#avtobus

[jambolaja]

Seul

Spet pozno jutro. Šel sem ven in kupil dezodorant za 11.000 KRW in prevozno kartico za 4.000 KRW. Vozovnica za metro je bila 1,4 tisoč KRW. Prišel sem v večjo trgovino, kupil nekaj poceni oblačil, 30.000 KRW. Moral sem pokazati svoj potni list, da bi lahko dobil vrnjen davek ob izstopu iz države. Videl sem vrt in razstavo okoli tega nakupovalnega središča. Šel sem na glavno železniško postajo in…

[aaydaneliyeva]

Avtobus da düz kondisionerin altın da oturmağın verdiyi xoşbəxtlik>>>>>

[sanctasu]

Ulduzlu gecə

Özümü bəyaz gecələrin baş qəhrəmanı kimi hiss edirəm. Günün eyni saatında keçdiyim küçələrdən gördüyüm insanları, işdən evə tələsmələrini, piyada keçidindən əlləri dolu paketlə keçməsini görmürəm artıq. Hava yağışlı və sakitdir. Hər zaman oturduğum avtobus dayanacaqlarının soyuq köşəsinə çəkilib binaları izləyirəm. Qarşıdakı binalardan çilçıraq rəngləri fərqli olan evlərdən insan kölgələri görürəm. Sanki, şəhər əhalisi mənim şəhərdə özümü pərişan halda gəzməyimi istəyərək evlərinə çəkiliblər. İçimdəki bir duyğunun onların bu istəyinin bəraətsizlikdən irəli sürülməyi barədə danışsada, yenədə bu onlara bəslədiyim qəzəb və sevgini nə artırar nə də azaldar. Ağlım bu gün ağzıma qoya bilmədiyim çörək loxmasına gedir. Bilmirəm məsələ çörəkdədir yoxsa məndə, ancaq o bir söz var “həyatdakı ən böyük əngəlin - insanın özü olmasıdır” deməli məsələ çörəkdə deyilmiş. Özümdəymiş. Nə edərsəm edib, özümü fizika fənninin situasiya suallarını tapmadığımı görürəm. Zatən qəbulda belə edə bilməmişdim. Bundan ötəri səbəbdə mənim o sualı həll etməkdən öncə ya həll edə bilmərəm düşüncəsi yorurdu deyə, məsələləri könül rahatlığıyla boş qoyub kitabçanın səhifələrini çevirirdim. Vicdan duyğum o boş qoyduğum sualları həll edə bilməməyimdə qalaraq digər sualları ala-bişmiş halda həll edirdim.. Fikirlərin çarpayısından ayılıb göy üzünə qonmuş ulduzlara nəzər yetirirəm. İçlərindən biri mənə göz vurur. Dayanacaq qarşısından keçənlər məni qəribə riqqətlə süzürlər. Bəziləri, bəlkə də, “heç avtobusun işlək olmayan bu vaxtında bu sərsəri burda nə gəzir deyirlər”. Bəziləri də “görəsən oğlan gəlməyən avtobusu gözləyərək nə düşünür” deyə zənn edirlər. Mən isə bu deyilənlərə məhəl qoymadan yerimdən qalxaraq, qapısında mürdəşir sifət alan yataqxanaya yol alıram..

[esger1i]

