#adrian bago

[kissyjuyo]

📓 sunwoo adrian, adi for short, your momol buddy ?!

tags. momol lang 😵‍💫 boob play (sucking, f receiving), dry humping

notes. sunwoo x oc hehe, but 2nd person's pov (you're claire) !!! nd written in taglishhh. nrh = nicanor reyes hall, fc = feuture center, ground floor = unisex restroom. not beta read !! super short langgg, just so i can get started with writing ^^ shameless to be posting this This earlyyy ITS 1 PM heheh whatever right !!! happy readinggg !! xo, ning 🩷

sun: hi

sun: fc ground floor? momol rq

it was so shameless nang maramdaman mo agad ang init na dala ng text na iyon ni sunwoo.

kahit nasa nrh ka pa, mabilis ka nang nag paalam sa mga kaibigan mo at dali-dali na pumunta sa fc. ni-reply-an mo na lang din ito ng 'otw'. mabuti na lamang ay mahaba haba ang vacant ninyo.

it was a usual spot. ang isang cubicle kasi roon ay pahaba. hindi mahahalata na dalawa kayo sa loob dahil nasa gilid pa ng pinto ang toilet bowl, hindi kita ang mga paa sa may pinto.

alam mo na ring andoon na si sunwoo dahil pag pasok mo pa lamang ng restroom ay nakasandal na siya roon sa pinto ng cubicle. mabilis itong pumasok roon at saka ka sumunod.

nakaupo na agad ito sa toilet seat kaya agad ka ring kumandong. mabilis ka niyang sinunggaban ng halik na agad mo ring tinugonan.

habang naglalaro ang mga labi niyo, ang kamay ni sunwoo ay lumoob na sa polo shirt na suot mo. naka-sapp ang isang palad nito sa dibdib mo, pinipisil, hinihimas.

"sunwoo...", pabulong na ungol mo dahil sa galaw ng kamay nito. sunwoo shushed you using his mouth, his lips on yours once again.

gulat kang napaungol sa gitna ng mga halik niyo nang ang hinlalaki at hintuturo nito ay mahanap ang isa mong utong at pinisil pisil. inulit nang inulit niya iyon hanggang sa mag sawa at saka na inangat ang damit mo.

ibinaba nito ang bra na suot mo nang kaunti, iyong sapat lamang para lumantad sa harap niya ang naglalakihan mong dibdib. nilamas lamas niya muna ang mga iyon bago hanapin ng kanyang bibig ang nakaumbok mo nang utong.

mabilis kang napatakip ng kamay dahil sa pagsipsip niya rito. sa loob ng bibig niya ay tila nilalaro pa iyon ng kanyang dila. pinapaikot-ikot at malakas na sinusupsop. salitan niya itong ginawa sa dalawa.

you realized you were wearing a skirt nang maramdaman mo ang katigasan niya. sunwoo groaned on your nipples when you started moving, dry humping on his crotch.

"puta, claire." bitaw ni sunwoo sa utong mo at tinulungan ka nang gumalaw sa ibabaw niya. "hanggang anong oras vacant mo?", tanong nito. may binabalak.

"i have class ng 6 pa.", sagot mo rito. patuloy na gumagalaw. mas diniin pa ni sunwoo ang katawan niyo sa isa't isa. mas ramdam mo ang katigasan nito sa gitna ng mga hita mo.

"sa condo na tayo."

all rights reserved to kissyjuyo !! do not translate and repost on any platforms. xo, ning 🐈‍⬛ !!

[calliopesink]

The Tech Titans decode the Code Crushers, 3-2

The AdU IT & IS Society conducted their Sportsfest, open to all Information Technology and Information Systems students, titled “The PREMIER: Volleyball and Basketball Showcase for IT & IS'' at the Adamson University Saint Vincent Court on April 29, 2024. 

 In the final round of the volleyball tournament, the Tech Titans (TT) decoded the Code Crushers (CC), 3-2, in a 5-set championship game.

The Tech Titans' captain, Adrian Caliste, demonstrated his team's strength, confidence, and will on the court in order to get ready for the championship round.

“Noong finals na, bago magsimula binuild up muna namin yung confidence namin inside the court kasi alam namin na yung makakalaban namin is different from the first teams we fought.” (When it was the finals, before we started, we first built up our confidence inside the court because we knew that the team we were going to play against was different from the first teams we fought.). 

During the first set, the offensive and defensive strategies of the TT overshadowed the CCs��� powerful spikes. Their teamwork worked and gave them the one-point lead, getting the first set and giving them the advantage.

“Smooth naman yung mga receives and sets namin hanggang mag 25 yung score namin, medyo nahirapan kami sa mga atake ng kalaban kasi talagang malakas rin sila umatake.” (Our receives and sets were smooth until our score was 25, but we had a bit of trouble with the enemy's attacks because they also attacked really strongly.) Caliste said.

However, the Code Crushers defeated the Tech Titans twice in a row, making it 2-1 in favor of the CC.

The two consecutive sets dominated by the Code Crushers forced the Tech Titans to call for a timeout.

At this point, Caliste revealed that the players had already come to terms with their defeat and advised them to simply enjoy the game. 

“Para sa akin talo na talaga kami, kahit itanong mo sa mga nanonood noon and tamlay ko. Kaya as a team captain, sinabi ko sa team ko na kahit ano mangyari enjoyin lang natin ito, win or lose icelebrate natin bawat point na makukuha natin” (For me, we really lost, even if you ask those who were watching then, and I'm lazy. So as a team captain, I told my team that no matter what happens, let's just enjoy it, win or lose, let's celebrate every point we get), Caliste said.

With motivation, confidence, and teamwork, the Tech Titans snatched the 4th set and gave them the opportunity to fight on the 5th set. 

The momentum continued for the TT as they clinched the 5-set victory against the Code Crushers. 

Caliste said that he’s very thankful that he listened to his friends and applied their advice during the game.

“Sobrang thankful ako na nakinig ako sa mga advice ng kaibigan ko, para sa akin yun talaga yung comeback is real na sinasabi nila.” (I'm so thankful that I listened to my friend's advice; for me, that's really the comeback is real, they say) Caliste said.

Written by: Juan Condeza

Pubmat by: Gayle Estrada

[patrickderechoblogs]

Ang kasaysayan ng Stereotype Manok sa USA

Bakit may tinatawag na "Chicken Stereotype" at paano ito nauugnay sa pang-aalipin noong panahon 1776 hangang 1865. Naaalala mo ba noong nagluluto ang ating mga ina ang amoy ng mantika na umaabot sa dulo ng iyong ilong? Naaalala mo pa ba ang katuwaan natin nung malutong ang hinahanda ng ating ina sa sa ating tanghalihan? Kahit ngayon makikita natin sa TV ang "Jolibee Chickenjoy" ang katanyagan ng manok sa araw-araw natin. Bakit kaya't and "southern styled chicken" and sikat na manok sa buong mundo? Alam mo na ba kung bakit ito nauugnay sa pang-aalipin ng mga madilim na balat sa USA?

Ngayon paguusapan natin ang kasaysayan ng "Stereotype na Manok" at kung paano naging sikat ito sa mundo. Noong 17th to 19th century pa lamang makikita nating na ang South USA na kilala ng mundo na "Slave Nation" at ang kapanganakan ng pritong manok.

