#ama hepsi gercek arkadaslar

[otukens-blog]

Simdiye kadar hep iyi niyetimden kaybettim... iyileri hep enayi saf deli yerine koyuluyorlar neden?

Neden iyi biri olmak kötümü arkadaslar? Ben ne safim nede enayi bir insanim sadece cok merhametliyiim ve vicdanliyim birini kirmaktan cok korkarim! Eskiden herkese inanir güvenirdim ama simdi artik kimseye güvenemiyorum... En cok sevdim biri bile cok iyisin güzelsin diyip ayrildi benden iki sene sonra.. Dostum dedim arkadasim bile en kötü günümde gercek yüzünü gösterdi ben yine ona rahmen en kötü günunde yaninda olmustum eski dostlugun hatrina.. Ama artik herkezden uzak durmaya calisiyorum etrafta hic normal insan kalmamis hepsi kendi cikarlari icin cabaliyorlar... Arkadaslar bendemi vurdum duymaz oluyum.. Neden hak etmeyen kötü kalpli namusuz aldatan insanlar tercih ediliyor? Illa oylemi olmak gerek?

[sadovv]

gozlerimin guzel oldugunu soylediklerinde aklima hep omer geliyor

[shitfromanengineer]

Y.

26.04.2021

Bu sitede editlemek zor oldugu icin Microsoft word kullandigim bi gercek. Microsoft yazarken “word” otomatik olarak microsoftun M sini buyuk yaziyor. Ufak capli bi fasistlik bence.

Bi suredir yazasim var. sanirim yeterli kafa guzelligine ulasamadim. Ve bunlari yazarken soylemek isterim ki hangi “ki”/ “de” ayri yazilir gibi dil bilgisi kurallari da sikimde degil. Belki dilbilgisi ( dil bilgisi) bundan bambaska sekilde yaziliyor. Yazarken ingilizce klavye kullaniyorum amk. Sarhosum, sikimde degilsiniz. Cunku sikimde olan seyler beni sikiyor.

Merhaba, ben Muhendis. Tasvir:  Sol tarafim mezarlik, karsim cok sevdigim bi arkadasimin eski evi, solum Melih Gokcegin yolu, arkam odam. Elevasyonum kendimi oldurmem icin yeterli yukseklikte. Ve ben sanirim biraz sinirliyim.

Dunyanin en saf duygulariyla yaklastigin bi insan var amk yillar yillaar sonra. Muhtemelen beni taniyan insanlar diyor ki siktir hep ayni terane, olur oyle seyler vesaire. Oyle degil aslinda. babus cagirdi, gitmem lazim. Geliyorum.

 28.04.2021

Yukaridaki 4 paragrafin uzerinden iki gun gecti. Iki gun iyi sarhostum. Tebrikler bana. Alkolle besinci gunumuzu kutluyoruz art arda. Kendisi beni sever, benim ona olan sevgim tartismaya acik bi konu bile degil. Bu ara yoruyor beni sanki, ayilamadim bi turlu. Ayilamayinca yapilacak en guzel sey tekrardan icmek. Cunku civi civiyi sokuyor arkadaslar.

Yazacak cok sey var, ama baglanacak bi noktasi yok hicbirinin. Serbest cagrisima donusuyor konusulanlar bi sure sonra. Buna da muhabbet diyoruz halk arasinda. Halbuki en saf tabiriyle beyinsizlik.

Simdi tekrar gidicem, cunku fiziksel halim beynimdekileri yaziya dokmeme engel. Geldigimde selam veririm.

 30.04.2021

Geldim. Donusum muhtesem oldu. Cuma sabah saat 10.08. Kahvemin icinde viski var, severiz abilerin tarzini. Sigaram hazir, kafam guzel.

Gunlerdir sana yazmakla yazmamak arasinda gidip geliyorum. Yazmam gerekiyormus gibi hissediyorum, cunku neden icimde kalip bana dert olacagina disari cikip sana dert olmasin ki? Bi yandan da diyorum ki, bi onceki dusuncelerin safi bencillik degil mi? sonra diyorum ki, bencil olmayan bi ben mi varim amk bu dunyada?

Uzgun muyum, sinirli miyim, kirgin miyim tam cozemiyorum cunku hepsinden biraz var sanirim aslinda.

