#Vieze Film

[666prophet]

Was tagged by @punchdrunkpuppy *head pats* 🐶

Lockscreen:

Last Photo I Took:

Last Film I Watched:

Last Song I Listened To: ⌘ I was listening to music when I did this and the song changed as I got here so you get both ⌘

Tagging: ⨳ No pressure as always ⨳

@pudgyangel @l3thalpetal @bloodiedpunk @moonlitdreame @pissgoon

@un-father @ashenmem0ries

[nedermemes]

ik droomde dat ik in Hilversum was. roeide er heen met mensen op een vlakke boot bedoeld voor de Nijl. er waren veel haaien en een kleine walvis in het water. eenmaal daar, waren er overal souvenier winkeltjes gebaseerd op oude films (niet eens nederlandse). ik ging naar een plek waar men tekende en het had over vieze rock bands(?). je moest er voor ieder velletje papier betalen bij de toonbank. puntenslijpers waren €7. ik maakte een tekening af en plots waren er 5 verschillende, nieuwe tekeningen op mijn lege velletjes. iemand bij een kraampje bevestigde inderdaad dat Hilversum een spookstad is zodra de acteurs klaar zijn met filmen en dat uiteindelijk niemand er meer zou wonen in de toekomst.

[magheteenonsjeminderzijn]

Om 9.25 lopen we de deur uit zodat we rond 10.30 arriveren bij de Hermitage. We hebben vrijkaartjes van de Vriendenloterij om naar de open dag te gaan en dan kunnen we naar H’ART Museum, Amsterdam Museum en Museum van de Geest. En het H’ART is de Hermitage.

Snel een kiwi gegeten en een zakje yoghurt mee. Na de ervaring van gisteren eet ik maar even geen crackers. Ik kom veilig en schoon aan bij de Hermitage 😅

We zijn zeker niet de enige genodigden dus we moeten in lijn wachten tot het onze beurt is om te registreren.

We beginnen echter niet in de Hetmitage blijkt, we zitten opeens in het Amsterdam museum 😅 Voordat we naar binnen gaan drink ik mijn zakje yoghurt leeg.

Achteraf gezien vind ik dit ook het leukste museum. Daarna gaan we door naar het H’ART museum oftewel de Hermitage. Er is een tentoonstelling over Julius Caesar.

Vooral de korte film over hoe hij vermoord wordt vind ik mooi (zegt wellicht wel iets over mij). En dan hebben we nog Museum van de Geest. De tentoonstelling gaat over de tweede wereldoorlog maar dan met name hoe psychiatrische patiënten werden behandeld. Niet al te best kan ik je vertellen.

Na de 3 musea lopen we naar de Kerkzaal voor de gratis koffie/thee en een muffin. De muffin is voor Marcel, ik hou het op een kopje thee.

Rond 13.15 zijn we weer thuis. Marcel zet mij thuis af en hij rijdt zelf door naar TICA. Ik gooi alles in de pan voor een broccoli spinaziesoep en terwijl het kookt ga ik snel naar AH om de boodschappen te doen voor de komende 2 dagen.

Bij thuiskomst pureer ik de soep en eet ik meteen een kommetje soep leeg. Het ziet eruit als die vieze drankjes van het begin maar het smaakt prima. Nog 1 portie over, dat gaat de vriezer in. Nog een gekookt eitje toe en ik ben weer klaar met de lunch.

Even uitbuiken en dan is het tijd voor mijn halfuurtje loopband. Lekker zweten maar toch weer gedaan. Mijn auto doet de laatste paar dagen raar bij optrekken. Het lijkt of ik constant in de verkeerde versnelling rij. Dus ik heb gevraagd aan Marcel om ook eens met mijn auto te rijden zodat hij ook kan voelen wat ik bedoel. Marcel krijgt de auto niet gestart 😅 Die denkt dat het wellicht de accu is maar ik denk zelf dat het iets is met de versnelling/koppeling. Marcel belt de ANWB. De monteur krijgt de auto meteen aan de praat 😅 maar gaat wel een rondje rijden om te kijken wat ik bedoel. En idd het is een versleten koppeling. Natuurlijk, dat kan er ook nog wel bij deze maand!

Maar kijken of Jos het kan repareren en dan kan hij meteen de APK doen want dat moet ook binnenkort gebeuren. Beetje vervelend met de 2 dagen kantoor die ik heb komende week. Morgen zet Marcel mij af bij het busstation en hopelijk haalt hij mij ook op.

Morgen wordt ook de nieuwe vaatwasser bezorgd 🎉 Daar ben ik wel blij om want dat afwassen en afdrogen en de rommel in de keuken dat vind ik maar niks. Marcel heeft vandaag de vaatwasser vast losgekoppeld. Er kwam nog behoorlijk wat water uit want de vaatwasser hield er natuurlijk mee op tijdens het spoelen.