Noong panahon ng ika-17 hangang ika-19 na century alam natin na nagsimulang magluto ng pritong manok ang mga "enslaved African Americans" dahil binigyan sila ng recipe na galing sa mga "slaveholders". Niyakap ito ng mga African American kusinero bilang kanilang sariling tradisyon. Kaya't bago nangyari ang "American Civil War" sangkot sa kanilang pang-araw-araw na buhay ang pritong manok para sa mg African Americans at mga puti. Pinahahalagahan din ng mga alipin na African American ang manok dahil pinapayagan silang mag-alaga at makipagpalitan (barter) ng manok at ang itlog ng manok (Miller,2020).

Makikita natin sa librong "Birth of the Nation" na isa sa mga eksena ng D.W. Itinampok sa pelikula ni Griffith ang KKK na naglalarawan ng mga African Americans na nagkakain ng pritong manok at nagiinom ng alak. Ito raw ang posibleng dahilan kung bakit makikita natin ang "Chicken Streotype" ngayon sabi ni Schmidt.

Kaya't kung kakain ka ng pagkain iisipan mo na kung ano ang kasaysayan ng pagkain iyon dahil makikita natin na ang kasaysayang nakatali sa "Chicken Streotype".

References: Schmidt 1915 | "The Birth of a Nation"

Adrian Miller 2020 | Fried chicken is as emblematic of the US South as collard greens and sweet potato pie. But it may be more Scottish than Southern.

[autsaiderismo]

En Noviembre editado con primor y encuadernado a la suiza, Adrián Bago en Sicofante, suena raro, pero es algo así

[yexuscomic]

EL DIARIO MONTAÑÉS

[fauxeyes]

dalawang upuan

Prompt: Falling in love with your best friend. Words: 2,167

With the number of romance novels you’ve read, you thought everything would happen the way it did in the books you’ve read—feeling a knot in your chest, making you breathless every time he’s in the same room as you. You know, the feeling of butterflies in your tummy whenever he’s around or the nervous feeling when he’s close to you.

But with Migo, it was different.

With the number of romance novels you’ve read, you thought everything would happen the way it did in the books you’ve read—feeling a knot in your chest, making you breathless every time he’s in the same room as you. You know, the feeling of butterflies in your tummy whenever he’s around or the nervous feeling when he’s close to you.

But with Migo, it was different.

Falling for Migo came as easy as breathing. It made your heart feel light every time he’d glance at you, already smiling, canines showing. It made you feel at ease when he’d laugh, eyes closed, nose scrunched because of a stupid video you saw on Tiktok. It made you feel safe every time he’d pull you to the side, switching places with you when you’re walking along the roadside because he says you’re clumsy, but it makes you wonder because he’s more clumsy. But you let him do it anyway, playfully bumping shoulders with him. 

And as much as you were a hopeless romantic, there was still the fear of falling in love. The number of books you’ve read couldn’t make up for the fear of showing someone every part of you—the good, the bad, and the dirty. When you look back on the years spent together, there wasn’t a time where you didn’t feel loved. Migo made it easy to love and be loved. He wore his heart on his sleeve, never afraid of showing how much he cared or telling you the truth because he values honesty.

It showed in the way he offered you a seat on the first day of class in freshman year. “Uy, wala naman akong katabi. You can sit here if you want.” He smiled, gesturing to the empty seat beside him. You obliged and muttered a thank you under your breath because how could someone be this pretty? 

“My name’s Mingyu, by the way!” He smiled again, offering you a hand. You softly laughed at the gesture, shaking his hand before telling him your name. “Wala na, you sealed the deal. You’re gonna be stuck with me until we graduate ha.”

“Ano ‘to? Did I just make a deal with the devil?”

Migo gasped, faking offense. “Excuse me, I’m a literal angel. The nicest person you’ll ever meet in your entire life.” And he wasn’t lying because you did stick with him for the next years of college and he is the nicest person you’ve ever met.

Too nice sometimes, that it breaks your heart when you see people trample him over. “Migo naman, masyado kang maluwag sa mga kagrupo mo. Third year na tayo oh. Pagsabihan mo ‘yang mga kagrupo mo na sumunod sa deadlines na binibigay mo. Hindi ‘yung bibigyan ka ng shit excuses tapos ikaw sasalo ng part nila.” He only sighs, running a hand through his brown locks.

“Naiintindihan ko naman sila eh. Okay lang,” he says. 

With a shake of your head, you take the laptop from his lap and place it on top of the coffee table before taking a seat in front of him. “Migo, I know you don’t have a bad bone in your body and that you’re a literal angel,” you roll your eyes at the memory, making him laugh. “Pero you can’t be writing a whole thesis paper by yourself when it’s supposed to be a group thesis. That’s not how it’s supposed to work. Pagsabihan mo ‘yung mga kagrupo mo, okay? We can’t have our golden boy getting tired.”

“Golden boy ka dyan!” He laughs. “But okay, I’ll tell them.”

You pat his head and he melts at the touch, leaning into your palm when you softly caress his cheek. “Wawa naman Migo, pagod na pagod na oh.”

He whines, pouting at you. “Ano ba ‘yan! Para naman akong baby nyan!”

“Baby ka naman talaga,” you chuckle before pulling him forward, arms wrapping around his shoulders, rubbing his back. “Laki laking baby damulag.” He mumble words of protest that he isn’t a baby but he wraps his arms around your waist and buries his face in your neck anyway. 

You felt a sense of pride wash over you every time he’d call you and say he made it onto the dean’s list once again. He’d come over minutes after with a tupperware of food he made himself and two bottles of soju, “Celebratory meal! We deserve to eat food that isn’t from 7/11 or pancit canton pagkatapos tayong pahirapan ng academia.”

“Dami mo rin alam, Migo.” 

“Duh!” He says sassily, “Dean’s lister ata ‘to.” You laugh at him, playfully shoving his shoulder before wrapping your arms around his waist. “Congratulations, panget.”

He huffs, wrapping his arms around your shoulders. “Panget ka dyan? Crush na crush mo nga ako eh.” He pulls away slightly to look down at you. “Tatlong taon na tayo sa college pero nandito ka parin.”

“May choice ba ‘ko when I didn’t know I made a deal with the devil nung first day ng first year? You said I’d be stuck with you so ikaw ata ‘yung may crush sakin.” He laughs and shrugs, “You love me anyway.” He says.

“Sadly.” He whines at your words and proceeds to pout for the next fifteen minutes.

It wasn’t always perfect though. Given that you and Migo had entirely different personalities, it was a given that you’d bump heads and fight every now and then. 

“Ang kulit mo kasi, sabi sayo wag na nga ‘yan ‘yung kunin nating topic.” You frown. “It’s too much work and we only have two days to work on it, Migo.”

“Eh, kaya naman natin ‘yan. Ako na gagawa nung mahirap part tapos you do the latter.”

“Hindi nga kaya!” You groan. “I still have to finish my paper for Rizal and you haven’t even started yours yet, may lab papers pa tayo for Chem. Magagahol tayo parehas nito eh!”

Migo runs both hands over his face, pushing himself up from his seat. “Edi wag! Ako nalang gagawa magisa, hanap ka nalang ng ibang partner.”

