#anouar brahem

[caviarsonoro]

Anouar Brahem : Vague / E la nave va

This album by Anouar Brahem (Le Voyage De Sahar) is a masterful fusion of traditional Arabic music with elements of contemporary jazz, showcasing an artistic sensibility that transcends borders and genres.

One of my favorite pieces is "Vague / E la nave va," which stands out for its ability to transport the listener to a contemplative state, evoking arid landscapes and open skies. The composition is a musical dialogue between the oud, François Couturier's piano, and Jean-Louis Matinier's accordion. Brahem leads with his delicate and expressive touch on the oud, offering a melodic narrative that fluctuates between nostalgia and introspection.

The piece unfolds with a structure that seems simple on the surface but reveals melodic and harmonic depth upon deeper listening. Couturier's piano chords add a subtle atmosphere, creating a harmonic cushion that intertwines with the oud, while the accordion contributes a melancholy yet bright color, drawing nuances that enrich the musical texture.

The rhythm of the composition moves with the calm of waves, reflected in its title ("Vague," meaning "wave" in French). The fluidity of the passages and the way the instruments complement each other suggest an intimate and serene conversation between the musicians, achieving a cohesion that envelops the listener in an almost cinematic trance.

[musicwithoutborders]

Anouar Brahem / Abdo Buda Marconi, Astrakan Cafè I Karsilama, 2019

[radiophd]

jan garbarek / anouar brahem / shaukat hussain -- sull lull

[sairceketli]

Bugün böyleyim.

[uzakharabe]

soğuk umutsuzluğun gölgesinde dolaşan yorgun ruh.

[cesarojedac]

The Astounding Eyes of Rita - Anouar Brahem - The Astounding Eyes of Rita (2009)

[bohemkokusu]

Annem cenaze için şehir dışına çıktı. Benim de annemin evine uğrayıp bazı eşyalarını bırakmam gerekiyordu. Genelde zile basarak girdiğim kapıyı bu sefer ben açtım. Kapının ardında beni karşılayan evin kokusu, mobilyalar, üstü örtülmüş kanepeler ve duvardaki saatin hüzünlü tik takları... Hepsi çocukluğumun gölgelerini taşıyordu. Yabancı ve buruk hissettim. Etrafa bakınırken annemin okuduğu kitabı fark ettim. Kaçıncı sayfada kaldığını görmek için ayraçlı sayfaya baktım. Babamın oturduğu köşeyi hatırladım; sanki hala oradaymış gibi bir iz bırakmıştı. Evin farklı odalarındaki fotoğraflara baktım. Mutfak masasının üstünde benim için bıraktığı 2 plağı (Mozart ve Tchaikovsky) ve "USB'ye aktarılacak." notuyla bıraktığı eski VHS ve DV kamera kasetlerini aldım. Bir süre saatin sesi eşliğinde oturdum. Anılarla dolu bu evde hissettiklerim, yazıya dökülse belki çok hüzünlü bir şiir olurdu diye düşündüm. İçimden Kavafis'in "Kent" şiirini mırıldanarak evden ayrıldım.

Yeni ülkeler bulamayacaksın, bulamayacaksın yeni denizler. Hep peşinde, izleyecek durmadan seni kent. Dolaşacaksın aynı sokaklarda. Ve aynı mahallede yaşlanacaksın ve burada, bu aynı evde ağaracak aklaşacak saçların. Hep aynı kente varacaksın. Bir başka kent bekleme sakın, ne bir gemi var, ne de bir yol sana. Nasıl heder ettiysen hayatını bu köşecikte, yıktın onu, işte yok ettin onu tüm yeryüzünde.

[fugengulsen]

Anouar Brahem "Houdouth" Live at Acropolis , Athens - 2021

[firstlightinthemorning]

Anouar Brahem - The Astounding Eyes of Rita 

[micromontage]

Anouar Brahem on the jazz channel's evening broadcast 🔥🔥🔥

[caviarsonoro]

Vague / E la nave va

[lilathanasiou]

η μικρή Λίλα στην χώρα των Καρουζέλ

Σένα μέρος πίσω απ΄την καρδιά μου, σχεδόν κρυφό -σίγουρα κρυφό- κρυφό απ'όλους

Βρίσκεται ένα μικρό κορίτσι.

Που δεν παίζει με παιχνίδια. Που δεν τρέχει στο γρασίδι. Που δεν συλλέγει αυτοκόλλητα. Που δεν παίρνει προσκλήσεις για πάρτι ή γιορτές.

Σ'ένα μικρό δωμάτιο στο πίσω μέρος της καρδιά μου (κοντά στα κόκαλα της πλάτης μου) έχω κρύψει εκείνο το κορίτσι.

Εκείνο το παιδί. Που στέκεται με τη πλάτη στον τοίχο. Που έχει ματωμένα δάχτυλα απ΄τα δαγκώματα. Που λαχανιάζει στον ήχο των ξένων βημάτων. Που νιώθει σπίτι της τα σκοτάδια και τη σιωπή, και φοβάται το φως.

Χθες βράδυ, σου έδωσα ένα χρυσό κλειδί. Ν'ανοίξεις τη βαριά πόρτα του δωματίου και ν'αν��ψεις το φως.

Το κορίτσι στάθηκε όρθια μπροστά σου και παρόλο που τα φώτα την τρομάζουν σε άφησε να την δεις ολόκληρη.

Πρώτη φορά επέτρεψα σε κάποιον να μπει εκεί. Πρώτη φορά άναψα όλα τα φώτα στο δωμάτιο.

Σ΄αυτό το μέρος πίσω απ΄την καρδιά μου -σχεδόν κρυφό- το χρόνια κλειστό το κλειστό για όλους

Έχει τα κλειδιά μονάχα ένα αγόρι.

Που φέρνει μια κούτα με πολύχρωμα παιχνίδια. Που μυρίζει σαν φρεσκοκομμένο γρασίδι. Που συλλέγει γραμματόσημα. Που τραγουδάει μουσικές και χορεύει γελαστό.

Σ'αυτό το μικρό δωμάτιο εσύ ξεκλείδωσες τη πόρτα.

Και τώρα δυο παιδιά αγκαλιάζονται στο φως.

*o τίτλος του ποιήματος είναι "παρμένος" από το κομμάτι του Anouar Brahem, Leila au Pays du Carrousel.

[thelostdreamsthings]

"Anouar Brahem – Opening Day | guitar and bendir cover"

[sairceketli]

benliğinden gittikçe uzaklaşıp karanlığa karışıyorsun...

[projazznet]

Jan Garbarek, Anouar Brahem, Manu Katche – Live in Stuttgard – Part One

Jan Garbarek, Anouar Brahem, Manu Katche – Live in Stuttgard – Part One (1993) Jan Garbarek – tenor saxophone Anouar Brahem – oud Manu Katche – drums