#aambeeld

[charleshaddonspurgeon]

Voor Iedere Dag | Ochtend Overdenking Wee de zorgelozen in Sion. (Amos 6:1) Lees verder Hebreeën 3:7—4:2. Ik denk dat het Christmas Evans was die het beeld van de hond van de smid gebruikte. Deze hond was erg bang voor de vonken toen hij voor het eerst in de smederij kwam. Maar uiteindelijk raakte hij er zo aan gewend dat hij lag te slapen onder het aambeeld. “En zo,” zei de goede prediker, “zijn er veel mensen die slapen onder de verkondiging van het Evangelie terwijl ze de vonken van verdoemenis inademen.” Er is mij verteld dat er mensen zijn die de grote ketels installeren op Bankside, en als zij voor het eerst naar binnen gaan met de hamer is het geluid zo verschrikkelijk dat hun hoofd pijn doet en hun oren een lange tijd niet meer kunnen horen. Maar er is mij ook verteld dat ze na een paar weken midden in de ketel kunnen slapen terwijl de werkmannen buiten met hun hamers slaan. Door het lawaai slaapt hij nu niet minder goed. Ik weet dus dat er zoiets is als slapen onder de meest donderende bediening. Ik weet dat mensen er aan wennen. Ze raken gewend aan de uitnodigingen, de waarschuwingen en het gedonder. Ze zijn gesmeekt totdat ze slapen. Ik twijfel er niet aan dat ze zelfs zouden slapen als de wereld zou branden, als de zon in duisternis zou veranderen, als de maan in bloed zou veranderen en ik denk dat zelfs de bazuin van de aartsengel hen niet zou kunnen wekken van hun doffe onverschilligheid. Als ze het lang genoeg horen, raken ze er aan gewend. Zouden we je dan opgeven als hopeloos? Dat zouden we bijna doen. Als je het zo lang gehoord hebt en niet gezegend bent, dan is het niet waarschijnlijk dat je ooit gezegend zult worden, je zult doorgaan tot je vergaat. Ter overdenking Trouwe verkondigers van het Evangelie worden er soms van beschuldigd dat ze de harten van hun ongelovige hoorders verharden. Dit staat gelijk aan het beschuldigen van Mozes die de boodschap van God doorgaf (Exodus 5:1,3; 6:11; 7:2,16; 8:1,20; 9:1,13; 10:3) wat er toe leidde dat Farao zijn hart verhardde (Exodus 8:15,32; 9:34). Pas op met zulke beschuldigingen — zij die hun hart verharden tegen het Evangelie zullen nergens kunnen schuilen op de oordeelsdag (Romeinen 2:4–5). Preek 417, 3 november 1861

[jurjenkvanderhoek]

IN TSJILP! LATEN EPPIE DAM EN LIENKE BOOT VOGELS KWETTEREN EN KWINKELEREN

Ooit heb ik weleens meegedaan aan de nationale tuinvogeltelling. Daardoor weet ik dat het eigen erf diverse soorten gevederde vrienden herbergt. Heb ik zo een gedeelte van de dag iedere vogel gespot die mijn grondgebied betreed, ontdek ik opeens hoeveel leven de tuin eigenlijk kent. Daarvoor was het besef daarvan nauwelijks aanwezig. In de bomen en tussen de struiken is het een rumoer van belang wanneer je er aandacht voor hebt. Een arendsoog en een luisterend oor. Luister ik beter, zie ik meer. Want het tjilpt en piept, fluit en krast er niet alleen. Het zoemt en bromt, fladdert en vliegt er ook nog eens. De bloeiende bloemen trekken vlinders en bijen, muggen en andere insecten aan.

