#aan mijn sleutelbos

[lateforitall]

DIT IS EEN RANT

geschreven door Tessa

foto door Valerie Land

Ik zie de triomfantelijke hoofden voor me, wapperend met Psychologie Magazine, tikkend op het artikel met 5 tips voor ADHDers. Ik zie voldane glimlachen en kan de ‘zie, ik zei het altijd al, je moet zorgen voor lijstjes, routine en orde! Deze psychiater zegt het ook!’ al horen. 

Verschillende versies voldane glimlach vol triomf schieten door mijn hoofd. Automatisch hoor ik ‘maak een planning, je moet je er gewoon aan houden’ in variaties, met verschillende onderwerpen en in verschillende stemmen: Aardig, medelevend, geïrriteerd, gefrustreerd, kleinerend. Dat is makkelijk als je put uit het archief dat je je hele leven lang hebt kunnen opbouwen.

De belangrijkste reden dat Val en ik Late For It All zijn begonnen is omdat er zo gruwelijk veel misvattingen zijn over ADHD en we daar, vechters tegen oneerlijkheid, onze bek niet over kunnen houden. Want jeetje wat hadden we onszelf minder op de kop hoeven zitten als mensen ons geloofd hadden wanneer we zeiden bepaalde dingen niet te kunnen. Als we ondersteuning hadden gekregen in plaats van schampere blikken en ‘Niemand vindt dit soort dingen leuk om te doen’. 

Hoe belangrijk het is dat er meer bekend wordt over ADHD werd gepresenteerd door Psychologie Magazine. Het magazine over allerlei dingen rondom je brein die in elke wachtkamer ligt. Die bij vele opvoeders op de mat valt. De story van hulpverleners. Dat magazine liet namelijk een psychiater aan het woord om 5 tips voor ADHDers te geven. 

EN JEZUS WAT PIJNLIJK! 

Dus hier, Late For It All, wat inzichten en tips van een ADHDer, met een randje bitterheid misschien.

Om te beginnen schiet ik graag even op de gegeven tips. Per tip zal ik beginnen met in cursief de grote lijn van de tips die de psychiater deelt. (Mocht je het hele artikel willen lezen, wat ik niet aanraad, hier is de link).

Om na alle tips nog iets meer frustratie en ervaringen te delen, voor wie daar zin in heeft. 

Hoewel ik ongeveer elke zin in het artikel aan gort wil slaan besloot ik keuzes te maken (dank aan de neurodivergente breinen die ik hoor applaudisseren) en de punten waar ik het hardst van wil schreeuwen eruit te pikken.

Beginnen bij het begin is onzin dus rauzende start naar de grootste grap van alle tips. Namelijk, de laatste.

TATATAAAAA, TIP NUMMER 5!!! (Dit wordt geroepen in echo kermis stem)

5. Wees minder streng voor jezelf

“Wie AD(H)D heeft, stuit door zijn chaotische, prikkelbare of impulsieve gedrag vaak op onbegrip en kritiek van anderen. Hierdoor kun je het vertrouwen in jezelf verliezen.”

Dit is de meest kloppende zin van het hele artikel. Helaas alleen dat het de afsluiter is van het artikel dat juist extreem bijdraagt aan onbegrip voor ADHD. En een handig hulpmiddel is voor meer kritiek. De tips die hier gegeven worden zijn niet anders dan de tips die we ons hele leven lang al krijgen. Ze zijn zeker niet zo revolutionair dat we dit zelf niet hadden kunnen bedenken. En hier worden ze ook nog eens door een psychiater in Psychologie Magazine gepresenteerd. Zonder enige echte context. Zonder enige echte uitleg over waarom dit zo moeilijk voor ons is. Zonder enige echte zinnige tips. 

Het is vooral nog meer DOE MEER JE BEST!!! MAAK VERDOMME GEWOON LIJSTJES EN DOE NIET ZO MOEILIJK.

ADHD is geen excuus. ADHD is een verklaring waarom dingen moeizaam gaan. ADHD is geen slecht gedrag, het is neurologisch. Door te ontdekken hoe je hoofd werkt kun je leren met je brein te werken in plaats van ertegen. Dit artikel is kleinerend, de tips zijn niets nieuws en belangrijker, het gaat totaal voorbij aan dat we echt wel weten wat we zouden moeten doen. Het gaat voorbij aan het feit dat een ADHD brein anders werkt. 

Dus leuk, dat je ons vertelt minder streng voor onszelf te zijn. Maar met deze tips kun je net zo goed een bak stront over ons heen gooien en zeggen dat we niet zo moeten stinken.

Wat misschien juist de bedoeling is want het artikel word afgesloten met de aanbieding van een training ‘Leven met ADHD’, gegeven in samenwerking met…. Tutututuuuuuuuuuuuuuu, de psychiater van deze tips. Het smaakt een beetje kotsig allemaal. Eerst als zorg professional de kwalijke shit herhalen die je je hele leven al hoort, vervolgens zeggen dat je minder streng voor jezelf moet zijn en dan daarna een training aanbieden om te leren leven met ADHD.

Laat ik het er op houden dat mijn nachtrust er niet beter van zou worden als dit mijn ethiek was. 

Goed, de andere tips. Inclusief uitleg waarom dit lastig is en tips die voor mij helpen. Tips die ik onder andere kreeg van andere neurodivergente mensen.

1. Zorg voor rust in huis

“Een opgeruimd huis creëert overzicht in het hoofd.” “Oefen hier net zolang mee tot het een gewoonte wordt.”

Klopt dat een opgeruimd huis overzicht in de kop geeft. Er is alleen een hele grote MAAR. En dat is de vraag hoeveel moeite, denkkracht en energie het kost om dat voor elkaar te krijgen. 

Ik weet dat ik ooit, ver voor mijn diagnose eens probeerde uit te leggen dat ik wel weet wat ik moet doen om mijn huis op orde te houden. Maar dat ik, om dat daadwerkelijk te doen daar de HELE DAG KRAMPACHTIG MEE BEZIG MOET ZIJN. Heb ik een kopje in mijn hand dat naar het aanrecht moet, dan is de tijd die een armreiking kost voldoende om aan iets anders te denken en daar voor ik het door heb, in gezelschap van het kopje, mee aan de slag te gaan

Sinds ik medicatie gebruik merk ik hoeveel makkelijker het lukt om dit wel te doen. Om die stap om het kopje (en al die andere dingen) daadwerkelijk op het aanrecht te zetten. 

Het verschil in mentale energie die het kost met en zonder medicatie is iets wat me elke dag verbaast. Alsof er ineens een soort pauzemoment is om de handeling af te maken in plaats van dat ik alweer bezig ben met het volgende. Net als hoeveel energie het scheelt als het inderdaad een soort van opgeruimd is in mijn huis. 

Maar, dat is niet iets wat me gelukt was als ik naar de tips had geluisterd die hier gegeven worden. ( Die zijn immers niets anders dan wat ik mijn hele leven al hoor en wat nooit werkte, ook nu met medicatie niet.) Met deze tips  had ik me alleen maar wéér een faalhaas gevoeld die nog ‘niet eens’ het huis op orde kan houden. 

Sinds ik mijn diagnose heb en ik naar de ADHD community kijk voor tips leer ik met mijn brein werken. In plaats van tegen. Daar gedeelde tips gaan niet over het eindresultaat. Ze gaan over hoe je hoofd werkt, hoe de maatschappij je daarvoor afstraft, en hoe je daar mee om kunt gaan. 

Zo is mijn leven een eindeloze reeks pogingen van een vaste plek voor spullen vinden. Het is ook iets wat ik mijn hele leven hoor als handigheid om spullen niet kwijt te raken. Tot voor kort zonder succes. Dat een psychiater dit als tip geeft zonder in te gaan op hoe dit komt en hoe je dit als ADHDer kunt aanpakken is alleen maar vingerwijzen en doen alsof we niet willen leren. Het is namelijk een leven lang oefenen en het wordt nóóit een gewoonte, zoals zij suggereert.

HALLOOOOO wij willen ook gewoon van huis kunnen gaan en alle spullen zonder nadenken pakken. Ons paspoort uit de la grissen om net op tijd bij de coffeeshop aan te komen. 

Maar de werkelijkheid is anders. Als ik thuiskom en de deur opendoe is dat de deur naar heel veel associaties. Naar dingen die je wilt of moet doen. Naar de bank waar je totaal gesloopt op neer wilt ploffen omdat je thuis ben en je hoofd niet meer op alert hoeft te staan. 

De kans dat ik zonder nadenken spullen ergens neerleg omdat iets anders mijn aandacht opeist is heel erg groot. Zoek wat voor jou handig is. Vaak is dat iets wat niet te veel stappen vraagt want elke stap extra is een risico om spullen gedachteloos neer te leggen. Een haakje voor een jas direct naast de deur werkt bijvoorbeeld vaak beter dan een jas in de kast of aan een hanger.

