#Waszyngton

[witekspicsoldpostcards]

WASHINGTON, DC / USA

[cypr24]

Cypr w NATO?

Nikos Christodoulides przedstawił prezydentowi USA Joe Bidenowi plan ewentualnego przyszłego przystąpienia Cypru do NATO Według doniesień prezydent Nikos Christodoulides przedstawił prezydentowi USA Joe Bidenowi plan ewentualnego przyszłego przystąpienia Cypru do NATO podczas ich spotkania w Białym Domu 30 października. Według Katherini plan, który został „pozytywnie przyjęty” przez Waszyngton,…

[pop-culture-diary]

Tak rodzi się legenda

“Hamilton” Victoria Palace Theatre 

Premiera: 6 grudnia 2017 

Libretto, muzyka, słowa: Lin Manuel Miranda 

Reżyseria: Thomas Kail 

Choreografia: Andy Blankenbuehler 

Scenografia: David Korins 

Kostiumy: Paul Tazewell 

Występują: Alex Sawyer, Adam J. Bernard, Jay Perry, Emily-Mae, Nathania Ong, Thomas Vernal, Lemuel Knights, Jordan Castle, Jordan Benjamin, Simbi Akande, Joel Montague, Gabriela Acosta, Richard Appiah-Sarpong, Elizabeth Armstrong, Turrell Barrett-Wallace, Alishia-Marie Blake, Roxanne Couch, Nicola Espallardo, Remi Ferdinand, Manaia Glassey-Ohlson, Jack Harrison-Cooper, Amie Hibbert, Sam Holden, Barney Hudson, Nicolais-Andre Kerry, Christian Knight, Ella Kora, Aaron Lee Lambert, Jairus McClanahan, Stacey McGuire, Kerri Norville, Jamai Robinson, Samuel Sarpong-Broni, Hassun Sharif, Paulo Teixeira 

Tekst pisany na podstawie spektaklu z 4 września 2024. 

Jeszcze dziesięć lat temu mało który Amerykanin miał świadomość kim był mężczyzna widniejący na banknocie dziesięciodolarowym, choć tak często widywali jego twarz. Dziś sytuacja przedstawia się inaczej, a dzięki musicalowemu fenomenowi Lina Manuela Mirandy cały świat poznał imię Aleksandra Hamiltona, jednego z ojców założycieli Stanów Zjednoczonych i sekretarza skarbu w latach 1789 - 1795. 

Historię Hamiltona (Alex Sawyer) poznajemy z ust jego największego rywala, Aarona Burra (Jay Perry). Młody Aleksander, biedny chłopak z Karaibów, walczy o swoje miejsce w świecie podczas amerykańskiej wojny o niepodległość, za broń mając nieprzeciętny umysł i ambicję. Jako adiutant Waszyngtona (Aaron Lee Lambert), przyjaciel Lafayetta (Manaia Glassey-Ohlson), Laurensa (Hassun Sharif) i Mulligana (Jordan Castle), zapamiętały rywal Jeffersona i Madisona, nietuzinkowy imigrant wspina się po szczeblach władzy, tworząc system finansowy USA. Niestety to on sam jest swoim największym wrogiem, skutecznie doprowadzając się do samo destrukcji i krzywdząc swoją żonę Elizę (Nathania Ong). 

Spektakl opowiada o życiu sekretarza stanu używając współczesnego języka bliskiego szczególnie młodym ludziom: rapu i hip hopu, choć nie zabraknie też typowo musicalowej ballady. Ale Lin Manuel Miranda jest nie tylko świetnym kompozytorem, ale i genialnym tekściarzem, piosenka po piosence udawadniający swoją elokwencję i umiejętność perfekcyjnego dobierania słów. Na koniec musical zostawia widzów z przesłaniem: choć przedstawione w nim postaci położyły podwaliny pod obecną Amerykę, to w rękach obecnych pokoleń leży jej przyszłość. 

Alex Sawyer to fenomenalny Hamilton. Jednocześnie niesamowicie inteligentny, wygadany i gotów na walkę z całym światem, jak i niepewny w kontaktach z potencjalnymi przyjaciółmi. Jego “Hurricane” to jedna z najmocniejszych scen w tym ciężkim emocjonalnie spektaklu. 

