#acteren

[carolinesandersevents]

GRATIS E-HUMORBOEK

[twafordizzy]

Remco Campert: poëzie is een teken van leven

bron beeld: vn.nl De in 2022 overleden dichter en schrijver Remco Campert komt voorbij in Onvergetelijke verzen van Paul Claes. Zoon van de dichter Jan Campert en actrice Doekie Broedelet leidt dat tot de belangstelling voor taal en wat woorden vermogen. De combinatie van dichtkunst (het onzegbare zeggen) en acteren (de werkelijkheid verbeelden door woord en gebaar) sturen Remco in een richting…

[onnodig-genederlands]

so-so-fried-ren.tumblr.com/post/730400911364603904/this-new-kafka-story-goes-hard

Stel je voor dat je op een dag op komt dagen op werk en mensen zijn van "Jezus Christus er is hier een lijk", drijven je naar een achterkamertje en iedereen die je ziet is het er mee eens dat er nu een lijk is waar jij zit, met de gepaste hoeveelheid schok en afschuw. Je denkt dat het een soort grap is die ze uithalen, maar de mensen waarvan je weet dat ze niet van geintjes houden, of die niet zo goed zijn in acteren, behandelen je als een lijk. Ze gaan ongemakkelijk heen en weer tussen over je praten alsof je er niet bent, en vriendelijk vragen of je stil kunt zitten terwijl ze uitvogelen wie ze horen te bellen in het geval dat er willekeurig een dood lichaam op komt dagen.

ambulancepersoneel komt langs, bestuderen je grondig en zijn het er mee eens dat hoewel ze geen duidelijk teken van overleiden kunnen zien, je inderdaad dood bent, en vragen je in de ambulance te klimmen. Je wordt meegenomen naar de tijdelijke lijkenopslag van het ziekenhuis.

Onderweg vraag je of dit soort dingen vaak gebeuren, en terwijl ze je niet aan willen kijken, is het ambulancepersoneel het ermee eens dat ze nog nooit een pratend lichaam hebben gehad, al trekken ze het feit dat je uit jezelf beweegt niet in twijfel.

Je wordt uiteindelijk naar het mortuarium geleid, waar je een plaat krijgt aangewezen om op te liggen, en inmiddels stel je geen vragen meer en klim je op de kadaverplank en ga je liggen, misschien doe je een dutje, met geen idee wat er nu gaat gebeuren.

Dan wordt je wakker als iemand het mortuarium binnen loopt, en die zich absoluut de tering schrikt als je beweegt en ze zijn zo van: "gast, wat de fuck, je hoort hier niet te zijn. Dit is een plek om dode lichamen op te slaan." En als jij bent van: "ah, sorry man, ik dacht dat ik een dood lichaam was," hebben ze geen idee of je een grapje maakt of niet, en het boeit ze niet, je wordt weggejaagd.

En je gaan gewoon naar huis en je doucht, komt gewoon weer naar werk de volgende dag en niemand vraagt zich iets af.

En dat is min of meer hoe die mieren zich waarschijnlijk voelen als wetenschappers hun besproeien met Het Feromoon Waar Dode Mieren Naar Stinken, en rondhangen o[ de dodenmierenhoop totdat de geur wegtrekt."

"Ik zat te wachten op de onthulling van wat voor sociaal issue dit een metafoor voor was, dus het einde sloeg me recht in het gezicht."

"Dit nieuwe Kafka verhaal gaat snoeihard."

[onokarsono]

Het publicatiedatum hulpsite voor onderzoekspapieren vanuit eentje webste traceren wikiHow Villa30 Atelier

Capaciteit Hulpsite voor onderzoekspapieren | gelegenheden frui freak Publiekswebinar: Nadenken afgelopen moeten plu misgaan wegens de achterste levensfase Biedt u frui cocktail megaways slot zeker jackpotfunctie Frui cocktail demomodus kosteloos performen De publicatiedatum va een website opsporen wikiHow Frui cocktail megaways van red tiger ofwe gij nu gaat wegens het acteren va slots, maar…

[jurjenkvanderhoek]

BEELDSPRAAK VAN BRILSLANG EN BOKTOR, OLIFANT EN NEUSHOORN

De dieren die Jan Bouwstra laat acteren in filosofische fabels zijn precies als mensen. Met dezelfde mensen-wensen en dezelfde mensen-streken. Maar het Grote Dierenbos uit de Fabeltjeskrant is een poppenhuis vergeleken met het landgoed waarop de brilslang, de boktor en de andere dieren elkaar bevragen over leven en zijn. De lezende mens zou willen zo diepzinnig te kunnen mijmeren als de neushoorn en de olifant of de krekel en de egel dat doen. In de korte verhalen van schrijver, dichter en biochemicus Bouwstra verlaagt hij de hoge drempel van zware filosofische kwesties op een lichtvoetige wijze. Door de dieren uit zijn rijk beschouwend voor het voetlicht te zetten, maakt hij de wijsbegeerte tot een lust voor het begrip. Het gedachtegoed en de levensvisie van de muis en de kikker of de pad en de uil zijn het meer waar mijn denken en doen in spiegelen. Stille wateren, diepe gronden.

