#Wild zwijn

[fionainfrankrijk]

Vleermuis en ander gespuis

Het leven ‘a la campagne’ staat vol uitdagingen en er is geen dag hetzelfde. We volgen het ritme van de natuur en zijn zijn onderdanen. Is er storm op komst? We zitten de tuinspullen veilig en klappen de parasollen in. Wordt het warm? We houden de luiken dicht en weren de zon uit het huis!

Soms vraag ik me af of ik meer een vrouw van de stad ben, of een vrouw van het platteland. Misschien ben ik wel van beiden?

Hoe dan ook, ik ben nu wat weekjes alleen en de hondjes en ik zitten in een bepaald ritme. Om de hitte van de dag voor te zijn, kun je ons voor dag en dauw in het bos vinden, waar we van alles beleven. We zien er een hert, ezeltjes en ruiken de vos en wild zwijn. Daarna gaan we de tuin in en krijgt het zwembad z’n dagelijks onderhoud en de plantjes water. De honden vergezellen me en gaan pas naar binnen voor hun ochtend dutje als ik ook naar binnen ga voor mijn 1e kopje koffie in de stilte van de vroege ochtend.

Zo’n ritme is fijn en geeft houvast. O wee als er vanaf wordt geweken, paniek!

Vorig jaar hadden we voor het eerst een nachtelijk bezoek van een piepklein vleermuisje in de slaapkamer. Ik had gedacht dat dat een toevalstreffer was en niet verwacht dat het me nog eens zou overkomen! Maar zo waar; om 2 uur ‘s nachts een paar nachten geleden hoorde ik krassen van nageltjes, gefladder en luid gebonk tegen de verwarming aan. Ik was direct klaarwakker en herkende het geluid. Er was weer een vleermuis in de slaapkamer! Hoe hij binnen is gekomen is me een raadsel omdat ik ultra voorzichtig ben geweest met het openen van deuren en ramen, vooral in de schemerte. En dit keer was er geen echtgenootlief aanwezig om met de handdoek te wapperen! Ik knipte het licht naast m’n bed aan en zag hem als een gek door de slaapkamer zoeven. Het was een joekel van een beest. M’n slaapkamer plafond is vrij laag, dus ik was bang dat hij mij zou raken als ik uit bed kwam. Ik wist nog van de vorige keer dat ze van het licht af vliegen en dat je daar tegenover een raam moet open zetten. Dus deed ik alle lichten aan. Hij werd gek! Ze zijn dan hun oriëntatie kwijt en raken in paniek.

Daarna sjeesde ik m’n bed uit, rende naar de overloop, deed de deur dicht naar beneden, en zette daar de ramen open. Ik rende daarna de badkamer in, deed de deur dicht, en bad dat ie z’n ontsnappingsroute zou vinden. M’n hart bonkte in m’n keel. Ik wenste geen confrontatie aan te gaan met dit dier. Hij moest weg uit m’n huis en het liefst op eigen kracht! Na een paar minuten was het stil. Ik hoorde geen gezoef meer. Zou hij weggevlogen zijn? Die uren die volgden heb ik met alle lichten aan in de slaapkamer geen oog dichtgedaan. Ik had hem niet zien vertrekken, dus zeker weten wist ik het niet!

De volgende ochtend googlede ik ‘Hoe weer je een vleermuis uit je huis?’. Moest ik strengen knoflook voor de ramen hangen?! Alle gekheid op een stokje. Dit is het leven ‘a la campagne’. Er komt van alles onuitgenodigd je huis binnen. In de winter komen de wanten (platte insecten die geen kwaad kunnen maar stinken als je ze plet) hun beschutting zoeken in de warmte van je huis. En, als ze de kans krijgen, zoeken de muisjes ook hun heil in je huis. Weg met die beesten! Daar doen we ook alles aan, maar 100 procent lukt dat nooit met zo’n oud huis vol kieren en gaten. Ik ben al blij dat we geen slang in huis hebben wonen of dat er een steenmarter in het dak zit, want deze laatsten kunnen behoorlijke schade verrichten.