Marcel zijn telefoon is tijdens het ontmantelen op de grond terecht gekomen. Marcel had dat niet meteen door dus dat ding heeft een halfuur in het water op de grond gelegen. Het ziet ernaar uit dat dat niet prettig was voor de telefoon want die vertoond kuren. Dat zou dan grote uitgave 3 worden deze week 😅

Ik eet nog een bakje kwark en rond 16.45 vertrekken we naar Frank en Ditte. Lekker gegeten ( courgettesoep, gegrilde groenten en veel salade), gezellig gekletst en qwirkle gespeeld. Om 21.45 uur weer huiswaarts gegaan. Over 2 weken zien we ze weer, dan gaan we een weekend naar ze toe als ze in Roodkapje zitten, het vakantiehuisje van de hele familie in Ommen.

Na thuiskomst even lekker gedoucht en daarna vast voor Marcel het eten voor morgen gemaakt (fussili Rosso).

[jozefthoilants]

Prijs

Toen ik vanochtend de brooddozen van de kinderen vulde met “vieze bruine boterhammen” zette ik de radio aan; wie weet was er ‘s nachts wereldvrede uitgebroken en mijn koters weten dat ik dan de brooddozen volpleur met suikerbrood belegd met dikke lage chocoladepasta. Witte en bruine! Op de radio ging het niet over wereldvrede, maar begon er een gesprek met Fien Troch. Zij bevond zich op het filmfestival van Venetië, waar vandaag haar film Holly in première ging. Ondanks het vroege uur was ik klaar om alles te weten te komen over het hoe, wat en waarom van Holly, paraat voor een interview met iemand die al bewees te beschikken over talent, intellect en integriteit. De inspiratie zou zomaar vanuit de ether de brooddozen in kunnen belanden. De presentatrice leek echter vooral benieuwd naar hoe dat ging, zo’n premièredag en of dat niet spannend was. Ik vat samen: make-up, aankleden en ja. Dat mevrouw Troch nogal gelaten deed over haar kans op de Gouden Leeuw – op de dag van de uitreiking plande ze naar huis te gaan, tenzij men haar *knipoog* vroeg te blijven – verbaasde de presentatrice enigszins; Fien Troch moest toch stiekem op een prijs hopen… Om toch een sportwedstrijd te maken van wat Fien Troch eerder in het gesprek geen sportwedstrijd noemde, vroeg de presentatrice op wie zij haar geld zette om de Gouden Leeuw te winnen. Troch antwoordde dat ze goede dingen had gehoord over Yorgos Lanthimos, zoals een sportverslaggever antwoordt dat Milan Vanoverschelde goede benen heeft voor een belangrijke bergetappe. De kers op de taart van het gesprek kwam wanneer Fien Troch toegaf dat haar jaar al geslaagd was toen men haar meldde dat Holly geselecteerd was voor het filmfestival van Venetië. Ik zou denken dat haar jaar geslaagd is als Holly een hoop bezoekers naar de zalen lokt, bezoekers die de film gaan bekijken voor de cinematografische en verhalende kwaliteiten waarvan mevrouw Troch al bewezen heeft ze te kunnen be- en verzorgen en niet omdat Holly een prent is waar men al dan niet een medaille heeft opgeplakt. Maar goed, ik zit aan een keukentafel in het Hageland fronsend vieze bruine boterhammen te smeren en Fien Troch in Venetië, wachtend op een visagiste.

Gelukkig is dit maar het filmfestival van Venetië en hoeven we niet nog eens de hysterie en collectieve depressie na de nominatie en ‘het verlies’ van Close te doorstaan; een circus onwaardig voor een film die u sowieso had moeten gaan bekijken, in het donker, stilletjes. Nee? Zonde.

[museoillogique]

Museum Scene : le Frank H. Wood Telephone Museum, Lincoln (Nebraska)

Yes Man de Peyton Reed (2008) avec Jim Carrey et Zooey Deschanels

[woestijnprins]

Eén van de moeilijkste dingen elke keer dat het uit ging tussen ons was mijn beddengoed in de was doen. Het is nu precies twee weken uit en ik heb mijn bed verschoond. De vieze lakens liggen nog naast de wasmand. Als ik ze zo meteen in de wasmachine prop is het laatste stukje van ons weg. Zo voelt het tenminste. Ik denk dat ik in bed het meeste van je hield. Wij met z’n tweetjes, verder niets of niemand om ons te storen. En niet alleen het zoenen, knuffelen en de seks maar ook s’ avonds allebei ons eigen boek lezen, samen een film kijken en de koffie die je me s’ ochtends bracht als ik nog half in slaap was. Het bed was van ons. Het bed was veilig en zacht en liefdevol, net als jij. 

Maar het beddengoed moet in de was. Ik kan niet eeuwig in een bed vol vergane liefde blijven slapen. Ik moet verder. 

[andrebannenberg]

Na de avonturen met Sally en Rick in de USA, terug onder de hoede van die ouwe trouwe Wester, vroeg mijn aanstaande zwager Michel (foto) met een olijke knipoog of ik kon setdressen. Setdressen? Setdressen? Na de Rijksacademie was Michel als art director verzeild geraakt in het filmvak en draaide op dat moment, herfst 1973, mee met de filmproductie "Grote Klaas Kleine Klaas" van regisseur Pieter Verhoef en daar hadden ze ogenblikkelijk een setdresser nodig. Setdressen? Tuurlijk kan ik setdressen! Heb nooit anders gedaan...