Uzgunum, cunku cok sacma geliyor amk bazi seyler. Mesela benim seninle bu kadar kisa surede bu kadar iyi anlasmam, beynine hayran kalmam, kufurlerine hayran kalmam, kufrederken dudaginin aldigi sekli hatirlamam, el goz koordinasyonlarinin kusurlu mukemmelligini gozlemlemem, cocuklugun, bunlarin hepsi cok sacma. Ama bi yandan da zaten bu tarz seyler hep kisa zamanda olmaz mi? yani insanlari taniyoruz artik amk, bi insanla bikac saat gecirdigin zaman karsindaki insanin beyin fonksiyonlari hakkinda buyuk olcude bilgi sahibi oluyorsun. Bunun adi first impression dedidigimiz sey kesinlikle degil, bunun adi zamana bagli sikilme bence. Cunku ne kadar cok sikilirsen aslinda insanlari o kadar kisa surede tanimaya basliyorsun. Bazilari buna yasa bagli olan deneyim de diyorlar. Evet mutlaka surec de bi etken (bunun icindeki etken madde neydi? Bana iyi geldi) ama daha cok sikilme frekansi bence burda denkleme giren en onemli degisken. Sana soylemistim ya ben cok uzun suredir ilk defa bi kadinla onu nasi sikebilirim diye dusunmeden sabahlara kadar muhabbet ettim. Mevzu bitti gitti falan da, su an bile buna sok oluyorum. Yuh amk!

Uzgunum, cunku yukarida saydiklarim seylerin hepsi aslinda iletisim adi verdigimiz sey. Ve iletisim dedigimiz sey aslinda tek tarafli yapilan bi hareket degildir, eger sizofren degilsen tabi. (ekstra olurdu amk hayali arkadasim falan olsaydin, en azindan benimle kalmak zorunda kalirdin, ya da seninle kalmak zorunda kalirdim. Omur boyu zulum gibi mi acaba? Ya da sizofreni senin omurluk mutlulugun gibi biseye donusebilir miydi acaba? Dur buna dusunucem cok ekstra geldi su anda). Yani, bende boyle olan biseyin karsiliksiz olma sansi imkansiz amk. Bu senaryoda sen de, benim kadar olmasa da biseyler hissetmis olmaliydin ve bunu biyerde soyledin zaten, son gun vucudunla.. Hayatindaki erkek arkadasini tanimiyorum, tanimak da istemiyorum isin acigi. Bu ise anlam aramaktan vazgeceli tam olarak dort gun oldu. Sadece kendi tecrubelerime dayanarak sunu soyleyebiliyorum, bizim beraber olmamamiz en basit haliyle dunyanin adaletsiz biyer oldugunun kaniti amk. Saygisizlik gibi geliyor biseyler, bunu nasi tasvir edecegimi bile bilmiyorum amk. Bu durum beni normalde sinirlendirirdi ama bazi seyler o kadar yanlistir ki insan sinirlenmek yerine uzulur ya, onun gibi bi uzuntu bu. Evrene yapilan kocaman bir saygisizlikmis gibi. Harmonysi boyle olan iki seyin birbirinden uzak kalmak zorunda/durumunda/sikimde/sokumda kalmasi.

Sinirliyim. Sinirlenmekte hakliyim bence, anliyorsun beni bence bu konuda. Cunku sen beni anliyorsun amk, anlayabiliyoruz birbirimizi en azindan, bundan eminim. Butun durustlugumle karsindaydim ben biliyor musun bunu? Hayatimda cok uzun zamandir hicbiseyimi saklamama gerek kalmadan biriyle konusuyordum. Bu mukemmel bisey, ama ayni zamanda assiri korkunc bisey. Bi ucurumun kenarinda cirilciplak dunyanin en guzel sigarani iciyormus gibi gun batimina karsi. Kafan guzel, manzara  guzel, deniz ayaklarinin altinda, kafan yarinlar yokmus gibi guzel, sadece o manzara var. su, kara, gokyuzu. Ama sunu da biliyorsun, yanlis bi hareket yapip asagi ucarsan isler cok farkli yerlere gelicek. Mukemmel giden bisey bi anda yasadigin en sacma facialardan birine donusecek. Bunu sana anlatmaya calistim son gece. Hatirlamiyorum bi kismini diyorsun, o geceyi benim acimdan dinlemek ister misin?  

