#ben je zwanger | Explore Tumblr posts and blogs

blinde-mama · 3 months ago

Text

Hoi allemaal.

Ik ben blind en krijg een kindd. Leuk een baby natuurlijk. Maar hoe ga ik het doen met de verzorging, voeding, hoe beleef ik mijn zwangerschap? Allemaal vragen die ik ga beantwoorden doormiddel van deze wekelijkse blogs.

Voordat we beginnen wil ik wel even zeggen dat deze blogs niet gepost worden voor het trekken van aandacht, maar juist om een inkijk te geven in het leven van een blinde mamma to be. Gewoon een weekelijks stuk om te lezen met humor, mijn belevingen en verhalen over dingen die ik mee maak nu ik zwanger ben en ook alle bijbehorende controles krijg en dingen moet gaan regelen. Veel plezier met het lezen. En tot de volgende.

Zwanger, van test tot 10 weken.

In deze blogs ga ik jullie weekelijks meenemen in het moederschap. Maar niet zomaar “normaal” moederschap, nee, het moederschap als je, net als ik, volledig blind bent. Welke dingen zijn vanzelfsprekend en welke niet? Richt je de babykamer anders in? Waar loop je tegen aan bij het zwanger zijn en krijgen van een baby? Hoe lees je je zwangerschapstest af als je deze niet kunt zien? Hoe beleef je je echo’s? Leuk, al die vragen maar er komkt zoveel meer bij kijken, Maar naast al die vragen neem ik jullie ook mee bij de leuke, grappige, frustrerende of juist onverwachte meevallers.

De test.

Tja, je bent al een paar dagen over tijd, en dan? De wel bekende zwangerschaps test. Een test met streepjes kan je als visueel beperkt persoon “moeilijk” of niet aflezen, natuurlijk had ik ook gewoon kunnen wachten tot man lief thuis was van zijn werk, maar geduld is nooit mijn sterkste kant geweest, en wat moet je anders op een zaterdagochtend? Goed, die test dus, maar uhm, hoe ga je de test uitvoeren, want ja, leuk zoon test maar er komt wel wat preciessie werk bij kijken als je snapt wat ik bedoel. De oplossing? Gewoon, een papieren bekertje. Even het bekertje vol maken met benodigd test materiaal, wat ook nog best wel een uitdaging is, kan ik je zeggen, test erin, wachten, en dan? Dan moet de test worden afgelezen. Nou, daar gaat ie dan. Met de telefoon en behulp van AI een foto maken van de test. “Op de foto zie je een aanrecht, zeeppompje en een koffiemachine.” Leuk dat je dat allemaal ziet, maar ik wil de test in beeld, niet mijn aanrecht. Nog maar eens proberen. Enn ja hoor, “de test laat een zwangerschapstest zien met het woord zwanger in beeld.” Wat? Toch nog maar een keer proberen. “De test laat een zwangerschapstest zien met het woord zwanger op het display”. hoera! Hij is dus echt positief. We krijgen er dus een baby bij, super leuk, maar wat nu?

4 weken zwanger. De eerste aan wie ik het verrtelde, afgezien van mijn partner, was mijn moeder. Toch wel lichtelijk in paniek, want hoe gaat ze reageren? Hoe ga ik het zelf trekken? Anyway, moeders was super blij, net als man lief, gelukkig. Ik zelff moest echt wel even twee tellen na gaan denken. Maar uiteindelijk wilde we dit natuurlijk super graag, en ook ik was na eerst even te moeten wennen aan het idee, echt onwijs happy met de komst van de mini.

Gelukkig had ik al voor mijn zwangerschap wat dingen op een rijtje kunnen zetten. Welke instanties ga ik inschakelen bij hulp en training met betrekking op baby kind zorg? Gelukkig kon ik hier snel mee beginnen en was die zorg al itsjes minder.

7 weken zwanger.

En dan, de aller eerste echo. Hoe dubbel is dit? Nou, ik kan je vertellen dat het heel dubbel, maar zo mooi is, ondanks dat je het zelf niet ziet. Gelukkig heb ik een onnwijs lieve, meedenkende en bovenal, geduldige en begripvolle verloskundige prraktijk gevonden die echt de tijd neemt en alles tot in detail beschrijft en uitlegt, net als mijn partner natuurlijk. Maar ik dwaal af. die eerste echo dus, wat een mooi moment. Je hoort nog geen hartje, maar toch krijg jede bevesteging dat het goed is, dat het hartje klopt, en dat je echt ja, echt zwanger bent van een klein wondertje.

Toen kwam het moment. Hoe en waneer gaan we het aan de rest van de familie vertellen? We wisten hoe en waneer, maar dan komt het grote moment. De spanning nam toe, en eindelijk was het hoge woord eruit. Ik ben zwanger. Voor het eerst zei ik het hard op waar mijn hele familie bij was. Een raar maar mooi moment. Gelukkig heb ik een onwijs lieve, zorgzame familie die me soms letterlijk, overal doorheen sleept. Toppers zijn het.

10 weke zwanger.

De intake bij de verloskundige. We kregen een vragenlijst die ik moest invullen met mijn partner, maar helaas, een ontoegankelijke website voor mensen met een visuele beperking. No worries, de vragenlijst werd ingevuld en ik ging opzoek naar een manier om ontoegankelijke informatie voor mij toch toegankelijk te maken. Helaas, zonder succes. Ook de kraamzorg moest natuurlijk geregeld worden maar, helaas. Ook die website was niet goed toegankelijk voor een blind persoon. Maar gelukkig waren ze er weer. De verloskundigen, die samen met ons meteen de kraamzorg regelden. Helden zijn het.

Hebben jullie nog vragen?

Toen kwam de vraag of er nog vragen waren. Tja, die waren er zeeker. Toen ik aangaf dat ik de periode tussen de eerste echo en de twede best wel lang vond en ik me zorgen maakte bood de verloskundige aan om een snelle echo te maken en ook, bij hoge uitzondering het hartje te laten horen. Oh my god, wat een moment. Zo mooi. En ja hoor, daar kwamen ze dan. De tranen. Zeker omdat ik natuurlijk geen fotos echt kan bekijken was dit super speciaal en bijzonder. Als je volledig blind ben en je dus niet meteen van je kindje kan genieten op een echo is het luisterenn van de hartslag the next best thing.

Tien weken dus, zo ver ben ik nu. Wat be ik nu al trots. Op mijn nee, ons kindje. Op mijn partner die me zo goed steund en super lief is. Op m’n familie die mee enken in oplossingen, die aan komen met twede hands baby spullen, die aanbieden om mee te gaan naar echo’s, ik ben blij met ze. Volgendeweek zijn we er weer. Tot dan.

4 notes · View notes

iklees · 2 months ago

Text

The Ship / Antonia Honeywell

Lalage 'Lalla' leeft nog redelijk veilig en prettig in een apocalyptische wereld, omdat haar vader (veel) geld heeft en zij dus nog een huis en regelmatig te eten hebben. Dat is anders voor heel veel mensen. Lalla's vader heeft een schip opgetuigd, waarop hij met zijn vrouw en dochter en nog 497 geselecteerde mensen wil ontvluchten aan de uitzichtloze situatie. Zijn vrouw wil nog wachten, ze wil nog mensen helpen, maar als zij gewond raakt, gaan ze toch aan boord en vertrekken. Lalla heeft er moeite mee — niet alleen met het verlies van haar moeder, die sterft, maar ook met het vinden van een nieuwe werkelijkheid, gedomineerd door de ideeën van haar vader, maar net zo uitzichtloos als daarvoor.

