#automaat lessen | Explore Tumblr posts and blogs

rijschool1-blog · 6 years ago

Text

Focus op veilig rijden en defensief rijden

Rijcursussen in Calgary volgen de mandaten van de overheid en richtlijnen voor het milieu. Alle goedgekeurde rijscholen hebben een gestructureerd curriculum dat hoge prioriteit geeft aan veiligheid voor de rijdende aspirant en hun veilig rijden als een geloofsartikel. Rijscholen nemen elk jaar duizenden aspirant-chauffeurs in dienst en begeleiden hen via hun chauffeurstrainingsprogramma tot slimme chauffeurs die alle situaties op de weg kunnen beantwoorden. Het beste deel van een trainingsprogramma is dat het holistisch is en de nadruk ligt op theorie en praktijk, inclusief speciale lessen over rijden met gevaar, rijden in de winter, rijvaardigheid en gezondheidskwesties op het werk. Het onderdeel training van de bestuurder omvat klassikale training; wegpraktijk en online test om een kandidaat behendig te laten slagen voor het rijexamen. If you have any inquiries regarding the place and how to use Automaat rijlessen maastricht, you can contact us at our website. Autorijden met verdediging Defensief rijden is een lucratieve toevoeging aan een getrainde chauffeur om hem professioneler en competenter te maken om situaties positief tegemoet te treden, zelfs als de risicovolle situaties worden gecreëerd door andere onbezonnen bestuurders. Daar zijn zowel reguliere als online cursussen voor. In de traditionele methode worden de trainingssessies door instructeurs gegeven in normale situaties in het klaslokaal, met de nadruk op een beter bewustzijn door middel van colleges waarin alle aspecten van rijden worden opgesomd. Dit omvat het toepassen van de zintuigen; passend schakelen; en het naleven van de wegregels inclusief alcoholgebruik. Deze trainingen bieden een goede optie voor mensen die defensief leren in een gratis schema. Online cursussen Voor degenen die niet in staat zijn om deel te nemen aan online programma's die worden gerund door websites van gevestigde rijscholen, kunnen ze zich aanmelden voor online cursussen voor defensief rijden. Online service biedt het gemak om te leren over defensief rijden vanuit het comfort van hun huis. In online defensieve rijcursussen worden materialen op een zodanige manier aan de studenten gepresenteerd dat hij de cursus in een bepaald tijdsbestek kan volgen. Verscheidenheid Er zijn allerlei rijlessen variërend van lichte voertuigen tot zware voertuigen. Naast de conventionele focus op individueel rijden, richten high-end rijscholen zich nu op groeprijden met een focus op bedrijven, wagenparken en zakelijke ondernemingen. In feite houdt het GDL-programma (Graduated Driver Licensing) in Alberta rekening met al deze kwesties. Verscherping van rijvaardigheden; op regels gebaseerde pre-licentietesttraining in verschillende door de overheid goedgekeurde rijscholen is gericht op veiligheid. Zeven soorten licenties Rijprogramma's zijn zodanig gestructureerd dat een kandidaat de training in een betreffende categorie van vergunningen op bevredigende wijze kan afronden. Het kunnen motorfietsen, auto's, vrachtwagens, bussen of online defensieve rijcursussen zijn. Parameters voor een rijschool De selectie van een goede rijschool is een uitdaging voor alle ouders die hun tienerzoon of -dochter willen inschrijven om les te geven in het rijden. De belangrijke parameters die moeten worden bekeken, zijn de volgende. • De geloofsbrieven van de rijschool om het juiste rijgedrag in een voertuig te leren • De publieke goodwill. • Faciliteiten in termen van klaslokalen; omgeving voor leren; de kwaliteit van de voertuigen die worden gebruikt voor training enz. • kwalificaties van de rij-instructeur op het gebied van communicatieve vaardigheden; leervaardigheden; professionele benadering en expertise in verkeerswetten. • Goede accreditatie door de overheid in termen van cursussen • Kwaliteit van de dienstverlening, ongeacht of deze authentiek zijn of goedgekeurd.

0 notes

whenincura · 6 years ago

Text

Eerste weekjes Cura

Lieve vrienden, familie en geheime aanbidders,

Ik wilde een fantastische vlog maken maar inmiddels ben ik erachter (door mijn camera in Nederland te laten liggen) dat ik niet zo goed ben in vloggen. Wie weet ontwikkel ik deze skill nog want inmiddels heb ik gelukkig weer mijn camera, (thanks Ruud en Yvon!)