Een fabel is een verzonnen verhaal met een moraal waarin dieren de hoofdrol spelen. Maar deze korte verhalen van Bouwstra, amper meer dan twee bladzijden lang, schijnen helemaal niet denkbeeldig of onwerkelijk. Deze belichten wezenlijke gebeurtenissen, enkel zijn de hoofdpersonen geen mensen maar dieren. Ze hebben de animale eigenschappen die de schepping hen heeft ingeprent, en de karakteristieken die hen door de mensen zijn toegedicht. Daarin zijn ze zelf gaan geloven en hebben deze rangorde als van nature aangenomen. De sluwe vos, de wijze uil, de pad die de leiding neemt. Terwijl Bouwstra hen menselijke kenmerken toeschrijft of eigenlijk kwaliteiten die een mens als ik wel zou willen hebben. De dieren denken kinderlijk na over volwassen onderwerpen als liefde, schoonheid, macht, vriendschap, tijd en taal. Ze benaderen deze naïef en onbevangen, maar worden dan weer wel door wijze dieren terecht gewezen, worden levensvragen beantwoord. Want er zijn altijd betweters en beterweters, in welke samenleving dan ook.

Er wordt in de fabels van Bouwstra vaak en veel nagedacht bij zonsondergang of in het schemerlicht van de nieuwe dag. Op momenten dat het verstand wegdrijft, de sfeer zich opent voor een bezinning op het bestaan. De schrijver weet die ogenblikken poëtische stemmingen toe te dichten. ‘Die ochtend werd het licht in dauw verpakt tot kleine diamantjes die even schitterden in het mos om daarna te verdwijnen. (…) Het was vroeg in de ochtend, de dag twijfelde over wat zij worden wilde, totdat de zon door de wolken heen brandde en het bos begroette met haar stralen. (...) Het ruisen van de bomen werd gesponnen in de stilte van een blauwe hemelkoepel, die ver boven alles uitreikte. (…) Het was ochtend en de nevels losten op, terwijl de uren van de dag werden uitgegoten over een bos waarin de dieren ontwaakten.’

In dat bos van de dieren lijkt de Hof van Eden zich schuil te houden, maar net na het moment van de zondeval. De dieren weten nog niet dat er is gesnoept van de appel, dat de mens in een oogwenk weet van goed en kwaad. In een bliksemflits interpreteert de mens voortaan subjectief ethische waarden, beseft wat leven is en dat er iedere dag een nieuwe keuze is tussen twee kwaden. De dieren zijn nog in gedachten bij dat tijdpunt van de ongerepte schepping, zo zoals de wereld bedoelt is of was. Maar toch sijpelt al het dierlijke in het menszijn door en andersom. Bij de diepe gedachten, het lessen van de dorst naar kennis van het bestaan, moet het lichaam gevoed worden. Dus kan een rups waarmee een gesprek is gevoerd of een muis die een retorische vraag heeft gesteld zomaar pardoes worden opgepeuzeld door de merel of de uil, de pad of de brilslang. Niets dierlijks is de beesten vreemd.

Jan Bouwstra schrijft om een landschap te scheppen in zijn hoofd, waarin hij ronddoolt en geniet van de verschieten die verschijnen. En waarin diverse dieren vertellen waar hij zelf mee rondloopt. Hij is zijn dieren. ‘Ik alleen kan leven in het landschap dat ik creëer van mijn gedachten’, laat hij de uil plechtig zeggen, ‘ik volg de route die mijn dromen mij wijzen door dat landschap heen. Ik bedenk niet waar ik naartoe ga, ik volg alleen de weg.’ Het is alsof ik hem, de schrijver van de fabels, zelf de worden hoor formuleren. “In fabels meng ik metaforen”, schrijft Bouwstra in zijn voorwoord, “filosofische gedachten, fantasievolle invallen en humor tot miniatuurtjes die boven mij uitstijgen, alsof ze geschreven zijn door iemand die ik niet ken.” In die kleine formaat teksten kan hij zich verplaatsen in de gedachten van de dieren. Kan hij met zichzelf in tweespraak zijn, een dialoog voeren terwijl hijzelf het antwoord weet of denkt te weten op prangende levensvragen. Hijzelf is de reis en elke dag is hij het uitzicht van zijn ziel. Maar niet iedereen kan zo anders kijken of hoort wat de reisgenoot zegt. Het verhaal gaat soms het ene oor in en het andere uit, ofwel is het alsof de woorden om je heen zwerven zonder een weg naar binnen te vinden. Wat is de zin van het leven, wat is het nut van bestaan. De hele diergaarde vraagt zich dat af en de helft denkt het te weten.

