#brandgrens

[rotterdamvanalles]

Luchtfoto van Marconiplein en met de de lee tower en het Witte dorp.

Het Marconiplein is een plein in het westen van de Nederlandse stad Rotterdam. Het vormt een knooppunt waar veel wegen bij elkaar komen en is een belangrijk knooppunt voor het openbaar vervoer. Het plein is vernoemd naar de Italiaanse natuurkundige Guglielmo Marconi. In de volksmond wordt het Marconiplein ook wel het Macaroniplein genoemd.

Het Marconiplein ligt in het westen van de Rotterdamse deelgemeente Delfshaven, op de grens van de wijken Bospolder, Tussendijken, Spangen en het Witte Dorp. Op het plein komen de Mathenesserdijk, de Mathenesserweg, de Tjalklaan, de Vierhavenstraat en de Schiedamseweg samen. Het grenst aan het havengebied Nieuw-Mathenesse. Het plein maakt deel uit van Schielands Hoge Zeedijk en vorm zo een onderdeel van de primaire waterkering van het hoogheemraadschap van Schieland.

Sinds 1908 ligt op de plaats van het huidige Marconiplein de kruising van de Havenspoorlijn en de tramlijn tussen Rotterdam en Schiedam. In de jaren 1920 werd het Marconiplein bebouwd. Enige tijd was hier de eerste Nederlandse Fordfabriek gevestigd, deze verhuisde begin jaren 1930 naar Amsterdam.

Bij het geallieerde bombardement op Rotterdam-West van 31 maart 1943 zijn plein en omgeving zwaar getroffen. De brandgrens is nog steeds zichtbaar: alleen het huizenblok tussen de Mathenesserweg en de Mathenesserdijk stamt van voor de oorlog, de rest van de bebouwing is van na de Tweede Wereldoorlog.

Sinds 25 april 1986 is onder het plein metrostation Marconiplein van de Calandlijn in gebruik.

Foto en Informatie komen uit wikipedia.

[historyfoundhere]

Vandaag is het 14 mei. 81 jaar geleden was dit de dag waarop Duitse Heinkel bommenwerpers een einde maakten aan het verzet van de helden van Rotterdam, de Zwarte Duivels. Vier dagen lang maakten zij het de Duitse troepen onmogelijk om de rivier over te steken en door te breken binnen Vesting Holland. Hierop besloot het Duitse opperbevel dat een bombardement moest worden uitgevoerd op deze zich fel verzettende stad. 24.000 woningen en bedrijfspanden, 32 kerken en 2 synagogen werden vernietigd. Ongeveer 700 Rotterdammers vonden de dood en 80.000 raakten dakloos. Onder de dreiging van een tweede bombardement op de stad (de vliegtuigen waren al opgestegen toen de verdedigers definitief capituleerden) gaf Rotterdam zich een paar uur na het bombardement over. tragisch is dat het bombardement voorkomen had kunnen worden. Door miscommunicatie tussen de grondtroepen en de Luftwaffe boog slechts een eskader bommenwerpers af toen het signaal vanaf het Noordereiland werd gegeven. Deze bommenwerpers kosten hun bommen boven de Hoeksche Waard, waar ook nog 7 doden vielen. Het bombardement betekende het einde van de historische binnenstad en het begin van 5 jaar bezetting. Sinds 2010 kan de gehele brandgrens bewandeld worden. Lichtjes geven de route van 12 km aan. ——- Today, 81 years ago, the city of Rotterdam lost his heart. Because of heavy resistance at the bridges German forces were unable to cross the river. The Black Devils, a small detachment of marines, protected the bridges. German High Command ordered a bombardment of the city. In 15 minutes the entire city centre got destroyed. Under the threat of a second bombardment and a third in the city of Utrecht, the Dutch army had to capitulate. 24.000 buildings, 32 churches and 2 synagoges got destroyed. Around 700 civilians died and 80.000 lost their homes. Since 2010 you can make a 12 km long walk which will bring you along the borders of the destroyed city. #rotterdam #bombardement #brandgrens #010 #tweedewereldoorlog #hiermoetjezijn #kidsproof #geschiedenis #wandelen #wandeleninnederland #heinkel #strijen #ontdeknederland #ontdekjeplekje #worldwar2 #14mei #sterkerdoorstrijd #eropuit #historyfound (bij Brandgrens Monument) https://www.instagram.com/p/CO1_Ds_hTDU/?igshid=1d3v83mb3polj

