#arqueoloxía

[carloskaplan]

lamassu (s. VIII a.C.) desenterrado na cidade neoasiria de Dur Sharrukin (Khorsabad, Irak)

[bossymarmalade]

In the Ría de Vigo estuary in northwestern Spain, the archaeologist cooperative Árbore Arqueoloxía unearthed a six-inch stone penis they think was used to sharpen weapons.

[x]

[news-wtf]

This rare piece of ancient craftsmanship was accidentally discovered by archaeologists investigating a site listed for construction in Rollsbo, Sweden and archaeologist Gisela Ängeby, speaking to the Göteborgs-Posten, said the carved penis was initially thought to be a paving stone. It was only after the rocks were excavated the researchers saw something that “deviated from everything else” - a 2 foot (52 centimeter) long stone shaped like a penis.

The artifact was found amidst the debris near Torre de Meira, a 14th-15th century tower that fell victim to peasant uprisings against the nobility, resulting in its destruction in 1476 during the Irmandiño War in Spain. This conflict emerged as a result of the peasants and citizens rebelling against the oppressive feudal system, leading to the destruction of approximately 130 castles, towers, and fortresses, reports Art News.

According to Peña from the Árbore Arqueoloxía team, sharpening stones are commonly discovered at medieval sites, and can have different forms. The archaeologists determined the function of the stone penis by observing a distinct pattern of wear on one side of the phallic whetstone.

the best part about studying the ancient world is that, every once in a while, a new discovery will bring with it an amazing article title like this

[germtrips]

Best Hotels in Vilalba, Lugo, Galicia, Spain

Vilalba, a charming town nestled amidst rolling hills in Galicia, Spain, beckons travelers with its rich history, medieval architecture, and vibrant cultural scene. Vilalba boasts a UNESCO-protected monument, a lively market scene, and a delectable culinary scene focused on fresh, local produce and regional specialties. Immerse yourself in the fascinating Museo de Prehistoria e Arqueoloxía de…

[timriva-blog]

Homes da néboa

Detalle do xacemento de San Cibrao de Las Escrito por BIEITO ROMERO Sempre sentín paixón pola arqueoloxía e nomeadamente pola propia dada a súa proximidade e familiaridade. Dende ben novo levo visitado centos de lugares onde están situados castros, mámoas, dolmens, pedrafitas, círculos líticos, crómlechs, etcétera. Foi dende a curiosidade e o interese o que me levou a ter unha biblioteca…

[victorlamela]

O Castro de Elviña permitirá que as e os universitarios se enfronten a un proxecto de excavación real

O concelleiro de Cultura, Jesús Celemín, presentou as prácticas do Máster de Arqueoloxía no Castro de Elviña, unha novidade dentro do plan educativo da Universidade, en que un grupo de dez estudantes se enfrontan ao longo deste verán a un proxecto de excavación como o do xacemento coruñés con todas as problemáticas específicas.

Neste aspecto, o edil sinalou a importancia de pór en valor este…

[que-noticias]

Descubren en Casaio (Ourense) el mayor conjunto de pintura esquemática prehistórica de Galicia

Descubren en Casaio (Ourense) el mayor conjunto de pintura esquemática prehistórica de Galicia

EUROPA PRESS

El equipo de Sputnik Labrego y Estela Arqueoloxía e Patrimonio SL, junto con la Comunidad de Montes de Casaio, ha descubierto en Casaio, parroquia del municipio de Carballeda de Valdeorras (Ourense), el mayor conjunto de pintura esquemática prehistórica de Galicia.

Así lo han informado responsables del proyecto a través de un comunicado emitido este viernes, en el que han concretado…

[dietariovienes]

HUGO VON HOFMANNSTHAL, DESPEDIDA DA LINGUAXE?

"Ao igual do que as ruínas de Troia cos estratos das nove cidades ou unha formación calcárea, calquera fragmento de realidade necesita dun arqueólogo que o descifre, e pode que a literatura non sexa máis ca esta arqueoloxía da vida.”

(Claudio Magris)

  A pesar da súa brevedade, un dos textos que mellor presentan e acompañan a crise da Modernidade en lingua alemá - que é na verdade unha crise da Linguaxe e tamén unha crise dunha Weltanschauung desde unha época que esfarelaba irremediabelmente -, é a Carta de Lord Chandos, no seu título orixinal Ein Brief (Brief des Lord Chandos an Francis Bacon), 1902.

Nese escrito, o seu autor, Hugo von Hofmannsthal (Viena, 1874 – Rodaun bei Wien, 1929) crea o personaxe de Lord Chandos como unha sorte de alter ego, un personaxe que dirixe unha carta ao filósofo Francis Bacon na que naufraga entre o absurdo ou a imposibilidade da Linguaxe e o silencio crecente perante a incomprensibilidade do mundo. Porque tamén Hugo von Hofmannsthal, que acreditara no isomorfismo do mundo e a linguaxe, na súa relación íntima - tal e como postulara Wittgenstein - entra nunha deriva, nunha descrenza dramática sobre o sentido e a veracidade da Linguaxe, achegándose ao mesmo tempo a uns abismos que son os da propia desintegración como individuo.