Dromen is schuilen in jezelf, houdt Bouwstra in de hoedanigheid van luiaard mij voor. Hij schrijft woorden die behoefte voelen om betekenis te zijn. Terwijl ik ze lees besef ik mij dat deze in een moment verblijven dat nooit terug komt, een ogenblik waarin vervolgens een nieuw zijn plaatsneemt. Of, zoals de mier bij de dageraad opmerkt, dit uur heeft nooit eerder bestaan. ‘Elke seconde krijgen wij iets wat daarna weer weg is en nooit terugkomt.’ Wat later zegt de mier, die even wijs uit de hoek komt als de uil: ‘De tijd is niet van ons, maar wij zijn van de tijd.’ En nog enkele oneliners die tot de verbeelding spreken zijn in monden van verschillende dieren gelegd: Met twijfelen begint het onderzoek naar of iets waar is. / Het leven is niet te begrijpen als je eraan deelneemt. / Het denken maakt alles expres ingewikkeld omdat het denken daarvan leeft. / Jij bestaat alleen uit indrukken die anderen van jou hebben. / Kunst is een afdruk in de tijd van de beschaving.

Jan Bouwstra verzamelt woorden en schud ze uit op papier. Wanneer ik ze lees krijgen ze daarmee pas betekenis. Vormen deze beelden in mijn gedachten. Het klopt dus, het is waar dat de fabeldieren bang zijn dat ze alleen een verhaal zijn. Alleen een gelezen leven zijn, dat ze gewoon werden bedacht. Dat zij niet zelf speler maar het spel zijn. Dat er iemand anders in ze is die hen speelt. ‘Wij zijn onderworpen aan iemand waarvan wij denken dat wij het zijn. Waardoor wij naar elkaar toe worden bewogen zonder te weten waarom. Of van elkaar af.’ Sommige vragen verdienen geen antwoord. Diverse antwoorden hebben geen vraag. Of zoals de brilslang opmerkt: ‘Ik ontdekte ineens dat ik niet de gedachte van iemand anders ben, ik ben de gedachte van mijzelf!’ ‘En anderen hoeven dat niet te snappen, want als iedereen begrijpt wie jij bent, dan ben jij niet bijzonder meer’, voegt de mier daaraan toe.

De brilslang, de boktor en de andere dieren. Filosofische fabels. Jan Bouwstra. Met illustraties van Angela van der Meulen. Uitgeverij Noordboek, 2024.

[gezondheidnederland]

Voorkom klachten en uitval met een preventieve gezondheidscheck van Min110. Wij beschikken over diverse testen en kunnen desgewenst acteren middels behandelingen.

[ilovetheater-nl]

Kinderauditieoproep Anastasia de musical

Bij Greg & Baud Productions houden wij op 29 september de kinderaudities voor Anastasia de musical! Op zoek naar een kleine Anastasia en een kleine Aleksej. Hieronder vind je hier meer informatie over. Zouden jullie onze oproep willen delen? Alvast bedankt! ————– Ben jij dol op acteren, dansen en zingen? En heb je het altijd al leuk gevonden om mee te spelen in een musical? Kom dan auditie doen…

[lolaumarova-breitner3]

Opdracht: Kunstautobiografie

Ervaringen met kunst en cultuur

Binnen mijn gezin en in ons land van herkomst was er weinig ruimte voor creativiteit of artistieke vrijheid. Toen we naar Nederland verhuisden, ontdekte ik die vrijheid op de basisschool, waar ik vrij kon tekenen en werd aangemoedigd om meer te experimenteren. Deze creatieve verkenning zette zich voort op de middelbare school, waar tekenen mijn favoriete vak werd. In mijn jeugd was ik echter als rebelse puber minder geïnteresseerd in andere kunstvormen zoals theater of muziek. Deze interesse heb ik door de jaren heen ontwikkeld, wat heeft bijgedragen aan de persoon die ik nu ben.

Kennis en ervaring als deelnemer aan verschillende kunstdisciplines

Ik ben afgestudeerd als grafisch vormgever en heb een sterke passie voor experimenteren met verschillende vormen van beeldtaal. Mijn werk is divers, variërend van grafische experimenten met nieuwe software en typografie tot het slopen van vazen om ze op een vernieuwende manier te herstellen en hun functie te onderzoeken. Mijn creatieve proces draait om de vraag "En wat als ik het zo doe?". Ik sta altijd open voor het leren van nieuwe vaardigheden en het verbeteren van bestaande. Dit weerspiegelt zich ook in mijn werk als docent, waar ik de jeugd aanmoedig om vrij te creëren, te experimenteren en risico’s te nemen. Voor mij is "nee" slechts een beginpunt; "ja" is altijd mogelijk om te creëren.

Mijn ervaring als maker ligt vooral bij beeldende kunst, hoewel ik veel vrienden heb die dansen of theater maken. In een ander leven had ik misschien danser kunnen zijn, maar in dit leven geniet ik vanuit het perspectief van een beeldend kunstenaar en docent van deze disciplines. Hoewel dans, theater en film mij interesseren, liggen mijn sterke punten niet bij de uitvoerende kant van deze kunstvormen. Ik sta er echter open voor om als kunstenaar en docent deze disciplines te leren kennen en toe te passen op mijn eigen werk om zowel mijn beeldende werk te versterken als persoonlijk te groeien.