Met de tuinvogeltellijst in de aanslag deed ik het aantal vogels aanvinken. Misschien zag ik minder mussen dan een voorgaand jaar, maar meer mezen. Een vink nestelde zich op een tak en een kraai vloog over. Telt deze dan wel mee? Een gaai liet zich schuchter zien en de specht keek eerst de kat uit de boom. Geen vinkje. Er schijnen mensen te zijn die aan de zang de soort herkennen, want ieder vogeltje zingt toch altijd zoals het gebekt is. Het kwaken schrijf ik toe aan de wilde eend en het gekras aan de roek of kraai, maar verder reikt mijn klankenschat niet. Daarin ben ik ongeletterd.

Eerlijk moet ik toegeven dat veel van de 25 vogels die dichter Eppie Dam bezingt in de uitgave “Tsjilp!” mijn tuin nog nooit hebben aangedaan. En ook nooit zullen aan doen. Maar andere kan ik wel spotten door het jaar heen. De huismus en de spreeuw, de roodborst en de koolmees zijn vertrouwde gasten. De kauw daarentegen en de ekster zijn minder aangenaam. Voor het baardmannetje en de vink veer ik op van mijn stoel. De bonte specht en de vlaamse gaai maken mij meer dan enthousiast. Op mijn wandelingen met de hond tref ik dan de fuut, de zwaan, de waterhoen en de turkse tortel aan. Boven mijn hoofd cirkelen zilvermeeuwen die afkomen op het brood dat ik strooi voor de wilde eend. Gierzwaluwen pikken behendig insecten uit de lucht. In de verte hoor ik een grutto roepen: gritogriit. Hij heeft op zijn beurt een biddende torenvalk gespot en probeert deze af te leiden van zijn nest. Opeens wordt er krachtig aan de lijn getrokken en kan ik nog maar amper mijn arm in de kom houden. De hond heeft een reiger tussen het riet ontdekt en wil de vogel de stuipen op het lijf jagen. De ielreager wordt echter niet door Dam met een gedicht vereerd, wel de earrebarre - de ooievaar.

Het zijn vrolijke verzen die Eppie Dam aan de diverse vogels heeft toegedicht. Veelal zingt hij ze toe, maar ook eens trekt hij het verenkleed zelf aan. Is hijzelf de zanglijster die slakken op het aambeeld hakt. Is Eppie het pulletje van de fuut, dat bij onraad op de rug van moeder kruipt. En ziet hij zichzelf als ijsvogel in het spiegelbeeld van de sloot. Hij bevraagt de vogels retorisch omdat hij kennis wil over hoe en waarom. De vogels zullen niet antwoorden. Maar het zet de lezer wel tot nadenken. Of de ooievaar vanuit zijn hoge nest wel naar de grond durft te kijken en of het daarboven wel veilig is met een harde wind. Hoe vindt de vlaamse gaai zijn voorraad eikels terug in de harde wintergrond. En hebben zwanen gedachten. Waar heeft de kokmeeuw zijn kop in gestoken, in de stront of in de chocola.

En hij dicht een enkele vogel wel menselijke trekken toe. Zoals de kauw, die in het Fries kortweg Ka heet. K. als van het intitaal van een verdachte. Maar wat heeft K. misdaan. Een ieder getuigt dat hij op een paard zat om een haar te stelen en de wol van een slapend schaap pikte. Eppie Dam weet het eigene van de vogel in zijn spitsvondige gedichten te bevriezen. Het zijn geen koude constateringen, maar warme waarnemingen. Even speels en dynamisch als de vogels zelf zijn. Zij kunnen de verzen zelf bedacht hebben, zelf gezongen en gekwinkeleerd in de vroege morgen en de late avond. Dam verstond de taal en noteerde de spraak.

