#achterlicht

[cactusklas]

De groene ridders en schildknapen hielden vorige woensdag een fietscontrole 🚲 !

Heel wat horizonners waren in orde, maar bij een aantal ontbrak hier een daar een reflector, voor- of achterlicht of een bel die je door de hele school hoort galmen! 🔔💡

[defietssite]

High Speed E-bike helm plicht

Vanaf 1 januari 2017 heeft de Nederlandse overheid de regelgeving voor het dragen van helmen op high-speed e-bikes, ook wel bekend als speed-pedelecs of S-EPAC's, aangepast. Berijders van deze snelle elektrische fietsen mogen nu een High speed e-bike helm dragen die voldoet aan de NTA 8776 norm, als alternatief voor de bromfietshelm (ECE R22). Deze verandering komt voort uit de behoefte aan betere bescherming bij hogere snelheden en biedt meer flexibiliteit voor gebruikers. Ontwikkeling van de NTA 8776 Norm De NTA 8776 norm is ontwikkeld door het Nederlands Normalisatie-instituut (NEN) op initiatief van de RAI Vereniging. Deze norm is specifiek ontworpen voor high-speed e-bike helmen en houdt rekening met de hogere snelheden en risico's die gepaard gaan met het gebruik van speed-pedelecs. Het doel was om een helm te creëren die niet alleen de gebruikelijke bescherming biedt, maar ook extra bescherming voor de slapen en de achterkant van het hoofd. De ontwikkeling van de NTA 8776 norm vond plaats door een internationale projectgroep bestaande uit diverse partijen uit de fietsindustrie. Deze norm is nu beschikbaar voor fabrikanten, die hiermee veilige helmen kunnen ontwikkelen die voldoen aan de eisen van de nieuwe wetgeving. Kenmerken van de NTA 8776 High speed e-bike helm Een helm die voldoet aan de NTA 8776 norm lijkt uiterlijk op een standaard fietshelm, maar biedt extra bescherming door de verbeterde ontwerpkenmerken: - Hogere valsnelheid: Ontworpen om bescherming te bieden bij hogere valsnelheden. - Extra bescherming: Bedekt een groter deel van het hoofd, waaronder de slapen en de achterkant. - Certificering: Helmen worden getest en gecertificeerd volgens strikte eisen om aan de norm te voldoen. Deze norm is een belangrijke stap richting het verhogen van de veiligheid voor gebruikers van high-speed e-bikes. De verwachting is dat deze norm binnen drie jaar een Europese standaard zal worden, waardoor de veiligheidsvoordelen breder toepasbaar zijn. Beschikbaarheid en Vooruitzichten De eerste helmen die voldoen aan de NTA 8776 norm zullen naar verwachting enkele maanden na de introductie van de norm beschikbaar zijn. Fabrikanten moeten deze helmen nog ontwikkelen en laten keuren voordat ze in de winkels kunnen liggen. Merken zoals Cratoni, Kali, ABUS, en BBB Cycling zijn al begonnen met de ontwikkeling van dergelijke helmen. Cratoni Vigor: Deze hybride helm combineert de lichtheid en ventilatie van een fietshelm met de veiligheid van een motorhelm. De adviesprijs is € 249,95. Kali JAVA: Geschikt voor gebruik op speed e-bikes en voldoet aan de huidige bromfietsnorm. Prijs: € 169,-. ABUS Pedelec +: Deze helm voldoet aan de NTA 8776 norm en biedt extra functies zoals een LED-achterlicht en regenhoes. Prijs: € 139,95. BBB Cycling Indra: Deze helm is in ontwikkeling en zal een verlaagde achterkant en zijkanten bieden voor extra veiligheid. Cratoni C-94: Een nieuwe helm met een afstandsbediening en geïntegreerde verlichting die kan functioneren als verlichting, knipperlicht of remlicht. Regelgeving en Wetgeving De Nederlandse regelgeving is aangepast om deze nieuwe helmoptie te ondersteunen. Voorheen was het verplicht een R22 helm te dragen voor high-speed e-bikes, maar met de introductie van de NTA 8776 norm is er nu een alternatief beschikbaar. Deze verandering in de wetgeving maakt deel uit van een bredere inspanning om de verkeersveiligheid te verbeteren en de gebruikers van high-speed e-bikes beter te beschermen. Conclusie - High speed e-bike helm De introductie van de High speed e-bike helm NTA 8776 norm biedt een belangrijke nieuwe optie voor berijders van high-speed e-bikes. Met verbeterde bescherming en veiligheidskenmerken biedt deze norm een veiliger alternatief voor de traditionele bromfietshelm. Hoewel de beschikbaarheid van deze helmen nog in ontwikkeling is, kunnen gebruikers binnenkort profiteren van de extra bescherming die ze bieden. Read the full article

[rotterdamvanalles]

fietsers in een sneeuwbui op de Beukelsdijk, januari 1968.

Fietsers zijn al meer dan een eeuw wettelijk verplicht goed verlicht de weg op te gaan. Aanvankelijk volstond een lamp aan de voorkant: ��minstens één, voorwaarts een helder wit licht uitstralende lantaarn’, aldus de Motor- en Rijwielwet van 1905. Het gebruik van een achterlichtje of een reflector werd in 1927 verplicht gesteld.

De eerste fietsverlichting waren lantaarns op olie of met een kaars, later kwamen er petroleum- en carbidlantaarns op de markt. Vooral die laatste werden aan het begin van de 20ste eeuw veel gebruikt. Sinds de jaren 1880 bestonden er ook elektrische lampen, maar die waren zo duur dat ze maar zelden over de toonbank gingen. Pas na de Eerste Wereldoorlog veranderde dat. Dankzij dalende prijzen en technische verbeteringen raakte de door dynamo’s aangedreven verlichting steeds meer in zwang. Rond 1940 was de hegemonie van de carbidlantaarn grotendeels voorbij.

Fietsverlichting werkt echter niet altijd feilloos. Ook elektrische niet: dynamo’s weigeren soms dienst, draadjes raken los en lampjes branden zo nu en dan door. En niet iedere rijwielbezitter neemt de moeite om dat te repareren. Met de toename van de verkeersdrukte na de oorlog leidde dat steeds vaker tot gevaarlijke situaties. Begin jaren ’70 vielen er ruim 3000 doden in het verkeer, onder wie 500 fietsers. Volgens Veilig Verkeer Nederland kwam dat deels door slechte zichtbaarheid: één op de acht fietsers reed zonder werkend voorlicht, van één op de vijf deed het achterlicht het niet, zo wees onderzoek uit.