Muziek vormt voor mij een uitdaging. Hoewel ik van muziek en dansen houd, is mijn gevoel voor ritme beperkt. Ik heb nooit de behoefte gehad om een instrument te spelen, maar ik luister wel graag naar allerlei soorten muziek. Als docent voel ik niet de behoefte om muziek als discipline te onderwijzen, maar ik ben wel geïnteresseerd in de creatieve mogelijkheden van het combineren van muziekstukken of geluiden met mijn beeldende werk, zoals werken met audio en film.

Kennis en ervaring als toekomstig CKV-docent

In mijn werk als docent lijkt het mij waardevol om technieken uit het theater toe te passen, omdat ik creëren vaak associeer met acteren. Ik geloof dat kunst maken een soort toestand is waarin je in een flow raakt, en dat je hier soms bewust naartoe moet werken. Theateroefeningen, zoals opwarmingen of rollenspellen, kunnen hierbij helpen.

Als toekomstig CKV-docent wil ik de vaardigheden uit verschillende disciplines inzetten om leerlingen te leren kijken naar kunst in al haar vormen. Ze hoeven niet per se te dansen, acteren of muziek te maken, maar ik wil ze inspireren om te luisteren, kijken en ervaren. Het gaat erom dat ze verder leren kijken dan wat ze al kennen, en nieuwsgierig blijven naar de vele verhalen die verscholen liggen in de kunst en cultuur om hen heen.

Leerdoelen voor de CKV-module

Als toekomstig CKV-docent wil ik graag leren hoe ik verschillende kunstdisciplines effectief kan inzetten om leerlingen te helpen anders te kijken naar kunst en cultuur. Ik wil vaardigheden ontwikkelen om hen te stimuleren voorbij hun eigen ervaringen te kijken, en hen te leren open te staan voor nieuwe ervaringen. Ik wil ze laten zien hoe ze de bijzondere bewegingen van het leven kunnen ontdekken in de verhalen die door middel van alle verschillende kunstdisciplines worden verteld.

[pandabytes]

Timothy Olyphant schittert in diverse rollen: een diepgaande analyse van zijn carrière van Justified tot Santa Clarita Diet. #TimothyOlyphant #Acteren #Justified #Versatiliteit...

[de-meerpeen]

Musical Talent speelt indrukwekkende musical Pay it forward

Er op uit: 'Musical Talent speelt indrukwekkende musical Pay it forward'

WIERINGERWERF – De Talent Academy zet zich in om getalenteerde jongeren te ondersteunen in hun passie om te zingen en acteren. Eerder zette de showgroep Musical Talent al Anastasia de musical en The Lion, The Witch and The Wardrobe op de planken van Theater het Vikingschip in Den Oever. Voor dit seizoen stond er een hele nieuwe uitdaging te wachten, namelijk de musical Pay it forward. Met deze…

[creatievegert]

Fight Night - Ontroerend goed (kijkbezoek theater)

Fight Night is een interactief theater waarbij je niet alleen toeschouwer bent, maar zelf een invloed hebt op de voorstelling. Vijf acteurs worden gepresenteerd als kandidaten in een bokswedstrijd over acht rondes. Iedereen in het publiek krijgt een stembakje om na elke ronde hun stem uit te brengen, waardoor we de loop van de voorstelling bepalen en uiteindelijk de winnaar kiezen.

Het interactieve aspect van de voorstelling, waarbij het publiek de loop van het verhaal bepaalt, zorgt meteen voor spanning en nieuwsgierigheid. De donkere peignoir die de acteurs aanvankelijk aan hebben brengt je meteen in de sfeer van een bokswedstrijd. Dit wordt ondersteund door de vierkante vorm van het podium en de speciale micro die boven het podium hangt. Het is donker, de afwisseling van muziek en stilte bouwt de spanning op. De kandidaten worden in een spotlight gezet, waardoor ze als sterren voorgesteld worden, die het in de arena tegen elkaar zullen opnemen. De speaker is de eerste die verbaal contact maakt met het publiek. Zijn kledij en manier van spreken geven de alure van een grote show mee. Deze scene had mijn aandacht meteen beet en creëerde grote verwachtingen.

.

Later kon de voorstelling deze verwachtingen toch niet helemaal inlossen voor mij. Het geheel vorderde voor mij nogal traag, waardoor mijn aandacht soms afzwakte. De acteurs bleven erg in een "ik ben aan het acteren"-vorm spelen, waardoor ik nooit helemaal in het verhaal gezogen werd.