Jay Perry jako Aaron Burr zachwyca od pierwszej sceny. Charyzmatyczny i pełen energii, natychmiast skupia na sobie uwagę. Wprowadza do roli pełną gamę ledwo zauważalnych manieryzmów, które zachwycają, gdy się je dostrzeże, lecz szybko znikają w odmętach pamięci. 

Nathania Ong jest uroczą Elizą Schuyler. Słodki głos i ujmujący sposób bycia zdobywają sympatię widowni, gdy tylko wkracza na scenę, a śpiewając ikoniczne “Burn” natychmiast ujmuje za serce. Zachwyciła mnie też jej interpretacja “Stay Alive (Reprise)”. 

Simbi Akande to cudownie dziewczęca Peggy Schuyler, ale i świetna Maria Reynolds. Co warto zauważyć, Akande gra Marię nie jako złowieszczą kusicielkę, ale jako kobietę, która podejmuje takie, a nie inne decyzje, bo nie ma innego wyboru. 

Emily-Mae wkłada w postać Angeliki Schulyer niesamowitą pewność siebie, ale i trudną do opisania rozpacz. Najstarsza siostra Schuyler to przecież bohaterka tragiczna, która od samego początku, wie, że nie może mieć tego czego pragnie. Zachwycają jej sceny z Elizą i Peggy, pełne czystej siostrzanej miłości, choć nie przesłodzone. 

Jerzy Waszyngton Aarona Lee Lamberta ma dwa oblicza. W pierwszym akcie jest bardzo ludzki, pełen obaw i niepewności, pokazując wyraźnie, że pierwotne klęski dają mu się we znaki. W drugim akcie nabiera pewności siebie i prezentuje się jako prawdziwy mąż stanu, a w “One Last Time” zachwyca przepięknym, głębokim głosem.  

Manaia Glassey-Ohlson podchodzi do ról Lafayetta i Jeffersona bardzo poważnie. Ogranicza szaloną choreografię, by skupić się na aktorskiej interpretacji tekstu, co szczególnie w drugim akcie daje naprawdę spektakularne efekty. Wspaniale obserwuje się go w “We Know” i “The Reynolds Pamphlet”.  

Hassun Sharif świetnie daje sobie radę jako John Laurens, ale zachwyca w roli Philipa. Dzięki zmianie głosu i sposobu zachowania, by dostosować się do wieku postaci, jako dziewięciolatek jest wspaniale dziecięcy. Za to grając dorosłego Philipa perfekcyjnie oddaje pewność siebie młodzika, ale i jego strach przed pojedynkiem. 

Zarówno Hercules Mulligan jak i James Maddison Jordana Castle’a kradną większość scen, w których się pojawiają. Jednocześnie aktor prezentuje swoją własną interpretację tych niestety niewielkich ról.  

Joel Montague to przezabawny Król Jerzy. Perfekcyjnie łączy arystokratyczne maniery z zachowaniem rozkapryszonego dziecka i wspaniale moduluje głos z frazy na frazę, osiągając komiczny efekt. Warto zwracać na niego uwagę na drugim planie, nawet w scenach, w których nie bierze czynnego udziału. 

Solistów wspiera zespół złożony z prawdziwych profesjonalistów, którzy współpracują ze sobą niczym tryby ogromnej, skomplikowanej maszyny. A przecież choreografia Andy’ego Blankenbuehla jest niesamowicie energetyczna, pełna nowoczesnych figur tanecznych, a jednocześnie niezwykle szczegółowa (warto wymienić początek do “Satisfied”, który odtwarza choreografię z “Helpless” od tyłu). Efekt zapiera dech w piersiach, szczególnie w scenach zbiorowych. 

David Korins zaprojektował statyczną scenografię, która praktycznie nie zmienia się przez cały spektakl. Drewniane pomosty zbudowane po trzech stronach sceny rozszerzają przestrzeń, a sprawnie rozmieszczone rekwizyty pomagają stworzyć na scenie przeróżne lokacje. Ale największe wrażenie robią obrotowe pierścienie, dzięki którym cała scenografia ożywa, a choreografia może wejść na zupełnie inny poziom.  