De zanglijster, de houtekster en de ijsvogel hebben een laagje aandacht meer nadat ik de woorden van Dam heb gespeld. Die woorden overkomen mij niet vreemd hoewel deze in geef Frysk zijn geschreven. Ik beheers deze minderheidstaal in luisteren, lezen en spreken. Het schrijven gaat mij slecht af en zal nooit zo helder zijn als het lyrische schrift van Eppie Dam. Door het gebruik van de Friese taal heeft deze uitgave een beperkte actieradius. Het grondgebied van de provincie Friesland en dan alleen nog de mensen die de taal kunnen lezen, want er is veel import die het Frysk niet machtig zijn. En dan is er nog een grote groep Friezen om utens die zich overal ter wereld bevinden. Maar er schijnt een vertaling in het Nederlands te zijn, hoewel deze aan levendigheid en kracht inboet. De memmetaal, de moerstaal waarin je denkt en leeft zoals Dam in het Fries doet, kan maar moeilijk in een vertaling de waarde krijgen die het van nature heeft. Want woorden en uitdrukkingen zijn taaleigen en laten zich niet of niet eenvoudig in een andere taal overzetten.

Goed beschouwd kan elk zich wel verlustigen in de gebonden “Tsjilp!”. De vogels twitteren en tjilpen, krassen en kwaken, roffelen en roepen in en door de gedichten van Eppie Dam. De betekenis van die woorden hoef je echter niet te kennen. Fonetisch zingen de verzen als vanzelf. Het Fries is naast een ruig boers dialect een lyrisch poëtische taal. Maar ik ben natuurlijk bevooroordeeld, dat is een ding dat zeker is. De kleurige afdrukken van de uit linoleum gesneden afbeeldingen daarbij kennen geen taalgrenzen. Deze zijn voor een ieder waar dan ook te beschouwen. De vogels stappen en scharrelen, zweven en zwieren door de composities en over de bladzijden van het boek. De platen zingen als het ware in het gehoor. Lienke Boot heeft de door haar afgebeelde vogels met aandacht bekeken en met vaste hand gesneden. Elke karakteristiek, oogopslag en beweging, is door haar vastgelegd in de meerkleurige afdrukken. Het maakt het boek naast leesbaar zeker kijkbaar.

Tsjilp! 25 fûgelgedichten foar grutte en lytse protters. Eppie Dam. Mei lino’s fan Lienke Boot. Utjouwerij De Ryp, 2017 – derde druk 2023.

[twafordizzy]

De kracht van gelogen waarheid

De kracht van gelogen waarheid

Multatuli aka Eduard Douwes Dekker (1820-1887) werd bekend met het boek Max Havelaar, waarin ons kolonialisme aan de kaak werd gesteld; bron beeld: pinterest.com Literatuur is een bijzondere vorm van kennis. Zij gaat verder dan de psychologie of de geschiedenis. Zij weet dieper dan welke kunstvorm ook te treffen wat er zich in de hoofden, harten en buiken van mensen afgespeeld heeft, juist door…

[kronieken]

Die truntekoesse is teuterachtig Taabattieire (dakvenster) Taan (tanden) Tatsn (schoennagels met koppen) Tatsevoet (schoenaambeeld) Tbloote (de buiten)

[rijksmuseum-art]

The Weaponsmith, Museum of the Netherlands

De wapensmid. een smid en zijn knecht aan het werk in een smidse. De smid slaat met een hamer op een stuk ijzer op het aambeeld. De knecht staat bij het fornuis. Op de voorgrond liggen gereedschap en stukken van een wapenrusting.

http://hdl.handle.net/10934/RM0001.collect.9088

[moving-mountains5]

20 60 80 100 1 :-)

1. What is you middle name?

Marleen 😅

20. Are you religious?

Nee, maar als ik in iets zou moeten geloven dan zou ik de Noordse mythologie of die van de Grieken en de Romeinen. Vind het wel enorm cool dat bliksem bv. Thor is die boos is en op zijn aambeeld slaat.