Inhoudelijk vond ik het wél een sterk concept. Vanuit een ervaring stelt het het systeem van de democratie aan de kaak. Tegelijk confronteert het je met je eigen keuzes. De stemrondes boden geen duidelijke context of inhoudelijke standpunten, waardoor ik gedwongen werd te kiezen op basis van een eerste indruk en sympathie. Hier was dit zeer duidelijk, maar ook in de realiteit zal dit mijn keuzes meer beïnvloeden dan ik zelf wil geloven.

De eerste keer waarbij ik het gevoel had dat iemand echt mijn stem hed gewonnen, was bij een gedachte-experiment dat een kandidaat voorstelde: wat als iedereen nu op mij stemt, en we halen 100%, dan zou voor de eerste keer in de geschiedenis, iemand echt de stem van het volk vertegenwoordigen. Ik vond dit een mooie gedachte. Er zat voor mij een stuk hoop in. Wat als we allemaal voor hetzelfde zouden gaan, wat zouden we dan kunnen bereiken? Ik stemde erop. We haalden 25% van de stemmen. De genuanceerde, "laat ons niet te erg van stapel lopen"-kandidaat, kreeg de meerderheid achter zich. Dit was een confronterend moment voor mij. Ik zie er voor een groot stuk de maatschappij in terug. Voor mij lijkt een keuze maken, denkende vanuit het geheel, een evidentie. Toch lijken veel mensen op elkaar te zitten wachten om de eerste stap te durven zetten.

Fight Night heeft me doen nadenken over hoe keuzes soms tot stand komen. Vaak is het kiezen tussen gemak, en je diepere waarden volgen. Zo ben ik bij de laatste stemronde blijven zitten en heb ik gestemd voor de laatste kandidaat. In plaats daarvan had ik mijn bakje kunnen inleveren, en zo aangeven dat ik het niet eens ben met het systeem. Ik deed het niet, uit gemakzucht. Dat is zeker een gedachte die blijft hangen. Wat doe ik allemaal, en vooral wat doe ik niet, uit gemakzucht.

Toch voelde het alsof het stuk soms de grenzen van die confrontatie niet volledig opzocht. Het had me harder kunnen pushen, me uit mijn comfortzone kunnen trekken om echt onze overtuigingen te verkennen. Misschien had het wat eerder en vaker de grenzen kunnen opzoeken, zodat de confrontatie meer naar de oppervlakte kwam. De rebel in mij kon naar mijn aanvoelen meer geprikkeld worden.

[keynewssuriname]