               Gece: 21 Nisan gunu konusmusuz. Ankarada muthis bi yokluk cekiyoruz, aksam sen halledicektin. Sonra iptal oldu yine amk, sen de gel alkol aliriz dedin hem bestimle tanisirsin. Sana erken geldim ogun cunku biraz calismam gerekiyordu hatirlarsan. Gelmeden alkol alip geldim. Bestin gelinceye kadar ictik, muhabbet ettik, isi yarida biraktim seninle muhabbet etmek icin. dus almaya girdin, ciktin, geldin yanima. Dustan sonra saclarin cok guzel oluyor bunu biliyor musun?  Ve bi sac nasi kururken mukemmellige dogru gidiyor sasirirsin. Bunu gozlemledim. Bira ictik. Konustuk. Gulduk. Cok gulduk. Bestin geldi, onunla ictik, muhabbet ettik. Cok kaliteli Kadin cok sevdim gercekten. Sarhos olduk, disari ciktik kopegi gezdirmeye. Yalpaladik. Dustuk. Bestin tuvaletteyken icerde bir saat muhabbet ettik. Bestini rahatlattik, yatirdik. Iceri geldik. Cok konustuk. Cok dertlestik. Sarildik. Opustuk. Agladik. Disari ciktik. Agladik. Eve geldik. Opustuk. Agladik. Sarildik. Uyuduk. O gece ilk hamleyi iyi ki sen yaptin. Cunku seni ertesi gun girecegin o pismanliga sebebin ben oldugunu anladigim zaman kendime cok kizardim. Kendimi tebrik ettigim bi diger konu ise seninle sevismemek o gece. Cunklu birimizin durmasi gerekiyordu. Evet amk cok sacma, uzerime cikmis bi kadina, yarin pisman olacaksin diyip hayir diyorum. Bu arada yemin ettim yaklasik 2 gece once (bu surecte gunler cok birbirine giriyor, kusuruma bakma) , bundan sonra o konumda oldugum bi kadini sikmezsem, Melo siksin beni diye. Wow! Cunku insan olmak bana biraz yaramiyor sanirim. Sinirlendim amk!

Itiraf zamani o zaman: bunlarin hepsini bilmeme ragmen o gune tekrar geri donsem ne yapadim diye sorarsan ben kesinlikle hicbiseyi degistirmek istemezdim biliyor musun? Cunku ben o geceyi her hatirladigimda benim hafizamdan o gecenin sonrasi cikiyor belirli bi sure ve sadece o gece kaliyor kafamda. Cunku ben o geceyi hala senin “gel buraya salak” diyip suratimdan tutup beni kendine cekmenle hatirliyorum, cunku ben o geceyi hala senin gitar caldigin sahnelerle hatirliyorum, cunku ben o geceyi kopegi gezdirdigimiz parkta sarilip aglamamizla hatirliyorum, cunku ben o geceyi “keske S. olmasaydi”yla hatirliyorum, cunku ben o geceyi dudaklarinla hatirliyorum, cunku ben o geceyi dumanla hatirliyorum, ben o geceyi salondaki cekyatta uyuyamamla hatirliyorum sen uyurken, uyurkenki yuzunle hatirliyorum. O gece cunku dunyadaki en guzel gecelerden biriydi benim icin. O sabah uyandigim en keyifli sabahlardan biriydi benim icin. o gece herseyin oyle olmasi gerekiyordu cunku. Fazlasi masumlugumuzu sikerdi.

Soylenecek pek bisey var mi daha bilmiyorum isin acigi. Bilmiyorum belki yazmaya devam ederim sonra. Simdilik biraz off veriyorum. Duygulandim..

 30.04.2021

“Sartlandigim tek sey, ‘gunde su kadar okumaliyim,’ konusudur. Yazmaksa, onceden hicbir semptomu olmayan bir hastalik gibidir. Gelir, gider. Ne oldu bana, dersiniz. Onunuzde bir kitap duruyordur.”                                                                                                                                                                      Hakan GUNDAY

Bu adami assiri sevdigimi bile anlatamadim sana. Hic bilmiyorum kitap okuyup okumadigini mesela. Bence sen de cok seviyorsundur kitap okumayi. Seninle bu adami bile tartisamadim. Yazik.. Mevzumuz aslinda yazma becerisi mi yoksa ilhami mi uzerine kurulu aslinda. Bugun cok yazmak istiyorum. Yazmak bence vucudun kaldiramacagi kadar alkol aldigi zaman verdigi kusma refleksiyle ayni. Doluyorsun, konusman gerekiyor, konusamiyorsun. Cunku yillar, sana biseylerin konusarak cozulemeyecegini ogretmistir. Daha dogrusu herseyi herkesle konusamiyorsundur. Mesela annenle konustugunu kardesinle, ya da kardesinle konustugunu en yakin arkadasinla konusamazsin. Cunku muhabbet dedigin sey iki tarafli bisey oldugu icin, karsindakinin karakterinin senin karakterinle olan etkilesimi muhabbetin kendisini dogurur. Ve bunlara ek olarak bazi seyler vardir ki, onlar sadece seninle senin arandandir. Insani yazmaya iten sey biraz da bu sanirim. Insan aslinda yazarken kendinden bi silueti sanki halusyonmus gibi karsisina koyar ve yazma islemi baslar di mi? bundandir ki bu yazdiklarim tamamen benimle benim aramda. Ve bu kimseyi ilgilendirmez, karisani da sikerim.

