#avuçlarıma sığmıyor yıldızlar

[besincisanat]

Yaşadığım iyi kötü günleri değişmem hiçbir cennet masalına.

- Cahit Sıtkı Tarancı, Avuçlarıma Sığmıyor Yıldızlar

[hisboslugu]

gece bir tabut gibi çöker omuzlarıma, bir ölünün iç çekmesi olur rüzgâr. hüzünle düşünürüm uzaktaki bir evi. yıldızlar sayılmaz, hasret uzakta. hasreti bir ben bilirim bir de gecenin gözlerindeki baykuş. baykuş kötü kuş, baykuş çirkin kuş. onu hüznümle güzelleştiririm, hüznümle süsler bir damın üstüne oturturum. süsler, damımın üstüne oturturum. sizi hiç bu kadar yakından görmedimdi. yıldızlar sayılmaz, hasret uzakta. abimin acıyla yontulmuş yüzü yaşlı bir güvercin gibi düşer avuçlarıma, dağılır, ses olur acısı, ezberlediğim bir öğüdü yineler bana. çocuğum, üşütme yüreğini. şimdi hüzün mevsimidir bütün şiirleri gezen. ben doğma büyüme evciyim, göç benim harcım değil. hasret bana çabuk dokunur, yalnızken karanlıktan korkarım. mesela mevsim kışsa, yağmur yağıyorsa, mesela annem de yoksa yanımda, mesela şimşek de çakıyorsa ben çok korkarım, ağlarım. ana bana kurşun dök. dua oku. üfle ana. ana ben daha çok küçüğüm, bana ninni söyle ana. yalnızım, bunu hep söylüyorum. yalnızım, bunu hep söylüyorum. geceyi çarmıha geriyorum, kimseler tapmıyor. hüznümü ölçeğe vuruyorum, yüreğine sığmıyor. her şey ne kadar olabilir, meraklanıyorum. yüzüme dokundukça tırnaklarım kanıyor. yalnızlığımı hüznümle yoğuran gece öyle basitsin ki sen bütün şiirlerin içinde. biliyorum, biliyorum, bunu da biliyorum. gökteki yıldızlar kadar dizeler yazılsa da kendime kendimden başka kendim yok. ne utancımı kuşanan bir sevgi, ne çirkinliğimi öpen bir kız. yalnızlığımdan yalnızlığım yalnız. ana bana bir hâl oldu. hep böyle titriyorum. ana çok üşüyorum, ıhlamur ısıt bana. yıldızlar sayılmaz, hasret uzakta. ben sevgiye hasretim, sevgi uzakta. ey insanlar, ey gecede unutulmuşluğumun yargıçları iğrenerek öpüyorum parmaklarınızı, iğrenerek. hepinizi kucaklıyorum ilkin, ağzınızı, dudaklarınızı, dişlerinizi öpüyorum, bilmiyorsunuz. ben kendimi öpüyorum. cinsel bir çiftleşmedir çarşaflar, ıslak bir gece en fazla kendini çoğaltır. bir solucan vücuduna yeni bir halka ekler, döllenir acı. sevişme daha da erselikleşir. hü'yü tanıdım, size anlatmalıyım bir gün. size bir gün mutlaka hü'yü anlatmalıyım. geceyse, tükenmişse güneşin güçlülüğü gök gözlerinin buğusunu yansıtır. senin acın, acıların ölümüne gebedir. korkma yavrum, ne gece ne geceler senin. suçsuz mızıkçılığını küçültemez, bir çirkini öpmek için uzattığın yüreğini. güzelleşip bir sevginin göğsüne yatmak biraz. biraz yorgun, biraz korkak... bir insan sevmek biraz. dayayıp sırtını gecenin duvarına bir ölünün ağzını, dudağını öpmek biraz. yıldızlar sayılmaz, hasret uzakta. ben sevgiye hasretim, sevgi uzakta. ey kanımda tefler çalan mevsimle gelen, sesimi çakallarla boğan gece hüznüme vur, acımı soy, beni de kuşat. boris karlof kadar masum yüzümü karanlığınla frenkeştaynla. çünkü artık büyütmeliyim içimde nefreti, kalbim ki yıllardır iyiliğe abone. nerde bir insan görse bırakır sevgi kuşlarını. çünkü o bağışlar yargıçlarını, kendi yasalarını kuramayan yargıçlarını. ey gecede unutulmuşluğumun suçluları, ey yanlışlığımın yanlış yargılayıcıları. suçum: nefreti öksüz bırakmak. savunmam: sevgimi yüceltmek içindir. sakalım yok, biliyorum ama kötü değilim. büyükleri sayarım, küçükleri severim. çocukları incitmeden severim. kadını öpmesini bilirim. sizi de, sizi de öpmesini bilirim. ana ben çok yalnızım, benim başka sevgim yok. içimde utanç çiçeği gibi büyüyor hü. kural tanımayan sevgim benim, aykırım, fizikötem, doğaüstüm, yanlışlığım, aşkım. sevgili yanılgım benim, başyargıcım, nefretim, nefretim nerdesin? kalbim, bir gün elbette sana hükmedeceğim. elbet geçer bu hüzün mevsimi. bir baykuş bir serçeyle arkadaş olduğu gün, o gün size sevinci de anlatacağım. bir solucan bir leylekle çiftleştiği gün, o gün bahar mevsimidir, size aşkı anlatacağım ve bir gün elbette yıldızları sayacağım. gelin, kucaklayın beni. yıldızları sayamıyorum.