[superclamknighttoad]

Geschetst op niveau, Rotterdamse dakendagen, dak Kruispleinflat. https://www.mecanoo.nl/Projects/project/141/Kruisplein Met oa Saskia Huijzendveld en Peter Flohr. Het begon fris met motregen, ‘smiddags was het heerlijk op de 8-e verdieping. De oude gebouwen staan op de “brandgrens “ van 1940. https://images.app.goo.gl/MDhxhjBdnN8rD2Ap8 De moderne bouw grenst daar aan de oude gebouwen. En op de achtergrond natuurlijk hoge moderne gebouwen. Als je tekent kijk je anders. En op hoogte valt het groen ook op. En de geuren van China town Rotterdam stegen omhoog, het rook exotisch! (bij Rotterdam, Netherlands) https://www.instagram.com/p/CebHNmyIzuo/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[pjotrpirhagen]

Rotterdam ‘fireline’ - The Van Oldenbarneveltstraat  The Rotterdam fireline (brandgrens) is a border layed around the city centre, which represents the old city centre, which was destroyed by German bombs at the start of WWII (may 1940). The Van Oldenbarneveltstraat is the most appealing street of the entire fireline. Here you can see the old and new city rubbing against eachother. Looking into the street you see the powerful looks of postmodern architecture, while the old buildings are still gazing around you.

Kodak Portra 160 film

[rotjeknor]

(Let’s get right into some headcanons, Robbert’s scars. Quite an important part of the whole thing. Since the guy has been through some stuff. The big one which by now has healed quite a bit is of course due to the bombardment of may 14th 1940 and the long one down the middle is due to some hear srgery in th years after that which represents the rebuilding of the city’s heart/center. Even though he looks like a jumbled mess of scar tissue he’s still not afraid to take off his shirt or anything like that, because like a real rotterdammert he doesn’t give a fuck. He also now has a mechanical heart because his old heart pretty much stopped working all together because everything was gone. The big scar is actually in the shape of the brandgrens because I couldn’t help myself.)

[marcoheijkoop]

Tweeted

Moorddadige bommen, Binnenstad weggevreten, Vuur en rookkolommen, 14 mei 1940: nooit vergeten.#dagdicht#rotterdam #14mei1940#bombardement #brandgrens pic.twitter.com/9DqatBvSab

— Fred Marree 🇳🇬 (@FredMarree) May 14, 2018

[rotterdamvanalles]

Uitbreiding van het Havenziekenhuis aan de Maasboulevard, juli 1965.

Rotterdam werd als havenstad niet alleen met zeelieden geconfronteerd, maar ook met de exotische ziektes die zij meebrachten. Het Coolsingelziekenhuis had een aparte afdeling voor zieke zeelieden. In Leiden werd op 14 mei 1914 de 'Leidse Vereniging tot Bevordering van de Studie der Tropische Geneeskunde' opgericht. Bijna tien jaar later werd dat het 'Instituut voor tropische geneeskunde' dat gevestigd werd bij het Rijksherbarium aan het Rapenburg te Leiden. Omdat er in Leiden te weinig aanbod was van patiënten uit de tropen werden in 1925 de Havenpoliklinieken in Rotterdam geopend, die na korte tijd meer dan 2.500 zeelieden per jaar behandelen. Om praktische redenen werd daarom in 1927 het oude hotel Continental en het daarnaast gelegen huis aan de Oosterkade 22 en 24 en het parterregedeelte van nummer 26 omgebouwd tot 'Ziekenhuis voor Scheeps- en Tropische Ziekten' dat al snel het 'Havenziekenhuis' werd genoemd. Het ziekenhuis kreeg 75 bedden. In 1928 werd een badkamer op de eerste verdieping omgebouwd tot operatiekamer.