60. Do you talk to yourself?

Yep, als ik alleen ben echt vaak 😅

80. How many piercings do you have?

0

100. Color of your room?

Zwart en wit

Thanks you ⭐

[sammyraeymaekers]

Decembermaand

1

Afwezig tuur ik door het venster van de brasserie, opgeslorpt door de genoegzame mentale cocon van warmte en een verzadigde maag. Binnen luttele dagen wordt de mensheid collectief gekatapulteerd naar onbekende uithoeken. Het begin van een jaar terugblikken, bevestiging zoeken, bijsturen of wanhopen en dienovereenkomstig berusten, snakken, sidderen tot de volgende jaarwende. En we zullen hulde brengen, aan ons tijdig bestaan en ons historisch besef, bij wiens gratie we ons op deze gedwongen retraite kunnen voorbereiden zodat we niet als arme sloebers blindelings en doelloos een zwart gat moeten in duiken. En dus blazen we onze twijfels uit ons lijf en sturen ze in ballonnetjes de vergetelheid in, stouwen we onze rugzakken vol met lef en gewaagde ideeën – hoe uitdagender hoe liever – en willen we vooral niet als ordinair versleten worden. Landkaarten zullen we kopen, van onherbergzame gebieden vol onbewandelde paden, want wat er voor het grijpen valt kan ons niet meer bekoren. En dus drijven we af naar hogere levenssferen en laven we ons gewillig aan de vijver van krankzinnige verwachtingspatronen.

2

Een meesje rukt schichtig enkele keren aan een twijgje van de boom op het terras en kiest eensklaps het luchtruim. De tak veert nog enkele keren na, ontdaan van het vogeltje. Mees en tak: twee verhalen waarvan de onafhankelijke lectuur onvermijdelijk in een onwaarachtig relaas eindigt. Want vogel en twijg vormden tijdens die luttele seconden een eenheid, die miskend wordt wanneer het verhaal van de bewegende tak losgekoppeld wordt van dat van het vogeltje. Ik vraag me af hoeveel verhalen ik fout lees door het ongewisse over de andere verhalen waarmee zij verweven zijn.

3

Ik staar naar de voetgangers, zie hoe zij weifelend hun levensweg bewandelen. Een weg bezaaid met verlangens en verwachtingen die ritselen en knisperen, als een bladerdek onder het schoeisel van goedgemutste wandelaars die begeesterd door het fletse licht van een waterig herfstzonnetje en de weidsheid van een azuurblauwe hemel, de wereld contempleren in al zijn eenvoud. En ik denk aan jou en aan gisterenavond.

Toen ik mijn hoofd in jouw hals wilde passen en jouw wang – jukbeen – neusje wilde zoenen.

Toen ik jou in mijn armen wilde nemen, innig en intens, zodat onze lichamen zouden versmelten tot een volmaakte eenheid.

Toen ik me inbeeldde hoe jouw haar over mijn borstkast zou dansen, als een ondeugend vlammetje likkend aan mijn in benzine gedrenkt hart. En hoe ik mezelf zou over geven aan het moment, erop vertrouwend dat jouw gelatenheid de dubbele bodems van obscure bedoelingen en onzekerheid zou weten te doorploegen. Op dat eigenste moment zouden jouw longen zuurstof pompen in het gerafelde weefsel van de stad en zou jouw bloed als viscose olie doorheen de radertjes van een vastgelopen mensbeeld vloeien, alle verschraalde levenssappen met zich mee voerend. En op het aambeeld van jouw ziel zou ik dan mijn hart willen leggen, witheet gloeiend onder de warmte van jouw glimlach, zodat jouw woorden er zich te pletter op kunnen storten en die ruwe, verweerde hartstocht modelleren tot complexloze liefde.

Maar niets van dat alles. Je merkte mijn aarzeling op en begon vragen te stellen die ik niet kon beantwoorden. Ik giste wat je wilde horen en stommelde ze uit, de gemaakte boodschappen, lompe boutades, mislukte grapjes, onwaarachtige zelfzekerheid. Ze maakten geen indruk op jou, wierpen een scherm op tussen ons, ontlokten een doorslaggevend moment van twijfel. Liefde die de bocht mistte, een gehavend ego dat naar de pits werd verwezen.

