#baba zima

[artmadebysana]

Baba Jaga

Inspired by the bedtime story i always got told when i was younger :)

So enjoy this little artwork of baba jaga, an old forest witch that occasionally steals and eats children…

[jazumst]

Nadchodzi zima

Żeby Was... Strasznie zimno jest ostatnimi dniami. Posłuchajcie:

Bez zimowej zbroi już się nie da. Wcale mi to nie przeszkadza. Nawet wolę, bo jak się wypierdolę ze zmęczenia albo wkurwu, obrażenia od upadku będą mniejsze. Grube ciuchy zamortyzują. - Tak od środy stoi czas. Atmosfera jest jakaś taka ciężka, gęsta i mało przyjazna. Ilość wypitych herbat w pracy przekroczyła tysiąckrotnie to co wypiłem w pracy do tej pory. Kiero cieszy się o tyle, że w szafce zwolniło się miejsce na coś "świeższego", bo te herbaty leżały i leżały, a i tak dostaliśmy po dacie :p W smaku bardzo dobre.

//

Wyzdrowiałem i znowu straciłem węch :P Jak miałem katar to czułem zapach w samochodzie, świeczkę w pokoju i wiele innych. Przed chorobą nie, i teraz znowu nie XD Co ja za model człowieka jestem? XD

//

Ciekawe jak tam ludzie po imprezie Dona. Skurwysyn 150k na to wydał. No ale jebać. Bogaci żyją inaczej.

//

Minął tydzień dniówek. Nawet Kiero wzdychnęła, że dobre już minęło i teraz tydzień z Kucem. Nawet myśleć nie chcę. Koleżka ciągle coś odpierdala. Ostatnio nawet wypłatę zostawił XD Otwieram szufladę a tak jego koperta. Jak? Nie wiem. A na każdą uwagę czy słowa do niego reaguje z opóźnieniem albo olaniem, co kończy się dla niego źle. Nie może przecież powiedzieć, że nie wiedział, jak wiedział, tylko nie słuchał.

//

Dobra, koniec o pracy. Żyć mi się nie chce jak o nich myślę. Naprawdę podziwiam. Muszę serio poprosić SWS o dostęp do kamer na dwie zmiany. Nie mogę z kociej mordy, jak oni spędzają ten czas? Bo tu już nawet nie chodzi o zaniedbanie obowiązków, ale co można robić codziennie przez 9h?!

//

W grudniu szykuje mi się batalia o jajka XD Boszzzzz... To jest tragiczne. Stara Baba już się dopomina, wręcz wpierdala. Nie potrafi zrozumieć, że jakaś hierarchia jest, i "facet przecież nie wyciska jajek z kur". Mam nadzieję, że zachowa się lojalnie i dla mnie styknie. Naprawdę towar ma 1klasa. Nawet jajka kupione od "wieśniaków" na rynku nie mają podejścia do tych od niego. Nie wiem czy to sposób chowania kur, czy gatunek. Nawet jak rozmiar mniejszy to i tak tego białka jest od cholery i jeszcze trochę. Żółtko jak trzeba i w smaku pyszne.

//

Jutro ogólnopolski dzień zmieniania opon na zimowe. Czas założyć Szrotowi zimowe kapcie. Mam nadzieję, że dam radę. Co prawda już na zimę nie kładę go spać pod plandekę, nie popełnię tego błędu, ale nie będę nim dużo jeździł. Zamarza.

//

Dziś wyjście na kręgielnie z chłopakami. Cieszę się jak na pierwsze ruchanie. W końcu coś się ruszy, a nie tylko dom - praca, praca - dom.

//

Ale mi się rozpisało! To Manekina już na dziś odpuszczę. :P

Kocham Was :*

[hydrasslutbin]

@patrickoharaandco

Lena Grusha Zima Lebdev, of the teoriya khaosa Groupa (Chaos Theory Group) in Russian). Today was the day that she would meet the man she was to marry. The unbreakable Lena, known on the street as "Baba Yaga," Or even "Khaos ved'ma" or Chaos Witch. Her notorious and absolutely ruthless history stemmed from her life. Born in the middle of Russia as a common village girl, during the most tumultuous period in Russian history of the fall of the soviet union, more so the aftermath. She did much to survive, and eventually thrive. Getting her hands figuratively and literally dirty to do so. The marriage came at first from wanting more international trade not just in Russia or Europe but other places in the west. Since Cygnus had ties out there, and wanted a piece of the market she had cornered and had on lock, it made sense to bring their two families together. Today was to be the day of finalizing everything. She wore a red business top blazer with a red blouse and black skirt that was bordering and flirting with being sensual but still professional. He figure came into view as she was first to arrive and having being served tea.

[rahulblog89]

Brack Brock

Snack snock in a brack brok

with forty gallons of sanguine taco sauce

____

oh yay great lollipop lord in th eflesh ......

bleu crew in teomacil tatwale baba

Zima is good for weight...

Slilm slam on forty times thrity in carolina barbecue sauce

Golden

______

Tinga chicken is a mistkae if you are on a break...if you are here to start dude you smell like a fart.....i control your insides now-- i got permission from Mrinal who loves you now...but you need to get your finances right.....

