#Zuilen

[dreaming-of-texel]

Zuylen Slot, Oud Zuilen, Utrecht, The Netherlands

[abwwia]

Hannah van Bart. “Untitled” (2020). Oil on Linen. 25 ⅝ x 19 ¾ in.

In her atmospheric portraits, still lifes, and landscapes, Dutch artist Hannah van Bart (b. 1963; Oud-Zuilen, Maarssen, the Netherlands) captures strange figures and uncertain lands. Employing figuration and abstraction in a practice that transcends genre, van Bart constructs settings from imagination and feelings from memory. Articulating the physical and emotional contours of her figures and landscapes with remarkable psychological depth, van Bart evokes a simultaneous sense of longing and unease, of that which is at once inescapably familiar and acutely unknowable. via Artists website

[0xa770c804]

NS SNG 2322, 2755, and 2348 together forming one train at Utrecht Zuilen train station.

[roderidderhottakes]

De Rode Ridder - De Witte Tempel

Nee, we zijn nog niet bij mijn favoriet prent aangekomen.

De Witte Demoon verschijnt om de dorpelingen angst aan te jagen. Kijk naar de zuilen. Is dat een poging tot Korinthische stijl? Het zijn echter geen bladeren. De tunieken, de offers, alles ruikt naar Griekenland.

En die grote glimmende hopliet geeft het natuurlijk ook weg.

[geschiedenisish]

Terug naar de oorsprong

Dit blog was origineel bedoeld als een soort mislukte webblog waarop ik artikelen zou schrijven over geschiedenis. Bij deze breng ik die functie terug.

Ik heb de afgelopen twee dagen, don't ask me why, het Nederlandse medialandschap zitten uitwerken. Dat leverde mij het volgende resultaat op. (Voorlopige versie, ik kan dit altijd nog verder uitwerken.....)

Je kunt hier een hoop interessante conclusies uit trekken. Niet elke band is ook even sterk btw. Ik heb deze mindmap gemaakt in Mindmup. Een programma dat half werkt voor free users.......

Dus als je zelf met deze mind map aan de slag gaat, credit aub, maar ga voor de rest je gang! En check wel zelf ff elk verband door op Youtube de namen van beide in te vullen zodat je snapt hoe beide dingen aan elkaar verbonden zijn.

Voor de duidelijkheid, de oranjes vakjes zijn groepen die 'de MSM'/wereld zouden controleren/beheersen. De haat is soms gericht richting Telegraaf, GeenStijl etc. maar vaker richting bedrijven aan de linkerzijde van de mindmap.

Ik heb ze in oranje neergezet omdat deze complotten meestal kloppen. De macht over scholieren is bijvoorbeeld grotendeels in macht van vier uitgeverijen; Malmberg, ThiemeMeulenhoff, Noordhoff en Zwijsen. En kranten hebben een linkse bias. Maar zit een demoon op de redactie van de NRC? Alleen in de hoofden van complotdenkers......

De belangrijkste conclusie uit deze mind map is wat ik noem "de vijf zuilen". De vijf zuilen, waarvan er hierboven vier zijn afgebeeld, werken als volgt en kunnen ons een hoop leren over het wereldbeeld van de gemiddelde Nederlander.

De buitenlandse zuil

De buitenlandse zuil heb ik in dit onderzoek buiten beschouwing gelaten. Je moet dan denken aan gemeenschappen die 'niet-Nederlands' zijn. De Sinti, de joden, de Chinezen etc. Dit zijn allemaal gemeenschappen die in meer of mindere mate integreren. Sowieso blijkt uit onderzoek van (Scholten en Hoogenboom, 2008) dat de buitenlandse zuil meer geïntegreerd is dan de meeste mensen denken. Dat is een extra reden dat ik deze zuil even benoem, denk maar aan Turken die zich soms volledig tegen Nederland keren na een voetbalwedstrijd, maar deze zuil verder toch buiten beschouwing laat.

De religieuze zuil

De religieuze zuil is eigenlijk vrij logisch. Deze mensen leven in een polderdorp alsof het een klooster is. Ze gaan er zelden buiten en zijn sowieso 'tegen de wereld'. Het is dan ook niet gek dat zij tot op de dag van vandaag een eigen zuil hebben waarin zij leven.

Ik zal niet de hele map herhalen maar mensen uit deze zuil lezen meestal Reformatorisch Dagblad of Nederlands Dagblad, hebben één politieke partij die ze vertegenwoordigd, komen zelden buiten hun eigen dorpje, hebben één kerk in een dorp met vaak meerdere kerken. En ze bekommeren zich wel op wat er op nationaal niveau gebeurd, maar zullen voor de rest 'de wereld' proberen te vermijden. Het typische grapje is dat deze mensen geen TV hebben. Ik wil hier wel gelijk aan toevoegen dat voor de meeste dorpen en soort secularisering geldt. Binnen de reformatorische wereld zijn Urk en Katwijk namelijk even bekend, terwijl de leek wel Katwijk als een stuk meer seculier ziet...... Dit verschil merk je op in de hele Bijbelbelt. Het gaat dan ook meer om mensen die tot deze zuil behoren, dan echt hele dorpen....

Het laatste dingetje om over deze zuil te vertellen is dat zij bestaat uit twee delen; een reformatorisch deel (streng en ouderwets) en een evangelisch deel (doet erg Amerikaans aan). Voor beide geldt wat ik hierboven zei, maar wel op andere manieren.

De complotdenkende zuil

De complotdenkende zuil is klein, maar daarom niet minder gevaarlijk. Zij bestaat al lang, maar zelf ben ik haar pas echt tegen gaan beginnen te komen sinds de jaren 90-jaren 2000 met de opkomst van het internet. Ze doet erg rechts aan. Je hoeft niet lang te zoeken op deze websites voordat je homofobie, xenofobie en antisemitisme tegenkomt. Ook zijn er connecties met de religieuze zuil, voor het evangelische gedeelte. Maar complotdenkers kunnen ook seculier zijn en zelfs zeer links! (Denk aan je moeder die om seculiere redenen haar kind niet laat vaccineren. Ze behoort tot dezelfde groep als een gereformeerd iemand, maar wel om andere redenen.)