En in de zomer komt er ander gespuis onaangekondigd je huis binnen. Terwijl ik 2 joekels van ‘waakhonden’ heb rondlopen! Na m’n baantjes zwemmen kwam ik opgepept de kamer binnen. Daar trof ik Biba aan die op haar manier heel hyper was. Ze rende cirkeltjes in de kamer, kwispelde en keek steeds naar boven. Ik hoorde het voordat ik het zag. Gefladder! De moed zonk me in de schoenen. Hij was niet weg gegaan maar had zich schuil gehouden in de woonkamer!

Toen zag ik tot mijn opluchting dat het geen vleermuis was maar een vogel. Hoe was hij nu weer binnen gekomen? Dwars door het vliegengordijn gevlogen?! Om gek van de worden! De vogel bleef hoog (m’n woonkamer plafond is wel 3 meter hoog op het hoogste punt) rond cirkelen om daarna te landen op 1 van de balken. Hij moest weg en ik kon er niet bij! Uiteindelijk heb ik de Parijse buurman erbij gehaald en heeft hij de vogel kunnen vangen en in veiligheid kunnen brengen. Het was nog een jong vogeltje zagen we, die volledig de weg kwijt was. Voor de vogel ben ik niet bang, ik ben dol op vogels, maar waar ik niet tegen kan is het feit dat ik geen controle heb op hun gedrag. Het gefladder, wat gaat het doen? Valt het mij aan? Gaat er iets kapot? Wat doen de honden ermee?

Alles is welkom in ons Franse huis. Maar dan op uitnodiging! Weg met al het gespuis!

[nikkonorte]

https://rumble.com/v4if1i3-wild-zwijn-met-quinoa-en-rode-biet.html

[petyolo]

Wild zwijn (zeug en wild zwijn): hoe en waar leeft het? Alles over wilde zwijnen

[antonharfst]

Kerst + O&N 2022. Vanavond 2 stoofschotels maken. 1 Vlaamse. 1 Zeeuws-Vlaamse. Hert, wild zwijn en rund. 1 met o.a. Leffe Bruin en ontbijtkoek met grove mosterd. Andere met Dulle Griet van de Scheldebrouwerij en tuinkruiden. 1 in de oven. Ander op het vuur. Minstens 4 uur! 😋 #xmas (bij Kloosterzande) https://www.instagram.com/p/CmcixMKo1x9/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[stumbleimg]

Wild boar

[bbqbastard]

Game changer BBQ saus - basis van porto en bessen

Game changer BBQ saus – basis van porto en bessen

Als belgen zijn we nogal traditioneel gehecht aan sauzen. Ook binnen de BBQ wereld blijkt deze liefde goed ingeburgerd. Zelf ga ik er vaak subtiel mee om. De smaak van het vlees primeert en de saus dient ter ondersteuning. Ook bij het ontwikkelen van deze BBQ saus ging ik op zoek naar smaken die een meerwaarde kunnen bieden bij het bereiden van een stukje wild. Game is de engelse benaming voor…

[thegreato1ne]

New on 500px : Wild boar by JokeHulst by JokeHulst from 500px For download Click Here

[we-are-in-gods-hands]

Wild boar by JokeHulst Aerials Harrogate

[etyileiet]

Wild boar by JokeHulst

[brilmans]

Vandaag een schedel van een wild zwijn gevonden. Er missen een aantal tanden, maar verder is hij helemaal compleet. Dat is dus prima vergelijkingsmateriaal om mijn fossiele zwijnenkiezen eens naast te leggen.

[antiqueanimals]

Wild zwijn. Rosa Bonheur (1822-1899)

via

[fionainfrankrijk]

Fête

De maanden juli en augustus zijn de hoogtij maanden in Frankrijk. Aangezien we vanaf begin juli in de CdC zijn, vielen we gelijk met onze neuzen in de boter.

Want sinds ik er ben is het bijna ieder weekend prijs. Cause de Clerans, normaal gesproken een slaperig dorpje, veranderd in een waar Feest Beest!