4

Een jongedame steekt de straat over. Een bontkraagje siert haar hals met uitbundige pluizigheid die in schril contrast staat met haar frêle lichaamsbouw en de gracieuze schommeling van haar lendenen waarmee ze met de precisie van een scalpel doorheen de gure decemberwind snijdt.

[houseofgram]

HAMERS

Het begon met een gewone hamer om spijkers in een plank te slaan. Een klauwhamer om kromme spijkers weg te halen. Een houten hamer voor beitel of voor guts. Diende de zeis weer aangescherpt dan kwam een haarhamer goed van pas. Een tegelhamer met een grote houten kop als er werd gevloerd. Heet ijzer op een aambeeld vorm geven lukte met een smidshamer best. Een hamer om slakken weg te bikken na het…

[astroblogs]

Laboratoriumproeven werpen licht op waarom Mars z'n oceanen en magnetisch veld verloor

Laboratoriumproeven werpen licht op waarom Mars z’n oceanen en magnetisch veld verloor

Het diamanten aambeeld dat bij de laboratoriumproeven is gebruikt. © 2022 Yokoo et al. Het is al lang bekend dat Mars vroeger oceanen bezat en dat het magnetisch veld van Mars die oceanen in stand hield, net zoals dat nu nog steeds op Aarde het geval is. Maar Mars verloor beiden, zowel z’n oceanen als zijn magnetische veld en de grote vraag is hoe dat zo kon gebeuren. Een Japans team van…

[adrianusv61]

Laboratoriumproeven werpen licht op waarom Mars z'n oceanen en magnetisch veld verloor

Laboratoriumproeven werpen licht op waarom Mars z’n oceanen en magnetisch veld verloor

Het diamanten aambeeld dat bij de laboratoriumproeven is gebruikt. © 2022 Yokoo et al. Het is al lang bekend dat Mars vroeger oceanen bezat en dat het magnetisch veld van Mars die oceanen in stand hield, net zoals dat nu nog steeds op Aarde het geval is. Maar Mars verloor beiden, zowel z’n oceanen als zijn magnetische veld en de grote vraag is hoe dat zo kon gebeuren. Een Japans team van…

[toeverlaat]

w, ik mis jou enorm. En ik weet dat het niet perse ‘jij’ is die ik mis, maar wat je representeert voor mij. En dat is de persoon waar ik altijd bij terecht kon. Wanneer ik in mijn adolescentie op zoek was naar antwoorden, jij luisterde, jij hield van mij en behandelde me als een gelijke. Ik wou dat ik nog bij jou terecht kon, maar dat is weg nu. En ik ga altijd alle relaties reflecteren op jou. Omdat jij mijn aambeeld bent van alle liefdes vormen. Jij leerde me lief hebben.

En nu dat hij me niet meer moet hebben, weet ik niet waar naartoe. Waar sta ik op mezelf? Waarom zelf? Het is moeilijk soms de moed te vinden. Ik haat hem zo, dat hij me zomaar laat zitten. En niet meer omkijkt. En anderzijds weet ik dat hij het ook moeilijk heeft met zichzelf, maar het gewoon niet wil toegeven.

Ik haat hem echt. En toch is zijn stemgeluid zo zeemzoet. Ik verdrink in die euforie en smacht naar zijn lichaam. Maar een zielsconnectie zullen we nooit meer hebben. Hebben we dat zelf überhaupt gehad? Ik denk dat het gewoon zal blijven bij die ene keer waar we in de zetel uren aan het praten waren over het leven en dat was het meeste dat we gedeeld hadden over onszelf. Ik zag toen hoop. En ik weet niet wat hij zag. Maar wat ik zag was een leugen.

Jij bent niks meer. De archetype van het ongeluk, van een hoopje stront en vervalsingen. De dingen zijn nu eenmaal, afgelopen. Het appartement is opgezegd en wij zijn elk op onszelf en ik haat u zwaar.