Voor mij is dat voor mijn sleutels, portemonnee en koptelefoon het kastje in mijn woonkamer waar ik automatisch langs loop als ik thuiskom. Ik loop rechtstreeks door en voor ik mijn tas afdoe en mijn jas uit leg ik de sleutels neer. Mijn tassen en schoenen liggen naast het kastje. 

Dingen op een zichtbare plek leggen kan er voor zorgen dat je het bestaan ervan niet vergeet. Maar dus ook realiseert dat iets er niet is wanneer je het ergens anders achtergelaten hebt. Mijn sleutelbos is groot en omdat ie bijna altijd op het kastje ligt valt het me direct op als dat niet zo is.

Iets is beter dan niets! Ruim op hoe het voor jou werkt. Goede kans dat je de huishoudelijke dingen doet op de manier die je gezien hebt of die je aangeleerd hebt gekregen. Goede kans ook dat dit niet de manier is die voor jou werkt maar gelukkig zijn er heel veel manieren te bedenken om iets te doen. 

Wat voor mij goed werkt is bedenken dat één kopje afwassen beter is dan nul. En dat geldt voor alles. Onder andere omdat opstarten lastiger is dan de taak zelf. Met mezelf afspreken dat één kopje genoeg is en ik als ik wil daarna mag stoppen zonder boos op mezelf te worden maakt het beginnen makkelijker. Vaak genoeg doe ik daarna meer dan alleen dat ene kopje. Soms kies ik één ding wat ik ga doen. Bijvoorbeeld de was verzamelen of kleren opruimen. Dan doe ik tussendoor waarschijnlijk ook allerlei andere dingen die ik tegenkom maar nog steeds is het daarna meestal beter dan ervoor.

2. Bouw routines op

“Door jezelf dit soort routines aan te leren, breng je meer structuur in de dag én voorkom je uitstelgedrag.”

Routines… Ja. Laten we het daar eens over hebben. Routines zijn te gek en echt superhandig. Maar voor ADHDers werkt dit nogal anders dan voor neurotypische mensen. ‘Bouw routines op want dan heb je wel structuur’ is daarom echt te makkelijk gezegd als je geen aandacht hebt voor waarom routines handig, maar moeilijk vol te houden zijn. Concluderen dat je daarmee uitstelgedrag voorkomt is niet alleen niet waar, het is vooral opnieuw ‘stel je niet aan en doe het maar gewoon’ zonder stil te staan bij de redenen van uitstelgedrag bij ADHDers (te veel om nu op in te gaan, maar zoek vooral op executive dysfunction en ADHD).

Dus routines en waarom ze voor ADHDers zo moeilijk vol te houden zijn. Dit heeft er onder andere mee te maken dat we snel verveeld zijn en regelmatig afwisseling en nieuwe dingen  nodig hebben om onze aandacht erbij te houden en zo dingen gedaan te krijgen. Om dingen te doen heeft ons brein uitdaging en prikkels nodig. Dus een routine is super fijn. Tot het moment dat de routine, hoe helpend die ook is, saaaaaaaaaai wordt voor ons ADHD-brein.. Daardoor komt er bijna altijd een moment dat een goede routine niet meer werkt. Ineens. Dus je routine faalt. Opnieuw. En soms is alles wat je zo zorgvuldig opgebouwd had ingestort en heb je dat pas door als je bloedend tussen de brokstukken zit.

Je bent niet de enige. Het maakt je geen zwakkeling. Het betekent niet dat je lui bent. Het zegt niets over je doorzettingsvermogen.

Het helpt mij als ik  visuele prikkels  heb die me herinneren dat mijn routines misschien niet zo goed meer werken. 

Voor mij werken mijn planten heel goed. Staan zij er zielig bij, dan is dat waarschijnlijk een teken dat ik ook beter voor mezelf moet zorgen. Wat bijna altijd veroorzaakt wordt doordat één van mijn routines niet meer werkt.

Zo weet ik dat het dan tijd is om die routine aan te passen. Planten verzorgen en water geven is bij mij nu al tien!!! maanden een succesvol begin voor een aangepaste of nieuwe routine. Want ‘jaaaaaaa, ik heb gezorgd voor het groen in huis’ = dopamine.

En dan eenmaal in beweging is een volgende stap zetten makkelijker. Zo kan ik bijvoorbeeld vaak routines uitbouwen. Geef ik mijn planten water, dan breng ik ook alle kopjes die ik tegenkom naar de keuken. Was ik mijn handen, dan ga ik rechtop staan, probeer ik mijn schouders en nek te ontspannen en haal ik een aantal keer diep adem. Poets ik mijn tanden, dan smeer ik ook crème op m’n gezicht.  (Beetje dezelfde techniek als bij de afwas, weet je nog?)

Dus ja, routines zijn leuk en superhandig maar hou er rekening mee dat routines soms stoppen te werken. Dat maakt je niet een slappeling en betekent niet dat je weinig discipline hebt. Wel dat het tijd is voor nieuwigheid en uitdaging. Probeer een nieuwe routine te bouwen, maak die zo leuk mogelijk. Daar is je brein namelijk goed in, nieuwe dingen verzinnen, oplossingen produceren.

3. Verbeter je slaapritme

De tip begint met de vermelden 80 procent van de ADHDers een andere biologische klok heeft dan neurotypische mensen en daardoor gemiddeld een uur later in slaap valt. 

Daarna volgen de standaard tips als vaste bedtijden, geen koffie ’s avonds en geen beeldschermen voor je gaat slapen. 

En dat te weinig slaap de klachten die je ervaart kan verergeren. En dat klopt. 

Maar dat wisten we al wel. En dat niet kunnen slapen en niet uitgerust zijn gruwelijk frustrerend is ook. De kans is dus ook groot dat de tips die genoemd worden óf al uitgevoerd worden óf dat we al heel lang elke keer opnieuw proberen ze toe te passen. En ‘falen’.

Uit ervaring kan ik zeggen: het elke keer maar weer opnieuw proberen met deze tips is niet genoeg, het helpt niet en het geeft geen inzicht. 

Pas geleden las ik dat de gemiddelde mens na tussen de 10 en 20 minuten in slaap valt. Hier denk ik regelmatig aan. Binnen een uur is voor mij snel. En dat is mijn hele leven al zo geweest. Ook toen ik een vast ritme had (omdat ik klein was en mijn ouders hiervoor zorgden), geen koffie dronk en in mijn vrije tijd vooral boeken verslond. 

We hebben er zelfs een Late For It All playlist voor, namelijk de ‘KAN NIET SLAPEN MN HERSENEN ZIJN STIEKEM GAAN RAVEN EN IK HOOP DAT ZE VOOR 6 UUR THUISKOMEN’ Rave For It All playlist. 

Want dat is vaak hoe het voelt. Dat er zo ontzettend veel door je hoofd raast dat er geen mogelijkheid is dat je kunt slapen. Op zulke nachten heb ik vaak momenten dat ik voel dat ik bijna kan slapen en dan, net op het moment dat ik daar blij van word besluit mijn hoofd dat er nog even een rondje denken gedaan moet worden. 

En het vervelendste is, hoe langer ik slecht slaap, hoe moeizamer mijn hoofd werkt, hoe meer chaos er is. Wat er juist voor zorgt dat slapen nog moeilijker wordt. Soms wens ik vurig dat er iemand komt die me knock out slaat en dan de deken over me heen gooit. 

Wat mij tot nu toe het beste helpt is mijn zwaartedeken. Die helpt echt om mijn razende hoofd minder te laten razen. En zorgt ervoor dat ik makkelijker stil kan liggen in plaats van als een bezetene boos rondjes te draaien. Als een zwaartedeken niet tot jouw mogelijkheden hoort werkt een laken met een zware wollen deken (veel kringlopen hebben ze) ook beter dan een dekbed. Daarnaast was er moment dat ik me realiseerde dat ik altijd in een soort van haast toestand ben (dingen vergeten, tijd verkeerd ingeschat, mensen die wachten, snel snel snel), ook als ik naar bed ga (want ohneeeeee ik kan nog maar zo weinig slapen, waarom ben ik weer de tijd vergeten, ik zou op tijd naar bed) probeer ik rust in te bouwen voor ik naar bed ga. Dit doe ik door altijd voor ik ga slapen mijn tanden te poetsen. En aan de hand van mijn gemoedstoestand daar dingen aan toe te voegen. Dus, voel ik me slecht over mezelf, ben ik onzeker, heb ik haast, dan voeg ik naast tandenpoetsen extra dingen toe. Hoe meer haast ik voel, hoe meer dingen ik probeer toe te voegen. Terwijl ik mezelf vertel dat deze paar minuten echt geen verschil maken.  Tanden poetsen is een must. En voor de rest heb ik een serie opties die ik kan toevoegen. Op mijn wastafel staan verschillende soorten crème voor mijn gezicht en handen en verschillende soorten reiniging voor mijn gezicht. Zo kan ik kiezen welke geur op dat moment prettig is. Wanneer er 100 dingen tegelijkertijd door mijn hoofd gaan zijn de extra handelingen van dop afschroeven en weer opschroeven te veel. Daarom hou ik rekening met hoe dingen verpakt zijn zodat ik het me als dat nodig is, mezelf makkelijk kan maken. 