Ons huis bevind zich te midden van al deze parties. In de vroege ochtend hoor je de opgewonden stemmen van de mannen die achter mijn tuinmuren de feesttenten aan het opzetten zijn. Het begint met ‘Happy day’, wat door het hele dorp plaats vind en waar je onder andere kan bungy jumpen of je laten masseren, tot het Grote dorpsfeest met grandioos vuurwerk, gevolgd door het ‘Fete de chasse’, waar wild zoals wild zwijn, in de omgeving afgeschoten, aan de lange tafels wordt geserveerd. Er volgt nog een marche Gourmand waar men reikhalzend naar uitkijkt. We gaan weer smullen!

Aan deze drukte, zeker als je huis zich temidden ervan bevind, ontkom je niet. Daarom pas ik de Engelse en toepasselijke gezegde toe; ‘if you can’t beat ‘m, join ‘m!’.

Dit is de manier om om te gaan met de drukte, het feest geruis en de manische gezelligheid die er dan heerst. Versiert met vlaggetjes in de kleuren van de Franse vlag, gaat ons dorp er vol in. Ook komen er mensen van heinde en ver ons dorp bezoeken.

De vele complimenten en vragen die ik kreeg ten tijde van over ons huis en dorp, deden me bijna blozen. Het huis stond te stralen in de zon, alsof het wist dat het bekijks kreeg, dat moet ik eerlijk bekennen. Dan vertel ik wat van de geschiedenis, dat het een oude smederij is geweest, hoe lang we eigenaren zijn en wat we eraan veranderd hebben. Ze zijn het eens dat we het meest spectaculaire uitzicht over de ‘Don Jon’ ruïne van het dorp hebben. Dat uitzicht is inderdaad uniek en zal nooit vervelen, in welk jaargetij je het ook bekijkt. De vogels vliegen af en aan, en zo is het niet alleen een statisch plaatje, maar ook een organisch plaatje. Erg leuk dat het anderen opvalt.

Ik heb dus geen last van de feesten die zich rondom ons huis plaatsvinden in deze hoogtij weken. Ik slaap gewoon door de hoempa hoempa muziek heen die tot diep in de nacht door gaat. Dat neemt niet weg dat ik een zucht van verlichting slaak als de stilte en rust is wedergekeerd en alles weer wordt opgeruimd. Op naar volgend jaar!

[nikkonorte]

https://www.cavemancode.com/nl/cooking-in-a-cave?wix-vod-video-id=85b6e25d4b8840d792897eda5e44e7ba&wix-vod-comp-id=comp-kb6fbqh2

𝗪𝗶𝗹𝗱 𝘇𝘄𝗶𝗷𝗻 𝗺𝗲𝘁 𝗾𝘂𝗶𝗻𝗼𝗮 𝗲𝗻 𝗿𝗼𝗱𝗲 𝗯𝗶𝗲𝘁 www.holbewonercode.com

Ingrediënten (1 persoon): Wild zwijn Quinoa Rode bieten Ui Boter zonder zout Peterselie Peper, knoflookpoeder, rozemarijn, dille en mosterdzaadpoeder.

[rijksmuseum-art]

Still life with a deer, a boar's head, fruits and flowers, Museum of the Netherlands

Stilleven met groot dood wild, vruchten en bloemen. Op een tafel voor een muur liggen een mand met druiven, perziken en pruimen, een opengesneden ree opgehangen aan een poot, de kop van een wild zwijn, artisjokken, een schaal met een kreeft en een bos asperges. Een katje gluurt naar de kreeft. Op de achtergrond links in de muur een nis met vaatwerk, rechts een nis met een boeket bloemen in een glazen vaas.

http://hdl.handle.net/10934/RM0001.COLLECT.5468

[devosopmaandag]

Het zwijn, de wezel en de woorden

Lang geleden liep ik in mijn eentje door de kale velden in Normandië. In het zachtglooiende land verscheen een stofwolkje. Het was het enige dat zich losmaakte in een bruingrijs panorama van aarde en hemel. Ik bleef staan en volgde wat daar dichterbij kwam. Toen stonden we op zo'n twintig meter afstand van elkaar stil, het wild zwijn en ik. Heel even en heel lang stonden wij daar en keken elkaar aan als twee gelijkwaardige wezens. Toen hij zich omkeerde en in de bosrand verdween, voelde ik me voor even zielsalleen.