Begin jaren 1930 werd besloten tot nieuwbouw van het ziekenhuis op dezelfde locatie tussen het Haringvliet en de Maas. In december 1934 vertrokken personeel en patiënten naar een noodziekenhuis dat was ingericht in voormalige kantoorpanden van Unilever aan de Westerlaan. In 1937 wordt het nieuwe ziekenhuis in gebruik genomen. Het ‘Ziekenhuis voor Scheeps- en Tropische Ziekten’ heette vanaf toen officieel 'Havenziekenhuis'. Hoewel het Havenziekenhuis tijdens de Duitse aanval op Nederland in 1940 in de frontlinie lag, werd het niet getroffen. Ook tijdens het bombardement op Rotterdam werd het niet getroffen, alhoewel de brandgrens slechts op enkele tientallen meters was verwijderd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is de ontwikkeling van specialistisch ziekenhuis naar algemeen ziekenhuis ingezet, er waren geen scheepvaartverbindingen met tropische gebieden en het algemene Coolsingelziekenhuis was verwoest.

In de periode 1961-1967 werd het Havenziekenhuis verbouwd en uitgebreid. De 'Vereniging voor Tropische Geneeskunde Rotterdam – Leiden' bood bij de heropening een kunstwerk aan van Francesco Somaini dat doet denken aan een uiteenspattende meteoriet. In 2005 werd het Havenziekenhuis een dochteronderneming van het Erasmus MC.

Vanwege structurele financiële problemen door hoge vaste lasten kwam de nieuwe eigenaar Erasmus MC tot de conclusie dat het Havenziekenhuis geen toekomst had. Ondanks een groeiend aantal patiënten leed het ziekenhuis verlies (in 2015 750.000 euro en in 2016 4.8 miljoen euro). Het Havenziekenhuis werd daarom gesloten en omgevormd tot een polikliniek met als aandachtsgebieden ouderengeneeskunde en tropen- en Infectieziekten.

De fotograaf is Ary Groeneveld en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[rotterdamvanalles]

Gezicht op de Oosterkade met een woning en het Havenziekenhuis, 1946.

Rotterdam werd als havenstad niet alleen met zeelieden geconfronteerd, maar ook met de exotische ziektes die zij meebrachten. Het 19e-eeuwse Coolsingelziekenhuis had een aparte afdeling voor zieke zeelieden. In Leiden werd op 14 mei 1914 de 'Leidse Vereniging tot Bevordering van de Studie der Tropische Geneeskunde' opgericht. Bijna tien jaar later werd dat het 'Instituut voor tropische geneeskunde' dat gevestigd werd het herbarium aan het Rapenburg te Leiden. Omdat er in Leiden te weinig aanbod was van patiënten uit de tropen werden in 1925 de Havenpoliklinieken in Rotterdam geopend, die na korte tijd meer dan 2.500 zeelieden per jaar behandelen. Om praktische redenen werd daarom in 1927 het oude hotel Continental en het daarnaast gelegen huis aan de Oosterkade 22 en 24 en het parterregedeelte van nummer 26 omgebouwd tot 'Ziekenhuis voor Scheeps- en Tropische Ziekten', dat al snel het 'Havenziekenhuis' werd genoemd. Het ziekenhuis kreeg 75 bedden. In 1928 werd een badkamer op de eerste verdieping omgebouwd tot operatiekamer.

Al snel werd besloten tot nieuwbouw van het ziekenhuis op dezelfde locatie tussen het Haringvliet en de Maasboulevard. In december 1934 vertrokken personeel en patiënten naar een noodziekenhuis dat was ingericht in de voormalige kantoorpanden van Unilever aan de Westerlaan. In 1937 wordt het nieuwe ziekenhuis in gebruik genomen. De benaming ‘Ziekenhuis voor Scheeps- en Tropische Ziekten’ is nu officieel vervangen door ‘Havenziekenhuis’. Hoewel het Havenziekenhuis tijdens de Duitse aanval op Nederland in 1940 in de frontlinie lag, werd het niet getroffen. Ook tijdens het bombardement op Rotterdam werd het niet getroffen, alhoewel de brandgrens slechts op enkele tientallen meters was verwijderd. Tijdens de Tweede Wereldoorlog is de ontwikkeling van specialistisch ziekenhuis naar algemeen ziekenhuis ingezet: tijdens de oorlog waren er geen scheepvaartverbindingen met tropische gebieden en het algemene Coolsingelziekenhuis was verwoest.

