#aldona anna

[koronakrolowresource]

fc's i'd like to see people use more: 1/???

marta bryła as aldona anna of lithuania, female, white, blonde, ~30.

[thecrownofthekingspl]

[jolene9303]

,, - Posłuchaj mnie teraz. Tylko uważnie. Nie będę wnikała w to, czy już kogoś w życiu skrzywdziłaś, czy może ktoś ciebie. Nie mówisz. Nie pytam. Chcę cię tylko prosić o to, że jeżeli coś do niego czujesz, to skup się tylko na tym uczuciu. Na niczym więcej! Nie myśl o niczym innym. Zaręczam ci, zdaję sobie doskonale sprawę z tego, o co cię teraz proszę. Ja kochałam raz. Tylko raz, ale na zabój. Niestety, głupia wtedy byłam też na zabój. Przegapiłam wszystko, bo zamiast skupić się na miłości, zwracałam uwagę na życiowe pierdulety. Do dziś, codziennie i wciąż z identycznym, niesłabnącym żalem wypominam sobie tamtą głupotę. To przez nią nie cieszę się z życia tak, jak powinna. Zgadnij teraz, co robię przez całe życie? Hanka patrzyła na Aldonę zaskoczona pytaniem i szczerością. Nie wiedziała, co ma jej odpowiedzieć. - Widzisz! Nie wiesz! Nie znasz odpowiedzi na tak proste pytanie, bo jesteś młoda i nie obraź się za to, co powiem, ale uważam, że wielu spraw jeszcze nie dostrzegasz. A jeżeli nawet, to nie jesteś w stanie ich zrozumieć i poczuć. Ale ja ci, Haniu, powiem, i to bez owijania w bawełnę. Powiem ci, co ja przez całe życie robię. Ja się marnuję. Całe życie się marnuję. Marnowałam się, jak byłam młoda. Marnuję się też teraz. I powiem ci coś jeszcze. Gdyby nie praca i te dzieciaki wokół, od których codziennie, jak jakiś wampir, czerpię energię i chęć do życia, już dawno siedziałabym w białym, wiązanym na pleckach kubraczku , w małym pokoiku bez okienek, z pikowanymi materacykami na ściankach. Tu, wiesz, całkiem niedaleko Warszawy. I rozumiesz dlaczego? Bo się zmarnowałam. Bo wszystko poszło nie tak. Bo stchórzyłam i udawałam, że nie kocham, a kochałam do szaleństwa. – Aldona patrzyła na nią i uśmiechała się, jakby opowiadała jej zgoła inną, przyjemną historię. Pstryknęła palcami.- O tak! – Pstryknęła jeszcze raz. – O tak, przeleciała moja szansa Ale to jeszcze nic. Przyszła druga. A ja, jak nadająca się do psychiatryka wariatka, nie skorzystałam z niej. Wiesz dlaczego? – Pytanie tym razem nie przeraziło Hanki. Wiedziała już, że było retoryczne. – Bo obraziłam się na życie. Bo jak to? Ja taka inteligentna, nieprzeciętna, super, ekstra! A życie co? Po tyłku mnie? Kto to widział? Haniu, zmiłuj się. Ja cię obserwuję i widzę, co się z tobą dzieje. Pewnie nie wiem o tobie wielu rzeczy, ale krew mnie zalewa, że jesteś taka do mnie podobna. Nie tej teraz, tylko tej sprzed lat. Dziewczyno! Musisz się wziąć w garść. Zamieść pod dywan wszystkie szanse, które masz do życia, i mocno przydeptać. Żeby już nigdy spod niego nie wylazły! A ten niebieskooki wygląda mi, tak jak ty, na wrażliwca. Jeżeli coś czuje, to będzie się z tobą cackał, analizował, czekał na odpowiedni moment, aż, nie daj Boże, znajdzie się taka, co mu w tej trudnej sytuacji pomoże. Będzie go wspierać. A on, nieborak, będzie myślał o tobie, ale dziecko zmajstruje jej. I po sprawie. Amen. Kropka.’’ 

 - "Alibi na szczęście" Anna Ficner-Ogonowska.

[mynawyspie]

Aldona-Anna Gediminaites

Aldona-Anna was Queen consort of Poland, and a princess of the Grand Duchy of Lithuania. She was the daughter of Gediminas, Grand Duke of Lithuania.

Aldona came to the Polish court in the spring of 1325. On 30 April 1325, she was baptised into the Catholic church and received the Christian name, Anna.  

Aldona married Casimir III of Poland, when he was 15 or 16 years old. The bride was probably of about the same age. The marriage took place on 16 October 1325 and was a purely political maneuver to strengthen the first Polish–Lithuanian coalition against the Teutonic Knights. Casimir did not want to marry Aldona-Anna, and his father had to take him to the altar by force. Overall, it seems that the young couple got along, but may not have been in love with each other. Life for Aldona-Anna at the Polish court was probably not easy. Her mother-in-law, Jadwiga of Kalisz, was her most prominent opponent. Jadwiga seems to have not been pleased about her son marrying a girl that was raised a pagan. As was custom, Aldona-Anna was expected to be crowned queen alongside her husband. Jadwiga, however, was objected to her daughter-in-law being crowned queen. Casimir persuaded his mother to agree to the coronation, and Aldona-Anna was crowned.

