#aan de witte wijn

[diyshelf]

‘One pot’ Pasta Chicken Florentine

Ingredients (4 people):

4 kleine kipfilets of 6 kippenboutjes

2 tenen knoflook

200 g babyspinazie

150 ml droge witte wijn

2 à 3 el mosterd

500 ml kippenbouillon

300 g verse linguine

200 ml room

2 el Parmezaanse kaas, geraspt

bindmiddel voor witte saus

olijfolie

peper en zout

Zo maak je het:

1. Kruid de kipfilets of kippenboutjes met peper en zout en bak ze in een diepe pan met olijfolie rondom goudbruin en gaar. Schep uit de pan en dek af met aluminiumfolie.

2. Pers de look en bak zacht in dezelfde pan, met extra olijfolie. Blus met de wijn en voeg de mosterd toe. Schraap de aanbaksels los en laat de wijn voor de helft inkoken.

3. Voeg de bouillon en de room toe en breng opnieuw aan de kook. Leg er de pasta in, voeg de spinazie in delen toe en laat rustig slinken. Bind de saus eventueel met enkele eetlepels bindmiddelvoor witte saus. Leg de kip terug in de saus en serveer met geraspte kaas.

[fransopdefiets]

14-6 Oslo

In Frederikshaven at ik nog een laatste fatsoenlijke maaltjd. Die bestond uit een voorgerecht van witte asperges, gestoofde vis met aardappeltjes en een creme brulée met zomervruchten. Ondertussen las ik de Meester en Margarita uit bij gebrek aan een tafelgenoot. Eetlezen noemden wij dat vroeger thuis, volgens mij was het een bekende schrijver die de term bedacht heeft.

Om negen uur was al ik bij de gate en zocht om de tijd te doden alvast een nieuw boek uit, dat werd Het Chinese lakscherm van Robert van Gulik. Stipt om half tien ging de check-in balie open en even later stond ik met twee andere fietsers vooraan in lane 31 te wachten op de aankomst van de boot. Toen die wel erg lang op zich liet wachten, konden we met behulp van Marine Traffic uitrekenen dat die er pas tegen twaalven zou zijn. Dus daar stonden we dan tweeëneenhalf uur te wachten. Als ik dat geweten had, had ik wel een ander plan voor de avond gemaakt.

Mijn gezelschap bestond uit een vliegtuigingenieur uit Bordeaux die voor Dassault werkt en vloeiend Engels sprak en een oudere dame uit Wenen die misschien tien woorden Engels kon uitbrengen. We wisselden tips en ervaringen uit en ik heb een hoop geleerd over de certificering van jachtvliegtuigen en zakenjets.

Pas na twaalven kwam ik in mijn hut, ik bleek in de Commodorekkasse te slapen, vandaar dat mijn ticket zo duur was. (Het was exht het goedkoopste ticket van deze afvaart, maar waarschijnlijk waren de goedkope hutten al op). Je slaapt dan niet onder de autodekken maar op dek 9 bovenin het schip, er staat mousserende wijn voor je klaar en je hebt je eigen ontbijtlounge. Maar Commodore of niet, na 1 minuut douchen stond ik tot mijn enkels in het water dat dreigde de hut lopen. Verstopte afvoer. Ik was te moe om de receptie te gaan zoeken en mijn beklag te doen, ik dacht, dat komt morgen wel. Overigens sliep ik als een roos in mijn queensize double bed.

Ik word tegen zevenen verkwikt wakker en begin aan mijn Commodore ontbijt, dat geserveerd wordt met uitzicht op zee. Ik kijk naar het weerbericht en maak een plan. Het is vandaag mooi weer, dus dat wordt een rustdag op camping Ekedal in Oslo. Daarna twee of drie dagen regen, dus dat zijn prima dagen om van onderdak naar onderdak te fietsen. Daarna wordt het lekker kampeerweer. Er zijn, behalve de eerste 120 kilometer voldoende goedkope overnachtingsmogelijkheden. Ik doe alvast een aanvraag voor een airbnb morgen in Kløfta. Dat is 42 kilometer voorbij Oslo en dan heb ik daarna een mooie uitgangspositie voor de tweede etappe, waarbij je meer moet klimmen.

Anton uit Linköping stuurt een sms en vraagt naar mijn route volgende week, hij wil me over een paar dagen op komen zoeken. Dat is echt fantastisch, want het is een heel stuk rijden voor hem.

Voordat ik naar de camping ga, fiets ik eerst langs de winkel van de Noorse toeristenvereniging (DNT) en regel daar een lidmaatschap. Dan heb ik een jaar lang toegang tot 700 hutten, dat zou nog wel eens van pas kunnen komen. Dan is het nog drie kilometer klimmen in de eerste versnelling naar de camping, die niet voor niks Ekeberg heet. Knappe jongen die mij vandaag nog naar beneden krijgt.

Daar aangekomen val ik midden in een treffen van fietsers, de kampioen is een Chinese jongen, die zeven jaar geleden uit China vertrokken is en nu even naar de Noordkaap wil. Ik dacht dat ik veel bagage had, maar hij overtreft me ruimschoots. Ik zet mijn tentje op, ga douchen en Mayke bellen, die op het vliegveld van Cagliari zit te wachten op haar vlucht.

Gefietste afstand: 5 km

Gefietste tijd: 45 minuten

Afstand tot de Noordkaap zoals een vogel vliegt: 1.420 km (komt dichterbij hé).

[recipecollector-cor]

Krokante Groentenkroketjes uit de Airfryer

Krokante Groentenkroketjes uit de Airfryer Deze krokante groentenkroketjes zijn een heerlijke en gezonde snack, perfect voor elke gelegenheid. Gemaakt met een mix van wortel, spinazie, erwten en maïs, en krokant gebakken in de airfryer, zijn ze een smakelijke manier om meer groenten te eten. Ideaal voor kinderen en volwassenen! - airfryer - diepe borden - kookpan - pan - snijplank - vork - 2 eiwitten - 2 lepels plantaardige olie - 35 g boter - 40 g bloem - 50 g aardappel - 80 g erwten - 80 g maïs uit blik - 80 g paneermeel - 100 g wortel - 4 blokjes diepvries spinazie - 500 ml groentebouillon - Breng de groentebouillon aan de kook. - Voeg de stukjes wortel en plakjes aardappel toe aan de kokende bouillon en kook ze 5 minuten. - Voeg daarna de erwten toe en kook nog eens 3 minuten. - Haal de groenten uit de bouillon en bewaar de bouillon voor de roux. - Smelt de boter in een pan, voeg de bloem toe en roer totdat het een vaste massa wordt. - Voeg langzaam 200 ml van het kookvocht toe en roer tot je een smeuïge roux hebt. - Prak de aardappelschijfjes en voeg deze toe aan de roux. - Voeg vervolgens de gekookte wortel, erwten, maïs en ontdooide spinazie toe en meng alles goed door elkaar. - Laat het mengsel op een bord afkoelen in de vriezer gedurende ongeveer 10 minuten. - Klop de eiwitten los in een diep bord. - Meng in een ander diep bord het paneermeel met de plantaardige olie en roer met een vork totdat je weer losse kruimels hebt. - Haal het groentemengsel uit de vriezer en maak er 20 kleine balletjes van. - Haal de balletjes eerst door het eiwit en daarna door het paneermeel. - Plaats de balletjes nog eens 10 minuten in de vriezer om stevig te worden. - Verwarm de airfryer voor op 200 °C. - Leg 10 balletjes voorzichtig in het mandje van de airfryer en bak ze 10 minuten tot ze goudbruin en krokant zijn. - Herhaal dit proces met de resterende 10 balletjes. - Serveer de groentenkroketjes warm en geniet van een knapperige, gezonde snack! Combineer met een lichte, frisse witte wijn zoals een Sauvignon Blanc of een droge rosé. Airfryer, Groenten, Snack, TussendoortjeInternationaalVegetarisch Read the full article

[normagenkbe]

Beleef de Essentie van Italië bij Norma Genk

In de schilderachtige omgeving van de C-Mine site staat Norma Genk als een culinair juweel, dat een authentieke Italiaanse eetervaring biedt. Onder leiding van de gepassioneerde manager Fabio Burgio brengt dit charmante Italiaanse restaurant in Genk de rijke smaken en tradities van Sicilië naar Limburg. Van ambachtelijke pasta tot traditionele pizza's gebakken in een Marana pizzaoven, Norma Genk is een bestemming voor wie op zoek is naar een echte smaak van Italië.

Een Culinaire Reis naar Italië

Bij Norma Genk is elke maaltijd een reis naar het hart van Italië. Onze chef-koks zijn toegewijd aan het behouden van de authenticiteit van de Italiaanse keuken, met traditionele recepten en de beste ingrediënten. De Marana pizzaoven, een symbool van Italiaanse culinaire uitmuntendheid, zorgt ervoor dat elke pizza perfect wordt gebakken, met een knapperige korst en verrukkelijke toppings. Ons menu biedt een verscheidenheid aan klassieke Italiaanse gerechten, elk met de grootste zorg en aandacht voor detail bereid.

Ambachtelijke Pasta: Een Traditie van Uitmuntendheid

Pasta is de kern van de Italiaanse keuken, en bij Norma Genk zijn we trots op het ambachtelijk maken van pasta vanaf nul. Onze chef-koks gebruiken traditionele technieken om pasta te creëren die rijk is aan smaak en textuur. Of het nu gaat om een eenvoudig bord spaghetti met tomatensaus of een uitgebreider gerecht zoals lasagne, onze pastagerechten zijn een testament aan het culinaire erfgoed van Italië. Gasten kunnen genieten van een verscheidenheid aan pasta-opties, elk met liefde en passie bereid.