O sabah evden ciktiktan sonra evime geldim. Dus aldim. Calistim. Islerimi halledip evden disari ciktim. Walkman aldim bi tane, diger adiyla kasetcalar olarak adlandirilan. Listeledigim sarkilardan karisik kaset yaptirdim. Cok mutluydum anlatamam sana. Bunu nerden biliyorum biliyor musun? 2021 yilinda boyle biseyle ugrasmak biraz zormus. Kizilayda hatri sayilir vakitler harcadim ve bundan keyif aldim, cunku sensin amk. Eve geldim, seni bekledim. Aramadin. Yazmadin. Aradim. Acmadin. Bekledim. O haftasonunun gecmesini bekledim cunku sevgilinleydin. Gecmedi o hafta sonu. Patladim. Disari ciktim. Cok yurudum. Cok muzik dinledim. Cok terledim. Yorulmadim. Beynim daha yorgundu. 20 tane kopek saldirdi. Kovusturdum. Eve goturduler beni. Bayildim.   Cok ictim. Kusamadim. Pazartesi oldu sonunda. Ise gittim. Sabah trafikte adamin biriyle kavga ettim. Eskisehir yolunun ortasinda adamin cenesine yumruk attim. Elimden almasalar sanirim oldurebilirdim. Kendime sasirdim.  Aramadin. Yazmadin. Oglen ofisten kactim. Kizin evine gittim. Sevistim. Ise geri geldim. Cok calistim. Ofiste ictim. Eve geldim. Cok  ictim. Seni aradim. Cunku aramam gerekiyordu cunku ben cok uzun suredir odamda sadece iciyordum. Cunku giysi dolabimin aynalarindan rahatsiz oldugum icin onlari sokup cikardim yerinden. Cunku yer alkol siseleri kapliydi, yuruyemiyordum. Cunku aynanin onunde bir yigin sondurulmus sigara izmariti vardi. Aramam gerekiyordu, cunku boguluyordum odanin icinde, cunku kaldiramadim kafami, cunku kafam cok tehlikeliydi, cunku ben kayboluyordum sevdigim.

Aradim. Konustuk. Sonrasini ben kaybettim. Sinir krizi gecirdim evin icinde. Heryeri yumrukladim. Meloyu yumrukladim. Control tamamen benden cikmisti. Aradim. Acmadin. Ictim. Cok ictim. Bir sise viskiyi bitirdim. Arabaya bindim. Sana geliyordum. Geri dondum. Parka gittim. Ictim. Sovdum. Sana sovdum. Herseye sovdum. Control benden tamamen gitmisti. Hayvansi icgudulerimle hareket ediyordum sadece. Yazarken bile yavasliyorum, olayi kafamda canlandirdigimda. Control benden tamamen gitmisti..

Bayildim. Ben yokken odami temizlemisler. seni astim diye uyandim ogun. Sabah uyandim. Karanlik gecen o surecte sana yazdigim kagitlari toparladim. Onlari koydum bi koseye, kim bilir belki veririm bigun sana. Belki de buraya yazarim ilerleyen sureclerde. Perdeleri actim, carsaflari degistirdim, odaya paspas attim. Sandalyeni kaldiramadim. Ama onu balkona koydum. Cunku orda icip muzik dinlerken seni dusunmek cok hosuma gidiyor. Seninle oturuyormusum gibi hissediyorum. Malzemelerin daha once kullanildigi insanlardan etkiler tasiyacagina inanmazdim hic. Hayat bi sekilde dusuncelerinin yanlis olabilecegini yuzune vuruyor. Icki hala iciyorum. Hala da sigara iciyorum. Seninle uyudugum o mukemmel gecenin uzerinden 9 gun gecti bugun. Guzel bi sarki dinlerken aklima geliyorsun. Bu biraz uzucu. Ama benim icin en uzucu olan sey sanirim seni kaybetmek. Cunku bu hayatta kaybetmek istedigim en son insanlardan biri oldun benim icin kisa surede. Bu yuzden belki senden hicbir beklentim olmadan sana yaklastim. Hala da hicbi beklentim yok biliyor musun. Aslinda bekledigim tek sey hayatimda olmandi. Sevgilim olarak ya da takildigin biri olarak degil. Deger verdigin / deger verdigim biri olarak. Cunku buralarda oldugunu bilmek bile benim yuzumu gulumsetiyor.  

