#Verven

[teeteekaa]

Made a ref for my COTL ocs so far! They are from the time before the events of the game. More info under the cut ^^

Verven - They are a merchant who owns a ship sailing the seas surrounding the lands of the Old Faith. He helps with the transport of goods from place to place, even bringing in goods not native to the region. Currently hiding a flock of sheep on his boat helping them bring back supplies to their hidden village in Silk Cradle.  Appears laidback but is fiercely protective of their friends. Is Casmilus one braincell. Weapon of choice is curses.

Casmilus - Childhood friends with Verven. Married to Pepon. Boisterous, you either love him or hate him. Swindler with sticky hands. He gives everything he takes back to the village or family so feels he’s in the right. Quick on his feet but getting up there in age. Refuses to acknowledge that tho lol. Weapon of choice is daggers.

Pepon - Lorca’s youngest sister. Married to Casmilus. Is very quiet, a bit nonverbal at times. However don’t take her as meek she will read you to filth if pushed lmao. Only speaks if they have something important to say. Is slowly but surely losing her sight. Is currently pregnant but doesn’t when to sit down. The “mom friend”. Weapon of choice is bow.

Lorca - Pepon’s eldest sister. If Pepon is doting, she will coddle you to death lol. Has triplet daughters and loves them dearly. Its always a scene when she has to go collect supplies. Her husband went missing during one of those outings and has been for a few months but still holds out that hes alive somewhere. Once she sets her mind to something there is no turning back. Weapon of choice is hammer.

[elkedageenfotovanluus]

en er krijgen nog wat dingen een nieuw kleurtje. de eerste laag zit erop!

[coolroofing]

Tips Voor een Goede Dakbedekking bij u thuis

We moeten op alle mogelijke manieren geld besparen, we kunnen in deze moeilijke tijden. Hoewel veel mensen investeren in dure ventilatiesystemen, kunt u uw energiekosten zelfs met een beperkt budget verlagen. De temperatuur in huis wordt grotendeels bepaald door de buitenkant. Van buiten naar binnen wordt het grootste deel van de warmte getransporteerd. Uw dak ontvangt de meeste zonnestralen gedurende de dag, dus u moet het dakbedekkingsmateriaal zorgvuldig kiezen.

Gebruik lichte kleuren voor lagere rekeningen

Hoe vaak heb je die zwarte jurk buiten niet gedragen en was je bang voor de felle zon? De kleur van je outfit is de oorzaak. Omdat zwart licht absorbeert, warmt het na verloop van tijd op. Voor witte of andere lichtgekleurde stoffen geldt het tegenovergestelde. Hetzelfde geldt voor je huis. U zult een merkbare variatie in de binnentemperatuur ervaren als u dak wit verven. Uw koelsystemen worden als direct resultaat volledig ontlast, met als gevolg lagere elektriciteitskosten.

Onderzoek de dakbedekkingsmaterialen

Talrijke soorten dakbedekkingsmaterialen strijden om uw aandacht op de markt. Hoewel sommige misschien niet duur zijn, moet u overwegen hoe energiezuinig ze zijn. Het merendeel van de witte stralen wordt gereflecteerd door witgeverfde metalen bekledingen. Er is een nadeel aan de grotere reflectiviteit van cementtegels. Het interieur wordt overdag koel gehouden door cementsoorten, maar 's nachts duurt het langer om af te koelen. Metalen dakbedekking blinkt op dit gebied uit boven andere typen vanwege de snelheid waarmee het afkoelt. Dat is een slimmere keuze dan te kiezen voor een donkergrijs dak, dat slechts 10% van het licht weerkaatst en het interieur ondraaglijk donker maakt.

[lokkeoversteyns]

Proces Expo 26/10

[lacoones]

Je moet je haar weer zwart verven ;)

Ik heb nog nooit van mijn leven zwart haar gehad, niet in dit universum

[jurjenkvanderhoek]

HOE COMPLEET TE VERDWIJNEN IN DE KUNST VAN EDWIN SMET

De kunst van Edwin Smet duiden is een hachelijke zaak. De abstracte composities geven niet meteen oorzaak en gevolg prijs. Het blijft vaag wat de reden is dat het er is. Toch doe ik een poging. Ik neem de moeite om de beelden in de zorgvuldig afgewerkte uitgave tot me te nemen en er iets in te zoeken, van te vinden. Het boekje is handmatig gebonden in een oplage van slechts 60 genummerde exemplaren. Het touwtje dat de bladen bijeen houdt is met aandacht geknoopt. Met net zoveel concentratie gevlochten als dat het werk erin opgenomen is vervaardigd. Het boekje geeft een klein inzicht in de portfolio van de kunstenaar. Dat inzicht verhaalt in beeld over de thema's precariteit en solidariteit. Onzekerheid en saamhorigheid.