Complotdenkend Nederland is, naar mijn weten, samen te vatten in vier grote complottheorieën; "Ancient Aryans" en haar afgeleiden, Joris Demmink en pedofiele netwerken, Big Pharma en 'de nieuwe, natuurlijke, betere manier van zorg', én als laatste de The Great Reset theorie (vooral in de vorm van Eurabië).

De liberale en de socialistische/links zuil

Ik pak deze twee samen omdat ze elkaars tegenpolen vormen. Waar de religieuze en de complotdenkende zuil zichzelf afzonderen van de MSM, deze twee zuilen, zijn dit dus juist die twee grote zuilen waarvoor de andere twee zich afzonderen.

Bij deze twee zuilen is iets aparts aan de hand. Er zijn verschillende termen voor, maar als je kijkt naar de berichtgeving van de mediakanalen in de mindmap, dan zie jet.

Dit is een beetje grofweg mijn categorisering van de twee zuilen;

Liberale zuil; 'simpel' (reality-TV), anti-LHBT, anti-migranten, pro-traditie, pro-'gewone Nederlanders', anti-multiculti, pro-status quo, 'rationeel/weldenkend', rechts-liberaal

'laagopgeleid'; mensen, ongeacht werkelijke educatie, kijken naar de liberale zuilen als ontspanning

Socialistische zuil; 'complex' (moeilijkere artikelen, onderzoeksjournalistiek etc.), 'woke', pro-LHBT, pro-migranten (helpen), pro-multiculti, maatschappij-/overheid-kritisch (Zembla, Boos, ZML etc.), links of links-liberaal

'hoogopgeleid'; mensen, ongeacht werkelijke educatie, voelen zich vaak slim als ze kijken naar de socialistische zuil

Ik denk dat ik met lichte zekerheid mag zeggen dat een politiek verschil in Nederland, waarbij laagopgeleiden rechts zijn en hoogopgeleiden links, verklaard kan worden via de mind-map. Ik zou mezelf tot de links zuil rekenen en heb ook weleens Dumpert of Telegraaf gezien in mijn jeugd! Maar het voelde altijd laag en niet van mijn zuil. Nu snap ik waarom!

Is er dan helemaal geen content die het tegendeel bewijst? Zeker wel. Rundfunk is bijvoorbeeld erg rechts, maar werd gemaakt door de KRO-NCRV, die ook alle uiterst progressieve filmpjes van KRO Kindertijd gemaakt hebben, zoals Abi. Boer Zoekt Vrouw wordt ook gemaakt door diezelfde KRO-NCRV en is nou ook niet bepaald intelectueel te noemen. Datzelfde geldt voor First Dates, waarvan je nooit zou verwachten dat BNNVARA (van Zembla en Boos) het gemaakt heeft!

Ik kan nog uren doorgaan met het constateren van interessante zaken. Zo proberen ThiemeMeulenhoff, Noordhoff en Malmberg alle drie steeds woker te worden onder druk van progressieve leraren, maar valt het op dat Malmberg hierbij een tikkeltje achterloopt op de andere twee. Én dat er wel degelijk een links bias zit in niet alleen de schoolboeken, maar ook de Nederlandse nieuwskanalen, waarbij, once again, het vooral de roddel- en sensatiejournalistiek is van Telegraaf en PowNews is die rechts Nederland voor zijn rekening moet nemen. (En sinds kort is er dan nog Ongehoord Nederland...... Die heb ik even buiten beschouwing gelaten omdat dat een beetje en half half project blijft.......)

En andere leuke constatering is het feit dat Nederland geen alt-right pipeline heeft. Youtubers heb ik buiten beschouwing gelaten omdat zij sowieso nooit politiek, behalve dan misschien op de Dumpert-manier. Maar de enige websites binnen de liberale zuil, denk GeenStijl, Telegraaf etc. hebben zich meermaals uitdrukkelijk uitgesproken tegen grote completdenkers als Micha Kat en Wim Dankbaar. De enige uitzondering is GeenStijl die een keer positief hebben gesproken over Katholiek Nieuwsblad, een klein Nederlands tijdschrift voor de echte die-hard Katholieke van ons land....., in de Demmink-affaire. Maar door deze uitdrukkelijke distantiering tussen rechts MSM (mainstream media) zoals Telegraaf en Geenstijl aan de ene kant en dan complotdenkers aan de andere kant zullen in Amerika mensen met anti-migranten gevoelens makkelijk radicaliseren, maar gebeurt dat in Nederland vrij weinig!

MAAR, vooral via het algoritme, worden kanalen als blckbx toch gepromoot en dan kun je als anti-migranten nieuwskanaal gewoon niet voorkomen dat je lezers naar dat soort meer complotdenkende kanalen vertrekken, hoe ver je jezelf ook van dat soort kanalen distantieert......

Goed, dat was mijn rant. Ik heb het voor nu maar even hier neergezet zodat het niet verloren gaat. Maar ik hoop het ooit nog in een academische context echt voor nuttige sociologische doeleinden te kunnen inzetten!

Ik hoop gewoon voor nu in ieder geval hiermee te hebben aangetoond dat Nederland nog steeds bestaat uit vier zuilen, en een buitenlandse zuil, en deze vier zuilen kunnen overlappen, maar deze vier zuilen zijn wel echt een nuttige manier om te analyseren hoe het wereldbeeld van Nederlands wordt gevormd via media. Vooral de distinctie tussen de twee grote zuilen is hierbij nuttig!

Misschien is zuilen niet het juiste woord, misschien kun je beter spreken over 'vier politieke hoofdrichtingen' in het Nederlandse medialandschap ofzo. Idk.