[M][R][I][N][A][L]-- Christina Chern

It was 1999 socer chmpionship in Haiti....both sides were equal runners for the cup but no one had any idea what the winning advantage would be....the blue side had a strong defense with extreme coorditation near the goal... the keeper struggled laterally but was generally pretty agile.....

the red team was offensively strong with strikers that were ready to get past the penalty box with ease....not lacking coordiation, but similar to the blue team...

The clock had 30 seconds on it and the socre was tied...the leading players were benched it would be up to the kicks to determine who would win...........

The red team's first kicker positioned himself on the field with ease preparing for a kick to the far angle right of the goal....he was to utilize a technique to suggest a kick into the center by his foot postioning, but rather use the pinky toe of his foot to send the ball to the far right.......The amount of pratice he put in to the specific kick......hours of training just to manipulate the placement of his foot.

without hesitation he kicked.....no need to contemplate...

the ball flew in the right direction, but was anticipated the keeper launched in the smae direction, with the ball grazing his left foot and it bounced off and landed in its desired place....

The red team won and celebrated.....the kicker had a broken toe which could not be fixed...he is now out of a job...:) Katie Dyer

[rwizakakiza]

JE, UFANYAPO JEMA UNALENGA NINI?.

°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°°

Fuatilia na Subscribe.

Https://www.youtube.com/@Rwizakakiza

MUNGU akubariki sana leo. Leo tunaswali la kujiuliza linalodai majibu yako binafsi,

Je ufanyapo tendo jema la kupendeza kwa mtu au kwenye jamii, ndani ya moyo wako unalenga nini?

......Angalieni msifanye wema wenu machoni pa watu, kusudi mtazamwe na wao; kwa maana mkifanya kama hayo, hampati thawabu kwa BABA yenu aliye mbinguni....

......Mathayo 6:1......

Kati vitu vinavyosababisha Uchungu na mateso kwa watu ni swala zima la Utoaji. Kila mtu anapotoa kitu anategemea matunda, yaani kuvuna ulichopanda na Inategemea umepanda wapi.

Utoaji upo wa baraka na mwingine unaosababisha machozi na Uchungu kwa watu, mfano:-

1. UTOAJI MBAYA (Utoaji kwa miungu).

Huu ni utoaji wenye hasara kubwa kwa mtoaji na kizazi chake awe anajua ama hajui, na utoaji huo unaweza kufanyika kwa siri sana au hata unaweza kufanyika wazi kwa miungu.

Utoaji ni kujikabidhi mwenyewe kwa yule unayemtolea yaani kukabidhi moyo wako huko. Hivyo kama kwa miungu, itadai sadaka na usipofanya hivyo, miungu italazimisha kutafuta sadaka kwako kwa lazima kupitia Kupiga Uchumi wako (ukipata pesa yanaibuka matukio, zikiisha matukio yanakoma), Ajali zinazodai damu, na mengineyo. Yote haya yatakutia Uchungu. Kimbilia kwa YESU, ujitoe kwake utakuwa salama.

2. UTOAJI USIO NA BARAKA.

Hapa watu wengi wa MUNGU wamekwamia hapa, kwa sababu mtu anatoa ili aonekane. Kutaka kuonekana sio lazima ufanye mbele ya Adhara hata akiwa mtu mmoja tu moyo wako ndio unaosomeka mbele za MUNGU.

Unapotoa harafu ukaona hakuna baraka kuna kasoro ipo

..... (hata kwenye sherehe unalenga nini, ijulikane au upate kazi? - ukikosa maumivu)

..... (hata kanisani Kwanini unatoa? Kwa sababu upo utaratibu wa kutoa? Unatoa zaka kwa sababu ni lazima?, Unatoa kwa wahitaji kwa sababu ni wahitaji? Unatoa kutangaza biashara yako kwa kuita vyombo vya Habari?).....

HUU NI UTOAJI WA HASARA. MKIMBILIE YESU TU.

3. UTOAJI WENYE BARAKA.

Huu ni utoaji unaosukumwa na moyo wa Upendo wa Kimungu ndani yako. Unatoa sadaka/zaka kwa sababu UNAMPENDA MUNGU, Unatoa kwa wahitaji kwa sababu ya upendo. Utabarikiwa hata kama baraka hazitakuja kwa mfumo unautarajia. Unaweza ukatoa pesa au vitu, baraka yako Ikawa uzima wa familia yaani hakuna anayeumwa mwaka mzima, nk.

...... Kuwa makini kwenye utoaji.......

Rejea

‭‭ “Be [very] careful not to do your good deeds publicly, to be seen by men; otherwise you will have no reward [prepared and awaiting you] with your FATHER who is in heaven.

..... Matthew 6:1.....

(WhatsApp: +255 782 546 914)

@2024 The year of my shining.

[aliteraryprincess]

A Wolf for a Spell by Karah Sutton might fit. It's a middle grade fantasy set in Russia that features a wolf named Zima making a deal with Baba Yaga.

does anyone have any book recs for things like Frozen?

i'm in the mood to read about a snowy setting with a simple magic system. I'll tolerate a romance plot but I'm looking more for the magical vibes

and please don't rec me anything by Naomi Novik or Katherine Arden or Kirsty Logan - I've tried 'em, I don't like 'em. gimme something new-ish if you can

thank you in advance <3

[doubtspirit]

Баба Яга (Baba Yaga) - Illustration for "Vasilisa the Beautiful and the Baba Yaga" by Russian artist Иван Яковлевич Билибин (Ivan Yakovlevich Bilibin), 1899/1900

[hrodvitnon]

Abraxas Chapter 15 Preview

When Monarch's reveal of Monster X's true nature went live, Nadezhda and her fellow refugees had been among the first to watch. Initially she was reluctant to learn anything about the malformed beast hidden in that outpost, but ceded that she could no longer get away with not knowing what the whole world was about to know. Suffice to say she'd been floored when the late Dr. Graham's photo popped onscreen and blurted, "She's Baba Yaga?" before her husband Zima nudged her and nodded towards the silent old woman staring at the screen with wet eyes; Nadezhda had noticed the resemblance and ducked her head in embarrassment. Susan Graham was brought in earlier that day, pale and clammy and having fainted, and Lubyov worried the woman was on the verge of some cardiac affliction.