Voor de politie had de controle van verlichting lange tijd geen hoge prioriteit. Pas in januari 1988 hield de Rotterdamse politie voor het eerst een grote actie: 152 weggebruikers –brommerrijders, automobilisten én fietsers - werden bekeurd vanwege defecte verlichting, 62 kwamen er vanaf met een waarschuwing. Sindsdien voert de politie in de wintermaanden geregeld grootschalige verlichtingscontroles uit.

Bron Stadsarchief010

[fransopdefiets]

25-4-2024 Voorbereidingen in Zaandijk

En opeens is het nog maar vijf weken tot het uur nul, het vertrek. Is er dan niets gebeurd in de tussentijd? Jawel, er is ontzettend veel gebeurd, maar het plan staat nog steeds. Ik vertrek 20 mei vanaf Zaandijk.

De fiets is geprepareerd, heeft een onderhoudsbeurt ondergaan, een nieuw zadel en nieuwe handvatten gekregen, ik moet alleen nog het achterlicht vervangen of waterdicht maken. Vorig jaar in Engeland ging het spontaan branden na een dag met stromende regen.

Ik heb mijn route bepaald aan de hand van de deadline die ik heb opgekregen. Nu zul je denken, deadline? De essentie van pensioen is toch dat je geen deadlines meer hebt? Ga je eindelijk beginnen aan een fatsoenlijke vakantie en dan heb je alweer een deadline?

Maar dat zit dus zo. Afgelopen zomer heb ik Mayke leren kennen. Mayke is dol op fietsen en kamperen, maar ze heeft nog niet zoveel tijd als ik. Eigenlijk heeft ze helemaal geen tijd, maar ze wil die Noordkaap wel samen met mij zien. Dus landt Mayke op 28 juni met haar fietstassen in Tromsö, waar een fiets voor haar klaar staat. Dan fietsen we samen die laatste 526 kilometers naar de Noordkaap om een selfie te maken. Vervolgens fietsen we naar Hammerfest, zet ik Mayke op het vliegtuig en fiets dan via Alta en door een puntje Finland naar Zweden om via Zweden weer naar Zaandijk te fietsen.

Nu is de hamvraag, kan dat wel, kan ik op tijd in Tromsö zijn? Als ik uitga van een gemiddelde van 75 kilometer per dag, dan kan het. Let op, hier komt het plan op hoofdlijnen.

Zaandijk - Emmen 2 dagen

Emmen - Glückstadt 3 dagen

En hier moet ik kiezen. Ga ik verder op de snelle, maar bekende weg (zie mijn verslag uit 2017) en rijd ik door het midden van Denemarken of volg ik nu de Elbe richting de Noordzee en ga ik via de Deense westkust. Die route heb ik nog niet gehad, maar kost wel drie dagen extra. Die keus laat ik van het weer afhangen, als er tegen die tijd een straffe noordwester van een week voorspeld wordt, doe ik nog een keer de route door het binnenland. Een mens moet niet overdrijven. Maar staat er nu een goeie zuidwester, dan grijp ik mijn kans en laat mij zo naar Frederikshavn blazen. Tot slot neem ik daar de nachtboot naar Oslo.

Glückstadt - Oslo 8 dagen (of 11 dagen als ik om de west fiets).

Oslo - Trondheim 8 dagen

Trondheim - Tromsø 16 dagen

En dan ben ik ergens tussen 25 en 28 juni in Tromsø.

[mijnniemandsland]

Achterlicht.

Het idee dat een autolamp zowel als achterlicht kan functioneren tijdens normaal rijden en transformeert in een voorlicht bij het achteruitrijden, klinkt als toekomstmuziek. Dit concept zou een radicale heroverweging vereisen van hoe we de functionaliteit en het ontwerp van voertuigverlichting begrijpen. In een dergelijke situatie zou technologische innovatie de sleutel zijn tot de realisatie van…

[dropshippingcentrale]

achterlichtglas vespa et2 - et4 koop je bij www.dropshippingcentrale.nl #originelemerken #originelemerkproducten #groothandelprijzen #gratisverzending #snellelevering #vespa #achterlicht #veiligoppad https://www.instagram.com/p/CEgaW7QAeow/?igshid=1v6rh8fzlkqm4

[bakkermotorszaandam]

Honda Dax ST125 2023

Honda pakt door met de minibikes en presenteert doodleuk de volgende icoon in een nieuw modern motorjasje: De Honda DAX ST125 komt nu naast de MSX125 en Monkey 125 te staan. En zeg nu zelf: dit is toch weer eye-candy van het beste soort?!

Ruim 40 jaar geleden stonde de Dax (50cc brommer) voor het laatst nieuw in de showroom. Bij ons staat trouwens nog een origineel exemplaar op de trap (niet te koop). Maar vanaf komend jaar moet je dus de moeilijke keus maken of je een Monkey of een Dax wil. De nieuwe Dax staat op 12-inch wielen en is rondom van Led verlichting voorzien. Het luchtgekoelde 1cilindertje komt met vier versnellingen en centrifugaalkoppeling, waarmee de Dax dus echt afwijkt van de MSX en Monkey die een manueel geschakelde versnellingsbak hebben. Hiermee komt meteen het eigenwijze van een Dax (teckel) naar boven.

Het motorblok is afkomstig uit de nieuwe Super Cub C125, de bestverkochte motorfiets ter wereld met meer dan 100 miljoen verkochte exemplaren, daarmee heb je een zeer degelijk en oer-betrouwbaar motorblok. Het voldoet aan de strengste milieu-eisen (Euro5) en is ook nog eens superzuinig met een opgegeven verbruik van 1op 63.

Het ronde LCD schermpje zou je kunnen kennen van de Monkey waar ook de koplamp en achterlicht van geleend is, prima keuze want het straalt een moderne retro-look uit, precies wat je wilt bereiken met deze motor. De motor is verder voorzien van ABS, 31mm USD voorvork, aluminium wielen met dikke banden. Het grote zadel maakt de motor geschikt voor een duo-passagier.

Specificaties

Zadelhoogte: 775mm Tankinhoud: 3,8 L Rijklaargewicht: 107 kg Afmetingen (L x W x H): 176cm x 76cm x 102cm Aandrijving: tandwiel/ketting Vermogen: 6.9 kW (9PK) @ 7000 tpm Koppel: 10.8 Nm @ 5000 tpm Geluid: ~79dB Verbruik: 1 op 63 Verkrijgbaar in: Pearl Nebula Red en Pearl Cadet Grey

Dax Geschiedenis

In navolging van de in 1967 geïntroduceerde Honda Monkey kwam in 1969 de iets grotere Dax op de markt waarmee ook de doelgroep groter werd. Het gemak van een klein vervoersmiddel bleef, de stabiliteit en inzetbaarheid werd vergroot. De eerste modellen waren net als nu voorzien van het blok van de SuperCub (50 of 70cc) en hadden 3 versnellingen met centrifugaalkoppeling en het kenmerkende stalen T-vorm frame.