Dit heeft me een soort van rust gegeven die ik nooit eerder had. Het is niet een oplossing die direct mijn slaap verbetert maar het maakt wel dat ik ietsje minder haast heb waardoor ik rustiger in bed ga liggen én dat ik meer en beter voor mezelf zorg. Mezelf tijd geef. En dat helpt toch een klein beetje. Al is het maar omdat ik daarmee aardiger voor mezelf ben.

4. Trap niet in valkuilen

“Het kan verleidelijk zijn om ongezonde ‘oplossingen’ voor je problemen te zoeken. Denk aan alcohol om sneller in slaap te vallen of drugs om je beter te concentreren. Wat op de lange termijn beter helpt bij omgaan met ADHD, is ontspannen, gezond eten en regelmatig leven.”

Ooohhh wowww goed dat je het zegt. Valkuilen vermijden. Hadden we dat nou maar eerder bedacht. 

FUCK YOU. Met je kutadvies. 

Ik wil vooral zeggen, luister niet naar mensen die zeggen dat je bepaalde dingen ‘gewoon’ niet moet doen. Want kom op zeg. Het is niet of je niet elke keer opnieuw probeert de boel weer bij elkaar te rapen en het anders te doen.

Realiteit is gewoon dat je een valkuil pas opmerkt als je er al in zit. Mensen die vervolgens je licht ontnemen door daar boven te hangen om te roepen dat het echt niet handig is wat je deed zijn niet de mensen waar je wat aan hebt. Realiseer je dat al je tactieken, hoe gezond of ongezond ze ook zijn, coping is. Wat de reden is dat je hier snel in terugvalt of wat de reden is waarom je (moeilijk) zonder kunt. Coping wegnemen zonder iets anders in de plaats te hebben kan een probleem zijn. Luister dus vooral naar mensen die je daadwerkelijk willen ondersteunen. Voor je in een valkuil dondert of als je hulp nodig hebt om er weer uit te klimmen.

Dat zijn mensen die je niet vertellen wat je moet doen, had moeten doen of ‘beter’ had kunnen doen. Dat zijn mensen die liefdevol zijn. Ook als je dingen gedaan hebt waarvan je weet dat je ze niet (had) moet(en) doen. Dat zijn mensen waar je veilig je verhaal kunt doen zonder dat ze je vertellen dat je weer gefaald hebt. Het zijn de mensen die je vragen of ze je kunnen helpen, hoe ze je kunnen helpen. Mensen die je helpen zonder de voorwaarde dat je het de volgende keer beter moet doen.

Ja, ADHD is lastig, het is vaak vechten tegen je eigen brein terwijl je hard je best doet er méé te werken. Maar waar ik het meest tegenaan loop is een slecht zelfbeeld, enorme zelfkritiek en het gevoel niet genoeg óf juist te veel te zijn of te doen. Als je online zoekt naar ervaringen van anderen vind je dat dat iets is waar bijna iedereen met een neurodivergent hoofd tegenaan loopt. Reacties die we krijgen op Late For It All posts laten hetzelfde zien. Emotionele verhalen van mensen die herkenning en steun vinden doordat ze niet de enige zijn.

EINDELIJK tegengas voor de tips en adviezen die je je hele leven lang kreeg. Tegengas voor alle ‘als je het belangrijk zou vinden dan…’, ‘jeetje, zo erg is dit toch niet, waar doe je moeilijk over?’, ‘Dat valt bij jou wel mee toch?’, ’als je het echt zou willen zou je wel…’ ‘niemand vind administratie léúk…’ .

Als er één ding is dat fantastisch is aan het krijgen van een ADHD diagnose is dat je eindelijk ontdekt dat het je brein is dat anders werkt dan dat van degenen die de maatschappij ingericht hebben. Dat het dus niet je gedrag is, wat je een lui, laks of slecht persoon maakt. De online community heeft me zoveel erkenning gegeven. Van ‘Oooohhh wowwww ik ben niet de enige die dit heeft!!!!!’ Tot aan ‘Ooooohhh yesssss, dit is een tip die goed klinkt, ik denk dat dit kan werken’. 

Het maakt dat ik zachter voor mezelf ben geworden. Wat maakt dat ik ook op momenten dat ik me een enorme faalhaas voel makkelijker voor mezelf kan zorgen. In plaats van te blijven draaien tussen ‘waarom ben ik ook zo laks, ik moet dit gewoon doen. Lui ben ik, anders deed ik het wel’ (en ontelbare varianten, want whoooooo creatief overactief brein!!). 

Wat we bijna allemaal gemeen hebben is dat we jarenlang het commentaar, het advies en de tips van mensen kregen die dachten het beter te weten. Ook als we zeiden dat we dingen als lijstjes en een planning maken al ons hele leven lang proberen. Ondanks dat we bij de tip die we kregen al konden vertellen dat dit niet is hoe het voor ons werkt. Want, zo vertelden we onszelf (ja ok, ook anderen vertelden ons dit): ga het eerst nog maar eens proberen voor je een tip afschiet.

Misschien voelen we dat we zelf gelijk hebben. Maar als er je hele leven lang wordt getwijfeld aan jouw gevoel en kunnen, dan ga je dat zelf ook doen. En zeg nou zelf, het ene moment ben je in staat tot grootse dingen, tot het oplossen van crisissen en een volgend moment ben je niet in staat om een nacht- en dagritme te onderhouden. Om dat te doen waar een groot deel van de mensen geen moeite voor hoeft te doen. Die disbalans maakt dat alles en iedereen twijfelt wanneer je zegt dingen niet te kunnen. 

Dus lang leve de online community, lang leven erkenning en herkenning. Lang leve het langzaam proberen los te komen  van die zware last om nog maar net wat harder je best te doen en jezelf aan de kant te zetten.

Dat is een moeizaam traject. Jarenlange zelfverwijten zijn niet zomaar weg. Het is hard werken, vraagt hulp vragen en accepteren (hahahahahahahah, ja, dit is moeilijk) en aardiger zijn voor jezelf. Zoveel als je op dat moment kunt.

Tot slot, alle liefde (stuur kattenfoto’s) voor ADHD buddy Judith Hontstrouw voor het redigeren van deze rant. <3

soundtrack: Uniform Thought - Selective Aggression 

[madeliefkrans]

ik heb bijna tien jaar aan schrijfsels en het vervult precies de functie die ik in gedachten had. 

[atevegter]

1795 Stemmen

Zondag ga ik even een patatje halen bij de Dolfijn. Dat kan weer tegenwoordig. Ik zet mijn fiets neer en beng, daar stoot ik tegen een fietsenrekje dat daar van gemeentewege geplaatst is. Mijn sleutelbos vliegt door de lucht terwijl die toch aan mijn fiets moet blijven zitten. Ik neem onthutst de schade op. Mijn fietssleutel en mijn autosleutel zijn afgebroken! Waarom zet de gemeente die hekjes…

[betoverheks]

Hohoho, Toverheks zit in haar flow. Kabouters bevolken mijn heksenstulpje. Het is zo schoon hier met al die hulpjes. Toverkol roert haar trom: Nieuwe ratels, oude ratels, groot en klein, ratels alom!

Hohoho, Toverheks zit in haar flow. Kabouters bevolken mijn heksenstulpje. Het is zo schoon hier met al die hulpjes. Toverkol roert haar trom: Nieuwe ratels, oude ratels, groot en klein, ratels alom!

‘Jeetje Heks, wat is het hier schoon!’ Steenvrouw loopt bewonderend door mijn stulpje, ‘Er is ook een hele berg spulletjes verdwenen uit die hoek daar. Wat stond er ook alweer? En wat een prachtige bloemen overal!’

‘Ik zit weer in m’n flow,’ verklaar ik mijn opgeruimde huis, ‘En ik heb mijn kristallen in bad gedaan. Ook al zie je het niet direct, je voelt het!’