Ik werd aangenomen door Hillie Molenaar, de producente, want die zag meteen dat ik, met een Polaroid-camera om mijn nek die me snel door Michel tevoren was aangereikt, al jarenlang ervaring in het setdressen had... (Ik had geen idéé hoe een Polaroid werkte.) Dat baantje in de filmerij was totaal anders dan al die klussen die ik in theaters gedaan had. Een enorm verschil. Terwijl op het toneel nogal eens een foutje werd gemaakt in tekst (zaalpubliek aan het lachen) of de nodige rekwisieten ontbraken (zaalpubliek in een stuip) had je take 2 (en 3, 4, 5 etc.) als oplossing bij filmopnamen. Nauwkeurigheid en perfectie werden nagestreefd, dat lag me wel. Tussen de coulissen bij het toneel > nu achter de camera bij de film, ik had een nieuw thuis gevonden. En wat was ik trots dat 'mijn' eerste film ook nog een flinke prijs won in Italië het jaar daarop.

Rest me alleen nog even uit te leggen wat dat setdressen nou inhoudt. De setdresser 'kleedt de set opnieuw aan' na elke filmopname. Als er bijvoorbeeld kippenpootjes gegeten en glazen wijn gedronken worden in een opname door een stel acteurs en figuranten en de regisseur roept halverwege "cut" omdat iets hem niet zint, begin je weer van voren af aan. Dus halfafgekluifde pootjes en lege glazen (nep)wijn snel vervangen door nieuwe; vette monden en vingers schoonvegen, make up checken, iedereen terug naar eerste positie en...AKTIE! Met behulp van een polaroidcamera en de secure aantekeningen van de script/continuity-girl kwam je een heel eind.

Momentopname van een setdresser na een 'cut': beide handen vieze vingers, stel spaghettisliertjes voor het bord, glas wijn halfleeg, wijnvlekken in het tafellinnen, positie lepel, er lagen toch 5 tomaten? > polaroidcheck > klopt, enzovoort. Fascinerend!

#setdresser #pieterverhoef #groteklaaskleineklaas #polaroidcamera

[lumenmagazine]

Inspiratie van Inge: gedichten

Marieke Lucas Rijneveld - Hechtingen

Weet je nog die keer dat we onze vingers tot pistool vormden, ons achter containers verscholen en elkaar de oorlog verklaarden tot het vuilnis opgehaald werd, we de rook van onze wijsvingers bliezen, zeiden: vier keer dood betekent een opdracht, en dat je dan even later in het kringgesprek de kogelgaten van viltstift toonde, de overgave in je vieze handpalmen of die keer dat je wakker werd en bang was voor de duisternis die altijd weer in je kamer inbrak om het licht te stelen, hoe je biddend op de bedrand zei dat je hoopte dat de wereld net als opa zou rusten in vrede, de wereldbol op je nachtkastje alleen uit water bestond als je er een harde draai aan gaf, en je dacht: iedereen die nu gemene plannen heeft, verdrinkt. Ze maakten je niet wakker voor de man met de mijter maar voor Parijs, waar je ooit een punaise in stak om te onthouden waar mama papa vond en ze jou bedachten, hoe het mis had kunnen lopen als de één met een voet over de grens was gegaan die als hechtingen diende om de landen gezond te houden, mama gaf je een zakdoek gevuld met kruidnoten, kogels dacht je nog en voelde ze van je keel naar je buik glijden, iemand zei het is oorlog, je wijsvinger jeukte en je begreep niet waarom de bank ineens anders lag of waarom hij je anders droeg, is dat wat de oorlog met je doet? Draagt die je lichaam ook anders, boven het publiek uit of ergens tussenin, laat het je zien of verschuilen? Opa zei ooit dat het pas oorlog is als rampen niet meer beginnen met desnoods, desnoods word je morgen wakker in een andere wereld net als dat je zelf steeds een ander wordt, hoe gedachten vouwbaar zijn als handen, dat je kunt bidden of gewoon heel hard fietsen en niet bang zijn voor de wind die toch wel waait. Dat alle geliefden op een keer in onszelf sneuvelen, en we daar ook geen wapens voor nodig hebben, nee we zeggen: we moeten praten, en het komt wel goed. Morgen bekijken we de hechtingen en hoe te genezen.

--

Marieke Lucas Rijneveld - Hoogtevrees

--

Lieke Marsman - Wiegeliedje voor wie alles moet

Je kunt het beste alles wat je moet van jezelf in je armen houden en fijn knijpen zodat je enerzijds iets hebt om vast te houden en er tegelijkertijd ruimte komt voor kleinere activiteiten: de sapcentrifuge aanzetten een vergiet pakken de gasslang laten repareren kijken of er post is, waarschijnlijk heb je een brief gekregen met goed nieuws er in, iemand wil je geld geven en jij hebt al ja gezegd en je blijft ja zeggen tegen kersen in een bakje leggen voor de gasten tegen zin hebben in het eurovisie songfestival tegen iedere week een cryptogram oplossen met je moeder

oh, je kunt wel bang worden van een verkeerd geplaatste letter of een film met onheilspellende afloop maar oh, word maar niet bang van een zich opnieuw aankondigende ochtend die je mogelijk onbeantwoord lief laat hebben want dat is geen duidelijk aanwijsbare reden die ik overigens voor je weg wil nemen

oh, je kunt wel bang worden van een te laat betaalde rekening maar oh, word maar niet bang van een te vroeg uitgesproken verliefdheid kom, dan gaan we gezellig in een klein karretje door een graslandschap rijden en onderaan de heuvel druivensap drinken

het moeilijke aan ouder worden is niet dat je steeds verdrietiger wordt maar dat je steeds meer woorden krijgt om je verdriet te beschrijven en als je het kunt, moet je het doen dat is waar maar ik heb hier een fleecedekentje neergelegd en ik leid je er hand in hand naar toe en het is hier warm en je bent hier veilig oh

