,  katili arıyoruz dört duvar içinde , içimde, içimizde..

Katil hep uşak çıkıyor, hizmet sektörü de krizde !

Ölüme hizmet ediyoruz, unutma !

Mevsimler değişiyor iklim ölüyor

kıyamet diyoruz yaklaştı

içimiz hep bir küçük kıyamet

ölenler birikti, öldüklerimiz birikti

sırat köprüsü de özelleşti

Ölümün sırrını veriyorlar

Yeniden doğmam için

Buğra Kaan Sermihan

[izbirakin]

Bir adam severse  ölürdü benim topraklarımda Bile isteye nazenin ilmeğine düşüverirdi

Güvercin kalbinin gerdanına  takılırdı halkalar , 

canı geçerdi parmaklarından ...

Buğra Kaan Sermihan

[izbirakin]

KAYIP ANAHTAR

Ey geceme düşmüş derdim

Ey derdime düşmüş karanlık

Ey karanlıkta ki umudum

Sabır…

Böyle geceyi yarmıştı şair, insanın kulak zarını çığlıklarıyla yırtan bir sesle karanlığı delip geçmişti.  Narası yoktu omuzlarında, gecenin ağırlığında ezilirken elinde Hz. Bilal gibi sadece çığlıkları vardı.  Çığlıkların altında sabrı vardı şairin.

Tüm Peygamberler kavmiyle kavgalı olmuşlardır. Kavimleri sırtını dönse de sabırla yollarına devam etmiş, aşka kendilerini adamışlardır.

Sabır biraz da aşktır , aşıkların nazarında.

Diyelim ki Zühre hiç sevmedi Tahir’i, sadece Tahir sevdi.

Tahir sabır ettikten sonra duymaz mıydık yine de  Tahir ile Zühre’yi?

Tahir’i Tahir yapan neydi ?   Vezirin oğlu olması mı ? Zühre’ye sevdalanması mı , yahut Zühre’den başka gözünün bir şey görmemesi mi ? Tahir’i Tahir yapan aşkı ve sabrı değil miydi ?

Zühre kahvesinde zehri bekletmeseydi, yahut  Zühre Tahir’i beklemeseydi  ,  Zühre, Zühre olur muydu ?  Zühre’yi Zühre yapan ne padişahın kızı olması , ne güzelliği ne de babasının tutsak etmesi, Zühre’yi Zühre yapan Tahir’e olan tutsaklığı değil miydi ?  

Pers imparatoru Kambis Mısır seferine çıkarken zaferinden şüphesizdi. Bütün kahinleri ağız birliğiyle “ Zühre Yıldızı demişlerdi , Zühre Yıldızı imparatorun burcuna girdi zafer kesindir. “ Kahinlerin dediği gibi de oldu, kırk gün sürdü Mısır’ın fethi , Kambis kırk gün bekledi Mısırı ve almıştı.  Ama bu Kambis’e yetmezdi her şeyi almalıydı , Mısır’ın ruhunu da…

Mısır İmparatoru hizmetçisinin alınışına kadar sabrını korur, tek bir kelime dökülmez ağzından oğlunun idamında dahi dimdik ayaktadır. Ta ki hizmetçisinin sürüklenip otağın önüne getirilmesine kadar. Bir anda feryat etmeye başlar Mısır Kralı, yerden yere atar kendisini en değersizini kaybettiğinde artık sabrını da kaybetmiştir. (Böyle anlatır Cemil Meriç Belgeselinde)

  Zaten insan değil midir en değersizine kadar kaybettiğini anlamayan, yine insan değil midir, en değersizini kaybettiğinde her şeyini kaybeden.

Hz. İsa çarmıhta şöyle bağırmıştı “ Niçin şimdi benden vazgeçiyorsun.” Sabrının son noktasında, en değersizi canını kaybederken. Canını yakan dikenli teller değildi , küflerin kanına karışması yakması değildi bilakis Sevgilinin ondan vazgeçmesiydi. Hz. İsa’nın kanı çok aktı da gözünden sadece iki damla yaş akmıştı.

 Göz yaşı biraz da tufandır, aşıkların nazarında.

Hz. Nuh gönlünde tufan koparken emredildiği gibi “ Bir kere dönüp ardına “ bakmadı. Karısını çocuğunu dalgaların arasında bırakırken, her türden gemiye çift aldı da  yalnızca kendisi tekti. Öyle sanıldı Nuh tekti, hal böyle iken Nuh’ da kendisinde olanla birlikte çifti. Nuh’un eşi artık sabırdı.  

 Sabır birazda yalnızlıktır.

 Ah Mecnun, neyin var elinde sabrından başka. Koca çölde sabır dökülüyor ellerinden tane tane , çöl Leyla olup içine doluyor.  Önce Kays’ı terk ediyor sonra Leyla’yı terk ediyorsun da sabrını terk etmiyorsun. Çöl aşıkların durağı evlerinden uzakta olanların yani kendinden geçenlerin. Mecnunun rızkı sabırdır, vuslatı aşk.  