[gecedekiiay]

Avuçlarıma sığmıyor yıldızlar ."

[bocekcicek]

Öyle dalmışım ki bu akşamüstü, Komşu arsadır gözümde gökyüzü.

Ben dünyadan bihaber bir çocuğum, Kayıp zıpzıplarımı arıyorum.

Koşun çocuklar, koşun komşu kızlar, Avuçlarıma sığmıyor yıldızlar.

Cahit Sıtkı Tarancı

[okurlardanbirokur]

"Avuçlarıma sığmıyor yıldızlar ."

[seyyahe-iavare]

Öyle dalmışım ki bu akşamüstü / Komşu arsadır gözümde gökyüzü. / Ben dünyadan bihaber bir çocuğum / Kayıp zıpzıplarımı arıyorum. / Koşun çocuklar, koşun komşu kızlar / Avuçlarıma sığmıyor yıldızlar. (Cahit Sıtkı Tarancı)

"Bir gün baksam ki gelmişsin.. Gülüşünde taze serin bir rüzgar Ellerin yine eskisi kadar güzel Çiçek açmış dokunduğun bütün kapılar."  (Yavuz Bülent Bakiler)  🌺

[yurekbali]

Evet, bir şiir vardı; o şiiri özledim. Saflığın şiirini. 40’ların, 50’lerin şiirini. Cahit Sıtkı Tarancı’ları, Behçet Necatigil’leri, Ziya Osman Saba’ları, Sabahattin Kudret Aksal’ları, Cahit Külebi’leri, Muzaffer Tayyip Uslu’ları, Orhan Veli’leri, Oktay Rifat’ları, Ceyhun Atuf Kansu’ları, o yılların Melih Cevdet’lerini, Necati Cumalı’larını özledim. “Günaydın tavuklar horozlar / artık memnunum yaşamaktan” dizelerini, “Cebeci köprüsü yüksek / altından tren geçiyor / ya benim aklımdan geçenler / kimse bilmiyor” dizelerini, “Girin satıcılar evimin bülbülleri / girin girin aydınlık bahçemden içeri” dizelerini, “Gün bitti / akşam serinliğiyle başlıyor memleketim” dizelerini özledim. O dönemde yazılmış ne kadar şiir varsa, hepsini özledim. Sözgelimi, Tarancı’nın “Öyle Dalmışım ki” şiirini: “Öyle dalmışım ki bu akşam üstü, / komşu arsadır gözümde gökyüzü. / Ben dünyadan bihaber bir çocuğum; / kayıp zıpzıplarımı arıyorum. / Koşun çocuklar, koşun komşu kızlar, avuçlarıma sığmıyor yıldızlar.” * * * Haydar Ergülen’in bir sözünü hatırlıyorum: “Şair ne zaman şiirine benzer? Elbette şiirinin önüne geçmediği zaman, şiirinden bir adım, birkaç adım geride durduğu zaman.” “Şiirinin önüne geçmeyen şair” deyince, aklıma ilk gelen ad Ahmet Muhip Dranas oluyor. Dranas, Kar’ını, Olvido���sunu yazmış, Ergülen’in deyimiyle “kendini şaman büyücüsü, eski zaman bilicisi” olarak görmemiş, “şiirinin omuzunda bir yük olarak durmamış”tır. Necatigil