--

Theo van Doesburg (pseudonym: I.K. Bonset) - Lobelia I

[suffering24]

Parasite

Er is een gigantische kloof tussen rijk en arm, de arme leven in een vies huis in een vieze buurt en ze stinken, ze hebben amper wifi en verdienen nauwelijks genoeg om te overleven, ze hebben weinig tot geen ambitie buiten overleven. De rijken leven in een gigantisch modern huis, ze zijn proper en er is niets vuil aan te bekennen. De rijken zijn aardig en goed van hart zelfs een beetje te naïef. Dat is toch hoe de film ze voorstelt in het begin. Maar wat gebeurt er als de twee mixen, wat als een arm gezin zich binnenwortel in een rijk gezin? dan heb je de film Parasite,  Bong Joon Ho’s laatste film parasite is makkelijk een van de beste film die ik heb gezien in het laatste jaar en hoogst waarschijnlijk de beste film van het jaar. het gaat over de Kim familie, een arme familie die zich allemaal binnen nestelen in de Park familie, een stinkend rijke familie die precies oneindig geld hebben. De familie geraakt binnen door het saboteren van andere mensen die er al werken en hun plaats in te nemen of door vervalsing. Ze doen alsof ze elkaar nauwelijks kennen binnen dit huis zodat ze niet verdacht worden want ontdekt worden zou ontslag kunnen betekenen voor iedereen en dan zouden ze terug zijn waar ze begonnen. Dit is all zeker een spannende situatie maar Bong Joon Ho vond dit niet genoeg en plaats de personage’s in situatie’s waar ontdekt worden gelijk is aan in de gevangenis gegooid worden of erger. de film maakt het constant spannender en spannender en geeft ons geen seconde een pauze om te rusten. Het was zo spannend op bepaalde momenten dat ik mijn hart hoorde kloppen zelfs. Als de film rear window al een meesterwerk van een thriller film is dan is dit het toppunt van wat een thriller film kan bereiken. De personage’s zijn ook allemaal zeer goed geschreven en sommige zelfs fantastisch (voornamelijk de hele arme familie, de poetsvrouw en de park ouders). ze worden geïntroduceerd als relatief simpele personage’s en de film houdt dit lang vol (de eerste helft is ook voornamelijk grappig) maar vanaf dat we meer over hun leren zoals hun motivatie, verleden en gevoelens beginnen we er een beter beeld van te krijgen. bijvoorbeeld de rijke mensen die praten over hoe hun chauffeur stinkt, het toont ons dat ze niet zo aardig zijn als ze blijken.  Dit alles en ik heb nog niet eens vermeld hoe mooi de film er uit ziet. elke shot verhoogt de eerder vermelde spanning of toont ons duidelijker hoe de personage’s zich voelen of wat hun locatie is. Elke shot heeft nut en voegt toe aan de scene maar ze zijn ook allemaal zeer mooi en je kan bijna alle regels van goede compositie toepassen op alle shots.

het is moeilijk om echt te beschrijven hoe goed deze film echt was, ik kan alleen zeggen dat ik zo hard was weg geblazen dat het nu makkelijk een van mijn lieveling films is geworden

[fictie]

FOMO

I

Het is 's avonds laat en ik loop naar huis uit de film. Behalve ikzelf zat er niemand in de zaal. Buiten is iedereen in een dronken feeststemming, want het is immers vrijdagavond: dan hoort dat. Dan heb je het leuk. Geneigd om hier ook aan mee te doen, loop ik op mijn weg naar huis om langs alle cafés in de hoop op nog meer avontuur. Ik kan het niet laten: ik wil niet naar bed als iedereen het nog leuk heeft. Maar dit is elke vrijdagavond zo, zij zitten daar zelf ook alleen maar omdat iedereen om hen heen daar nog zit. Door die gedachte voel ik me wat minder verdrietig over mijn eigen eenzaamheid. Ik denk aan morgen: vroeg opstaan, een wandelingetje maken over de dijk. Iemand opbellen om het in de ochtend mee leuk te hebben.