Inmiddels ben ik al 2 weken op Curaçao en het is genieten. Mijn huis is super groot en gelukkig heel gezellig. Toen ik aankwam op de eerste dag waren er nog ongeveer 8 mensen van de oude garde. Zij hebben mij gelijk van alles uitgelegd en meegenomen naar mijn eerste happy hour. Ik kwam tegelijkertijd aan met Rachel. Wat je moet weten over Rachel is dat ze super lief is, altijd eten in huis heeft, altijd de deur open heeft en automonteur is, wat goed van pas komt want ze heeft al een band vervangen. (Gelukkig niet van mij, maar ik stond er natuurlijk wel bovenop omdat ik weer eens wilde zien hoe dit spannende avontuur zou verlopen.) Rachel en ik waren vrij moe na een vlucht van 9/10 uur maar we dachten laten we sociaal doen en hop mee naar happy hour. We gingen eerst naar Madero waar wij ons eerste biertje hebben gedronken. Daarna zijn we naar de strandtent ernaast gelopen, Cabana, om daar het volgende happy hour mee te pakken. Een huisgenootje zou ons naar huis brengen maar we kwamen er al snel achter dat de bob zijn hier een andere definitie heeft dan in Nederland. Er was ook controle door de politie, wat denk ik eens in de 100 jaar gebeurt maar we hebben verstandig met 5 huisgenootjes de taxi gepakt. De volgende dag kreeg ik mijn goude waggie. Vlak voordat de autoverhuurder weer weg reed, heb ik nog even gemeld dat ik nog nooit in een automaat had gereden. Remy, de automonteur zei, ‘Geeft niks! Over 200 meter wil je niks anders meer, en ohja het verkeer is hier iets anders.’ Wat heb ik dat geweten. Wat rijdt een automaat heerlijk, zeker met deze bergen. En wat rijden Antilianen (of meer alle mensen op het eiland) als idioten. Recht/links inhalen maakt allemaal niet uit en je moet hier echt zelf voorrang nemen door je auto ervoor te zetten. Maar dat gaat mij allemaal perfect af. Brandende autobanden op de weg door een staking maakt overigens ook niet uit, want iedereen rijdt er gewoon langs en de politie komt pas als de brand uit is. Ik ben gelijk ook naar mijn stageschool geweest en had een goede indruk. Super mooie school en de leerlingen zijn heel beleeft. Op vrijdag heb ik gelijk de hele dag meegelopen om zo een beetje de klassen te leren kennen. ‘s middags kwamen er nog meer mensen aan waaronder Berdine. Berdine en ik zijn erachter gekomen dat wij soort van dezelfde persoon zijn. We doen veel samen (iets te veel) en delen zelfs de auto. Elke ochtend (nadat de wekker om 6 uur gaat, half 7 wegrijden) zet ik haar netjes af bij Blue Bay resort en rij ik naar school. Mijn school duurt altijd maar tot max 2 uur, maar vaak kan ik al rond half 1 naar huis. Niet een heel zwaar leven dus. Vrijdag om 5 uur verzamelde heel het huis (wat toen nog niet heel veel mensen waren) bij strandtent Chill om daar weer een happy hour mee te pakken. Steeds meer mensen van de oude garde gingen weg, en steeds meer mensen van de nieuwe garde kwamen erbij. Niemand had nog een auto het eerste weekend dus was ik de taxichauffeur. Ik heb toen ontdekt dat met 5 mensen in mijn auto niet helemaal lekker gaat, want de auto lag zowat op de grond. Op zaterdag zijn we naar Mambo beach gegaan, dit is 5 minuten van mijn huis, dus daar ben ik vaak te vinden. Rond een uur of 4 bedachten wij dat het happy hour was op Zanzi dus hop de auto in en door naar het volgende strand. Ik heb mij wel als Nederlandse bob gedragen en heb dus maar 1 biertje gedronken. (scheelt dat ik niet van bier houd) In ons huis en het studentenhuis verderop in de straat is het de traditie dat je je ‘Zanzi’ shirt aan trekt. Wij als nieuwelingen hadden dit shirt nog niet en we zagen ook eigenlijk niemand ermee lopen, verder was het happy hour wel gezellig met livemuziek. Ik was bijna mijn hoogtepuntje van de week vergeten. Na Zanzi gingen wij na een tussenstop thuis, weer naar Cabana want jaaaaa, Maan en Toni traden op. Nou wat was dat een feest. Toni was nog verrassend goed. Op zondag weet ik niet meer wat ik heb gedaan maar inmiddels waren alle oude weg, en was het huis aangevuld tot 10 man. Op maandag was ik al heerlijk voor mijn wekker wakker en liep ik vrolijk om 6 uur naar de keuken en douche, want hiervoor moet ik naar buiten. Je hoort het goed! Ik vrolijk om 6 uur ’s ochtends. Ik heb de hele dag weer meegelopen op stage. Daarna ben ik naar huis gegaan om even later weer terug te rijden om Berdine op te halen van haar allereerste stage dag waarvan ik rond een uur of 12 al een appje kreeg met; ‘Poh dit is saai, ik doe helemaal niks.’ De dagen daarna kreeg ze meer taken, dus niet iedereen doet weinig op stage! In de afgelopen 2 weken hebben Berdine en ik de gewoonte ontwikkeld om de kleinste dingen naar elkaar te appen en de hele dag de ah site af te zoeken naar ideeën om te eten. De dinsdag heb ik altijd alleen een vergadering midden op de dag en verder doe ik nooit heel veel die dag. Maar mijn allerliefste huisgenoten lagen op kokomo beach dus daar scheurde ik na de vergadering snel heen. Onderweg was ik lekker rond aan het kijken en ineens zie ik naast mij super veel flamingo’s. Ik was zo amazed dat ik langzamer ging rijden. Blijkbaar is dit voor Antilianen heel normaal want rechts en links werd ik ingehaald. Kokomo is heel goed voor Instagram want je hebt een schommel in het water, OMG. (wanneer ik iets bruiner ben zal daar vast een foto van verschijnen) Charlotte is onze huis instagramfotograaf en Brett en Tim wilde natuurlijk op die schommel een foto maken want ja ‘Alles voor de Gram.’ Ik keek genietend toe hoe het hele strand in een rijtje stond om daar 1 voor 1 een foto op te maken. Gelukkig heb ik altijd op de woensdag vrij want anders gaat de dinsdag nooit goed. Dinsdag avond is de enige avond dat je niet naar het strand gaat voor happy hour. Dus wij met de hele groep (15 man) naar club 27 waar ze heerlijke muziek draaien. Je hoeft niet bang te zijn dat je een trend mist qua Nederlandse muziek want Ronnie en alle andere boefen ;) worden hier grijsgedraaid. Na een super (iets te) gezellige avond zijn we zo waar met zijn alle naar huis gegaan. De volgende ochtend zijn we met een groepje dat vrij was naar Daaibooi gegaan. Hier hebben wij Frank Vonk (weer een ander huisgenootje, houden jullie het nog bij?) in actie gezien. Frank ging als een held het water en liep na een paar minuten al te roepen; ‘WAA, wat zit er aan mijn been.’ Frank keek naar beneden en realiseerde zich dat het een blaadje was. Hierna herhaalde dit zich weer maar dit keer was het een harige steen. Er waren super veel mensen aan het snorkelen en wij dachten dat willen wij ook. Dus wij een snorkel huren en de zee in. Ik dacht dat er helemaal niet zo veel vissen zwommen maar met bril op gaat er een wereld voor je open. Tijdens deze duiksessie heb ik 2 schildpadden super dichtbij gezien en vele vissen. Ook heb ik Mister Pig ontmoet, een varkentje wat daar rondloop. I know, so instagram. Tijdens deze stranddag gebeurde er ook nog wat tragisch. Charlotte en ik kwamen een vogeltje tegen. ‘Jos’. Hij zat stilletjes op de grond en kon niet mee vliegen met zijn vrienden. Dus wat doet Char die pakt het arme beestje op en maakt er een paar snapchat foto’s van, want ja je moet wel alles vastleggen. Char aait Jos nog een paar keer en zet het vogeltje terug op de grond. Na de lunch zat het haar toch niet helemaal lekker en ging ze even kijken bij Jos. Aangeslagen kwam ze terug want Jos had het helaas niet gehaald en was al een maaltijdje voor de mieren. Charlotte was zo van slag dat we ’s avonds een minuut stilte hebben gehouden. De donderdag heb ik mijn eerste lessen gegeven, want ja ik moet ook nog stagelopen. De lessen gingen super chaotisch maar gelukkig vond mijn begeleidster de lessen wel goed. Op donderdag is er geen happy hour dus gingen we met een groepje naar Willemstad. Super gezellig stadje en de brug was heel leuk, want we stonden er net op en toen ging het draaien. Vrijdag heb ik nog meer lessen gegeven en deze hadden gelukkig wel meer structuur. Vrijdag is helaas een lange dag maar daarna is het feest. Happy hour Chill en daarna naar strandtent wet & wild. Elke avond ben ik om 9 uur echt al uitgeteld. Ik had thuis gegeten en veel van de huisgenoten gingen nog terug naar het