In 1972 kwam de ST90 Mighty Dax ernaast, groter motorblok en 14 inch wielen waardoor de motor ook meer offroad geschikt werd. Een jaar later kwam er de 50cc CY50 Nauty Dax, aanpassingen aan het blok en voorzien van 4 versnellingen, nieuw tank, uitlaat, zijkappen en funky kleurschema’s maakte de dat de Dax tot begin jaren ’80 in de verkooplijsten stond. In 1994 werd de ST50 Dax opnieuw op de markt gebracht in thuisland Japan en is daar bijna 10 jaar lang verkocht. Nu staat er weer een Dax, een volwassen motor geschikt vanaf A1 rijbewijs.

[clubstyleeurope]

#cse • @jasperderuiter TE KOOP FXDX - REDTHUNDER uitlaat - Nieuwe metzeler banden - Arlen ness heavy breather - Biltwell 10 inch t bar - Led koplampen - PROBEAM® LED TURN SIGNALS - Kuryakyn Riot Mini treeplanken - Achterlicht 3 in 1 - Schuinen kentekenplaat houder (luxe plaat) - Net 16000km onderhoudsbeurt - Dealer onderhouden (westcoastmotors) - Custom voorvork - 18k km op de teller - Saddlemen zadel - Bouwjaar 2004 - Wilbers suspension achter shocks — view on Instagram https://ift.tt/3h94S4I

[stefselfslagh]

Herman Brusselmans: ‘Mensen afzeiken, ik doe dat gewoon graag.’

Dit stuk verscheen op zaterdag 15 augustus in Zeno, de weekendbijlage van De Morgen.

Had Herman Brusselmans (62) nog iets toe te voegen aan zijn imposante oeuvre? Jazeker: het volgende week te verschijnen Vertrouw Mij, Ik Kom Uit De Veehandel. Dat is - tot spijt van sommigen - alwéér geen ernstige roman geworden. "Ontzeg mij het recht op bullshitten en ik besta niet meer."

Herman Brusselmans ontvangt me in zijn Gentse loft en dat heeft een prettig neveneffect: ik krijg er zijn ravissante vriendin Lena gratis bij. "Herman staat altijd aan", zegt ze wanneer ik Brusselmans vraag of hij er een beetje zin in heeft. Het zal niet haar laatste verbale interventie zijn. Bijna drie uur lang speelt ze met verve de rol van collega-interviewer: ze vraagt door, kietelt, zalft en stookt precies waar nodig. "Lena kan nogal aanwezig zijn", zegt Brusselmans op het einde van ons gesprek. "Iedereen denkt dat dat komt omdat ze een Amsterdamse is. Maar het zit gewoon in haar karakter. Er zijn in Amsterdam ook mensen die zwijgen, weet je wel." (lacht)  

De aanleiding voor onze tijdelijke menage à trois is Vertrouw Mij, Ik Kom Uit De Veehandel: de drukpersverse roman van Brusselmans. Daarin ontdubbelt de schrijver zich in een speurder die de politie helpt bij het oplossen van de brutale moord op een 62-jarige vrouw. Als hij het tenminste niet te druk heeft met het zoeken van vinyplaten van Uriah Heep, het ophalen van herinneringen aan zijn eerste beuling met appelspijs of het haten van mannen op bakfietsen waarvan zowel het voor- als het achterlicht reglementair in orde is.

De realiteit zet het in de nieuwe Brusselmans weer op een stevig derailleren, maar er valt ook voor liefhebbers van meer conventionele literaire schoonheid lekkers te rapen. 'Lena, die oneindige lieverd die op zolen van pluimen uit de hemel is ontsnapt', noteert de schrijver op pagina 219. Wat duizend achterwaarts in de poes genaaide romanpersonages ook mogen beweren: Brusselmans blijft een stilist pur sang.

Vertrouw Mij, Ik Kom Uit De Veehandel is zijn 81ste boek. Ik vraag of uitgeverij Prometheus over een nieuw boek van hem nog iets anders te melden heeft dan 'Hij heeft er weer eentje klaar, mensen.'

"Niet echt, nee. En dat is al jaren zo. De verkoop van mijn boeken is sinds 2000 stelselmatig achteruit gegaan. Veel van mijn lezers hebben op een bepaald moment afgehaakt. En ik kan hen dat niet eens kwalijk nemen: ik ben zelf ook al artiesten beu geraakt. Jarenlang heb ik alles van Nick Cave gekocht. Tot ik hem - ongeveer ten tijde van zijn Murder Ballads - niet meer kon horen of zien. Sommige mensen hebben dat dus ook met mij. 'Laat je haar eens knippen', wordt mij soms aangeraden. 'Ga op Facebook en Instagram.' Maar daar heb ik helemaal geen zin in."

"Het laatste boek waarvan ik veel exemplaren heb verkocht, is Zeik. Dat werd destijds aangekondigd als een mijlpaal in mijn oeuvre: 'Brusselmans heeft een thriller geschreven!' Van de eerste Zeik - het was een trilogie - zijn er tien drukken gepubliceerd. Maar van het tweede deel amper twee en van het derde nog maar één. Op basis van de promotiecampagne dachten de mensen dat ik een Stephen King-achtige thriller had geschreven. Maar Zeik was natuurlijk een parodie op een thriller. Na deel één zeiden veel lezers: 'Al die zever, dat hij er iemand anders mee lastig valt.'" (lacht)

"Het is wat het is. Ik heb sellers geschreven, maar geen bestsellers. Er zijn gewoon té veel mensen die afknappen op mijn boeken: ze zijn zogezegd te bruut, er komen te veel kutten en lullen in voor, je kent het riedeltje. Maar wat moet ik daaraan doen? In plaats van tien nog maar vijf kutten in mijn boeken laten figureren? Daar hou ik me niet mee bezig. Ik schrijf wat ik schrijf."

'Vroeger was hij beter', luidt een populaire opinie over jou. Dat kan een vorm van cultureel snobisme zijn - als in: 'Ik las Brusselmans al toen Madonna haar kleren nog aanhield' - maar misschien schuilt er wel een grond van waarheid in: véél kunstenaars maken hun beste werk in het begin van hun carrière.

"Ze maken het zelden na hun 60ste, dat klopt. Maar toch ben ik het er niet mee eens dat mijn eerste boeken beter zijn dan mijn laatste. Sommige mensen zeggen mij: 'Als je met één boek zal overleven, is het met De Man Die Werk Vond.' Nu is dat ontegensprekelijk een leuk boekje, maar mijn recente romans zijn stukken beter."