Aktorzy noszą kostiumy stylizowane na stroje z epoki. Zachwycają detale zarówno kostiumów, jak i fryzur. Paul Tazewell używa kolorów, by odróżnić od siebie postaci, ale i zasugerować w jakim momencie życia się znajdują. Każda z sióstr Schuyler nosi suknię innej barwy, a surduty Hamiltona stają się znacznie bardziej kolorowe w drugim akcie, póki nie przybiera czerni. Kolory odzwierciedlają też charakter: krzykliwy surdut Jeffersona idealnie pasuje do jego osobowości.  

“Hamilton” to spektakl stworzony z ogromną pasją i dbałością o detale, który porywa za serca i budzi trudne do opisania emocje. Ale to też dowód, że nagranie i masowa dystrybucja spektaklu, wcale nie wpływa negatywnie na sprzedaż biletów. Choć scenografia, kostiumy i sam tekst nie różnią się wersji dostępnej na Disney+, musical wciąż przyciąga rzesze fanów, zarówno w Nowym Jorku, jak i Londynie, a oglądanie go na żywo niesie ze sobą zupełnie nowe wrażenia. Warto wybrać się do teatru by poczuć jak wystrzały armatnie trzęsą salą, dać się porwać entuzjazmowi pozostałych widzów i przeżyć te niesamowite emocje razem z nimi. 

Ale to tylko moja opinia, a ja nie jestem obiektywna. 

[koval-ptaki-birds]

95) Perisoreus canadensis; Sójka kanadyjska, Canada jay, gray jay, grey jay (sójka szara), camp robber (złodziej obozowy), whisky jack - gatunek średniej wielkości ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae), występującego w tajdze Ameryki Północnej. Nie jest zagrożony. Jest jednym z trzech gatunków należących do rodzaju Perisoreus. Jest blisko spokrewniona z sójką syberyjską (P. infaustus) oraz sójką okopconą (P. internigrans). Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny (IOC) wyróżnia 9 podgatunków P. canadensis:

P. canadensis pacificus – rozciąga się od centralnej Alaski do północno-zachodniej Kanady, w tym Jukonu i wzdłuż rzeki Mackenzie. Został opisany przez Johanna Friedricha Gmelina w 1788 r.

sójka kanadyjska (P. canadensis canadensis) – podgatunek nominatywny, rozmnaża się od północnej Kolumbii Brytyjskiej na wschód do Wyspy Księcia Edwarda i na południe do północnych krańców Minnesoty, Wisconsin, Michigan, Vermont i New Hampshire, a także północno-wschodniego Nowego Jorku i Maine. Zimuje na niższych wysokościach w obrębie zasięgu lęgowego i na południe do południowego Ontario i Massachusetts, a także okazjonalnie odwiedza środkową Minnesotę, południowo-wschodni Wisconsin, północno-zachodnią Pensylwanię i środkowy Nowy Jork. P. c. canadensis jest również włóczęgą do północno-wschodniej Pensylwanii (Filadelfia)

P. canadensis nigricapillus; Labrador jay (sójka labradorska) – występuje w północnym Quebecu (Kuujjuaq, Whale River i George River), w całym Labradorze i Nowej Szkocji oraz w południowo-wschodnim Quebecu (Mingan i Blanc-Sablon). Został opisany przez Ridgwaya w 1882 roku

P. canadensis albescens; Alberta jay (sójka albertańska) – został opisany przez amerykańskiego ornitologa Jamesa L. Petersa w 1920 roku. Występuje od północno-wschodniej Kolumbii Brytyjskiej i północno-zachodniej Alberty na południowy wschód, na wschód od Gór Skalistych do Black Hills w Dakocie Południowej. Jest okazjonalnym gościem w północno-zachodniej Nebrasce

P. canadensis bicolor –opisany przez amerykańskiego zoologa Aldena H. Millera w 1933 r., występuje w południowo-wschodniej Kolumbii Brytyjskiej, południowo-zachodniej Albercie, wschodnim Waszyngtonie, północno-wschodnim Oregonie, północnym i środkowym Idaho oraz zachodniej Montanie. Miller zauważył, że podgatunek ten wydaje się być stabilną formą pośrednią między canadensis i capitalis. Był podobnej wielkości do podgatunku canadensis i miał całkowicie białą głowę z czarnym karkiem. Jego oznaczenia na ciele przypominały te u capitalis, ale jego ubarwienie przypominało canadensis

sójka białogłowa (P. canadensis capitalis) – występuje w południowych Górach Skalistych od wschodniego Idaho, południowo-środkowej Montany i zachodniego i południowego Wyoming na południe przez wschodni Utah i zachodnie i środkowe Kolorado, do wschodnio-środkowej Arizony i północno-środkowego Nowego Meksyku. Amerykański przyrodnik Spencer Fullerton Baird opisał ten podgatunek w 1873 roku. Ma całkowicie białawą głowę z jasnym pasem na karku i ogólnie bardziej popielate upierzenie. Jest również ogólnie większy niż nominatywny podgatunek canadensis