strand maar ik hield het voor gezien en ging heerlijk naar bed. De groep is nu aardig steady al komt er om de avond nog wel iemand bij. De groep is zo ontzettend leuk, we doen alles met elkaar. Van de vorige bewoners hebben we gehoord dat die groep verdeeld was in groepen en ook niet met elkaar praten, gelukkig hebben wij dat niet! Op vrijdag gingen wij naar de supermarkt omdat we nog wat nodig hadden, waarschijnlijk wilde de jongens bier maar ik ging voor een AA’tje. Hier kwamen wij de geweldige Zanzi shirts tegen. Dus alles uit het folietje getrokken en een shirt uitgekozen. Op zaterdag heb ik de hele dag op Zanzi gelegen en daar ben ik iets wat verbrand want het was WARM. ’s Avonds gingen de shirts aan en ineens zag je heel veel mensen opduiken in de shirts. Dit is superhandig want je kan iedereen herkennen. De ‘Normale’ strandganger keek ons raar aan en een enkele vroeg zelfs waarom we dit allemaal aan hadden. Zondag was iedereen te incapabel om wat te doen dus hebben we met z’n alle aan het zwembad gelegen. Ik heb zelfs even mijn baantjes gezwommen. Ik zelf heb geen airco maar andere huisgenootjes wel dus ben ik bij Rachel in bed gekropen en hebben we samen een powernap gedaan van 3 uur, oeps maar wie houdt daar nou niet van. ’s Avonds ging ik naar de verjaardag van Yvon. Super fijn om hun weer even te zien en weer even iets van thuis in Cura te hebben. Ik kreeg ook eindelijk mijn gloednieuwe camera weer, die ik dus in NL was vergeten. Maandag begon de week weer lekker vroeg maar dat vind ik eigenlijk heerlijk want ik ben elke dag 6 uur wakker, en als ik mag uitslapen ben ik half 8 wakker. Alhoewel het wordt met de dag moeilijker om op te staan. Maandag gebeurt er nooit heel veel spannend en dus kan ik mij met geen mogelijkheid herinneren wat ik heb gedaan. Dinsdag had ik vergadering op stage maar veel van mijn huisgenoten zijn die dag vrij, dus ik na mijn stage naar Blue Bay. Super mooi strand en heel mooi resort. Berdine was om 5 uur klaar dus ik reed met 2 huisgenootjes naar het medewerkers gebouw van Blue Bay en door naar de supermarkt. Natuurlijk gingen wij ’s avonds naar 27 maar dit keer deed ik iets rustiger aan. De groep was weer gezellig met z’n alle en ook de nieuwe meiden gingen gezellig mee. 1 helft van de groep ging naar huis en de andere bleef, dus vond er goed overleg plaats (van een kwartier) of we iedereen hadden en wie bij wie in de auto zat. Iedereen is weer heelhuids (met paar blauwe plekken) thuisgekomen. Woensdag had ik heerlijk vrij en ben ik weer met een paar naar Mambo geweest. Ik had de warmte goed hebben maar ben uiteindelijk toch wel even in de schaduw gaan liggen. Om 4 uur speelde Ajax dus dat moesten we natuurlijk ook mee pakken. De buckets Bright werden weer tevoorschijn gehaald, maar ik nam een colaatje want ik ben natuurlijk super verstandig. Steeds meer huisgenoten kwamen na stage naar het strand om de wedstrijd te kijken. We zullen het verder niet over de uitslag hebben, voor al mijn Ajax vrienden. Er zijn alleen koude douches in huis dus het is verstandig om gelijk na het strand te douchen want ander is het heel koud. ’s Avonds heb ik het vaak wel koud, echt hoe dan zou je denken met 25 graden om 11 uur ’s avonds, Maar ik trek na de douche een lange broek en trui aan en gelukkig ben in niet alleen. Rond een uur of 8 kwamen er weer 5 nieuwe mensen aan en tikte ons huisaantal de 20 aan. Dit is niks vergeleken met de 40 die in ons huis passen. Nu ik dit schrijf is het Valentijnsdag en draagt iedereen rood op school. Er zijn al rozen uitgedeeld, maar helaas mijn geheime aanbidders blijven stil. We hebben nog de hele dag dus misschien in het volgende bericht (als ik die schrijf) een updatetje. Verder te vermelden is dat we elke dag een tip van de dag hebben maar ze deze week een beetje matig waren, dus mocht je suggesties hebben hoor ik het graag! Mocht je gefacetimed worden door een +5999 nummer It’s me!! Dus opnemen. Niet mij facetimen want dan krijg je opa aan de telefoon, wat op zich ook wel leuk is! Super lang bericht dit weer met niet heel veel zinnigs.