De Perfecte Combinatie: Italiaanse Wijnen

Een geweldige maaltijd verdient een geweldige wijn, en bij Norma Genk bieden we een indrukwekkende selectie van Italiaanse wijnen om ons menu te complementeren. Van volle rode wijnen tot frisse witte wijnen, onze wijnkaart bevat flessen van gerenommeerde wijngaarden in heel Italië. Ons deskundige personeel staat altijd klaar om de perfecte wijncombinatie aan te bevelen, zodat uw eetervaring wordt verbeterd en uw bezoek aan ons restaurant in Genk echt onvergetelijk wordt.

Een Warme en Gastvrije Sfeer

Norma Genk is meer dan alleen een plek om te eten; het is een plek om samen te komen, te vieren en blijvende herinneringen te creëren. Ons restaurant heeft een warme en gastvrije sfeer, die doet denken aan een traditionele Italiaanse trattoria. Het decor, geïnspireerd op de rustieke charme van Sicilië, zorgt voor een gezellige en uitnodigende omgeving voor dinergasten. Of u nu geniet van een romantisch diner, een familiediner of een bijeenkomst met vrienden, Norma Genk biedt de perfecte setting.

Evenementen en Speciale Gelegenheden

Norma Genk is de ideale locatie voor speciale gelegenheden en evenementen. Onze ruime eetzaal kan groepen van verschillende groottes accommoderen, waardoor het perfect is voor vieringen, bedrijfsbijeenkomsten en familiebijeenkomsten. Ons toegewijde team zorgt ervoor dat elk evenement vlekkeloos wordt uitgevoerd, met gepersonaliseerde service en aandacht voor detail. Van aangepaste menu's tot op maat gemaakte wijnselecties, we werken nauw samen met onze gasten om onvergetelijke ervaringen te creëren.

Handige Locatie en Toegankelijkheid

Gelegen op C-Mine 1 in Genk, is Norma Genk gemakkelijk bereikbaar en biedt voldoende parkeergelegenheid voor uw gemak. Onze centrale locatie maakt het een populaire keuze voor zowel locals als bezoekers. Of u nu de C-Mine site verkent of gewoon op zoek bent naar een heerlijke eetervaring, Norma Genk is de perfecte bestemming. We nodigen u uit om ons te bezoeken en de essentie van de Italiaanse keuken in het hart van Limburg te ontdekken.

Conclusie

Norma Genk is een viering van de Italiaanse culinaire traditie, die een unieke eetervaring biedt die u naar het hart van Sicilië transporteert. Van onze ambachtelijke pasta en traditionele pizza's tot onze zorgvuldig samengestelde selectie van Italiaanse wijnen, elk aspect van ons Italiaanse restaurant in Genk is ontworpen om de zintuigen te verrukken. We kijken ernaar uit om u te verwelkomen bij Norma Genk, waar elke maaltijd een reis is naar de smaken en tradities van Italië.

Contacteer ons

Norma Genk

C-Mine 1, 3600 Genk, Belgium

Telefoon: 089 20 40 41

E-mail: info@normagenk.be

Website: https://normagenk.be

Openingstijden:

Maandag: Gesloten

Dinsdag: 11:00 – 22:00

Woensdag - Donderdag: 11:00 – 22:30

Vrijdag - Zondag: 11:00 – 23:00

Externe links

Disqus.com Magcloud.com Myminifactory.com Onmogul.com Trello.com

[burgio]

Burgio Vino e Gastronomia: Uw Betrouwbare Leverancier Wijn

Als het gaat om het vinden van hoogwaardige wijnen in België, is Burgio Vino e Gastronomia uw betrouwbare leverancier wijn. Gevestigd in Genk, zijn wij gespecialiseerd in het aanbieden van een breed scala aan Italiaanse wijnen en delicatessen, waarbij elk product voldoet aan de hoogste kwaliteits- en authenticiteitsnormen.

Uitgebreide Selectie van Italiaanse Wijnen

Bij Burgio Vino e Gastronomia zijn we trots op onze uitgebreide selectie van Italiaanse wijnen. Onze collectie omvat een verscheidenheid aan rode, witte en mousserende wijnen, elk zorgvuldig geselecteerd om het beste van de Italiaanse wijnbouw te bieden. Onze wijnen worden rechtstreeks geïmporteerd van gerenommeerde wijngaarden in heel Italië, zodat u de authentieke smaak en karakter van elke regio ervaart.

Authentieke Italiaanse Delicatessen

Naast onze indrukwekkende wijnselectie bieden wij een verscheidenheid aan Italiaanse delicatessen die perfect bij onze wijnen passen. Ons productassortiment omvat traditionele pasta, verrukkelijke koekjes en smaakvolle pesto. We leveren ook hoogwaardige balsamicoazijn en olijfolie, essentiële ingrediënten in de Italiaanse keuken. Deze producten worden met dezelfde aandacht voor kwaliteit en authenticiteit geselecteerd als onze wijnen, waardoor een complete Italiaanse culinaire ervaring ontstaat.

Persoonlijke Service en Expertise

Als betrouwbare leverancier wijn geloven we in het bieden van persoonlijke service aan al onze klanten. Ons deskundige personeel is toegewijd aan het helpen van u bij het vinden van de perfecte wijn die past bij uw smaak en voorkeuren. Of u nu een ervaren wijnliefhebber bent of een beginner, wij nemen de tijd om uw behoeften te begrijpen en aanbevelingen te doen die uw verwachtingen overtreffen.

Ideaal voor Elke Gelegenheid

Of u nu een formeel diner, een informele bijeenkomst of een speciale viering organiseert, bij Burgio Vino e Gastronomia hebben we de perfecte wijn voor elke gelegenheid. Onze uitgebreide selectie zorgt ervoor dat u de ideale wijn kunt vinden om uw maaltijd aan te vullen en uw gasten te imponeren. Van zakelijke evenementen tot privévieringen, onze wijnen voegen een vleugje elegantie en verfijning toe aan elk evenement.

Evenementlocaties en Vergaderlocaties

Onze toewijding aan het bieden van uitzonderlijke service strekt zich uit tot onze productaanbiedingen. Wij bieden ook eersteklas eventlocatie en vergaderlocatie diensten. Onze evenementlocaties zijn ontworpen om een verscheidenheid aan evenementen te accommoderen en bieden een verfijnde en functionele setting voor uw bijeenkomsten. Voorzien van moderne voorzieningen, zorgen onze locaties ervoor dat uw evenement zowel succesvol als gedenkwaardig is.

Zakelijke Geschenken en Aangepaste Bestellingen

Op zoek naar een uniek zakelijk geschenk? Wij bieden een scala aan relatiegeschenken die zeker indruk zullen maken. Van elegant verpakte wijnsets tot gastronomische voedselmanden, onze zakelijke geschenken zijn perfect om waardering te tonen aan klanten en collega's. Wij bieden ook aangepaste bestellingen die zijn afgestemd op uw specifieke behoeften en voorkeuren, zodat u het perfecte geschenk voor elke gelegenheid vindt.

Heel België Bedienen

We zijn er trots op klanten in heel België te bedienen en brengen de authentieke smaak van Italië naar huizen en bedrijven in de hele regio. Onze toewijding aan kwaliteit en klanttevredenheid heeft ons een loyale klantenkring opgeleverd, die op ons vertrouwen voor hun Italiaanse wijn- en delicatessenbehoeften. We zijn toegewijd aan het behouden van dit vertrouwen door voortdurend de beste producten en diensten te bieden.

Conclusie

Burgio Vino e Gastronomia is meer dan alleen een leverancier van Italiaanse wijnen en delicatessen; wij zijn een toegangspoort tot de authentieke Italiaanse culinaire ervaring. Onze toewijding aan kwaliteit, uitgebreide productassortiment en uitzonderlijke klantenservice onderscheiden ons. Bezoek ons vandaag en verbeter uw eetervaring met de fijnste Italiaanse wijnen en delicatessen.

CONTACTINFORMATIE

Burgio Vino e Gastronomia

Adres: Koolmeesstraat 17, Limburg, Houthalen-Helchteren 3530, Belgium

Bel ons: 089215078

Stuur ons een e-mail: info@burgio.be

Website: https://burgio.be/

Bedrijfsuren: Maandag - Donderdag: 10:00 AM – 17:00 PM, Vrijdag: 10:00 AM – 15:00 PM

Externe links

Facebook.com

Instagram.com

Viki.com

Kickstarter.com

Zazzle.com

[rotterdamvanalles]

De door het bombardement van 14 mei 1940 getroffen Wijnhaven en Scheepmakershaven, gezien vanaf het Witte Huis, juni-december 1940.

Dit stukje Rotterdam, ook wel Waterstad of Wijnhavenkwartier genoemd, kent een bijzondere geschiedenis. Het was het eerste havengebied van Rotterdam en werd volledig gebombardeerd in de oorlog. Later veranderde het in een kantoor- en bankenwijk tijdens de wederopbouw. Twee belangrijke herdenkingsmonumenten van de stad, De Boeg en De Verwoeste Stad werden in het kwartier geplaatst. Gewoond werd er nauwelijks. Dat is tegenwoordig wel anders. Bezoek de expositie 'Waterstad, wederopbouw en wonen' en ontdek het verhaal van het Maritiem District.