Mijn vriendin komt eten. Ik heb…

[elinherlaarmasina-blog]

Magnus opdracht 5

Herlees nu de laatste bladzijden van de roman, vanaf p. 313 ('De sleutelbos zat onder in mijn toilettas.') Vindt Merlijn zelf dat hij te snel verliefd wordt? Of denkt hij dat het echte liefde is tussen hem en Cecilia? Licht je antwoord toe door te verwijzen naar de gebeurtenissen en beschreven gevoelens op die laatste bladzijde.

Ik krijg niet het idee dat Merlijn denkt dat hij te snel verliefd wordt. Hij is maar twee keer in zijn leven verliefd geweest! En allebei de keren heel erg intens en oprecht. Merlijn denkt dat het echte liefde is tussen Cecilia en hem (‘’wat ik dacht dat ik haar al die tijd had gegeven’’, wat uiteindelijk alleen Caro aan Cecilia kan geven: veiligheid). Merlijn voelt zich daardoor natuurlijk heel erg rot, omdat hij voor zijn gevoel zowel in de relatie met Caro als in die met Cecilia gefaald heeft. Hij merkt pas wanneer ze allebei bij elkaar zijn hoeveel ze op elkaar lijken (‘’als twee zussen gescheiden bij de geboorte’’). Daardoor lijkt het alsof de belangrijkste reden dat Merlijn verliefd is geworden op Cecilia door de gelijkenis op Caro is.

[patriciaidsinga]

Sleutels

Noordhollands Dagblad 19 juni 2021

Ik leg 'm altijd op hetzelfde plekje. Dat staat tenslotte in het handboek voor vergeetachtige types. Elke jaszak, broekzak, fietstas, koelkast, rolschaats is binnenstebuiten gekeerd deze week. We hebben dingen teruggevonden waarvan ik niet wist dat we die kwijt waren. Ik ben blootgesteld aan een langdurig verhoor door man en kinderen: waar was je toen je 'm de laatste keer zag? Waar heb je 'm voor de laatste keer gebruikt? En ondanks dat ik blijf herhalen dat ik 'm -net als altijd- op de magnetron in het bakje heb gelegd, word ik door mijn drie gezinsleden uitgemaakt voor leugenaar en onherroepelijk schuldig bevonden. Ik vergeet namelijk wel vaker iets.

Na een paar dagen verhoor ben ik het zat en fiets ik naar de sleutelmaker: Meester Schoenmaker 'klaar terwijl u wacht'. De posters en flyers spreken klare taal, Meester Schoenmaker gaat verhuizen. De huur werd te hoog, vertrouwt hij me toe, hij had hier best willen blijven. Terwijl Meester vertelt over waarom en wanneer denk ik terug aan al die keren dat ik met mijn verwarde kop hier aan de balie hing.

Overspannen, sleutels kwijt. Verkering uit, sleutels kwijt. Werkstress, sleutels kwijt. Toen ik vijf jaar geleden depressief werd, was het helemaal feest. Tot frustratie van manlief, was ik naast mijn sleutels ook regelmatig mijn fiets, pincode of zelfs de kinderen kwijt.

De depressie zelf, maar ook de medicijnen daartegen hebben mijn geheugen aangetast. Ik hoopte dat het te zijner tijd vanzelf zou herstellen. Routine zorgt ervoor dat ik minder snel vergeet. Vaste route, vaste plekjes. Als ik dan toch weer iets kwijt ben, houdt manlief mij extra in de gaten.

Ik ben zelf ook ongerust dit keer. Ja, ik heb het druk op mijn werk. Ja, ik maak mij druk om familieperikelen. Dit zal toch niet weer een voorbode zijn voor een terugval?

Meester Schoenmaker heeft twee sleutels bijgemaakt. Terwijl ik afreken, realiseer ik mij dat ik zijn nieuwe adres goed moet onthouden, want als ik de sleutelmaker niet meer kan vinden, wordt het helemaal een zootje natuurlijk. Blij met de sleutels, maar toch wat ongerust over mijn hoofd loop ik nog even naar de supermarkt. En als ik het winkelwagentje pak, komt ineens alles terug. Niks terugval! Het komt door corona! Al een jaar lang gebruiken we geen muntjes meer bij de winkelwagentjes. Tot vorige week. En mijn winkelwagenmuntje hangt aan mijn sleutelbos. Daar ga je met je routine. De klantenservice heeft inderdaad mijn sleutel gevonden. Thuis drop ik gerustgesteld alle setjes sleutels op het vaste plekje.

[louise1646]

alternatieve startpagina

Ze hadden hem gevonden in een containerpark . Thomas kwam aan en werd begroet door Lou , ze had werkhandschoenen aan . Ik walgde bij het zicht , ze waren rood met roos lichaamsmateriaal op . Ze knikte met haar hoofd naar links daar stond een plastieken tafel opgesteld met forensische hulpmiddelen erop . De identiteit van het slachtoffer was nog onbekend . Het lichaam werd gedumpt bij de vuilnispers , normaal werd die gebruik om het metaalafval bij elkaar te persen dus je kunt je wel voorstellen wat dit met een mensen lichaam doet . Het lichaam werd gedumpt in een vuilniszak en werd ontdekt toen een van de werknemers de pers aanzetten , hij een knap hoorde en er bloed uit de machine kwam . Hij hoorde ook gekraak , wellicht kwam dit door de druk op de botten van het slachtoffer . En de knap was gebeurt omdat er nog wat lucht in de vuilniszak zat . Omdat het een maandag was zat de pers zo goed als vol , in de weekends wordt hij niet gebruikt maar kunnen bezoekers wel hun oud metaal dumpen in de pers . De medewerker had het lichaam dus niet gezien , ik deed een paar propere werkhandschoenen aan en werd door lou begeleid naar de pers . We liepen door het containerpark , m’n collega’s hadden al het park afgesloten met politielint . Ik hield m’n hart vast en wist niet wat ik zou moeten verwachten . We kwamen aan en we werden binnengelaten door Bart , Bart was onze specialist forensisch onderzoek , ik was hier om een hand hulp aan te bieden omdat zo goed als de helft van ons korps had besloten om op vakantie te gaan . Het was Augustus en ik werd bij mijn ingang in de persruimte geconfronteerd met een van de ergste geuren die menselijk verdraagzaam was .  Ik zag de medewerker in elkaar op de grond zitten hij ving z’n hoofd op in zijn handen . Lou had me verteld dat de medewerker Hematofobie had , ook wel bloedangst genoemd . Hij was duidelijk in shock , ik maakte me even klein als hem en had hem een flesje water aangeboden . Ik ging boos naar Bart en vroeg hem waarom in godsnaam hij een man met bloedangst en die in shock was al een uur in deze stank had laten zitten . Ik besloot hem te begeleiden naar buiten en we zaten in mijn auto , ik had m’n airco vollenbak aan gezet om de geur die de medewerker had meegebracht zo veel mogelijk te elimineren . Ik had ook mijn ramen opengezet en had de meneer voorgesteld om hem thuis af te zetten , zodat ik met hem kon praten , maar ook zodat hij zich kon omkleden en opfrissen . Hij wees me de weg en we parkeerden bij een oud appartement gebouw . Lou liet me weten dat ze nog zouden langskomen om de vingerafdrukken van de medewerker te pakken , zodat we “ vreemde” vingerafdrukken die niet van de medewerkers kwamen zouden kunnen identificeren . Hij haalde een sleutelbos uit z’n broekzak en liet me binnen zonder een woord te zetten , hij verbleef op het 7de verdiep dus we hadden de lift gepakt . We kwamen aan wij appartement 76 en hij moest tegen de deur duwen om de deur open te krijgen . Hij wees naar een oude bank en ik ging zitten . Ik legde hem uit dat ik maar even kon blijven omdat ik nog terug moest naar het containerpark . Hij zei dat hij om 6:00 is begonnen met z’n shift en zoals gewoonlijk met een sleutel de pers had aangezet , dat was de standaard procedure . Hij had de sleutel van de machine al afgegeven aan Bart . Ik vertelde hem dat Lou nog zou langskomen om zijn vingerafdrukken af te nemen en waarom dit zou nodig zou zijn en bedankte hem voor het gesprek . Ik stap uit bij het containerpark , ik zie dat de pers probeert binnen te dringen alsof het een totale uitverkoop is op Black Friday . Ik buk me onder het politielint en toon m’n badge ter bevestiging . Ik had de werkhandschoenen in m’n jaszak gestopt en deed ze weer aan , de geur hing er nog in maar dit was natuurlijk niet te vergelijken met de geur in de persruimte . Inmiddels was er al wat forensisch werk gebeurt , de verwijdering van het metaal dat de pers dit weekend had gevangen al uit de pers was al gedaan voor Lou . Ik gaf Lou het adres van de medewerker , en begon met het lichaamsproduct uit de pers te halen . Ik walgde en begon met kokhalzen , ik vond wat haar het was Bruin en zat in een dikke strop , ik stak het in 1 van de standaard plastieken zakjes die gebruikt werd voor biologisch materiaal , dit zou naar een labo gaan . Ik hoopte dat ik tanden zou vinden als ik een heel gebit zou vinden zouden we zo via tandartsgegeven de identiteit van het slachtoffer kunnen achterhalen , ik hoopte op een vol volwassen gebit dat bestaat uit 32 , ik zou niet snel uit de stank kunnen ontsnappen