Vertrouw Mij, Ik Kom Uit De Veehandel is schrijftechnisch wellicht sterker dan Het Zinneloze Zeilen, je debuut. Maar wat Het Zinneloze Zeilen zo goed maakte, is dat er in 1982 nog nooit zo'n boek geschreven was: het was een literaire uppercut, volstrekt nieuw van inhoud en stijl.

Lena: "Het Zinneloze Zeilen is nochtans een rommeltje, hoor. Ik betwijfel of het vandaag nog uitgegeven zou worden."

Brusselmans: "Het was ook in 1982 al moeilijk om het uitgegeven te krijgen. Maar Het Zinneloze Zeilen viel wél op: het was het literaire equivalent van wat Kamagurka deed. In de jaren tachtig waren de oude helden van de Vlaamse literatuur - denk aan Louis-Paul Boon en Hugo Claus - al flink aan het wegdeemsteren. En plots schreef Tom Lanoye Het Circus van de Slechte Smaak en ik Het Zinneloze Zeilen. 'Eindelijk gebeurt er weer eens iets in de Vlaamse letteren', zei iedereen. Al werd er over Tom en mij beweerd dat we eendagsvliegen waren. We zijn de langst levende eendagsvliegen aller tijden geworden." (lacht)

Het Zinneloze Zeilen en De Man Die Werk Vond waren punkboeken: ze counterden de maatschappelijke vrieskou van de jaren tachtig met welgekomen absurdisme. In Vertrouw Mij, Ik Kom Uit De Veehandel krijgt de tijdsgeest een minder prominente plaats. De wereld beleeft momenteel een vijfde feministische golf en wat zegt het romanpersonage Herman Brusselmans? 'Ik lees geen romans van vrouwen, er komt een walm uit die ons eraan herinnert dat vrouwen beter zijn in het poetsen van wc-potten dan in schrijven.' 

Ik weet dat overdrijving een stijlfiguur is, maar toch: vrees je niet dat jij na Jef Geeraerts de volgende schrijver zal zijn wiens boeken verketterd zullen worden?

"Natuurlijk. Maar net daarom blijf ik halsstarrig met onderwerpen als feminisme en racisme lachen. De gevoeligheid over die thema's maakt mijn grappen erover nóg leuker. Het recht op bullshitten is in mijn ogen absoluut. Dat zal ik mij nooit laten ontzeggen. Drie jaar geleden had mijn uitgeverij problemen met de titel Guggenheimer Koopt Een Neger. En toch heb ik het woord 'neger' niet geschrapt. In een humoristische context moet je het n-woord nog altijd kunnen gebruiken, vind ik. Maar natuurlijk zal ik nooit tegen een zwarte zeggen: 'Jij vuile neger'. Want dan is neger een scheldwoord."

Lena: "Is het alleen dán een scheldwoord?"

Brusselmans: "Misschien niet, maar het is in ieder geval duidelijk dat ik het woord 'neger' in mijn boeken niet gebruik om te kwetsen. Waarom ik het dan toch gebruik? Ja, waarom? Ik schmier nu eenmaal graag. Ik heb ooit nog literaire recensies geschreven voor De Morgen. De namen van de schrijvers die ik beoordeelde, liet ik altijd voorafgaan door de afkorting 'dhr.' En dat deed ik ook bij vrouwelijke schrijvers: 'dhr. Kristien Hemmerechts'. Een grapje, natuurlijk, meer niet, maar Kristien Hemmerechts was behoorlijk pissed: 'Ik bén geen heer, Herman, ik ben een vrouw.' (lacht) Dat ze zo kribbig reageerde, amuseerde mij. Ik voelde mij dan als een kind dat net ergens belleketrek had gedaan. Mensen afzeiken, ik doe dat gewoon graag. Tegenwoordig hou ik me zelfs nog minder in dan vroeger. We leven in een hypersensitieve tijd. Er moet toch iémand wat gaten prikken in dat verstikkende maatschappelijke serieux?"

Ben jij iemand die zich fluitend of knarsetandend aanpast aan maatschappelijke nieuwigheden? Begrijp je bijvoorbeeld dat mensen die zich noch een man, noch een vrouw voelen graag hun eigen, genderneutrale voornaamwoorden willen?

"Simon(e) van Saarloos (Nederlands auteur, red.) schrijft de 'e' in haar voornaam tussen haakjes. Omdat ze zogezegd geen geslacht heeft. Dat staat mij toch wat tegen. Net zoals ik er niet bij kan dat Marieke Lucas Rijneveld, die ooit tafeldame was bij De Wereld Draait Door, per se tafelpersoon genoemd wilde worden. Dat is allemaal van zo'n ernst. Wat bereik je daar nu mee?"

Lena: "Van Saarloos en Rijneveld doorbreken misschien wel de ernst. De ernst waarmee de maatschappij hen in één genderhokje probeert te stoppen."

Plus: het is toch logisch dat je naar woorden zoekt die je identiteit vatten? Ik zou ook niet juichen, mocht er voortdurend met 'zij' en 'haar' aan mij gerefereerd worden.

(na een stilte) "Okee. Misschien ben ik te behoudend. Misschien doe ik te weinig moeite om te begrijpen wat er in deze tijd leeft. Maar dat zal me toch niet beletten om met al die genderissues te lachen wanneer ik daar zin in heb. (denkt na) Kijk, natúúrlijk ben ik begaan met de feministische zaak. En natúúrlijk sta ik achter de Black Lives Matter-beweging. Maar dat wil nog niet zeggen dat ik er hoogdravende columns over moet schrijven. Heleen Debruyne schrijft in Humo elke week een als column vermomd feministisch statement. Ze komt voor de juiste dingen op, en ze kan schrijven, maar haar column voelt toch geforceerd aan. Ze is nog niet zo lang geleden mama geworden. Dus wat schrijft ze in één van haar recente stukken? Dat de opvoedkundige taken netjes verdeeld moeten worden tussen mama en papa. Dat is me te voorspelbaar. Ik vind Delphine Lecompte een veel avontuurlijker columniste. Je weet op voorhand nooit waar ze het over zal hebben. De ene week schrijft ze dat ze een lelijke kalle is die niet aan de bak komt, de andere week dat ze er geweldig uit ziet en dat alle mannen achter haar gat zitten. Met Delphine Lecompte kan ik lachen."

Hoe kijk je naar de heisa rond Gangreen 1van Jef Geeraerts? Is dat boek terecht uit de canon geschrapt of niet?

"Turks Fruit van Jan Wolkers staat ondertussen ook al ter discussie: 'Moeten we dat boek niet veroordelen, het is toch seksistisch?' Maar wat we vandaag seksistisch noemen, vonden we in 1969 nog heel normaal. Als we de canon, die nota bene begint in het jaar 1170, moeten aanpassen aan de denkbeelden van 2020, zullen er nog maar weinig boeken van vroeger in blijven staan. Terwijl zo'n lijst net bestaat om referentiewerken uit het verleden te eren. Dus nee, ik had Gangreen 1niet uit de canon geflikkerd."