Aldona-Anna was remembered for her devotion to music. She was accompanied by court musicians wherever she went. (wikipedia & historyofroyalwomen)

[malitasoledad]

[koronakrolow]

Aldona Anna in ep. 48 |The crown of the Kings|

[polishdynasty]

Backstage Crown Of The Kings in season 1 1/?

[polishmodels]

Anna Cholewa for Twój Styl Magazine

Photographer: Aldona Karczmarczyk

[milliondollarbaby87]

Schindler's List (1993) Review

Schindler’s List (1993) Review

During World War II in German occupied Poland, Oskar Schindler is an industrialist who becomes increasingly concerned about his Jewish workforce after witnessing the horrific treatment by the Nazis. His efforts to save them puts his own life very much at risk, managing to save around 1110 jews based on a very true story. ⭐️⭐️⭐️⭐️⭐️ Continue reading

[koronakrolowresource]

" - if my mother knew that we, together, in lent, after father's death... - if you, being with me, did not think about your mother, and next to your mother thought of me... we would all be better off. "

aldona anna and casimir in episode 7

[thecrownofthekingspl]

[zuzcreation]

Marta Bryla as Aldona Anna Giedyminówna in The Crown of The Kings (x6)

[neine]

Oj bestie, ale tak po polsku fanfic z hentalii? I'm so sorry this show made you do it 😔 (ale napisałeś więcej następnego dnia 😳?)

Polska wszedł do jadali spóźniony na tyle, że śniadanie zdążyło już wystygnąć.

- Smacznego, gero apetito. - Wymamrotał podążając do swojego miejsca.

- Wzajemnie. Co się stało, Polsko? - Spytała Aldona, gdy przechodził obok niej. Mimo tego, że słabo znała polski, starała się być dla Feliksa jak matka, a co najmniej niańka.

- Nic. Jest w porządku. - Usiadł na swoim miejscu i przed zaczęciem jedzenia rozejrzał się dookoła poprawiając włosy. Myślał, że przy stole jest jeszcze ktoś z nimi, jednak wszyscy zdążyli już wyjść, załatwiać swoje własne sprawy.

- Kiedy wraca Litwa i Kazimierz? - Spytała. Nie jadła już. Prawdopodobnie czekała, by dopilnować aby Feliks wszystko zjadł. Zawsze mówi, że jest lichy jak na mężczyznę, który tak dużo przeszedł. Chyba nawet nie zwracała uwagi na to, że fizycznie ma z dwanaście lat. To było oczywiste, że porównuje go do Litwy, który wydaje się lepiej zbudowany (niż jest w rzeczywistości) przez swój wzrost.

- Chyba dzisiaj. - Odpowiedział. W spokoju i ciszy zjadł swój posiłek. Może nie w spokoju, bo czuł jak Aldona na niego patrzy, mimo tego, że wydawało się, że bawi się lub poprawia swoją suknie.

- Zwyciężyli? - Spytała w pewnym momencie.

- Nie wiem. - Feliks lubił z nią rozmawiać, chociaż wiedział, że dużo nie pogada. Jej akcent dawał mu otuchy. Dużo służby polskiej nazywa to "kaleczeniem Polskiego języka" za plecami królowej. Tylko oni. Trzeba przebywać sporo wokół Litwina mówiącego po polsku, aby skapnąć się, że to akcent. Po raz pierwszy jak się słyszy, brzmi to raczej na lekką wadę wymowy. Chociaż Feliks nie chce się do tego przyznać, jest pewien, że myli niektóre znaki litewskie gdy czyta. Co prawda, mało z tego rozumie, jednak czytać się nauczył. Sam czyta listy tłumaczowi, gdy potrzebuje. Żaden się nigdy nie przyczepił do jego akcentu, jednak czuje, że robi coś nie tak jak powinien. Może również myślą, że ma wadę wymowy? Możliwe, gdy czyta to z taką pewnością, chociaż sam nie jest pewien czy poprawnie mówi "Aš tave myliu" czy "labanaktis". Chociaż tego drugiego jest bardziej pewien. Niby wie, jak przeczytać "š", w końcu to po prostu polskie "sz". Gdy pierwszy raz Toris poczęstował go šakotis, bał się powtórzyć dlatego zaczął na to mówić "sękacz". Toris szybko uczy się polskiego, chociaż odmawia używania go tak często jak chciałby tego Feliks. Używa go jedynie gdy naprawdę musi, lub gdy rozmawia ze swoim przyjacielem. Od czasu do czasu gdy się zdenerwuje jego obecnością (co u niego jest praktycznie niemożliwe) przestaje mówić po polsku i zaczyna mówić po Litewsku. Toris, mimo, że zna polski lepiej od Aldony, ma znacznie silniejszy akcent, i nie zanosi się na to, żeby zniknął.

- Przeżyli?

Chodziło jej o Kazimierza i Litwę. Feliks odpowiedział, że przeżyli.