[dorpsgenoten]

De Action overleefd

Nooit verwacht dat ik dit zou doen maar er is behoefte aan. Een blog over een verder compleet zinloos onderwerp: zijnde mijn nieuwe fietslampjes. Gekocht bij de Action voor 1.79. Kan ook 1.75 geweest zijn dat weet ik niet meer. Even voor de duidelijkheid: Het was de Action midden in de herfstvakantie, tijdens het hoogtepunt van de stormdepressie. Dat moment dat elke ouder met stijf van de suiker staande strontvervelende kinderen denkt: WE GAAN NAAR DE ACTION!!! Ik ben er dus trots op dat ik het ondanks herhaalde paniekaanvallen zonder wild om mij heenslaan heb overleefd. Dus die black out voor wat betreft de prijs, hee, het kan best zijn dat ze me 11,75 hebben laten pinnen, but WHO CARES!! Goed, mijn fietslampjes dus. Dit zijn ze:

Hartstikke handig want het is ledverlichting en ik kan ze aan mijn sleutelbos doen omdat ze flexibel zijn en ik stuntel vaak in het pikkedonker op stal omdat het lichtknopje helemaal aan de andere kant zit en je dus al drie keer je knie aan de tractor gestoten hebt voordat je eindelijk doorhebt dat dat kolereding gewoon een meter verderop geparkeerd is sinds gisteren en dat het dus weer geen rokjesdagen gaan worden komende week vanwege de paarsblauwe staat van mijn knieën. Daarom dus.

Maar waar dit blog om gaat, to the point, DE grote vraag: of ze het na vier dagen nog steeds doen. Van de Action afkomstig zijnde en alles. OKAY. Getest, komt ie:

[wieisdemol2022]

Hints aflevering 6

Elke week sporen wij het internet af naar de beste hints en hips van de afgelopen aflevering en proberen wij alle hints te verifiëren. Wij willen jullie bedanken voor de hints en tips die ingestuurd zijn, dit wordt enorm gewaardeerd!

Titel De titel van deze aflevering was ‘Verlost’. De titel kan mogelijk een aanwijzing zijn naar de mol. Hieronder een lijstje van de mogelijkheden. - De titel Verlost kan best wel op Simone slaan. Simone heeft in deze aflevering twee keer toegegeven dat zij de mol is. Bij het ontbijt zei ze dat ze sowieso niet naar huis ging en in haar kleine gesprekje met Ruben zei ze letterlijk “Ja, ik ben de mol”. Is zij hier mee verlost van het geheim? - De titel Verlost zou ook kunnen slaan op Stine, zo’n twee dagen voor deze aflevering had Stine namelijk nog een polsblessure. Nu heeft Stine deze aflevering toch goed meegeholpen in de Lada’s met Lading opdracht. Is ze verlost van haar Polsblesure? - De titel Verlost zou ook kunnen slaan op Ruben, hij heeft als penningmeester in de eerste opdracht de taak om de kandidaten te verlossen uit hun kamer, andersom zou dit natuurlijk ook op de rest van de kandidaten kunnen slaan, want die worden verlost. - De titel zou ook op Olcay kunnen slaan. Zij lijkt zichzelf willen te verlossen uit haar bondje met Stine (hoewel dit niet echt lukt).

Positie van de mol Wij vinden een handig hulpmiddel om de mol te ontmaskeren om na te denken over de positie die de mol in het spel zou innemen. Als ik de mol was, en mijn taak is zo min mogelijk geld in het laatje te krijgen en anderen te saboteren, zonder ontmaskerd te worden, hoe zou ik dan te werk gaan? En welke kandidaat neemt eenzelfde positie in?

Bij de eerste opdracht lijkt me dat de mol een duidelijke taak heeft. Zo lang mogelijk tijd rekken en geld niet zien of verdoezelen, niks binnenhalen in ieder geval. Met dit in je achterhoofd had Ruben natuurlijk dé perfecte positie. Ik vindt echter dat hij lekker snel is, waardoor ik hem niet als mol zie handelen op dit punt. Wel verdacht zijn dan Stine en Simone, Simone die niks binnenhaalt en verdacht wordt gemaakt van het missen van een €500. En Stine die natuurlijk geen geluid lijkt te maken vanuit haar kamer waardoor ze pas met nog 8 minuten op de klok gevonden wordt, en ook Stine die niks binnenhaalt en wordt verdacht van het wegpakken van die €500 zonder hem in te leveren.

Bij de tweede opdracht zou je kunnen mollen door de auto in eerste instantie zo vol te douwen dat er niks meer bij kan. Jan, Stine en Simone krijgen alles erin en zijn daarmee verdacht. Maar uiteindelijk krijgen Stine en Simone alsnog alles erin en mist Jan alleen zijn bewoonster, hiermee mist hij wel de enige €250 die de groep nog had kunnen verdienen, maar het is Jan, die man is fanatiek geboren, ik schuif het af op fanatisme (wellicht fout tho). Maar bij deze opdracht is voor mij niemand verdacht.

En dan de derde opdracht, waar je als mol natuurlijk makkelijk geld uit de pot kan houden omdat de kandidaten voor hun bordje zouden gaan. Opvallend is het dan dat Olcay voor geld wou gaan en haar vragen, die toch tamelijk makkelijk waren, expres fout lijkt te antwoorden. Olcay houd daarmee €1000 uit de pot. Mensen vinden ook Stine hier verdacht maar dat vind ik niet, ja, dat de slimme Stine twee vragen fout heeft is natuurlijk raar. Maar als je kijkt wat ze doet, ze verliest geen geld uit de pot, ze naait geen kandidaten, dus eigenlijk is ze goed bezig (zie voor volledige uitleg mijn post over opdracht 3).

Wie is de mol niet? Een manier om achter de identiteit van de mol te komen is ook om andere kandidaten te elimineren als mol, niet alleen de kandidaten die afvallen, maar ook de kandidaten die zich bewezen hebben in de aflevering meer kandidaat dan mol te zijn.

Waar ik vorige week nog zo stellig Jan, Ruben en Simone heb afgeschreven ben ik er na deze aflevering op terug gekomen. Want ook Ruben en Simone hebben hun best gedaan, Olcay daarentegen was alleen tijdens de laatste opdracht erg verdacht en nu weet ik het niet meer. De enige van de kandidaten die voor mij nog steeds 100% afvalt is Jan. En dan kom ik op mijn volgende lijstje uit:

1. Stine 2. Olcay/Ruben 3. Simone 4. Jan

Rode draad Dubbel/tweelingtheorie, Christelijke theorie, spelletjes/casinotheorie. Er zijn verschillende grote theorieën te vinden voor dit seizoen. Maar tot mijn grootste teleurstelling kunnen we ze niet doortrekken. Ik heb deze aflevering geen hint voorbij zien komen naar de dubbele theorie, geen duidelijke Christelijke symbolen gezien en ook de spelletjes/casinotheorie is niet doorgekomen tijdens deze aflevering. Zeer frustrerend maar misschien zien we iets over het hoofd, zien jullie het? Laat het ons dan weten.

Overige hints - De hints blijken toch ook in de details te zitten, bij het ontbijt staat er namelijk een servettenhouder op tafel die de vorm heeft van een G-sleutel (Gulsen?) Nee maar deze sleutel kan wijzen naar Ruben natuurlijk de muzikant die wellicht zo wordt aangewezen als mol.

- Bij de eerste opdracht gedraagt Stine zich toch verdacht, ze maakt totaal geen geluid en wordt hierdoor pas na een goede 10 minuten gevonden. Natuurlijk de perfecte manier om te mollen. Ook opvallend was natuurlijk dat Stine haar kamernummer leek te weten terwijl de rest dat niet wisten. Dit kon natuurlijk wijzen op voorkennis. - De tweede hint komt uit een tussenshot voor opdracht 1, waarbij we deze sleutelbos zien (deze foto is later ook gepost door de mol op zijn/haar Instagram account).