Annie Dillard nestelde zich eens op een omgevallen boom, toen plotseling een wezel vlakbij haar uit een struik tevoorschijn kwam. Allebei verstijfden ze. “Onze blikken haakten in elkaar en iemand gooide de sleutel weg. [–] Ik zeg het je, ik heb een minuut in die wezel zijn hersens gezeten, en hij in die van mij.” De ontmoeting zet haar denken in gang over wat dat leven nu toch is. Niet dat ze per se van een wild dier zou kunnen leren hoe te leven, maar misschien wel iets over “gedachteloosheid, iets over de zuiverheid van het leven aan de hand van je zintuigen en de waardigheid van leven zonder vooroordeel of motief.” Ze zou willen leven zoals de wezel leeft: “zonder pijn openstaan voor de tijd en de dood, alles opmerken, niets onthouden, met felle gerichte wil kiezen voor wat gegeven is.” En: “Het gaat erom je roeping op een vaardige en lenige manier te besluipen; het gaat erom de teerste en gevoeligste plek te vinden en daar de tanden in te zetten.” Het is alsof haar ontmoeting met de wezel er een met een wijze maar niet bepaald zachtmoedige heremiet is.

Soms doen schrijvers en denkers dat: ze leren je dingen die je eigenlijk al weet, maar nooit zo precies hebt gedacht, of dingen die je nooit eerder zo zag en toch herkent. Ik ben niet zo bang voor grote woorden, gedragen zinnen of weelderige beelden, ik houd er zelfs van, zo lang ze maar vol leven zitten, een beroep doen op je geest en zich toch in je lichaam kunnen nestelen. Dillards stijl is weelderig en scherp tegelijk, met een inhoud die ver reikt. Houdt u zich dus vast voor het slot van haar tekst:

'Het lijkt me goed, en gepast, en gehoorzaam, en zuiver, dat je jouw ene noodzaak grijpt en niet loslaat, er slap aan blijft hangen waarheen ze je ook meevoert. Dan kan zelfs de dood, waarnaar je hoe je ook leeft op weg bent, jullie niet scheiden. Grijp haar, laat haar je zelfs mee omhoog grijpen, tot het licht in je ogen dooft, en laat je botten uiteenvallen en wegzweven, uitgezaaid over velden, over velden en bossen, licht, gedachteloos, van om het het even welke hoogte, zo hoog als een arend vliegt.*

Die ene noodzaak vinden, en niet loslaten – een mooie levensopdracht.

* (vertaling 'De overvloed – Essays': Henny Corver)

[vladislavhoudvanmieren]

Tweede opdracht

Hallo iedereen, ik ben er weer voor het tweede opdracht. In deze tweede opdracht moet ik een belangrijke personage zich laten verloren. Doordat die verloren is moet hij een afspraak missen en gaat het dus het hele verhaal veranderen. Ik heb gekozen dat Simon zijn afspraak mist waarbij hij de zak met geld erin heeft. Ik zal hem eerst in het bos laten verloren. Dus hier is het: 

Verloren

Simon was dus na de afspraak met Liese weggegaan. Ze hebben over het tweede afspraak die nu komt overgelegd. Liese en Simon wilde niet dat iemand hen kon zien, dus was die afspraak in een andere stad dat Simon niet kende.

“Oh nee, wat is die rot auto nou!”. Simon moest nu snel gaan, omdat zijn oude auto net kapot was.

“Ik wist dat ik er een nieuwe moest kopen.” Simon keek naar zijn telefoon om naar Google Map te kijken. Hij zag dat de kortste weg maar 30 minuten pakten. Dat was perfect voor hem, maar het enige probleem is dat het binnen een dikke bos ging. Hij dacht dat het geen probleem zou zijn, hij had toch zijn telefoon.