I didn't bother to look. I didn't need to. I saw my father, his hands tight upon the ropes by which he drove his people. And at the ends of those ropes, I saw, not Emily and Patience and Gerhard and Helen and Daniel and Gabriel, but the things we had left in the broken world. Weddings and funerals and child-birth and books and music. Birthdays and dancing and football and graduations and qualifications. Because all these were milestones that belonged in the place behind us. Not only behind us in space, but behind us in time. My father had reached back, back, past the squatters in the British Museum, past the thefts from the display cases, past the oil drums on the streets and the rats and the wild dogs and children and market raids, and pulled things onto the ship from the life that had been his before the crash. We were not creating, we were simply existing, building lives upon the flotsam and jetsam of something that had gone. We were not finding new ways to live. We were living in accordance with some ideal of a former age, which we saw in films, read of on our screens, but no longer knew or understood.

SPOILER ALERT Vreemde combinatie van boeiend en ergerlijk. Lalla is net zestien, en dat blijkt. Ik ben waarschijnlijk te oud voor dit boek, want ik vond haar vaak naïef en verwend; ze weigert haar idealistische beeld bij te stellen, ondanks de verhalen die ze hoort van de anderen aan boord over hoe verschrikkelijk het leven aan wal was geworden en hoe blij ze zijn met de veiligheid van het schip, die haar alleen maar beklemd. Uiteindelijk kun je alleen maar medelijden hebben met een veel te jong meisje dat diep in de rouw, zwanger en met een begrijpelijke wens om zichzelf te worden, los van haar vader, tot een beslissing komt die heel misschien goed zal uitpakken, maar zeer waarschijnlijk niet…

#Antonia Honeywell

0 notes

canbehealth · 6 months ago

Text

De voordelen en risico's van het eten van gepasteuriseerde ricotta kaas tijdens de zwangerschap

gepasteuriseerde ricotta kaas – Ben jij zwanger en vraag je je af of je gepasteuriseerde ricotta kaas veilig kunt eten? Deze romige kaas is een populair ingrediënt in veel gerechten, zoals lasagne, gevulde schelpen en cheesecake. Hoewel ricotta over het algemeen veilig is om te eten tijdens de zwangerschap, zijn er enkele risico’s waar je rekening mee moet houden. In dit artikel onderzoeken we de…

View On WordPress

#healthy food #pregnancy

0 notes

keynewssuriname · 1 year ago

Text

Ontwerp Jadson Pansa gekozen als logo Suriname Major League

De Suriname Major League (professionele voetbalcompetitie van Suriname) heeft sinds vrijdag haar eigen logo. Het ontwerp van de 23-jarige Jadson Pansa kwam als nummer 1 van de 32 inzendingen uit de bus. De jury heeft bij het kiezen van de winnaar vooral gelet op simpliciteit. “Het moet pakkend zijn en zelf een kleuter moet het meteen begrijpen”, zei jurylid Regillio Vroom tijdens de bekendmaking van de winnaar in het Owru Cul Sportcentrum. Zijn collega, Mitchelene Pryce, voegde eraan toe dat het symbool moest opvallen, niet te druk en origineel moest zijn. Pansa’s ontwerp voldeed aan de bovengenoemde eisen en mocht hij met de winnende prijs van SRD 20.000,- ervandoor. Rolf Verwey, voorzitter van de stuurgroep herstructurering Surinaams voetbal, benadrukte dat er nu samen met Pansa verder gewerkt zal worden aan de identiteit en branding van de competitie. Bij deze hoort ook het ontwerp van een mascotte. Pansa had zelf twee schetsen (mascottes) verzonden. Verwey is bijzonder onder de indruk van het logo waarin onder andere een voetbalveld te zien is, de S van Suriname, met openingen in de cirkel die naar zeggen van Pansa, de geopende deuren voor professionele veranderingen in het Surinaams voetbalgebeuren voorstellen. Naar zeggen van Verwey staat de groene kleur voor hem symbool voor het gras en de geur ervan, maar ook voor Suriname als groenste land. Pansa zei dat dit werk ongeveer een maand in beslag heeft genomen. “Ik hou van voetbal en dat heeft mij meer een boost gegeven om te participeren aan zo evenement”, aldus de talentvolle ontwerper. Hij gaf alles om een zo een professioneel werk aan te leveren. Zijn loopbaan als vormgever begon in 2018. Volgens Pansa stop het niet hierbij. “Ik ben zeer blij, maar wil dit naar een hogere level brengen en mijn eigen branding design opzetten. Daarmee ben ik nu bezig.” Bevalling Verwey vergeleek het opstarten van de profleague met een zwangere vrouw die moet bevallen. “Het geboren worden van een kind is een nieuwe start. En met de hele zwangerschap heb je specialisten nodig.” Naar zeggen van de voorman zal de slapende reus eruit moeten komen en zal dat volgend jaar gebeuren. Volgens planning zal de Suriname Major League (SML) in februari moeten aanvangen. Elke competitie heeft zijn eigen identiteit nodig. De stuurgroep lanceerde daarom op 17 oktober een prijsvraag voor het ontwikkelen van een passend logo en mascotte. Tot uiterlijk 5 december hadden de deelnemers de gelegenheid om hun ontwerpen in te zenden. Volgens de stuurgroep was bij het verzenden van de modellen het doel om een logo of mascotte te creëren die de league een identiteit geven, waarbij de professionaliteit als een gevoel van verbondenheid, eigendom en trots voor elke Surinamer, in het bijzonder voor de sportliefhebbers, tot uiting komen. Verwey zei erg verrast te zijn met de reacties die binnenkwamen. “Ik heb zoveel creativiteit en enthousiasme gezien.” De voorman benadrukte echter: “wij zijn er nog niet, want ook na de geboorte heb je aantal specialisten nodig.” Gezamenlijk zullen alle actoren volgens hem een belangrijke rol moeten vervullen om de slapende reus wakker te maken en de geboorte van het kind te bewerkstelligen. De voorzitter van de stuurgroep benadrukte verder dat dit proces om een marathon gaat, waarbij doelen stapvoets zullen worden behaald. “Iedereen moet dat dus ook beseffen wat het beste voor voetbal in Suriname is.” Nog niet de eindstreep De secretaris generaal van de Surinaamse Voetbal Bond, Mitchell Kisoor, accentueerde dat de eindstreep nog niet is behaald. Hij voegde er wel aan toe, “maar elk markant moment moet gememoreerd worden.” Naar zeggen van Kisoor heeft de stuurgroep 1 van haar targets gehaald. “Dat traject is lang geweest. Soms een beetje hobbelig en soms kronkelig, maar nooit hebben wij de overtuiging gehad dat wij de eindstreep niet gaan halen.” Hij bemoedigde de stuurgroep dat zij het goede werk voortzet, “omdat er nog wat targets te halen zijn.” Kisoor twijfelt niet aan de werkgroep. “Wij hebben volle vertrouwen dat dit kind (SML) een ingenieur en misschien zelfs ook een specialist wordt.” Volgens Kisoor is een logo zeer belangrijk “voor de herkenbaarheid van de League als nieuwe entiteit, voor je image (imago), branding (huismerk) en aanzien. Het kan dan niet anders dat een herkenbaar logo erbij hoort.” SVB-voorzitter, John Krishnadath, deed uit de doeken dat in concept de Wereldvoetbalbond (FIFA) de bestemde financiën ter ondersteuning van de SML al zijn goedgekeurd. “Ik heb gisteren (donderdag) een mailtje hierover van de FIFA ontvangen.” Read the full article

0 notes

peterpijls1965 · 1 year ago

Text

Afvallen en groeien als gevorderde Abraham

Als je flink wil afvallen moet je net als ik aderverkalking krijgen en zeven amputaties ondergaan. Dat scheelt alvast de nodige kilo's.

Niet dat ik daarvoor zwaar was. Ik had een slank figuur en sportte bijna vier decennia fanatiek, misschien ook om te compenseren dat ik zoveel alcohol dronk en drugs gebruikte.

Afvallen is een nationale obsessie. Dat leerde ik toen ik acht jaar geleden permanent in een rolstoel belandde. Prompt kreeg ik wat walrusvet op m'n buik. In een rolstoel verbrand je nou eenmaal minder calorieën.