II

als verwelkte bloemen verwaterd hoofd de geur niet verbloemend dat het lichaam is verdoofd

tafel plakt verschraald bier in vieze glazen omgesmakt lippen grazend naar contact

elke avond weer belooft: lijnen grenzen weggedronken in gouden vloeistof weggeschonken van gezamenlijk eenzaamheid beroofd

bezetenen bezetten bezit omstrengeld in stengels van vlees geklit jij bent van mij fluisterde hees gevangen gezet, onbevreesd

[sophiekreuze]

Groeten uit Woonkameroen

What a time to be alive! Het is vandaag mijn 63e dag in thuisquarantaine. Wow... Heel veel mensen vragen hoe het met me gaat, zo in mijn uppie thuis. Mensen die ik vaak spreek, maar ook mensen die ik eigenlijk helemaal niet zo vaak spreek. En dat waardeer ik echt enorm, dat er zoveel mensen zijn die zich afvragen of ik niet verpieter in mijn minihuis van 50m2 en even checken of alles oké gaat. In die 63 dagen zijn er daarom eigenlijk maar heel weinig momenten geweest dat ik mij eenzaam heb gevoeld. Ik ben eigenlijk juist heel tevreden en blij, wat misschien een beetje gek is in zo’n ernstige situatie als deze. Maar ik heb de zelf-isolatie omarmd, en ook al heb ik geen flauw idee waar ik alle vrije tijd die ik plots heb nou eigenlijk mee vul, ik heb me ook nog geen moment verveeld. Ik heb eindelijk eens tijd om volop te niksen en niks te moeten. En dat is een verademing.

En ja, ik mis het om mijn vrienden in het echt te zien. Ik mis de knuffels die je elkaar geeft wanneer je elkaar ziet, de drankjes die je deelt op het terras, samen met kleffe vingers in een grote bak popcorn graaien in de bioscoop. Vanmiddag waste ik voor de zoveelste keer mijn handen, en opeens was ik mij heel erg bewust van de sensatie van stromend water op mijn handen. Een aanraking voelen op mijn huid, en hoe aangenaam dat was. Dat was echt heel weird. Maar de tijd dat we in het park met een afgelikt mes hummus op onze stokboordjes smeren komt wel weer, en dat vooruitzicht is voor mij genoeg. 

En inmiddels doe ik nog wel meer gekke dingen, want dat doet alleen zijn toch met je. Mijn inner voice wordt steeds meer een outer voice. Als ik iets gek lees op internet, kan ik opeens hardop ‘Zo, hallo?’ zeggen, of als ik een klusje geklaard heb dan zeg ik weleens ‘Hoppatee’ tegen mezelf. Of als ik blij ben om iets, dan kan er zo maar een ‘Whoop whoop’ klinken. Best gezellig hoor, om mij te zijn :-) Soms krijg ik zomaar ineens zin om een dansje te doen, en dan doe ik een dansje, tot grote verbazing van mijn twee parkieten (en de overburen waarschijnlijk). Opeens ben ik een ster in small talk. Zo had ik laatst een gesprek met mijn schoenmaker over de affaire van voormalig president Bill Clinton #random. Ik heb de wereld van de podcast ontdekt, en zo’n beetje iedere Nederlandse true crime-podcast geluisterd (Peter R., move over). Ik heb al een hele stapel puzzels gemaakt (en even for the record, het is puuzels, geen puhzels), wat perfect te combineren is met podcasts luisteren. Ik heb geleerd om de perfecte Hollandaisesaus te maken. Ik heb mijn balkon omgetoverd tot groene mini-oase en heb zelfs de discipline gevonden om mijn bloemetjes netjes iedere avond water te geven. Ik heb dingen die al jaren stuk zijn naar de schoenmaker/juwelier/kledingreparatie gebracht, want nu ik geen geld uitgeef aan tripjes, de NS en buiten de deur eten & drinken, kan ik dat wel missen. 

Maar hoe zit het dan met je datingleven Sophie? Thanks for asking! Mijn datingleven is fucking boring. De laatste keer dat ik niet alleen in bed lag is alweer een half jaar geleden, en huidhonger wordt meer en meer een ding. Ik verlang steeds sterker naar een vieze, glibberige kroegavond die eindigt in gaybar Keerweer, waar altijd veel te veel mensen in een veel te kleine ruimte staan te dansen terwijl Britney Spears - I’m a slave for you #tophit door de speakers galmt. De random praatjes die je met vreemdelingen maakt, de toiletjuffrouw die je een plakkerig snoepje toestopt, een vies glas met nog viezere wijn in je zweethand, ongegeneerd tongen met iemand waarvan je de naam na één seconde al weer vergeten bent. Toevallig eens de boekverfilming van Perfume: The Story of a Murderer gezien? Aan het einde van die film zit een memorabele scène waarin een dorpsplein vol mensen van het ene op het andere moment vol in de orgie-modus gaat. Dat is wat ik voor me zie als ik denk aan het moment dat alle kroegen weer echt open gaan, zonder restricties. De overuren van de GGD zijn zeker nog niet ten einde... 

Before corona (B.C.) was ik al een tijdje aan de babbel met een match van The Inner Circle. Dat gesprek houdt nu al meer dan drie maanden stand. DRIE MAANDEN! We maken elkaar in met Wordfeud en we appen smakelijk over alle lekkere dingen die we bakken en braden. Op de een of andere manier weten we het gesprek levend te houden. Maar we hebben elkaar dus nog nooit gezien. En dat is vreemd. Want stel dat we over een tijdje besluiten elkaar wel eens te ontmoeten, en we blijken helemaal geen klik te hebben in het echt, waar zijn we dan eigenlijk helemaal mee bezig geweest? 