Hij was nu al een goede 10 minuten in het bos. Alles ging super goed. Hij dacht zelfs dat die hoge bomen die het lucht dwars sneed erg mooi waren. Die waren van een goudgroen kleur dankzij de stralingen van de zon. Maar door al die gedachten, is hij helemaal vergeten op zijn telefoon te kijken! Hij keek er, maar wanneer zijn telefoon eindelijk opende, ging die in het zwart. Plat. Hoe moest hij nu doen! Hij was helemaal alleen in een dikke bos, hij kon niemand bellen en wist niet waar hij moest gaan. Hij dacht dat als hij gewoon recht stapte, hij toch uit het bos ging. Dit was zijn nieuwe plan.

5 lange minuten waren voorbij, hij bleek nog erger verloren te zijn. Het was nu bijna donker door die bomen die hem van de licht beschermden. In het donker zag hij iets bewegen. Het bleek bruinachtig. Hij hoorde het gras bewegen. Wacht, die is niet alleen. Die kwamen dichter en dichter. Hij ademde hard en het dier deed een lawaai, een zwijn! Maar toen hij het begrepen had was het te laat, de moeder die zijn kinderen beschermden rende op hem. Hij liep de hardste dat hij kon. Wanneer hij stopte hoorde hij die zwijn niet meer, het is hem gelukt om weg te gaan. Wanneer hij eindelijk zijn kalm terug vond, dacht hij weer aan de afspraak en het feit dat door die zwijn hij nog meer verdwaald was, dat hij tijd verloren had en doordat hij te laat zal zijn er meerdere repercussies zullen zijn. Hij had geen tijd meer, dus liep hij, zo hard als hij kon in een rechte lijn. Hij was eindelijk uit het bos. Dit was de langste 30 minuten van zijn leven die hij had. Hij keek naar zijn horloge en zag dat hij nog 10 minuten had. Voor hij naar de afspraak ging moest hij snel naar Liese gaan, die 3 straten verder van de afspraak is. Ze moesten de laatste dingen overleggen om alles te checken. Wanneer hij bij Liese was had hij nog 5 minuten voor de afspraak met de mannen.

“Eindelijk, wat heb je nou gedaan Simon? Ik zit hier op je te wachten, en je bent een kwartier te laat!”

“Dat weet ik, mijn auto is net kapot, ik ben te voet gekomen. Maar mijn telefoon was plat geworden, ik ben kwijtgeraakt, een zwijn heeft me aangevallen, ik heb moeten rennen en al dit met een zak met veel geld erin.”

“Wat een mooie dag zeg, goed. Toon mij jouw zak.”

“Mijn zak, mijn zak.” Simon keek aan zijn voeten, maar hij vond zijn zak niet meer! “Die heeft moeten vallen wanneer ik gelopen hebt door die zwijn! Hoe ga ik nu doen?”

“Dat weet ik niet Simon, wat kan je soms stom zijn.”

“Ok Liese, je gaat bij de mannen, je zegt dat ik het geld bent gaan halen en alles gaat ok zijn, goed?”

“Dat zal ik proberen.” Simon rende het bos weer in terwijl Lies naar het plaats ging.

“Wie ben jij nu weer? En waar is mijn geld?” vraagde L’Africain.

“Liese Meerhout, Simon is die gaan halen. Een zwijn heeft hem”

“Een zwijn! Wie kan nu geld door een zwijn verliezen!”

“Ja maar”

“Nee ik wil niks weten, pak nu dit demoiselle en zet die in de koffer! We pakken die mee.” De mannen van L’Africain pakte Liese en zette hem degelijk in de koffer van de auto. Simon had zijn zak gevonden. Maar wanneer hij terug op het plaats was, zag hij een brief.

‘Jij kan afspraken alleen niet houden, Dus we helpen je een beetje. Liese is met ons. Als je er niet om 16 uur in de laatste deur van het café bent, kun je haar aurevoir zeggen, ik hoop dat het niet is wat je wilt. Doe snel kleine zwijn, L’Africain’. Wat nu Simon in zijn hoofd dacht, willen jullie niet weten. Misschien omdat het nu 16 uur 05 is.

Dat was het iedereen! Ik hoop dat het leuk was. Ik heb echt veel plezier gekregen met het schrijven van deze opdracht. Tot de volgende opdracht !