Tal vez ese sexa un dos dilemas capitais da Contemporaneidade: é posíbel ficar nos límites da linguaxe para entender así os do propio mundo, seguindo o coñecido aforismo wittgensteinián? Ou é realmente a linguaxe unha pura invención humana que non pode dar conta da complexidade e contradiccións do mundo, como, por exemplo, Nietzsche puxera en evidencia…?

  Todo ese fondo conflito ideolóxico e estético está no centro da obra de Hofmannsthal, un Hofmannsthal que durante unha década (de 1891 a 1901) escribira unha exquisita e perfecta poesía simbolista, dunha delicadeza extrema, central para o Modernismo en lingua alemá e definida por Hermann Broch como de „panestetismo“.

A Carta é tamén, dalgún modo, unha despedida de Hofmannsthal da súa poesía, a constatación dunha canella sen saída na súa propia creación… Pode que o vienés sexa lembrado máis ben polos seus dramas, polos seus libretti para ópera ou polos seus ensaios, pero  deixounos poemas dunha perfección exemplar na súa linguaxe, cunha capacidade para a evocación (cualidade esencial da poesía segundo Baudelaire) e unha sinestesia e ritmo verdadeiramente extraordinarios.

Porque, aínda que a Linguaxe afunda, aínda que o mundo se convirta nun labirinto sen sentido onde perderse de xeito fatal sexa sinxelo demais, é posible tamén, sen embargo, que unha outra linguaxe, a da sensibilidade extrema perante as manifestacións cotiáns do real (como a que confesa o propio Lord Chandos estar a desenvolver…), sexa un xeito de non perder o centro de vez, para se confrontar, pois, con outra ollada perante a faciana máis lúgubre do mundo. 

   Así, a continuación, queremos achegar, en tradución propia ao idioma galego, un dos exemplos máis significativos e fondos do discurso poético de Hofmannsthal; estamos a falar da súa magnífica ‘Ballade des äußeren Lebens’ (‘Balada da vida exterior’) onde se condensa unha lac��nica e fermosísima reflexión sobre os ciclos perpetuos que marcan a vida e a morte, a contemplación do devir do mundo e o xeito en que o tempo se encarna en palabras para tentar reter ese mundo e, dalgún xeito (e aínda que sexa moi efemeramente) ancorarnos nel e non perdernos en nós mesmos.

 Ballade des äußeren Lebens

Und Kinder wachsen auf mit tiefen Augen, Die von nichts wissen, wachsen auf und sterben, Und alle Menschen gehen ihre Wege.

Und süße Früchte werden aus den herben Und fallen nachts wie tote Vögel nieder Und liegen wenig Tage und verderben.

Und immer weht der Wind, und immer wieder Vernehmen wir und reden viele Worte Und spüren Lust und Müdigkeit der Glieder.

Und Straßen laufen durch das Gras, und Orte Sind da und dort, voll Fackeln, Bäumen, Teichen, Und drohende und totenhaft verdorrte…

Wozu sind diese aufgebaut? und gleichen Einander nie? und sind unzählig viele? Was wechselt Lachen, Weinen und Erbleichen?

Was frommt das alles uns und diese Spiele, Die wir doch groß und ewig einsam sind Und wandernd nimmer suchen irgend Ziele?

Was frommts, dergleichen viel gesehen haben? Und dennoch sagt der viel, der ”Abend” sagt, Ein Wort, daraus Tiefsinn und Trauer rinnt

Wie schwerer Honig aus den hohlen Waben.

 Balada da vida exterior

E con profundos ollos medran nenos, Que nada saben, medran e morren, E todos os homes proseguen seu camiño.

E os froitos agres viran doces, E caen ás noites como paxaros mortos E xacen uns poucos días e apodrecen.

E sempre sopra o vento, unha e outra vez Escoitamos e dicimos moitas palabras E sentimos pracer e cansanzo no corpo.

E os vieiros cruzan a herba e hai lugares, aquí e aló, cheos de fachos, árbores, estanques, ameazantes e mortalmente murchos…

Para que foron creados? E nunca se asemellan entre eles? E moitos son inumerables? Que muda rir, chorar, palidecer?

De que nos serve todo isto a nós e estes xogos, nos que estamos enorme e eternamente sos, E ao camiñar non procuramos xa obxectivo algún?

De que serve ter visto decote semellantes cousas? E, no entanto, moito di quen di “anoitecer”, Unha palabra da que escoa melancolía e dor

Como espeso mel dos panais baleiros.

 (Trad. Carlos Penela)

[carloskaplan]

Casa do Diadúmenos en Delos (1894)

[oninha]

A doctoral thesis breaks with the traditional conception of the hierarchical structure of the hillforts.

[pulpeiro]

Escavacións no castro da Lanzada en Noalla (1950)

[nexusenorion]

magago | Notas arqueolóxicas

Maanuel Gago fala hoxe de castelos baixo a frouma e de recintos defensivos medievais recentemente descobertos na comarca de Compostela. Se eu fose arqueóloga...

[carloskaplan]

Cabeza dunha escultura da deusa grega Higía, asociada caa saúde (Laodicea, perto da cidade turca de Denizli)