Zwaar

[charleshaddonspurgeon]

Overdenkingen Met Spurgeon | Christus dienen met al uw kracht Zie daarginds iemand met een hamer in zijn hand - hij raakt de koppen van de spijkers op een zachtzinnige wijze aan, alsof hij bang is om ze pijn te doen. Maar kijk naar die andere, hoe hartelijk hij de spijkers in het hout slaat, hij geeft ze een nieuwe slag om zeker te zijn dat ze vastzitten. Veel mensen spelen op het werk, maar de serieuze mens werkt ijverig en doet het met hart en ziel. Het is vreselijk om sommige mensen in hun gewone bezigheid te zien. Ik kan het geen arbeid noemen, een druppel van hun transpiratie moet een zeer kostbare zaak zijn, zo zeldzaam als een parel. Maar anderen gooien hun ziel in alles wat ze moeten doen en slaan niet alleen terwijl het ijzer heet is, maar maken het ijzer heet door het te slaan. Ze wachten niet op kansen, maar accepteren de huidige gebeurtenis als een kans. Ze werken met beide handen en laten het aambeeld door hun stevige slagen weerklinken als muziek. Zo is het ook met de dienst van God, we zijn verplicht om ons werk met de grootst mogelijke kracht te vervullen. Als het werk van de Heere het waard is om voor te werken, is het zeker ook de moeite waard het goed te doen; en omdat de dienst aan Christus het belangrijkste is waar eenieder zich mee bezig moet houden, moet de Meester gediend worden met lichaam, ziel en geest.

[abortioninpretoria]

Abortion clinic in Aambeeld Street - abortion in pretoria (on Wattpad) https://my.w.tt/QUomGhK0hcb Welcome to Gary Women's clinic [ +27606815380] drgarywomensclinic@gmail.com. located at 217 pretorius street , women clinic with head offices in Pretoria, offering same-day abortions that are safe, pain free and medically approved. We also provide free checkups after the termination, plus free womb cleaning to ensure you have no complications or side-effects in the nearby future.

[dv-vilt]

journal intime #144

144 – le centre blancs des convulsions – STUDIEHOOFD

Het aambeeld der krachten (1)

De vloed, de walging, deze riemen, hier is het dat het Vuur begint. Het vuur der tongen. Het vuur in een weefsel tongdraaiingen, in de weerschijn van de aarde die zich opent als een buik in barensnood, met ingewanden van honing en suiker. Met al zijn obscene wonden gaapt deze zachte buik, maar het vuur…

[kuculeku]

Arbanassi Strings - Neerdorpen Klassiek

Al 10 jaar organiseert Julita Fasseva in het museumdorp Arbanassi in de nabijheid van haar geboortestad in Bulgarije een kamermuziekfestival ‘Arbanassi Summer Music’. Tijdens deze festivals ontstond een internationaal ensemble van bevriende topmusici. Ze combineren de vier seizoenen van Antonio Vivaldi uit Venetië met de vier seizoenen uit Buenos Aires van Astor Piazzolla

Het klassiek concert vond plaats in de Sint-Leonarduskerk van Aartselaar en werd georganiseerd door CC ‘t Aambeeld in samenwerking met het project Neerdorpen Klassiek. Op mijn eerste dag bij mijn stageplaats had ik het geluk dat ik meteen dit concert kon helpen voorbereiden en uiteindelijk ook heb kunnen kijken. 

KuCu-tip

De kerk had pas nieuwe verwarming geplaatst maar hierbij was nog iets niet in orde. Hierdoor was het best koud in de kerk tijdens het concert. Gezien de demografie van het publiek eerder senioren was, kan ik begrijpen dat dit voor deze mensen niet zo comfortabel was. 

[rijksmuseum-art]

The Weaponsmith, Museum of the Netherlands

De wapensmid. een smid en zijn knecht aan het werk in een smidse. De smid slaat met een hamer op een stuk ijzer op het aambeeld. De knecht staat bij het fornuis. Op de voorgrond liggen gereedschap en stukken van een wapenrusting.

http://hdl.handle.net/10934/RM0001.collect.9088