“Wala naman akong sinabi kong ayaw kitang kapartner ah?” You roll your eyes, slumping against your seat. “Ang akin lang, you could’ve talked to me first bago ka pumili ng topic for the report. Ang bigat nung napili mong topic tapos ang dami mo pang gagawing reqs. Ikaw lang din mahihirapan dyan eh.”

Migo huffs, lips pouting as he crossed his arms. “Whatever.”

You both continue to do your work in silence before you feel him take the space beside you, nudging your arm. “Psst,” 

“Ano?” You say, eyes still glued to your laptop screen.

“Bili tayo sisig sa 7/11.” You shake your head in response, “Ikaw nalang. Nagtitipid ako.”

He shakes his head back at you, “Libre kita, dali na. Please,” he says and you could see him pouting from your peripheral vision. “Sorry na, bati na tayo. Bibilan din kita nung gummy worms.” He tries, his face coming into view as he blocks your laptop screen. 

You lightly push his face away, rolling your eyes. “Sisig, gummy worms, and Mountain Dew.” Migo mutters a yes under his breath as he stands up, smiling at you before offering you a hand. “Okay, boss! Sisig, gummy worms, and Mountain Dew para sayo!”

Four years with him and things slowly start to change, the glances exchanged linger for a bit longer. The brush of fingers slowly turns into pinkies linked together until your fingers are intertwined with each other. The hugs he’d give you felt entirely different now, it felt like home—just like it was where you were supposed to be. 

Four years with him and he still manages to surprise you every single time. 

“Na-approve na ‘yung thesis namin! Do you wanna see?” Migo cheerfully says, sliding the said paper across to you. “Tingin nga,” you reply, flipping through the pages of their thesis, eyes scanning through it.

“Basahin mo ‘yung acknowledgements.” 

You raise a brow at him, “I better have a section dedicated to me on your acknowledgement page.” He laughs and leans on the table. “Siyempre, meron!”

Flipping through the last few pages of the thesis, you finally reach the acknowledgements page. You read through their thanks for their professor, their blockmates for making it a memorable last year, and finally the promised section that Mingyu wrote for you.

And finally, I, Mingyu Adrian Kim, would like to thank my best friend for sticking with me through college. They’ve been with me through thick and thin, heaven or high water. They were also with me while I was writing this thesis and they were writing theirs, they witnessed me shed blood, sweat and tears to finish my part for this thesis. So thank you, despite hearing me complain all day every day, you still reminded me to take a break and would make me feel better by buying me ice cream or letting me annoy you. As our college life comes to a close, I’d like to thank you for four years of friendship. I’m immensely proud of you for overcoming every single challenge thrown at you and coming out stronger every time. We finally made it! Meeting is probably the best thing that happened to me, other than us finally finishing college of course. And as much as I would love to stay friends even after college, I would rather take it to the next level with you, if you want to, and ask you out to dinner after our thesis defense. You know where to reach me.

You look up at Migo who had his eyes trained on you, a small smile on his lips. 

Frowning, you reached over to him and punched his shoulder. “You’re so annoying!” You groaned, folding your arms on the table and leaning down to hide your face. “Dami mong alam talaga, Migo! Parang tanga. Nakakainis ka!”

Migo only laughs, lightly scratching at your hair. “So ano? I’m taking this as a yes?” You peek over your arms to glare at him, lips pursed in mock annoyance. “Pag-isipan ko pa.” You say, making him laugh more.

“Okay, baby.” That makes you jolt up and reach over the table again to slap his arm. “Baby ka dyan!” You say, cheeks growing red. 

Falling in love with Migo may not have been like the love you read in romance novels. And though it wasn’t all that perfect, every second you’ve spent with him was worth it. From him offering you a seat on the first day of freshman year, to slowly becoming friends, bumping heads and pissing each other off in the process, to sleepless nights you both spent working on your requirements, to seeing him walk up the stage and deliver his valedictory speech. 

You smile proudly as Migo’s voice rang throughout the auditorium. “And to my best friend, the love of my life, we finally made it.” He smiled, catching your eye, making you blush as your friends nudged your shoulder and cheered. You squint your eyes at him and he only laughs before continuing to close his speech. 

Every smile, frown, tear and laugh you shared made it all worth it.

Migo ran to you after the graduation ceremony ended, his arms finding their home around your waist as you wrapped yours around his neck. “How was my speech?”

You purse your lips and pretended to be in thought, “Hm, it wasn’t like I heard it a hundred times already pero it was good. Could’ve done without the love of my life part though.” You scrunched your nose, flicking his forehead. “Dami mo parin alam talaga.”

He only laughs, pressing a kiss to your forehead. “Kinilig ka naman eh! And besides, hindi pwedeng hindi kita i-mention sa speech ko ‘no. Did you really think na I would forget to mention you at least once? Eh kung pwede lang, ikaw nalang topic nung speech ko.”

You roll your eyes, “Thank god, hindi ako ‘yung topic ng valedictory speech mo.” Shaking your head, you leaned in to kiss the mole on the tip of his nose. “Save that for your wedding vows.”

“Ah, so you want to marry me?” He asks, brows raising as he fights back a smile. 

The heat rushes to your cheeks once again, making you hide your face in his neck as he laughs. “It’s okay, love. I’ll make sure na my wedding vows are longer than my valedictory speech.” 

Migo pulls away from the hug, hands coming up to cup your cheeks. “Congratulations, my love. I’m proud of you.”

You smile, tightening your arms around his neck to pull him closer. “And I’m proud of you too, Migo. Always.” 

“Ako naman pinapakilig mo ngayon ha.” He teases, kissing your cheek. “Migo, maharot. But I’m just telling the truth tho.”

“I love you, Migo.” You say, looking into his eyes. “So much.”

Migo grins widely, canines showing as he leans in. “And I love you too.” He mutters before pressing his lips to yours in a soft kiss. “So much.”

Falling in love with Migo came as easy as breathing.

[joyceebels]

Yung bago ako sinundo.. pilit kong kinatok si sir pol.. ahahahah

Para sa free hug nya.. ahahaha

Si adrian sana next kaya lang.. naliligo pa talaga sya.. ahahahahaha ayun di ko nanaman sya na hug..

[tobywannabe]

Kwentong Rebyu

Gusto ko sana magumpisa magkwento sa march, kung saan di ko na alam pano gagawin ko sa buhay ko nun.

March: OJT, Thesis, Bwisit na Thesismates So ayun nagresign yung ece namin sa pinagoojthan ko nun tapos pinaextend ako ng boss namin, ginawa akong apprentice. Tapos ganda na ng vision ko don na dun na ko magtatrabaho after grad. Eh syempre may mga hahadlang dun. Nung march is sobrang busy kasi pinagrerevise kami ng thesis. Saktong nasira pa laptop ko nun. Nagrerevise ako sa papel nun tapos pictorial din yun ng iba kong kathesis na di man lang kami nasilip. Nung time na yun, mej kami lang nagawa ni glan, busy din ata si eka at nessa nun kasi may mga exam sila. Tas lagkakatanda ko nun, kakatapos lang namin magsagutan nun ni glan sa chat di ko maalala. basta d ko sya kinikibo, ginagawa ko lang yung mga papers na nagpapatulong sya. Yung time na yung pinakacrucial na talaga kasi days binibilang bago makapagpabind, kaya hinabol namin ni glan na matapos yun. Tapos nagaway na si glan at yung isa pa naming kathesis haha. Basta after nun di na lahat kami nagpapansinan hahahaha. Ako kinakain ko nalang pride ko kasi may times na kailangan may bridge para lang makapagusap kami lahat, at ako yung bridge. bwisit na yan. So ayun di na ko pumasok sa company namin kasi sinabihan ako nj glan na wag na muna pumasok. So ayun nagpaalam ako sa hr, chugi na ko sa company. Di yun alam ni glan. hanggang ngayon nahihiya pa rin ako bumalik don kasi di ako nakapagpaalam ng maayos sa boss ko.