de öyleydi. Cahit Külebi de. Necati Cumalı da. O kuşağın birçok şairi de. Yazdıklarını serçeler gibi gökyüzüne salıyor, ama kartallaşıp onların peşine düşmüyorlardı. Şairliğin değil, şiir yazmanın tadını çıkarıyorlardı. Birer kartaldılar aslında. Ama uçurdukları serçelere hükümdarlık taslamıyorlardı hiçbir zaman. Birlikte kanat çırpıyorlardı. * * * Duru, yalın, içten bir şiirdi o dönemin şiiri. Saflığın şiiriydi. Çocuksu bir yanı vardı neredeyse. Dil oyunlarıyla, imge cambazlıklarıyla, kişilik gösterileriyle örülmemişti. Dizeler kâğıda dökülmeden önce beynin binbir kıvrımından geçerek sınanmıyordu. Duygular ne yapay bir biçimde ateşleniyor, ne de gereksizce dizginleniyordu. Kuramlar ülkesi çok uzaklardaydı. Şiir yazılıyordu. Şimdi ise şiirden çok şiir üstüne yazı yazılıyor. * * * Ama aynı şiiri yazabilir miyiz bugün? Nerede! O şiirleri Beyazıt Meydanı’nda, beş kuruşa aldığımız simitleri yiyerek okuyorduk. Havuz başındaki bir sırada. Sonra Kumkapı’ya iniyor, balıkçıların kıyı boyunca iplere dizdiği çirozlara bakıyorduk. Çarşıkapı’ya çıkıyorduk. Bulgar Sütçü’den mis gibi kaymak kokusu, süt kokusu yayılıyordu ortalığa. Ayakkabılarımızı boyatıyor, sarı tramvaya binip Beyoğlu’na sinemaya gidiyorduk. Çıkışta paraya kıyıp Butak Pastanesi’nde 35 kuruşa krem şokola yiyorduk. Yazları bebek koyunda denize giriyorduk. Bir dergide Esther Williams’ın mayolu fotoğrafını görünce yüreğimiz hopluyordu. Radyoda “Memleket Saat Ayarı”yla saatlerimizi ayarlıyorduk. Televizyon çok uzak bir düştü bizim için. İki kişi kavga edip birbirlerini yaralamaya görsünler, gazetelerde birinci sayfa haberi oluyordu bu. O haberleri veren gazeteler Anadolu’ya posta treniyle gönderiliyor, sözgelimi Antep’te iki gün sonra okunabiliyordu. * * * O şiirler o ortamda yazıldı. Külebi “senin dudakların pembe”yi, Necatigil “hani bir sevgilin vardı”yı, Eloğlu “naylonuna ne verem?”i o günün Türkiye’sinde söyledi. “Şimdi de böyle şiir yazılmalı” demiyorum elbet. Bugün öyle şiirler yazılmasını beklemek budalalıktan başka bir şey olmaz çünkü. Ben sadece o şiirleri özlüyorum. Kim bilir, belki o şiirleri yaratan Türkiye’yi. _Ülkü Tamer, Bir Şiir Vardı (Cumhuriyet, 24.07.2010)

[palmiye-mevsimi]