Anyway, misschien is het maar beter ook dat ik met niemand date op dit moment. Ik was mijn haar nog maar een keer per week, mijn lade vol bh’s heeft al weken geen daglicht gezien en mijn broek begint soms een beetje strak te zitten. Kleine troost, dat is geen pyjamabroek met een elastieken band, want ik kleed me wel gewoon gezellig aan iedere ochtend. Nou ja, ik zeg maar zo tegen mezelf (want ja, tegen wie anders?) dat het even niet zo erg is om dat coronakilootje te hebben. Want voor we het weten staan we weer met z’n allen in een of andere schuurkelder te heupwiegen, waardoor je alsnog corona krijgt en dan mag je blij zijn met wat reserves, toch? Vond ik in ieder geval het perfecte excuus om dit weekend een pot M&M pindakaas in te slaan. 

[inesbuterminerva]

Hele goede, soms grappige, soms trieste documentaire over twee broers die graag een steur willen vangen voor kaviaar. Ik vond deze docu goed gemaakt omdat je als kijker echt in hun - schokkend saaie en vieze - omgeving terecht komt. Je hebt niet door dat er iemand aanwezig is om deze familie te filmen. De docu is op het oog heel saai, en er gebeurd heel weinig - maar dit is juist wat het leven van de gebroeders Rat heel realistisch weergeeft. Het liet mij nadenken over hoe bevoorrecht ik ben dat ik in NL ben opgegroeid.

[cisco5hd-blog]

Hoe wordt humor bereikt

Cisco Witteveen 5HD

Deadpool

Mimiek: Bij deadpool is het lastig om een gezichtsuitdrukking te vinden maar toch proberen de makers een gezichtsuitdrukking te krijgen door bijvoorbeeld zijn wenkbrauwen omhoog te doen op een grappige manier.

Lichaamstaal: Hij beweegt veel met zijn lichaam en dat doet hij op een grappige manier.

Slapstick en geweld: Deadpool is een gewelddadige film die het geweld op een humoristische manier. Door zichzelf pijn te doen of in dit fragment sloeg deadpool de ijzeren man en brak zijn hand.

Imitatie of parodie: Deadpool imiteert niet iemand of een film.

Muziek: Bij de slagen van deadpool werden er geluideffecten gebruikt die het ietsje grappiger maken.

The great dictator

Mimiek: De dictator gebruikt overdreven gezichtsuitdrukkingen waardoor het grappiger kan zijn.

Lichaamstaal: Omdat er niet veel gezegd wordt moet hij wel veel lichaamstaal gebruiken. Ook gebruikt overdreven lichaamsuitdrukkingen om het toch grappig te maken.

Slapstick en geweld: Er word geen geweld gebruikt in dit fragment.

Imitatie of parodie: Dit is een Parodie op Adolf Hitler.

Muziek: Er wordt veel muziek gebruikt om het fragment ietsje grappiger te maken. Ook worden er soundeffecten gebruikt.

Bridemaides

Mimiek: Er worden veel verschillende mimieken gebruikt in dit fragment

Lichaamstaal: er wordt veel gebruik gemaakt van lichaamsbewegingen.

Slapstick en geweld: er word wel door  iemand vieze / rare dingen gedaan die het wat grappiger maken.

Imitatie of parodie: Parodie, want er zijn veel films over een bruiloft en dit is een versie ervan.

Muziek:geen muziek gebruikt

Ted

Mimiek en Lichaamstaal:: Toen de ouders Ted zagen waren ze explosief geschrokken waardoor dit fragment grappiger is.

Slapstick of geweld: Der is een overdrijving wanneer de ouders de teddy beer zagen.

Imitate of parodie: Er zijn vele verhalen en films over speelgoed dat tot leven komt dus dit is een parodie. Ted kopieert niet iets van iemand.

Muziek: Er wordt gebruik gemaakt van een rustige kerstliedje dat het nadrukt dat dit een kerstmirakel is.

Eigen fragmenten

https://www.youtube.com/watch?v=qctO1duelq8 the dictator

Mimiek: De hoofdrol speler heeft een grappige baard en stem wat de film leuk maakt.

Lichaamstaal: Er wordt in dit fragment niet veel lichaamstaal gebruikt.

Slapstick of geweld: in dit fragment word er veel geweld gebruikt. daardoor wordt de film leuker. Als dat soort stukken niet in de film zat dan was het een saaie film.

Imitatie of parodie: Er zijn meerdere films over dictators maar deze films is toch nog iets anders. het is een parodie.

Muziek: er worden verschillende soorten muzieken gebruikt. Van afrikaans naar een soort van nieuws/ documentaire muziek.

https://www.youtube.com/watch?v=jkrMujRuUh4  Baywatch

Mimiek: Er worden veel gezichten getrokken die dit fragment grappig maken.

Lichaamstaal: er wordt niet veel lichaamstaal gebruikt alleen van de vrouw wel.

Slapstick of geweld: de reactie nadat hij het eten uitspuugde was wel overdreven.

Imitatie of parodie: Parodie, want er zijn veel strand films en veel fragmenten over een knappe vrouw en een jongen.