Bu satirlari yazmamin sebebi de bu sanirim. Ben seninle bi sekilde de olsa iletisim icinde bulunmak istiyorum. Karsilik vermene gerek yok. Bunu beklemedigimi bilecek kadar taniyorsun beni. Kontrolun benden gittigi gun icin de senden ozur dilemeyecegim bunu lutfen yanlis anlama. O enerji ogun icimde kalsaydi, su anki akil sagligim da benden yitip gidecekti. Insanin survival skillerinden kaynakli bu aksiyonun verilmesi gerekiyordu, bunun adi bencillik de degil tamamen icgudu. Umarim beni anliyorsundur.

Simdi ben bu siteye yazacagim. Tabiri caizse icimdeki butun sicmiklari buraya bosaltacagim, ve sen canin ne zaman benimle konusmak isterse, canin ne zaman benden bi parca bulmak isterse buralara bakicaksin. ya da bunlarin hicbirini yapmayacaksin. Iki senaryonun benim icin pek de bi farki yok aslinda cunku benim icin zaten hep buradasin, ve oranin neresi oldugunu belki en iyi sen biliyorsun.

 Bir dahaki sefere kadar.

Sagopa Kajmer & Kolera – Monotonluk Maratonu (cok eskidir, ama seversin sen-sozleriyle beraber dinle)

[silatonik]

Her sey guzel olacak...

Herkese merhaba:)

Bu yaziya basladigimda tarih, ‘2 Ocak’ti. Elbette o gun bitiremedim, sonrasinda da malum, finaller... Dolayisiyla en son derlemesi bugun yapilmis oldu...

Allahin her gunu, her saati, her ani... 

Ogrendigimiz, yasadigimiz her his, her duygu...

Sizce hayatiniz size bugune kadar neler katti?

Merhaba sevgili okuyan... Ben bugun tam 22 yillik bir Sila olarak gune gozlerimi actim. ‘Yaslaniyor muyum ne’ diye dusunerek kendimi triplerden triplere atiyorum... Evet, daha cok gencim ama benim bugune kadar yasadigim duygu yogunlugunun yarisini bile yasayamadan hayati sonlanan onlarca insan vardir. Dibine kadar dolu yasamak boyle bir sey sanirim, hayatin yorucu darbelerine maruz kalip kendini daha 22inde 42 gibi hissetme yorgunlugu... Ama bilincli bir yorgunluk. Her darbe, sana senden bir seyler katiyor, bu gercek. Asagi yukari her yazimda soyluyorum ve hayat felsefem bu cumlem ustune; ‘Kisiyi yasadiklari kendisi yapar, iyi veya kotu farketmeksizin her deneyim, her darbe, insani daha guclu kilar.’ Ben bugun 22 yasindayim. Ayaktayim, hayattayim ve buna sukrediyorum.