We zien hier de sleutelbos waar Motel op moest staan maar we zien dat de t en e een beetje vervaagd zijn, waardoor er Mol staat. En van wie is deze sleutelbos? We zijn erachter gekomen door de kamernummer 3, deze sleutelbos is van Olcay, wordt hier gehint dat zij de mol is? - Tijdens de eerste opdracht zien we dat er een briefje van €500 blijft liggen op een bed en dat die daarna weg is, maar niet wordt ingeleverd bij Art. Wie wordt hierbij verdacht gemaakt? Dat zijn Simone (de shot van het briefje komt nadat we Simone uit de kamer zien lopen) en Stine (die paniekerig in en uit kamers loopt waarna we zien dat het briefje weg is). - Tijdens aflevering 3 is er ook een hint binnengekomen naar Stine. Stine moet een bordje omdraaien omdat ze de vraag verkeerd heeft beantwoord en we zien vooraf aan dat moment dat alle bordjes weggedraaid zijn. Wanneer Stine klaar is met het omdraaien van het bordje zien we dat het bovenste linker bordje een soort van half gedraaid is (zie foto). Wat veel mensen denken is dat er dus een knip is geweest in de montage waarbij Stine in de camera praatte en wellicht uitlegde dat ze ook zichzelf had kunnen omdraaien of iemand anders (idk). Vooralsnog vindt ik deze hint niet super sterk.

- Bij de test en executie werd bij Simone haar scherm getoond waar de naam van Stine niet bij stond, is dit een voorbode dat Stine gaat afvallen? De makers van WIDM hebben hier al op gereageerd, en het bleek volgens hen een edit-fout te zijn. Ik wou het er toch bij zetten.

- Dan nog een laatste hint die geen hint is, maar hierbij gezet om hem te ontkrachten. De pagina van teletekst gaf aan dat Stine, Olcay, Ruben en Simone doorgingen en de naam Jan zat er dus niet bij. Nu dacht iedereen dat dit en voorbode was dat Jan ging afvallen. Maar teletekst weet niks meer dan jij en ik en de enige die weten hoe de aflevering gaat verlopen zijn de makers natuurlijk, dit is dus een menselijke fout geweest en geen molhint.

Hebben jullie nog meer hints en tips? Blijf ze dan vooral doorsturen! Wij zijn vanavond terug na de nieuwe aflevering!

[muizendpotig]

Jelmers avonturen in de Albert Heijn #zoveel

Ik sta bij de kassa en reken vier producten af. In mijn mandje heb ik alvast mijn sleutelbos, met daaraan de altijd gevraagde Bonus-kaart. Het kassa-meisje (want dat zijn het) scant product één, twee, mijn Bonus-kaart, drie en product vier. Dan vraagt ze: ...'Had u ook een Bonus-kaart.' Waarop ik zeg: ...'Ja die heb ik nog steeds, je hebt hem namelijk zojuist gescand en aan me teruggegeven.' Zij: ...'O, ja. Haha.' Ik: ...'Geeft niks, ik ben ook een warhoofd.' ...'En stoned, lijkt me?' zegt ze zonder blikken of blozen. Nu had ontkennen geen enkele zin dus we konden er samen wel hard om lachen.

[26within]

14

Nico Het was nog lekker rustig op de baan. Op de achtergrond klonken de warme geluiden van Volbeats laatste worpeling en Nico keek even in haar buitenspiegels of ze veilig kon inhalen. Ze stuurde de dertigtonner behendig langs een collegatrucker en bij het passeren van beide cabines keek ze even opzij en groette ze hoffelijk met haar hand langs haar hoofd. Een griekse oude rot grijnste even en Nico gaf gas bij. Haar combinatie begon wat harder te grommen en een dikke zwarte pluim steeg op richting het roodgelige ochtendgloren. Ze was in haar element. De weg was vrij, de zon kwam langzaam op en ze was op weg naar Nederland. Altijd fijn om naar een ander schatje te karren. Nico was niet van de vastigheden. De enige continuiteit in haar leven was haar eigen wagen. Verdiend in een vorig leven vol drank, drugs en de Velvet Underground.....Ow, ze deed ook nog iets als model. Ze had het allemaal achter haar gelaten. Ze was gaan rijden.....Alsof haar leven ervan af hing. Weg met dat ding, behendig vist ze de cd uit haar stereo, grabbelde wat in de bak naast haar stoel en pakte blind een oudje van The Pixies....Surfer Rosa. Oh my golly, daar had ze helemaal geen zin in momenteel. Weer gerammel van hoesjes en.....Neej, niet die. Ze opende electrisch het raam van de bijrijder en flikkerde Elton John zo naar buiten. Kadootje van een oude vriend die haar al lang niet meer gevolgd was. Ze boog naar voren en deed de cd-speler uit. He he, wat een rust. Al neuriend keek ze naar de inhalende auto’s. Sommige Fransozen waren alweer zo gestresst dat de eerste middelvingertjes parmantig de lucht in gingen. Tijd om hem langs de kant te zetten dacht Nico. Ze draaide de autobaan af en reed de grote parkeerplaats op bij Dijon. Er kwam net beweging op de voorste vakken. Mooi, haar Duitse vrienden van de firma Duvenbeck maakten plaats voor de blauw/witte scandinavische torpedo. Ze bedankte de heren nog even over de 27MC en liet de intercooler nadraaien. Ging nog even met beide ellebogen over het stuur hangend genieten van de definitieve zonsopgang en deed haar zonnebril op. Voorlopig mocht ze niet meer rijden. Nico klom uit haar wagen en meteen begon er een Bulgaar te fluiten. Ze reageerde er niet meer op. Liep even controlerend om de combinatie heen en schopte professioneel tegen de net nagetrokken achterband van de achterste as. Het zag er allemaal normaal uit. Nico wilde nu nog maar een ding....Slapen. Onderweg naar het hotel bedacht ze zich. Draaide zich om en liep terug naar ‘ El Loco Grande’, de naam die ze haar Scania drie jaar geleden gegeven had en zag meteen dat er wat vreemds aan de hand was. Haar wagen was in twee minuten tijd aan het zicht van de publieke ruimte onttrokken. Voor de truck stond een sleepwagen en ze zag de neus van haar torpedo omhoog komen. Ze begon te rennen en schreeuwde tegen...euhm, tegen Frankrijk. Blijf godverdomme van mijn wagen af. Toen ze buiten adem bij haar bezit aankwam gingen de mannen doodleuk op een muurtje zitten. Het zag er niet echt uit als een snelle diefstal. Ze hapte naar adem en moest even met de handen op haar knieen. Blijf met je poten van mijn huis af kwam er tenslotte met veel moeite uit. De oudere van het stel begon te grijnzen en gaf haar een document. Bent u Nicolette Dartas? Ze knikte niet begrijpend. De enige die haar ooit bij haar echte achternaam had genoemd was de voormalig manager van de ‘Underground’ Frank P. Dorseth. U bent bij deze aangehouden mevrouw Dartas....De Jongste drukte haar een penning onder de neus van de engelse Fiod, terwijl van achter de truck drie agenten van de plaatselijke gendarmerie op haar af kwamen lopen. Nico stond aan de grond genageld. Wat heb ik in godsnaam gedaan? De sleepwagen kwam in beweging en in een reflex wilde ze gaan rennen. In werkelijkheid werd ze bij de arm gepakt en meegenomen naar een busje van de politie. Of ze maar zo vriendelijk wilde zijn om in te stappen zonder verzet. Op het bureau aangekomen kon ze meteen doorlopen naar ‘verhoor 3’. Nico had geen tijd gehad om te bedenken wat er allemaal gebeurde in het laatste halve uur. Wezenloos keek ze voor zich uit. Bovenin schreeuwde haar geest om slaap en dus rust. Het klonk gek, maar ze had liever eerst een paar uurtjes in een cel gepit. Ze hoorde wel dat er buiten een hek open ging en er iets zwaars de plas opdraaide. Haar wagen was ook gearriveerd en op een of andere manier voelde het als een opluchting. Ze hoorde even later een dikke brom van de sleeptruck langskomen en weer even later kwam zelfs de diender melden dat hij de sleutels van haar truck bij de rest van haar spullen had gevoegd en of ze er maar even voor wilde tekenen. Aandachtig bekeek ze de in beslag genomen inventaris. Een sleutelbos, een zonnebril en haar werktas met allerlei zakelijke paperassen. Hmm, ze hadden ook iets ontdekt waar ze minder trots op was dat ze het bij zich droeg die ochtend, haar witte vriend in eenzame nood. Ze tekende en zat daarna minstens tien minuten alleen op een stoel in verhoor 3. Haar ogen werden zwaar in de gedempte ruimte en haar hersenen begonnen te malen..... Toen ze wakker werd geschud stond de verhoorkamer vol mensen. Ze keek verbaast om zich heen en slaakte een kreet van opwinding. Al haar oude vrienden stonden om haar heen en ook haar moeder was er vanuit Engeland. De deur klapte open en Frank Dorseth kwam door de opening......Nico, je bent officieel gepimpt. Nico begreep er niks van. Kom maar mee naar buiten zeiden de mannen van het eerste uur....Haar mannen van de Velvet underground. Buiten stond haar torpedo voor een gloednieuwe woontrailer. Worldtour 2017 stond er op de zijkant....En Nico! Even stond ze perplex....Viel even stil....En liep toen naar haar wagen. De rest keek toe en met stijgende verbazing werd duidelijk dat ze de trailer aan het afkoppelen was. Ze sprong van de trekker en liep naar de agent die met haar spullen in de hand stond toe te kijken. Mag ik mijn spullen terug? De diender liep mee naar truck en ze tekende met een snelle krabbel het papier op het clipboard. Klom op de trap en gooide haar tas in de cabine. Het gezelschap keek nog steeds verbouwereerd toe hoe de wagen zich in beweging zette en zonder trailer reed Nico de plas af. Haar vrienden liepen er achteraan en in een wolk van stof en diesel remde ze plots tot ze stilstond. Liet de motor stationair draaien en stapte tenslotte uit......Frank liep vertwijfeld op haar af. Zelf bleef ze naast haar wagen staan. Nico, ga je het doen vroeg hij voorzichtig......Ze keek naar haar truck en toen naar Frank. Rijden of optreden? Even krabbelde hij op zijn achterhoofd en zei toen....Wat doe je het liefste? Nico keek naar de mensen in de verte. Mensen uit een roemrucht verleden. Mensen die ze al dertig jaar niet meer had gezien. Zelfs haar moeder hadden ze erbij gehaald....Nico stapte in en gooide de deur dicht. Je moet niet in het verleden blijven steken riep ze Frank toe en gaf gas..... Klone