En dan doe ik wat een literaire jury al veel langer had moeten doen: ik overhandig Herman Brusselmans een oeuvreprijs. Een denkbeeldige weliswaar, maar toch een welgemeende. 'De jonge Herman Brusselmans gaf de literatuur een schop onder haar uitgezakte kont', staat er in mijn juryrapport. 'Hij deed minstens twee generaties aspirant-schrijvers beseffen dat een boek niet per se vol harkerige maatschappijkritiek moet staan. Hij schrijft zinnen die meer gevoel voor ritme hebben dan de twerkende poeperd van Rihanna. Hij heeft vrouwen lief met woorden die het verdienen om op de benen van Gal Gadot getatoeëerd te worden. En hij herinnert ons eraan dat de toestand altijd hopeloos maar zelden ernstig is.'

Brusselmans neemt de complimenten glimlachend in ontvangst. Wanneer ik hem wat later vraag welke plaats hij in de Nederlandse letteren voor zichzelf opeist, moet hij niet lang nadenken. "De Nederlandse literatuur is een huis met veel kamers", zegt hij. "Ik amuseer mij in de bezemkast, terwijl de serieuze schrijvers discussiëren in de woonkamer, onder het genot van een glas cognac."

In je nieuwe boek schrijf je: 'Diep in mij schuilt de dichter der dichters, nooit om een strofe verlegen, en altijd een kwatrijn in het brein, en zo niet, dan heffen we de kroezen, slaan we de gillende boerinnen op hun blozende achterwerk, en geven we de gelegenheid aan de nar om de koning naar de hel te schimpen.' Zie je jezelf als de nar van de Nederlandse letteren?

"Je kan niet in de jury van De Slimste Mens Ter Wereld zitten en tegelijk verwachten dat de mensen je beschouwen als een schrijvende filosoof die de wereld eens zal verklaren. Ik ben dus tot op zekere hoogte een nar, ja."

En wie is dan de koning die beschimpt moet worden? De literatuur?

"Alles en iedereen. De ernst, vooral. Over Hij Schreef Te Weinig Boeken, mijn klepper van 800 bladzijden, zeiden sommige mensen: 'Haal alle zever eruit en je hebt een prachtig liefdesverhaal van 200 pagina's.' Maar zo werkt dat niet bij mij. Alleen maar een liefdesverhaal schrijven, dat wil ik niet. Ernst moet in mijn boeken altijd gechaperonneerd worden door scherts. 'Wanneer ga je nu eens een serieuze roman schrijven over je jeugd?', krijg ik ook vaak te horen. Maar waarom zou een roman over mijn jeugd in godsnaam een serieuze roman moeten zijn? Er zijn in mijn wonderjaren zoveel dwaze dingen gebeurd dat ik er alleen maar een komische roman over zou kunnen schrijven. (lacht) Er mogen nog duizend lezers, recensenten, koningen, keizers en admiraals zeggen dat ik een ernstig boek moet schrijven, ik heb er schijt aan. Ik doe wat ik doe."

De pest is alleen dat grappige romans zelden als volwaardige literaire scheppingen worden gezien.

"Dat is waar. Van een grappig boek zullen nooit 100.000 exemplaren verkocht worden. De doorsneelezer denkt nog altijd: 'Een grap? In een boek? Moet dat nu?' Want een boek, dat hoort iets ernstigs te zijn. Ik heb ooit het manuscript gelezen van een roman van Patrick De Witte (de in 2013 overleden columnist (pdw), red.). Patrick was een blagueur: hij was voortdurend zever aan het verkopen en onnozel aan het doen. Maar zijn roman was - tegen mijn verwachtingen in - bloedserieus. Al na vijf pagina's dacht ik: 'Patrick, waar ben je gebleven? Je verzint in Humo elke week twintig goeie moppen. Waarom doe je dat dan niet in je roman?' Maar wellicht heeft zelfs Patrick De Witte gedacht: 'In Humo mag ik grappig zijn, maar als ik een boek schrijf, dan moet dat een ernstig werk zijn.' Het is een hardnekkig misverstand."

Hoe bewaak je de grens tussen absurdisme en slapstick? Dat je literaire alter ego de Walen omschrijft als 'seksueel aantrekkelijke individuen, met hun geinige, dicht bij elkaar staande ogen, hun verlepte borstkas en hun harige oren' vind ik grappig. Maar dat hij een bordeel De Keurige Kietelaar doopt dan weer niet.

"In één van mijn Guggenheimer-boeken vraagt Guggenheimer aan een voorbijganger: 'Het is groen en het houdt van Hitler. Wat is het?' Antwoord: 'Spinazi.' Over zo'n grappen loop ik een tijdje te dubben: 'Hoe flauw. Zou ik het schrappen of niet?' Maar vaak denk ik: 'Fuck it. Ik laat die grap erin.' Ik heb slimme moppen altijd al afgewisseld met onnozele. Ook de dwaasheden maken integraal deel uit van mijn werk."

De eentonige kritiek op je oeuvre luidt dat het te eentonig is. Is dat een opmerking die je begrijpt, betreurt, bestrijdt?

"Het laatste. Ik heb kindergedichten geschreven, studies, thrillers, toneelstukken, dikke boeken, dunne boeken, ... En toch zeggen mensen vaak: 'Dat nieuwe boek van Brusselmans, dat zal wel meer van hetzelfde zijn, zeker?' Dat vind ik jammer. Je moet toch al echt van slechte wil zijn om het verschil niet te zien tussen - ik noem maar wat - De Canadese Muur en Bloed Spuwen Naar De Hematoloog. Pluk om het even welke twee boeken uit mijn oeuvre en je zal moeten toegeven: dat zijn twee verschillende boeken. "

Lena: "Klopt. Maar het is wel logisch dat je in het begin van je carrière vooral met anderen wordt vergeleken en nadien alleen nog met jezelf."

Brusselmans: "Natuurlijk. En op de keper beschouwd is iederéén een one trick pony: als je iets goed kan, kan je duizend andere dingen niét. Ik heb in ieder geval nooit gedacht: ik moet het als schrijver eens over een andere boeg gooien. Waarom zou ik ook? Álles is al eens gedaan. Ik las onlangs een bloemlezing uit de dagboeken van Hans Warren: die boeken zijn geschreven in de jaren veertig, maar bulken van de gore, excessieve homoporno. Jan Cremer, Jan Wolkers en Gerard Reve waren dus niet bepaald de eerste literaire pornografen. Net zoals ik niet de eerste was die absurdistische boeken schreef. Het wordt zelden opgemerkt, maar ik ben zwaar beïnvloed door Lang Weekend van Walter Van Den Broeck: een compleet van de pot gerukte roman uit 1969. Het oeuvre van Walter wordt zwaar onderschat. Ik eis bij deze een standbeeld voor hem." (lacht)

Lena: "Ben je voor je debuteerde weleens zó onder de indruk geweest van een schrijver dat je dacht: 'Ik begin er niet aan, dit niveau haal ik nooit?'"