Gectigimiz yil, benim icin inanilmaz tecrubelerle doluydu... Oncelikle, geri dondum. Tutkuyla bagli oldugum sporuma, isime tekrar dondum ve eskisinden de istekli bir sekilde, daha da siki baglandim. Sonrasinda, hayatimda radikal degisiklikler yapma kararlari almistim, kendimle barismak ve iyilesmek uzerine... Bundan bes yil once, yasadigim oldukca agir bir travmatik doneme bagli olarak buyuk bir cokuntu yasadim. Dibi gormem, bir yil surdu... Bosluklarimizda, en cok baskalarina kiziyormus gibi gozukuruz, oyle hissederiz hep. Ama insan, yillarca kendine olan acimasizligiyla icten ice curutebilir bedenini... Ben, yedi yil boyunca kendime hakaret ettim... Hep kendimi kucumsedim, asagiladim... ‘Baskalari bunu yapiyorsa sana, vardir bir sebebi’ dedim. Bedenimi curuttum, kendimi kendi gozumde degersizlestirdim... Tum bunlar size “tirt” gelebilir. Zorluk gormemis insanlar olabilirsiniz ve inanin, zoru yasamak hic de gosterildigi gibi havali bir sey degil. Kendi yaralarimi, kendi istegimle iyilestirme karari almistim bu yilin basinda, cunku biliyordum ki iyi hissetmek, daha da guzel seyler basarmami saglayacakti. Ben yaralarimi yara bandi ile kapatmistim, o zamanlar iyilestirecek gucum yoktu ama artik, yalniz degildim, o gucu kendimde toplayip iyilesebilirdim. Ve basardim da, kendimle yuzlesebildim. Tabiri caiz ise, honkurerek agladim gunlerce... O kadar cok agladim ki, gozume kan oturdu, kelimeleri birlestirip de konusamayacak hale geldim. Fakat icimi oyle guzel kustum ki, rahatlamaktan baska bir yola cikmadi bu caba. Hala calisiyorum, hala verdigim sozun arkasindayim. Iyilesiyorum ve kendimdeki degisimi hissetmek, bana daha da guc veriyor.

Bu degisimle, aslinda ne kadar guclu olduguma kendimde inanmaya basladim. Zamanla gozumun onundeki sis bulutlari aralaniyor... Hemen olacak bir sey degil, biliyorum. Ama kendimin farkina vardim... 

Cokmem, bir yilimi aldi.

Sonraki iki yilim, coptu. Amacsizdi, bombostu.

Sonra, ‘ilerde donup baktiginda “keske” mi demek istersin yoksa kendine “ben denedim” demeyi mi’ diye sordum kendime...

Toparlanmam, hem mental hem fiziksel fitligime kavusmam, tam iki yilimi aldi.

Ve simdi, burdayim... Suan size Moskova’dan, Artistik Buz Pateni Buyukler Avrupa Sampiyonasi’ndan bildiriyorum. Cok istedim, toparlanmayi, en azindan bunu denemeyi cok ama cok istedim.

Ama cok zor oldu... Bir donem kafa tuttugunuz yasitlarinizin nerelerde neler yaptigini gorup, seviyenizin o zaman icin onlarla yakindan uzaktan alakasi olmadigini gormek ve kabullenmek, zordu.

Sizden kucuklerle calisip, onlardan daha kotu durumda oldugunuzu gormek, cok zordu.

Eskiden yaptiginiz hicbir seyi yapamamak, cok zordu.

Ve tum bu yipranmalara ve cirpinislara ragmen, gokyuzunu goremediginiz halde yukari bakmak zorunda oldugunuzu bilmek... Daha da korkunc ve umutsuzdu.

Basardik. Basardim. Kariyerime, yanimda ‘insanligim ve kendime olan inancimla’ donebilmeyi basardim.

Gun yuzune kavustum. Doktugum terlerle, deli gibi akan gozyaslarimla ve artik anliyorum ki, gucumle. Ben basardim, geri donebildim. Eskisinden daha da guclu kalktim ayaga. Daha tecrubeli, daha deneyimli, daha donanimli. Kendimi daha cok taniyorum, fikirlerimle, dusuncelerimle barisik olmaya daha yatkinim artik, kendimi asagilamiyorum. Kendime kizmiyorum artik... Ben her seyden once, kendimi affetmeye basladim. Bu, tedavinin ilk adimiymis, oyle dediler. :) 

Ben Sila.

*1-5 yas arasi; kayitlarda yok, bebeklik ve cocukluk sapsalliklari diyelim.

*5 yasinda; buzun ustundeydim, ilk hatiralarimdan biridir bu.

*6 yasinda; ilk defa yaristim.

*7 yasinda; ilk defa birinci oldum.

*8-12 yas arasi; uluslararasi derecelerim oldu, guzel yillardi...

*13 yasinda; Gencler Kategorisi ile tanistim, Turkiye icin cok iyi dereceler yaptim.

*14 yasinda; hayatim kaydi. Bir takim insanlarin, sizin hayatinizin ortasinda olan insanlarin gozu donmuslugu ve hirslari ugruna eridim gittim, olumden dondum.

*15 yasinda; asik oldum.

*16 yasinda; ask acisiyla tanistim.

*17′mde; insanustu bir cabayla toparlanip, Buyukler Avrupa Sampiyonasi’nda eleme gecerek Turkiye tarihine gectim.

*Ve 18′imde, o kucuk kizin tasidigi yuku daha fazla kaldiramadim...