 Sabır biraz da vuslatın anahtarıdır.

 Ey vuslatım ;

Tokmağı kırılmış bir kapının eşiğindeyim. Ben anahtarımı kaybettim ya beni sabaha erdir  ya da kapıları aç ardına kadar. Gecede bir ışık ol da omuzlarımdan al bütün yükü, al bütün taşları önümden.

Benim hırkam yok, derviş değilim sadece yolunda gezenim. Belki bir gezenti belki de serseri , taşlar ağır tespihim koptu ellerimde.

Dökülüyor adın tane tane, yardım et toplayayım.  Dilime dolansın adın , gecede kalayım çığlıklarımda.

Çığlıklarımdan başka bir şey yok dilimde ;

Ey vasfına ermediğim, ey kapımdan girmeyenim.

Gecemi adınla doldur.

Söndürün tüm kandilleri, yolumu kaybettim.  

Gece soğuk, üzerime bir sabır sarın

Titriyor kalemim.

Buğra Kaan Sermihan

[izbirakin]

BEDEL SİZ 

Nasılsınız diye soruyorlar 

Bir yara bir dert daha getirmek için 

Nasılsınızzz diye tekrar ediyorlar 

İyi olmadığımı teyit etmek için 

Bir nasılsınız daha geliyor günü kapatmadan

Hesap kesimi gelmiş iyiyimler arasında 

Taksitli gülücükler sunuyorlar 

ve tekrar Nasılsınız ? 

Arada teşekkür ediyorlar 

Siz bir teşekkür almaz mısınız ?

Çok çoğul konuşuyoruz , küresel 

Küresel iyiyim ,

Küresel teşekkür ederim siz ?

Çok küresel ben de teşekkür ederim. 

Nasılsınız ilişkileri yönetimi okuyorlar 

Diplomatik bir dille , insanı kaynak sunuyorlar 

Performanslı teşekkürler 

Performanslı motivasyonlar 

Daha çok teşekkür için çalış 

Daha çok süt 

Sen sağ ben selamet 

Toplantı masalarında nasılsınız diyorlar 

Toplanıyoruz daha çok teşekkür için 

Toplanıyoruz daha fazla küresel için 

Çözümler buluyoruz ürettiğimiz problemlere 

Hadi bir teşekkür hadi bir alkış 

Çoğul konuşuyoruz yalnızlığa bakmadan 

Çoğul yaşıyoruz 

Çoğaltıyoruz , başka arzunuz ?

İndirimli mutluluğumuzdan yararlanmak ister misiniz ?

Çok teşekkürler , ikiye bölüyoruz 

bir yanımızda kalan mutluluğu 

Ay sonu öderiz bedelini 

Süper fırsatlar eşliğinde çok teşekkürler 

Biraz daha tüketelim , birbirimizi

Kıt kaynak diyorlar, ikame diyorlar 

Al diyorlar , önce nasılsınız diyorlar 

Nasıl mıyım ? İyiyim ama eksik ... 

Eksik olmayın diyorlar yardımlara, 

Sonunda teşekkür ediyorlar 

Bir teşekkür borcum kalıyor hayata 

Bir de nasılsınızlar- larr - lar - larrrr

Yankılı bir yaşamım olmadı 

Kısık bir sesle iyiyim dedim CRM yönetimine 

Siz diye bağırsam duyan olmazdı

Cirosal bakışlar ardında

Hedefe odaklanmalı çalışanlar 

Daha çok hedef daha çok satış daha çok nasılsınızlar 

Nasılsınız efendim dememeliyiz dütdürüüü dünyada 

 Efendim ! efendim  demeyiniz !

Buyurmaz mısınız ? diye seslenmeli satıcı kız 

Hayır efendim satıcı değil , müşteri temsilcisi

Buyurun sayın temsilcim.

( Hayatımı ben temsil etmeliyim oysa ) 

Maaşlı bir yaşama bırakmamalıydım , maaşlı temsilciler teşekkürler 

Biz teşekkür ederiz efendim ! 

Ne çok efendi oldum, 

Kırmızı halıda bir efendi ! 

Ne çok oldum !

“ EFENDİM ! 

Oldum olası bedeli ile birlikte, 

Hizmet bedeli tutarı ciğeri beş para etmezdir.

Ödemeyi nasıl yapacaksınız ? “

Fütursuzca  Teşekkür edeceğim 

 Ben bugüne kadar her şeyin bedelini ödedim 

Teşekkür ederim

Buğra Kaan Sermihan

[izbirakin]

Gitmek istiyorum Sidelya , zamandan mekandan hatta ki kendimden. Kapı eşiğinden çıkmak istiyorum. Yorgunum , kapı eşiğine yığılıp kalmaktan ulaşamamaktan korkuyorum. Ben ulaşmak istiyorum Sidelya koşuşturmayı bırakmak bir yere ulaşmış olmanın mutluluğu yaşamak istiyorum. Durmak istiyor insan mavi bir kümbet altında , yeşil bir mabed yanında. Ben işte durmak istiyorum Sidelya alnımın değdiği yerden kaderim yazılsın istiyorum. Razı olayım istiyorum, rıza göstere göstere razı geleyim ama ben artık gelmek istiyorum Sidelya. İki arada kalmaktan yoruldum bir arada olmak istiyorum. 