(Privately, Zima admits that in hindsight Monster X seems more like a Koschei than a Baba Yaga.)

The attending nurse, one Elle Brody, was visited by her own husband during the livestream - both of them had agreed to request transfers to Monarch in light of Ghidorah's awakening and Castle Bravo was all too happy to have them, especially considering Ford Brody's record of survival during the 2014 MUTO attacks. Ford had squinted at the livestream before his eyes widened, remembering he'd met Dr. Graham during that chaos. He didn't recall having much of an impression of her when meeting Dr. Serizawa and his assistant; nice enough, if weirdly enthralled (or enamored) with Godzilla. Ford had almost laughed in disbelief but it came out like a gasp or cough, and even now on the day after it's hard to swallow that a tiny, harmless woman like that is now some Frankensteinian half-Ghidorah hybrid.

Elle for her part is concerned with the state of Nadezhda's pregnancy. Only four months and near the middle of her second trimester, yet the size of the baby bump indicates a third trimester. Elle recalls the turbulent roller coaster that'd been her pregnancy with Sammy and all the side effects it entailed - the vomiting, the hormones and heightened estrogen causing all sorts of stressful changes, the rashes, the weight gain - and yet Nadezhda appears to be losing weight. It's also normal to be tired during the gestation, but Nadezhda has had increasingly frequent periods of unconsciousness since being brought to Castle Bravo and sharing her experiences inside the Ural outpost, and at one point completely forgot that Zima had been reunited with her.

In light of the implications that Bio Major's new fertility treatment may or may not be related to trafficked Titan DNA, Elle worries that these three women might have undergone similar treatment before extraction. Esfir seems to know something based on what she whispers to her own baby bump. Elle doesn't understand much Russian but she catches a recurring word in Esfir's dreamlike murmurs: "Zmei," whatever that is. Zima and Nadezhda have proven helpful in explaining what Esfir goes on about ("bies" and "chort" apparently being Slavic evil spirits) so Elle feels comfortable enough to ask about this new word.

She gets a little nervous when Zima's eyes narrow at her query; he's a big guy, and though not in as good shape from his time in the Ural outpost he still looks strong enough to bench press a tree.  His expression turns from surly to teddy bear softness when he looks at his slumbering wife, and when Zima speaks his voice is softer than expected of a man with his build.

"Means 'snake.' Zmei is male dragon with many heads, nine or twelve. Twelve heads is hardest to kill."

Elle silently thanks god that Ghidorah only had three heads. Zima asks what brought this up, so she whispers that Esfir has been mumbling about it; hearing this Zima's face starts to lose some of its olive color, and he swallows hard.

Zima says in a hushed, grave tone, "Folk songs talk about dragon lovers. Zmei can fall in love with women, turn into human men to seduce them, take them away to underworld. Women who marry zmei... they act strange."

Zima and Elle slowly turn their heads to look at the three pregnant women.

Elle knows she's going to regret asking this. "Do, uh... do zmei and their wives have... children?"

"I don't know. But I've heard of Zmeyevich. Sons of Zmei."

[zima-mavisi]

Portakal Çiçeği’nin dilinden kalbinden ; Çoçuk kalbimle sana gökyüzü olmaya çalıştım baba,çalıştıkça çakıldım,çakıldıkça daha çok yandı canım.

zima mavisi

[tibitrazilakise]

Nekada, koliko god da sam jaka, dodje mi da stojim u jednom mestu, da se ne pomeram dok ide vozilo na putu, da gledam u jednu tačku i ne mislim ni o čemu. Dodje mi da okončam svu moju borbu, sav svoj rad na nečemu važnom.

Da prespavam sve bitke.

Da živim na nekoj planini, i udišem svež i oštar vazduh koji mi se uvlači u kosti.

Da odem od svih, da bih videla da li bi se neko usudio da krene za mnom i potrči toliko brzo.

Toliko brzo, da me zaustavi.

Da time pokaže da je pored mene i kada krenem da padam jer više ne znam gde, kuda i kako.

I probudim se negde tamo sredinom aprila, gde mi prolećno sunce sija u oči kroz naočare i gde slušam dečje glasove dok se igraju onako kako sam ja propustila.

Baba da sedi u dvorištu, pućka cigaretu i govori mi po hiljaditi put kako se upoznala sa dedom.

Deda da je tu, taj duh prelepi, da osetim da nas sluša i negde daleko se smeška, govori da smo postale još veće opasnice.