Muziek: wordt alleen gebruikt wanneer de vrouw loopt.

https://www.youtube.com/watch?v=hQmDmh3qA6s Grown ups

Mimiek: Er worden veel rare en overdreven gezichten getrokken die dit fragment leuk maken.

Lichaamstaal: zeker wij het laatste deel van de fragment is de man veel met zijn armen aan het bewegen om dit grappiger te maken.

Slapstick en geweld: ER wordt in het tweede deel gebruik gemaakt van een slapstick want de vader en de kinderen vallen uit het zwembad.

Imitatie of parodie: Imitatie, want dit soort dingen gebeurt in veel films en ook op hetzelfde manier.

Muziek: er wordt een achtergrond liedje gebruikt maar niks om het grappiger te maken

[tekstwerker]

Naar de bioscoop 1.1.

Ze wist dat het genoeg was zodra ze de koffie met chocoladesmaak had neergezet. Robin hees zichzelf omhoog, zodat ze rechtop in haar gemakkelijke stoel zat. Ze kreunde er lichtjes bij, gewoon voor de show, om nog enige schwung aan het treurige moment te geven. Ze had willen zien wat er zou gebeuren als ze verdween. Of mensen door zouden hebben dat ze niet binnen tien minuten reageerde op e-mails en appjes. Of ze haar zouden missen in hun groepsgesprekken, of bij Biergarten. Wie zou haar het eerste missen, en wanneer zou dat zijn? Haar conclusie, hoewel niet geheel onverwacht, was dat het haar moeder was die vijf dagen na haar verdwijning vroeg hoe het met haar ging. Vijf dagen onderuitgezakt in haar vieze stoel, waar ze haar dertigste kop koffie per ongeluk overheen had gegooid, zonder dat iemand haar echt had gemist. Na het Whatsappje van haar moeder was ze nog twee dagen blijven zitten, misschien dat ze haar in de verlenging zouden missen, maar nu dreef de koffie-met-chocoladegeur die in haar stoel was getrokken haar uit haar isolement. Het gênante was dat ze niet eens zoveel had gewild van haar vrienden. Sterker nog, wat ze wilde was eigenlijk bijster oninteressant. Het enige wat ze wilde was naar de bioscoop. En dat er iemand meeging, maar niemand kon of wilde mee. Dat was uiteraard lastig om vast te stellen in een tijdperk van losjes aan elkaar hangende plannen die uiteenvielen zodra je er te lang naar keek, bijna uit hun voegen barstende Whatsapp-groepen waarbinnen webachtige kruisverbindingen waren ontstaan en mensen die op ‘Geïnteresseerd’ stonden, terwijl ze niet de minste intentie hadden om ergens heen te gaan. Je wist nooit echt of iemand niet kon, niet wilde of net had besloten die avond in zijn eentje koffie met chocoladesmaak te drinken. Robin had niet de puf om de kluwen ontwarren. Dus deed ze het niet. Eigenlijk had ze het al eerder opgegeven, ongeveer exact op het moment dat ze in de stoel was gaan zitten. Kon best even, gewoon in een stoel gaan zitten en er niet meer uitkomen. Meestal leek het onmogelijk om stil te staan, alsof ze op een lopende band stond en vooruitging omdat dat nu eenmaal minder moeite kostte dan de andere kant op, maar toen ze het eenmaal probeerde bleek het belachelijk simpel. Maar nu zat ze al bijna een week op de stoel en was haar voorraad koffie met chocoladesmaak op. En aangezien die een week geleden nog hoog boven haar uittorende, leek het haar min of meer een teken dat ze weer eens iets moest gaan doen. Ja, als ze er met samengeknepen ogen naar keek en er zo wat langer over nadacht, zou dit toch best eens een teken kunnen zijn, dacht ze. Ze trok haar vette haar naar achter, veegde onzorgvuldig de mascararesten uit haar ogen, over haar wangen en trok haar jas aan over haar pyjama. En zo kwam het dat iemand die eruit zag als Robin die avond over straat liep in een jas die leek op een jas die Robin had, en dat diegene overstak naar het plein waar een bioscoop stond. En dat deze persoon daar pardoes, hoewel enigszins aarzelend, botste tegen een andere persoon die daar in de rij stond voor een kaartje voor de film Aladdin.

[gekruidengeroerd]

Vooruit met de geit.

Zes dagen lang logeren  bij Tata zijn 3 vrouwen en 25 kinderen plus onduidelijke ooms tantes en neven. Op de boerderij is geen stroom. Mobiel kan alleen geladen worden bij DJ Ben in een dorp verderop. Half uur rijden met de Boda. Hij is de rijke bezitter van een accu. 

We malen samen gierst cassave en roosteren pinda's met zout. Verwonderen ons en dansen terwijl vuurvliegjes door het donker zweven.