P. canadensis griseus – występuje od południowo-zachodniej Kolumbii Brytyjskiej i wyspy Vancouver na południe przez środkowy Waszyngton i środkowy Oregon do gór północno-środkowej i północno-wschodniej Kalifornii. Został opisany przez Roberta Ridgwaya w 1899 roku

sójka białobrzucha (P. canadensis obscurus) – opisany przez Ridgwaya w 1874 roku, pochodzi z pasa przybrzeżnego rozciągającego się od Waszyngtonu (jezioro Crescent, Seattle i rzeka Kolumbia) przez zachodni Oregon do północno-zachodniej Kalifornii (hrabstwo Humboldt). Ten podgatunek, znany również jako Oregon jay (sójka oregońska), ma więcej ciemnobrązowych niż szarych górnych części ciała

P. canadensis sanfordi – występuje w Nowej Fundlandii. Harry C. Oberholser opisał go w 1914 r. na podstawie okazu zebranego przez dr Sanforda, na cześć którego nadał mu nazwę. Oberholser doniósł, że był mniejszy i ciemniejszy od rasy nominowanej P. c. canadensis i bardziej przypominał P. c. nigricapillus.

Wcześniej wyróżniono dwa dodatkowe podgatunki:

P. c. arcus - nazwa nadana populacjom występującym w rejonie Gór Tęczowych i źródeł rzek Dean i Bella Coola w centralnych pasmach Coast Ranges w Kolumbii Brytyjskiej. Opisany przez Millera w 1950 roku, jest często rozpoznawany jako P. c. obscurus

P. c. barbouri - został opisany przez Allana Brooksa w 1920 roku. Ten podgatunek, występujący licznie na wyspie Anticosti we wschodnim Quebecu, jest znacznie cięższy, ale nie większy od innych podgatunków sójki kanadyjskiej w Quebecu i nie wydaje się być genetycznie odrębny od P. c. nigricapillus lub innych populacji w Quebecu.

IUCN uznaje sójkę kanadyjską za gatunek najmniejszej troski (LC, Least Concern) nieprzerwanie od 1988 roku. Organizacja Partners in Flight w 2016 roku szacowała liczebność populacji na około 26 milionów dorosłych osobników. Trend liczebności populacji oceniany jest jako spadkowy.

[dzismis]

"Bezprecedensowe": Członkowie Kongresu potępiają ultimatum Bidena wobec Izraela

Rep. Ann Wagner (R-Mo.) stwierdziła, że “Joe Biden zamierza porzucić Izrael w taki sam sposób, w jaki porzucił Afganistan”. Członkowie Kongresu potępili ultimatum, jakie prezydent USA Joe Biden postawił premierowi Izraela Benjaminowi Netanjahu podczas czwartkowej rozmowy telefonicznej – dokonaj zmian, do których wzywał Waszyngton, lub staw czoła perspektywie zmian w polityce USA. “W tej wojnie…

[robertmatola]

Waszyngton truchleje, z Polską trzeba się liczyć. Światowe media po wizycie Dudy i Tuska w USA

http://dlvr.it/T52Yrw

[bluedestinybluebird]

"Żądanie natychmiastowego, bezwarunkowego zawieszenia broni bez porozumienia, zmuszającego Hamas do uwolnienia zakładników, nie przyniesie trwałego pokoju. Zamiast tego może przedłużyć walki między Hamasem i Izraelem" – stwierdziła dyplomatka [Ambasador USA przy ONZ Linda Thomas-Greenfield].

Jak powiadomiła agencja Reutera, USA mają przygotowany konkurencyjny projekt rezolucji, wzywającej do tymczasowego zawieszenia broni, ale nie natychmiastowego i pod pewnymi warunkami, a także sprzeciwiającej się dużej ofensywie lądowej Izraela w Rafah. Waszyngton chce jednak na razie dać czas na negocjacje i nie spieszy się z poddaniem dokumentu pod głosowanie.