- Płakałeś? - Bardzo sympatyczna kobieta, jak widać.

- Tajp. - Odpowiedział cicho, kładąc dłonie na swoje uda. Używał tyle Litewskiego ile jest pewien, by okazać trochę szacunku. - Aukštis. - Spojrzał na nią.

- Nie nazywaj mnie ty w ten sposób. Nazywaj Aldona, Anna, Ona a nawet teta albo prawa brata. - Stwierdziła stanowczo. Mówiąc o prawej brata miała na myśli "szwagierka". Tyle, że po Litewsku nie ma czegoś takiego, jest właśnie prawa brata, lub prawa siostry.

- "Prawa brata"...? - Wymamrotał Feliks. - Teta, brzmi najłatwiej. Teta...

- Tak?

Polska wziął głęboki wdech.

- Litwa wysłał mi list, gdzie napisał, że poznał dwie dziewczyny, z którymi poczuł dziwne połączenie. Dodał, że mówiły po rosyjsku.

- "dziwne połączenie"? - Powtórzyła. Trudno wyczuć, czy nie rozumie w sensie bariery językowej, czy chciała, by wytłumaczył to głębiej.

- Uczucie. - Nie znalazł innego, lepszego słowa.

- Kraje nie mogą kochać. - Stwierdziła brutalnie.

- Nie w sensie kochać.

- I co z tymi dziewczynami?

- Stwierdził, że to również kraje.

- To źle! - Zdziwiła się Aldona. Zasłoniła dłonią lekko otwarte usta, jak prawdziwa dama.

- Toris nie zna rosyjskiego, ale usłyszał kilka słów i napisał mi ich wymowę.

- Umiesz ruski?

- Nie, ale z tego co napisał zrozumiałem kilka słów. Mówiły o jakimś bracie. Śmiem twierdzić, że to siostry rosji.

- Więcej ich matka nie miała?! Zimno się zbliża.

Wieczorem cały Kraków krzyczał, że konie jadą. Gdy zagubiona w akcji dwójka weszła na dziedziniec wszyscy przyszli ich przywitać. Polski oczywiście nikt nie powiadomił i spokojnje wracał z Elżbietą z pobliskiego pola gdzie spędzali czas razem. Feliks wolał zdecydowanie spędzać czas z kobietami. Nie lubił, gdy wymagali od niego męskości. Nikt z ludzi nie zostawał przy nim na dłuższy czas, bo umierali, lub jeździli po świecie. Dlatego ucieszył się na swój sposób, gdy pojawił się Litwa.

Polska i Elżbieta wrócili na zamek dopiero gdy słońce zaczynało zbliżać się do horyzontu.

- LITWA! - Rzucił się na niego Feliks, gdy go zobaczył.

- Ahah - Zaśmiał się, rzucając swoją koszulkę, którą właśnie zmieniał bo się przebierał. - Lenkija! Gera tave matyti! - Widać, że był zmęczony ale i tak miał siłe by udźwignąć Feliksa wieszającego się na jego szyje.

- Uhm. - Polska nadymał policzki i spojrzał mu w oczy.- Powiedz coś po polsku... - Poprosił.

- Miło cię znowu widzieć, Polska. - Uśmiechnął się. Feliks ponownie go przytulił. - Dostałeś mój list?

- Tak, dopiero dzisiaj rano. - Puścił go, dając mu się przebrać.

- Oh. To późno. - Sięgnął swoją koszulkę odwracając się plecami do Polski, a ten, gdy Litwa prostował swoją posturę założył mu wianek na głowę, który zrobił wcześniej. - Ah? - Dłonią delikatnie pomacał wianek, po czym złapał go i obejrzał. - Jaki ładny! - Położył go Feliksowi na głowę, a ten poczuł się trochę odrzucony.

Blondyn po prostu zrobił zezłoszczoną twarz i czekał aż Litwa go zauważy, gdy przestanie poprawiać swoje ubranie. W końcu po kilku minutach go zauważył.

- Coś nie tak? - Spytał.

- Uh. - Nie widział co dokładnie powiedzieć. Niby chciał atencji, ale pod przykrywką spędzania z nim czasu.

- Jestem zmęczony. Nie wiem jak ty, ale ja idę spać. Labanaktis, Lenkija. - Powiedział, ucinając ciszę.

- Dobranoc, Litwa...

Brunet kiwnął głową na pożegnanie uśmiechając się i położył dłoń na klamce do swojego pokoju. Patrzył jeszcze przez moment na Polskę po czym wszedł do pomieszczenia zostawiając go samego na korytarzu.

- Moment czy ja pominąłem kolacje?! - Uświadomił sobie blondyn.

- Tak! - Krzyknął z pokoju Litwa.

★

Wszystko co napisałem z tamtego fanfika, cholera a tak dobrze się zapowiadał

[koronakrolow]

s1e16 x s2e241

[polishdynasty]

❝ How many women have you had since we were married? ❞  

[polishmodels]

Anna Cholewa & Karo Laczkowska - editorial “Spirit Desire” for SEZON Magazine

Photographer: Aldona Karczmarczyk