Sada nebo prekriva magla, naljutilo se, ali to neće dugo. Dozvoliće mi uskoro da dedu od oblaka pravim i da mu mašem. Zvezda na nebu kada se smrači ima previše, a ja vidim samo tu jednu. Ona je za mene najposebnija. Za sada je to dovoljno, kada izadjem napolje, kada mi je teško ili kada sam srećna, a nemam kome da ispričam, pronadjem je odmah i kažem sve što bih i rekla da ta zvezda onog kobnog dana pre 2 ipo godine nije pustila moju ruku.

Samo što je počela zima, i dolazi nova godina  a ja je bez nekih ljudi i ne vidim.

Oca svog da zamišljam kako je njegov lik isti a ponašanje drugačije. Da razgovara sa mnom, da ga zanima moj život a ne život osobe koja nestane za tili čas iz njegovog života i da šetamo dugim ulicama jedno pored drugog, ne on da ide 5 metara od mene brzim hodom i da glumi mafijaša iz nekog filma.

Ne mora da mi priča zašto je propustio moje detinjstvo, zašto me je ograničavao u nekim situacijama, ja sam odavno već prestala da tražim odgovore na ta pitanja. Digla sam ruke. Vremenom se ohladimo od nečega što ne može da se desi. Godine su prošle, i proći će narednih dovoljno. Dovoljno da shvatim da treba da proživim još, da ne nestanem. Takvi smo mi ljudi. Samo čisto da bude tu, želela sam...

Al eto, ni ove godine moj imaginarni "Deda Mraz" mi neće priteći u pomoć. Izgleda da ga nije ubedio dovoljno u to da je ćerka prioritetna.

Ujka da vidim pored sebe kako lupa gluposti i zasmejava me, kako mi kaže da se polako odvikava od droge na lečenju i da će se potruditi da ostane medju živima.

Majku da je dobro.

Vraćala sam ja puno tih takvih, uglavnom nesrećnih scena u glavi. Pa unapred o nečemu razmišljala kad za to nije bilo vreme, mogla sam da predvidim mnogo toga pa mi se to desi, stvarno. Šta bi bilo, kad bi bilo- pitanja. I sama se istripujem, uplašim za voljene, da neću stići da ih zagrlim, da kažem nešto lepo jer nikad ne znamo šta dan donese. U kakvu bol nas zavije. A ljudi su danas jako ponosni, ne svi ali većina. Ego ih sahrani. Kad izgube nekoga skroz, u svakom smislu, kukaju. Postaju jako naporni, zapitkivaju se zašto nisu, kako je moglo to biti, kojim putem da nastave. Sakrili se iza tastatura, uživo ne govore šta misle ljudima koji im znače. Glupo im je da ih pozovu na piće. I onda osude nekoga trećeg što ovakva tehnologija postoji.Nije im ona kriva što su dopustili da vlada nad njima. Što se edukuju preko ekrana, ne preko knjiga. I što stvarno, ali najstvarnije, misle da je važno da im se osobe javljaju prve. Jebote, šta ako poginu pa se ne jave više nikada? Da li su razmišljali o tome, ili im je ipak bolje da ne shvataju ništa? Uglavnom, neke stvari koje ne možemo da imamo, ne idu ka nama, iako ih mi čvrsto hoćemo.

Neki ljudi  od kojih očekujemo nešto, ili koje ne možemo da zaboravimo, pojavljuju nam se u glavi i preslišavamo se lekcijama do jutra, ali čemu? Oni ne misle na nas. A mi ne mislimo na sebe. Ne cenimo nas. Ne grlimo. Nego stojimo valjda u jednom mestu, i želimo promene.

Nema promena tako. Uradimo nešto, napravimo korak i da smo na svetu i poslednji i prvi, biće nam u životu za nijansu svetlije nego kada smo stajali.

Znate.... dodje mi.

Dodje mi,

Da se izgubim kad se zavesa na pozornici skloni i pokaže mi put da izadjem pred masu ljudi.

Imalo je tih momenata, zbog svojih anksioznih napada imala sam glupe poteze. Ispadala sam najslabija onda kada se od mene očekivalo da dok me šibaju svi bičevi vetra po telu, stojim hrabro, ne povlačim se kao ženska pička. Imam taj neki gard jebem li mu ga, i dalje. Zbog takvih, nekih neuradjenih stvari u životu, mnoge propustimo i nikada se više ne vrate u istom obliku, kao ni ljudi, sa istim ponašanjem. Eh što je i  mene karma zajebavala. Ne znate vi...

Ali ja znam, koliko puta zažmurim i ne uradim to što želim zbog svog ja. Stop tome, to se mora menjati. Gradiću sebe, ponavljala bih to u sebi.

Kako izaći pred istu tu masu ljudi koji u sebi sadrže zlo?

Ljudi, koji su spremni na sve da me obore na pod i počiste sa njega??

Tako što imam osmeh na licu od uveta do uveta i hodam ponosno dok sam šatro sigurnija time u sebe. Moramo nekada se pretvarati da smo i ono što nismo da bismo videli svoje nedostatke i prednosti. A ja sam, uglavnom, ono što jesam. I zato, neko i ume da me u moru svih onih istih osoba koje se bore za nadmoć izdvoji na onu stranu jedne osobe koja pokušava da se izbori za sebe. Da istera pravdu ukoliko primeti da to treba. Da bude iskrena.

Ali neki ljudi smišljaju načine kako da me naprave nesposobnom jer su ljubomorni na moj kvalitet koji doprinosim, kako na poslu tako u izgledu, ponašanju. Kultura mi je ipak iz kuće doneta.