Bəzən harasa gedirəm. Avtobus ya da metro ilə. Yanımdan keçən insanlara baxıram. Beynimdə suallar yaranır. İlahi.. Niyə heç kimin üzü gülmür? Niyə hamı qaş qabaqlı, buz parçasına dönüb? Hər kəsin bir dərdi var. Hər kəsin qabırğalarının altında daşıdığı ən sevdikləri tərəfindən qırılan ürəkləri var. Əmanət etdiyimiz insanlar qırdı ən çox qəlbimizi, bəli. Hər insanın xatırlayanda sinəsinə tikan kimi batan sözlər var. İnsan incindiyi zaman qəddarlaşırmış. Qorumağa çalışırsan özünü sonra. Amma hərdən öz ətrafına hördüyün divarların kənarına çıxıb sənin kimi milyonlarla insanın olduğunu görəndə başa düşürsən ki, içinə qapanmaqla sən yalnız səni incidənləri sevindirmiş olursan. Metroda gözlərini bir birindən qaçıran insanlara baxdıqca anlayırsan gözlərindəki günahkarlığı, yalnızlığı. Özün də həmişə belə edirsən çünki. Tək-tək baxırsan onlara bir neçə saniyəlik. Yaşlı bir qocanın yerə zillənmiş solğun gözlərində görürsən ayın sonuna qədər tox qalmağın çətinliyini. Nəvələrinə bir hədiyyə ala bilməməyin verdiyi utancı. Gözəl bir qızın çatılmış qaşları sənə danışır bu cəmiyyətdə gözəl olmağın hədiyyə yox cəza olduğunu. Yanında körpəsi olan analar, əlləri kobudlaşan atalar. Ailələrinə yük olmamaq üçün həm oxuyub həm işləyən gənclər. Əlindəki qəzetdə gözləri eyni nöqtəyə zillənmiş insanlara baxanda başa düşürsən ki, onların fikirləri tamam başqa yerlərdədir. Və öz sıxıntıları qəzetlərdə yazılan dövlət sazişlərindən, çiçəklənən ölkənin xoş vədlər verən parlaq gələcəyindən daha ağır vəziyyətdədir. Sonra getdiyin stansiyaya çatırsan. Bəzən qalxıb getmək belə istəmirsən. Bütün gün bəlkə də həyatında bir də heç vaxt görməyəcəyin bu insanlara baxmaq keçir içindən. Qəribə bir duyğu. Qəribə bir maraq. Ya da sadəcə öz sıxıntılarını unutmaq üçün sığındığın bir yer.

[eminjbrylv]

İctimai nəqliyyatda dostunuz, tanışınızla normal söhbət belə edə bilmirsiz. Nə qədər asta səslə danışırsız danışın, yanınızda olan hansısa Homo Erectus mütləq ya bir fikir bildirəcək ya tərs tərs baxacaq. O dəfə bir tanış danışır, avtobus iş yoldaşı ilə Skandinav ölkələri barədə danışarkən yaşlı bir kişi qayıtdı ki "elə tərifləyirsiz ki onları, qeyrət yox namus yox ata baba qabağında burdan geyinib gəzir küçədə abırsız hərəkətlər edirlər"

İndi gəl bu düşüncəyə təməl insan haqlarından, ifadə azadlığından, multikulturalizmdən və başqa günümüzdə aktual, vacib dəyərlərdən bəhs et.

[rosetta-j-stone]

How to Chat up a Slovenian*

Keep it simple and low-key - invite them to coffee ("Ali greva na kavo?")

Suggest going to a Joker Out gig together (other bands are, allegedly, available, but you want to know if they're a keeper right?) ("Pojdiva na Joker Out koncert!")

Ask them if they fancy seeing that midnight screening of "Kaj pa Ester?" (if you're shy, give them a way out by not asking them if they fancy seeing it WITH YOU SPECIFICALLY) ("A greš [z mano] v kino?")

Tentatively ask them to join you on the tour bus er dinner ("Lahko bi šla na skupinski avtobus večerjo")

Go old school, both with the suggested activity and the phrasing, by inviting them to the theatre as if you're Shakespeare himself ("Imaš čas zvečer za gledališče?")

*according to my latest Slovenian class

[psixologiyaze]

Bəd-xərc ?

1. Səhər budilnik çalır. Yuxudan oyanırıq. Düşünürük ki, "5 dəqiqə də yataq, durarıq". 5 dəqiqədən sonra durururuq. Biraz telefona baxırıq, hələ yarım saat var, hamamda boş vaxt itiririk. Bir də baxırıq ki, avtobusun vaxtına az qalır. Tələsik geyinib yemək atışdırıb çıxırıq. Avtobus artıq gedib. Taksi ilə işə gedirik ki, gecikməyək. Nəticə: günə 3-5 manat ziyanla başladın. Belə günlərin sayı həftədə 2 dəfə olarsa, ayda ortalama 30-40 manat zərərdəsən. Bu ildə 350-400 manat edir. Səbəb: yuxudan oyanarkən telefona baxdığın, və ya evdə boş hərləndiyin 5 dəqiqə.