In 1611 en 1613 werden de erven aan de Wijnhaven verkocht, nadat in 1609 de Wijnstraat reeds voor het grootste gedeelte was aangelegd. De haven en de straat ontvingen direct na hun aanleg deze namen. Wat de reden van de naamgeving was, is niet met zekerheid te zeggen. Het is namelijk nergens uit gebleken dat de haven was aangewezen als ligplaats voor schepen, die Franse en Rijnse wijnen aanvoerden. De grote wijn- en bierhandel kan er natuurlijk wel toe geleid hebben om deze haven, alsmede de inmiddels gedempte Bierhaven, te doen graven.

De Scheepmakershaven ligt ten noorden van de Boompjes. In het begin van de 17de eeuw waren er scheepstimmerwerven gevestigd. In 1613 werd besloten deze scheepstimmerwerven van de zuidzijde van de Blaak over te brengen naar de Boompjes en naar de nieuw 'geraemde Scheepstimmershaven' en wel van de 'Schipstimmermansstrate oostwaarts tot aan het oudt Westersche Hooft'. De erven aan de Scheepmakershaven werden uitgegeven en in 1616 werden de kaden ten noorden van de haven aangelegd. De vroedschap besloot in 1703 de scheepstimmerwerven te verplaatsen naar een terrein bij de Zalmhaven.

De foto komt uit de fotocollectie van het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam en van https://www.rotterdam.nl/evenementen/waterstad/.

[rtvideaal]

Wijnboerderij 't Heekenbroek uit Drempt wint prijzen met 3 wijnen

Afgelopen zondag zijn op kasteel Amerongen de prijzen van de wijnkeuring der Lage Landen uitgereikt. Een wijnkeuring waar wijngaarden uit België en Nederland aan mee kunnen doen. Wijnboerderij ‘t Heekenbroek uit Drempt heeft met drie wijnen meegedaan en met alle drie een prijs gewonnen. De droge witte wijn Johanniter 2022 was goed voor een zilveren medaille, de rode wijn Nieuw Tivoli rood…

[diyshelf]

Gnudi met paddenstoelen en room

De gnudi maken:

Meng met de hand of met de mixer 350 g van onze Ricotta met 70 g fijn geraspte Parmezaan, 1 ei, 1 eidooier door elkaar. Daarna voeg je 120 g (vloeiende) bloem toe, en mix je verder. Het deeg is vochtig, maar heeft wel de neiging om een bol te vormen. Je kan altijd meer bloem toevoegen, als dat nodig is. Maar hoe minder bloem je gebruikt, hoe lekkerder de gnudi zijn. Te weinig bloem en je zal het beslag moeilijk kunnen bewerken. De gnudi mogen niet taai worden. Daarom kneed je best niet te lang. Laat het beslag even staan in de koelkast als je het iets steviger wil.

De gnudi vormen:

Je kan de gnudi met de hand vormen, of met een roomijsschep zoals bij koekjes. Koel het beslag dan eerst goed. Heb je een krokettenmachine? Gebruik dan dezelfde techniek als de onze om je gnudi te maken. Gebruik voldoende bloem om de buitenkant van de gnuddi droog te houden. De gnuddi moeten niet heel rond zijn. Wanneer je wel echt mooi rond wil, zet je ze een uurtje in de koelkast maar dek ze niet af. Daarna draai je ze met de hand een tweede keer mooi rond. Bekijk de filmpjes voor alle instructies!

Voor de champignonsaus:

Breng je 300 gram volle room, 300 gram witte wijn en 200 gram water aan de kook. Voeg 30 gram gedroogde boschampignons, één ongepelde lookteen en twee in grote stukken gesneden sjalot toe. Daarna laat je de saus op een heel zacht vuur inkoken, tot er ongeveer een derde overblijft. Je voegt zout toe naar smaak.

Vervolgens bak je 400 gram paddenstoelen aan in een hete pan. Je gebruikt daarvoor 30 gram maïsolie, en 30 gram echte boter.

[peterpijls1965]

Vloeibaar voedsel en Liebfraumilch

(2016)

Een vriendin met kanker liet gisteren een doos vloeibaar voedsel bezorgen. Omdat ik depressief ben, heb ik stress. Die slaat op de maag. Ik heb weinig eetlust, maar flesjes dikke Nutridrink krijg ik wel naar binnen.

Het astronautenvoedsel is niet lekker, maar ik moet voedingsstoffen absorberen. Anders val ik te veel af en word ik weer een skelet van 48 kilo. Zoals vorig jaar, na de laatste reeks amputaties.

De afgelopen maanden fotografeerde ik regelmatig mijn lichaam. Nu oogt het acceptabel, maar het verval is ophanden. Ik ben 51. Ik ben serieus van middelbare leeftijd. Mentaal bleef ik achter: 22 jaar gebleven, zeker niet ouder.

Ik werd beslist volwassener, door mijn echtscheiding en de dood van mijn vader. Maar ik ben er nog niet. Diplomatieker worden. Geduldiger. Meer vertrouwen hebben; de paranoia elimineren.

Was ik maar niet zo psychosegevoelig. Ik slik een olifantendosis van 20 milligram Olanzapine. Vergif met nare bijwerkingen: potentie verlagend en cholesterol bevorderend. Mijn bloedvaten zijn al zo slecht. Mogelijk zit ik levenslang vast aan die pil. Ook daarom slik ik een bloedverdunner en een cholesterolkiller.

Ik belde mijn moeder. Ik bedankte haar voor de laptop die ze me schonk. Ik zei niets over m’n depressieve klachten. Zij had ze ook. We kunnen dat niet met elkaar bespreken. Ik schiet tekort als zoon, zij als moeder. Beyond reparabel.

Vanmiddag zat ik in de zon met een vriendin, bij wijze van lichttherapie tegen de neerslachtigheid. Zij lust een wijntje, en soms een lijntje. Maar ze functioneert prima in het onderwijs. De overgang ervaart ze als een zegen: van die menstruatie af.

Een kwart eeuw geleden hadden we een relatie. We waren jong en onbezonnen, en ik legde deels met haar de basis voor een alcoholverslaving. Ik lustte hem toen ook al. Zij nog meer, maar ze is veel minder verslavingsgevoelig dan ik. Ze is de dans ontsprongen. Daar feliciteerde ik haar mee.

Ze kocht een pakje shag voor me, en twee gram wiet tegen de pijn. Het effect van marihuana vind ik niet zo prettig, maar de huisarts geeft me geen morfine meer. Ze vindt me te verslavingsgevoelig. Waar ze gelijk in heeft. Alleen helpt het me niet verder.

Ik luister op You Tube steeds naar hetzelfde liedje van Buffalo Tom. Ik voel dat ik uit de depressie kruip. Ik beleef weer plezier aan dingen. Deed mijn lichaam maar niet zo’n pijn. Het is een permanente wake up call.

Pijn vergezelt me ieder wakker moment. Dat ik zes jaar geen tandarts zag, meen ik te voelen in mijn rechter onderkaak, die zeurt en mauwt. In de linker stomp steeds spierspasmen. Links en rechts vrijwel constant hevige fantoompijn. Mijn geamputeerde rechterwijsvinger voel ik ook steeds. Een optelsom, plus het psychische ongerief.

Ik ben een soort topsporter, een vrijwel ascetische monnik. Ik moet hard voor mezelf zijn, in m’n structuur blijven. Anders kan ik imploderen. Ik moet behoedzaam zijn. Gisteren had ik zucht. Naar Liebfraumilch, god betere, goedkope Duitse witte wijn. Een paar weken geleden zag ik een alcoholist dat bocht afrekenen in de supermarkt.

Dat triggerde de zucht van gisteren. Nu ben ik weer een gewaarschuwd man. Ik sta vijf jaar droog, alleen maar een leuk begin voor een herstellende alcoholist.

Wie komt er op bezoek? Ik luister geduldig en bezorg niemand een energielek. Bezoek is een beter antidepressivum dan Prozac.

Ik tel 25 flesjes astronautenvoeding in mijn keuken, gekregen van de lieve Jolanda den Haan, die kanker heeft. Genoeg voor een week. Ik drink het met dichtgeknepen neus, zo vies, maar te verkiezen boven 25 flessen Liebfraumilch.

[bonjouronourtour]

Campania - Basilicata - Puglia

19 april - 10 mei

🍓 Wij komen eind van de middag aan op de boerderij van Giovanni’s ouders: Agricola Calviati. Ze verbouwen hier van alles. Bonen, abrikozen, aardbeien en nog veel meer. Op een nieuwe Lamborghini-trekker gaan we door de blubber op zoek naar de aardbeien. Deze proeven echt ongelofelijk lekker. Giovanni en wij eten ons helemaal vol in de heerlijk zoete, verse, onbespoten, natuurlijke aardbeien. Nog nooit zulke heerlijke, zoete aardbeien gehad! Van Gio’s Peruaanse moeder horen we dat zij voor ons zal koken, nadat ook onze Nieuw-Zeelandse vrienden zijn gearriveerd.