Da mogu živu bi me spalili i bacili u neko smeće,pojele bi me bube i od mene ne bi ostalo ništa. Ali, tu je caka. Duša mi je dobra. Čista. Imala bih nešto oni nemaju ni da se sastave svi zajedno.

Ih, što bi oni moj nestanak samo tako slavili, dizali bi čaše u nebesa, pa iste spuštali.Mislili bi da je tron njihov konačno. Ali, ne shvataju oni u čemu je štos. Ne biti pohlepan. Nego dobronameran. I uspevate sigurno.

Neki ljudi bi me i žalili dan ili dva, tekle bi tu i prave i lažne suze, ma sve bi se pokazalo i obestinilo, ali bi me ubrzo i zaboravili. Nova jutra vam dodju, nov život nikada.

Odlaze ljudi, smenjuju se, niko nikoga ne čeka, a ljute se na iste.

Dodje mi tako da mislim o smrti.

Uhvatim sebe dosta puta u razmišljanju o tome kako se umire,kako se čovek sakrije u zemlju i iz nje ne izlazi, da li mu duša putuje gde god poželi baš i je l stvarno postoji pakao od 9 krugova. Pa se na kraju svih tih pitanja i odgovora koje dam sebi, zapitam da li sam normalna što mislim o sanducima koji koštaju 30 000,zar toliko čovek vredi, šta će njemu svi buketi sveta kad ga više nema. Šta ako se probudi u sanduku kojim slučajem i uguši se zbog nedovoljno vazduha, a niko nije ni znao prethodno da je bio još malo živ?

Ali, onda lupim sebi tako jak šamar, i zaključavam se u sobu kako bih ohrabrivala sebe da će doći bolje vreme, samo treba da budem uporna, staložena. Moram da razumem i tudje situacije u kojima se ne nalazim da bih lakše podnela svoje.

Možda mi sada nešto ne ide, ali pakovaće se stvari onako kako Bog misli da treba. Verujem u to da on za sve osobe ima planove. Verujem njemu. Nikad na mene nije zaboravio.

I nema spavanja.

Nema lekova protiv depresije.

Živim dok živim.

O meni će se itekako govoriti.

A moje ispisane reči, neprijatelji imaće po zidovima svojih soba.

Karma.

[jazumst]

Jazu polarny

Żeby Was... Fajnie jest, fajnie. Posłuchajcie:

Zima zaskoczyła drogowców i mnie :P Jadąc wczoraj do gułagu nie spodziewałem się, że już za niecałą godzinę wszystko zasypie śnieg. Póki jeszcze było na plusie wyrwałem się ze sklepu żeby odśnieżyć Paska, bo jak skuje mi wodę na szybie to sobie tak potem stój samotnie na parkingu i czekaj. Faktycznie pomogło. Nawet długo stał odśnieżony, ale przed samym końcem zmiany znowu zaczęło sypać. Zanim odśnieżyłem z jednej strony już był zasypany z drugiej. Na ulicy rzuciło mną tylko raz, więc jest całkiem dobrze.

//

Drogowcy nieprzygotowani. Ludzie wyzywali nowego burmistrza, że na hałdach piachu zdjęcia robił, chwalił się, że gotowy, a tu chuj. Droga na Wicko sparaliżowana. Korki, policja zawraca samochody. Dopiero flota pługów udrożniła ruch.

//

W robocie nudy jak nigdy. Do tego turbo zjebana track lista KM mnie dobijała. Znam już każdą nutę na pamięć i trafia mnie. Ale nie przegadasz, że ma ściszyć albo zmienić. Żeby ktoś jej tak samo zrobił!

//

Co klient musiałem się drzeć żeby buty PRZED sklepem wytrzepali. No kurwy bez wychowania. Albo wcale, albo w sklepie. Wszystko pływa w topniejącym śniegu. Wypierdoli się któreś i do kogo będą pretensje? Ehhhh... Zapomniałem już jak to jest zimową porą.

//

Na skład już nie narzekam. Stara Baba wykazała się największą inicjatywą sama robiąc zamówienie na warzywa (dobrze zrobiła) i robiąc przykasówkę (sprzątanie i daty). Kuc... Ciężko stwierdzić co zrobił. Natomiast Ukr standardowo najebał w nabiale.

//

Wieczorem przypadkowo odkryłem jak skołować bilety do Uni. Akurat był darmowy, więc gierka się urozmaici.

//

Jeszcze dziś i całe 2 dni laby.

[rozkapryszoneparasole]

Królowe ustępstw, czyli chrześcijańskie randki i baba z pietruszką

Bierze mi się trochę na wspominki, bo to już trzy lata aktywnej zimowej podziemnej działalności przeplatanej z jeszcze aktywniejszą naziemną działalnością letnią.

Nawet nie wiem kiedy ten czas minął i jak on to zrobił, że zleciał tak szybko! 

Do tej pory skupiałam się na letnich perypetiach, w końcu to rozkapryszone PARASOLE a nie szarlotki, dzbanuszki albo obrusy. Niemniej pod ziemią też nie jest nudno. To znaczy.. jest spokojniej, ale jak już coś się przytrafi, to z nie mniejszym  przytupem.