April: Graduation. So ayun iyak iyak ako sa feast kasi di ko na alam nangyayari sa buhay ko hahaha di ko na alam kung pano ko sasabihin sa parents ko yung possibilities na di ako makakagraduate on time. Napepressure pa ko nun kasi si papa uuwi daw sa graduation ko. Yun pa yunh time na yung bwisit na usg e nakailang pamove ng sched ng graduatiom kaya di nakaattend papa ko ng grad namin. Tapos yung grad mismo, badtrip yunv sa part ng papa ko, parang wala lang tinulugan lang yung graduation namin. Pero dun sa part ng mama ko, hinintay talaga nila ako para lang makakain sila ng sabay sabay, lahat sila nandun lahat ng kamaganak ko sa part ni mama. sobrang love ko talaga sila.

May-June-July: Review Akala mo productive no? Akala mo lang yun. Yang mga months na yan yung nangangapa pa ko kung pano gagawin. Yang mga months na yan yung sobrnag baba ng scores ko sa evals. Yan yung mga months na umiiyak ako kasi di ko na alam pano gagawin. Iyak ako ng iyak e di ko alam na nagiimprove naman pala ako. Iyak ako ng iyak pero di ko alam bumibilis na pala ako magsolve. Oyak ako ng iyak di ko alam nareretain na pala sa utak ko yung ibang mga naaral ko.

August-October: Refresher Nung august, usapan namin ni lem pagmagstart na yung refresher dapat tapos na kami magbasa ng mga reference book. Shet maling mali. Nagiba yung technique ko na sa pagaaral. Nagets ko na kung pano magaral. Nagets ko na pano yung technique na gagawin. Dun na din ako nagsimulang gumawa ng mga index cards. dun na din ako nagpapaulit ulit ng mga mastery guide questions. Basta dun nangyari yung magic. Dun na din ako napapasama kila pb, venise, lem, adrian, at brynee. Totoo nga yung magiging average ka ng grupong sinasamahan mo. Tapos huling 9 days napasama ako sakanila sa St. Jude, tapos yung huling two weeks talaga yung bigayan ng materials. Materials na di naman binabasa. Pero may mga materials na makapangyarihan.

October 19: Math at Elex Math, sobrang laki ng tulong ng edge sakin sa math kasi sinanay kami sa mga caltech. Yun nga lang nasanay kami sa caltech di ko na inalam yung mano mano kaya ayun yung kailangan na mano manong solve di ko nasolve. Sa elex naman, pinakamahirap na subject sa lahat. Basta di ko alam pano ako nakapasa e sobrang konti ng sure ko don. Nakakapressure pa don e after 1 or 2 hrs lang e may natapos na agad.

October 20: Geas at ESAT Yung geas pamigay yata ng examiner kasi yung mga di mo aakalain na lumabas kasi medyo madali, yun yung mga lumabas. Sa esat naman, lumabas yung mga tinuro din sa edge, medyo maraming erroneous sa esat eh.

so ayun ge tulog na ko

[makakalimutin]

Travel Blog #1: City of Smiles?

Joke lang hindi travel blog to. Hanash pa rin.

FIRST TIME KO MAKARATING NG VISAYAS! FIRST TIME KO SUMAKAY NG EROPLANO! FIRST TIME KO MAGING PHOTOGRAPHER?

Part din pala ng trabaho ko ang magpunta sa iba't ibang lugar para sa mga workshop, conference, summit, meeting, at kung anu-ano pang eme ng gobyerno. Sarap ng buhay ano? Pa-travel travel na lang? Reimbursed pa yan? Payaman!

But no. Nasa ibang lugar ka nga, puro trabaho pa rin huhu. Ganun talaga, gobyerno eh. Naiistress ako kasi habang nagpho-photog ako, nagtetake down notes pa ako para sa Press Release at Back to Office Report na ipapasa ko kinabukasan. Tapos instant PA pa ako kasi pag may demand si Sec tsaka yung mga speakers hehe. Ansaya, bumalik yung college feels ko na nagkakandaugaga at natataranta dahil sa event. OY ETO NA PALA YUNG DREAM JOB KO? bat pa ako nagrereklamo hahahahaha, eto yung gusto ko, puro events. Tapos nakakapunta sa iba't ibang lugar. Nahihirapan lang ako kasi hindi na ako marunong magsulat, which is yun yung primary duty ko. Tsaka nahihirapan ako kasi hindi ako marunong mag-ayos ng settings ng DSLR hahahahahaha bat nga ba ako nakapasa ng photog noon, ano nga bang natutunan ko? Wala. Wala kasi akong camera noon kaya hirap ako matuto. Lam mo yung minutes bago magstart yung event kinukulit ko sa chat si Adrian, sabi ko pano to hindi magiging blurry? Hala asan ang auto focus mode? Hala paano to ililipat sa video? Ano tong ISO? Eh walang ibang marunong sa camera sa grupo namin (elders nga kasi) tapos kaya nga ako isinama sa Bacolod kasi ako ang ineexpect na marunong magcamera. Daaamn taranta talaga ako nung time na yon kaya kita mo, lahat ng pictures na kuha ko nung event, sabog. Ipopost pa naman sa mga publications/media yun hahahaha feeling ko hindi na ako ang isasama sa susunod. Mangmang.

Gusto kong magkwento ng about sa experience ko sa Bacolod, kaso wala masyado kasi sobrang occupied ko sa loob ng tatlong araw na yun. Wala akong time para gumala. Gustuhin ko man lumabas ng gabi pero patay ako sa mga boss ko pag may mangyari sakin doon. Hindi ko naman maaya yung mga kasama ko kasi lagi na silang nagtatravel for work, so siguro sawa na sila sa mukha ng Bacolod, and pag matatanda hindi na pala-gala. Ni hindi ko sila nakitang namili ng pasalubong so ibig sabihin nga ako lang ang newbie sa industriyang ito. Btw ako lang pala ang teenager sa grupo namin, ang mga kasama ko eh mga nakatataas na opisyal ng ahensya namin, pati mga speakers nung event (so you feel the pressure right away) tapos yung kasama ko sa kwarto, scientist, kilala sa field niya, kagalang-galang huhu sino ba naman ako. Tapos most of the time, pag nag uusap usap yung mga kasama ko, about sa policies, plano, basta mga pormal na diskusyon. Hindi ako makarelate kasi di ba pag kabataan pinag uusapan natin yung mga bagay na nakakapagpasaya o nakakapagpatawa satin. Pero yung sa levels nila, kapakanan ng Pilipinas ang inaatupag nila. Grabe. Nahihiya ako tsaka OP haha. Feeling ko dito ako magmamature, maagang tatanda. Pero okay lang, at least hindi na puro ka-shit-an ang kinukuda ko. Kwentuhan ko nga yung mga kaibigan ko about climate action bwahahahahaha.