🍷Vooraf krijgen we de vraag wat we bij het eten willen drinken. Allereerst de mededeling dat de wijn door ons meegebracht niet goed is voor bij dit eten, dat moet maar een andere keer worden opgemaakt. Nee ze hebben hier echte Italiaanse wijn, de vraag is alleen: zoet of droog? That’s it. Überhaupt niet de mogelijkheid om iets anders te drinken. En eerst witte bij de pasta en daarna rood bij wat er dan maar volgt. Italianen geven meer om culinaire regels dan enkele andere vorm van reglementen.

🍝 Na dan eindelijk aan tafel te schuiven komt de spaghetti carbonara op ons bord. Deze overtreft alle verwachtingen en is ongelofelijk lekker. Zo lekker dat wij en onze Nieuw-Zeelandse vrienden al vergeten dat dit puur alleen het voorgerecht is. Na ons buikje al redelijk vol te hebben gegeten en de glazen witte wijn inmiddels leeg zijn, volgt opeens ‘de rest’. Nu met rode wijn: de groenten en een bal Mozzarella per persoon. Gewoon om zo te eten: direct van de vork. Mozzarella wordt oorspronkelijk in deze regio gemaakt van de Italiaanse buffel en daar is men niet alleen heel trots op, ze nemen er ook flink van. De tafel ligt verder vol met broodjes met een pesto van broccoletti en andere regionale gerechten. Als we dan eindelijk helemaal propvol zitten, volgen er nog dolce: zoetigheden, namelijk aardbeien. Heel veel aardbeien. Daarna volgt de Limoncello! Maar die blijkt al op te zijn, dus wordt er een 18 jaar oude fles rum op tafel gezet. Eindstand: te veel, te lekker en te vol (Lekker slapen lukte daardoor wel aardig).

🍕 De volgende dag staat Napels op het programma. De stad waar de o zo geliefde pizza zijn oorsprong vindt. Ook de stad met een minder fraaie, maffia-gerelateerde status. Samen met Dave & Anita worden we naar de trein gebracht. We wandelen los van elkaar door de stad, totdat om 12:00 uur de door Dave geboekte ‘food tour’ begint. Onze Italiaanse gids Vito vertelt ons meer over de geschiedenis van deze bijzondere en vooral mega drukke stad.

⚽️ De stad wordt nu voornamelijk gekenmerkt door alles wat met de club Napoli te maken heeft. Alles hangt vol met blauwe vlaggen en spandoeken. Na de gloriejaren van Maradona heeft de stad geen Italiaanse kampioen meer gekend, maar dit seizoen zal het (het kan haast niet meer misgaan) dan eindelijk weer feest zijn. Ondanks de uitschakeling door AC Milan in de Europese Champions League, de vorige avond lijkt alles en iedereen bezig met dit ene te voltrekken feit. De food tour geeft ons een aantal heerlijke gerechten, waaronder gefrituurde pizza en sowieso opvallend veel gefrituurd eten. Verder ook nog wat andere gerechten waarvan wij met alle liefde de ingewanden van de koe (magen en darmen) die urenlang zijn gekookt en onder een soort citroen-douche hangen, aan ons voorbij laten gaan. Na een lange dag Napels pakken we de trein weer terug. Niks gemerkt trouwens van maffia, wel van enorm veel verkeerschaos.

🐝 De volgende dag gaan we met Giovanni mee naar zijn bijen. Hij blijkt enorm enthousiast over alles wat met bloemen, planten en bijen te maken heeft en is ontzettend relaxed, deze gast kent nul stress. Dit hadden we al wel opgemerkt dus maken we hem die ochtend zo duidelijk mogelijk (enigszins lastig door zijn gebrekkige Engels) dat we na de drukke dag van gister, echt niet te veel willen doen. Hij geeft aan dit volledig te begrijpen, neemt ons mee, scheurt door het land en op naar de bijen. Bij de eerste stop is het nog leuk. We zien hem nauwkeurig en gepassioneerd aan het werk, en proeven de verse nectar en bijenpollen. En dan begint het feest.

🥱 Het opruimen duurt lang, de mededeling dat we naar een volgende plek gaan waar hij bijen houdt blijft uit, maar merken we als we opeens een andere kant op rijden. Daar aangekomen lijkt hij alsnog met ons de berg op te willen met ‘het mooiste uitzicht’, terwijl we die ochtend al hadden laten weten: geen behoefte aan vandaag. Vervolgens wordt er een vriend opgetrommeld, broodjes en bier gekocht en zitten we opeens in een 4x4 de berg op te sjezen met een verschrikkelijke rotgang. Boven aangekomen staat ons nog een wandeling van 3 uur te wachten. Het is dan al 17:00, we waren al gaar van gister voor we vertrokken, maar nu al helemaal en dan moeten we ook nog eens 3 uur sjouwen (ook totaal niet op gekleed btw), 2 uur terugrijden en vervolgens samen met iedereen weer uitgebreid dineren. We laten Giovanni weten dat dit iets te veel van het goede is, genieten kort van het (toch wel) prachtige uitzicht en worden weer terug gebracht naar de camper.

🥮 Thuisgekomen eten we gezellig Napolitaanse ‘echte’ pizza die er goed in gaat met z’n allen en duiken we ons bed in. De volgende dag hebben we dan eindelijk onze ‘rustdag’. We draaien een wasje (ook weer zo geweldig dat dit kan), ruimen wat op, maken ons huisje wat schoon en besluiten om de Italianen nu eens te trakteren op het avondeten. Samen met de kiwi’s organiseren we een kleine barbecue met datgene wat we nog in huis hebben, wat precies genoeg blijkt voor iedereen. Er is nog een zware ricotta-taart als toetje terwijl wij ook nog een lekkere (niet appel- maar:) aardbei-crumble hebben gemaakt. Alle buiken weer goed gevuld zeg maar.

🏛️ De volgende dag zullen we vertrekken en doorgaan naar Pompei en de Amalfi kust. Dit is een populaire bestemming, erg camper-onpraktisch en momenteel enorm druk. Dinsdag 25 april is het namelijk Bevrijdingsdag in Italië en voor velen een lang weekend vrij! We moeten dus op tijd een plekje zien te vinden in een hyper toeristische omgeving: Napels, de Vesuvius, Pompei en het Herculaneum, de Amalfi kust en Positano: alles dicht bij elkaar. Doel is dus om weg te komen bij deze veel te gastvrije mensen.

☕️ De ochtend mislukt al meteen, want net op het moment dat wij een bakje koffie willen maken, worden we onverwachts door Salvatore & Patricia (Giovanni’s ouders) meegenomen naar een lokale koffiebar. “Jakeliene! Endrike! Dave! Anita!Come! We go for coffee!” Het is namelijk zaterdagochtend en alle Italianen nemen op zaterdag een ontbijt met koffie in ‘t dorp. Wij worden meegenomen, een andere vriend wordt opgetrommeld en daar zitten we alweer. Ook komen we langs een lokale mozzarella-winkel en worden daarna weer teruggebracht. Dave & Anita zijn inmiddels al gereed en grijpen hun kans om weg te komen. Wij doen er iets langer over en als wij dan eindelijk zover zijn, huppelt Patricia opeens voor onze camper langs: “I make lunch for you!” Oh nee he, ze hebben alweer wat in de planning. Na een ongelofelijk lekkere lasagne zijn we dan eindelijk klaar.

❤️ We zeggen deze ongelofelijk lieve, warme mensen een vaarwel en hopen ze stiekem nog eens te ontmoeten. Wàt een liefde, zorg, aandacht, warmte en verwennerij. Ongekend. We krijgen nog mee: dikke citroenen, zakken vol walnoten, de eerder gekregen aardbeien, een pot honing en verse bijenpollen van Giovanni’s bijen, verse eieren, een bak vol Chinese mandarijntjes en wat nog niet meer. Als we vertrekken horen we dat die avond nog vrienden van Gio komen met alle toeters en bellen, wat ongetwijfeld hartstikke gezellig is, maar dit was voor ons het moment om te gaan en niet alsnog te blijven plakken.

🌋 In Pompei aangekomen vinden we nog een laatste plekje op een camperplaats, weggestopt in een hoekje waar we net passen. Hier moeten we namelijk wel gebruik van maken, in verband met de veiligheid in deze omgeving. Zomaar ergens in ‘t openbaar staan is gewoon een risico. Maar dit kost ons dure centen en we ervaren direct de immense drukte.

De volgende gaan we dan maar direct met de fiets naar de archeologische opgravingen van Pompei. We staan bijna direct om 09:00 bij de opening om binnen te gaan en vinden het dan al druk. Gelukkig is deze archeologische plek werkelijk een stad. Hier kan je dagen doorheen lopen en nog niet alles gezien hebben, zoveel! Dat maakt ook dat de toeristen zich gelukkig enigszins spreiden. Wij zijn hier de nodige uurtjes wel kwijt, zien bijzondere en mooie ruïnes, fresco’s enorm mooi intact, een groot amfitheater en ‘normaal’ theater en de bekende versteende lijken, overvallen door de gigantische uitbarsting van de Vesuvius, zo’n 2000 jaar geleden. Het is bizar hoe relaxed de mensen hier zijn, alsof de vulkaan niet meer bestaat, terwijl die toch werkelijk continu in zicht is. De Vesuvius is de gevaarlijkste vulkaan ter wereld, juist omdat er zo gigantisch veel mensen omheen wonen (met name in Napels), maar gelukkig zijn latere vulkaanuitbarstingen allemaal een stuk milder geweest. Bij het verlaten van Pompei zien we pas hoe druk het echt kan zijn, nu het hier de ochtend vol gestroomd is met toeristen.