Bedankt voor het lezen in ieder geval. :) <3

[actuma]

Spuitbeton voor renovatie & versterken van beton

Spuitbeton is een zeer goede manier om grote betonschades te repareren. In deze blog vertellen we je meer over wat spuitbeton precies is, waar spuitbeton gebruikt voor kan worden en hoe het aanbrengen van spuitbeton in zijn werk gaat. Tot slot tonen we bij welke specialist jouw onderneming terecht kan voor spuitbeton werkzaamheden. Wat is spuitbeton? Spuitbeton wordt ook wel ‘shotcrete’ genoemd. Hierbij wordt beton met (verneveld) water en lucht gecombineerd. Vervolgens wordt het, onder hoge druk, met een slang (spuitbetonpomp) tegen beton gespoten. Het kan tegen oppervlakken zoals gevels, dragende lagen, bekistingsplaten, kolommen, zuilen en meer worden opgespoten. Spuitbeton wordt in dunne lagen op een betonoppervlak aangebracht. Is een grotere dikte vereist, dan kan het spuitbeton in meerdere lagen worden toegepast. Hiermee kunnen betonnen constructies versterkt of gerenoveerd worden. Spuitbeton herstelt (grote) betonschades, vergroot de benodigde dekking en zorgt voor een ideale hechting en verdichting. Waarvoor wordt spuitbeton gebruikt? Spuitbeton kan ter versterking ingezet worden, maar spuitbeton voor een renovatie inzetten behoort ook tot de mogelijkheden. Spuitbeton ter versterking kan toegepast worden om vloeren, wanden en kolommen te versterken. Daarnaast kan spuitbeton worden toegepast om de betondekking op de wapening te vergroten zodat het behandelde oppervlak een langere levensduur krijgt. Vormwerk is ook een optie. Dit kan gedaan worden voor gevels, maar ook bijvoorbeeld voor de attracties van pretparken. In deze gevallen heeft de spuitbeton een decoratieve functie. Hoe kun je spuitbeton aanbrengen? Spuitbeton heeft zijn naam te danken aan het feit dat het tegen oppervlakken van beton wordt opgespoten. Hierbij wordt gebruikgemaakt van spuitunits. Er zijn spuitunits in allerlei formaten, van klein naar groot. Het zal van de exacte klus afhangen welke spuitunit wordt ingezet. Met een spuitbetonpomp wordt het spuitbeton onder druk tegen het oppervlak gespoten. Spuitbeton kan droog en nat worden aangebracht. Bij droog spuitbeton wordt het water pas bij de spuitmond toegevoegd. Bij nat spuitbeton worden beton, lucht en water al voor het verpompen gemengd. Spuitbeton renovatie of versterking door een specialist Als bedrijf heb je de hulp van een specialist nodig, of je nu kiest voor een spuitbeton renovatie of als spuitbeton ter versterking ingezet moet worden. Op dit moment is er geen betere specialist dan Kreeft Betonrenovatie & Injectietechnieken. Zij hebben meerdere jaren aan ervaring met het aanbrengen van spuitbeton. In het verleden heeft deze specialist meerdere bedrijven met succes geholpen, waaronder Walibi Flevoland. Neem gerust eens een kijkje op hun website om te zien hoe ze jouw bedrijf of onderneming kunnen helpen. Read the full article

[dream-world-universe]

Utrecht

City in the Netherlands

Stadhuis Utrecht

The Neude Square in Utrecht, the Netherlands at night.

Utrecht is a city in the Netherlands, known for its medieval center. It has tree-lined canals, Christian monuments and a venerable university. The iconic Domtoren, a 14th-century bell tower with city views, stands opposite the Gothic Cathedral of St. Martin on central Domplein square. The Museum Catharijneconvent shows religious art and artifacts in a former monastery.

Province: Utrecht

Neighborhoods: Kanaleneiland, Zuilen, Hoograven, MORE

Elevation: 5 m (16 ft)

Utrecht - Wikipedia

utrecht, the netherlands ⋅ ph. utrechtalive 

[evmke]

TESTLAB

Wat ik wilde:

Focus op 1 zintuig, hoe is dat? Wat doet de vorm van een vraag met het antwoord? Hoe zit het met veiligheid tussen deelnemers?

Hoe ervaar je geur?

Opzet:

4 zuilen met daarop een geur, afgeplakt zodat je niet weet wat je ruikt. Bij elke geur zat een vraag:

(antwoorden waren te zien) (sinasappel)

(antwoorden waren wel te zien) (lemongrass)

(antwoorden waren niet te zien) (Yoga)

De deelnemers gingen op hun eigen gemak langs de geuren, overlegde en schreven op.

Wat ik uit het feedback moment haalde:

De vragen riepen iets intuïtief op. Door de vraagstelling en opstelling voelde het niet alsof je iets fout kon doen.

De geuren waren verrassend en niet duidelijk herleidbaar, dat maakte dat alles als juist voelde. Het zette aan tot fantasie.

Het was ook leuk en speels.

Het was best intiem, zo samen aan een klein potje ruimen en vragen beantwoorden, het voelde wel veilig genoeg. Ook omdat ik er niet tussenkwam als facilitator met aanweizigen of verbeteringen. Dit hebben de deelnemers ook niet gemist.

Wat het veilig maakte: open vragen, geen meetlat gevoel, nieuwsgierigheid, verbinding.

Geuren - binnenwereld

Beleven - buitenwereld

Dit leidde mijn pad meer naar veiligheid binnen het concentreren en ervaren van je zintuigen, en dit in combinatie met anderen. Wat maakt dat dit als veilig word ervaren, wat maakt dat dit meerwaarde heeft, wat maakt dat dit verbind?.....

[dream-world-universe]

Utrecht

City in the Netherlands

Sol Lumen is the name of the laser artwork linking De Uithof with the city centre as part of Utrecht University’s 375th anniversary celebrations.

Utrecht is a city in the Netherlands, known for its medieval center. It has tree-lined canals, Christian monuments and a venerable university. The iconic Domtoren, a 14th-century bell tower with city views, stands opposite the Gothic Cathedral of St. Martin on central Domplein square. The Museum Catharijneconvent shows religious art and artifacts in a former monastery. 

Province: Utrecht

Neighborhoods: Kanaleneiland, Zuilen, Hoograven, MORE

Population: 1.307 million (2019) Eurostat

Elevation: 5 m (16 ft)

Utrecht - Wikipedia

Utrecht, Netherlands (by Maxim Hoplman)

[dreaming-of-texel]

Zuylen Slot, Oud Zuilen, Utrecht, The Netherlands  

[saulsplace]

Herzuiling is ons antwoord op de Deughegemonie

Vorige maand slingerde ik de discussie over een Nieuwe Zuil opnieuw aan. Dit was onder meer op Sauls Place HQ, de website van Forum voor Democratie en in een publicatie van De Andere Krant. Ik ben al deze actoren dankbaar voor de aandacht die zij schenken aan dit belangrijke en levensbepalende onderwerp. Er zijn ook reacties gepubliceerd in De Andere Krant, door Karel Beckman en Willem Engel. Gaarne neem ik de gelegenheid te baat om hierop te reageren, en zal deze reacties eveneens integraal citeren. 