Eşikteyim sidelya , yaşamın, hüznün , yorgunluğun aslında kendimin eşiğindeyim. Beni ben eden ne varsa hepsinin eşiğindeyim ve korkuyorum Sidelya bir adım daha atsam ben olmam. Beni ben yapanlar olmaz. Ben olacaklar olmaz. Olsun istiyorum artık, ne olacaksa olsun ... Hayırlısı olsun , nasip olsun kısmetse olsun müstahaksa o da olsun ama ben bir şeyler olsun istiyorum. 

Biliyorum çok şey istiyorum, o kadar çok ki olmayan, olacak dediğim ya da olmalı dediklerim hepsi bir bilinmez, hepsi bekleyen bir adım hepsi... Hepsi işte anla Sidelya kelimelerim de yorgun. Kelimeler de yorulurmuş , dil yorulurmuş. Emekliye düşmüş kelimelerle yaşıyorum Sidelya , emekleye emekleye ilerleyen emek emek ilerleyen kelimeler. Ben anlatamıyorum sen anla. 

Anlatmak istiyorum en çok da anlaşılmak istiyorum. Tehlikeli anlardan geçip savunmasız anlatmak istiyorum. Paldır küldür, sere serpe anlatmak istiyorum. Eşiğinden kurtulmuş ben gibi anlatmak istiyorum , anlaşılanlar tarafında olmak istiyorum Sidelya. Bir tarafım olsun istiyorum, sol tarafım sızlamadan bertaraf olmadan hayatın bir tarafından tutmak istiyorum. Ben tarafımı seçtim Sidelya, eşiğin dışında olmak arada ne kaldıysa geride bırakmak...

Bırakmak istiyorum ne varsa, yerinde kalsın , eksik kalsın, eski kalsın ama bende bir şey kalmasın istiyorum. Benim olanlar bensiz olsun , beni hatırlayanlar unutsun, beni soranlar bulamasın istiyorum. Aranan değil bulun(a)mayan olmak işte tam da  bunu istiyorum Sidelya. 

İstememeyi öyle çok istiyorum ki anlatamam. Evde olmamayı, kim o diye ben sormayayım, kapım çalınmasın hatrım kalsın istiyorum. Bir kapı tokmağına vurup üç kere ben demek istiyorum.  Saymak istiyorum Sidelya ama yerimde sayıyorum. 

Yersiz yurtsuz dolaşmak istiyorum, insanlara dolaşıp kalmadan, takılmadan özgürce dolaşmak istiyorum. Birbirine dolaşmış iki harfin arasında ünlem olmak istiyorum. Dikkati çekerken dikkatsiz olmak, ilişik yaşamak istiyorum. Kancalı harflerden kurtulmak istiyorum ruhuma sapladıkları kancalardan...

Sidelya, artık gitmek istemiyorum gelsin istiyorum. Ben durayım ne gelecekse gelsin ama O’ndan gelsin. Ben kalayım istiyorum Sidelya... Hüve ile bağlanıp son kez tutunmak istiyorum.

Buğra Kaan Sermihan 

[izbirakin]

Dedem “İnsan en çok umudundan kırılır evlat” derdi.

“ Ağır gelirse hayallerin tutunduğun umut taşımaz kırılır, yere basmazsan yere çakılırsın “ böyle anlatmıştı umut nedir diye sorduğumda cevabı vermemişti. Benim de cevabını vereceğinden umudum kalmamıştı. 

 Umut uçan balon gibiydi, tutunursun ucundan yükselmeye başlarsın. Gökyüzüne ulaşınca tamam oldu dersin , ta ki sönmeye başlayasıya kadar.  Savrulursun önce , savrulduğuna inanmazsın. Hala seni taşıdığını düşünür , düşerken süzüldüğünü hayal edersin. 

Hızlanmaya başlarsın , telaşlanırsın artık yapabilecek bir şeyin yoktur. Beklersin düşeceğin anı. Artık bulutlar hüzün kokar sana. Yağmuru düşünürsün yağmur incitir seni. Güneşi düşünürsün güneş incitir seni. Hayatı düşünürsün işte hayat incitmiştir seni. 

Yavaş yavaş ilerlediğin yollardan hızlıca geri dönüyorsan artık umudun bitmiştir. 

Toplanın hayallerim eve dönüyoruz. 

Buğra Kaan Sermihan

[izbirakin]

Toplanın hayallerim eve dönüyoruz.

Buğra Kaan Sermihan