De fotograaf is Gerard Roos en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

[rotterdamvanalles]

Rookwolken van de brand na het bombardement op Rotterdam, 14 mei 1940. Het bombardement vond 85 jaar geleden plaats. We zien de brandende stad vanuit Overschie. Op de achtergrond de geopende Blijdorpsebrug. Opdat we nooit vergeten.

Nog steeds zijn alle vragen rond het vernietigende Duitse bombardement op Rotterdam van 14 mei niet beantwoord. Vast staat dat op hoog Duits niveau zo’n zwaar bombardement wordt beschouwd als middel om de Nederlandse overgave te bespoedigen. Dat is ook wat gebeurt, ondanks de voorkeur van de Duitse commandant in Rotterdam, Schmidt, voor een gericht licht bombardement en onderhandelingen met de tijdrekkende Nederlandse legerleiding om Rotterdam tot overgave te dwingen. Op 14 mei, rond half twee ’s middags, worden het centrum, Kralingen, de Provenierswijk, het Oude Noorden en het Liskwartier doelwit van Duitse Heinkel-bommenwerpers. De afgeworpen lading verwoest meer dan 30.000 woningen en panden. In totaal komen als gevolg van dit bombardement 800 tot 900 mensen om.

Direct na het bombardement van 14 mei breken overal branden uit. Een harde wind wakkert het vuur aan en de brandweer kan in deze situatie weinig uitrichten. Veel materieel is verloren, veel waterbronnen zijn onbereikbaar. Tienduizenden vluchten weg uit de inferno die het stadscentrum nu is. Bijna tachtigduizend Rotterdammers raken in één klap hun huis en hun spullen kwijt. In Kralingen en bij de Coolsingel breidt de vuurzee zich verder uit over de stad. Wanneer ’s avonds en ’s nachts de wind draait en nog sterker wordt, vallen andere stadsdelen ten prooi aan de vlammen. Pas op 16 mei zijn de voornaamste branden geblust, maar de verliezen zijn immens. In een gebied van ruim 250 hectare is veel geheel of gedeeltelijk verwoest; het wordt al snel ‘de puin’ genoemd.

In de jaren 2008-2010 is het verwoeste gebied in de stad gemarkeerd na een een reconstructie aan de hand van oude kaarten. Deze markering wordt de brandgrens genoemd.

De fotograaf is Hendrik Sutterland en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

2020

[rotterdamvanalles]

Gezicht op de Schiedamseweg, 1937-194

De Schiedamseweg is een bekende winkelstraat in de Rotterdamse deelgemeente Delfshaven. De Schiedamseweg loopt tussen de Aelbrechtskolk in historisch Delfshaven en het Marconiplein. Vanaf het Marconiplein loopt de Schiedamseweg als onderdeel van Schielands Hoge Zeedijk door tot de gemeentegrens van Schiedam. Dit gedeelte is in de volksmond bekend als Rotterdamsedijk.

De Schiedamseweg is aangelegd vanaf 1910 en vormt de verbinding van Delfshaven naar Schiedam. Voor 1910 ging het verkeer inclusief de stoomtram over de smalle Mathenesserdijk. De Schiedamseweg werd aangelegd als brede boulevard en centrale as van de wijk Bospolder/Tussendijken. Aan de oostkant van de Schiedamseweg is gebouwd in neorenaissance stijl. De bebouwing ten westen van de Spanjaardstraat is soberder. Aan het eind van de jaren twintig was de bebouwing van de Schiedamseweg voltooid.

Op 31 maart 1943 werd Rotterdam-West getroffen door het bombardement op Rotterdam-West. De westelijke helft van de Schiedamseweg werd daarbij verwoest. Bij dit bombardement vielen ongeveer 400 doden en werden 16.000 mensen dakloos. In de jaren vijftig is de wijk herbouwd. De brandgrens bij de Wattierstraat is ook anno 2007 nog duidelijk zichtbaar.