Ik besloot het vet in een paar maanden weg te lijnen door veel salades te eten. Het mocht niet baten. Toen ging ik met mijn rolstoel iedere dag drie kwartier racen, om zo weer een platte buik te krijgen. Vergeefse moeite.

Bijna boos begon ik me in de materie te verdiepen. Ik leerde dat blijvend afvallen een kwestie is van langdurig meer calorieën verbranden dan je binnenkrijgt. Ik ondervond ook dat half Nederland aan de lijn is.

Ook kreeg ik door dat alle dieetgoeroes oplichters zijn. Ze verkopen allemaal oude wijn in nieuwe zakken en jatten elkaars recepten.

Je kunt beter naar een nuchtere diëtiste gaan. Die zit veel dieper in de materie en zal waarschuwen voor overspannen verwachtingen. Want in één maand tijd vijf kilo blijvend afvallen, wat sommige goeroes claimen, is echt een fabeltje.

Begin bijvoorbeeld ook vooral niet aan het paleo-dieet, uit het stenen tijdperk. Dat komt neer op rauw vlees eten, wat levensgevaarlijk kan zijn voor kleine kinderen en ouderen.

In al die diëten zonder brood geloof ik ook niet. Vooral meergranenbrood is megagezond basisvoedsel, boordevol vezels, en dus erg goed voor de darmen. Ondertussen bespeurden bakkers omzetvetlies omdat mensen gingen denken dat brood een soort marsepein is. Dat grenst wat mij betreft aan massahysterie.

Inmiddels, jaren moeite verder, heb ik zelf mijn gewenste figuur vrijwel terug. Alleen onder m'n navel zit nog een hardnekkig vetkussentje. Van een diëtiste leerde ik dat juist dat laatste beetje vet bij iedereen het moeilijkst verdwijnt. Dus heb ik vrede met dat speklaagje.

Ik schreef het bovenstaande jaren geleden. Ik ga weer naar de sportschool, vooral tegen lage rugpijn. Het helpt. Na zeven weken gericht oefenen ga ik pijnloos naar bed. Ik zit zonder noemenswaardige klachten bijna de hele dag in m’n rolstoel.

Op m’n 58ste zal ik wel niet meer de spieren kweken die ik vroeger had door bezoek aan de sportschool en vooral door te trainen in m’n schuurtje met halters en dumbells, maar dat is niet mijn doel. Ik wou van m’n rugklachten af. Het alternatief is een prima masseur, maar dat is symptoombestrijding.

Jaren geleden ging m’n blog over afvallen zo verder: Misschien is het wel goed, wat vet koesteren. Het is namelijk een orgaan, dat bijvoorbeeld hormonen afscheidt.

Ook daarom kijk ik altijd met enig afgrijzen naar de lichamen van topmodellen. Ik ben geen arts, maar volgens mij zijn die vrouwen soms veel te mager, en dat is ongezond.

Topmodeel Romee Strijd wou zwanger worden, maar dat lukte niet. Door haar ridicule dieet en fitnessregime menstrueerde ze niet meer. Ze greep in en mag zich nu de trotse moeder noemen van een beeldige dochter, Mint. Ze kreeg inmiddels ook een tweede dochter.

Voor alle duidelijkheid: ik beweer niet dat mensen moeten gaan lijnen. Te fanatiek afvallen kan leiden tot de levensbedreigende ziekte anorexia. En wie zich happy voelt met een curvy figuur, moet dat vooral zo laten. En trouwens, veel mensen zijn door hun DNA wat zwaarder of obees. Ze kunnen wel afvallen, maar het zit er ook zo weer aan.

Feit is ook dat veel te zwaar zijn tot enge aandoeningen kan leiden, bij kinderen al. En obesitas is hard op weg een volksziekte te worden, dus de volgende dieethype zal wel een kwestie van tijd zijn.

Ik trainde dus dertien jaar met gewichten. Toen leerde ik dat een lichaam een grotendeels te vormen blok klei is. Mijn zwellende spieren had ik trouwens ook te danken aan een strikt dieet met massa's eiwitten en goede koolhydraten.

Nu ben ik een gemutileerde man van middelbare leeftijd in een rolstoel, maar een dikke buik is nog steeds een schrikbeeld. Dus handhaaf ik een calorie-arm dieet met meergranenbrood, volle yoghurt, muesli en fruit als basis.

Fascinerend is dat, hoe een invalide staat een restant ijdelheid op 56-jarige leeftijd niet in de weg hoeft te zitten. Omdat een beetje ijdelheid getuigt van zelfrespect, vind ik dat helemaal niet erg.

Dus gebruik ik mijn elektrische rolstoel zo weinig mogelijk en beweeg ik iedere dag minstens twee uur in mijn handbewogen kar. Goed voor de conditie ook.

Decennia geleden had ik een moddervette vriend die weigerde te bewegen, dronk als een Maleier en zijn toevlucht zocht tot vloeibaar astronautenvoedsel om zijn pens weg te krijgen. No way.

Ook later ontmoette ik de nodige mensen die iedere dag desperate op de weegschaal stonden om pondjes weg te denken. Pas toen ik zelf een beginnend buikje kreeg, realiseerde ik me hoe erg het voor de betrokkenen kon zijn als het niet wou lukken.

Wie blijvend wil afvallen is bij mij thuis van harte welkom voor een nadere toelichting. Wel met een dieet dat mijn afgezette benen weer laat aangroeien.

0 notes

dearrhappy · 1 year ago

Text

Taking to tumblr once more!! Shoutout to the two loyal middelbaar vriendjes die per ongeluk altijd een melding krijgen omda ik nooit post: sorry, niet voor jullie bestemd

Anyway ieuw ieuw ieuw ieuw ieuw vies!!!

Voel me zo zo vies

I don’t even wanna provide context, maar damn alle sexual trauma, zowel van mij als in generations past is even aan het opstapelen op mij en it makes me physically sick!!! Ik ben nooit properly enough boos geworden op jou over je hele porno ding. Da ik overdreef als ik gekwetst was over dromen, daar kan ik nog inkomen. Ill take that, al heeft het me een heel coole haircut opgeleverd. Maar damn. I cannot believe I let you tell me da het niet zo diep was when you watched that VR-porn met manou. I don’t know how y’all did that platonically without it being weird. I will never understand why you’d watch porn at all, let alone with friends. Honestly jij hebt zo veel geluk da mijn standaards zo laag waren en mijn beeld van jou zo hoog cause I would dare say that I should’ve ended it right then and there. Ik zeg het, I will never understand, even though I really want to, ik snap ni welke vreemde, porn rotted hersenkronkel in je hoofd het groen sein heeft gegeven voor die actie.

DAs ook helemaal niet zo’n voor de hand liggende actie toch?? Jij krijgt van Jeff een VR-bril en je klopt daarmee, mijn eerste gedachte zou een game zijn? Hoezo was da ni jouw eerste gedachte?

Ook gewoon, die timing binnen onze relatie?? Da was eind september 2020, wij waren welgeteld 3 maand samen, en I JUST had erwtje. After you just told me da je mij zou hebben achtergelaten als ik effectief zwanger was geweest. En het allermooiste? All at the ripe age of 16

At the time I was so fine met die relatie en ik ga nu ook ni iets anders dan da beginnen claimen maar God fucking damn ik was echt een kindje. I should not have been dealing with all that

Motherfucker ik heb zo opgekeken naar u. Zo veel admiration, zo veel onvoorwaardelijke steun en liefde voor u. Looking back I put you on a pedestal, maar in mijn ogen verdiende jij da. I cannot believe how jij die pedestal soms tegen mij gebruikte. En misschien deed je da ni altijd bewust, maar how were we unaware of the power dynamic tussen ons? “Jij bent ouder, jij zal het wel beter weten” “jij bent ouder, misschien ben ik inderdaad niet zo goed in communiceren” “jij bent ouder dus ik-“

Gewoon plain sad eigelijk.