Ik vermaak me hier wel nog 6 maanden!

X Saar

0 notes

vaneijzerenb-blog · 7 years ago

Text

Week 31: Watermeloen van 11 kilo, salamanders en veel mensen ontmoet, gesproken & geholpen

Hoi iedereen,

Zo deze week ging echt super snel voorbij. Het is hier heel warm, maar daar zijn altijd oplossingen voor te vinden!

Dus dinsdag hadden we een vreemde dag. Omdat afgelopen maandag een feestdag was waren alle winkels dicht dus moesten we onze boodschappen in de ochtend doen. We hebben ook een watermeloen van 11 kilo gekocht!

Daarna hadden we een paar dingen die we op de computer moesten doen en toen was het al weer tijd voor district meeting. Goed eten maar echt super veel eten. In de middag hadden we dus onze studies en we gingen terug naar een vrouw die we hadden gevonden tijdens door knocking vorige week. Het was 3 uur maar ze was aan het slapen dus we hadden haar wakker gemaakt. Geen probleem, ze was blij ons te zien maar zei dat we een andere dag terug moesten komen. Toen gingen we naar de kerk en hadden we taal studie samen met de andere Elders. In de avond hadden we weer Griekse klas en ik ben zuster Gorton aan het helpen om haar getuigenis in het Grieks te geven komende vrijdag op de Zone Conference!

Woensdag was ook weer een vreemde dag met ons schema omdat we in de ochtend om 9 uur door Elder Gorton werden opgehaald voor dienstbetoon. We gingen naar een zuster die in de bergen woont en we hadden haar zwembad schoon gemaakt. Was spannend want ze hebben hier salamanders en slangen en we kwamen er een paar tegen maar geen zorgen alles ging goed.

Toen gingen we naar de Gortons want zuster Gorton had lasagne voor ons gemaakt wat heel lekker was. Daarna moesten we water halen van de automaat want je kan het water hier van de kraan niet echt drinken. Toen onze studies gedaan en we gingen langs de deuren. In de avond waren we laat klaar en we moesten nog eten dus toen gingen we naar de andere elders en wat doe je dan KFC delivery! Toen het was aangekomen had niemand echt super veel honger dus ik ben ik en hou van kip dus ik offerde me zelf op. #Take one for the team

Donderdag hadden we onze persoonlijke studie in de ochtend en daarna gingen we naar het Rode Kruis omdat we daar woensdag niet naar toe konden vanwege het dienstbetoon voor de zuster. Daarna hadden we weer een donut met de andere Elders en gingen we naar huis. Op dit moment waren we gewoon super bezweet dus snel een douche genomen en gegeten en onze studies gedaan. In de middag hadden we onze studies en Elder Schafer wilde een gebedssteen voor onze onderzoekers maken zodat ze niet vergeten te bidden dus gingen we op stenen jacht, wat een legendarische fietstocht door een opgedroogde rivierbedding werd! We hebben onderzoekers die uit China komen dus ik had er een in het Chinees gemaakt! Daarna hadden we een les met Vivian en Emmanuel ging er goed en Vivian had eten voor ons gemaakt en zij kan goed koken dus dat is altijd welkom!