FIFA-futsal referee Anthony Terborg: het was leerrijk voor mij

Suriname was tijdens de afgelopen strijd om het Concacaf zaalvoetbal kampioenschap (13-20 april) in Nicaragua niet alleen door het nationaal team vertegenwoordigd. Op het regionaal evenement maakte de enige Surinaamse FIFA-futsal arbiter, Anthony Terborg, zijn debuut. Het werd een succesvol toernooi voor de official. “Ik ben het hele toernooi gebleven en was actief vanaf wedstrijd 1 tot en met de kwartfinale”, zegt hij trots. “Het was leerrijk voor mij.” Een bijzondere eer voor de scheidsrechter, die als eerste Surinaamse zaalvoetbalreferee op dit niveau heeft mogen acteren. Hij was eerder in 2022 ook present in Guadeloupe tijdens de Caribische Spelen. Terborg maakte zijn opwachting bij 5 wedstrijden en had zelf de leiding bij de ontmoeting tussen Dominicaanse Republiek en Trinidad en Tobago. Naar zeggen van de official geen moeilijke wedstrijd. “Er is niets noemenswaardig gebeurd.” Hij vertelt verder dat er 2 video's van zijn partij als voorbeeld werden genomen “om aan te geven wat er bedoeld wordt met enkele punten aangaande de law of the game.” De leerrijke ervaring legde voor de Surinamer bloot “hoe op topniveau op te treden. Het ging namelijk om WK-kwalificatiewedstrijden.” Behalve de strijd om de regionale titel konden de vier halve finalisten zich voor het eindtoernooi van het wereldkampioenschap zaalvoetbal later dit jaar (14 september-6 oktober) in Oezbekistan plaatsen. Hij meent dat zijn optreden in Nicaragua niet veel verschilde met Suriname. “Alleen zijn wij in Suriname niet gewend met het fysieke spel. Op dit toernooi ging het meer om tactische overtredingen die moesten worden afgestraft.” Volgens Terborg was er bij de evaluatie voor wat betreft verbeterpunten weinig tot niets aan te merken. “Op andere punten zijn ze niet ingegaan.”Het is nu de taak van de official om fysiek in vorm te blijven in afwachting op de eerstvolgende uitnodiging. Verder is van belang dat hij zich blijft verdiepen in de regels. Aangezien Terborg al een hele poos niet actief is geweest als zaalvoetbalarbiter, vroeg Keynews hem of dit geen effect had? De official verwees naar buitenlandse collegae, die in hun land soms 1 keer in het jaar of soms in de 2 jaar een 2 daags toernooien hebben. “Wat je hebt kan je niet kwijtraken tenzij jij ervoor kiest. En ik kies voor behoud. Ik ben en blijf in shape, omdat ik nog actief ben op het veld.” Met het laatste doelt hij op zijn huidige functie als veldvoetbalscheidsrechter. Overwegend actief zijn in de veldvoetballerij brengt volgens hem geen verwarring met de zaalvoetbalregels. “De regels komen nogal overeind. Alleen gaat de beoordeling sneller en heb je weinig tijd om na te denken over de toepassing.” Panama won uiteindelijk in een spannende finale met 4-3 van Cuba. Beide landen knokten voor hun eerste Concacaf zaalvoetbaltitel. Voor Cuba kwam het verlies zwaar aan, omdat het eiland zijn vijfde finale verloor. Guatemala verraste in de strijd om brons viervoudig kampioen Costa Rica door met 3-0 te winnen. Het was trouwens de derde opeenvolgende editie (2016, 2021 en 2024) dat Guatemala het brons veroverde. Costa Rica was in de groepsfase met 3-1 sterker dan Suriname. Terborgs deelname aan het Concacaf kampioenschap betekende ook/tegelijkertijd waardering voor zijn werk. Hij en collega Prishad Autar werden namelijk vorig jaar kort vóór aanvang van de play-offs door de Surinaamse Zaalvoetbalbond (SZVB) bedankt. De organisatie deelde middels een brief, van 1 december 2023 en ondertekend door SZVB-voorzitter Riaz Habiboellah, de officials mee dat zij vanwege indiciplinair gedrag geen gebruik meer wenst te maken van hun diensten. Deze stap wekte bevreemding, aangezien Terborg en Autar over het algemeen als de 2 beste zaalvoetbalarbiters worden beschouwd. Naar verluidt had de futsalorganisatie de fluitisten stilzwijgend opzij gezet. De referees merkten namelijk op dat zij niet werden ingedeeld voor wedstrijden en vroegen middels 2 brieven (9 en 21 november) naar opheldering. Volgens Terborg is de aanleiding voor dit handelen van de SZVB hun deelname aan een futsalrefreshment cursus in buurland Guyana oktober vorig jaar. In tegenstelling tot wat de leiding van de SZVB beweerde zegt Terborg sinds augustus te hadden gemeld dat hij in oktober een cursus in Guyana zou volgen. “De voorzitter vond dat wij niet hebben gemeld. Hij heeft via de coördinator van de futalreferees een spoedbijeenkomst opgeroepen om dit met ons te bespreken. Ik bleef erbij dat ik wegga voor mijn cursus, omdat ik FIFA-referee ben en deze kans niet gaat laten liggen.” Naar zeggen van Terborg heeft hij nooit een refreshment training van de SZVB gevolgd. “Twee jaren geleden was er wel een fysieke cursus zoals in Guyana met dezelfde instructeurs.” De official legt uit dat dezelfde cursus 2 keren online werd gevolgd. “Het is altijd de Surinaamse Voetbal Bond (SVB) die trainingen initieerde. Hoe de samenspraak ging ben ik niet van op de hoogte”, benadrukt hij. Terborg legt uit dat futsalreferees slechts bijeenkomen voordat de competitie aanvangt. “Dan hebben wij een bijeenkomst om enkele punten te bespreken, maar ik zie het niet als een cursus. Na deze bijeenkomst komen wij meestal voor andere zaken bij elkaar.” Intussen zijn de officials al geruime tijd actief als veldvoetbalarbiters in de Suriname Major League. Terborg verduidelijkt dat zijn deelname aan het Concacaf kampioenschap geen aangelegenheid van de SZVB is. “Ik ben een FIFA-referee. Wanneer de uitnodigingen komen gaan die via de formele weg (SVB). Uiteindelijk is het de moederbond (SVB) waarmee de FIFA werkt”, legt Terborg uit. De SZVB valt onder de paraplu van de SVB. Terborg is resoluut in zijn oordeel over de zaalvoetbalorganisatie. “Ik kijk niet naar wat de SZVB wel of niet wil doen. Uiteindelijk gaat het om mijn ontwikkeling en groei. Ik ben nog steeds open minded en wil dat een ieder die op mijn niveau wilt komen hun uiterste best doet.” Over een mogelijk herstel van de breuk stelt Terborg: “Ik heb geen problemen met niemand. Tenslotte gaat het om mij als individu. En als de acceptatie vanuit de bond (SZVB) moeilijk te begrijpen is kan ik er niets aan doen. Uiteindelijk gaat het om de sport ontwikkeling en dat kan ook zonder mij.” De official zegt zich vrij te kunnen bewegen, aangezien hij geen contract met de futsalorganisatie heeft. Read the full article

[sannedesmet]