In de jaren tachtig is onder de Schiedamseweg tussen de Coolhaven en het Marconiplein de tunnel van de Calandlijn aangelegd. De Schiedamseweg was door dit bouwwerk jarenlang afgesloten. De bouwmethode die gebruikt is is die van de schalentunnel waarbij de vloer van de tunnel ter plekke werd gebouwd en het dak van de tunnel in segmenten van elders werd aangevoerd.

De foto komt uit de collectie topografie Rotterdam en bevindt zich in het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

2021

[rotterdamvanalles]

De Schiedamseweg met winkels en horeca, 1976-1979.

De Schiedamseweg is de naam van de weg, die van Delfshaven naar Schiedam loopt. De Schiedamseweg is een bekende winkelstraat in de Rotterdamse deelgemeente Delfshaven. De Schiedamseweg loopt tussen de Aelbrechtskolk in historisch Delfshaven en het Marconiplein. Vanaf het Marconiplein loopt de Schiedamseweg als onderdeel van Schielands Hoge Zeedijk door tot de gemeentegrens van Schiedam. Dit gedeelte is in de volksmond bekend als Rotterdamsedijk.

De Schiedamseweg is aangelegd vanaf 1910 en vormt de verbinding van Delfshaven naar Schiedam. Voor 1910 ging het verkeer inclusief de stoomtram over de smalle Mathenesserdijk. De Schiedamseweg werd aangelegd als brede boulevard en centrale as van de wijk Bospolder/Tussendijken. Aan de oostkant van de Schiedamseweg is gebouwd in neorenaissance stijl. De bebouwing ten westen van de Spanjaardstraat is soberder. Aan het eind van de jaren twintig was de bebouwing van de Schiedamseweg voltooid.

Op 31 maart 1943 werd Rotterdam-West getroffen door een bombardement van de Amerikanen. De westelijke helft van de Schiedamseweg werd daarbij verwoest. Bij dit bombardement vielen ongeveer 400 doden en werden 16.000 mensen dakloos. In de jaren vijftig is de wijk herbouwd. De brandgrens bij de Wattierstraat is ook anno 2007 nog duidelijk zichtbaar.

In de jaren tachtig is onder de Schiedamseweg tussen de Coolhaven en het Marconiplein de tunnel van de Calandlijn aangelegd. De Schiedamseweg was door dit bouwwerk jarenlang afgesloten. De bouwmethode die gebruikt is is die van de schalentunnel waarbij de vloer van de tunnel ter plekke werd gebouwd en het dak van de tunnel in segmenten van elders werd aangevoerd.

De foto is gemaakt door de Fototechnische Dienst Rotterdam en komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van Wikipedia.

Bericht van 2022

[rotterdamvanalles]

Het Marconiplein in 1955. Dit plein is uiteraard vernoemd naar Guglielmo Marconi, 1874-1937, uitvinder van de draadloze telegrafie.

Sinds 1908 ligt op de plaats van het huidige Marconiplein de kruising van de Havenspoorlijn en de tramlijn tussen Rotterdam en Schiedam. In de jaren twintig werd het Marconiplein bebouwd.

Bij het bombardement op Rotterdam-West van 31 maart 1943 is het Marconiplein zwaar getroffen. Kapotte huizen die op instorten stonden, tramleiding die op de grond hing waar nog elektriciteit op stond. Het plein kon men niet eens meer zien door de dikke rookwolken. Nadat de bombardementen afgelopen waren en de rookwolken verdwenen waren werd het plein met hekken afgezet. De brandgrens is nog steeds zichtbaar: alleen het huizenblok tussen de Mathenesserweg en de Mathenesserdijk stamt van voor de oorlog, de rest van de bebouwing stamt van na de oorlog.

De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

2020

[rotterdamvanalles]

Het Marconiplein in 1955. Dit plein is uiteraard vernoemd naar Guglielmo Marconi, 1874-1937, uitvinder van de draadloze telegrafie.

Sinds 1908 ligt op de plaats van het huidige Marconiplein de kruising van de Havenspoorlijn en de tramlijn tussen Rotterdam en Schiedam. In de jaren twintig werd het Marconiplein bebouwd.