Vrijdag hadden we 2 lessen gepland staan in de middag dus deden we onze studies in de morgen en na lunch op het heetste moment van de dag moesten we naar een afspraak. We hadden een les met Mario, echt een super coole gast en we hadden een hele goed les met hem! Daarna gingen we langs de deuren veel gelachen hoe mensen reageren en ik kreeg 1 deur niet open dus kon Elder Schafer ff goed lachen. Daarna gingen we terug naar de vrouw die we gevonden hadden die zei dat we terug moesten komen. Maar we hadden altijd al het idee dat ze niet echt interesse had maar het meer voor haar dochter wilde en toen kwamen we er achter dat haar dochter van 18 ons interessant vond, dus dat was een grappige ervaring. Toen gingen we terug voor eten en hadden een les met Nikos gepland staan maar hij was ziek dus die ging niet door. Dus deden we waar we goed in zijn en gingen we langs de deuren!

Zaterdag was echt een goede dag! We gingen gelijk naar buiten in de ochtend en hadden echt veel mensen die niet gelijk de deur in ons gezicht sloegen maar gewoon een gezellig praatje met ons maakte in het Grieks een heel erg verbaasd waren dat we Grieks spraken. Daarna hadden we een afspraak met president Anderson voor familie geschiedenis en we hadden een goede tijd met hem. Hij wilde dat we hem hielpen met een paar tapijten uit zijn huis tillen dus we zeiden dat we hem konden helpen. Daarna deden we onze studies en hadden we een les met Kuriaki (Domenica) Beiden dezelfde persoon en de naam betekent hetzelfde. De zusters hadden haar gevonden een paar maanden geleden, ze was toen niet klaar maar nu is ze echt veranderd en we hadden een hele goede les met haar en de Gortons! In de avond belde president Anderson of we hem in de avond konden helpen dus fietsten we daar naar toe wat een aardige rit is en hielpen hem! Veel spullen in zn huis dus duurde langer dan gedacht. Daarna naar huis en in slaap gevallen.

Zondag was het afscheid van Beau Blanc. Hij was een van de Amerikanen hier die hier voor werk was en de Gortons gaan in 2 weken naar huis dus zij deden ook hun laatste woordje. Was erg goed en Domenica was in kerk! Na de kerk hadden we een lunch die Vivian had gekookt en dat was echt super lekker. Toen deden we onze studies en gingen we langs de deuren. We vonden een jong stel van 25 dat interesse had en we hebben een afspraak met hun gemaakt! Daarna naar het strand met de andere Elders met het whiteboard. Met veel mensen gepraat en een goede tijd gehad met de mensen daar. We deden het deze keer in de avond dus daarna was het alweer tijd om naar huis te gaan!

Mijn quote voor deze week: ‘Don’t give up when the pressure mounts. Face your doubts. Master you Fears.’ – Elder Jeffrey R. Holland

Dat was zo’n beetje mijn week! Ik hou van Limassol en van jullie!

Liefs,

Elder van Eijzeren

0 notes

geensandalen · 8 years ago

Text

Palm Springs, 25 januari 2017

We hadden grootse plannen voor vandaag, maar eerlijkheid gebied te zeggen dat we veel te lang in bed zijn blijven liggen. We zouden misschien nog een dagje Los Angeles doen, maar dat lijkt nu de moeite niet meer. Na een stevige sloot koffie en bijbehorende versnaperingen vatten we de moet echter weer op en besluiten we toch nog op pad te gaan. Weliswaar niet naar Los Angeles, maar naar het Joshua Tree National Park dat beter te berijden is. De middag breekt pas net aan, dus zo dramatisch is het nu ook weer niet.

Met een kleine omweg vanwege nog immer overstroomde wegen (ja, dat kan ook in de woestijn) rijden we bij de beschaving vandaan, het rotsachtige landschap in. De weg die van Palm Springs noordelijk loopt en dan afbuigt, wordt geflankeerd door zulke kleine klompjes bebouwing dat ze niet meer dan gehuchten te noemen zijn. Tot mijn schrik zie ik dat de benzine bijna op is en even vrees ik dat we moeten omkeren en weer een half uur terug moeten rijden naar Palm Springs, maar gelukkig blijkt een paar kilometer verderop nog een tankstation te zitten. Daar hebben ze niet alleen goedkope benzine, maar ook prima donuts, dus leggen we een voorraadje aan. In het National Park is niets te krijgen.