Schildertape is het handelsmerk van Edwin Smet. Niet als grossier in verfmaterialen, maar in de hoedanigheid van kunstenaar. Hij gebruikt het plakband gemaakt van houtpulp en kleefstof niet waar deze oorspronkelijk voor bedoeld is. Hij plakt het niet langs de rand van een venster om het glas te behoeden voor spatten en streken wanneer het kozijn geverfd wordt. Smet is geen huisschilder, hij is kunstschilder. Met de tape beplakt hij zijn werk om het in principe waardeloze materiaal onderdeel te laten zijn van de compositie, het waardevol te maken. In zijn visie heeft het onbelangrijke materiaal betekenis. Voor de huis-, tuin- en keukenschilder is de tape afgerold enkel van waarde bij het verven, zolang maar daarna niet meer en wordt het onbruikbaar weggegooid. Zo niet bij Smet. Het overleeft de kliko nadat het geplakt is, het behoudt een functie. In onder meer het mij voorliggende boekje laat Smet zien hoe de tape door zijn handen geconserveerd is.

In coronatijd bleek het volk solidair. Stond men als homogene groep massaal op tegen het virus. Een klein aantal evenwel sloten zich heterogeen daarvoor uit en af. Want blijken er niet altijd uitzonderingen op de regel te zijn? Terwijl veel deuren gesloten bleven en er weinige nog opengingen, trok men zich schijnbaar gehoorzaam en gedwee terug in de huizen. Op enkele dwarsliggers na. Maar zonder dwarsliggers ontspoort een samenleving, zij houden de maatschappij bij de les ondanks dat ze meestal uit hun nek kletsen. Zonder bielzen onder de rails ontspoort de trein. 

Het is niet die solidariteit welke Smet voor ogen heeft in zijn werk, veronderstel ik. Hij werd geïnspireerd door gestapelde tafels en stoelen in het café om de hoek. Werkloos werden deze in de pandemie aan de kant gezet, wachtend op betere openingstijden. Niemand kon er aanschuiven, niets mocht er zijn, geen activiteit, geen plezier. Niets, deuren op slot en lichten uit. Die metafoor van saamhorigheid in de gestapelde meubelstukken was voor Smet reden deze in min of meer abstracte composities te verwerken. De tafel is inspiratie, in het beeld van Smet heeft het nog de functie van dragen en schragen. Evengoed kan ik langs de poten kijken, en als door een poort ziende ontvouwt zich het landschap daar achterliggend. Geen landschap zoals dat zich normaal gesproken voor mijn ogen uitstrekt, maar een onherbergzame omgeving waarin een onheilspellende toekomst opdoemt. Helemaal in stijl van de huidige toestand in de wereld. 

Het is zo, zoals het is. De kunstenaar schouwt zijn wereld. Overziet en overdenkt. Geeft commentaar in beelden. Niet meteen wordt het zo opgevat als dat het zich openbaart, maar wie anders kijkt en doorziet zal de boodschap ofwel het verhaal herkennen. In de achterliggende periode van covid bleek de bevolking opeens het Nederlandse volk. Kende de Nederlander geen verschil meer onderling en werden hindernissen geslecht, want het virus overkwam ons allemaal. Maar na die crisis viel alles weer weg en trokken de muren opnieuw op. Werden de oude gewoonten en manieren haastig opgepakt en nagelopen. Edwin Smet zag dit allemaal aan, bezag zijn omgeving en zette daarbij kanttekeningen en voetnoten. Verbeelden zijn schilderijen eerst het samenwerken, het ondersteunen van zwakkeren, dat hij inspireerde op dus de gestapelde tafels in de horeca. Verticale poten die een horizontale dwarsligger ondersteunen. Daarna beeldt hij de onzekere toekomst uit. Een zwart gat zuigt de omgeving naar zich toe. Want de toekomst is onzeker.