[atevegter]

1626 De verloren sleutelbos

1626 De verloren sleutelbos

Het onbegrijpelijke is gebeurd. Ik ben mijn sleutels kwijt. Juist ik, die daar zulke uitgesproken ideeën over heeft. Je moet namelijk al je sleutels aan één bos doen, je autosleutel, huissleutel en fietssleutel, dan gaan ze altijd met je mee en blijft het zoeken beperkt, want ook ik ben ze natuurlijk wel eens kwijt, maar dan zitten ze in een andere jas of ze liggen op de piano. Hou ze bij elkaar,…

[iemandzoalsik]

Hulpmiddelen - door Gezinus

Maar eens een praktisch blogje deze keer. Over hulpmiddelen. Nu heeft Spierziekten Nederland een site waarop meer dan 600 hulpmiddelen staan. Erg divers. Persoonlijk kijk er bijna nooit op, ik zie eigenlijk alleen maar dingen die voor mij van weinig belang zijn en als ik iets nodig heb in een bepaalde richting zoek ik zelf wel op het internet. Het zal u waarschijnlijk net zo vergaan want de hulpmiddelen die we nodig hebben zijn net zo divers als onze beperkingen. U zult dus niet zoveel hebben aan dit blogje, ik schrijf het maar in de hoop dat ik een paar lezers een goede tip kan geven. Al is het maar eentje per lezer.

Een kernprobleem van mijn fysieke beperking is dat het steeds lastiger voor me wordt om op te staan uit een stoel en ook dat ik, hoewel ik nog wel kan lopen, daarbij heel instabiel ben en altijd moet oppassen om niet te vallen. Ik gebruik daarom buitenshuis zoveel mogelijk een elektrische rolstoel, tot voor kort eentje met een Alber E-Fix aandrijving. Die combinatie heb ik een jaar of twaalf met veel plezier gebruikt. Ik krijg nu binnenkort een nieuwe, een You-Q Luca met een elektrische hoog-laag verstelling om gemakkelijker te kunnen opstaan. Ik vervoer de rolstoel achter in mijn auto, een gewone, niet-aangepaste auto, wel met een automaat. Ik til hem achter in de auto met een zogenaamde kofferbaklift, meer een achterkleplift in mijn geval. 

Een ander hulpmiddel dat ik al net zo lang gebruik is mijn traplift. Essentieel om niet te hoeven verhuizen. Ook belangrijk: een toiletverhoger. Na een valse start heb ik nu een perfecte, twee zelfs, de Sophie. Betaalbaar ook. 

Sophie heeft wel het nadeel dat ze vast op een toiletpot moet worden gemonteerd. Het is daarom nuttig om nog een tweede, transportabele verhoger te kopen die je mee kunt nemen op vakantie of bij een uitje. Liefst een hoge, bijvoorbeeld 15 cm, want gehandicaptentoiletten zijn, vooral in het buitenland, soms erg laag. 

Koop meteen een passende tas (een “turkentas”) en negeer de verbaasde blikken als u met zo’n tas naar een toilet in een wegrestaurant gaat. 

Maakt u wel eens tripjes of gaat u met vakantie met het openbaar vervoer? Koop dan een grote reistas op wieltjes die u, vastgemaakt aan uw rolstoel, achter u aan kunt slepen.

Een rollator of wandelstok gebruik ik (nog) niet, alleen voor problemen als een spierverrekking of een jichtaanval heb ik er eentje achter de hand. Ik heb wel maatregelen getroffen om instabiel lopen mogelijk te maken, van mijn gereserveerde gehandicaptenparkeerplaats naast mijn huis tot mijn voordeur kan ik me steeds vasthouden aan een hek of een railing. Ook in mijn badkamer heb ik overal de mogelijkheid om me steeds ergens aan vast te houden. We hebben het geluk dat we een bed hebben die we met wat langere poten konden ophogen. Je zou anders zogenaamde bedverhogers moeten gebruiken. Bijna allemaal even lelijk. Als je een bed of een stoel wilt verhogen heb je drie mogelijkheden: iets onder de poten, een dikker kussen of matras of een nieuwe kopen. Het hangt dus maar helemaal van de situatie en uw portemonnee af wat de beste oplossing is. Over bedden gesproken: een bedsteun is ook een nuttig ding: helpt bij het opstaan en voorkomt dat je uit bed valt.

Er zijn ook van die heel kleine hulpjes die het leven ietsje gemakkelijker maken. Bijvoorbeeld een sleutelorganiser is niet alleen handig om je sleutels mee te nemen, je kunt er, door de hefboomwerking, ook veel gemakkelijker een deur mee open maken dan met een sleutel aan een sleutelbos. 

Een haakje naast je voordeur is slim om je boodschappentas even aan te hangen als je de deur open moet doen. 

Een deurbel met een cameraatje en luidsprekertje is ook nuttig als je niet heel snel bij de deur kunt komen om die open te doen voor de pakketbezorger. 

Een sleutelkluisje is een must. Stel dat je alleen thuis bent en je moet hulp inroepen. De buren of een ambulance. Om te voorkomen dat ze dan de deur moeten forceren is zo’n sleutelkluisje nodig. Neem wel een SKG gecertificeerde! De onze heet Puck.

Ook onmisbaar: een grijpstok, minimaal twee zelfs, je hebt een tweede nodig om de eerste op te rapen als die is gevallen. Ik heb er drie: badkamer, keuken en hal. 

Nog zo’n kleinigheidje: om iets mee te kunnen nemen op de traplift, een kopje koffie of zo, was het nodig om een plank aan te brengen om dat op te kunnen zetten, zodat ik mijn handen vrij heb om op te kunnen staan. Simpele, maar nuttige aanpassingen.

Niet echt een hulpmiddel natuurlijk, maar wel erg plezierig zijn de mogelijkheden om dingen via het internet te bestellen en die thuis te laten bezorgen. Scheelt een hoop gesjouw. Ik ben niet zo van de kant en klaar maaltijden of zogenaamde maaltijdboxen, maar de bulk van je gewone boodschappen bezorgd krijgen is echt een luxe. Afhankelijk van waar u woont zijn er verschillende mogelijkheden. Mijn internetsupermarkt bezorgt elektrisch en gratis. Bevalt uitstekend.

Zou ik nog bijna mijn allerbelangrijkste hulpmiddel vergeten: het apparaat om mijn ademhaling ’s nachts te ondersteunen. Zonder zo’n apparaat was ik er zeer waarschijnlijk niet meer geweest. Leve onze medische zorg.