Allereerst een korte recapitulatie van waar deze discussie in de kern over gaat. Miljoenen Nederlanders staan kritisch tegenover massa-immigratie, het idee van de maakbare samenleving, de opkomst van woke en de islam, en het cultuurmarxisme van de technocratische elite. Dit zijn patriotten, gewortelde burgers en vrijdenkers die houden van Nederland, maar geen podium hebben binnen het gesubsidieerde culturele landschap – waar ze wel aan moeten meebetalen. Dankzij de toetreding van Ongehoord Nederland tot het publieke bestel lijkt hier nu voor het eerst verandering in gekomen. Technocratisch bestuur laat weinig ruimte voor levensbeschouwelijke pluriformiteit en besluitvorming via dialoog. Dit zien we voortdurend op dossiers als corona, stikstof en klimaat. 

Wat is een zuil?

De zojuist omschreven beweging die hunkert naar realisme, kan alléén stand houden als hij geworteld raakt in een nieuwe zuil. Een sterke zuil biedt samenhang en morele steun. Hiermee biedt zij een antwoord op de cancel culture en de heersende deughegemonie, die onze vrijheid en identiteit bedreigen. In deze tijd waarin de samenleving steeds verder fragmenteert en traditionele bindingen vervagen, pleit ik voor een Nieuwe Zuil – een moreel en sociaaleconomisch baken voor patriotten en vrijdenkers die buiten het gesubsidieerde culturele landschap vallen.

Zonder een sterke zuil wordt de samenleving blootgesteld aan de invloed van Big Tech, influencers, en populistische leiders die geen verantwoording afleggen aan een historisch gegroeide gemeenschap. In een verzuilde samenleving is het duidelijk wie de morele en intellectuele leiders zijn, en dat geeft transparantie en controle over wie de massa’s stuurt. In tegenstelling tot de huidige situatie waarin individuen geen rekenschap meer afleggen, zorgt de zuil voor binding en moreel toezicht vanuit de gemeenschap, in plaats van via de anonieme technocratische surveillance van de overheid.

Voordat wij verder gaan naar de antwoorden van Willem Engel en Karel Beckman, wijs ik graag op mijn boek over dit onderwerp, Kerkgangers en Zuilenbouwers, voordelig te bestellen via de Duitse versie van Amazon:

Reactie van Karel Beckman: De tijd van zuilen is voorbij

“Sid Lukkassen heeft ongetwijfeld gelijk waar hij het belang onderstreept van gewortelde gemeenschappen. Maar moet dat persé in de vorm van een ‘zuil’? Wat is precies een ‘zuil’? In het verleden was er sprake van een aantal min of meer ‘gelijkwaardige’ bevolkingsgroepen (‘zuilen’) die in Nederland langs elkaar heen leefden en elkaar tolereerden. Die hadden niet alleen eigen omroepen, maar ook eigen kranten en tijdschriften, (sport)verenigingen, en zelfs eigen winkels. Je had een christelijke (protestantse), katholieke en socialistische zuil. 

Die zuilen besloegen echter niet de hele maatschappij. In de loop der tijd voelden steeds meer mensen geen binding meer met één van die zuilen. Daar was zelfs een woord voor: ontzuiling. Liberalen bijvoorbeeld hebben nooit echt een zuil gehad. Ik herinner me nog dat quasi-liberale publieke omroepen als Avro en Tros het verwijt kregen dat ze niet echt voor een ideologie stonden (dat heette ‘vertrossing’). Volgens sommigen hadden ze daarom helemaal geen recht op een plaats in het omroepbestel. 

Volgens Lukkassen leven we nog steeds in een verzuilde maatschappij, maar dat is twijfelachtig. We leven in een gefragmenteerde maatschappij. Kijk maar naar het aantal partijen in de Tweede Kamer. De islam is misschien een uitzondering en er zijn nog wat kleine christelijke groepen, maar dat zijn nauwelijks zuilen te noemen. Lukkassen noemt de cultuurmarxisten de op dit moment allesoverheersende zuil, maar een zuil die alles overheerst is geen zuil. 

Hij heeft wel gelijk dat onze gefragmenteerde samenleving wordt gedomineerd door een technocratische, globalistische, cultuurmarxistische consensus. Wil je je daar tegen verweren door een terugkeer naar de verzuiling, dan zul je op zijn minst een aantal verschillende zuilen moeten opzetten. Eén ‘tegenzuil’ zal weinig kans maken tegen de heersende macht en loopt het risico te worden weggevaagd. Veel mensen (waaronder veel lezers van De Andere Krant) zullen zich bovendien niet thuis voelen bij een ‘patriottistische’ of ‘rechts-realistische’ zuil, omdat ze zich niet ‘rechts’ voelen.

Maar ik denk dat de tijd van ‘zuilen’ voorgoed voorbij is. Mensen willen niet meer in hokjes zitten. Volgens Lukkassen heeft individuele vrijheid de bescherming nodig van een zuil, maar zuilen kunnen wel degelijk repressief en benauwend zijn. Nostalgie naar de jaren vijftig is precies dat: nostalgie. Er is geen reden om aan te nemen dat dit zo’n ideale tijd was. 

Hoe moet het dan wel? Wat ik voor me zie zijn heel veel verschillende grassroots ‘bewegingen’ – denk aan antroposofen, libertariërs, christenen, moslims (die horen er ook bij), conservatieven, beroepsverenigingen, nieuwe vakbonden (heel belangrijk!), die met elkaar het streven naar vrijheid delen – én die zich verenigen in een overkoepelende beweging, die onze grondrechten in ere herstelt, en ons eigen parlement ‘terugpakt’. Geen eenvoudige opgave, dat is duidelijk. Het lijkt me in ieder geval een goede zaak als de rechts-realisten van FVD en Lukkassen hun eigen biotoop creëren, en als anderen dat ook doen. Vervolgens kunnen we proberen ons te verenigen.”