2. Evdən çıxarkən paltara çilədiyin ətir, ortalama olaraq işə çatana qədər üstündə qalmır. Ətir yalnız insanın dərisində qalıcı olur. Əgər siz 100 manatlıq ətirlə paltarlarınızı çimizdirirsinizə, ətiriniz bir aya bitir. Təsəvvür edin: 100 manatı bölün 30 günə. 3-3.5 manat pul. Demək səhər üstünüzə 3 manat pul səpdiniz. Onun ikisi avtobusa çatana qədər havaya uçur. Hər günə 2 manat ziyanla başlayırsınızsa, illik ortalama 500-600 manat pul itkiniz yaranır.

3. Evdə süfrədə sizə yemək hazırlayırlar. Siz isə tələsdiyinizdən evdə yeməyərək çıxırsınız. Buna görə bir nece saatdan sonra işdə 2-3 manatlıq yarımfabrikat məhsullar atışdırmalı olursunuz. Hansı ki, sizin sağlamlığınıza ziyandan başqa bir şey deyil. Əgər həftədə 2-3 dəfə belə gününüz varsa, ayda 30-40 manatınız, ildə 350-400 manatınız itkiyə gedir.

4. Hədiyyə seçərkən ən azı yarım saat araşdırsanız, daha sərfəli və daha maraqlı hədiyyə ala bilərik. Restorana gedərkən internetdə bir dəfə yarım saatlıq araşdırma etsək,daha maraqlı və daha sərfəli restoran seçə bilərik. Məsələn, Gloria Jean's əvəzinə daha maraqlı, ondan daha sərfəli cofe shopda görüş təyin edə bilərsiniz. Bu da ayda ən azı 10-20 manat, ilə 150-250 manat bizə qənaət imkanı yaradar.

5. Avtomobil alarkən, motorun 0.5 litr az olması, ayda ortalama 50, ildə 500-600 manat fərq yaradır.

[dadaszdkh]

"Avtobusa minən kimi gözümə onun uzun qara saçları sataşdı keçib yanında oturdum kitab oxuyurdu, səhifələrin arasına gül qurusu qoymuşdu təzəcə avtobus yerindən tərpənmişdi ki, arxada oturan bir zəhmətkeş şoferə səsləndi: “Saxla, gələn var” Şofer saxladı, qapı da açıldı həyəcanla gələni gözlədik bayaqkı zəhmətkeş söhbəti belə bitirdi: “Gəlmədi, sür” mən də ancaq uzun qara saçlı qızın eşidəcəyi qədər yavaş bir səslə dedim ki, gedənləri gözləmək əbəsdir, gəlməyəcəklər yanaqlarında bir cüt göz yaşı parladı ağladı qız".

[nemrinsblog]

Bir gün də oyanıb ig'a girəndə nolar ki bir şad xəbər görsəm yox olmaz günahdı axı ya taksilər bahalaşır,ya avtobus bahalaşır,ya ərzaqlar hər şey bahalaşa bahalaşa gedir sonram da deyirər ki niyə indi ki gənclər xaricə gedir day gedərlər də bu bahaçılığı görüb bunun tələbəsi var bunun uşaqi var bunun yaşlısı var birazdan ölkədə heç kim qalmasa təəcüblənməyəcəm də qətiyyən.

[jambolaja]

Seul-Busan

Zbudil sem se okoli 9. ure zjutraj in po kopalnici spakiral (diapozitivi) in šel naprej. Šel sem v palačo Gyeongbokgung, vstop je bil 3k KRW, brezplačen, če ste nosili tradicionalna oblačila (mnogi so). Palačo na 40 hektarjih iz 14. stoletja so konec 16. stoletja in v začetku 20. stoletja opustošili Japonci. Zdaj je obnova še vedno v teku. Videl glavni vhod, dvorano s prestolom, paviljon na…

[gecedekaybolanesmer]

Avtobus çox soyuqdur, keçdiyimiz küçə ağaclıqdır deyə qaranlıq görünür. Anlıq o qədər xoşbəxtlik hissi verdiki mənə bu necə izah edim bilmirəm

[deelaaraa]

qoy bütün aləm bizdən danışsın.. köhnə mahnılar.. o günlərin qoxusu bir anlıq burnuma gəldi mahnını dinlərkən..məktəb illərim, 6-cı saata qalmaq üçün qurduğumuz bəhanələr.. sinif oğlanlarımızı odun daşımaq üçün aparanda qızların sinifdə tək qalıb sakitçiliyin çökməsi.. o günlərə getdim, gəldim.