Herman: "Nee. Ik wist van meet af aan: ik ben een schrijver. Zelfs nog voor ik het officieel was. Het hielp natuurlijk dat mijn eerste manuscript meteen aanvaard werd. Door In De Knipscheer, een kleine uitgeverij in Haarlem. Mocht Het Zinneloze Zeilen geweigerd zijn, had ik misschien wel onmiddellijk de handdoek in de ring gegooid."

Je bent een notoir veellezer. Gebeurt het nog dat je compleet van je sokken wordt geblazen door een roman?

"Het overkwam mij een paar jaar geleden met De Hemelse Tafel van Donald Ray Pollock. Dat boek heeft mij echt een klop op mijn kop gegeven. Daartegenover staat dat ik soms boeken herlees die mij op mijn 18de enorm hebben aangegrepen, maar waarvan ik mij nu afvraag: 'Waarom heeft mij dat destijds zo geraakt?' Op je 62ste is het een stuk moeilijker om onder de indruk te zijn van een boek."

Vertrouw Mij, Ik Kom Uit De Veehandel was mijn eerste Brusselmans in jaren. Maar het was wel thuiskomen. Je roman herinnerde mij eraan dat ik de wereld en de mensen die erop rondlopen - mezelf inbegrepen - weer eens wat minder au serieux moet nemen.

Lena: "Dat is een reminder die Herman zelf ook wel zou kunnen gebruiken."

Brusselmans: "Misschien wel, ja. Lena is veel avontuurlijker dan ik. Zij vertolkt in het openbaar al eens een levend standbeeld. Of ze kruipt op een stuk straatmeubilair en begint zomaar iets te roepen naar voorbijgangers. Dat doe ik allemaal niet. Ik ben zelden ontspannen. Ik lijd teveel onder het leven."

Lena: "Je kan gewoon niet goed relativeren. Zelfs als wij een kleine ruzie hebben gehad, zit je drie uur lang zwijgend sigaretten te roken."

Brusselmans: "Zo ben ik lang niet altijd."

Lena: "Nee. Maar het is wel één van je bepalende karaktertrekken. Iets waarin je je onderscheidt van andere mensen."

Brusselmans (tot mij): "Voor je hier was, zei Lena nog tegen mij: 'Elke vrouw gaat bij jou weg.'"

Lena: "Dat zei ik niét.

Brusselmans: "Dat zei je wél."

Lena: "Jij zei tegen mij dat ik niet weet wat liefde is. In mijn verweer antwoordde ik: 'Niemand is ooit bij mij weggegaan.'"

Brusselmans: "Ik kan natuurlijk niet ontkennen dat de vrouwen in mijn leven het tot nu toe allemaal zijn afgetrapt. En ik kan me ook wel inbeelden waarom: ik ben een lamzak. Kunstenaars - en zeker degenen met een voorliefde voor absurdisme - zijn zelden het zonnetje in huis. De humor in hun werk is vaak een tegengewicht voor de existentiële somberte in hun hart. Er is een mooi, waargebeurd verhaal over een man die naar de psychiater gaat. Hij gaat op de sofa liggen en zegt: 'Ik voel mij zo depressief, dokter, ik zie het niet meer zitten.' De psychiater antwoordt: 'Je moet je wat vaker ontspannen. Weet je wat? De beroemde clown Grock is in de stad. Ga dáár eens naartoe. Grock zal je wel aan het lachen brengen.' Waarop de man zegt: 'Maar dokter, ik bén Grock.' (lacht) In dat verhaal herken ik mij. Wie mijn boeken leest, ziet mijn geestige kant. Wie met mij samenleeft, moet er ook mijn neerslachtige periodes bijnemen."

Lena: "En toch gaat het vandaag wellicht een stuk beter met je dan vroeger, toen je nog angststoornissen had. Hoe heftig ik het leven met jou soms ook vind, ik ken je waarschijnlijk tijdens de beste periode van je leven."

We moeten afronden. Het is kwart voor zes, de schrijver moet nog naar de darmdokter. Even laten controleren of de boosaardige poliepen die twee jaar geleden uit zijn ingewanden werden geranseld geen recidivistische plannen aan het maken zijn. 'Als de poliepen in kwestie een hart voor literatuur hebben, hoeven we ons nergens zorgen over te maken', denk ik. Maar ik zeg gewoon 'Sterkte' en verdwijn gemondmaskerd in de Gentse binnenstad.

[defietssite]

Let op deze 5 zaken wanneer je een nieuwe fiets haalt

Fietsen is niet alleen superleuk, maar ook mega goed voor je gezondheid en het milieu. Maar voordat je die sprong waagt en een nieuwe tweewieler scoort, zijn er een paar dingen waar je best even bij stil kunt staan. Je wilt toch de allerbeste fiets voor jouw unieke levensstijl, niet waar? Laten we samen eens kijken naar wat belangrijk is bij het kiezen van je nieuwe stalen ros. Ga voor een fietsverzekering In de eerste plaats is het van groot belang om wanneer je een nieuwe fiets haalt voor een fietsverzekering te kiezen. Helaas is het zo dat in Nederland vrij veel fietsen worden gestolen, terwijl het ook geregeld voorkomt dat fietsen mankementen hebben. Een fietsverzekering is hierbij essentieel om met deze problemen om te gaan zonder veel stress te hebben. Kies minimaal voor de goedkoopste fietsverzekering zodat je zeker weet dat je gedekt bent voor algemene situaties. Check of de fiets niet gestolen is Er is niets vervelender dan erachter komen dat je per ongeluk een gestolen fiets hebt gekocht. Het is niet alleen slecht voor de oorspronkelijke eigenaar, maar het kan ook nog eens flink wat gedoe voor jou opleveren. Maar wat doe je hieraan? Ga alleen voor een fietsenwinkel die over een vlekkeloze reputatie beschikt. Zo beperk je de kans dat de fiets gestolen is. Stel de fiets af op jouw hoogte Een fiets die niet goed past, is een recept voor ongemak en pijn. Daarom is het essentieel om je fiets af te stellen op jouw lengte. Dit gaat niet alleen over de zadelhoogte, maar ook over het stuur en zelfs de pedalen. Een goed afgestelde fiets zorgt voor een comfortabele rit, maar helpt ook om blessures te voorkomen. Loop dus niet te snel weg met je nieuwe tweewieler zonder deze goed af te stemmen op jouw lichaam. Zorg voor functionerende lampen en remmen Niets is zo belangrijk als je veilig voelen op je fiets, vooral als de dagen korter worden en het eerder donker is. Zorg er daarom altijd voor dat zowel je voor- en achterlicht het goed doen. Dat kleine lichtje kan het verschil maken tussen wel of niet gezien worden. En dan hebben we het nog niet eens over de remmen gehad! Zorg er altijd voor dat deze in topstaat zijn voordat je op pad gaat. Het laatste wat je wilt, is niet op tijd kunnen stoppen omdat je remmen het af laten weten. Bepaal hoeveel versnellingen je wil Denk tot slot aan de versnellingen. Als je voornamelijk in de stad fietst, vind je misschien dat een fiets met minder versnellingen prima voldoet. Ga je echter de uitdaging aan van heuvels en langere afstanden, dan zijn die extra versnellingen goud waard. Neem daarom even de tijd om te bedenken wat voor fietser je bent voordat je de knoop doorhakt als je een nieuwe fiets haalt. Read the full article