Langs smalle kronkelen paadjes onder mango en tamarindebomen door lopen we naar de markt op zoek naar eenden kippen en geiten. Voor 60.000 Oegandese shilling kopen we twee vrouwtjes en een mannetjes eend. Melle Keta en Janet een puber uit het dorp  nemen alle drie een eend voor hun rekening. Janet draagt een rok die  de ochtend  wit begonnen is. Bij de eerste beste scheet poept de eend haar rok eronder. Ze maakt er helemaal geen ding van veegt met een plastic zakje haar rok schoon legt er een knoop in en pakt de eend weer op. In gedachten komen Nederlandse pubers langs voor wie de markt te klein zou zijn. Om te voorkomen dat ook Melle en Keta  straks helemaal onder de shit zitten krijgen de eenden allemaal een fel groen plastic zakje, Oeganda kwaliteit, om hun kont. Janet neemt nog een kartonnen zak met 6 kilo meel olie en zout op haar hoofd en ik neem 50 eieren en de groenten. Onderweg houdt een fietser ons staande. De hoop dat hij misschien een Viking helm op zijn bagagedrager heeft vervliegt al snel als het een koeienkop blijkt te zijn. Bosje takken met bladeren erboven op tegen de vliegen terwijl het bloed langs de bagagedrager in het rode zand drupt. Hij wil de eieren kopen waarmee ik inmiddels al een uur rondsjouw. Gaat dus niet door. De Oeganda zakjes begeven het onderweg en halverwege moeten we nog eens op eendenjacht in het maisveld. Later op de dag kopen we drie geiten. Terwijl we wachten op klapstoeltjes in de schaduw tot de geiten die ergens los rondlopen in het veld zijn kinderen aan het touwtjespringen met lianen en kijkt oma ons door haar met staar versluierde ogen grijnzend aan. Omdat ik me nergens anders aan vast kan houden pak ik rondom Rogas de poten van de geit vast die dwars op de Boda Boda ligt. Twee gekochte geiten hebben Melle en ik al lopend naar het dorp gebracht wat meer als genoeg commentaar in de buurt opleverde. “Happy Christmas” Alle vrouwen en meiden schillen we bakbananen voor de matoke. Valerie een van de vrouwen komt schuifelend dichterbij. Diepe wond in haar linkervoet gaapt ons aan. Het bloederige resultaat van een uitgeschoten bijl. De wond moet gehecht worden. Met Valerie tussen ons in op de motor rijden we naar de dichtstbijzijnde "medisch centrum". Duur woord voor een boer die dokter veearts dierenarts en tandarts in één is. “Welcome to hell”. Als we het erf oprijden is het alsof we in een foute film zijn terecht gekomen. Voor een klein gebouwtje speelt een man in een vieze doktersjas en een zware donkere bril  voor tandarts Heuving.. Zijn assistente slaapt nog. De tandartsstoel is een klapkrukje met daarop een kreunende vrouw. Ze houdt haar hoofd achterover. De tandartsapparatuur bestaat uit een rood geldkistje waarvan een scharnier ontbreekt. Dot vieze watten hangt er uit en liggen al bijna in het zand. Verder een tangetje en een schaar. Lachend gebaart de tandarts dat we op een bankje in de schaduw mogen wachten. We zitten eerste rang terwijl hij een kies trekt. De kermende vrouw krijgt nog een dot watten in haar mond gestopt en kan na afrekenen gaan. Dan is Valerie aan de beurt. De dokter gooit een desinfecteren vloeistof op haar voet en wil het dan met vieze pluizige watten schoon deppen. Zeg dat mijn man arts is in Nederland om me met zijn handelswijze te mogen bemoeien wat hij dan ook accepteert. Zeg dat de wond gehecht moet worden. Met een naald en ontsmettingsvloeistof prikt hij gaatjes rondom de wond terwijl Valerie geen kick geeft maar wel mijn hand fijn knijpt. Hij legt een paar knopen in de hechting en klaar. 40.000 shilling. Voor hier drie kippen. We betalen hem extra zodat ze uiteindelijk een schoon verband om haar voet krijgt en niet het verband wat al bij een paar eerdere patiënten is gebruikt. Dingen af dat hij voor het bedrag wat we betalen ook haar hechtingen er uit haalt. Hoop dat ik de komende tijd niet naar een dokter of een tandarts moet.......This is Oeganda....

[mistress-light]

What is this freaking bullshit all the time that Nyx and Kingsglaive are better then FFXV and Noctis? And then need to take a little shit in my inbox, no thank you. if you wanna bitch then do it in your own sorry ass secluded shit pot. Because I am freaking done with this. Do you even realise that you are making me dislike Nyx, when I first just loved that character, and I still do, but this isn’t doing you any favours nor the characters name. You are destroying them completely with laughable statements, that makes it even worse. Just don’t. And I won’t be posting nor reply on this utter ebola fanboyism behaviour anymore. I know not all of you are like this, but I have been getting this allot for no reason or what so ever. 

All I do is create content that I love and enjoy, and want to share that with people, and bring smiles upon their faces. Not to spread freaking negativity 24/7. Seriously you people need to get mental help. 

It’s always this freaking bashing on characters, which I despise.

En op het moment voel ik mij geroepen om in mijn eigen taal te typen, want ik heb het gewoon zo gehad. Wat een ruk praat, ik ben echt, zo klaar hiermee. Laten we het gewoon met zijn allen gezellig houden, in plaats van dat gehutte kut elke keer. Bah. De film en de game zijn hartstikke cool en vet, en dat blijft voor mij ook zo. Hou asjeblieft op met dit soort onzin, want ik krijg er een serieuze rare and vieze nasmaak aan over.