Yung Bacolod parang QC lang din. Ang daming mall. Ang daming China Mart. Ang daming ihawan (Inasal is life). Kaya siguro di ko feel na bakasyon ito haha. Pero ang ganda dun sa Silay, sa may paluparan banda, kasi ang lawak ng taniman ng tubo, yun ang makikita mo paglapag doon. Unlike pag sa NAIA, oo puro bahay.

Tapos sobrang takot ko nung unang pagsakay ko sa eroplano kasi bumabalik yung Space Shuttle feels ko, yung pag pataas at palanding, buti na lang pala nauna muna ako magspace shuttle bago mag eroplano. Nagpapawis mga kamay at paa ko nun tapos nalulula ako ng sobra. Medyo nahihilo at masakit sa tenga pero ayan, nakauwi naman ako ng buhay.

[zeroethpov]

"Are you okay? You're pale, do you want to go back to the car for the meantime? ", alalang tanong ni Psalm sa'kin.

"You don't have to be nervous, they're not mad at you Sin, I guarantee that", dugtong pa niya, sabay hawak sa nanlalamig kong kamay.

"Mmm, I actually haven't prepared any explanation yet for my parents. About Salem, about us ... do you want to go back first?", mahinang tanong niya.

Hindi pa ako nakakapagdesisyon kung babalik ba sa sasakyan o tutuloy nalang sa opisina nang nabaling ang atensyon ko sa anak kong biglang sumingit sa usapan.

"Daddy, why are we going back?". Nakapout pa jusko.

I heard the audible gasp ng di-ko-alam-na-nakikichismis na secretary ni Psalm na malapit pala sa'min. Nakalimutan ko na nandito pala siya sa gilid dahil sa kaba.

"OH MY GOSH SIR! ANAK NIYO PO? HOLY MOLY!" , sigaw pa niya habang pinapaypayan ang mukha.

"Ahem, oh dear, my apologies Sir. I got carried away", dugtong niya pa pagkatapos mabilis na makarecover dahil sa pagtaas ng kilay ng Sir Psalm niya. Sir Psalm. Sir Psalm. That sounds hot. Ano daw? Sinclair? Really? At this time, naisip mo pa yan?

I bowed my head and bit my lower lip, thinking. Ready na ba ako? Paano if galit talaga sa akin ang mga Yuchengco and Psalm is just assuring me that everything is well para hindi na ako mag-overthink? Eh sabi niya pa nga diba hindi pa siya nakakapag "prepare" ? So baka mauna muna nya kausapin ang mga eto para di ako mabuntunan ng galit.

"Love ...", tawag ulit ni Psalm and hinigpitan pa niya hawak sa kamay ko. Narinig ko ulit na suminghap ang chismoso sa tabi. Sasabihin ko sana kay Psalm na lumayo muna kami sa desk ng secretary niya ng niyakap ni Salem ang mga binti ko. Napansin siguro niya that something's bothering me so kinuha niya kamay niya from his dad's grip, lumapit sakin, and hugged my thighs.

"Papa, are you alright?", he asked, looking up at me.

"Yes baby. Papa was just ...", napatigil ako sa pagsasalita ng bumukas ang pintuan ng opisina ni Psalm. Putangina.

Psalm's mom is still beautiful. Parang hindi tumanda, parehong pareho pa rin ang mukha nya from my memories the last time I saw her. Napatigil sya sa pintuan, pareho silang napako ng asawa niya doon. Asawa, as in daddy ni Psalm. Alam ko na from first glance, kamukha ba naman ng dalawang nakadikit sa kin. Wala nga lang eto nunal malapit sa ilong. Batang bata din ang aura. Mga bampira ba tong mga to?

Nabalikan ako ng hininga ng magsalita ang lolo ni Salem. Ayy ganun? I mean daddy ni Psalm.

"Adrian, we we're waiting for you since thirty minutes ago but we're about to leave. Some of our schedules were cancelled so we decided to have a surprise visit. I can see from your face that it is indeed a surprise HAHAHA"

"Let's go?", sabay hila sa asawa niya na nakatayo pa rin sa may pintuan habang bahadya pang tumatawa. Nagkakatitigan kami ng mama ni Psalm . Her stare first landed on Psalm, to our intertwined hands, then lastly at me.

"Sinclair? Is that you?", dali-dali siyang naglakad patungo sa'min, nakasunod sa likod niya si father-in-law. Eme.

Shit. Will she slap me? I closed my eyes.

"Dear, it has been ages! Are you back together?", excited na tanong ni Tita.

Parang may kung anong tinik na nabunot sa lalamunan ko ng marinig ko siya. Nangingilid ang mata ko sa luha and bago pa ako makasagot,

"Yes mom, we're back together, I just dropped by for a bit since I need to sign some..."

"Papa, are you crying?"

Tangina Sinclair! Nakayapos pa pala sa binti ko ang anak ko.

"Papa?", tanong ni Tita and sabay naman neto ang pagharap ni Salem sa kanila, saying,

"Yes, he's my papa. And this one here is my daddy.", turo niya pa kay Psalm and binitawan nya mga binti ko.

Napatingin kaming lahat sa anak ko but bumalik pa rin ang titig ko sa mama ni Psalm.

"AD.RI.AN?" , sabi neto pero kay salem nakatingin. Di ko namalayan dahil sa bilis ng pangyayari, lumapit na pala ang papa ni psalm kay salem, binuhat eto ng walang pasabi at bahagyang hinagis sa ere na kunuhay sanggol. Dahil mabigat na nga si Salem, kunting hagis lang nagawa ni Tito. Pagkasalo niya kay Salem, tinitigan nya lang eto while saying,

"You look so much like me", manghang tikhim pa niya.

Nang makarecover ang anak ko sa gulat, tiningnan niya ang papa ni Psalm, lumingon sa akin, naghikbi at tuluyan na ngang umiyak, nagpupumiglas sa braso ng lolo niya para magpakarga sakin. Naawa ako sa anak ko. Ikaw ba namin ihagis sa ere ng di mo kilalang tao, di ka iiyak? Sumubsob eto sa leeg ko ng maabot na ng lolo niya habang iyak pa rin ng iyak.

"Dad, what are you doing? You're frightening him. For God's sake, this is why I am so adamant introducing Salem this early. Let's talk in the office first", pabuntong-hininga pang sabi ni Psalm.

"Sin pasok muna tayo, dumadami na tao dito".

Pansin ko nga na may bago ng nagdadatingan malapit sa desk ng secretary. Nabulabog siguro sa iyak ng anak ko.

"Okay", mahinang sagot ko and sinimulang alohin si Salem.

"Was my baby scared? Sssshhhhhh", hikbi pa rin ng hikbi nang makapasok kami sa office ni Psalm habang kandong kandong ko siya.

" That was daddy's dad though. He was just excited to see you"

"I'm sorry little boy, I just got excited", sabi pa ni Tito and inirapan naman siya ni Tita.