[offtoljubljana]

98. *pun with Cristina here*

17/05/2020

Fijne IDAHOBT! Het is toepasselijk dat de muziek van vandaag Slow Pride Month is. Misschien vraag je je af: “Hé Yuè? Dit is al nummer 98? Waar is 97?”

Dit geldt natuurlijk alleen als je a) de nummers fanatiek bijhoudt - en dat doe ik niet eens, ik moet constant checken welk nummer ik moet gebruiken -  en b) als ik je de links stuur. Nou, 97. Eurovisie was mega saai was niet echt belangrijk voor het hele Slovenië verhaal, dus ik heb die link niet gestuurd. Net zoals die ene keer dat ik hele blogpost gebruikte om de Riverdale Hedwig aflevering te reviewen. De titel is meteen een TL;DR: het was saai, Jan Smith is nu een hipster, en ik ben nu een fan van IJsland.

Vandaag had ik niet de mogelijkheid om tot 13:00 in bed te blijven, want stonks kon je alleen kopen t/m 12:00. Hopelijk heb ik deze week weer goede prijzen. Er is niet veel gebeurd, dus alsnog, ik zie wel wanneer ik dit post. De grote gebeurtenis komt waarschijnlijk vanavond pas. Ik heb met Cristina afgesproken in het centrum.

Herinneren jullie Cristina? Zij is de Australische-Zweedse-Spaanse Erasmusstudente van de Faculty of Social Sciences. Een tijd geleden begon ik te inventariseren wie er nog in Slovenië zit, aangezien de meesten het land uit zijn (hoi Caroline!). Volgens Sanne zat Cristina nog in het land en dat klopte. Hoera.

Kath en Sophia hebben dus de fietssleutel achtergelaten. Zij zijn ook weer eens de weide wereld in, maar Sophia neemt dus de city bike. Ik ben nu eenmaal afhankelijk van de enige kleine fiets van het huis. Ik wil ook niet meerdere zadels verlagen, want ik ben maar 1 persoon en de andere 7 zijn wel lang.

En, oh, thee!

Mr Perkins Indische Mischung tea:  ⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐  / ⭐ ⭐ ⭐ ⭐ ⭐

Deze thee had ik al voor de lockdown gekocht. Het is gewoon zwarte thee. Ik weet niet echt wat het verschil is tussen deze, Early Grey en English Breakfast. Het is gewoon goed. Toen ik eergisteren bij Hofer was, heb ik nog een pak gekocht. Er zitten veel theezakjes in, dus dat is goed.

En ja, het was mijn beurt voor de schoonmaak en de stofzuiger is weer klote. 

Verder ben in een heel stuk opgeschoten met mijn MC werkstuk. Op de conclusie na, ben ik zowat klaar met de eerste draft. Het is dus nog niet inleverbaar, maar wat ik wil zeggen, staat op papier. Ook heb ik eindelijk dat corny persoonlijke profiel van Professionalisering ingevuld. Natuurlijk heb ik een glee quote gebruikt. Nu nog het professionele profiel en ik heb nog steeds geen droombaan, hoera!

En verder is het op 25 mei Sophia’s verjaardag, dus ik heb ook weer een project.

Ik ga niet alweer het hele proces fotograferen en posten, want het is hetzelfde als die van Aga en Anouk. Ik gebruik nu alleen geen masking fluid en ik ga meteen naar de gouache als het tijd is om te schrijven. Ik heb alleen deze foto gemaakt om te laten zien dat ik nu een ander palet ga nemen. 

Dit is de eerste laag die nu aan het drogen is. Bij Aga en Anouk gebruikte ik dus een meer paars/roze palet met een beetje blauw/groen, maar nu ga ik voor de blauw groene overheersing.

Aga/Anouk: Madder Lake Deep, Perm Red Light, Ultramarine Deep, Cerulean Blue, Quinacridone Rose, Ultramarine Rose, Thioindigo Violet, Perm. Blue Violet, Indigo, Lavender en Purple Lake.

Sophia: Viridian, Sap Green, Ultramarine Deep, Cerulean Blue, Cyan Turquoise, Indigo en Lavender. En ja, oké, deze kleuren heb ik ook gebruikt in die van A&A, maar minder dan de grote hoeveelheid paars/roze kleuren die ik heb.

En ja, ik heb net even alle namen van de kleuren opgezocht. Waarom ook niet?

Ik maak het waarschijnlijk niet af vandaag. Ik heb toch eventjes tijd. Nu voelt het bijna raar om niets voor Kath te maken, maar zij is niet jarig in het semester. Ik zie wel. Misschien dan een “early birthday present”.

En uh. Ja. Dat is her voor nu.

***

5 minuten later (18:31) mAAR OH MY GOD, KATH HEEFT EEN MOEILIJK STERRENBEELD.

***

23:03

Ik heb net zitten Googlen of er een musical woordgrap is met de naam Cristina, aangezien ik de titel van blogpost 9. Caroline, or Change (de post dat Caroline introduceerde) (hoi Caroline!) nog steeds geweldig vind.

Oké, voordat we daarover gaan praten, het is weer tijd voor een Corona “feel good” musical video.

Heel veel versies van Hairspray (film uit jaren ‘80, Broadway cast uit 2001, nog meer Broadway, Broadway tour, filmversie uit 2006, Hairspray Live!, Deaf West versie, regional(?) enzovoort) hebben You Can’t Stop The Beat gezongen voor de Actor’s Fund.

Ik had niet verwacht om Amelia Hensley en Deaf West te zien. Whooo!