Sonrasi, sonrasini biliyorsunuz. Ilk defa kendimden bu kadar emin ve net yaziyorum hayatimi. Cunku yasadigim en ufak bir seyden bile utanmiyorum. Yanlisiyla ve dogrusuyla... Hepsi, beni ben yapan bir darbe... 

Ve sukurler olsun ki, hayat veya kader hangisi bilemiyorum, bana daha guclu kalkmam icin tekrar sans verdi. Yine dusersem, onemli degil yine duserim. Bundan korkmuyorum artik. Sonucta her birimiz dizleri kanayan ama oynamaktan vazgecmeyen cocuklar degil miydik?..

O yuzden inanin. Once kendinize inanin. 

Aynaya baktiginizda size gulumseyen o guclu yansimanizi gorun...

Neler basardiginizin farkinda olun. Basardiklarinizin verdigi kibirle degil, edindiginiz her bir tecrubeyle hareket edin. Basariya giden yolda basaramadiklarinizi unutmayin. 

Size basariyi getiren, basarisizliklarinizdir.

Dogruyu size ogreten sey de, hatalarinizdir.

Son birkac cumle ile satirlarimi noktaliyorum...

Degisim, bize bahsedilen bir nimettir. Hayatta hicbir sey sonsuza kadar kotu gitmez o yuzden umudunuzu kaybetmeyin ama diger yandan unutmayin ki; iyi olan seyler de sonsuza kadar devam etmez... kabullenmek de guzeldir. 

Insanlarla dogru iletisim kurabilmek oldukca zordur ama yakaladiginizda, aranizdaki bagin temelleri de saglam olur.

Mental sagliginizdan ve sikintilarinizdan bahsetmekten cekinmeyin, sorunlarinizi saklamayin cunku hepimiz birer insaniz ve aci, tek basina mucadele etmesi igrenc bir duygu.

Gercek arkadaslar sadiktirlar ve seni oldugun kisi olarak kabul ederler. Tartismalar ve affetmeler bu guzelligin tuzu, biberi.

Ve ask, bir tercih meselesi... Secim yapmaya devam ederek yolunu cizmekten baska bir sans tanimiyor sana. Tek bir gecede oluvermiyor ve sen istedigin surece orda kalmiyor. Cicegi sulayarak onu buyutmek gibi aslinda, duygularini beslemeden yol alman asla mumkun olmuyor.

Hayatin dersleri, hayatin guzellikleri. 

Kendinize inanin. Yarin, yepyeni bir gun.

Gunesin yeniden dogdugu her an, yeni bir sabah...

Ve yarin, her sey guzel olacak.

[turuncumaviask-blog]

Yalan

Bir yalana inanmak bunun adi , sonu gul bahcesi diye yurumek gozun kapali ucurumdan asagi , kana kana icmek susuzum diye icini yakan o icecegi ve hizi seviyorum diye son surat kendi uzerine surmek arabayi

Sonunu dusunmemek kisacasi , bile bile lades yani , kahrolacagini bile bile , biraz gulumseriz beraber diye gitmek o yoldan

Elini tutmak sonra... sonra... bunu derken....... acizligimi fark ediyorum.....o orda bensiz kendi hayatini tum ihtisamiyla kurmusken , ki kurar bilirim. Benim burda hala bunlari yaziyo olmam.....

Ne biliyim ya.... ben gercek sandim , o yapma dunyayi gercek sandim ben

O kucuk dunyayi , o yapay isikli bahcede icim huzursuzken kola sigara yaparken telefonun isiginin yanmasiyla belki icim rahatlar belki diye ona uzanmayi , bunlari bile , hep surer sandim.

Ozenmiyorum imrenmiyorum istemiyorum diyorum YALAN . ben o nesemi oyle ozluyorum ki , ama sanki o hic ben olmadim.

Icim ezildi artik. Tarifi yok. Tarihi de yok. Zamanla oldu. Daha kotusu olmaz mi? Asla demem. Cunku cidden dogru o soz , en dipteyim dedigi anda bile baska bir dip oldugunu kesfedebiliyor insan.

Bilmem dusunuyorum da. O ovulen ozelliklerim konusmam dusunusum ayrilisim baskalarindan neye yaradi. Standart bi mutluluk bile getirmediler bana. Bu bi avunma oldu. Mutsuz bi insanim , ama kahkahalarim da bi o kadar yuksek , guzel de konusurum . Icimi cekeyim o zaman sessizce kabul ediyim iltifatlari gecici bi hevesle ve avuniyim evet mutsuzum ama belki de bundandir yani , ne bileyim.

