#bacalıev

[semsiyeliseker]

Minik Tırtılım ve Bacası Dumanlı Ev

Utku geçenlerde “ev çizsene” dedi bana. Tamam deyip hevesle kalemi elime aldım; bir ev yaptım Utkuşa, “bahçesi olsun” dedi ağaç çizdim 1 tane “hayıyyy 3” dedi (çünkü 3 rakamının çok büyük bir rakam olduğunu düşünüyor) isteğini yerine getirip 3 ağaç çizdim ve evden bahçeye giden bir yol çizdim; bu çok hoşuna gitti merakla sordu “bu yol mu” diye… Sonra yaptığım resme bakınca bir şeyin eksik olduğunu fark edip hemen bir baca çizdim, baca üstüne bir duman kondurdum (gözlerini kocaman açıp) “bu neeee” dedi “evin bacası bu da dumanı” dedim… Çok aklına yattı, hiç sorgulamadı. Hatta sanki 2 buçuk yıllık hayatında mihenk taşını bulmuş ve tüm yaşam mevzusunu çözmüş gibi düşündü, resme uzun uzun baktı. Sonra bakmayı bırakıp çizgi film izledi. Resmi unuttuğunu düşündüm… Ama unutmamış, annesi anlattı hafta sonu bir evin dumanını görmüş ve tutturmuş “aaa duman! Obu (Ebru) çizmişti, bahçesi var mı, bacası var mı, kapısı var mı” diye soru sormuş annesine ve babasına… Kendimi resmen (ona sayıları öğretmem dışında) bacalı ve dumanlı ev meselesinde büyük bir şey öğretmiş gibi hissediyorum gurur ve mutlulukla. Buraya yazdım ki; asla unutmayalım diye minik tırtılım. Sen 2 buçuk yaşında olup, gördüğüm, bildiğim en akıllı ve en tatlı çocuksun! Kardeşim olsan seni ancak bu kadar sevebilirdim…