Hendrik duikt die avond met Dave nog de bar in om live Juventus - Napoli te kijken en zij zijn getuige van hoe een bar los kan gaan als de -op het moment van het plaatsen van deze blog al- kampioen van Italië in blessuretijd 3 punten uit het vuur sleept.

🏖️ De volgende dag staat de Amalfi kust op het programma, met in het bijzonder Positano. Nou laat ons je 1 ding vertellen: dit weekend is het zo verschrikkelijk druk dat dit werkelijk niet te doen is. Het begint al met de trein van Pompei naar Sorrento. Deze duurt zo’n 40 minuten en moet grotendeels staand worden uitgezeten. Dan staan we vervolgens 50 minuten in de rij voor de bus die langs de Amalfi kust rijdt, waar we kunnen uitstappen waar we willen en ook weer kunnen opstappen wanneer we willen. Gelukkig hebben we hier wel een zitplek en zijn we een uur later eindelijk in Positano. De kiwi’s rijden door naar Amalfi, maar wij zijn erg blij om uit de overvolle bus te stappen in de, naar onze bescheiden mening, mooiste plek aan deze prachtige kust. Helaas is het weer vandaag wel iets minder, maar goed genoeg om ervan te kunnen genieten. Wij hebben hierdoor juist de tijd om heel Positano in ons op te nemen, liggen even op ‘t strand, wandelen door de gezellige straatjes, drinken er een heerlijke cappuccino en zoeken dan al klimmend weer de hoofdweg op.

🚏 Hier vernemen we van andere toeristen dat er al 3 bussen gepasseerd zijn, al bomvol zaten en dus niemand meenamen. Mensen staan hier al uren te wachten en komen bij de eerstvolgende bus nog in een voorzichtige opstand. Bij de bus die daarna volgt wordt er een menselijke wegblokkade opgezet waardoor de bus wel mòèt stoppen. De deuren gaan open en daarna drukken de mensen zichzelf naar binnen. De toeristen die hier al lange tijd staan en wiens geduld helemaal op is, laten ook duidelijk merken dat ze er helemaal klaar mee zijn, dat iedereen die nog durft voor te dringen gewoon weggetrokken worden (waar ze eerlijk gezegd ook wel recht op hebben, want er zitten er altijd een paar tussen die zich niet kunnen gedragen en denken de enige op de wereld te zijn) en zorgen dat iedereen die al lang gewacht heeft de bus in komt. Om de één of andere onverklaarbare reden (waarschijnlijk het socializen van Jacq met wat Fransen en Engelsen) worden wij tot deze groep geacht en mee de bus in getrokken, ondanks tegenstribbelen van de bus chauffeur. Dat maakt dat we op tijd in Sorrento komen, al moeten we opnieuw driekwartier wachten op de trein die ons terugbrengt naar Pompei. Gelukkig hebben we hier wel weer een zitplek en zijn we nog enigszins op tijd (rond 19:00) weer bij de camper. Omdat we niet voor nog een nacht willen betalen vullen we snel ons water bij, lozen andere vloeistoffen en maken ons snel uit de voeten.

🅿️ Het is in Italië wel weer iets lastiger om goede gratis camper plekken te vinden. Sommigen lijken goed, maar kom je daar aan: blijkt het gesloten of betaald (en dan ook altijd best duur). Dus het is de truc om online zo goed mogelijk in te schatten of zo’n plek wel daadwerkelijk gratis en beschikbaar en boven alles: veilig is. Elke review gaat over wel of geen inbraak, wel of niet veilig. Dat maakt dat we na Pompei een beetje zoekende zijn. De eerste plek is gesloten, de volgende is eigenlijk heel fraai maar er wordt het aan het strand gewerkt voor het hoogseizoen, plus: we zijn de enige daar en ook dat zijn we even niet meer gewend. We slapen er prettig maar trekken de volgende dag toch weer verder, totdat we weer bij onze geliefde kiwi’s uitkomen op een rustige en veilige plek. De route er naartoe is uitdagend maar wel echt fantastisch. Het doet ons denken aan delen van de prachtige Garden Route in Zuid-Afrika. De plek zelf is ook schattig met bovenop de top een groot beeld van Jezus, zoals in Rio de Janeiro. Dave en Hendrik gaan met hun elektrische fietsen naar de top voor een schitterend uitzicht en verder sluiten we met Dave & Anita af, door gezellig samen te eten. Zij gaan richting Sicilië en wij gaan meer naar het zuidoosten van Italië, richting Puglia.

🎣 Wij brengen een paar rustige dagen door bij Lago Sirino, een klein meer waar op 1 mei (nationale feestdag) een viswedstrijd wordt gehouden in de stromende regen. We worden ‘s ochtends wakker van de omroeper die over het meer schreeuwt. Hier aanschouwen wij de meester-vissers die in meerdere rondes van 10 minuten zoveel mogelijk vissen proberen binnen te hengelen. Nou dat gaat behoorlijk snel kunnen we jullie vertellen.

🧗🏻‍♀️ Vervolgens gaan wij weer door richting de kust (Sibari) om daarna, als het weer eindelijk weer iets beter lijkt te worden, Matera te bezoeken. Hier spreken we af met Antonin en Marion uit Frankrijk die we eerder op de boot naar Italië hebben ontmoet. Zij nemen ons mee Matera in, wat een ongelofelijk mooie plek is. Een stad gebouwd in en op de rotsen en aan de andere kant van de canyon zien we de grotten die ooit ook werden bewoond door mensen. Om daar te komen en dit eens van dichtbij te bekijken, klauteren wij via een slingerbrug, de rivier over en weer terug.

🏊🏼‍♀️ De volgende dag rijden we Puglia in. We vinden een plek met onze Franse reisgenoten aan een prachtig stukje strand dichtbij de stad Taranto. Hier nemen we een frisse duik in het prachtige heldere water van de Ionische zee, waarna we doorrijden naar Gallipoli. Een schattig dorpje aan de kust met een klein schiereilandje waar het oude centrum zich op bevind. We drinken hier een cappuccino en wandelen door de smalle straatjes, via het strand weer terug. Na Gallipoli steken we over naar de kust aan de Adriatische zee, richting Otranto. Hier kan het erg toeristisch en gezellig zijn, maar het is er nu vrij rustig en een beetje saai. Wij draaien er een wasje en rijden daarna door naar Grotta della Poesia, oftewel: Cave of Poetry. Letterlijk poëtisch, een droomplek. Het is zeewater in een grot, waar een trap in de rotsen je naar beneden leidt om hier een behoorlijk verfrissende duik te nemen. Letterlijk een duik nemen, vanaf de rand van de rots, dat is ook een optie. Antonin en Hendrik doen het beide (hierbij moet vermeld worden dat Antonin redelijk bang was en Hendrik als eerst moest gaan) terwijl Jacqueline en Marion het op de verantwoorde manier doen. Vanuit dit natuurlijke zwembad kunnen we onder de rotsen door, de open zee in zwemmen. Op deze plek is het water een stuk dieper, dus klimt Hendrik vanaf hier weer de steile rotsen op om nu, vanaf een nog hogere plek het water in te springen. Antonin lijkt dit ook wel wat, beseft dat hij niet achter kan blijven en doet hetzelfde. Maar nadat een Italiaanse man ons laat zien vanaf waar je ècht hoog kan springen begint het pas echt te kriebelen. Hendrik heeft het alleen ondertussen wel hartstikke koud van het koele zeewater maar Antonin heeft een extra laagje isolatie en gaat ervoor. Nou ja, hij springt vanaf weer een stukje hoger dan hiervoor (maar niet zo hoog als de Italiaan) en daagt Hendrik daarna uit om zijn ‘Nederlandse ballen te tonen’. Hendrik, al rillende van de kou voelt zijn testosteron niveau stijgen, klimt daarom niet naar de plek vanaf waar Antonin sprong, maar nog een meter of 2 hoger, vanaf waar de Italiaan hem al voor was gegaan. Antonin, die dit ziet, beseft dat hij weer 3-2 achter staat als Hendrik dit aandurft. Met de aanmoediging van Jacqueline, Marion en nog twee vriendelijke dames kan hij ook niet meer terug en springt van hoog! Aiaiai, nu moet Antonin weer aan de bak om geen gezichtsverlies te lijden. Ook hij durft het uiteindelijk aan. En voor de grote prater die hij is, was hij opvallend stil vooraf, en opvallend luidruchtig (van de opluchting), achteraf. Moraal van het verhaal: boys will be boys.

🗺️ Op naar Lecce. Dit blijkt een leuke stad om even doorheen te wandelen, met leuke terrasjes en pleintjes en een barokke architectuur. Na een heerlijke Gelato gaan wij weer door richting Brindisi. Niet per se om de stad te bezoeken, aangezien deze behoorlijk industrieel schijnt te zijn, maar vooral om wat water te legen en bij te vullen. Daar aangekomen blijkt het nog loucher dan we hadden gedacht en rijden snel door naar een fijne plek aan de kust om rustig te slapen. De volgende dag staat Ostuni op het programma, een prachtig stadje op een heuvel, volledig in het wit. De zon zou hier helemaal een bijzonder schouwspel van maken, maar die laat zich vandaag helaas niet zien. Toch kunnen we enorm genieten van dit schattige stadje met gezellige straatjes, terrasjes en winkeltjes.