Oké, terug naar het verhaal. Ik heb weer eens gekookt, want ik had dus die kruidenpasta uit een pot. Toen bleek dat ik alleen rijst had, dus ik heb er ook maar een grote visstick bijgegooid.

Het was oké. Ik had nooit gedacht dat ik zo iemand zou worden die foto’s maakt van eten, maar hey, content!

Rond 19:45 nam ik de shitty fiets richting het centrum. Cristina en ik hebben elkaar heel lang niet meer gezien. Ik kan niet zeggen dat we hecht waren voor de lockdown, maar hier zijn we dan! Cristina kent meer plaatsen om te drinken, maar ze was nog steeds bij een cafeetje genaamd Petkovšek geweest, dus daar zaten we dan.

Het was gewoon een “catch up” en we hebben het heel veel over Corona gehad en hoe alles is veranderd. Cristina woonde blijkbaar samen met een persoon die een beetje het Trumpse idee van “je kan mijn vrijheid niet wegnemen!!!!” had. Damn, I’d go insane. Ik ben blij dat iedereen in dit huis niet ging denken dat ze boven Corona waren. Cristina houdt natuurlijk 3 landen in de gate: Australië, Zweden en Spanje. Ze is heel blij dat ze in Slovenië is gebleven. Net zoals ik voelde ze zich hier veiliger. 

Cristina is heel veel gaan fietsen.

Op een moment sprak een man ons aan om te vragen waar we vandaan kwamen en of we in Slovenië woonden bla, bla, bla en toen ik zei: “The Netherlands” riep hij: “Godverdomme!”

Ik was eigenlijk zeer geïrriteerd dat hij er was, maar toen moest ik wel lachen. Godverdomme, godverdomme, godverdomme! Het enige woord dat hij kent. 

Ach ja, hij ging weg en Cristina en ik hadden het over heel veel dingen. Het werd ook donker en de bruggen en het kasteel werden belicht. Ik heb Ljubljana in het donker heel lang niet meer gezien.

Rond 22:00 werd Cristina heel moe. Blijkbaar is dit laat voor haar. Zij is juist een ochtendmens en ze vond het heel raar dat ik 1:30 vroeg vond.

Dus we betaalden en gingen naar de fietsen. Heel even leek het erop dat ik geen fietslicht had en daar had ik niet aan gedacht aangezien ik heel lang niet meer in het donker buiten ben geweest.

Het voorlicht werkte en Cristina herkende het als zo’n ding:

Dus voorlicht was goed, maar geen achterlicht. En toen herinnerde ik dat ik zo’n ding heb:

Yup. Ik wist wel dat het handig was dat ik mijn fietssleutel voor mijn fiets in Nijmegen helemaal mee heb genomen naar een ander land!

Cristina was aan het wachten om een city bike te regelen en toen zag ik iemand: Victor. Goed, wie is Victor? Hij is een student uit China en ik ken hem van GLINT en hij is eigenlijk iemand die ik graag wilde zien, maar ik had geen enkele manier op contact met hem te leggen. 

Dus ik riep: “Victor?”

En hij zag me niet, dus hij keek rond. Maar huppa, daar is Victor. Morgen is er weer een GLINT les, dus dan kan ik met hem praten via chat. Helemaal vergeten dat dat er nog was.

Zo, dat was mijn avond. Nu wil ik nog meer Animal Crossing spelen. Ik wil Verena een eiland tour geven.

[presteps]

Voor deze dikke Seat Leon FR hebben we alle Chrome delen gewrapt in glans zwart en hebben we de achterlicht en mistlampen gesmoked🔥🔥 tag iemand die ook wat aan zijn auto zou moeten laten doen! www.presteps.nl (bij Duizel) https://www.instagram.com/p/B_DTrSaJO44/?igshid=1cbokyqx9aw8w

[englischdeutschubersetzung]

Achterlicht Englisch übersetzung - Englisch Bedeutung für Achterlicht

Was ist die englische Bedeutung von Achterlicht. Achterlicht auf Englisch übersetzen Achterlicht Englisch übersetzung #Achterlicht

[workshoptool]

A socket wrench is one of the most important tools anyone should have. These tools come in handy whether you are a professional mechanic or just the neighbors' handyman. If you want to do your own repairs, invest in good socket wrenches.

[bakkermotorszaandam]

2021 Honda PCX125

Het geheugen opfrissen: De PCX is de motorscooter met het gemiddeld benzineverbruik van minimaal 1 op 45, sportief uiterlijk, ruime opbergruimte onder het zadel, en het start-stop systeem waarbij de motor zelf uitschakelt bij stilstaan, draai het gas weer open, de motor start en daar ga je weer. Vergeet ook comfortabel en pittig niet. Dit motorscooter model krijgt voor 2021 ook een update, niet alleen het uiterlijk maar onderhuids zelfs fors! Een nieuw frame wat meteen bijna 2 en een halve liter extra opbergruimte onder het zadel oplevert, en het motorblok zelf. Het eSP motorblok is op vele punten aangepast zodat deze ook de Euro-5 goedkeuring met glans doorstaat, en meteen meer vermogen en een hogere topsnelheid genereert, netjes! Ook is de motor voorzien van Honda Selectable Torque Control (HSTC), de traction control die je altijd verzekerd van de juiste grip.

Meest opvallende uiterlijke verandering is de volledig nieuw ontworpen ledverlichting rondom. De koplamp is voorzien van diverse leds voor dagrijverlichting (running lights) en het led achterlicht geeft een 3d effect. De lijnen van de motorscooter zijn wat scherper geworden, er is een nieuw zadel gemonteerd en in het handschoenenkastje zit nu een USB-aansluiting.

Het dashboard is ook geheel vernieuwd, het is nu een volledig en overzichtelijk LCD scherm. De motor is te bedienen met de smart-key die naast de startonderbreker ook het zadel en eventueel de topkoffer elektrisch kan ontgrendelen.

De 2021 PCX125 wordt leverbaar in volgende kleurstellingen: Matt Dim Gray Metallic (nieuw) Pearl Jasmine White Candy Luster Red Matt Galaxy Black Metallic

Cijfers: De zadelhoogte blijft 764 mm en is extra handelbaar dankzij de kruishoogte van 540 mm. Grondspeling is ondanks de grotere wielen ook gelijk gebleven met 135 mm Ruimte onder het zadel is 30,4 liter 12,3 pk (9,2 kW) @ 8.750 tpm met piekvermogen van 11,8 Nm @ 6.500 tpm Topsnelheid is 98 km/u Benzine-efficiënt verbruik van 2,1l/100km (47,6 km/l), WMTC-mode Tankcapaciteit 8,1 liter en actieradius ongeveer 385 km Rijklaar gewicht is 130 kg De totale afmetingen zijn op 1 centimeter na gelijk gebleven