Malaki ang office ni Psalm. Sobrang ganda. Parehas ang interior sa apartment niya, hues of black mga gamit dito,mga mamahaling paintings at vases, furniture etc. May konting pantry area din on one of the corners.

"Psalm, pwede ba ako kumuha ng tubig sa pantry?" , I asked.

"Are you thirsty? I'll get one for you.", sagot ni Psalm and didiretso na sana eto to get the water but I declined.

"No Psalm, ako na. Painomin at kausapin ko to", sabay nguso kay salem na hanggang ngayon hikbi pa rin ng hikbi sa leeg ko.

"Okay, I'll just explain to my parents for a bit there", then tinuro niya ang couch sa office center. "The water's in the fridge."

Humayo ako sa pantry area para painumin si Salem. Ayy naku at baka madehydrate sa kakaiyak. Di masyado audible pinag uusapan nila Psalm but I can hear a few words like Salem, six years ago, marriage and apartment. Shit bat pinag uusapan nila ang kasal.

[dontchasealec]

Hindi ko lang nilalahad sa marami. Pero si Adrian ay sobrang caring at sincere na tao. Pinaka recent na nangyari na hindi ko malilimutan ay nung nagpunta kami sa simbahan kung saan kailangan tanggalin yung sapatos bago pumasok sa loob ng dasalan. Paglabas namin, inuna nya pa akong sapatusan kaysa magsapatos na sana sya. Alam kong cheesy at cringe pakinggan. Pero magmulan noon, hindi nya ako pinapayuko para magtali ng sapatos. Sya palagi. I was reminded of that little gesture that he does after 3 years of being apart. Na parang “Oo nga pala, ganyan sya”. Wala lang. It’s the little things that count talaga.

[introverthom]

It's 2022 (Proof of Life Update)

It's been almost 3 years since the pandemic started... at hanggang ngayon, may pandemic pa rin (kasi bulok nga ang gobyerno natin ano pota).

Okay backtrack tayo:

2020:

Wala. Nasa bahay lang ako. Nothing happened. Taga-luto, taga-ligo ng mga aso. Pressured pa rin kasi walang work, tapos yung mga kakilala ko, thriving na sila kahit pandemic pa rin. Nirarason ko lang yung pandemic para di maghanap ng trabaho e. Sa kapitolyo nga sana, sa engineering, kaso ayaw ko ngang magtrabaho sa gobyerno lol. Lovelife? Ayun, single. Tsk.

2021:

Mga January, nag-chat sa akin si Edith, may opening daw sa office nila, Japanese company, subsidiary ng isang leading construction co. sa Japan. Pinatulan ko a, kasi japanese yorn. Pero nag-respond lang sila mga March. Sa sobrang di ko sanay magcheck ng mga emails, mga 2 weeks ko pa nabasa email nila na waitlisted ako potek hahaha nilakad ko pa rin yung application ko sa Provincial Eng'g Office (kasi gusto ko nang mag-work by this year sana)

May. I was asked to come to the office for the final interview. Potek, pinatulan ko na kesa yung sa capitol lol kaya nag-empake na ako ng gamit ko na worth 1 month. Ang balak ko kasi, if ever pala na di ako tanggapin dito, maghahanap ako sa iba, habang nandon ako sa tita ko sa Imus. Kaso, the day after ng final interview ko, pasok na daw ako sa dadating na lunes. I WAS HIRED LOL pero wala akong tirahan. Buti na lang, si Mikee (childhood friend ko from elem dayz), siya yung sumalubong at nag-accommodate sa akin habang wala pa ako sa Cavite, naghahanap ng roomie. Shet pinatulan ko. Ayan, we're roomies gagzzz hahaha

June-Early August, working gurl na ako sa Makati. Himala, at di ako nakaranas ng home sickness. Naranasan ko lang dahil sa kaguluhan sa tirahan (literal lol). It didn't feel like home at all. So that was my first breakdown since moving out. Sa work naman, keri lang. May shuttle service, tapos ako pa unang susunduiin (5AM pa nga gagi), so matic, ako rin ang last na ihahatid sa uwian huhu di ko kaya yung manila traffic. Tambay pa, may gagawin pag may ginagawa.

Late August. Ayan, pota. Tinamaan ako ng COVID19! Kalokaaaaa! Sa office ang test, antigen at RT-PCR, tapos result ko sa antigen, positive. Umiyak pa ako sa harap ng supervisor ko (Sir Adrian) at sa senpai ko na Admin Officer (Ma'am Macy), jusko. Yung libre sa akin na Jollibee Supermeal, di ko na nalasahan. Ang takot ko noon ay baka mahawaan ko sila Mikee at yung mga ate niya. Thank God, di sila positive! Dinala pa ako sa COVID Facility. Hays. Parents were very worried, to the point na gustong magpa-manila si mama para asikasuhin ako. Si Ma'am Macy, she helped me with my needs outside the facility, though. Thankful for her. Buti at bayad pa rin yung mga araw kong nag-qua-quarantine ako.

September. Nakalaya ako. Kaso, may problema ako sa pag-ihi ko. May microscopic na bato pala kaya ang sakit umihi at ang sakit ng puson ko. Potek. Pumasok ako a week after ng laya day ko.

October. Nagkita na kami Edith sa wakassss to celebrate her birthday. Nabudol pa kami ng gitara. Then gagi, nagkasakit naman na yung jowa ni Ate Marla. Ako naman, biglang nakaramdam ng kubed symptoms. So di ako pumasok sa office ng isang linggo. Nagpatest si koya... positive. Potek, I celebrated my 24th birthday in quarantine. Hindi nakakatuwa na makulong, staying at the same spot, for 2 weeks. Wala kaming masyadong galaw sa condo kasi di naman malaki nakakaloka!!!! Ayun, natiis hays.

November. Same same sa akin. My little sis, Jau, passed both of her board exams! Licensed Electronics Engr, tapos registered Electronics Technician. She even went here for an interview, Japanese Company din sa Ortigas. Nag-breakdown din ako noong paalis na siya kasi ayaw ko siyang umalis/gusto kong sumama umuwi levels. Hays. Nakatanggap din ako ng 13th Month haha umaasa na makatanggap ng Christmas bonus sa december.