Maar dus anyway, ik word nu, vandaag de dag geconfronteerd met de mentale wonden die jouw gedrag heeft veroorzaakt. Ik cringe van het feit dat ik het wonden noem maar dat zijn het wel, en ze doen pijn, en ze hinderen me in mijn zelfbeeld en in mijn relaties naar anderen toe. Het mezelf ondermijnen (want jij zal wel gelijk hebben!) kan ik van me afschudden nu, maar Damn, het vertrouwen dat ik in jou had when it came to porn, en hoe je dag consistent wist te breken? Hartverscheurend. Ik wou dat ik terug kon gaan in die tijd om mezelf te vertellen dat de verscheurdheid, de pijn, het verdriet die ik erover voelde, helemaal niet schaamtelijk zijn, en ook helemaal niet out of place waren. Dat ik de moed niet had toen om naar die gut feelings te luisteren uit angst dat je weg zou lopen, maar dat dat geen concern hoeft te zijn, want dat geen enkele situatie het waard is dat ik mijn emoties verraad.

Zeg nu zelf, hoe zielig is het dat ik tegen een fictieve jongere versie van mezelf moet babbelen om mezelf somewhat te kalmeren? Ik wilde het niet voelen toen, dus ik represste het, maar de pijn van het feit dat je je habit best voor lang aan de kant hebt kunnen laten maar die middenin onze relatie ineens weer oppakte. Was ik niet nieuw genoeg meer voor je? Waren mijn emoties en mijn sensitiviteit over het topic te veel en niet exciting genoeg?

Ik denk aan die foto van je medestudent die je me doorstuurde, die je zelf suggestief noemde. Cannot wrap my head around it. Hoe dacht je ni da da problemen ging veroorzaken?

En once more: de dubbele boodschappen. We’ve established da da een kinderlijk is voor mij. Die avond da ik u vroeg om mijn mail te lezen (omda je mij ni veel daarvoor had gezegd da ik als ik hulp nodig had, u mocht sturen) en you prioritised your own high over me vocalising that I needed help (Wa ook al boekdelen spreekt cause if there is one remnant of my youth it’s that I take pride in being independent), is er iets veranderd. Deze kleine dubbele boodschap, deed mij inzien da uw gedrag al de hele tijd een dubbele boodschap was. Ik heb u vaak genoeg gevraagd of het nog oké was zoals het was, of je meer afstand nodig had, ik was niet ontransparant over het feit da ik geen relatie wou, jij had gewoon kunnen communiceren da jij meer wou en we could’ve figured out hoe we ons contact konden regelen. Maar die vieze verwachting onderhuids, die deed pijn. Ik voel die wel hoor, en je denial makes me question myself.

Idk tbh, dit is alles voor nu, er valt veel te zeggen, ook over andere mannen die me dingen hebben afgenomen, maar at this point vind ik het meer sad dan dat ik er kwaad over ben denk ik. Ik ga ook niets nalezen of aanpassen, its all in one go, to capture the pure essence of it ig. Enjoy!

0 notes

marijehazeleger · 1 year ago

Text

De befaamde uitspraak "er hoeft er maad één tussen te zitten"

Dooddoeners. We kennen ze allemaal. Doorgaans bedoeld om mensen gerust te stellen. Maar negen van de tien keer kan je er niks mee

Ik herinner het me nog goed. Zo'n 9 jaar geleden probeerde ik zwanger te raken. Ik wilde echt graag moeder worden. Alleen helaas mondde dat na een jaar uit in een ICSI behandeling

Om je heen vertelde ik mensen over het proces. En daar hoorde ik voor het eerst de beruchte uitspraak: er hoeft er maar één tussen te zitten. Daarmee doelende op een spermacel die wel zijn best deed

Maar die ene kwam nooit op een natuurlijke manier. Het moest via het ziekenhuis. Gelukkig zijn er 2 meisjes uit geboren. Maar het gevaar zit het hem in deze uitspraak. Wat als die ene nooit komt? Wat in feite ook gebeurd is

Nu 3.5 jaar geleden ben ik gescheiden. En moest ik me noodgedwongen op de dating markt gooien. Nu 3.5 jaar later ben ik daar helaas nog niet vanaf

En om je heen vertel je over het datingproces tegen mensen

En jahoor daar was hij weer

"Er hoeft er maar één tussen te zitten"

Doelende op dat je maar 1 ware jacob nodig hebt

Deze "ene" heeft zich nog steeds niet aan mijn leven gevoegd helaas. Dus deze uitspraak mag van mij de prullenbak in. Mensen zomaar verloren hoop aanpraten

"Er hoeft er maar één tussen te zitten"??

Mij nie bellen

#dooddoeners

0 notes

juliewesemaelsblog · 1 year ago

Text

Door hem ben ik in het gevoel van echte liefde gaan geloven.

Ik herinner me nog heel goed hoe ik hem bewonderde vanaf het eerste moment dat hij onze klas binnen wandelde...hij had iets innemend. Ik zag hem en wist dat ik vanaf dat moment elke dag blij zou zijn om hem terug te zien. De vriendelijkheid in zijn ogen hadden de intense kracht om me in geen tijd te raken.

Lang heb ik getwijfeld om mijn gevoelens neer te schrijven. Wellicht omdat ik me als jong meisje schaamde, me machteloos voelde en vooral omdat ik wist dat het mijn verantwoordelijkheid was om het verborgen te houden. Mijn gevoelens te verbannen...het gevecht binnen in me was pijnlijk, hartverscheurend. Ook al was ik nog maar 16 destijds, ik kende mezelf door en door. Wat ik voelde was uiterst oprecht en intens. Nu, op mijn 22ste realiseer ik me dat niet iedereen dit overkomt. De intense kracht van echte oprechte liefde voor iemand. Een gevoel die je nog nooit eerder voor iemand voelde. Ik kan me goed voorstellen dat vele jonge meisjes verliefd worden op een leraar. Maar dat ze dezelfde gevoelens bezitten als degene die ik had toen ik op de middelbare school zat, dat lijkt me persoonlijk een mysterie. Door hem ben ik in echte liefde gaan geloven. Ik besef dat we dankbaar moeten zijn als dit ons overkomt. Het is uniek. Uiterst zeldzaam en kostbaar. Het getuigd dat iemand een oprecht hart heeft. De laatste jaren heeft het me aan het denken gezet. Het heeft me telkens keer op keer laten groeien. Het heeft me positieve kracht gegeven om mijn verhaal neer te schrijven. Voor jullie, voor degenen die misschien in dezelfde situatie gezeten hebben of jongeren die momenteel enorm gekweld zitten.

Dit is...

Mijn verhaal

Toen ik in het vierde middelbaar op school in Brugge zat, kregen we een vervanging van een nieuwe leerkracht voor het vak Nederlands. Tamara, een jonge vrouw van wie we destijds enkele uren per week Nederlands kregen, werd zwanger waardoor ze later niet meer in staat was om les te komen geven. Ik herinner me hoe alle leerlingen van onze klas rumoerig waren op het moment dat de nieuwe leerkracht elk moment kon arriveren. Het duurde slechts enkele minuten vooraleer het nieuwe lesuur van start zou gaan. De klink van de oude deur piepte en hij kwam tevoorschijn. Ik was overdonderd en de tijd leek voor mij even stil te staan. Ook hij nam de tijd om de klas in zich op te nemen. Zijn ogen waren groot, glazig, bruin met een lichte grijze gloed in. Ook vond ik ze heel sprekend...hij zag er wat nerveus uit, verbaasd, maar boven al uiterst vriendelijk. Ze raakten me onmiddellijk. Vanaf dat moment wist ik dat ik elke dag zou uitkijken naar zijn lessen...en vooral om hem telkens opnieuw te zien. Hij stelde zich voor en nam de tijd om ook naar ieder van ons individueel te luisteren. Zijn naam ga ik uiteraard hier niet vernoemen. Laat ik het graag zo bij 'D' houden tijdens het neerpennen. Toen hij de rijen volgde in de klas en uiteindelijk zijn blik op mij rustte, voelde ik me lichtjes verstijven. Zijn ogen versmolten met de mijne. Ik probeerde het gevoel opzij te zetten en probeerde gewoon mijn vrolijke, goedlachse zelf te zijn. Telkens was ik opgewekt en opgewonden hem weer te zien. Dat bleef heel lang zo...tot het moment dat mijn gevoelens een andere vorm kregen.