Reactie van Willem Engel: Een eigen zuil is er al

“De verzetsbeweging moet zich ontwikkelen om relevant te blijven. Hij bestaat op dit moment vooral als een overblijfsel van het verzet tegen de Covid-maatregelen. Toen er een gemeenschappelijk doel was kon er met de nodige horten en stoten wel worden samengewerkt, dat lijkt nu ver weg. 

Ik zie wel met name in de nieuwe media verbeteringen, ON zonder Karskens doet het veel beter, Blckbx heeft ook een goede draai gemaakt na de desillusie van de PVV. Ook zijn er veel initiatieven die meer zelfbeschikking promoten. Wat ontbreekt is inzicht. Te weinig mensen zien wie en wat de sturende krachten zijn, waar zij naar toe sturen en wat de valkuilen zijn. 

De hoop op een verlosser vanuit de politiek of vanuit de VS of Rusland blokkeert eigen leiderschap. Ook is het ambivalente gedrag naar media, wetenschap en rechtspraak een groot probleem. Omdat mensen in het verzet veelal niet objectief zijn en niet hun eigen grenzen kennen, pakken ze de kersen uit deze gremia zonder te zien wat goede wetenschap is of goede rechtspraak of goede media. Het is belangrijk dat we mensen gaan opleiden tot journalisten, zodat iedereen zich blijft uitspreken. Een strak hiërarchische organisatie is niet de weg, het is simpelweg niet mogelijk.

Een eigen zuil bestaat al. Als ik met mensen spreek die zich niet lieten prikken dan merk ik diepe wonden over wat de overheid hen aandeed. Zij werden buitengesloten en vergeten dat niet meer. Het vertrouwen is weg en komt met het huidige beleid niet terug. Echter, dit rechts noemen is een fatale fout. In het verzet zit net zoveel 'links' (de termen zijn oud en verdeel en heers, maar voor de sake of argument gebruik ik ze). Een zuil geeft het valse idee dat er politiek wat te halen zou zijn. De zuil is er al, hoe activeren we die, daar moet het over gaan, mijns inziens.

Er komt de komende tijd nog heel veel op ons af. The great reset, Agenda 2030, Agenda 21, De vierde industriële revolutie, One Health, het zijn allemaal termen en programma's voor social engineering. Dit soort pogingen werden gedaan onder alle totalitaire regimes. Mao was ook goed in namen: de Grote Sprong Voorwaarts en Laat Duizend Bloemen Bloeien. Deze agenda’s brachten het volk onder controle en roeide de oppositie uit. Het doel van dit alles is de intensieve menshouderij. Dat is een moeilijk te bevatten begrip. Zeker de Nederlander kan zich niet voorstellen dat de overheid dit doet en hoe het leven zou zijn zonder rechten. Dat ongeloof is funest. Als er niet wordt ingezien dat de coup al is geweest en dat het echt levensbedreigend wordt, is er weinig te redden.”

Naschrift door Sid Lukkassen

Hartelijk dank voor uw visies, en voor de moeite die u heeft genomen om deze op schrift te stellen en te publiceren. Waar Willem Engel stelt dat er al een basis van een zuil bestaat, benadruk ik graag dat deze zonder organisatiekracht blijft hangen in vrijblijvendheid.

‘Repressief’ karakter van een zuil

Laat ik allereerst ingaan op Beckmans tegenwerping dat een zuil in enige mate “repressief” zou zijn. Een zuil is hoe dan ook niet minder repressief dan de huidige toestand, waarin de machthebber ons dwingt om bij te dragen aan cultuurgoed en instellingen, die onze culturele en levensbeschouwelijke voorkeuren demoniseren. Op onze scheppende kracht wordt belasting geheven, dat gaat naar instellingen die ons leren om onszelf en onze afkomst te haten – dit is niet alleen repressief en benauwend maar zelfs vervreemdend. 

Bovendien is de Nederlandse grondwet gebaseerd op de verzuiling: inderdaad worden omroepen betaald per levensbeschouwelijke voorkeur. Onze tegenstanders maken hier gebruik van, en omdat wij hoe dan ook belastinggeld afdragen, is het onverstandig om onszelf niet te organiseren. Dit organisatieproces is de ‘herzuiling’.

De “vertrossing”, die Beckman aanstipt, is juist hét probleem geweest. Denk aan de statements van Wim Kok “Nederland is af” en Neelie Kroes “we moeten onze ideologische veren afschudden”. Juist vanuit deze grondstemming, keerde links zich af van de arbeider als oorspronkelijke doelgroep. Links versmolt met de globalisten en de multinationals om de technocratische bovenlaag te vormen, waaronder wij vandaag niets meer te kiezen hebben. Hoe dan ook zetten ideologisch getinte aannames zich vast in de geest, en wie handelt, verwerkelijkt daarmee hoe dan ook een zekere ideologie. De vertrossing leidt er enkel toe, dat er niet meer actief bij deze onderhuidse ideologie wordt stilgestaan.

Verder denk ik dat het opbouwen van meerdere zuilen naast elkaar, voor ons een lastige klus wordt, omdat de machthebber de drempel opschroeft: een omroep zal méér leden nodig hebben om televisietijd te krijgen. Voor nieuwe politieke partijen zal een hogere kiesdrempel gelden. Zonder de zuil zijn wij als los zand, dat snel verstuift.

De verwijzing naar een eigen winkel, vind ik juist een uitmuntend idee. Waar je nog wel de traditionele Zwarte Piet hebt, en eten koopt waar geen fijngemalen insecten in zijn verwerkt. Waar voedsel komt van onze eigen boeren, enzovoorts. In de hedendaagse maatschappij is wat er op je bord ligt al een ideologisch debat (vega versus bio-industrie, haram versus halal). Dus laat er dan ook een winkelketen zijn die ONZE voorkeur bedient en waarborgt.

Ab Gietelink zegt te werken aan een artikel over ‘de toekomst van de verzetsbeweging in de brede zin’ – hij wil ook aandacht schenken aan het initiatief van een Nieuwe Zuil. Het probleem hierbij, zo meent hij, is dat de ‘coronawappies’ van Willem Engel, de plek hebben ingenomen van de provo’s van vroeger. Luizen in de pels van de gevestigde macht, die met ludieke acties provoceren. Ook de kritische theorie en het cultuurmarxisme, schaart hij onder deze beweging, omdat deze intellectuele stroming een onderbouwing leverde voor de kritiek op de macht van grote farmaceutische bedrijven en oorlogsindustrie. Dit zou precies de strijd zijn van vandaag, verwijzend naar de coronamaatreglen en de invloed van de NAVO in Oekraïne.