[radiorampa]

Ryzykujemy, że nasze ciała będą złożone w ofierze tej wojny - Damian Duda, wolontariusz-medyk bojowy na Ukrainie from RAMPA on Vimeo.

Gościem RAMPA TV jest DAMIAN DUDA – medyk pierwszej pomocy dla wojskowych, CEO fundacji W MIĘDZYCZASIE, medyk frontowy i ratownik pola walki. Celem jego, ale i jego drużyny, jest uratować jak największą ilość żołnierzy na pierwszej linii frontu.

Damian, wraz ze swoim zespołem ratowników medycznych, od pierwszych dni wojny niesie pomoc żołnierzom na Ukrainie - jego grupa, stanowi jedyną międzynarodową grupę medyków bojowych, którzy działają na pierwszym froncie tej wojny. Wszyscy medycy bojowi działający w ramach fundacji W MIĘDZYCZASIE, są wolontariuszami - jak mówi Damian, osoby, których motywują pieniądze, na dłuższą metę nie podołają takiemu wyzwaniu.

To właśnie Damian Duda, 23 września 2023 roku, w Lublinie, razem z Bianką Zalewską, odbył spotkanie z prezydentem Wołodymyrem Zełenskim. Za swoją pracę na froncie został wtedy odznaczony orderem za zasługi. W RAMPA TV opowiada o wymianie słów z Prezydentem Ukrainy, przedstawia kulisy techniczne zorganizowania tego spotkania, a także, adresuje gorący wówczas w mediach wątek nieporozumienia pomiędzy Prezydentem Ukrainy a polskimi władzami, po wystąpieniu Zełenskiego na forum ONZ w Nowym Jorku. 

Damian Duda opowiada również o tym na czym dokładnie polega praca jego zespołu, opowiada o tym dlaczego działa jako wolontariusz i dlaczego zdecydował się na taką działalność. Realia pracy wolontariusza na wojnie są takie, że gdyby cos mu się stało, rodzina musiałaby sama sprowadzić jego ciało do Polski. Dodatkowo, jak opowiada Damian Duda, Rosjanie nie przestrzegają żadnych norm prawa, a niejednokrotnie, ratownicy medyczni są celem ataków. 

Damian Duda 11 grudnia zakończył wizytę w USA, gdzie przebywał celem nawiązania współpracy szkoleniowej oraz wymiany doświadczeń. Odwiedził Texas, Waszyngton, metropolię nowojorską. Dokonał prezentacji pracy fundacji "W Międzyczasie" na Yale University. O szczegółach opowiada w wywiadzie z Monika Adamski. 

Rozmowa nagrana została 13 grudnia, dzień po wizycie Prezydenta Ukrainy w Białym Domu i w Waszyngtonie, podczas gdy w amerykańskim kongresie zapanowała stagnacja w sprawie kolejnego pakietu pomocy dla Ukrainy. Jak podkreśla Damian Duda, Ukraina bez pomocy zachodu nie da sobie rady. 

UWAGA! W materiale wideo, występują filmy ukazujące pracę zespołu ratowników medycznych fundacji W MIĘDZYCZASIE - pokazane sceny są drastyczne. 

Alternatywą do wideo, jest wersja audio wywiadu. Oto podcast:

[opofestival]

THE SAXOPHONES (US)

Formacja The Saxophones z siedzibą w amerykańskim mieście Oakland to małżeństwo Alexi Erenkov (wokal, gitara, instrumenty klawiszowe i dęte) i Alison Alderdice (perkusja, wokal). Inspiruje ich exotica lat 50., folk z Zachodniego Wybrzeża, smooth jazz i retro pop. Swoje pierwsze nagrania wydali własnym sumptem na płycie winylowej wyciętej za pomocą tokarki, a zadebiutowali oficjalnie w 2016 roku świetnie przyjętym małym wydawnictwem "If You're On The Water". Opublikowana na singlu piosenka tytułowa stała się wizytówką duetu osiągając milionowe wyświetlenia w serwisach streamingowych. The Saxophones ugruntowali swoją pozycję na rynku muzycznym pełnometrażowymi albumami "Songs of The Saxophones" i "Eternity Bay". Najnowsza, trzecia płyta "To Be A Cloud" została nagrana w całości na żywo i na taśmę w dawnym kościele katolickim w stanie Waszyngton, które obecnie pełni funkcję studia nagraniowego Phila Elveruma, twórcy Mount Eerie, kultowego projektu z pogranicza folku i alternatywy. Zdaniem krytyków i fanów jest to ich najbardziej dojrzałe, a także kompletne dzieło. Jesieną trasę po Europie rozpoczynają właśnie od Opola!