Bij het bombardement op Rotterdam-West van 31 maart 1943 is het Marconiplein zwaar getroffen. Kapotte huizen die op instorten stonden, tramleiding die op de grond hing waar nog elektriciteit op stond. Het plein kon men niet eens meer zien door de dikke rookwolken. Nadat de bombardementen afgelopen waren en de rookwolken verdwenen waren werd het plein met hekken afgezet. De brandgrens is nog steeds zichtbaar: alleen het huizenblok tussen de Mathenesserweg en de Mathenesserdijk stamt van voor de oorlog, de rest van de bebouwing stamt van na de oorlog.

De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt van Wikipedia.

2020

[rotterdamvanalles]

Luchtfoto van Marconiplein en met de de lee tower en het Witte dorp.

Het Marconiplein is een plein in het westen van de Nederlandse stad Rotterdam. Het vormt een knooppunt waar veel wegen bij elkaar komen en is een belangrijk knooppunt voor het openbaar vervoer. Het plein is vernoemd naar de Italiaanse natuurkundige Guglielmo Marconi. In de volksmond wordt het Marconiplein ook wel het Macaroniplein genoemd.

Het Marconiplein ligt in het westen van de Rotterdamse deelgemeente Delfshaven, op de grens van de wijken Bospolder, Tussendijken, Spangen en het Witte Dorp. Op het plein komen de Mathenesserdijk, de Mathenesserweg, de Tjalklaan, de Vierhavenstraat en de Schiedamseweg samen. Het grenst aan het havengebied Nieuw-Mathenesse. Het plein maakt deel uit van Schielands Hoge Zeedijk en vorm zo een onderdeel van de primaire waterkering van het hoogheemraadschap van Schieland.

Geschiedenis Bewerken

Sinds 1908 ligt op de plaats van het huidige Marconiplein de kruising van de Havenspoorlijn en de tramlijn tussen Rotterdam en Schiedam. In de jaren 1920 werd het Marconiplein bebouwd. Enige tijd was hier de eerste Nederlandse Fordfabriek gevestigd, deze verhuisde begin jaren 1930 naar Amsterdam.

Bij het geallieerde bombardement op Rotterdam-West van 31 maart 1943 zijn plein en omgeving zwaar getroffen. De brandgrens is nog steeds zichtbaar: alleen het huizenblok tussen de Mathenesserweg en de Mathenesserdijk stamt van voor de oorlog, de rest van de bebouwing is van na de Tweede Wereldoorlog.

Sinds 25 april 1986 is onder het plein metrostation Marconiplein van de Calandlijn in gebruik.

Foto en Informatie komen uit wikipedia.

[rotterdamvanalles]

Schiedamseweg in aanbouw bij de Aelbrechtsbrug, met op de achtergrond molen de graankorrel aan de Mathenesserdijk. 1911

De Schiedamseweg is een bekende winkelstraat in de Rotterdamse deelgemeente Delfshaven. De Schiedamseweg loopt tussen de Aelbrechtskolk in historisch Delfshaven en het Marconiplein. Vanaf het Marconiplein loopt de Schiedamseweg als onderdeel van Schielands Hoge Zeedijk door tot de gemeentegrens van Schiedam. Dit gedeelte is in de volksmond bekend als Rotterdamsedijk.

De Schiedamseweg is aangelegd vanaf 1910 en vormt de verbinding van Delfshaven naar Schiedam. Voor 1910 ging het verkeer inclusief de stoomtram over de smalle Mathenesserdijk. De Schiedamseweg werd aangelegd als brede boulevard en centrale as van de wijk Bospolder/Tussendijken. Aan de oostkant van de Schiedamseweg is gebouwd in neorenaissance stijl. De bebouwing ten westen van de Spanjaardstraat is soberder. Aan het eind van de jaren twintig was de bebouwing van de Schiedamseweg voltooid.

Op 31 maart 1943 werd Rotterdam-West getroffen door het bombardement op Rotterdam-West. De westelijke helft van de Schiedamseweg werd daarbij verwoest. Bij dit bombardement vielen ongeveer 400 doden en werden 16.000 mensen dakloos. In de jaren vijftig is de wijk herbouwd. De brandgrens bij de Wattierstraat is ook anno 2007 nog duidelijk zichtbaar.