Ominę proces zakładania firmy, zdobywania zezwoleń, znalezienia miejsca i tych wszystkich administracyjnych historyjek. Może kiedyś do tego wrócę, ale to nie jest ten dzień. Będzie za to o prawdziwym chrzcie, który przeżyłyśmy w pierwszych miesiącach pracy.

Bo, kiedy zaczynasz rozruch, musisz dać światu znać, że w ogóle jesteś. Jako, że nasz biznes był wynikiem mieszaniny przypadku i przeznaczenia, nie posiadałyśmy nań zaplecza finansowego pozwalającego na zawładnięcie lokalnymi mediami czy mediami społecznościowymi. Na burżujstwo w kwestii reklamy i marketingu w ogóle. 

Byłyśmy my. My, gotowe iść na ustępstwa, żeby świat o nas usłyszał, a jednym z pierwszych ustępstw, była organizacja chrześcijańskich randek..

DYGRESJA: 

młody przedsiębiorco! Pamiętaj, że na świecie istnieją bieguny, które się równoważą. I tak, jest na świecie coś, co równoważy dobro i sprawiedliwość! I nawet jeśli jesteś typem “wierze w bajki i kocham happy endy”, to wiedz, że w każdej bajce jest też zły charakter! W prawdziwym życiu nie zawsze tak łatwo go rozpoznać, a w tej konkretnie branży przyjmuje zwykle postać krasnoludka, który przychodzi z garncem pełnym złota z końca tęczy, a po otwarciu garnca okazuje się, że w środku jest tylko kolorowa bibuła. I oczywiście, trzeba iść na ustępstwa, żeby w ogóle ktoś się dowiedział, że działasz, ale rany boskie! Nie jesteś fundacją charytatywną! Młody przedsiębiorco! Pamiętaj!

(My z początku dość często zapominałyśmy o tym, że w biznesie chodzi przede wszystkim o to, żeby zarabiać i często jakość naszych usług przekładałyśmy ponad ich rentowność. Ostatecznie trochę racji w tym jest, bo jeśli pan Kowalski przychodzi do nas z danym budżetem, a my podejmujemy się realizacji, to wszyscy korzystający z wydarzenia opłaconego przez pana Kowalskiego oceniają jakość tego wydarzenia patrząc na nie pod kątem realizacji naszych usług, a nie przeznaczonego na nie przez pana Kowalskiego budżetu)

Koniec dygresji..

Chrześcijańskie randki, to takie jakby zwykłe szybkie randki, tylko.. NIE zwykłe. Ja sama do teraz miotam się czy chodzi o to, że to zbiorowisko ludzi, którzy pragną ponad wszelką wątpliwość, by ich wybranek/wybranka niezależnie od pozostałych cech miał tę jedną na pewno, mianowicie by był człowiekiem wiary, praktykującym, który z seksem zaczeka do ślubu, ochrzci dzieci itd., czy o to, że fajnie powymieniać poglądy na temat wybiórczych wersetów Pisma Świętego, wspólnie przeanalizować wybraną Ewangelię „na wyrywki” albo ponucić psalmy. No i tak o tym myślę już od trzech lat i nic nie wymyśliłam.

W kwestii poczynionych ustępstw, umówiłyśmy się z Panią Organizatorką, na próbę, którą rozliczymy tylko ilością zakupionych przez uczestników kaw, herbat, ciast, drinków, piw i whisky. Jeśli formułą się sprawdzi, to – już odpłatnie – będziemy kontynuować współpracę.

Kolejna dygresja: 

Na drodze swej krętej, z początkiem przygody,

Gdyście są jeszcze przedsiębiorcą naiwnem i młodem,

Przebiegłych Demonów całe mnóstwo spotkacie, 

o Wy, duszyczki naiwne, co się pracą i wiarą w ludzi paracie.

Do drzwi waszych przyjdą, Tacy, nocą lub też we dnie

wyssać całe światło w koło, aż nawet noc zblednie. 

I będą tak sępić, negocjacjami zwąc to, 

że to na próbę, raz jeden, testowo,

Że jeśli formuła tych spotkań na coś zda się może,

To w bliskiej przyszłości przed wami rozstąpi się morze

zysków i zleceń, wręcz fala korzyści!

Będziecie wciąż czekać, aż to się ziści.

Nie ziści się nigdy, powiem wam zawczasu,

Bo źli ci, co zwodzą, by nie płacić ni razu

za usługi wszelakie, a dżentelmeńskie słowo

na które łapią, wykorzystują wręcz nałogowo.

Ono nie znaczy nic dla nich, gdyż ich energia cała

poszła na szukanie nowych duszyczek od rana.

Takich, którym ten kit o zyskach i próbach, o chwale, 

o ludziach, współpracy i dumie, wcale

nie pachnie jak oszustwo lub wykorzystanie.

Motto z tej historii kończy takie zdanie:

Szanujmy się i ceńmy naszą pracę,

A jeśli czegoś wymagam, to za to zapłacę. 

Zainteresowani chrześcijanie pojawili się punktualnie w wyznaczonym przez Panią Organizatorkę – naszym – lokalu. Pani Organizatorka przedstawiła wszystkim formułę spotkania zaopatrzona jedynie w filuterny dzwoneczek, którym odmierzała umówiony czas.