[organisationskoval]

272) The Base – neonazistowska akceleracjonistyczna grupa paramilitarna i sieć szkoleniowa, założona w 2018 roku przez Rinaldo Nazzaro. Działa w Stanach Zjednoczonych, Kanadzie, Australii, RPA i Europie. Grupa została założona w czerwcu 2018 roku przez Rinaldo Nazzaro, który używa pseudonimów Norman Spear i Roman Wolf. Według doniesień Nazzaro kupił kilka bloków ziemi poza siecią w stanie Waszyngton w Stanach Zjednoczonych w 2018 roku do wykorzystania jako obóz szkoleniowy survivalistów. Nazzaro, który pracował dla FBI i Pentagonu, przeniósł się do Rosji mniej więcej w czasie tworzenia Bazy i stamtąd kieruje działaniami grupy. W listopadzie 2020 r. rosyjska telewizja państwowa wyemitowała pełnometrażowy wywiad z Nazzaro. Baza to paramilitarna grupa akceleracyjna białych nacjonalistów i sieć szkoleniowa. Opowiada się za tworzeniem białych etnopaństw, co, jak wierzy, może osiągnąć poprzez terroryzm i brutalne obalenie istniejących rządów. Proces weryfikacji grupy służy do łączenia zaangażowanych ekstremistów z umiejętnościami terrorystycznymi w celu wywołania przemocy w świecie rzeczywistym. Organizuje „przygotowujących do wojny rasowej” i prowadzi „obozy nienawiści” lub obozy szkoleniowe. Grupa ma powiązania z Dywizją Atomwaffen i Dywizją Feuerkrieg, które są skrajnie prawicowymi grupami ekstremistycznymi. Nazzaro scharakteryzował Bazę jako „sieć przetrwania i samoobrony… dzielącą się wiedzą i szkoleniami w celu przygotowania się na sytuacje kryzysowe”, ale zaprzecza jej powiązaniom z neonazizmem. Nazzaro stwierdził, że jego celem jest „zbudowanie kadry trenerów w całym kraju”. Baza została uznana za podmiot terrorystyczny przez następujące kraje:

Kanada (3 lutego 2021)   

Wielka Brytania (12 lipca 2021)   

Australia (24 listopada 2021)    

Nowa Zelandia (czerwiec 2022).