In de jaren tachtig is onder de Schiedamseweg tussen de Coolhaven en het Marconiplein de tunnel van de Calandlijn aangelegd. De Schiedamseweg was door dit bouwwerk jarenlang afgesloten. De bouwmethode die gebruikt is is die van de schalentunnel waarbij de vloer van de tunnel ter plekke werd gebouwd en het dak van de tunnel in segmenten van elders werd aangevoerd.

Foto komt uit de collectie van @stadsarchief010 en de Informatie komt van wikipedia.

[rotterdamvanalles]

De drie pakhuizen en kantoor aan de Wijnhaven in 1987.

De pakhuizen aan de Wijnhaven 63-67 waren een reeks van drie pakhuizen en een kantoor aan de Wijnhaven in Rotterdam Centrum. De pakhuizen en kantoor werden gebouwd tussen 1943 en 1948 en eind jaren 80 gesloopt voor nieuwbouw.

Na het bombardement van Rotterdam op 14 mei 1940 was het oude centrum grotendeels verwoest, en moest er een nieuwe binnenstad worden ontworpen voor de wederopbouw van de stad. Al vier dagen na het bombardement kreeg Willem Gerrit Witteveen de opdracht om deze nieuwe binnenstad te realiseren. Het eerste wederopbouwplan van Witteveen bestond, in tegenstelling tot het latere Basisplan van zijn opvolger en assistent Cornelis van Traa, grotendeels uit herbouw in traditionalistische trant. Deze herbouw moest pandgewijs gebeuren en bestond uit bakstenen gevels, ramen met roedeverdeling, decoratieve elementen en schuine kappen. Hij nodigde tijdens de Tweede Wereldoorlog veel verschillende architecten uit om allerlei panden in de straten te ontwerpen van een stad die uiteindelijk nooit werd opgeleverd.

Hoewel Witteveen al in 1944 vervangen werd door van Traa en daardoor de wederopbouwprioriteit van traditionalistische herbouw naar experimentele, functionalistische nieuwbouw was verschoven, werden er in de periode 1941-1953 meerdere gebouwen in de traditionalistische stijl opgeleverd. Een aantal van deze gebouwen zijn de Rotterdamsche Bank aan de Coolsingel, de zogenoemde 'bankburchten' van de Twentsche Bank, Nederlandsche Handelsmaatschappij en Amsterdamsche Bank aan de Blaak, het PTT-kantoor aan de Botersloot en een handjevol woningen aan de Oude Binnenweg. Ook deze pakhuizen en kantoor waren onderdeel van deze traditionalistische wederopbouwgebouwen.

Na het bombardement waren alle pakhuizen en loodsen binnen de brandgrens verwoest. Hoewel er nog pakhuizen en opslagloodsen beschikbaar waren direct na de het bombardement, zoals de Pakhuismeesteren op de Kop van Zuid en De Dubbelde Palmboom in Delfshaven, was hun ligging ongunstig en bleef de nood voor nieuwe pakhuizen binnen de Stadsdriehoek hoog. Het Nederlandse tabaksbedrijf Koch en Co., opgericht in 1869 door Johannes Lodewijk Koch en zijn zwager Johannes Laverge en tevens bekend als Koch-Scheltema, gaf de opdracht aan architect Kees Elffers om een nieuwe reeks pakhuizen plus kantoor aan de grotendeels verwoeste Wijnhaven te ontwerpen. Tussen 1944 en 1947 creëerde hij een schetsplan en een meervoud aan werktekeningen voor de gebouwen.[10] De bouw van de pakhuizen en kantoor begon in 1943, maar kwam vanwege de algehele bouwstop die op 1 juli 1942 in Nederland was afgekondigd door de Duitsers pas op gang na de bevrijding van het land in 1945. De eerste paal werd op zaterdag 15 december 1945 in de grond geslagen en de werkzaamheden waren voltooid in 1948. De opening van de gebouwen gebeurde in januari van hetzelfde jaar met de keuring van de eerste na 1940 ingevoerde Java-tabak. De gebouwen hadden de huisnummers 63 tot en met 67. In 1960 werd het kantoor tijdens een verbouwing uitgebreid. Deze uitbreiding werd tevens door Elffers ontworpen.