'D' kreeg het zwaar te verduren met onze klas. In het vierde jaar hadden we een zeer drukke en uitputtende klas. Velen waren uitdagers, onbeschoft en manipulerend. De leerlingen daagden hem uit en maakten het lesgeven een nachtmerrie in plaats van een passie voor hem. Onze klastitularis sprak ons meerdere keren aan tijdens het onthaal over hoe 'D' zich voelde en dat hij zo niet verder kon lesgeven. Zelfs ik, kwam niet graag naar school omdat ik telkens opnieuw in zo'n vreselijke klassfeer terechtkwam. Gelukkig waren mijn grenzen duidelijk en was de interactie met mijn klas op zekere afstand. Ik deelde amper feiten over mezelf, alleen mijn vriendinnen konden emotioneel me dicht benaderen. Ik wou dat ik er voor hem kon zijn. Dat deed ik in de mate zoveel ik maar kon, zolang het mogelijk was. Ik bewonderde hem en behandelde hem zoals het hoorde. Hij was er en ik respecteerde hem. Zo kon ik mezelf zijn als hij in de buurt was. Ik was heel geïnteresseerd en dat merkte hij.

Naarmate het schooljaar voorbij ging, begon ik sterkere gevoelens voor hem te koesteren. Ik was nog steeds heel blij hem terug te zien, maar nerveus dat hij er iets van zou merken. Het moment toen ik echt begon te beseffen dat ik verliefd was, begon ik me er actief tegen te verzetten. Op het einde van de schooldag voelde ik me zo nu en dan extreem uitgeput. Tijdens het studie uur op internaat vocht ik tegen mijn slaap en het besef dat ik hem begon te missen. 'S ochtends wanneer ik wakker werd, nam ik me voor dat ik sterker moest zijn en dat het wel gewoon een simpele 'verliefdheid' zou zijn die wel snel net zoals een heerlijk geurkaarsje zou uitdoven...

Het licht zal plots uitdoven, de geur verdwijnt langzaam maar de kaars blijft. Zo zag ik een verliefdheid. Het verdwijnt plots, de fysieke aantrekkingskracht zal langzamerhand gaan afnemen maar de herinneringen zullen altijd blijven.

Echte liefde, is een kaars die niet iedereen zal bezitten. Het is tenslotte de meest zeldzame en kostbare...

Wanneer deze kaars je overkomt, laat je dit kostbare geschenk nooit los. Berg hem ergens mooi op. Het is het waard om het te koesteren en vooral om zelf voor het nodige licht te zorgen. Hetgeen waar alles van op zijn plekje zal terechtkomen.

Vandaar heb ik het heel lang stil gehouden. Ik geloof dat ik een heel jaar gevochten heb tegen mijn gevoelens, niemand zou erachter komen. Daar was ik van overtuigd. Ik moest tenslotte sterk blijven. Dat deed ik altijd. Het gevoel van schaamte en onmacht overheerste me en bleef aanhouden.

Pas het schooljaar daarop merkten slechts een paar van mijn beste vriendinnen op dat er iets aan me knaagde. Ik gedroeg me opvallend stiller en ze vertelden me steeds dat mijn ogen doffer waren. Ik heb al vaker gehoord dat ik sprekende ogen heb, dus ik wist dat ze me des te meer verraden hadden. Met veel moeite vertelde ik mijn drie beste vriendinnen wat er in me omging. Verbazend genoeg reageerden ze positief en enthousiast. Natuurlijk steunden ze me door dik en dun. Daar ben ik hun nog steeds dankbaar voor. Later bleek dat het toch aan de oren gekomen was van een aantal anderen van het internaat. Ik had ruzie gekregen met A, een meisje die me gebruikt had en uit jaloezie roddels verspreidde. Ondanks ze een vermoeden had dat mijn gevoelens voor 'D' klopten, deelde ze het met andere klasgenoten. Ik brak. Gelukkig kwamen mijn beste vriendinnen en mijn eigen klasgenoten voor me op. Ze gingen ervan uit dat het gewoon een roddel was en gelukkig waaide die snel over. Mijn vriendinnen hebben me nooit verraden. Jammer genoeg deden m'n ogen dat wel.

Het verdere verloop van mijn vijfde jaar verliep moeizamer. Ik begon mezelf meer vragen te stellen of ik echt besef had van de gevoelens die ik voor 'D' had. Ik leerde tijdens die grote vakantie heel veel en het werd me duidelijk dat ik echt van hem hield. Dat werd helder op meerdere gebieden. Zo merkte ik dat ik hem zelfs heel erg miste toen ik in het gezelschap van mijn vriendinnen was of tijdens het uitgaan. Soms zelfs meer dan de momenten wanneer ik alleen was. Het moment dat een andere man me benaderde, kreeg ik het benauwd en brak ik. Vechtend tegen mijn tranen. Ik werd ook sneller ziek en kon niet naar school. 'D' staarde me in de klas vaak aan en ik voelde dat er een bepaalde spanning tussen ons hing. Hij is altijd heel mysterieus geweest. Ik vroeg me vaak af waar hij aan dacht of wat er in hem omging. Er waren zoveel dingen die ik hem wou zeggen maar ik kon het gewoon niet. Nooit heb ik exact geweten hoe hij zich tegenover me voelde. Tot op de dag van vandaag heb ik spijt dat ik nooit met hem diepgaandere gesprekken heb gehad. Ik heb altijd graag boeken gelezen maar tijdens deze moeilijke periode las ik bijna in elk vrij moment. Het hielp me te verwerken en me te laten openbloeien in mijn verbeelding. Het was stof die me hielp om mijn gevoelens te plaatsen en vooral dat ik ze echt onder ogen durfde te zien, in plaats van er telkens alleen maar tegen te vechten.

Op de laatste lesdag, vooraleer de eindexamens begonnen van het vijfde jaar, voelde ik me zo verdrietig dat ik vlak voor de les van 'D' naar mijn kamer van het internaat liep. De gang was open, ondanks de studie voor de examens al die namiddag begon. Ik kon het gewoon niet. Eenmaal de deur met een harde klap achter me dichtviel, liet ik mijn tranen los. Ik was het gevecht zo moe. Ik stuurde Silke en Eline een berichtje dat ik me onwel voelde, dat ik vervolgens cola op mijn kleren gemorst had, waardoor ik langer kon wegblijven. Een leugentje voor eigen bestwil zou je het kunnen noemen. Maar ik dronk amper cola, dus wisten ze al hoe laat het was. Nog steeds ben ik verbaast hoe ze dit zo voor zichzelf hebben kunnen houden. Ik dook rillend onder mijn lakens, mijn lichaam uitgeput van het huilen. Mijn oogleden stonden gezwollen. Opgelucht dat ik mijn zachte lakens voelde, enige poging mezelf wat troost te bieden. Het liefst van alles wilde ik zo graag in zijn armen liggen. Zo dicht tegen elkaar aan dat we nooit zouden loslaten...