Avuçlarıma sığmıyor yıldızlar..🌠🌠

[birdepresifhikayesi]

Gece

bir tabut gibi çöker omuzlarıma

bir ölünün iç çekmesi olur rüzgar

hüzünle düşünürüm uzaktaki bir evi

yıldızlar sayılmaz: hasret uzakta

hasreti bir ben bilirim

bir de gecenin gözlerindeki baykuş

baykuş kötü kuş baykuş çirkin kuş

onu hüznümle güzelleştiririm. hüznümle

süsler. bir damın üstüne oturturum

süsler. Damımın üstüne oturturum

-sizi hiç bu kadar yakından görmedimdi

yıldızlar sayılmaz: hasret uzakta

abimin acıyla yontulmuş yüzü

yaşlı bir güvercin gibi düşer avuçlarıma

dağılır ses olur acısı

ezberlediğim bir öğüdü yineler bana

-çocuğum üşütme yüreğini

şimdi hüzün mevsimidir bütün şiirleri gezen

ben doğma büyüme evciyim göç benim harcım değil

hasret bana çabuk dokunur yalnızken karanlıktan

korkarım

mesela mevsim kışsa yağmur yağıyorsa

mesela annem de yoksa yanımda

mesela, şimşek de çakıyorsa ben çok korkarım ağlarım

-ana bana kurşun dök. dua oku. üfle ana

ana ben daha çok küçüğüm. bana ninni söyle ana

yalnızım. bunu hep söylüyorum

yalnızım. bunu hep söylüyorum

geceyi çarmıha geriyorum kimseler tapmıyor

hüznümü ölçeğe vuruyorum yüreğine sığmıyor

her şey ne kadar olabilir meraklanıyorum

yüzüme dokundukça tırnaklarım kanıyor

yalnızlığımı hüznümle yoğuran gece

öyle basitsin ki sen bütün şiirlerin içinde

biliyorum. biliyorum bunu da biliyorum

gökteki yıldızlar kadar dizeler yazılsa da

kendime kendimden başka kendim yok

ne utancımı kuşanan bir sevgi

ne çirkinliğimi öpen bir kız

yalnızlığımdan yalnızlığım yalnız

-ana bana bir hal oldu. hep böyle titriyorum

ana çok üşüyorum, ıhlamur ısıt bana

yıldızlar sayılmaz: hasret uzakta

ben sevgiye hasretim, sevgi uzakta

ey insanlar

ey gecede unutulmuşluğumun yargıçları

iğrenerek öpüyorum parmaklarınızı

iğrenerek. hepinizi kucaklıyorum ilkin

ağzınızı dudaklarınızı dişlerinizi öpüyorum

bilmiyorsunuz. ben kendimi öpüyorum

cinsel bir çiftleşmedir çarşaflar

ıslak bir gece en fazla kendini çoğaltır

bir solucan vücuduna yeni bir halka ekler

döllenir acı. sevişme daha da erselikleşir

-hü'yü tanıdım size anlatmalıyım bir gün

size bir gün mutlaka hü'yü anlatmalıyım

geceyse

tükenmişse güneşin güçlülüğü

gök gözlerinin buğusunu yansıtır

senin acın acıların ölümüne gebedir

korkma yavrum

ne gece ne geceler senin

suçsuz mızıkçılığını küçültemez

bir çirkini öpmek için uzattığın yüreğini

güzelleşip bir sevginin göğsüne yatmak biraz

biraz yorgun biraz korkak bir insan sevmek biraz

dayayıp sırtını gecenin duvarına

bir ölünün ağzını dudağını öpmek biraz

yıldızlar sayılmaz: hasret uzakta

ben sevgiye hasretim, sevgi uzakta

ey kanımda tefler çalan mevsimle gelen

sesimi çakallarla boğan gece

hüznüme vur acımı soy

beni de kuşat

boris karlof kadar masum yüzümü

karanlığınla frenkeştaynla

çünkü artık büyütmeliyim içimde nefreti

kalbim ki yıllardır iyiliğe abone

nerde bir insan görse

bırakır sevgi kuşlarını

çünkü o bağışlar yargıçlarını