We laten ons nog even informeren bij de tourist info en mogen daarna gratis naar binnen met de kaart die we van Marc hebben gekregen. We hebben aangegeven niet te willen wandelen en naar aanleiding daarvan is de lange route aangeraden, langs een uitkijkpunt dat over de hele Coachella Valley uitkijkt, en daarna aan de andere kant het park uit. Direct na de ingang beginnen de spectaculaire rotsformaties, maar de Josha trees zien er wel anders uit dan we ons hadden voorgesteld – het landschap heeft absoluut niets weg van een bos en de Joshua ‘trees’ zijn eerder een soort cactussen. Desalniettemin is het prettig rijden op de eenbaansweg met beperkte snelheid en vrijwel niets op niemand om tegenop te botsen.

Zo prettig zelfs, dat ik Iris voorstel om dan maar een stukje rijles te doen. Iris heeft geen autorijbewijs, maar wel ooit een paar lessen gehad en is bovendien in bezit van een motorrijbewijs. Op een verlaten zijweggetje wisselen we van stoel en stellen we samen de spiegels. De auto is een automaat, dus rijden zou vrij rechttoe, rechtaan moeten gaan. Op een moment dat we geen andere auto’s zien, stuurt Iris de openbare weg weer op en zijn we weer op weg. Het begin is nog wat gewennig, maar al snel rijden we tegen de snelheidslimiet en kan ik eindelijk ook een keer om me heen kijken. Als achter ons een auto opduikt, instrueer ik om even stil te staan op een uitham van de weg. De rem is wat gevoelig en dat had ik misschien even moeten melden, dan hadden we kunnen voorkomen dat we tijdens deze onnodige noodstop voorin de gordels hangen terwijl alle bagage in de kofferbak met een luide knal tegen de achterkant van de stoelen klapt. Volgende keer beter.

De rest van de dag rijdt Iris het National Park door. Het gaat steeds soepeler en het enige precaire moment volgt op de parkeerplaats bij het uitkijkpunt, maar stapvoets rijdend terwijl ik bijstuur, krijgen we de auto netjes geparkeerd. Ik heb zowaar de tijd om onderweg de informatiefolder te lezen. Het park blijkt een fascinerend landschap van twee verschillende ecosystemen, die duidelijk van elkaar begrensbaar zijn en waarvan de grens een aantal keer door de weg wordt doorsneden. Het duidelijkste contrast zien we als de Joshua trees op een gegeven moment verdwijnen en plaatsmaken voor een veld vol cactussen. Een bordje geeft aan dat deze cactussen een thuis bieden aan een kolonie killer bees, dus houden we wel een gepaste afstand.

Aan het einde van de dag werpt het strijklicht nog even spectuculaire schaduwen over de verwrongen rotsformaties, voordat het begint te schemeren. Weldra zal de lucht rood en dan paars kleuren, zoals vaak het geval is boven de woestijn in dit deel van de wereld, en aangezien we ook het National Park bijna uitrijden, neem ik het stuur weer over. Politie zie je in principe niet binnen het park, maar ik heb er weinig zin in om aan de highway patrol uit te leggen waarom de persoon achter het stuur geen rijbewijs heeft en de auto technisch gezien niet afdoende verzekerd is. Tot onze verbazing is het nog bijna een uur volle snelheid terugrijden – dan heeft Iris toch nog een behoorlijke afstand afgelegd ondanks de lage maximumsnelheid en de slingerende route.

Terug in Palm Springs wordt ons oog getrokken door een fraai Italiaans restaurant. Iris heeft al tijden zin een goede pasta carbonara, maar we hebben het tot dusver niet aangedurfd. Hier ziet het er kwalitatief goed genoeg uit om de gok te wagen. Met een fles prosecco erbij wordt het waarachtig nog een klein feestje, zeker als blijkt dat de pasta van uitstekende kwaliteit is. Met de rekening krijgen we nog een glaasje amaretto en een cantuccino, een uitstekende afsluiting van deze dag.

0 notes