We overnachten vervolgens in Cisternino, weer een schattig stadje op een heuvel met leuke smalle straatjes en gezellige terrasjes. Hierna staat voor ons op de planning om Alberobello, Monopoli, Polignano a Mare en Bari te bezoeken. Daarna kunnen we ons langzaam richting Frankrijk begeven en onderweg hopelijk genieten van andere mooie plekken en omgevingen in Italië, en zullen we zeker in Toscane even het goede leven opsnuiven, mits we genoeg tijd overhouden!

Groetjes van ons!

[recipecollector-cor]

Gepofte Aardappelen met Salami en Groenten uit de Airfryer

Gepofte Aardappelen met Salami en Groenten uit de Airfryer Geniet van deze heerlijke gepofte aardappelen uit de airfryer, gevuld met een smaakvolle mix van salami, rode paprika, doperwten en zure room. Perfect als hoofdgerecht of bijgerecht, en gemakkelijk aan te passen met je favoriete kruiden en groenten. - airfryer - kom - keukenpapier - snijplank - mes - 1 el zure room - 1 el verse kruiden zoals bieslook (dragon of peterselie (optioneel)) - 100 g doperwten (vers of diepvries) - ½ rode paprika - 6 tot 8 plakken salami of chorizo - 6 aardappelen - Peper en zout (pezo) - 1 rode ui of 2 lente-uitjes - Verwarm de airfryer voor op 200 graden Celsius. - Maak de buitenkant van de ongeschilde aardappelen goed schoon en droog ze met keukenpapier. - Plaats de aardappelen in het mandje van de airfryer en bak ze gedurende 25 minuten totdat ze gaar zijn. - Snipper ondertussen de ui en snijd de salami en rode paprika in hapklare stukjes. - Kook de doperwten enkele minuten gaar, spoel ze af met koud water, laat uitlekken, en zet ze weg. - Als de aardappelen gaar zijn, laat ze afkoelen totdat ze hanteerbaar zijn. - Snijd de bovenkant van elke aardappel af en schep de kruimige binnenkant voorzichtig in een kom. - Meng de zure room met de aardappelkruim, en voeg de gesneden salami, paprika, doperwten en verse kruiden toe. - Breng op smaak met peper en zout. - Vul de gepofte aardappelen met het mengsel en serveer ze direct. Combineer met een lichte rode wijn zoals een Pinot Noir of een koele witte wijn zoals een Sauvignon Blanc. Airfryer, Bijgerecht, GroentenInternationaalGlutenvrij Read the full article

[charleshaddonspurgeon]

Overdenkingen Met Spurgeon | Met Christus zijn Hoe verstaat dit dan een christen? Het is een hemel, waar de wereld niet om geeft; zij weet wat voor een schat van heerlijkheid in die volzin is opgesloten: ”met Christus te zijn”. Maar voor de gelovige zijn die woorden een samenvatting van alles wat heerlijk is. Neem slechts een van de vele kostelijke gedachten, die de woorden bevatten - het zien van Christus. ���Uw ogen zullen de Koning zien in Zijn heerlijkheid.” Wij hebben van Hem gehoord, en kunnen zeggen: ”Wie wij niet gezien, en nochtans liefhebben,” maar dan ’’zullen wij Hem zien.” Ja, wij zullen de verheerlijkte Zaligmaker werkelijk aanschouwen. Tracht tot een helder bewustzijn van deze gedachte te komen. Ligt er geen hemel in opgesloten? De handen zult u zien, die voor u aan het kruis werden doorboord, het met doornen gekroonde hoofd zult u aanschouwen en met geheel de door het bloed van Christus gewassen schare, zult u in diepe eerbied zich buigen voor Hem, Die zo diep voor u Zich boog. Het geloven is reeds zo dierbaar, maar wat zal het aanschouwen niet zijn? Jezus als het Lam van God te zien door de verrekijker van het geloof, vermag de ziel reeds te laten verblijden met een onuitsprekelijke vreugde, maar o, om Hem van aangezicht tot aangezicht te zien, om te staren in die ogen, om die stem te horen -de gedachte alleen al doet de ziel ontvlammen! En als het denken daaraan reeds zo zoet is, wat zal het zien zijn, als wij met Hem zullen spreken, immers het zien van Christus sluit de gemeenschap met Hem in. Al hetgeen de Bruid in het Hooglied begeerde, zullen wij hebben, en duizendmaal meer. Dan zal de bede zijn vervuld: ”Hij kusse mij met de kussen van zijn mond, want uw liefde is beter dan wijn.” Dan zullen wij kunnen zeggen: ’’Zijn linkerhand is onder mijn hoofd, en zijn rechterhand omhelst mij.” Daar ervaren wij de vervulling van de belofte: ”Zij zullen met Mij in witte klederen wandelen, want zij zijn zulks waardig.” En dan storten wij ons danklied uit, een lied, zoals wij op aarde nooit zongen, zuiver, hoog gestemd, vol zoetheid en vreugde, waarin geen wanklank de hemelse harmonie verstoort, een lied van lof, als Serafs zingen. Gelukkige dag, wanneer zien en genieten onze eeuwige erfenis zal zijn, in al zijn volheid wanneer wij kennen zullen, gelijk wij gekend zijn.

[rotterdamvanalles]

De Wijnhaven en de Regentessebrug gezien vanaf het Witte Huis, 9 mei 1979. Op de achtergrond de Leuvehaven en de Schiedamsedijk.

In 1611 en 1613 werden de erven aan de Wijnhaven verkocht, nadat in 1609 de Wijnstraat reeds voor het grootste gedeelte was aangelegd. De haven en de straat ontvingen direct na hun aanleg deze namen. Wat de reden van de naamgeving was, is niet met zekerheid te zeggen. Het is namelijk nergens uit gebleken dat de haven was aangewezen als ligplaats voor schepen, die Franse en Rijnse wijnen aanvoerden. De grote wijn- en bierhandel kan er natuurlijk wel toe geleid hebben om deze haven, alsmede de inmiddels gedempte Bierhaven, te doen graven.

De Regentessebrug is vernoemd naar Koningin Emma, 1858-1934, die van 1890 tot 1898 het regentschap voor haar minderjarige dochter Wilhelmina voerde. Tijdens het officiële bezoek van de beide vorstinnen aan Rotterdam op 9 juni 1899 is de brug voor het publiek geopend.

De Leuvehaven is vernoemd naar de oude kreek 'de Leuve' of 'de Loeve', zoals de naam meermalen in de stadsrekening van 1426/27 voorkomt. In de 16de eeuw was de stad eigenares geworden van het land aan de Leuve. Op 23 april 1598 werd aan de westzijde van de kreek de grond in erven uitgegeven. Daarna begon men met het graven van de haven die in 1608 gereed kwam.

De fotograaf is Lex de Herder en de foto komt uit het Stadsarchief Rotterdam. De informatie komt eveneens uit het Stadsarchief Rotterdam.

[opgeschreveneeuwigheid]

Lockdown in de winter

De dagen zijn lang, de uren eindeloos. De pandemie lijkt als een grote golf neer te strijken op alles en iedereen en ik ben er langzamerhand klaar mee. Opstaan met de kracht om wat dan ook te doen wordt steeds moeilijker, voor mij, m’n naasten. Maar we zijn er, we hebben lucht in onze longen en langzaam maar zeker wordt het lente. Dat biedt perspectief. Er waren dagen dat ik huilde, in de douche, onder de dekens met de gordijnen dicht. Dat ik wakker werd en uit mijn bed sprong, m’n mooiste kleren aan trok simpelweg voor een rondje lopen, maar wel geluk daaruit haalde. We kookte samen, zaten uren op de bank, en dachten weer aan ander eten koken. Gevoelens zoveel dat ik ze niet kan verklaren. Sommige dagen zat ik meer op mijn telefoon en las ik minder boeken dan ik zou willen. We probeerde nieuwe dingen, en er hing een soort van energie, buiten, binnen, op het internet, de wereld en ik voelde het extra als ik heel stil was. Er was sneeuw. De week voordat het ging sneeuwen waarin iedereen praatte over de sneeuw. Het weer is een grappig iets, je kan het niet zien, niet aanraken maar iedereen gebruikt het als een gespreksonderwerp. Korte gesprekken, emoties die loskomen door de zon die de ogen doet sluiten en je voor heel even het gevoel geven ergens anders te zijn, dan hier, dan nu. Er was de ochtend van het sneeuwen. We werden om 8 uur wakker en hadden allebei niet geslapen. Kwam het door de sneeuw? De kou? Volle maan? Klaarwakker, we deden allebei honderd lagen aan die de stappen die we moesten zetten zwaar maakte, we wouden allebei geen minuut verspillen binnen. De stad stil, koud maar prachtig. Juist de onverwachtheid der dingen houden mij op de been en dit was precies zo’n moment. Niet gedacht het ooit nog mee te maken, aangezien we als collectieve mensheid het klimaat verzieken en ik dacht dat de wereld alleen nog maar warmer zou worden. Maar die ochtend zag Amsterdam eruit als een onder bedolven witte zachte deken waar ik graag in zou willen verdwijnen met iemand die ik het waard vind. Iedereen op straat had iets over zich heen, een soort blijdschap die mijn hart vulde. Het kijken maar het niet uitspreken van de woorden, om het moment langer te laten duren. Het niet zeggen uit angst voor het onderbreken van dit moment, omdat dat misschien iets zou verpesten. We vielen een paar keer, peperde elkaar in om vervolgens de sneeuw van elkaar af te vegen, maar hoe dan ook stonden we op, net als dat we dat met alles doen eigenlijk, altijd.  