Nie mam pewności czy ktokolwiek z zebranych odnalazł miłość. Panie, rodem z kółka różańcowego, swoim rozbieganym wzrokiem desperacko próbowały wyłowić swojego księcia zanim ubiegnie je inna. A może nie księcia tylko samarytanina? Panowie raczej nie byli zainteresowani znalezieniem wspólnych zainteresowań, raczej należeli do tych samców, w za dużych marynarkach i spranych koszulach, którzy poszukują kolejnej niszy, na kolejne próby sercowych, dotąd najwidoczniej nieudanych, podbojów.

Nasza rola – i zarobek, bo przecież mówimy tutaj o biznesie! – sprowadziła się do zaserwowania (uwaga!) 4 szklanek wody mineralnej z zaznaczeniem, żeby koniecznie przystroić je miętą, melisą, cytryną, pomarańczą, limonką! Feeria barw, smaków i kształtów w jednej szklaneczce miała chyba zadziałać przyciągająco na płeć przeciwną! Mam podejrzenia, że mogło to mieć związek z taktyką pawiego ogona. Może to sposób na zwrócenie uwagi, ale Boże, jak to odnieść do chrześcijaństwa?

I tak.. 2h randek + 1h przygotowań i 30min sprzątania „po” za całe 20zł. Nic nie mów. Do teraz aż boli mnie płat czołowy jak pomyślę o tej inwestycji.. w ustępstwa. Oczywiście, Pani Organizatorka w siódmym niebie pragnęła powtórzyć to wydarzenie, oczywiście NA TYCH SAMYCH ZASADACH, bo przecież wcale nie było mowy o tym, że tylko jednorazowo pozwalamy się tak wydymać. 

Oczywiście, chrześcijańskie randki już nigdy więcej nie zawitały do naszej kawiarni. 

Takie jesteśmy okropne.

W temacie naszego programu „Ustępstwa na start” nie sposób nie wspomnieć o jeszcze jednym, który w przeciwieństwie to takich na przykład randek chrześcijańskich, trwał dłużej niż, bagatela, 4 godziny. Bowiem, kiedy wprowadziłyśmy się do teatralnej piwniczki, w teatrze trwały akurat próby do spektaklu, który był olbrzymim przedsięwzięciem, w które zaangażowane było kilkadziesiąt osób, w tym orkiestra i balet. A funkcjonujące w tym miejscu bistro akurat nie działało. Zostałyśmy więc poproszone o kulinarne wsparcie na czas znalezienia nowego obiadowego najemcy, żeby te dziesiątki ludzi nie umarły z głodu w międzyczasie.

Jak Batman i Robin, jak Sherlock i Watson od razu zabrałyśmy się do dzieła, żeby ratować te biedne duszyczki (chrześcijański klimat dalej się mnie trzyma..)

Postanowiłyśmy wesprzeć zupką. Wymyśliłyśmy, że to będzie wersja z dolewką jeśli ktoś sobie zażyczy. Jak ustępować to z rozmachem!

Misja Zupka okazała się kompletną klapą, bo przez kilka tygodni kawiarnia pachniała zupą zamiast kawą, a ludzie, którzy chcieli skorzystać z oferty zaczęli nadwyrężać znaczenie słowa dolewka – daję słowo, nie miałam świadomości, że można tyle w siebie wcisnąć, tylko dlatego, że nie trzeba dopłacić. Tzn, widziałam to już na jakiś egzotycznych All inclusivach, ale nie spodziewałam się, że tu też.

Kolejna dygresja – kiedy zakończyłyśmy ten haniebny rozdział okazało się, że ci, którzy potrafili skorzystać z dolewki 4 razy zjadając przy tym prawie cały bochenek chleba, kiedy przyszło do płacenia za porcję tostów, na przykład, to pytali czy nie mogą zamówić tylko połowy porcji „bo przecież więcej w siebie nie wcisną”.

Poza kosztem poniesionym przez nas na produkcję tych absurdalnych zupek, nie mogę nie wspomnieć o całym logistycznym  zapleczu. Otóż, każdego dnia po zamknięciu naszej zupnej kawiarenki, po 12 godzinach pracy, zmęczone całym dniem, udawałyśmy się na zakupy po produkty niezbędne do przygotowania zupy na dzień następny (czasami robiłyśmy to też z samego rana), a czekałyśmy jeszcze wtedy na służbowy samochód, więc wszelkie sprawy załatwiałyśmy przy pomocy komunikacji miejskiej..

I tak, ulało się, kiedy któregoś kolejnego wieczoru wracałam z mamą z pracy z garnkiem gotowym na nową zupkę i wszystkimi potrzebnymi do jej przygotowania ingrediencjami, a mama w swojej torbie poza kosmetyczką, Chanelem i portfelem miała wielki pęczek pietruszki, który wystawał jej na pół metra z tej torebki. Była zima, mróz, my w puchowych kurtkach, szalikach, czapkach, jak jakieś mumie, odmarznięte, przemęczone i nagle jakaś królowa komplementów, imperatorka infantylnych spostrzeżeń z autobusu linii 632 spogląda na moją mamę z zachwytem i mówi cała rozpromieniona:

- Ale Pani do twarzy z tą pietruszką! Naprawdę pięknie Pani z nią wygląda!

Ja na mamę, mama na mnie. Koniec, kurwa, z ustępstwami. Nic więcej nie powiem. Żeby nie przeklinać.