December. Binibilang ko na ang mga araw bago ako umuwi sa Solano. Met many of Mikee's college friends thru inuman. Jau and Kuya Junnie went here for job hunting (si Jau, final interview and re-exam sa japanese company na in-apply niya, she got the job on Dec. 20, pasok ay Jan. 17!) Tapos noong gipit na ako kasi paubos na pera ko sa bank acct ko, nagbigay na sila ng bonus. Kasali kami. GORL ANG SARAP NG BONUS NILA hahahaha tuwang tuwa ako. Then umuwi ako and grabe... home talaga. Madaming nagbago, madaming nawala, pero same feeling pa rin. Parang nawala nga lang ako ng 2 linggo e. Then nag-aya ang mga Hot Pigs (college main friend group) na magbakasyon sa La Union, Dec. 26-29. Ang present: Me, Rona, Ilad, Bins, Melo, Charlie. Sayang si Edith, di pinayagan ng parents niya ("23 na ako pero di pa rin ako pinapayagan" "Nagwowork ka sa manila, di ka pa pinayagan? hahaha"). Sobrang enjoy! Roadtrip, mga inungkat na nakaraan, tsismis, food, drinks, bonding... then pag-uwi ko, wala na pala si mingming, yung pusa ko. He was with us for 4 years. The love of my life, my kitty cat, died. My heart died. Mahina na siya mga November pa lang. Hinintay niya pa akong umuwi bago siya mawala. :<

Now, 2022:

Went back to Manila feeling sick. Pag-uwi ko pa lang galing La Union, nagkasakit na ako. Yung mga tao nga sa bahay, may ubo at sipon din. Ayaw ko nga sanang bumalik nang Manila na may ubo at sipon. Kaya pinaalam ko na WFH muna ako hanggang sa gumaling na ako. Pero gagi, may surge nanaman sa COVID cases after bakasyon sa buong bansa. Umabot na ng 25k+ for days straight ang mga kaso. Si Mikee naman, bumalik sa bahay nila sa QC para doon magpagaling (pati mga fam niya may mga sakit din), so I was left alone dito sa condo. Pota? Gumaling nga ako sa ubo ko, nagka-gout naman ako? A FEMALE WITH GOUT? AT THE AGE OF 24? I was suffering alone, causing sleepless nights during the first 3-4 days due to the pain. Nagpa-check up ako, mag-isa, sa clinic sa malapit na SM dito sa amin. First time kong mag-wheelchair, sa loob pa ng mall. Tapos pag-uwi ko? Struggle yung pag-akyat ko kasi walang elevator. I was using a monoblock chair as my wheelchair dito sa condo, para lang makagalaw ako. The check up was on a Saturday, and it was the most painful experience that I have ever felt in my whole entire life, physically and emotionally. 5 days pa lang yung experience kong mamuhay mag-isa, kailangan pa sa ganitong paraan? Putangina. Naiiyak na lang ako sa tuwing inaalala ko yung pinag-daanan ko. And this was a week ago. I had my food delivered to my door, I have to sit on a chair when taking a bath (kaya di na ako naliligo minsan para di na ako mahirapan), tatalon pa ako para lang makapunta sa pupuntahan ko within the condo.

I am good now, pang-10th day ko na sa anti-gout. Nakakalakad na ako. Though, medyo na-trigger ko yung gout ulit noong kumain ako ng oreo, meat loaf, at ng ice cream. Bukas, lilipat na kami ni Jau sa titirhan namin sa Guada, kasama ang bebe niyang si Mario.

Isa nanamang milestone. Ang dami kong naranasang milestone ngayong nandito na ako sa manila. Puro sakit (physical at emotional). Life changing events. Hahaha! I mean, universe? Pwedeng tama na yung mga ganito na di naman maganda ang mga pangyayari sa akin? Quota na ako, e. Pwedeng yung life changing for the good? Yung nakakaganda ng buhay, nakakayaman, at punong puno nang pagmamahal? Single pa rin ako, pakigalaw naman ang baso sa department na iyon hahaha

Naging nobela naman na itong update na ito. Sige. Next year ulit. Charot.

(writing this on my company laptop lol)

[autsaiderismo]

El bestia de Adrián Bago retrata a la bestia del garage patrio. Juanito Wau luce un verde zombificado que lo hace más seductor, aún si cabe

[db-1122]

Don Bosco Technical Institute

(Narratibo) ni Adrian SIson

Bilang isang bagong mag aaral ng Don Bosco Technical Institute of Makati ay naging maganda ang naransan ko sa simula pa lamang. Naging madali para saakin makisama sa mga kamag aral at sa mga guro ko dahil madali nila akong tinangap bilang bagong mag aaral. Kahit na bago pa lamang ako madali para saakin makisama sa mga kaklase ko at madali ko sila naging kaibigan. Ang mga guro naman ay mababait at talagang tutulungan ka kung ikaw ay nahihirapan kahit na sila ang rason ng hirap na yun (joke lang). Ang Don Bosco Technical Institute of Makati ay punong puno ng aktibidad, programa, at pagdiriwang na siguradong magiging masaya. Ang kabuuan ng karanasan ko sa maikling oras sa Don Bosco Technical Institute of Makati ay masaya naman kahit na medyong nahihirapan sa mga gawain ngunit ang mga klaklase ko at mga guro ay handang tumulong saakin kung kailangan ko sila. Kung ikaw man ay makapasok sa paaralang ito siguradong tatangapin ko ng buong buo at makakagawa ka ng samahan sa maikling oras.     

[quaintrelle-on-the-loose]