©

Waarom moet je een pil nemen om in orde te zijn? Waarom moest heel men leven een hel zijn? En ik kan geen ziel meer vertrouwen sinds ik vier ben. Ik fake een glimlach en ik doe het zo feilloos. Zet een schakelaar om. Ik heb door het bos gelopen en naar men ziel gezocht. Alsjeblieft god, help me, mijn hele lichaam doet pijn. Het is gek om te zitten en je af te vragen hoe de geest werkt. De enige keer dat het goed met me gaat, is als ik wiet rook. Besluiteloosheid bij alles wat ik doe. Ben ik een gevangene van mijn verleden? Ik ben niet oké, er is geen ontkomen aan. Ik rook al mijn pijn weg om mijn hersenen te verdoven… Want in mijn hoofd is het dezelfde shit op een andere dag. Er valt niets meer te zeggen. Ik weet dat ik alleen beter ben. Het is een perfecte weergave van mijn leven. Ik heb geen enthousiasme in mijn hoofd, het is zo verwarrend. Angst, onrust,…. Ga alsjeblieft weg! Ik ben het beu om te acteren en te doen alsof het goed met me gaat. Op de daken schreeuwen waar ben ik fout gegaan? Iedereen gaat weg, had het al die tijd moeten weten. Ik ben niet oké, er is geen ontkomen aan. God, haal me hier weg.. Ik smeek je.

[denimbex1986]

Andrew Scott will soon be seen in All Of Us Strangers , a fantasy drama about a man who becomes romantically involved with his mysterious neighbor. According to him, his acting played a role in his acceptance of his homosexuality, he said in an interview. You may know Andrew Scott from Fleabag . From the end of January he can be seen in All Of Us Strangers , a film with a special story: a screenwriter returns to his parental home and enters into a relationship with a mysterious neighbor. Then he discovers that his parents seem to be alive just as they were on the day they died, thirty years ago.

'SHE SELLS SEASHELLS' AGAINST THE LISP

One of the leading roles is played by Scott, who said in a recent interview with The New York Times that acting has helped him embrace his sexuality. And that's not all. It started with Scott having a lisp as a child. “I started taking speech lessons to get rid of that. I had to say 'She sells seashells' seventeen times a day. I found those lessons boring, but in the end they became drama lessons. I was shy and terrified, but then someone said, 'Get up and do an improvisation!'. That felt like a liberation.

Thanks to his growing self-confidence, he felt so free that he dared to embrace his homosexuality. “When I was eighteen or nineteen, I was playing gay characters, but I wasn't out of the closet yet. A lot of people in the industry are queer, so I was surrounded by them and little by little I started to gain confidence.”

KEEP YOUR SEXUALITY A SECRET

A few weeks earlier, Scott had said that early in his career he was advised to keep his sexuality a secret. “I was encouraged by people in the industry who I really admired and who had my best interests at heart to keep it to myself. I understand why they gave that advice, but I'm glad I ultimately ignored it.”

Although Scott has no regrets about coming out, he sometimes finds it "exhausting" to talk about it. “Sometimes I find the lusty way we talk about it a little tiring. Although I think it is important to talk about it.”

[onokarsono]

5 eur gokhuis: stortregenen per 5 4 rijen online gokkasten lijst Club BetCity Bank

Afwisselend gij volgende staat arbeiden u online casino’s over de meest bonussen. Het 4 rijen online gokkasten lijst grootste meevaller vanuit gelijk gokhuis behalve premie zijn deze jij mits acteur gratis kunt acteren plusteken gij casino kunt toetsen buitenshuis deze jou jij afzonderlijk strafbaar hoeft erbij wagen. Continue reading 5 eur gokhuis: stortregenen per 5 4 rijen online gokkasten…

[jurjenkvanderhoek]

EEN LEGERING VAN HUMOR EN GEESTIGHEID

Het tekenen is allang geen ondergeschoven kindje meer in de kunst met een grote K. Was het eerder de aanzet voor een kunstwerk, in schets de opzet van een schilderij of beeldhouwwerk, nu is het een volwaardige solitaire compositie in zichzelf. De tekening kan nog wel de opstap zijn om een vorm in de vingers te krijgen, maar het kan tevens de resulterende uitdrukking best al zijn. Het tekenen is een volwaardige kunstvorm. De tekenaar is een professionele kunstenaar.

Tekenen kan in alle stijlen en binnen alle stromingen plaatsvinden. Maar het isme van Peter van der Weij is nauwelijks in een vakje beschikbaar, daarom heeft hij zelf een stroming bedacht en daaraan een naam gegeven: inkisme. Want alle tekeningen die hij produceert worden getekend met kroontjespen en inkt, zwart dan wel wit. Ook wel maakt hij gebruik van een penseel om zwarte vlakken in te kleuren. In zijn uitgave INKISME heeft Van der Weij een selectie tekeningen samengebracht, die hij in de afgelopen drie jaar heeft gemaakt. Het zijn realistische composities overgoten met een dikke vleug sur. Deze surrealistische kunstwerken komen uit de pen van de morosoof, zoals hij zich in het boekwerkje aan mij voorstelt. Hij is een waangeleerde, zijn tekeningen zijn van een bizarre en ongerijmde kwaliteit. Niet ontsproten uit zijn brein. Daar heeft zich een vogelpaar met drie kuikens gevestigd, althans in zijn weelderige haardos. Zijn brein spuit uit een inktpot en Peter meldt zich als een duvel uit een doosje.