kendi yasalarını kuramıyan yargıçlarını

ey gecede unutulmuşluğumun suçluları

ey yanlışlığımın yanlış yargılayıcıları

suçum: nefreti öksüz bırakmak

savunmam: sevgimi yüceltmek içindir

sakalım yok biliyorum ama kötü değilim

büyükleri sayarım küçükleri severim

çocukları incitmeden severim. kadını öpmesini

bilirim

sizi de sizi de öpmesini bilirim

-ana ben çok yalnızım. benim başka sevgim yok

içimde utanç çiçeği gibi büyüyor hü

kural tanımayan sevgim benim

aykırım fizikötem doğaüstüm yanlışlığım

aşkım. sevgili yanılgım benim başyargıcım

nefretim nefretim nerdesin

[bukecia]

Gece

bir tabut gibi çöker omuzlarıma

bir ölünün iç çekmesi olur rüzgar

hüzünle düşünürüm uzaktaki bir evi yıldızlar sayılmaz: hasret uzakta

hasreti bir ben bilirim bir de gecenin gözlerindeki baykuş

baykuş kötü kuş baykuş çirkin kuş

onu hüznümle güzelleştiririm. hüznümle

süsler. bir damın üstüne oturturum

süsler. Damımın üstüne oturturum -sizi hiç bu kadar yakından görmedimdi yıldızlar sayılmaz: hasret uzakta abimin acıyla yontulmuş yüzü

yaşlı bir güvercin gibi düşer avuçlarıma

dağılır ses olur acısı

ezberlediğim bir öğüdü yineler bana -çocuğum üşütme yüreğini

şimdi hüzün mevsimidir bütün şiirleri gezen ben doğma büyüme evciyim göç benim harcım değil

hasret bana çabuk dokunur yalnızken karanlıktan

korkarım mesela mevsim kışsa yağmur yağıyorsa

mesela annem de yoksa yanımda

mesela, şimşek de çakıyorsa ben çok korkarım ağlarım -ana bana kurşun dök. dua oku. üfle ana

ana ben daha çok küçüğüm. bana ninni söyle ana yalnızım. bunu hep söylüyorum

yalnızım. bunu hep söylüyorum geceyi çarmıha geriyorum kimseler tapmıyor

hüznümü ölçeğe vuruyorum yüreğine sığmıyor

her şey ne kadar olabilir meraklanıyorum

yüzüme dokundukça tırnaklarım kanıyor

yalnızlığımı hüznümle yoğuran gece

öyle basitsin ki sen bütün şiirlerin içinde

biliyorum. biliyorum bunu da biliyorum

gökteki yıldızlar kadar dizeler yazılsa da

kendime kendimden başka kendim yok

ne utancımı kuşanan bir sevgi

ne çirkinliğimi öpen bir kız yalnızlığımdan yalnızlığım yalnız -ana bana bir hal oldu. hep böyle titriyorum

ana çok üşüyorum, ıhlamur ısıt bana yıldızlar sayılmaz: hasret uzakta

ben sevgiye hasretim, sevgi uzakta ey insanlar

ey gecede unutulmuşluğumun yargıçları

iğrenerek öpüyorum parmaklarınızı

iğrenerek. hepinizi kucaklıyorum ilkin

ağzınızı dudaklarınızı dişlerinizi öpüyorum

bilmiyorsunuz. ben kendimi öpüyorum cinsel bir çiftleşmedir çarşaflar

ıslak bir gece en fazla kendini çoğaltır

bir solucan vücuduna yeni bir halka ekler

döllenir acı. sevişme daha da erselikleşir -hü'yü tanıdım size anlatmalıyım bir gün

size bir gün mutlaka hü'yü anlatmalıyım geceyse

tükenmişse güneşin güçlülüğü

gök gözlerinin buğusunu yansıtır

senin acın acıların ölümüne gebedir

korkma yavrum

ne gece ne geceler senin

suçsuz mızıkçılığını küçültemez

bir çirkini öpmek için uzattığın yüreğini güzelleşip bir sevginin göğsüne yatmak biraz