Grupa działa w całych Stanach Zjednoczonych, a także w Kanadzie. Zanim jego tożsamość została ujawniona w styczniu 2020 r., Nazzaro, znany w Internecie jako „Roman Wolf” i „Norman Spear”, był osobiście zaangażowany w aktywną rekrutację w celu utworzenia komórek w Europie, Afryce Południowej i Australii. Baza rekrutowała członków za pomocą iFunny, serwisu społecznościowego z memami. Na bezpiecznych forach czatowych VICE zauważyło, że członkowie projektują memy do rozpowszechniania w celach propagandowych. Propaganda z obozu szkoleniowego The Base w pobliżu Spokane w stanie Waszyngton została opublikowana w sierpniu 2019 r. Pod koniec 2019 i na początku 2020 roku dokonano tajnych nagrań niektórych działań rekrutacyjnych Bazy. Taśmy zawierają próby rekrutacji kilku Australijczyków, w tym 17-letniego nastolatka i mężczyzny z Zachodniej Australii, Deana Smitha, który kandydował do parlamentu z ramienia partii One Nation Pauline Hanson. Inny Australijczyk, który występował pod nazwiskiem Volkskrieger, był kluczową osobą w akcji rekrutacyjnej, która skupiała się na znalezieniu osób z legalnym dostępem do broni palnej i pozwoleń bezpieczeństwa. Richard Tobin i The Base byli powiązani z wandalizmem synagog w Racine w stanie Wisconsin i Hancock w stanie Michigan, który miał miejsce w odstępie jednego dnia we wrześniu 2019 r. Dokumenty sądowe twierdzą, że Tobin zorganizował wandalizm, a następnie wymienił dwóch członków Bazy, których wyznaczył do niszczenia synagog. Tobin nazwał to wydarzenie „Operacją Noc Kryształowa”. Yousef O. Barasneh, neo-nazistowski Arab, którego ojciec wyemigrował z Ammanu, malował sprayem swastyki i inne antysemickie symbole i slogany na kongregacji Beth Israel Sinai w mieście Racine, Wisconsin, między 15 a 23 września 2019 r. W dniu 16 stycznia 2020 r. trzech członków Bazy zostało aresztowanych przez FBI tuż przed protestem dotyczącym praw do posiadania broni, 2020 VCDL Lobby Day, który miał się odbyć na Kapitolu stanu Wirginia w Richmond. FBI obserwowało sześciu członków przez kilka miesięcy i ustawiło kamery CCTV w mieszkaniu grupy, aby ich obserwować i zapobiec wyrządzeniu przez nich jakiejkolwiek krzywdy. Według dokumentów FBI trzech członków omawiało „planowanie przemocy podczas określonego wydarzenia w Wirginii, zaplanowanego na 20 stycznia 2020 r.”. 17 stycznia trio zostało postawionych w stan oskarżenia o nielegalne działania. Następnego dnia aresztowano trzech dodatkowych członków za spiskowanie w celu „wykolejenia pociągów” i zatrucia zasobów wodnych. Nagrania FBI opublikowane w listopadzie 2021 r. Pokazały, że dwóch mężczyzn rozmawiało o masowych morderstwach osób czarnoskórych w celu wywołania wojny rasowej; obaj zostali skazani na dziewięć lat więzienia w październiku 2021 r. W nocy 11 grudnia 2019 roku dwóch członków – Justen Watkins i Alfred Gorman – pojawiło się w domu mieszkalnym w mieście Dexter w stanie Michigan. Tam świecili światłami i robili zdjęcia na werandzie. Watkins i Gorman błędnie wierzyli, że dom należał do podcastera „antifa”, Daniela Harpera z I Don't Speak German i obaj zamierzali mu grozić. Nieznany im, był to dom niespokrewnionej rodziny. Watkins i Gorman przesłali swoje zdjęcia na kanał Telegram używany przez The Base. 29 października 2020 roku Watkins i Gorman zostali zatrzymani przez FBI i oskarżeni o członkostwo w gangu, nielegalne publikowanie wiadomości i używanie komputerów do popełnienia przestępstwa. Według VICE News, między próbą incydentu zastraszenia a jego aresztowaniem, wyciekły dzienniki czatów ujawniły, że Watkins planował „ufortyfikowany kompleks” na Górnym Półwyspie Michigan. We wspomnianych dziennikach omawiał plany zakupu domów i ziemi (a następnie ich ufortyfikowania) z członkami Wire, chcąc założyć enklawę, w której mogliby mieszkać i szkolić członków. W kwietniu 2021 r. dwóch mężczyzn zostało postawionych w stan oskarżenia w hrabstwie Floyd w stanie Georgia za rzekomą kradzież i rytualne ścięcie zwierzęcia. Zastępca prokuratora okręgowego powiedział, że w rytuale picia krwi uczestniczyło „tuzin członków Bazy”.

[revistapuntodevista]

Złote Rosyjskie 10 Rubli Mikołaj II 7,74 g złota

Złote Rosyjskie 10 Rubli Mikołaj II 7,74 g złota

Contents Mocniejszy rubel pomógł, Bank Rosji obniża stopy procentowe złoty 1/2 rubla Kurs euro 2 grudnia poniżej 4,7 Kurs franka 5 grudnia poniżej 4,75 zł Stwórz nowe powiadomienie cenowe Po ukraińskim ataku na lotniska rosyjskich bombowców strategicznych Ukraina szykuje się do kolejnych, Waszyngton tłumaczy się przed Moskwą, a Moskwa przebąkuje o rozmowach. Rząd tłumaczy to stanowiskiem…

[carpedzem]

jerzy waszyngton wszystko zepsuł i teraz jest taki precedent ustalony głupi...

ja w ogóle nic o tym nie wiem, jakiś link, cokolwiek? chętnie poczytam ^_^

[koval-ptaki-birds]