 

Er was nog steeds de avondklok, maar met de sneeuwstorm was dat eigenlijk iets moois. Alles gebeurde achter de ramen. Buiten donker, binnen licht. Opgewarmde glühwein, in de middag en avond want de tijd nam andere vormen aan. We konden schaatsen, er was drukte die ik lange tijd niet had ervaren en het gaf me een voldaan gevoel. De wind sneed in onze gezichten, alles was nog dicht, het virus was nog daar maar het maakte even geen ene moer meer uit. We waren eigenlijk al sinds maart ingesneeuwd, alleen nu letterlijk. De avondklok dus. In het begin kreeg ik paniek, in de trein reed ik langs een bordje met in grote koeienletters ‘bleef thuis’ en ik had plotseling zin om me te verzetten. Het gevoel dat de nacht nu weer anders ging zijn, het idee van het weer niet mogen, gaf mij een gevoel van hopeloosheid. Maar net als met al het andere gaan die gevoelens weg. Je leeft verder, drinkt water, begint de dag en dingen vervagen, je leert relativeren. Je lichaam vormt zich naar zijn omstandigheden en dat is precies wat men doet volhouden, waar we de kracht vandaan halen onze voeten te zetten tot stappen waar dan ook naar toe.  Er waren avonden en boodschappen doen voor die avonden. Rode wijn, sigaretten en pasta uitgelegd op wasrekken. Het tikken van de tijd, de vraag wel of niet naar huis om uiteindelijk toch besluiten met z’n allen te slapen. Dan rust, omdat het tikken van de tijd verdween en we simpelweg in de nacht verdwenen. Nieuwe groepsdynamieken. Avonden waarin alles gebeurt aan een houten tafel, wijnflessen met kaarsvet, dineren om half tien en soms opstaan om even te dansen, schreeuwen, knuffelen. 

Kaartspellen, elkaar aankijken en het weten. Dit is vriendschap. Momenten dat ik naar iedereen in die ruimte kijk, die ruimte met die houten tafel en wordt overspoeld met emoties. Op die avonden waarin alles vervaagd en slomer gaat, maar waarin ik met niemand anders zou willen zijn dan met hen, altijd daar, altijd naast me, altijd met me. 

 

Er was hectiek en rust. Soms braken er glazen, of een hart door een gesprek. We voeren gesprekken en luisteren aandachtig. We weten niet wat er gebeuren zal en het heeft geen zin om daarover na te denken, de kennis die we delen is genoeg. De avond die uiteindelijk altijd ook stopte, door een deurbel van de politie, doordat we te moe waren van alle woordenwisselingen, blikken en intensiteit van het alledaagse op zich.  We sliepen met z’n drieën of meer in een bed. Soms was er een volgelopen bad, andere dagen een douche die alles wegspoelde. 

 

De ochtend, 

Wakker, vaag maar voldaan, haren in de war, lichamen verstrengeld. We liggen in bed en iemand doet muziek op, we neuriën zachtjes de melodie van dat ene liedje. We sluipen naar de woonkamer, zetten thee en sparen energie om bruggen te bouwen en bergen te verzetten, elke dag opnieuw, maar samen is het prachtig.

We staan vroeger op terwijl we moe zijn, maar we beginnen weer aan de chaos die we gister achtergelaten hebben. We dromen en vertellen elkaar die dromen, soms onaangenaam, bizar.,

Uit elke kamer komt iemand anders, langzaam begint de dag, de ene stil in de ochtend de ander vol energie. Een combinatie die werkt. Kaarsen weer aan, in luxe ontbijten met mimosa’s en gebakken eieren. Dagen slenteren door de stad, we warmen elkaar op, de zon die langzaam doordringt, hebben gesprekken over alles en niks, muziek non-stop. Niets om naar uit te kijken, alles om gek van te worden, niemand weet waar we mee bezig zijn, maar we groeien, allemaal op zich. 

[goalhofer]

2020 Olympics The Netherlands Roster

Athletics

Khalid Choukoud (Fez, Morocco)

Abdi Nageeye (Oldebroek)

Bart Van Nunen (Utrecht)

Menno Vloon (Zaandam)

Taymir Burnet (Willemstad, Curaçao)

Liemarvin Bonevacia (Willemstad, Curaçao)

Jochem Dobber (Velsen)

Tony Van Diepen (Alkmaar)

Mike Foppen (Nijmegen)

Nick Smidt (Assen)

Chris Garia (Willemstad, Curaçao)

Joris Van Gool (Tilburg)

Churandy Martina (Willemstad, Curaçao)

Terrence Agard (Willemstad, Curaçao)

Ramsey Angela (Rotterdam)

Ruth Van Der Meijden (Rhenen)

Femke Bol (Amersfoort)

Lisanne De Witte (Vlaardingen)

Andrea Deelstra (Niebert)

Sifan Hassan (Eindhoven)

Jill Holterman (Zaandam)

Lieke Klaver (Velsen)

Susan Krumins (Nijmegen)

Dafne Schippers (Utrecht)

Marije Van Hunenstijn (Apeldoorn)

Irene Van Der Reijken (Rotterdam)

Diane Van Es (Rotterdam)

Nadine Visser (Hoorn)

Jessica Schilder (Volendam)

Jorinde Van Klinken (Groningen)

Anouk Vetter (Amsterdam)

Jamile Samuel (Amsterdam)

Zoë Sedney (Zoetermeer)

Naomi Sedney (Zoetermeer)

Laura De Witte (Leek)

Nadine Broersen (Hoorn)

Emma Oosterwegel (Deventer)

Badminton

Mark Caljouw (Arnhem)

Robin Tabeling (Arnhem)

Selena Piek (Blaricum)

Cheryl Seinen (Roermond)

Basketball

Ross Bekkering (Taber, Alberta)

Dimeo Van Der Horst (Amsterdam)

Arvin Slagter (Amsterdam)

Jessey Voorn (Amsterdam)

Boxing

Enrico Lacruz (Arnhem)

Nouchka Fontijn (Rotterdam)

Canoeing

Martina Wegman (Schoorl)

Cycling

Tom Dumoulin (Maastricht)

Dylan Van Baarle (Zoetermeer)

Yoeri Havik (Zaandam)

Wilco Kelderman (Amersfoort)

Bauke Mollema (Groningen)

Mathieu Van Der Poel (Bergen Op Zoom)

Milan Vader (Middelburg)

Niek Kimmann (Lutten)

Twan Van Gendt (Hertogenbosch)

Joris Harmsen (Amsterdam)

Jeffrey Hoogland (Nijverdal)

Harrie Lavsreysen (Luyksgestel)

Roy Van Den Berg (Kampen)

Mathijs Büchli (Haarlem)

Jan-Willem Van Schip (Schalkwijk)

Anna Van Der Breggen (Zwolle)

Annemiek Van Vleuten (Vleuten)

Demi Vollering (Pijnacker)

Marianne Vos (Hertogenbosch)

Anne Tauber (Oranjewoud)

Anne Terpstra (Zierikzee)

Laura Smulders (Nijmegen)

Merel Smulders (Nijmegen)

Judy Baauw (Zoelmond)

Shanne Braspennincx (Turnhout, Belgium)

Laurine Van Riessen (Leiden)

Kirsten Wild (Almelo)

Amy Pieters (Haarlem)

Diving

Inge Jansen (Roermond)

Celine Van Duijn (Amersfoort)

Fencing

Bas Verwijlen (Oss)

Field Hockey

Pirmin Blaak (Rotterdam)

Lars Balk (Vianen)

Glenn Schuurman (Boxtel)

Sander De Wijn (Boxmeer)

Joep De Mol (Berkel-Enschot)

Jip Janssen (Naarden)

Mink Van Der Weerden (Geldrop)

Justen Blok (Amsterdam)

Jonas De Geus (Amsterdam)

Jorrit Croon (Leiderdorp)

Billy Bakker (Amstelveen)

Seve Van Ass (Rotterdam)

Robbert Kemperman (Nijmegen)

Jeroen Hertzberger (Rotterdam)

Thijs Van Dam (Delft)

Mirco Pruyser (Hoofddorp)

Thierry Brinkman (Bilthoven)

Roel Bovendeert (Bloemendaal)

Sanne Koolen (Nijmegen)

Malou Pheninckx (Rotterdam)

Laurien Leurink (Utrecht)

Marloes Keetels (Schijndel)

Maria Verschoor (Dordrecht)

Caia Van Maasakker (The Hague)

Frédérique Matla (Huizen)

Pien Sanders (Tilburg)

Laura Nunnink (Amsterdam)

Lauren Stam (Amsterdam)

Josine Koning (Utrecht)

Margot Van Geffen (Tilburg)

Eva De Goede (Zeist)

Stella Van Gils (Amsterdam)

Felice Albers (Amsterdam)

Freeke Moes (Amsterdam)

Xan De Waard (Renkum)

Lidewij Welten (Eindhoven)

Soccer

Loes Geurts (Wûnseradiel)

Sari Van Veenendaal (Nieuwengein)

Stefanie Van Der Gragt (Heerhugowaard)

Dominique Janssen (Horst Aan De Maas)

Kika Van Es (Boxmeer)

Lynn Wilms (Tegelen)

Merel Van Dongen (Amsterdam)

Aniek Nouwen (Helmond)