[indarknessrp]

[EVA GREEN] | [ISIDORA, ZIMA] has accepted the darkness. They are [LOCAL - BABA YAGA] and a [WITCH]. Someone said they were [CUNNING], and a little [SELFISH]. They are [PANSEXUAL] and really into [HUMILIATION AND COLLARING] and a [SWITCH].

Welcome to the darkness, ISIDORA! You have forty-eight hours to send in your blog and receive your after acceptance instructions!

[governanceafrica]

Oliver Mtukudzi: A Tribute to An African and World Music Star

Built in the 1930s by the Southern Rhodesian government to house Africans who were predominately labourers, the township of Highfield in Harare is the second oldest high-density suburb or township in Zimbabwe. 

Located in the South-West of Harare, Highfield is of historical, political and cultural significance to Zimbabwe. Some prominent nationalists were either born in Highfield or moved there during the colonial period, and it is still home to other prominent people in the country, not least among them, sports personalities.

Born on 22 September 1952, in Highfield, music ran in his blood. Oliver Mtukudzi’s parents were musicians. Tuku, as he was affectionately known by his fans, would follow his passion and joined, in 1977, the Wagon Wheels, a band that included fellow legendary Zimbabwean musician, Thomas Mapfumo. 

Mtukudzi’s first solo album was Ndipeiwo Zano in 1977; it followed his success with the Wagon Wheels band. Over the years, Tuku would gain a huge following and would turn out to be one of Zimbabwe and Africa’s most iconic Jazz musicians. With his unique husky voice, Tuku’s socially conscious music transcended the minority ruled Rhodesia to majority ruled Zimbabwe. 

 He belonged to the KoreKore tribe of the Shona people; his music was mainly in the Shona language along with isiNdebele and English. Even at that, he still displayed significant loyalty to the KoreKore dialect, infusing it into his songs, perhaps as testament to his artistic diversity, and also of the country's own cultures. 

He used his music to inspire hope and to confront society’s challenges: in his biggest hit, Neria, he spoke about the plight of women and in particular widows who were thrown into abject poverty after the death of their husbands because customary law did not allow them to inherit the husband’s property. Neria was the title song of a movie of the same name, written by Zimbabwean novelist Tsitsi Dangarembga.In Tozeza Baba he speaks of domestic violence against women and with Todii/Senzeni/What Shall We Do? he made us aware of the HIV/AIDS pandemic and he celebrated women and spoke out against their marginalization.

Tuku’s popularity and influence continued to spread across Africa, Europe and the USA. In 2011, he was appointed the UNICEF Goodwill Ambassador for Eastern and Southern Africa, focusing on young people’s development, and HIV/AIDS prevention. He received many national and regional musical awards (including KORA, NAMA, SAMA, ZIMA, AFRIMA and M-Net, to name just a few), was honoured by the Government of Italy with the prestigious Cavaliere of the Order of Merit Award in 2011 in recognition of his work as an international musician. The University of Zimbabwe gave him an award in recognition of his luminary role in uplifting African women through his artistic work and the Great Zimbabwe University conferred him with an Honorary Doctorate: Doctor of Philosophy in Ethnomusicology & Choreography (Honoris Causa).

In addressing the HIV/AIDS pandemic and Africa’s challenges in his  song Todii/Senzeni, Tuku rendered a very pertinent question: What shall we do? With an Africa that is facing instability, pandemics, tyranny and security challenges we ask: What shall we do? It is a question that you and I must answer at some point in this lifetime.

Africa has lost a son, a true ambassador and like all legends, his music and inspiration will live on for generations to come. We will be comforted with the sixty-six albums he released during his more than forty years of being a musician.

Rest in power Oliver Mtukudzi, you were the soundtrack to an entire generation and a rare gift to Zimbabwe and Africa. 

[djolens72]

ŠETNJA ŠUMOM

Zubato sunce na nebu sa vetrovitom jutrom polako otkriva novi dan, krenuli smo iz tople sobe i hotela koji se nalazi na vrhu planine u dugu šetnju na svežem vazduhu i hladnim vetrom koji je baš duvao a snegovi se baš istopili. Još ponegde u šumarcima i obroncima sa ostacima istog ponegde nas podseća da zima još nije gotova i da se baba Marta još neda ?! Ogolele šume i visoke bukve, borovi i…

[oopsbirdficced]

Tell me about some of these “Regular People”! How about Katya and Mikhail?

Yekaterina ‘Katya’ Demyanova OrlovKatya is one of Camus’s grandmother Sasha’s two dear friends. Katya has known Sasha since they were young teenagers, and Masha since they were in their early twenties. Katya is a very calm woman, the grounding influence in her little circle of friends. She’s the only one of the Babas who isn't actually a grandmother. Her only son, Ivan, is gay, and moved to England. It took her a while to reconcile to his orientation, but they've made progress, and are now, in her old age, writing each other regularly. She dotes on her two friends’ grandchildren in absence of any of her own.Mikhail ‘Misha’ Vladimirovich ZimaMisha is Sasha’s other grandchild and Camus’s cousin. His mother died of pneumonia when he was young and his father was tied up in his business breeding and training working sled dogs, samoyeds mainly, and more recently, huskies and malamutes. It's a very reputable small business, and any puppies who don't make the cut are sold as pets. When he grows up, he becomes a partner in the business, and eventually takes over, letting his father retire. However, when he's a kid, his father wasn't very good with children, and more often than not left him with his mother, Sasha. So he and Camus grew up very close, because he's only about a year older.