In 1987 vond de Rotterdamse gemeenteraad dat een van de vier gebouwen, het kantoor, een 'verouderd uiterlijk' had. Hierdoor dreigde gedeeltelijke sloop als het kantoor niet van een blauwe, glazen gevel zou worden voorzien zodat het gebouw geschikt zou worden als 'modern kantoorpand'.[13] De overige kantoren aan de Wijnhaven waren inmiddels ook van modernistische aard. Nadat het niet was gelukt om een overeenkomst te sluiten voor de aanpassing, werden alle vier de gebouwen eind jaren 80 gesloopt voor nieuwbouw.

Het gebouw stamt nog uit de periode van de eerste wederopbouwarchitect Witteveen en was opgebouwd uit vier gebouwen in pandsgewijze opzet - drie pakhuizen en een kantoor met woning voor de conciërge, allen met vijf verdiepingen. De architect voor de panden was Kees Elffers en dit ontwerp behoorde tot zijn meer traditionele werk. De gekozen bouwstijl was Traditionalisme, specifiek de Delftse School, en de bouw zou zijn goedgekeurd door de Duitse bezetter. Ondanks dat er vier verschillende gevels waren ontworpen, bleek het gebouw echter één entiteit van 1600 vierkante meter te zijn aan de binnenkant. De gevels waren historiserend van stijl, hadden de vorm van een klokgevel in jaren 50 stijl en harkte terug naar het vooroorlogse verleden van Rotterdam, toen er nog meerdere pakhuizen in het centrum waren. De vier panden hadden allen hun eigen naam in de vorm van een lint op de gevel beschreven; de drie pakhuizen hadden de namen Java, Sumatra en Rotterdam, het kantoor had de naam Bahia. Boven deze lintgevels waren op de drie pakhuizen hijsbalken bevestigd en weer daarboven stond gevelversiering in meerdere schildvormen, allen terugslaand naar het Christendom. Alle gebouwen hadden grote, monumentale deuren als toegang op de begane grond. De overige verdiepingen van de drie pakhuizen hadden grote, verticale deuren die open en dicht konden, en aan de zijkant van iedere deur een stalen hek vanaf de tweede tot de vierde verdieping. Een balk was bij alle verdiepingen in het midden geplaatst, waarschijnlijk om valgevaar te voorkomen. De vijfde verdieping bestond slechts uit een deur. Al deze pakhuizen werden gebruikt voor de opslag van ruwe tabak voor verder vervoer naar Duitse plaatsen, zoals Hamburg of Bremen. Het originele idee van Van Traa was om deze pakhuizen te gebruiken voor de opslag van materiaal voor de herbouw van het centrum van Rotterdam. Het kantoor had een hele andere vormgeving: het gebouw had meerdere ramen, een balkon op de tweede verdieping, een grote vlaggenmast en op de vijfde verdieping een kleine cirkelvormige deur die open en dicht kon. Boven de ingang op de begane grond stond met grote letters de naam van het bedrijf - "Koch & Co.". Het interieur van het kantoor was bedekt met mooi versierde trappen en een vloer gemaakt van marmer. Er stonden tevens grote, zware bureaus met Telexapparaten.

Het traditionalistische ontwerp verdeelde de Rotterdamse populatie: de een prees de panden voor het authentiek Nederlandse karakter en de greep terug naar de vooroorlogse binnenstad en pakhuizen van toen, de ander vond het gebouw verfoeilijk, nep en had liever iets modernistischer op de plaats gezien. De Winkler Prins Encyclopedie uitte in 1954 kritiek op het gebouw en zei dat de 'archaïserende vormen van de pakhuisfronten (bekleed betonskelet!)' sterk afstaken bij de 'zuivere architectuur' van metaalfirma Van Houten aan de Jufferstraat uit 1951. Ook de architect Elffers was verrassend genoeg niet blij met de architecturale keuze van die tijd, maar zette de bouw toch voort.

Foto en Informatie komt van wikipedia.