DEETS ABOUT YESTERNIGHT. I was out with some of my fave people in the world. ♥ It has been a habit since who-knows-when that we visit the Tourism Expo Trade yearly. So this year, nothing's changed — kumita nanaman shawarma stalls sa katakawan namin lol. "Highlights" • Anim lang talaga dapat kami (choosy na kasi talaga ako sa friends ngayon charot hahaha jk. Ang inaya ko lang kasi talaga yung mga di ako tantanan sa chat na lagi nagtatanong kung kelan ako uuwi). ~ Kaso pinasunod ni Kent si JA (na dahilan talaga kung bakit nabuhay tong Tumblr account na 'to eons ago haha) Kent: Chat mo nga si JA pasunudin mo dito. Me: Ayoko nga. Aawayin nanaman ako ng jowa non. K: Hindi yan ako bahala. Tapos bakit ba. Kaibigan ka pa rin naman ni JA. Wala pa siya, magkakaibigan na tayo. M: Oo na. Ichachat na. Ano sasabihin ko? K: "Sunod ka. I miss you" M: Gago. E di nagwala nga jowa niya? K: HAHAHAHA. Papunta na daw siya (This is one inevitable thing sa barkada. I mean, di na natapos yung tuksuhan kahit matagal na dapat tapos. Masaya sila dyan. Sa mga pang-aasar na ganyan. I mean, kami pala. Kasi lahat naman kami ganyan. Kasi hindi lang naman kami ni JA ang may past dito! Hahaha! Nakakatuwa lang kasi even if the "romantic" relationships have failed, the friendship has remained ♥) ~ Kaso isinama nung friend ko yung mga tropa niya nung HS since may boys' night out pala dapat sila kasi kakapasa nung engineer friend nila sa Board Exam (I'm so touched kasi they really made time. The best friends ever ♥). Plus, hindi rin naman ganun kaawkward kasi schoolmates ko rin sila nung HS so magkakakilala kami (well, kilala ko sa mukha. Bakit ba! At least diba? Hahaha) • So ambagan daw for food. Pinahirapan ako ng mga mokong at bruha nagsilabasan sila ng tig-pipiso at yon ang ibinigay nila sakin. Legit na panay coins! Mga langya. Lakas ng trip nila. Haha! Pero de, nakakatuwa lang kasi from being those timid and oblivious grade schoolers before, we are now TRYING HARD (lol) to live the adult life with works and all (also the reason why the others didnt make it. Panay may mga trabaho na so di nakauwi for the fest). Balak ko naman talaga manlibre (since di ko pa sila nalilibre since I started working. My support system deserves the treat y'know!) kaso nanglibre din naman sila so yey. Ang saya din pala maging adult may pera na kami pangkain charot hahaha! And regarding the coins (legit yung namigay talaga sila ng coins), ayun ipinambili ng itlog pugo at ng kung anu-anong mabibili sa tabi tabi #pondo nga daw 😂 • "Dextrose na juice" Me: Hala gusto ko nung ganun (may nakita kasi akong blue lemonade at melon na bitbit nung nakasalubong naming mga babae) Efraim: Ako rin. Tara bili tayo M: Saan ba yan nabibili E: Tanong mo, Jel M: Ayoko. Nahihiya ako. Ikaw nalang E: Ayoko nga baka isipin niyang mga yan trip ko sila at manghihingi ako ng number (HAHAHAHA there's really no dull moment with these people) • Nakita namin yung ex-suitor ko na "happy crush lang" kuno nung friend ko (na kasama rin namin kagabi) since elementary na suitor na niya ngayon!!! (Kagabi ko lang nalaman) O diba ang gulo. Hahah! As in pabiro kasi lagi niya sinasabi na crush niya pero di daw seryoso. But last night, ayun nga. Lumapit yung guy at nag-hi. Nangamusta ganun. (Disclaimer: Pabiro yung tono naming lahat dito since never naman ata kami naging seryoso haha) Xy: Grabe si Adriane di ako pinansin. Nandito lang si Jel nakalimutan na ako Efraim: Selos ka naman? Ian: Naghi ako di ka naman namamansin Jel: Hala siya. May LQ na agad sila haha Efraim: Wag ka na magselos Xy. Picture nalang kayo. Ian, picture kayo dali. (And then ayon. Nalaman kong nililigawan na siya ni Ian since who-knows-when. Loka-loka kasi tong friend ko (kaya kami mag kaibigan kasi loka loka kami pareho hahaha) ayaw na raw niya. Hahaha. Pero I doubt it. Tbh, kinikilig ako for her kasi childhood crush talaga niya yung mokong. What a love story that's unfolding between these two. Kung saan-saan napadpad sa isa't isa pala bagsak chz ♥) • Manunuod sana kami nung "Paelek Diad Kapitolyo" (Patawa sa Kapitolyo) since nandun sina Jose at Wally. Kaso daming tao kaya di na kami nakipagsiksikan, chill at kwentuhan nalang kami sa may damuhan. Di naman namin kailangan ng celebrity comedians kasi kahit kami-kami lang magkakausap, puno na ng kalokohan at tawanan. Oha. Haha! • Yung panay sila tanong ng, "Wala pang text papa mo? Di ka pa pinapauwi?" Hahaha. Dati kasi, laging ganyan yan. Tuwing lumalabas kami, pag gabi na, magtitext na si Papa sabihin uwi na daw. E this time wala. Di na strict si Paps omaygad hahahaha! • Nag-aaya pa yung boys ng dinner sa Consuelo after na treat nga nung friend nilang pumasa sa Boards. Kaso hindi na kami sumama ni Jessa kasi on our way to the Capitol Grounds from Expo, bago pa ako makita ng kapatid at mga pinsan ko (as in I was shookt nakita ko yung lil bro at cousins Kong boys sa expo nagliliwaliw din haha), nakita ko na si Tristan na itinuro si JA dun sa mga pinsan ko at ang sama ng tingin ni Kuya (my older cousin) sakanya. Hahahah. Shet! Awang-awa na talaga ako dito kay JA e lagi nalang nakakatikim ng dagger looks sa mga lalake sa angkan ko. Lol! So ayun, i went with my cousins after at itinuloy naman nung boys yung night out/drinking sesh nila after nung gala namin (akala mo naman walang silang work today kung makapagwalwal kagabi haha). As usual, it was a night well-spent with these people. I'd never trade these gems over others. I mean sabi ko nga, I might have a "big social circle" and different sets of friends. But truth be told, nothing beats the bond that I have with these people that I got to spent at least 13 years (and still counting) of my life with. No other "set of people" could top the memories and whatever these people have made for me through the years. Yes, each set of friends that I have is different from the other but one thing I'm certain of is that these people would never lose their parts in my life. It's a friendship that's already been tried and tested by time. It's a friendship that's worth the pain, understanding, love, time and effort because these people have truly accepted me — including my moodiness and bitchiness among other things. And what amazes me is that they could handle all of that well. ♥😂

[soullesskid]

4.6.2018: LANY

Concert day ng LANY!!! Naka VL ako. Manonood ako with Gej, Mark and Adrian (friend ni Gej). Before the concert inisip ko na baka super awkward pero siguro naman hindi. Kasi sa mga hindi nakakaalam, naging crush ko si Mark tapos girlfriend ko si Gej. Akalain mo yun, si Mark yung inimagine kong sw8 stuff pero di talaga natutuloy pag inimagine. Hahaha. Anyway, ayun nagbook si Gej ng room sa Novotel kasi andun yung LANY wow soshal talaga si Gej hahaha. Punta na ko Novotel kaso tinamad ako kaya nagbook nalang ako. Pag dating sa Novotel, chill muna, antay yung iba then saka kakain.

Wow si madam.

Ayun dumating na si Adrian tas kain na kami kasi si Mark medyo natagalan. Kumaen kami sa iHOP tas kinita na namin si Mark sa entrance. Tas ayan na ngaaaaa!!!

hehe face

qties may nakasandal pa kay Mark HAHAHAHA

getting ready for paul baby

So yun medj matagal nagstart dapat 8 kaso mga 8:46. biglang....

OH MY GOD, I THINK I’M IN LOVE.

DUMB STUFF!!!!!! HINDI KO KINAYA TATALON NA KO SA BALCONY

4EVER!!!!! SOBRANG  NAGWAWALA ANA KO JAN AS IN DI KO NA KAYA CHAROT BASTA TAS BINIGAY KO CAM KAY MARK THEN PHONE KO KAY GEJ SILA MAGRECORD SASAYAW AKO!!!!!

Tawang tawa ko sa WHERE THE HELL ARE MY FRIENDS kasi sumasayaw kami ni Adrian tapos statue lang si gej :(((

Nice shots, Mark.

Eto na 13!!!! Di ko alam pero putangina napaluha ako. :’(

Hericane, my favorite. Dama ko pre.

pink skies ♡ dito talaga ako nag imagine eh.

this is how it’s supposed to feel, i’m in love with how this feels *sabay hawak sa kamay ni gej*

SUPER FAR, NABUHAY SI MARK AT GEJ KASI ALAM NA NILA ANG SONGS LOL

ILYSB <3 kala ko stripped kakantahin nila.

AYUN TAPOS ANG CONCERT WOOOHHH WALANG BOSES PICTURE PICTURE MUNA BAGO TUMAKBO SA NOVOTEL

Ayun takbo kami sa Novotel para pumunta ng Penthouse tangina ready na lahat ng camera ko tapos pag open ng elev may elev dude HAHAHA atras yung dalawa eh tawa ako. tapos pasok nalang kami sa kwarto, si gej tinry umakyat di daw pwede need may access :( ayun pinix ko nalang si adrian. hahahaha

HAHAHAHA tawang tawa ako

Hiatus ako medj sa concert pero kagagaling ko lang ng IV of Spades nung Feb. Ang saya saya talaga, kung pwede lang attendan ko lahat ng concert!!!