Deze analyse is echter onjuist op meerdere gronden. Ten eerste omdat Willem Engel zich juist beroept op klassiek grondrechten – het recht van individuen om tegen de macht van de overheid te worden beschermd. De linkse provocateurs van destijds, beriepen zich juist op het positief recht: zij eisten dat de overheid actieve wetgeving maakte om allerlei ‘progressieve’ idealen te verwezenlijken – idealen waarvan we vandaag de dystopische gevolgen ondergaan. 

Het tweede belangrijkste punt is dat deze doctrine van het natuurrecht, waar de discussie ‘Willem Engel versus corona’ wezenlijk over gaat – namelijk het recht op de onschendbaarheid van eigen leven, gezondheid en bezit, en weerstand tegen een overheid die de eigen bevoegdheden op deze gronden te buiten gaan – is juist het tegengestelde van waar het de cultuurmarxisten van de Frankfurter Schule om te doen was. Immers, het natuurrecht en de verdediging van klassieke grondrechten, gaat terug op een orde die zich onttrekt aan de utopie van een maakbare samenleving. Hierom hebben progressieven die orde altijd afgedaan als ‘kapitalistisch’, ‘aristocratisch’ en zelfs als ‘feodaal’. 

Verbinding en verenigende druk

Wat het commentaar van Willem Engel betreft: een zuil vestigt zeker niet de valse hoop dat er politiek “wat te halen” zou zijn. Een zuil is het morele maatschappelijke bolwerk áchter de politiek. Die aan de bel trekt en van zich laat horen, wanneer de politici dingen doen waarin de achterban zich niet meer kan vinden.

Het willen verdedigen van rechten, waar hij zich voor inzet, is zinloos als er geen verenigd machtsblok onder het volk bestaat. Zoals de filosoof Spinoza al uiteenzette, wordt recht gegarandeerd door macht, en zonder de pressie van zo'n machtsblok heeft de machthebber geen aandrang om jouw rechten te garanderen. Zie de aanwezigheid van een moslimblok: hierdoor wordt er plots veel meer omwonden omgegaan met wettelijke vrijheden die voorheen onomstreden waren, zoals recht op satire, religiekritiek en demonstratievrijheid. Recht steunt op de mores van de publieke opinie, die druk uitoefent op de omgangsvormen en de uitvoerende macht. Een zuil is nodig om deze tegendruk vanuit onze kant op een georganiseerde wijze vorm te geven.

Afsluitend de discussie over links en rechts. Het linkse denkbeeld is de utopische voorstelling dat de wereld één wordt, en dat we instellingen behoeven die deze eenmaking faciliteren. Dit leidt tot transnationalisme en technocratische machtsuitoefening, ondersteund door apocalyptische angstbeelden (klimaat, corona, Rusland). Rechts daarentegen staat voor realisme (niet alle culturen zijn compatibel) en voor een bottom-up benadering van soevereiniteit: de overheid wordt door de bevolking betaald en hierom hoort de overheid de bevolking te dienen in plaats van andersom. De machthebber heeft verantwoording af te leggen aan de samenleving, in plaats van dat de samenleving zich moet conformeren aan de (utopische) ideologische voorkeuren van de bovenklasse. 

Dit onderscheid links/rechts is, mijns inziens, helder en begrijpelijk voor iedereen. Graag nodig ik zowel lezers van De Andere Krant als enige andere conservatief uit om dit onderscheid als uitgangspunt te nemen. Laten we als gemeenschap samenkomen en nadenken over onze toekomst. Of je nu links of rechts georiënteerd bent, deze Nieuwe Zuil biedt een baken van onafhankelijkheid in een versplinterde wereld. Tot slot wijs ik graag nogmaals op mijn boek over dit onderwerp, Kerkgangers en Zuilenbouwers:

Volg Sid Lukkassen via Telegram: https://t.me/SidLukkassen Steun Sid Lukkassen via BackMe: https://sidlukkassen.backme.org

[fabiobruna]

De drie zuilen

[ikmichiel]

A Black Cab

-Augustus 2024

Een zwarte taxi, witte zuilen eigen aan residentiële wijken, lantarenpalen die hun job niet serieus nemen en regen. Regen met sloten. Met bakken uit de niet-verlichte hemel. Wolkengerommel dat om thee en dekens vraagt.

Miljoenenstad, melting pot, hoge kragen, nat krokodillenleer en dito zolen, gehaaste koers huiswaarts met blikken die mekaar in een fractie van een seconde kruisen om dat nadien nooit nog te herhalen. Misschien in een volgend leven. Big Ben.

De jaarlijkse autumn vibes hadden zich niet vroeg genoeg kunnen aanbieden. De 'afgaande tijd', zoals dat in meneers dialect geheten werd - even onderbroken door de Sint-Michiels-Nazomer - vroeg niet alleen om een veelheid aan bijzinnen en kwinkslagen, maar nestelde zich in diens hart en zenuwstelsel.

Het ver-oranjeïseren van het bladerdek zou dra beginnen. Krakend op dood organisch materiaal zouden honden en kinderen in parken lopen. Zou de wind meenemen wat eens was. Zou uiteindelijk vergaan wat vandaag helgroen is. Zo was het met alles, dacht meneer. Alles ging altijd kapot, maar herhaalde zich ook. Een hoopvolle gedachte, al was dat soort nonsens meer voor in de opgaande tijd.

Zo had de schrijver zijn weg naar de schrijfdis opnieuw gevonden. Alles kwam terug, zegt u? - Neen, maar alles leek wel te rijmen op wat ooit al geweest was. Dat was de reden waarom meneer nog steeds niet kon uitmaken of de geschiedenis lineair, dan wel circulair was.

Op zich maakte dat niet héél veel uit. Veel dieper was het verlangen om te weten wat er zich had voorgedaan vóór die vermaledijde Oerknal. Net als God verdiende ook dat woord een hoofdletter. Ook die zou zich herhalen, en had zich waarschijnlijk al ontelbaar keer herhaald. Big Bang. Over een reset gesproken.