Yetmedi, yetmedi bana hicbisey , yakalayamadim aradigimi. Sonra yanimdakiler yavaaas yavaaas gitti elimden fark edemedim.

Simdi ruh gibiyim , yogun acinin olmadigi zamanlar bi yorgunluk kapliyo vucudumu , napalim hissi , aninda gelen ve aninda burnumun sizisiyla baslayip gozlerimin yasarmasiyla devam eden bazen de hickiriklarla aglamaya gecen zamanlar disinda kabullenmis buluyorum kendimi , e kolay mi 8 ayi gecti..kabullenmis olmak daha iyi tabi. Sadece bi cenaze gibiyim. Istegim hevesim hayalim hicbirseyim yok.

Bolca yemek uyku bazen hatiralar coklukla ne ki bu dusuncesi

Arkadaslar ! Bakin ! Ben sizin anlattigimda , basitce aynen ben de diye baslayip o analarinizla kavgalarinizi anlatacaginiz hayatlarinizin muadilini yasamiyorum.

Arkadaslar ben sevgilimi degil can yoldasimi kaybettim , ugurladim onu hem de , bana davrandigi gibi davranicagi baska birine , benim degilmis dedim , hic benim olmamis...

Ve arkadaslar ben boyle zamanlarda cogu kisinin yaptigi gibi maneviyata aileme sarilirdim. Bi anda olmadi , zamanla....ailemi sdc gecici olarak memnun etmem gereken , hayata dair hic bi gorusumun uyusmadigi , beni kisitlayan engelleyen , ama en ufak zorlukta onlara kosucagimi bildigim icin buna yavasca boyun egdigim insanlar olarak gormeye basladim. Ayni aileye hapsolmus baska baska insanlariz biz hepsi bu kadar. Arada tutar vicdanimiz kollariz birbirimizi bi iki , sonrasi.... hep ayni

Maneviyat, din, hayat gorusu o da yok artik...yillardir devam eden sorular meyvesini verdi :) artik ateizmin kiyisinda islamiyetten coook uzak bi gubre mi olucam e niye katlaniyorum abi kafasindayim.

Olmeyi o kadar arzuladim ki bazen , ama sonrasinin olma ihtimali beni korkuttu,araftaydim

Yavas yavas bu araf olayi da sona ermeye basladi. Aksi istikamette. Yani hiclige uzanmak.. ama hic bisey bilmedigimi farkettim belki yeniden Islam.? Ah ne cok isterdim. Inanin ahiretteki seks hayatiyla bi alip veremedigim yok, o standart siradan imrendigim ve asla kizmadigim o musluman amcalarin olsun , ben bu dunyada Onunla konusmayi ozledim , Ona bazen kizsam da Ona sikayet etmeyi ozledim Onun beni anladigini hissetmeyi ozledim , secdede gozyasi dokmeyi dua etmeyi , ben bir gun bir kis aksami esma lardan cekip zikirmatigi parmagimda tasiyip bunun bile bana guven vermesini ozledim , ben annemin sesinden Kuran dinledigimde duydugum o huzuru ozledim , ne zamandir var olmayan aile saadetimizi bi de...

Cocuklugumu ozledim. O yolda babamin elini tuttugumun kakullerimi bi bas hareketiyle geriye savurdugum , sonunu hic bilmedigim bu hikayede ilk adimlarimi attigim zamanlari ozledim. Herseyin gun gibi basit oldugu , politikanin bu kadar konusulmadigi , NORMAL BIR GUN YASAMAK ICIN BINLERCE TAKLA ATMAM GEREKMEDIGI , ........ neyse ne ? Yine niye bahsediyorum olmayacak seylerden ...... saat 3, uyumam gerekiyor. Ama uyumak istemiyorum. Vucudum uyumami soyluyo ama ben uyumak istemiyorum . Korkuyorum belki de bu halde yataga uzanmaktan. Basbasa kalmak istemiyorum.

Ben sadece o gunler gercek sanmistim , konyanin o hareketli sokaklarindan elele yururken biz , biz hep........kes kessss artik.....

Icindeyken fark etmiyorum ama inanilmaz arabesk bi haldeyim ben.

Kendim kasindim. Kendimi sevemedim ben lan bi baskasi ne kadar sevebilirdi boyle yarali bi hayati.....

Stop etmek istiyorum yemin ediyorum devam edicek gucum yok ....