Het brein, de klomp hersenen, is wel een inspiratie voor deze tekenaar die met zijn werk uitstekend zal passen in een satirisch stripblad als MAD magazine. De hersenen krijgen uit zijn pen verschillende functies en gedaanten. Niet alleen is het een orgaan om handelingen mee aan te sturen, om te beseffen dat je er bent, om gedachten te lezen en om zaken te onthouden voor deze vergeten zijn. De hersenen kortom zijn het hart van het lichaam. Maar Van der Weij neemt die harde schijf uit de behuizing en geeft het de ruimte in de cloud. In zijn gedachten, of moet ik schrijven in zijn waanideeën, is het brein een brain fish. Een nieuwe loot aan het geslacht van straalvinnige vissen uit de familie van hengelaarvissen, levend in de diepere zeeën. Nogal haatdragend met zijn scherpe tanden. Het brein lijkt verder een kazige lekkernij voor muizen, echter het gepieker en getob over kleinigheden trekt de ongediertjes juist aan. Het brein is geen kip zonder kop, maar een hond zonder hoofd die zijn meningen overal stinkend uitpoept. Het brein steekt als een struisvogel de kop in het zand: "This is my point of view! Do your own research!"

Ik kan het zo gek niet bedenken of Peter van der Weij doet het voor mij. Want woont het brein in een slakkenhuis dan is dat langzaam denken. Hersenen kunnen gegeten worden als rijkgevulde Big Mac. Want het consumeren van hersenkronkels zal een mens slimmer maken, vooral wanneer er een boek tussen sla en komkommer steekt. Een gestreepte trui hangt aan de lijn of is in gevecht met een knaapje. Ook verpleegt de trui gedachten en geeft het brein de fles. Van der Weij is kortom geobsedeerd door het intellect dat huist in de bovenkamer. In zijn idee kan het meer dan opgesloten acteren en produceren. De tekenaar is hersenchirurg en bevrijdt de kronkels om er paddenstoelen mee te potdekselen, een brood van te bakken dat aangesneden zicht geeft op de sterrenhemel.

Op verschillende bladen portretteert de tekenaar zichzelf gestoken in die eerder genoemde gestreepte trui. Heel bedachtzaam is de plaat waarin hij uit een schilderijlijst probeert te breken, want trekt hij mij in de tekening of trek ik hem eruit. En hij voelt zich de tovenaar van verveling wanneer de inspiratie niet wil vlotten en het blad maagdelijk leeg blijft. De lusteloosheid is eentonig. De kunstenaar denkt evenwichtig en jongleert met het penseel. Peter van der Weij benadert het vak ambachtelijk. Als tekenaar zwart hij de witte vellen. Maar hij is ook kunstenaar in het hier en nu, dus kleurt hij tekeningen digitaal in. Niet alle, alleen die welke deze invulling nodig hebben om meer dan normaal aan te spreken. Het ontwerp voor een affiche ter promotie van een tournee van enkele gitaristen bijvoorbeeld. Een surrealistische afbeelding van een locomotief die met een rij wagens over het spoor van een gitaarhals uit een veterschoen vertrekt. Een andere plaat geeft een blik in de ruimte met rondvliegende kledingstukken en sportschoenen. Het tilt op van puin in het heelal, een even groot probleem als de plastic-oceaan. Hoewel ingekleurd zijn het trieste platen.

Het is natuurlijk not done om het geheim van de tekeningen te ontrafelen. De afbeeldingen van Peter van der Weij moeten gezien worden en kunnen spreken zonder woorden, schreeuwen zonder geluid. Van der Weij heeft van het boekwerkje 500 exemplaren laten drukken; ze gaan als zoete broodjes laat hij me weten. Dus wees er snel bij om een exemplaar van dit kunstwerk, want dat is het boek op zichzelf al, te bemachtigen en te bezitten. Het is de moeite en het geld waard. De tekenaar heeft bij de tekeningen overigens zelf titels geschreven om deze toch nog enige duidelijkheid te geven. Maar feitelijk zou het zonder die naamgevingen moeten kunnen. Van der Weij heeft zo'n eenduidige manier van werken dat de betekenis in een enkele blik vanzelfsprekend zonneklaar kan zijn. Mits de beschouwer een fantastische manier van kijken heeft. Fantastisch in de zin van met een grote dosis fantasie. Want Van der Weij als rechtgeaarde morosoof heeft een ongebreidelde verbeelding. Zijn imaginaire droomwereld kent nauwelijks grenzen. En is daar al een limiet aan dan passeert hij deze met een visum. Op reis in het onbewuste of beter het onderbewuste om gekte met wijsheid te verbinden. Deze legering smelt humor en geestigheid samen.

INKISME. inkttekeningen met kroontjespen 2020-2023. Peter van der Weij. Eigen uitgave, februari 2024.