Het ging toen echt een stuk bergaf. In de zin dat ik mezelf uitputte met stress en onzekerheid. Terwijl dat eigenlijk voor niets nodig was. Ik moest gewoon mezelf blijven. Daar herinnerden mijn vriendinnen me dagelijks aan. Net vooraleer de examenperiode begon, tekende ik tussen het studeren een portret van 'D'. Het was een van de foto's die ik vond op Facebook die me erg aansprak en besloot ik hem zelf te tekenen. Het hielp me te verwerken en te plaatsen van hetgeen ik op dat moment voelde. Het gaf me enige rust in het eeuwig lijkende gevecht dat diep vanbinnen speelde. Meaghan, een van mijn hartsvriendinnen vond de tekening zo ontzettend mooi dat ze vond dat ik hem echt moest afgeven als bedanking en geschenk voor de boeiende lessen. Ook al wou dat zo graag, het koste haar de grootste moeite om me te overtuigen. Geloof me, het heeft zeker een tweetal weken geduurd. Uiteindelijk besloot ik om mijn kans te grijpen. Ik zat tenslotte in een kunstrichting, zo vreemd is een tekening dus niet.

De tekening gaf ik aan 'D', de dag van mijn mondelinge examen en de dag waarop ik hem wellicht voor de laatste keer zou zien. Ik herinner me dat ik lang voor de spiegel stond. Mijn ogen drongen bijna door mijn lichaam, controlerend of mijn ziel wel het juiste uitstraalde. Oprechtheid, medeleven, nieuwsgierigheid, verdriet, geluk, onzekerheid, liefde...ontzettend veel. Zwaar. Mijn uiterlijk zag eruit zoals gewoonlijk; frisse lange golvende lokken en een naturel gezicht. Een grijs skater kleedje en een rode trui met knoopjes. Mijn hart klopte in mijn keel en mijn huid tintelde erop los. Ik moest me weten te ontspannen. De gedachte van hoe hij me met zijn grote bruine ogen aanstaarde maakte het licht in mijn hoofd. Het was zinvol om even te bezinnen met wat muziek, zo nam ik mijn oortjes en speelde ik 'Someone you loved' by Lewis Capaldi. Het was toen het liedje dat wel dagelijks op de radio gespeeld werd, soms tot frustrerend aan toe, maar hielp me daarnaast ook enorm om tot rust te komen. Mijn hartslag langzaam te doen dalen. Tijdens het examen was ik verbazend rustiger. Hij was zelf heel rustig en wendde zijn blik nauwelijks van me af. Het feit dat hij me opgewekt aanstaarde gaf me een optimistisch gevoel. "Ik kan het, niet twijfelen." Zodra het examen eindigde voelde ik mijn hartslag terug toenemen en de hitte stijgen. "Zeg het nu gewoon, niet twijfelen, grijp je kans!" De stem van Meaghan sprak me opnieuw toe." Ik stamelde wel maar ik kon gelukkig de juiste woorden vinden; " Meneer, ik heb iets voor je getekend. Ik teken heel graag mensen en dingen uit mijn dagelijkse leven en ik dacht dat je het misschien zou appreciëren. Ik twijfelde om het je te geven maar mijn vriendinnen hebben me uiteindelijk de doorslag gegeven." Ik herinner me dat ik dit zei, wellicht wat struikelend over mijn woorden maar dit is zeker de boodschap die ik wou overbrengen. Hij reageerde heel dankbaar en ik zag dat hij oprecht gelukkig was. Hij zei dat hij het heel mooi vond en was verbaasd over hoe goed de tekening was.

De laatste paar seconden erna waren vreselijk. Het was het moment waarop ik afscheid moest nemen, iets wat bijna onmogelijk voor me leek. Want hoe? Ja, hoe en waarom nu? Diep vanbinnen voelde ik hoe mijn tranen in aantocht waren. Mijn gevoelens gingen als een waterkolk door me heen. Ik kon het over heel mijn lichaam voelen. "Ik moet gaan. Nu." Ik weet nog vaag dat ik snel iets zei, om zo snel mogelijk het lokaal te kunnen verlaten en vooral om in staat te zijn mijn tranen nog net op tijd vast te kunnen houden.

Sindsdien heb ik hem niet meer gezien. Het is intussen al 4 jaar geleden...ik was 17, hij pas 26 geworden. Ik was me er zeker van bewust dat het toen illegaal zou geweest zijn mochten we beide een stap genomen hebben. Ten eerste werd ik pas 18 in september van dat jaar en was hij nog mijn leerkracht. Nu is alles uiteraard anders. Er is geen moment voorbij gegaan sinds ik afgestudeerd ben dat ik niet meer aan hem gedacht heb. Integendeel, ik denk nog elke dag aan hem en ik mis hem. Enorm.

Ik ben er me ook heel erg van bewust dat ik enkele fouten gemaakt heb. En vooral dat ik ze maakte op de momenten dat ik hem het hardst miste. Deze ga ik ook hier uiteraard niet delen. Laat ik zeggen dat de fouten heel klein waren. Ik kan me goed voorstellen dat hij zelf ook geen raad wist. Ze kunnen nu eenmaal niet uitgewist worden. En dat is best ok...we maken allemaal wel eens fouten. Ze zijn immers leerrijk...iets dat we absoluut niet mogen vergeten!

Zelf heb ik nooit geweten hoe hij zich tegenover mij voelde. Ik kon enkel zelf signalen opvangen en enkele die één van mijn vriendinnen (die in het 5de jaar ook in mijn klas zat) zo nu en dan kon opmerken. één ding is zeker; we zagen dat hij met iets zat en zeker in mijn bijzijn.

Na het lezen van mijn verhaal zul je je wellicht afvragen hoe ik me nu voel...

De verliefdheid is natuurlijk op lange termijn gaan verdwijnen. Ik denk nog steeds veel aan hem. Er is altijd wel een moment of iets dat me plots aan hem doet herinneren. Dan mis ik hem. Hij bezoekt me nog af en toe in mijn dromen. Zoals ik zei kan je een geurkaarsje perfect vergelijken met een 'simpele' verliefdheid. Na al deze jaren heb ik mezelf beter leren kennen en mezelf enorm veel vragen gesteld over wat ik voor hem voelde. Ik heb geleerd dat ik zeker oprecht van hem gehouden heb...dat weet ik aangezien ik nog steeds veel aan hem denk, de kleinste dingen die me nog altijd aan hem doen herinneren. Het verlangen om hem nog een keer te kunnen zien. Zijn spontane vriendelijke lach. Oh wat zou ik toch doen om die terug te kunnen zien... Op zulke momenten komt alles terug boven en dan weet ik het zeker...

Hij was de unieke kaars...eentje die ik voor altijd zal blijven koesteren. Misschien wel heel diep, ergens veilig opgeborgen.

Naar mijn mening is het belangrijk om vooral de tijd te nemen om je gevoelens tot de grond van je hart uit te pluizen. Overhaast je niet, je hebt de tijd die je zelf nodig hebt. Een relatie of enige verliefdheid tussen een leerling en leerkracht wordt uiteraard niet geaccepteerd, zolang jullie op dezelfde school aangesteld zijn en/of de leerling in kwestie nog minderjarig is.

Tegen de tijd dat je afgestudeerd bent zal je beseffen dat je enorm veel uit deze periode geleerd hebt en dat er nog steeds veel over jezelf te ontdekken valt! Indien je echt houdt van degene, dan zal de tijd het zeker uitwijzen. De kaars van de 'echte liefde' zorgt er immers voor dat alles uiteindelijk op z'n plekje terecht zal komen. Het plekje waar alles thuis hoort. Zolang je erin blijft geloven, de tijd respecteert en boven al, gewoon je ware zelf blijft!

Liefde & licht

Julie Wesemael

26/04/2023

Ninove

Oost - Vlaanderen

België

Julie Tihf Brugge juni 2019. 17 jaar.

Mijn verhaal is nu ook beschikbaar in boekvorm op Wattpad: wattpad.com/user/JulieWesemael

Hier kan je alvast de cover waarnemen.

"In a field of roses, be a sunflower...

because being yourself is an art on itself."

Love, Julie.

#teacher love #memories #short story #love story #heart touching story #high school #teacher x student #nonfiction #non fic post

1 note · View note

blinde-mama · 2 months ago

Text

Het is weer woensdag, dus tijd voor een nieuwe blog.