[jurjenkvanderhoek]

A TRIP DOWN MEMORY LANE: DE JAREN 60

De jaren 60, deze staan in ons collectieve geheugen geëtst als het decennium van de ommekeer. De tijd waar er op alles en iedereen gehamerd werd dat alles anders moest, in elk geval anders dan voorheen. De naoorlogse generatie wilde het anders doen dan de vooroorlogse, helemaal anders, compleet anders. En die van tijdens de oorlog geboren waren alternatief genoeg om het voortouw te nemen. De wereld lag voor hen open, dachten ze. Het waren de jaren van na de wederopbouw doordat de oorlog het land deels had verwoest. Het ging Nederland weer goed, het land klom uit de put omhoog. De mogelijkheden reikten welhaast tot de hemel. De jongelui bouwden echter een toren van Babel en wisten niet meer correct te communiceren met de ouwelui. "de mensen zagen er anders uit, gedroegen zich anders, hadden andere denkbeelden en gebruikten een andere taal"

De jaren 60, die jaren van de meest ruchtmakende twintigers van de twintigste eeuw, de vorige voor deze nu. Het Grote Jaren 60 Boek is een trip down memory lane voor de mensen die het hebben meegemaakt. Een levendig historisch boek voor de kinderen en de kleinkinderen van na de geboortegolf die terug willen zien of de geschiedenis ons iets heeft geleerd. Hebben de jaren 60 van de vorige eeuw echt Nederland laten trillen op de grondvesten of is dat het verhaal dat tot legende werd door de tijd. Feit is dat er veel kon waar schijnbaar niets mogelijk was. Oude zuilen werden omver getrokken, heilige huisjes ingetrapt. Het was niet makkelijk voor de gevestigde orde om de conservatieve teugels te laten vieren.

In een lijvige inleiding laten de samenstellers historici René Kok en Erik Somers en gepensioneerd archivaris Paul Brood de jaren 60 in woorden uitgebreid passeren. Maar Het Grote Jaren 60 Boek is vooral een fotoboek, een plaatjesboek, waarbij de bijschriften de beelden becommentariëren. Een reis terug in de tijd voor de ervaringsdeskundigen. Voor de oudere generatie een terugblik op een tumultueuze periode waarin zij de gevestigde orde zagen afbrokkelen, maar waarmee het achteraf gezien allemaal wel meeviel. Herkenbare voorvallen, data die de mond doet openvallen van verbazing en feiten waarvan je weet waar je was op die memorabele dag. Er is veel omgedraaid en afgewenteld, maar of het nu echt een ommekeer in doen en denken heeft betekent valt te bezien. Er is veel gesproken en nagedacht, bediscussieerd en gefilosofeerd. Maar er was ook veel actie als reactie. Geen woorden maar daden, maar alles met liefde en respect voor elkaar.

In Het Grote Jaren 60 Boek kijken de schrijvers en samenstellers met afstand naar deze bewogen jaren en vragen zich af of het werkelijk zo'n revolutionaire tijd was. "Of zijn de herinneringen en de eigentijdse getuigenissen teveel gekleurd? De werkelijkheid was - zo zien wij nu - wat genuanceerder en soms net iets anders dan we dachten." Waren het echt de jongeren die zorgden voor de revolutie in de Nederlandse maatschappij? Het eerste politieke verzet echter kwam van de boeren en de pacifisten, en van de dienstplichtig militairen. De gevestigde orde reageerde daarop neerbuigend en lacherig in een poging orde en gezag te herstellen. Het lachen verging hen snel, dus kregen de Boerenpartij en de PSP een vertegenwoordiging in de kamer, terwijl de VVDM de officiële gesprekspartner van de minister van Defensie werd.

De wereld was in de jaren zestig onrustig, in beweging en in verandering, trappen de auteurs in de inleiding een open deur in. Toenemende welvaart maakte mogelijk dat gezinnen een televisie konden kopen, of een auto, of eens met vakantie in het buitenland gaan. Elektrische apparaten bespaarden de huisvrouw veel tijd. Vrije tijd neemt toe. Vooral dankzij de televisie werd de wereld kleiner. Die beeldbuis was een van de oorzaken die bijdroegen aan het besef van een globale samenleving. Een maatschappij die moest veranderen op zoek naar nieuwe waarden en een eigen geloofwaardigheid. Een omstandigheid was ook de veel genoemde en geroemde generatiekloof: de confrontatie tussen de vooroorlogse en de naoorlogse generatie. Jongeren wilden een ander leven dan hun ouders leiden. Traditie en conventie waren uit, vrijheid en eigenheid kwamen in. Zuilen vielen om, kerken liepen leeg. "Minder naar de kerk, meer naar school, minder werken en meer seks”, merkt historicus Hans Righart op. Op de politieke agenda kwamen vrouwenemancipatie, abortus, homoseksualiteit en vrije seksuele omgang. Voorheen ondenkbare zaken werden mogelijk in de jaren 60: de introductie van de anticonceptiepil en het eerste naakt op de televisie.

Alom is men bezig op de puinhopen van de oorlog nieuwe wijken en wegen aan te leggen. Als een feniks verrijst Nederland uit haar as. “Met zoveel sloop en nieuwbouw zou het geluid van de jaren 60 misschien het beste weergegeven kunnen worden met hei- en graafmachines, betonmolens en zandauto's. Maar in de collectieve herinnering is het toch de muziek die ook in onze tijd nog klinkt.” Beat- en popgroepen worden in Nederland opgericht in navolging van vooral Engeland. Memorabele concerten van buitenlanders, The Beatles en The Rolling Stones doen ons land aan met alle gevolgen van dien, worden afgewisseld met optredens van groepen uit de Randstad. De blues van Cuby zet Drenthe op de kaart. Het boek besteed daar in beeld allemaal aandacht aan, naast de andere kunsten die het cultuurlandschap danig opschudden. Geen enkel item waarop met weemoed kan worden teruggezien laten Kok, Somers en Brood links liggen. Het nieuwe leven, wonen en werken, komt ruimschoots aan bod en ook de invulling van vrije tijd, het beoefenen van sport en de kinderen van de jaren 60 hebben beeldden in het boek.

