#atelier1

[gerardbillet]

Pinchus Kremegne : Atelier I, Pablo Picasso : Pichets au paysage; au faune; nu féminin; oiseau; plat en trompe-l’oeil, coupelles tauromachiques, Marc Chagall : la Guerre. #ceret #museedartmodernedeceret #pyreneesorientales #galissot #pinchuskremegne #atelier1 #pablopicasso #pichet #paysage #faune #nufeminin #oiseau #platentrompel’oeil #sardanedelapaix #coupellestauromachiques #marcchagall #laguerre #ɪɴsᴛᴀᴘɪᴄ #photooftheday📷 #ceretmaville (à Musée d'art moderne de Céret) https://www.instagram.com/p/Cebl0vsKWBL/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[kienbui90]

[josefbh-blog]

Proyecto Final

[jonberrydesign]

Pinned to design inspiration: atelier1.jpg (450×657) http://jonbdz.in/2isNgoE

[niiumoonedition]

#wood #design scandinave #Niiü #atelier1.0

[lolaumarova-breitner2]

Close-up van onze caravan, 12-01.

[lolaumarova-breitner2]

De exacte locatie van AZC Klompjan, Markelo.

[lolaumarova-breitner2]

https://fb.watch/qAyG1BzW6P/

Bekijk hier de video van de maker van de maquette.

[lolaumarova-breitner2]

Hier een selfie gemaakt met een digitale camera in 2008. De caravans zijn op de achtergrond zichtbaar.

[lolaumarova-breitner2]

De caravan achter de lantaarnpaal, dat is waar wij woonden.

[lolaumarova-breitner2]

Amina en ik bezochten de maquette in Imagine IC en ontmoetten Milena Mulders die het project leidt. Dit resulteerde in een inspirerend gesprek. Hieronder kun je lezen waar we het over hebben gehad.

~ Gisteren bezochten de zussen Amina (links) en Lola de tentoonstelling Tussenlanding bij Imagine IC. Van 2006 tot 2008 woonden ze met hun vader, moeder en oudste zus in caravan 1201. Daarvoor verbleven ze op nog 6 locaties in het land. In totaal zaten ze acht jaar in procedure. Wie nu aan Amina en Lola vraagt waar ze vandaan komen en waar ze gewoond hebben, krijgt dit als antwoord: ze hebben onder andere in Overijssel gewoond, in Markelo. O wat deed je daar? We woonden in een azc. Amina: “En dan zie ik al die vraagtekens en dan denk ik: stel gewoon de vragen die je wil stellen! Het is of heftig of mensen snappen het niet en dan snap ik weer niet waarom ze niet net zo enthousiast zijn als ik over die plek.”

Met name voor Amina, die een tiener was in Markelo, voelt haar verblijf in azc’s nog steeds soms als een koortsdroom. Was het wel echt? Hebben we echt daar gezeten?” Ze is op zoek naar fysieke sporen van haar herinneringen. Herinneringen die voor haar ouders heel anders zijn dan voor haar en haar zus. Amina: “Voor onze ouders was het een vreselijke plek omdat het een hele moeilijke en onzekere tijd was. Voor ons was het thuis. Toen we een verblijfsvergunning kregen en we een appartement in een flatgebouw betrokken met Nederlandse buren, raakte ik in de war. Wij waren een omgeving gewend waar iedereen hetzelfde doormaakte en waar je vrienden was met iedereen, ongeacht afkomst of geloof. Alle kinderen waren overal welkom. Daarbuiten voelde ik me alleen en was er niemand meer die deze ervaring deelde. Pas toen ik de film Asielzoeka’s zag, viel dat op zijn plek. Ik ben dus niet de enige.”

Amina deelt nu een huis met iemand die toevallig ook in een azc heeft gezeten, in een ander deel van Nederland. “Zij was de eerste met wie ik op dat level klikte. Wij snappen die specifieke dingen: het bewegen tussen de verschillende culturen, tussen je ouders en de Nederlandse cultuur en dan ook nog eens de azc cultuur.”

Wat de zussen ervan vinden dat de maquette naar het Rijksmuseum gaat? “Tof”, zegt Amina meteen. “Raar”, zegt Lola die studeert aan de Breitner Academie in Amsterdam: “Het klinkt gaaf maar ik weet nog niet zo goed wat ik er echt van vind. Er is in het Rijksmuseum heel veel te zien en te leren maar ik heb als aankomend kunstdocent veel onderzoek moeten doen naar wat je leert en van wie?” Toch voelt het voor beiden ook als een bevestiging. Amina: “Het is wel een stukje van mijn/onze geschiedenis. Ik heb in een azc gewoond en dat moet ik altijd uitleggen. Ik denk dat dit object helpt om het gesprek hierover te kunnen voeren.”

[lolaumarova-breitner2]

[lolaumarova-breitner2]

Voor mijn atelier project ben ik de archieven in gedoken. Sinds het overlijden van mijn moeder is er ineens meer tijd voor het verwerken van ook veel andere dingen, zoals mijn verleden. Wat weinig mensen van mij weten is dat wij als vluchtelingen naar Nederland zijn gekomen. In dit proces zijn wij 8 jaar lang van azc naar azc gestuurd, afwachtend van de behandelende asielprocedure. Vanaf mijn 5e tot mijn 13e hebben we in 6 verschillende azc's gewoond en ben ik vele malen van school gewisseld. Ik heb een rijke geschiedenis aan mensen die ik heb leren kennen, dingen die ik heb gezien en meegemaakt en vooral hele kleurrijke herinneringen die vaak leuk waren, maar nu zwaar aanvoelen.

Het laatste azc waar wij hebben gewoond voordat wij een verblijfsvergunning kregen was AZC Klompjan in Markelo. Een oud bewoner van het azc heeft tijdens zijn verblijf daar een maquette gebouwd welke recent gekocht is door het Rijksmuseum. Deze heeft in februari in Amsterdam Imagine IC gestaan en mijn zusje Amina en ik zijn een kijkje gaan nemen.