Vandaag alweer 12 weken zwanger. Afgelopen vrijdag had ik de aanvraag voor “mogelijke” ondersteuning bij de verzorging van de mini, dat zou dan gaan via de gemeente. Echter dacht de gemeente hier anders over en wees de aanvraag af. Nou, dan zijn ze bij mij net aan het verkeerde adres. Maandag werden we terugg gebeld met de mededeling dat de aanvraag nog steeds was afgewezen tenzij ik een gedetailleerd do dossier kon aanleveren met voldoende motivvaties van onderanderen het ziekenhuis, de verloskundigen en mijn familie. Ik moest die middag toch naar de verloskundigen om de termijn echo te laten maken. Dus die motivaties kon ik dan dus afhandelen.

Termijn echo.

daar waren we weer, op de praktijk. Onze praktijk werkt met 4 verloskundigen die roteren zodat je ze allemaal 1 keer ontmoet en ze dus ook allemaal leerd kennen. Vandaag hadden we iemand die ik nog kende van vroeger, it’s a small world. Voordat we naar binnen geroepen werden kwam een andere verloskundigen naar me toe om te vragen hoe het was gegaan bij de gemeente. Nadat ik m’n verhaal gedaan had ging ze meteen naar het gemeentehuis omdat ze daar toch al moest zijn en vertelde ze dat ze er eens achteraan zou gaan. Niet veel later mochten we binnen komen in de onderzoekskamer. Meteen to the point begon de verloskundigen met de echo, heerlijk. Gewoon doorpakken. Hou ik van. Onze baby bewoog ontsettend en is nu al een ongelofelijke pretletter. De armen en benen gingen vrolijk de lucht in op het moment dat ze net een paar mooie plaatjes van de mini voor ons wilde schieten. Uiteindelijk bleef mini toch net lang genoeg stil liggen om een foto te maken. Ook kreegik het hartje weer tehoren. Echt, je kon me opvegen, zo mooi. Ook partner lief kon nu meer genieten van de mini omdat die nu echt al op een mini mensje gaat lijken, dus ook die is helemaal happy. Na de echo en het beantwoorden en tekenen van benodigde formulieren voor het bloedonderzoek en de nipt kwam de verlloskundigen naar me toe om te zeggen dat iedereen het er mee eens was dat ik wel degelijk extra ondersteuning moet krijgen voor na de geboorte van mini, dus dat het geregeld gaat worden. Wat een helden,, echt heerlijk.

Nipt en bloed prikken.

Ja, gisteren ging het er echt van komen, de nipt en het bloed prikken voor het standaard bloedonderzoek. Voor beiden moest ik nuchter zijn. Geen eten, alleen water. Onze afspraak was gelukkig vroeg, dus dat was fijn. Even later komen we aan bij het ziekenhuis. Mijn vriend vraagt om mijn pasje. Oh, shit. Mijn pasje, uhm, oops, die ben ik kwijt. Gelukkig was daar de vriendelijke dame achter de balie die een nieuw pasje voor me maakte, opgelost. Wij dus door naar de prikpost. Gelukkig waren we snel klaar, nu is het afwachten.

Vandaag ging ik met mijn zusje, mijn neefje, nichtje en mijn oma iets voor de baby kopen voor de feestdagen. Mijn neefje gaat voor me staan als ik binnen kom en zegt, heb jij een babytje in je buikje? Ik moet lachen en zeg, ja, heeft mama dat tegen jou gezegt? Vol trots zegt hij ja,mamma heeft gezegt dat we alleen voor jou babytje iets gaan kopen en ik krijg geen cadeautje, maar van sinterklaas wel hoor. Oh, ok dan. En even later staan we in de winkel, en ookal keek hij wel naar de auto’s en de dino’s, hij heeft er niet om gevraagt. Dus heb ik maar stiekem een dino voor hem gekocht die hij morgen krijgt, gewoon omdat hij zo lief was, en af en toe moeten tantes hun neefjes en nichtjes verwennen.

Aankomende vrijdag start mijn traject met de “real care baby” dat is een simulatie baby die levens echt is waarmee ouders met een beperking kunnen oeffenen hoe om te gaan met een baby en hoe het leven er met een baby aan toe gaat. Volgende week dus meer te vertellen Dit was m weer voor deze week, bedankt voor het lezen en zoals altijd, tot de volgende.

#zwangerschap #blind #zwanger

0 notes

guniabrguti · 2 years ago

Text

KetoXplode | KetoXplode Gummies Is het echt werk

➢Productnaam — KetoXplode Gummies

➢ Belangrijkste voordeel— Gewichtsverlies

➢Samenstelling — Natuurlijke organische verbinding

➢ Bijwerkingen— Na

➢ Beoordeling: —⭐⭐⭐⭐⭐

➢ Beschikbaarheid -- Online

➢ Waar te koop – Klik hier om uw bestelling snel op de officiële website te plaatsen

Afvallen is zeker niet gemakkelijk, en dat weet je van iedereen als je hier bent om dit artikel te lezen over dit geweldige product dat hier is om je te helpen af te vallen. Ja, KetoXplode is een medicijn dat u kan helpen snel lichaamsvet te verliezen, op een andere manier. Aangezien vettoename wordt veroorzaakt door meerdere factoren wanneer u al deze factoren onder controle heeft, is er geen enkele manier dat uw lichaam massa zal produceren.

Schiet op - Tijdelijke aanbieding - Bestel nu

Wat zijn KetoXplode?

KetoXplode Gummies Surveys is een ketogeen dieet met weinig zetmeel of calorieën en veel supplementen, multi-verbeteringen en eiwitten. Het wordt klinisch aangetoond en wordt met name verwacht voor gedurfde en KetoXplode individuen. Keto-dieet is een gewone eetroutine die helpt bij het verminderen van KetoXplode Gummies-koolhydraten en calorieën uit het gedurfde lichaam.

Suiker is een cruciale bron van energie in ons lichaam. Juist wanneer je een keto-dieet volgt, kan je lichaam ongewenste vetten en koolhydraten omzetten in energie, de zogenaamde ketosecyclus.

Wanneer KetoXplode Gummies regelmatig worden geconsumeerd, verlaten ze snel de ketosecyclus en maken ze uw lichaam nog beter en slanker.

Bestel nu uw fles KetoXplode en begin snel met afvallen!

Hoe KetoXplode aan het lichaam toevoegen?

Deze KetoXplode zijn gemakkelijk te consumeren terwijl je snoep consumeert. Neem twee gummies per dag op een lege maag die effectief zullen werken om te helpen bij het vetverliesregime. De gebruiker kan de perfecte lichaamsbouw bereiken met een gezonde gezondheid met KetoXplode-consumptie van het regime. Het consumeren van een koolhydraatarm dieet kan het proces van vetverlies stimuleren. U kunt de perfecte slanke look krijgen met perfecte afslankfactoren.

Deze KetoXplode zijn niet voor gebruik bij minderjarigen, zwangere vrouwen, moeders die borstvoeding geven. Als de gebruiker deze keto-gummies ondanks gezondheidsproblemen wil consumeren, raadpleegt KetoXplode voor consumptie een gezondheidsexpert.

Voordelen van KetoXplode Gummies!

KetoXplode Gummies bieden een verscheidenheid aan potentiële voordelen voor diegenen die gewichtsverlies en algehele gezondheid willen ondersteunen. Hier zijn enkele van de belangrijkste voordelen van het nemen van deze gummies:

Gewichtsverlies ondersteunen: - De BHB-ketonen in deze gummies kunnen het lichaam helpen in een staat van ketose te komen, wat kan leiden tot gewichtsverlies.

Verbeter het energieniveau: - KetoXplode-ketonen kunnen een energieboost geven en de focus en concentratie helpen verbeteren.

Eetlust onder controle houden:- De KetoXplode in deze gummies kan helpen de eetlust onder controle te houden en gevoelens van volheid te bevorderen, wat kan helpen bij het afvallen.