ən çox səhər sübhdən otağıma düşən günəş şüalarını xatırlatdı mənə.. hava soyuq idi, bizim balaca plitkamız var idi. paltarlarımı o plitkanın qabağında isidərdim, o aralıqda da yuxu aparardı məni. heç gecikməzdim dərslərə, heç.

çox vaxt avtobusla getməmək üçün gecikdirərdim özümü ki avtobus evin qabağından keçsin, mən piyada gedim.. piyada getməyin tək pis şeyi yolda inəklərin, qazların, xoruzların hücumuna məruz qalmağım idi.. amma yolda sinifyoldaşlarımdan birini görəndə mənə istəmsizcə cəsarət gələrdi, onların yanında heç qorxmazdım da.

bir əmi var idi, eyni məhəllədəydik, amma fərqli küçələrdəydi evimiz. o əmini həmişə dərsə gedəndə görərdim, “salam, əmi” deyib ötüb keçərdim yanından. arxamca həmişə dualar edərdi..(“səğ bi ,kinə, xudo tıni saxlamış bıkə”) bəli, bəli talışca..

günlərin bir günü dərsdən gəlmişəm, gördüm mamamgil nəsə danışır, kimsə rəhmətə getmişdi, azan oxunurdu. heç soruşmadım kimdir, nəcidir.. düzü soruşsa idim də deməzdilər mənə, uşaq idim. səhəri məktəbə gedəndə o əmini küçədə görmədim, məni də mama ötürərdi dayanacağımıza. qayıdıb mamamdan soruşdum, mamam da dünən ölənin o əmi olduğunu dedi.. bəlkə də ölümdən ilk qorxduğum anları yaşayırdım o an… içimdə nəsə qopmuşdu, ağlamaqmı istəyirdim, yoxsa ölümün ani olacağını dərk etməyim üçün Allah mənə ilk praktikasınımı yaşadırdı, bundan qorxmalı idimmi deyə elə hey düşünmüşdüm. o an düşünə- düşünə küçədə mamanın əlini tutub baxdığım hər künc bucaq yadımdadır… qonşu oğlunun əynindən düşmüş şalvarı, mamasının ondan vurma cədvəlini soruşması, inəkləri həmişəki kimi sahəyə aparan Şükür əminin çubuğu… hər şeyy… hərşey yadımdadır..

baxın mənə bunları xatırladır bu musiqilər.. bir an o qədər dalıram ki.. o qədər gedirəm ki o günlərə, bu yaşadığım zamanın fərqinə varmamaq üçün yuxudan ayılmaq istəmirəm. kimsə çimdikləməsin məni, toxunmasın mənə. mən o anlarla yaşamaq istəyirəm.

[petr1chorr]

Deməli, 2 gün bundan öncə avtobusa mindim. Məndən sonra bir xala da mindi avtobusa. Deyəsən, avtobus 40 qəpik olandan heç minməyibmiş, qiymətini 30 qəpik bilirdi. Avtobusdan enəndə sürücüyə 30 qəpik verib endi, sürücü 30 qəpiyi görəndə bir şüvənlik etdi gəl görəsən. Xala düşəndən sonra da yol boyu deyindi. Özüm düşəndə dedim bayaqkı xalanın pulunu da çıxarsınız. Üzsüz kimi çıxdı da. Sadəcə dəhşətdir. Belə hadisələr yaşadıqca dəhşətə gəlirəm. Ona görə məcbur qalmadığım müddətcə avtobusa minməməyə çalışıram. Kaş azmayıb minmək məcburiyyətində qalmazdım, onda bu tərz şeylərə də şahid olmazdım.😶‍🌫️

[eminjbrylv]

Donan telefon, kompüter, yavaş irəliləyən avtobus. Bomba atasan hamısının üstünə.

[guluyevski]

avtobus şoferindən tutmuş market kassirinə kimi hamı öz dərdini sərini unudub mənim evlənməməyimin dərdini çəkir

[xadiiland]

"Balaca qız idin,küncdə-bucaqda avtobus gözləyirdin"