Gezinus.Wolters(@gmail.com) / gezinuswolters.blogspot.com

Bronnen

https://www.sunrisemedical.nl/you-q/luca

https://www.mangomobility.nl/scootmobiel/accessoires

https://www.tomzorg.nl/toiletverhogers-sophie

https://www.werkenmetmerken.nl/nl/zens_toiletverhoger_zonder_deksel_10_cm/p/29799

www.engeltjesendraken.nl/

https://www.want.nl/zeg-je-rommelige-sleutelbos-gedag-met-een-van-deze-10-toffe-sleutel-organizers/

https://www.secufirst.eu/nl/

https://www.zorg-sleutelkluis.nl/puck-keysafe-skg-sleutelkluis

https://www.blokker.nl/p/vitility-grijper/1193786

 https://mfimedical.com/products/respironics-bipap-focus-ventilator

[stropdasmode-designerties]

Mijn d.a. Proefschrift

Onder 475 proefkonijnen is gebleken na een uitgebreide studie dat ze een onlogische volgorde op hun sleutelbos hebben waardoor ze 24,5uur per jaar van hun leven aan het zoeken van de juiste sleutel verspillen. Mag ik me nu doctorandus noemen? Aub?

[wolferienblog]

Over de hormonen, de kwijtgeraakte sleutels en dé oplossing...

Over de hormonen, de kwijtgeraakte sleutels en dé oplossing…

Toen ik zwanger was van Midas, gebeurde het voor het eerst. Ik liep, met mijn hoofd vol jello, in Ikea. Nou zul je denken, niets aan het handje. En dat was ook zo, totdat ik uit gewinkeld was, mijn autosleutels zocht en… deze niet kon vinden. Nergens. Niet in mijn jaszak, niet in mijn tas, niet in de auto (ja, dat doe ik wel eens ja, laat me!). Op de parkeerplaats was geen sleutelbos te vinden,…

[wieisdemol2022]

Opdracht 1, Sleutelpositie

Voor de eerste opdracht rijden de kandidaten in bijna vier uur naar het plaatsje Tskaltoebo, in het westen van Georgië. De stad staat bekend om zijn warme, toch licht radioactieve thermische bronnen die zouden werken tegen reuma en andere gewrichtsaandoeningen. Daarnaast staat het ook bekend om zijn ondergrondse grotten die nog steeds niet niet volledig onderzocht zijn. De kandidaten ontmoeten hier Art: “Hallo. Welkom in Tskaltoebo. In de Sovjettijd was dit dankzij de heilzame bronnen een florerend dorp. De Russische militairen kwamen hier bijvoorbeeld naartoe om aan te sterken. Die bronnen zijn er nog, maar de gasten komen niet meer. En dus hebben jullie dit verlaten hotel compleet tot jullie beschikking, 50 kamers. Jullie krijgen ook alle sleutels van alle kamers. En als jullie die allemaal weten te openen binnen 20 minuten verdienen jullie €1500 voor de pot gegarandeerd. Maar, dat zou wel heel simpel zijn he. Dat is meer voor beginners, en we zijn al over de helft. Dus is de penningmeester de enige die vrij rond mag lopen. Alle anderen, die zitten vast, in een kamer. Tot ze worden bevrijd. Veel succes.”

De opdracht heet sleutelpositie en we horen Olcay, Jan en Simone enorm veel kabaal maken. Stine zien we ondertussen haar sleutelbos tellen. En wanneer Ruben begint komt hij dan ook al snel bij de kamers van Simone en Olcay uit. Helaas heeft hij de sleutels van de deuren niet. Dan vindt hij Jan en hiervan heeft hij de sleutel wel. Jan is dus als eerste vrij en voordat ze de overige kandidaten gaan bevrijden (waardoor je meer man hebt rondlopen, die meer deuren kunnen openmaken) maken ze eerst deur 88A en B open. In 88B vindt Jan €100. In kamer 88A vindt Ruben een envelop met daarop de tekst: In kamer 83B, daar ligt geld.

Met nog minder dan 15 minuten op de klok gaat Ruben op zoek nar Stine. Deze ratelt met haar sleuteltjes en klopt een keer op de deur. Toch is er niemand die haar hoorde… Dan begint Jan stemmen te horen en onderbreekt even het deuren-openmaken om Olcay te bevrijden uit 47A en die bevrijd op haar beurt Simone uit kamer 48. (Opvallend moment trouwens dat Simone nog in de kamer zit en tegen Jan zegt dat ze in kamer 48 zit, vervolgens roept ze erachteraan ‘Oh, kut’, mocht ze dit niet zeggen? Of wat gebeurt er in die kamer?).

We zien de kandidaten verschillende deuren openmaken. We zien Jan het bed omgooien, Olcay paniekerig een kamer inrennen en we zien alleen Ruben nog geld pakken (een groen briefje, maar de waarde zegt hij niet). Ondertussen zijn de eerste tien minuten al om en begint Stine te roepen en met een stok (waar haalt ze die dan vandaan?) tegen de deur te kloppen. Ze geeft zelf aan in kamer vijf te zitten wanneer Olcay haar geroep eindelijk hoort. Het is met nog 8 minuten op de klok Simone die Stine uit kamer vijf bevrijd en dus kan ook Stine dan meehelpen aan het openen van kamers.

Ondertussen zien we Ruben in een nieuwe kamer komen, waar hij wederom een envelop vindt met daarop de tekst ‘Er liggen 2 jokers in kamer 3’. Paniekerig probeert Ruben Jan te vinden voor de sleutel van kamer 3, hij is echter bij kamer 46 waar hij één joker vindt. Olcay vindt €100. Dan komt Ruben erachter dat Olcay de sleutel heeft van kamer drie. En die wilt daar ook graag heen. Hoe het gesprek daarop is gekomen is onduidelijk want Rubens staat met twee bruine envelopjes in zijn hand. Waarbij hij deze aan Olcay moet lezen (zonder dat ze weet dat daar de jokers liggen). Toch wil Olcay zelf ook graag naar kamer 3. Ondertussen komen ze Jan tegen en wanneer ze in die kamer staan kijken zowel Jan als Olcay totaal over de jokers heen. Jan neemt Olcay zelfs mee terug naar 61B, wat Ruben de tijd geeft de twee jokers voor zichzelf veilig te stellen.

Bij kamer 61 vind dan ook nog Simone een joker. En nadat Olcay in de kamer ernaast nog eens €100 vindt, krijgen we een shot te zien van een briefje van €500 op een groen met wit laken die mij niet bekend voorkomt. Jan vindt ook een Joker. Wanneer Olcay en Simone Stine nodig hebben is ze kwijt en dan ontstaat er een soort kortsluiting bij mij als kijker. Olcay beschuldigd Jan van het “nep-kijken” de twee beginnen te beargumenteren als kleine kinderen en Stine zien we schichtig in en uit kamers lopen terwijl Simone en Olcay haar aan het roepen zijn. Dan zien we hetzelfde groene bloementjes deken, maar dan zonder de €500. Dit moment is toch aardig verdacht en degene die hier verdacht wordt gemaakt is duidelijk Stine (en wellicht Jan en Ruben), want we zien dat Simone en Olcay geen kant op kunnen zonder Stine, Jan liep op de gang en had al zijn sleutels al gebruikt, waar Ruben is weet niemand en Stine zie je schichtig de kamers in en uit rennen.

Jan komt erachter dat Simone een Joker heeft. Simone geeft bij de groep aan niks te hebben. Ruben heeft €100, Jan heeft €200 en Olcay heeft €200, Stine heeft ook niks. Van de €1500 heeft de groep dus maar €500 gevonden, waarvan nog een keer €500 verduisterd is.

Laten we het eerst even hebben over de overduidelijke sleutelpositie tijdens deze opdracht, en dat is die van de penningmeester, Ruben, die opnieuw een belangrijke pion is. Als mol wil je natuurlijk zo min mogelijk geld in de pot, en je kan hier enorm tijd rekken door heel laat mensen vrij te maken en zo heel laat de kamers pas te kunnen openen. Toch vind ik dat Ruben dat hier niet doet. Binnen 3 minuten zijn Jan, Olcay en Simone vrij. En dan durf ik ook te zeggen dat ik een beetje uit mijn Olcay tunnel ben gestapt. Want jeetje wat had je hier kunnen mollen, waarom zou je dan op zo’n cruciaal moment het penningmeesterschap uit handen geven?

Dé manier om hier te mollen is dus door tijd te rekken en ook door geld te verduisteren, wat we natuurlijk ook zien gebeuren. Wie dat heeft gedaan is natuurlijk niet duidelijk, wel wordt erg gehint naar Stine die toen spoorloos was. Daarnaast is het natuurlijk enorm verdacht dat Stine niet meer geluid maakt tijdens het begin van deze opdracht, je wil toch gevonden worden? Wat dat betreft is het toch vooral Stine (en wellicht een beetje Simone die ook niks heeft opgebracht deze opdracht) die verdacht is/zijn.

Is jou verder nog iets opgevallen tijdens deze opdracht? Laat het ons weten, dan nemen we het mee in de volgende post!