Daniëlle Van De Donk (Valkenswaard)

Jackie Groenen (Tilburg)

Jill Roord (Oldenzaal)

Inessa Kaagman (Hoorn)

Victoria Pelova (Delft)

Lieke Martens (Bergen)

Anna Miedema (Hoogeveen)

Shanice Van De Sanden (Utrecht)

Lineth Beerensteyn (The Hague)

Renate Jansen (Abbenes)

Sisca Folkertsma (Sloten)

Joëlle Smits (Hertogenbosch)

Lize Kop (Oldenzaal)

Marieke Dekker (Almelo)

Gymnastics

Bart Deurloo (Ridderkerk)

Epke Zonderland (Heerenveen)

Vera Van Pol (Amsterdam)

Eythora Thorsdottir (Poortugaal)

Lieke Wevers (Heerenveen)

Sanne Wevers (Heerenveen)

Handball

Laura Van Der Heijden (Amersfoort)

Debbie Bont (Edam-Volendam)

Lois Abbingh (Groningen)

Larissa Nusser (Born)

Danicka Snelder (Pijnacker)

Kelly Dulfer (Schiedam)

Merel Freriks (Hoofddorp)

Inger Smits (Geleen)

Martine Smeets (Almelo)

Antje Malestein (Spakenburg)

Rinka Duijndam (Wateringen)

Tess Wester (Heerhugowaard)

Dione Housheer (Gendrigen)

Cornelia Groot (Alkmaar)

Sailing

Kiran Badloe (Almere)

Nicholas Heiner (Enkhuizen)

Bart Lambriex (Haarlem)

Pim Van Vugt (Vlaardingen)

Lilian De Geus (Blaricum)

Marit Bouwmeester (Warten)

Lobke Berkhout (Amsterdam)

Afrodite Zegers (Roelofarendsveen)

Annemiek Bekkering (Veghel)

Annette Duetz (Zeddam)

Swimming

Thom De Boer (Alkmaar)

Arno Kamminga (Katwijk)

Arjan Knipping (De Heurne)

Nyls Korstanje (Nijmegen)

Jesse Puts (Utrecht)

Ferry Weertman (Naarden)

Stan Pijnenburg (Haaren)

Caspar Corbeau (Portland, Oregon)

Maaike De Waard (Rozenburg)

Frederike Heemskerk (Roelofarendsveen)

Ranomi Kromowidjojo (Sauwerd)

Tes Schouten (Bodegraven)

Kira Toussaint (Amstelveen)

Sharon Van Rouwendaal (Baarn)

Kim Busch (Geldrop)

Marrit Steenbergen (Ooststellingwerf)

Bregje De Brouwer (Hoofddorp)

Noortje De Brouwer (Hoofddorp)

Table Tennis

Britt Eerland (Schiedam)

Taekwondo

Reshmie Oogink (Almelo)

Water Polo

Maartje Keuning (Stompetoren)

Simone Van De Kraats (Barnevald)

Joanne Koenders (Arnhem)

Maud Megens (Rotterdam)

Dagmar Genee (Utrecht)

Catharina Van Der Sloot (Gouda)

Iris Wolves (Ede)

Nomi Stomphorst (Gouda)

Vivian Sevenich (Winterswijk)

Kitty-Lynn Joustra (Purmerend)

Brigitte Sleeking (Dordrecht)

Debby Willemsz (Amsterdam)

Ilse Koolhaas (Ouderkerk Aan De Amstel)

Archery

Sjef Van Den Berg (Heeswijk-Dinther)

Gijs Broeksma (Amsterdam)

Steve Wijler (Amsterdam)

Gaby Schloesser (Heerlen)

Equestrian

Edward Gal (Rheden)

Hans Minderhoud (Veere)

Harrie Smolders (Hooge En Lage Mierde)

Willem Greve (Haaksbergen)

Marc Houtzager (Rouveen)

Maikel Van Der Vleuten (Geldrop)

Dinja Van Liere (Amsterdam)

Marlies Van Baalen (S-Hertogenbosch)

Merel Blom (Texel)

Janneke Boonzaaijer (Renswoude)

Golf

Anne Van Dam (Arnhem)

Judo

Tornike Tsjakadoea (Leeuwarden)

Frank De Wit (Beverwijk)

Noël Vant End (Houten)

Michael Korrel (Haarlem)

Hindrik Grol (Veendam)

Sanne Verhagen (Best)

Juul Franssen (Venlo)

Sanne Van Dijke (Heeswijk-Dinther)

Guusje Steenhuis (Grave)

Tessie Savelkouls (Appeltern)

Rowing

Finn Florijn (Leiden)

Melvin Twellaar (Amsterdam)

Stefan Broenink (Apeldoorn)

Guillaume Krommenhoek (Amsterdam)

Nic Van Sprang (Amsterdam)

Boudewijn Röell (De Hague)

Jan Van Der Bij (Amsterdam)

Nelson Ritsema (Amsterdam)

Sander De Graaf (Drimmelen)

Abe Wiersma (Amsterdam)

Dirk Uittenbogaard (Amsterdam)

Koen Metsemakers (Hasselt)

Tone Wieten (Amsterdam)

Bjorn Van Der Ende (Naarden)

Bram Schwarz (Haarlem)

Jasper Tissen (Amsterdam)

Maarten Hurkmans (Amersfoort)

Mechiel Versluis (Ooststellingwerf)

Robert Lücken (Amsterdam)

Ruben Knab (Ede)

Simon Van Dorp (Amsterdam)

Eline Berger (Leudal)

Anna Souwer (Westervoort)

Lisa Scheenaard (Weert)

Roos De Jong (Haarlem)

Ilse Paulis (Leiderdorp)

Marieke Keijser (Rotterdam)

Elisabeth Hogerwerf (Gouda)

Karolien Florijn (Leiden)

Veronique Meester (Amsterdam)

Ymkje Clevering (Friesland)

Inge Janssen (Voorberg)

Laila Youssifou (Amsterdam)

Nicole Beukers (Leiderdorp)

Olivia Van Rooijen (Amsterdam)

Skateboarding

Keet Oldenbeuving (Utrecht)

Roos Zwetsloot (Utrecht)

Tennis

Wesley Koolhof (Duiven)

Jean-Julien Rojer (Dubai, U.A.E.)

Kiki Bertens (Breda)

Demi Schuurs (Sittard)

Triathlon

Marco Van Der Stel (Rotterdam)

Jorik Van Egdom (Veenendaal)

Maya Kingma (Breda)

Rachel Murray (Sittard)

Volleyball

Alexander Brouwer (Leiden)

Robert Meeuwsen (Nieuwegein)

Sanne Keizer (Doetinchem)

Madelein Meppelink (Rhenen)

Raïsa Schoon (Werkendam)

Katja Stam (De Hague)

Weightlifting

Enzo Kuworge (Nijmegen)

[jessefien]

Dag 109: Hiltonkinderen

O, is het leven zwaar als digital nomad! We rijden de bergen uit. Pure ontbering hebben we gekend. -2graden 's nachts, hard brood 's morgens met bevroren tenen. Afwassen met ijskoude handen en ijs van de ruiten schrapen, maar kijk alles voor het dromerige panorama en een korte frisse ochtendwandeling (alé Jesse en Bijntje toch). Nu is het tijd voor het echte werk. We rijden richting Podgorica. Voor de intelligente en aandachtige lezer: correct, dit is de hoofdstad van buurland Montenegro, maar je weet, wij doen grensovergangen alsof het toiletbezoeken zijn he! Vrolijk de grens over met zingend Juultje recht naar de perfecte parking vaaaaaaan..... tromgeroffel.... het enige echte Podgorica Hiltonhotel! Jaaa echte campers zijn wij wel! Het was tijd voor een douche en waar kan dit beter dan in het welnesscomplex van the Hiltonketen!? Binnenkomen in de Crystal Welcome Hall met rugzakken, sokken in Birkenstocks, vette haren en plastieken zakken. Wij kunnen dat! We deden onze witte badjaskes aan en doken de marmeren lift in. Op naar de jacuzzi! De kindjes door het dolle heen. Dit was de eerste keer in 109 dagen dat we voor dit 'stenen huis' (dixit Wolfje) kozen. En als we iets doen, doen we het goed. Ge-wel-dig! We genoten zoveel dat we de andere hotelgasten vergaten en tetterden vrolijk iedereen uit de sauna. Daarna gingen we druipend terug naar boven (aan de boze blikken te zien, is het blijkbaar niet de gewoonte om in je badjas richting het welnesscompelex met kleedkamers te hollen), maar ja, hoe kunnen wij dat ook weten!? We zijn echte campers! Boven op onze kamer was het tijd om ons op te dirken want we gingen uit eten. Podgorica is erg klein, maar het leeft er vanaf de zon gaat slapen. Veel bars en restaurants en ze hadden speciaal voor ons de lichtjes van de kerstmarkt al aangestoken! Heerlijk gedineerd als sjieke menschen en dan kreeg ik nog het beste cadeau van Jes. Hij nam de kindjes mee naar hun gesteven hotellakens en ik mocht met Juul onder de warmers van het terras blijven keuvelen. En pret dat wij hadden! En zoveel wijn en bier dat Podgorica heeft! We sloten als echte toeristen de kerstmarkt af in stijl en liepen tetterend de nacht in. Volledig voorbij het Hiltonhotel. Haha! Heerlijk verdwalen met Juul in de nachtstad van de Balkan!