biraz yorgun biraz korkak bir insan sevmek biraz

dayayıp sırtını gecenin duvarına

bir ölünün ağzını dudağını öpmek biraz yıldızlar sayılmaz: hasret uzakta

ben sevgiye hasretim, sevgi uzakta ey kanımda tefler çalan mevsimle gelen

sesimi çakallarla boğan gece

hüznüme vur acımı soy

beni de kuşat

boris karlof kadar masum yüzümü

karanlığınla frenkeştaynla

çünkü artık büyütmeliyim içimde nefreti

kalbim ki yıllardır iyiliğe abone

nerde bir insan görse

bırakır sevgi kuşlarını

çünkü o bağışlar yargıçlarını

kendi yasalarını kuramıyan yargıçlarını ey gecede unutulmuşluğumun suçluları

ey yanlışlığımın yanlış yargılayıcıları

suçum: nefreti öksüz bırakmak

savunmam: sevgimi yüceltmek içindir

sakalım yok biliyorum ama kötü değilim

büyükleri sayarım küçükleri severim

çocukları incitmeden severim. kadını öpmesini

bilirim sizi de sizi de öpmesini bilirim -ana ben çok yalnızım. benim başka sevgim yok

içimde utanç çiçeği gibi büyüyor hü kural tanımayan sevgim benim

aykırım fizikötem doğaüstüm yanlışlığım

aşkım. sevgili yanılgım benim başyargıcım

nefretim nefretim nerdesin kalbim

bir gün elbette sana hükmedeceğim elbet geçer bu hüzün mevsimi

bir baykuş bir serçeyle arkadaş olduğu gün

o gün size sevinci de anlatıcam

bir solucan bir leylekle çiftleştiği gün

o gün bahar mevsimidir size aşkı anlatacağım ve bir gün elbette yıldızları sayacağım -gelin kucaklayın beni. yıldızları sayamıyorum.

-Arkadaş

[besincisanat]

- Cahit Sıtkı Tarancı, Avuçlarıma Sığmıyor Yıldızlar

[hisboslugu]

avuçlarıma sığmıyor, yıldızlar.

[hisseyab]

Koşun çocuklar, koşun komşu kızlar,  Avuçlarıma sığmıyor yıldızlar.

Cahit Sıtkı Tarancı

[sozgezegeni]

Avuçlarıma Sığmıyor Yıldızlar

Avuçlarıma Sığmıyor Yıldızlar Öyle dalmışım ki bu akşamüstü, Komşu arsadır gözümde gökyüzü. Ben dünyadan bihaber bir çocuğum, Kayıp zıpzıplarımı arıyorum. Koşun çocuklar, koşun komşu kızlar, Avuçlarıma sığmıyor yıldızlar. Cahit Sıtkı Tarancı Avuçlarıma Sığmıyor Yıldızlar şiiri

[sunlessness]

"Öyle dalmışım ki bu akşam üstü Komşu arsadadır gözümde gökyüzü Ben dünyadan bi haber bir çocuğum Koşun çocuklar, koşun komşu kızlar , Avuçlarıma sığmıyor yıldızlar."

[ergumuaz]

Cahit Sıtkı, Yerlilik ve Millîlik...

Cahit Sıtkı, Yerlilik ve Millîlik…

Alaattin Karaca yazdı…

Geçen haftalarda, Cahit Sıtkı’nın yazı ve konuşmalarının derlendiği Avuçlarıma Sığmıyor Yıldızlar (Can Yay., 2016)’ını, Ziya’ya Mektuplar (Varlık Yay., 1957)’ını ve şiirlerini okudum. Tarancı’nın şiirlerinden bahsetmiş; ama yazı ve konuşmalarında dikkatimi çeken bazı düşüncelerine eğilememiştim. Söz konusu yazıları ve mektupları okurken, Tarancı’nın günümüzde, özellikle…