Het is een boek als één uit de serie een jaar in beeld, maar bestrijkt in dit geval een decennium. Daarvan zijn of volgen er meerdere, zoals Het Grote Jaren 70 Boek. Maar de jaren 60 zijn toch onmiskenbaar na de jaren 40 het meest memorabel en tot de verbeelding sprekend. “Nostalgie naar de tijd van de jeugd, naar mooie tijden en ervaringen is een heel gewone menselijke emotie”, citeer ik de auteurs. Dankzij de mogelijkheden van de techniek en de media hebben de jaren 60 een grote impact gehad op onze samenleving. Het was een periode van verandering, verzet en ontwikkeling. “Maar laten we die jaren wel in de juiste proportie bekijken. Voor de meeste mensen ging het leven gewoon door en was de enige modernisering de aankoop van een televisie en de eerste vakantie naar het buitenland.”

Het drietal dat werkte aan deze uitgebreide terugblik op een veelbewogen decennium in de vaderlandse geschiedenis merken tot slot op: “Niettemin, bewogen jaren waren het, maar de foto's zijn haarscherp!" Deze gevleugelde woorden vormen de strik om de verpakking van het boek, zijn de kers op de taart, de bekroning van een onderzoek. De haarscherpe foto’s geven een perfect uitgetekend beeld van de jaren 60 van de vorige eeuw. Een periode die vooral ruikt naar patchouli en nederwiet, maar die niet de vrede onder de mensen en de verdraagzaamheid voor dier en natuur heeft gebracht waarop men destijds zo had gehoopt.

Het Grote Jaren 60 Boek. René Kok, Erik Somers, Paul Brood. Uitgeverij WBOOKS, 2023.

[flowercrown-hobbit]

Slot Zuylen, Oud Zuilen, Utrecht

Slot Zuylen is nearby the city of Utrecht and it is worth a visit. I loved walking through the castle and seeing all of the beautiful paintings, furniture and those amazing wall tapestries. Belle van Zuylen lived here for 30 years and she wrote her own plays and poems here. The castle has cozy vibes and I love that there were two Stork nests on top of it.

[rotterdamvanalles]

Het Witte Huis in 1900

Het Witte Huis is een gebouw in Rotterdam dat de eerste wolkenkrabber van Rotterdam was. Het wordt door sommigen ook als eerste wolkenkrabber in Europa beschouwd (al wordt die titel ook aan de Boerentoren in Antwerpen toegekend).[1] Het heeft in 1940 als een van de weinige gebouwen in het stadscentrum het bombardement op Rotterdam doorstaan. In de jaren 1990 werd het zoveel als mogelijk in de oorspronkelijke staat teruggebracht (gevels en dak).

Aan het eind van de 19e eeuw ontwierp de architect Willem Molenbroek, in opdracht van de gebroeders Gerrit en Herman van der Schuyt, een gebouw van elf verdiepingen hoog. Sceptici beweerden dat de slappe bodem van Rotterdam niet in staat zou zijn het gebouw voldoende te ondersteunen.

De aannemer J.H. Stelwagen heeft het Witte Huis tussen 1897 en 1898 voor 127.900 gulden gebouwd, duurder dan de oorspronkelijke plannen. Tijdens de bouw is op 1 augustus 1897, door werking van de grond bij het heien van de benodigde palen, een naastgelegen pand op de hoek van de Wijnhaven en de Geldersekade ingestort. Dit is verder afgebroken en de vrijgekomen grond is gebruikt voor het Witte Huis. De afmetingen zijn 20 bij 20 meter (in plaats van de geplande 15 x 20 meter).

Er zijn duizend heipalen voor de fundering in de grond geslagen, waardoor de grond een meter hoger werd dan de omgeving. De bouwers hebben een schadevergoeding moeten betalen voor de kademuren van de naastgelegen havens en de Jan Kuitenbrug, die tijdelijk afgesloten moest worden voor het verkeer.

Het in art-nouveaustijl gebouwde Witte Huis is in totaal 43 meter hoog. Op het platte dak bevindt zich een uitkijkplatform, te bereiken met een lift, iets wat in die tijd zeer modern was.

Het gebouw telt elf verdiepingen, waarvan drie onder het schuine dak. Er bevinden zich verschillende versieringen in het hardsteen van de begane grond en eerste verdieping: zuilen, bloemmotieven en, aan de basis van de twee hoektorens, gevleugelde draken. Verder is links naast de hoofdingang, in wat een reststrook lijkt te zijn, een strook tegels met bloemmotieven aangebracht. Van de 2e tot en met de 7e etage is het Witte Huis opgetrokken met wit geglazuurde bouwstenen; het wit wordt onderbroken door eenvoudige rechthoekige motieven in geel, blauw en rood. In de bogen die de rijen raampjes bekronen bevinden zich jugendstilmozaïeken (plantenmotieven); de oostgevel draagt de naam 'Het Witte Huis'. De inpandige steunmuren zijn 40 tot 140 cm dik. Uit vrees voor brand mocht (en mag) het Witte Huis niet worden bewoond. Het is een kantoorpand, gebouwd van ijzer en cement (dus geen beton). Hout was, ook weer met het oog op brandveiligheid, niet toegestaan voor de bouw.

De vrees voor omvallen bleek ongegrond: Na het bombardement in mei 1940 door de Duitsers stonden het Witte Huis en de – ooit vanwege instortingsgevaar opnieuw gefundeerde en versterkte – Sint-Laurenskerk, weliswaar gehavend, overeind, terwijl de meeste omliggende bebouwing ingestort of door brand verwoest was. Dat het Witte Huis bij de strijd om de Maasbruggen onder vuur heeft gelegen was duidelijk aan de vele inslagen van kogels aan de gevel te zien. Ze zijn bij de restauratie weggewerkt, maar een grote inslag links, aan de Wijnhavenkant, is gebleven.

In 1977 werd het Witte Huis aangekocht door de Westermeijer Groep. Sinds de jaren tachtig stond het logo en de naam van deze firma op het dak van het gebouw. In 2018 zijn die verwijderd, de firma was inmiddels al een aantal jaren failliet. Er voor in de plaats kwam de naam van de firma Calex, een groothandel in lampen en armaturen.

Het gebouw behoort tot de Top 100 van de Rijksdienst voor de Monumentenzorg.

Foto komt uit de collectie van @stadsarchief010 en de Informatie komt van Wikipedia