Bestel nu uw fles KetoXplode Gummies en begin snel met afvallen!

Waar KetoXplode kopen?

Ja, extra's zijn zeer beperkt beschikbaar, dus het is KetoXplode om ze nu te bestellen. U wilt geen ongelooflijke kans missen, een supplement dat zoveel dingen tegelijk regelt. U hebt de verschillende voordelen van KetoXplode gezien en hoe ze de vetophoping in het lichaam kunnen beheersen, terwijl het vetgehalte dat al in het systeem is opgeslagen, wordt verminderd.

U kunt het product KetoXplode Gummies niet buiten de online winkel krijgen, en het vinden in de online winkel is ook erg moeilijk omdat het een beperkte voorraad heeft. KetoXplode Gummies wat ben je vandaag als je zo'n kans niet wilt missen. Heb geen spijt van zoiets goeds, dus bestel Keto Vitax Gummies vandaag nog door op een van de afbeeldingen te klikken,

Moet lezen Krijg meer informatie: -

1 note · View note

ondhybgiya · 2 years ago

Text

KetoXplode | KetoXplode Gummies Is het echt werk

➢Productnaam — KetoXplode Gummies

➢ Belangrijkste voordeel— Gewichtsverlies

➢Samenstelling — Natuurlijke organische verbinding

➢ Bijwerkingen— Na

➢ Beoordeling: —⭐⭐⭐⭐⭐

➢ Beschikbaarheid -- Online

➢ Waar te koop – Klik hier om uw bestelling snel op de officiële website te plaatsen

Schiet op - Tijdelijke aanbieding - Bestel nu

Wat zijn KetoXplode?

Suiker is een cruciale bron van energie in ons lichaam. Juist wanneer je een keto-dieet volgt, kan je lichaam ongewenste vetten en koolhydraten omzetten in energie, de zogenaamde ketosecyclus.

Wanneer KetoXplode Gummies regelmatig worden geconsumeerd, verlaten ze snel de ketosecyclus en maken ze uw lichaam nog beter en slanker.

Bestel nu uw fles KetoXplode en begin snel met afvallen!

Hoe KetoXplode aan het lichaam toevoegen?

Voordelen van KetoXplode Gummies!

Gewichtsverlies ondersteunen: - De BHB-ketonen in deze gummies kunnen het lichaam helpen in een staat van ketose te komen, wat kan leiden tot gewichtsverlies.

Verbeter het energieniveau: - KetoXplode-ketonen kunnen een energieboost geven en de focus en concentratie helpen verbeteren.

Eetlust onder controle houden:- De KetoXplode in deze gummies kan helpen de eetlust onder controle te houden en gevoelens van volheid te bevorderen, wat kan helpen bij het afvallen.

Bestel nu uw fles KetoXplode Gummies en begin snel met afvallen!

Waar KetoXplode kopen?

#ketoxplode #ketoxplode gummies

1 note · View note

koningkaart · 2 years ago

Text

#geboortekaartje #dinosaurus #dino #koningkaart

0 notes

keynewssuriname · 1 year ago

Text

Ontwerp Jadson Pansa gekozen als logo Suriname Major League

0 notes

joostjongepier · 2 years ago

Photo

Wat? Esperanz, fe y amor, la madre, la hija y la sabiduria (2020) en La historia de migrantes (2020)door Raquel van Haver, Madam le Sir (2019) en Modjaji o Stout (2020) door Neo Matloga, Fabula dos erês en Figura campesina – Reflexões do caminho (2021) door Antonio Obá en Expanding Figure (2019) en Book of Birth #1 en #2 (2021) door Loie Hollowell

Waar? Tentoonstelling Brave New World in Museum De Fundatie, Zwolle

Wanneer? 5 maart 2023

Is de schilderkunst dood? Schilder Paul Delaroche zou het in 1839 hebben geroepen toen hij hoorde van de uitvinding van de fotografie. En in de jaren zestig van de twintigste eeuw waren conceptuele kunstenaars er eveneens van overtuigd dat de schilderkunst zijn langste tijd had gehad. In de decennia rond de laatste eeuwwisseling waren studenten aan de kunstacademies meer geïnteresseerd in videokunst en installaties dan in schilderijen. Volgens kunstcriticus Hans den Hartog Jager is er de laatste jaren sprake van een kentering. De gedachte dat schilderkunst passé was, heerste vooral in het westen. Mede door invloeden uit andere werelddelen is de schilderkunst op dit moment weer springlevend. Om dat te bewijzen stelde Den Hartog Jager als gastconservator de tentoonstelling Brave New World samen in Museum De fundatie in Zwolle.

Zestien jonge schilders uit allerlei windstreken zijn in Zwolle te zien. Ze behoren allemaal tot de internationale top in de kunstwereld. Hun werk is net zo gevarieerd als hun herkomst. In hun schilderijen spelen actuele thema’s als herkomst, queerness en digitalisering een rol, maar er zijn ook verwijzingen naar de historie en naar de kunstgeschiedenis.

De enige Nederlandse kunstenaar op de tentoonstelling is Raquel van Haver. Ik zag haar werk op 18 september 2018 voor het eerst in Dordrecht. Sindsdien ben ik fan. Hetzelfde jaar had Van Haver een solotentoonstelling in het Stedelijk Museum in Amsterdam: Spirits of the Soil. Haar werk is uitbundig en houdt het midden tussen schilderij en sculptuur. De vijf grote werken die op deze tentoonstelling hangen zijn allemaal gemaakt naar aanleiding van bezoeken aan verschillende streken van Colombia. De ervaringen die ze daar opdeed en verhalen die ze er hoorde, verwerkte ze in haar imposante schilderijen. Al Van Havers schilderijen gaan over mensen. Uit haar werk blijkt overduidelijk dat ze zeer geïnteresseerd is in mensen en hoe die leven. Die interesse werkt aanstekelijk. Als ik haar schilderijen zie, wil ik de door haar geschapen wereld instappen om met de mensen te praten, te drinken of te lachen.

Ook in het werk van de Zuid-Afrikaanse kunstenaar Neo Matloga staan mensen centraal. Mensen kunnen niet tot één identiteit worden gereduceerd. Iemand is niet alleen maar zwart of blank, homo of hetero, arm of rijk. Hij is veel meer dan dat. Dat laat Matloga zien door te werken met collages. Hij bouwt mensen op met stukken uit foto’s van allerlei verschillende personen. Daarmee benadrukt hij dat iemand nooit te reduceren is tot één kenmerk, zoals ras, sociale klasse of gender.

Het werk van de Braziliaan Antonio Obá is enigszins raadselachtig en doordrenkt met symboliek. Op het grootste werk, Fábula dos erês, zit in het midden een oude man, om zijn hoofd een nimbus. Links een jongetje met een fluit en rechts een meisje die een vrucht doorsnijdt. Een witte duif is gevangen in de doornentakken van een rozenstruik. In een, op één blad na, kale boom hangen een paar mensen (een verwijzing naar lynchpartijen?). En ook in deze boom een duif, maar nu een zwarte. Het werk nodigt, net als de andere doeken van Obá uit om je eigen verhaal te maken.

Op het eerste oog lijken de werken van Loie Hollowell uit de Verenigde Staten haast gestileerd abstract, maar als je even langer kijkt zie je vrouwelijke vormen: de buik van een zwangere vrouw, borsten, een vulva. In interviews verklaarde Hollowell dat haar hele werk is terug te voeren op een heftige abortus die ze heeft ondergaan. Ze wil de oergevoelens die daar opgewekt werden, vangen in haar schilderijen. De vormen die Hollowell vastlegt blijven niet in het tweedimensionale vlak. Haar borsten en buiken steken letterlijk naar voren, het schilderij uit, onze ruimte in. Voeg daarbij de spetterende kleuren die de kunstenaar gebruikt en je krijgt een unieke eigen herkenbare stijl.

#raquel van haver #neo matloga #antonio obá #loie hollowell

0 notes