81) Corvus brachyrhynchos caurinus; Wrona alaskańska, northwestern crow (wrona północno-zachodnia) - występująca w lasach deszczowych strefy umiarkowanej Pacyfiku, była wcześniej uważana za odrębny gatunek jako C. caurinus, średniej wielkości mniejszy niż inne wrony amerykańskie i z wyraźnie chrypniejszym wołaniem. Tworzy rój hybrydowy z wroną amerykańską (sensu stricto) na przybrzeżnych obszarach Waszyngtonu i Kolumbii Brytyjskiej. Amerykańskie Towarzystwo Ornitologiczne w 2020 r. wrzuciło wronę północno-zachodnią do wrony amerykańskiej. Obecnie uważa się, że jest to odmiana geograficzna w obrębie C. b. hesperis.

Podgatunek wrony amerykańskiej (Corvus brachyrhynchos) – ptaka z rodziny krukowatych (Corvidae). Takson o niepewnej pozycji systematycznej, dawniej był uznawany za osobny gatunek (i przez niektórych autorów nadal tak jest traktowany), niekiedy jest synonimizowany z wroną amerykańską. To w całości czarny rdzenny ptak północno-zachodniej części Ameryki Północnej (poza okresem pierzenia się). Bardzo przypomina inne rozpowszechnione szeroko zachodnie formy wrony amerykańskiej, ale przeważnie osobniki są nieco mniejsze i mają proporcjonalnie mniejsze nogi oraz nieco bardziej wysmukły dziób.

Takson ten został opisany przez Spencera Fullertona Bairda w 1858 roku jako osobny gatunek Corvus caurinus. Jako miejsce typowe autor wskazał Terytorium Waszyngtonu i północno-zachodnie wybrzeże, co później uściślono na Fort Steilacoom w stanie Waszyngton. Badania przeprowadzone w 2020 roku przez Slagera i współpracowników wykazały, że takson ten nie jest odrębnym gatunkiem tylko młodszym synonimem podgatunku wrony amerykańskiej C. brachyrhynchos brachyrhynchos. Zmianę tę jeszcze w tym samym roku zaakceptował North American Classification Committee (NACC). Międzynarodowy Komitet Ornitologiczny obecnie (2023) uznaje wronę alaskańską za podgatunek wrony amerykańskiej – C. brachyrhynchos caurinus, podobnie jest ona klasyfikowana na Clements Checklist of Birds of the World. Na wykorzystywanej przez IUCN liście ptaków świata opracowywanej we współpracy BirdLife International z autorami Handbook of the Birds of the World takson ten nadal klasyfikowany jest jako osobny gatunek.

Wrona alaskańska zasiedla przybrzeżne regiony i wyspy leżące blisko stałego lądu w południowej Alasce. Południowa granica areału przebiega przez Kolumbię Brytyjską i stan Waszyngton w USA. Główne żerowiska znajdują się na plażach i wzdłuż linii brzegowej. Widuje się też ją wokół terenów zurbanizowanych.

IUCN uznaje wronę alaskańską za gatunek najmniejszej troski (LC – Least Concern). Trend liczebności populacji uznawany jest za wzrostowy.

[dzismis]

Krotko i zwiezle; wiadomosci z Izraela dzien po dniu 2.3- 3.3

Izrael żąda od Hamasu przedstawienia listy pozostałych przy życiu zakładników Biden ogłasza: Stany Zjednoczone rozpoczną zrzuty pomocy do Gazy Minister finansów Bezalel Smotrich wezwał do nowej polityki, w ramach której główne drogi będą zamknięte dla Palestyńczyków do zakończenia Ramadanu. Senatorowie Partii Republikańskiej żądają od Bidena unieważnienia sankcji wobec osadników Waszyngton…

[kronika-ilustrowana]

Живописный вид на Мемориал Линкольна в Америке сквозь фонтаны. В глубине парк Потомак.

[naszeszlaki]

Serce amerykańskiej demokracji - Amerykański Kapitol 🇺🇸 #naszeszlaki #usa #waszyngton #washingtondc #ameryka #capitol #amerykanskikapitol #zwiedzamyusa #stanyzjednoczone #podróżemałeiduże #zwiedzanie #wnetrzekapitolu #zdjeciazpodróży #podróże #virginia #traveler #travelusa 🌏 www.naszeszlaki.pl (w: Washington DC, USA) https://www.instagram.com/p/B773aQTgxhd/?igshid=174rknj6xgz7u