De kunstenaar heeft een voorkeur voor de boom als onderwerp in zijn schilderijen. Nadat de tafel uitgebreid is doorgezaagd, zet Smet gedreven een boom op. De tape in het beeld vormt het bos, zetten de stammen en maken de takken. Het is een lawaaiig woud, het hout staat niet netjes in het gelid. Op rijen zoals de Nederlandse bossen zijn aangeplant. Het is in de geest van Smet een wirwar aan laag houtgewas, een sprokkelbos. En veelal verzamelen de dunne stammen zich rond een open plek of een kleine plas. Zag ik tussen de tafelpoten in schemer de morgen gloren, de komende tijd opdoemen, in het bos is de dageraad ongewis. Er ligt een onheilspellende sfeer op de loer tussen de bomen. Spiegelt het hout zich in water, op andere plekken ligt het voor dood aan de voeten van stammen. Hoewel het beeld klaar en helder is, is de sfeer duister en dreigend. 

Smet weet die onzekere toekomst, het wankele kompas waarop de wereld koerst, in schimmige composities te duiden. In het acryl en de vernis op doek vergeet ik dat tape is gebruikt voor de afbeelding. Het is de zetting van de schildering, het gebruik van kleurcombinaties, die de sfeer bepalen. Daarover strekken rechte lijnen zich uit. Krommen inkt en houtskool zich in speelse strepen. In het essentiële surrealisme is een werkelijk gevoel weergegeven. De sfeerbeelden drukken onmiskenbaar de actualiteit af en uit. Het is minder een abstracte vormgeving, en meer een gelaagd opgebouwde en schematisch beschouwde realiteit. Waarin een kwetsbaar wegwerpproduct een belangrijk element is geworden. Ik kan beschutting zoeken onder de tafel, veilig beschermd door het blad wanneer de hemel naar beneden komt. Of ik kan me terugtrekken tussen het hout en me concentreren in stilte. Mij beraden op de neergang van de aarde. Filosoferen over opbouw en afbraak, over de afgrond waarnaar wij met zijn allen onderweg zijn. De kunst van Edwin Smet houdt mij dan nog even op de been. In zijn composities kan ik mentaal beschutting vinden. Het werpt een nieuw licht op de zaak wanneer hij voor mij een wereld inricht: een plek om te landen en naar de hemel te reiken. “How to disappear completely”, voor het moment van de beschouwing verdwenen in de tijd van Edwin Smet. Volkomen volledig. Dat is mijn duidng.

Precariteit / Solidariteit. Recent werk 2022-2024. Edwin Smet. Publicatie in eigen beheer uitgegeven. Gelimiteerde editie bij solo-expositie in CaroArtGallery Deventer, februari-maart 2024.

[gewoonkarin]

Ik probeer te plannen. Het thema “zoveel te doen”. En dat terwijl mijn gedachten afdwalen. Hoofd vol is.

Denken aan de peettante van Paul. Ze ligt op de ic en het is spannend. Heel spannend. De vrouw met de harde stem en o zo’n klein hartje. Net dat kleine hartje stopte, zomaar in ene na een feestje op weg naar huis. De moeder van Paul zat er naast. Je kent het schrikgevoel en de beelden die blijven hangen. Ik hoop heel hard op een goede afloop. Het blijft hangen in mijn hoofd.

Gisteravond trad mijn lief voor de eerste keer op met nieuwe band en zit nu heel blij te wezen. Daar geniet ik van. Dat kost geen ruimte in mijn hoofd, dat is gewoon fijn. Positieve energie.

Thema “zoveel te doen”. Facturen maken voor de tuin, penningmeester is gestopt dus dat moet door mij gedaan worden. Ik zie ertegen op dus stel uit. Morgen denk ik. Moet het.

Facturen van het werk in de lijst zetten. Omdat ik dinsdag mijn vervanger in ga werken kom ik tijd te kort. Ik wil dat graag af hebben. Vanavond misschien.

Studeren. 27 januari examen. Nog tijd genoeg zou je denken. Ja, maar januari is spits op het werk. Na werktijd neem ik weinig meer op. Weekend dus. Morgen?

De was is ver bij. Nog wat wassen draaien en drogen, beetje opvouwen. Dat beetje doe ik zo nog. De strijk al gedaan.

Het is op zich niet zoveel werk, het zit meer in mij. De grote berg zien en niet de heuvels. Daarom ben ik nu op de tuin. Ik zag veel staartmezen, gezellig. Mijn hoofd iets leger. In de herfst en winter kak ik in. Weinig energie en dan zit mijn hoofd sneller vol. Het kan er dan ook niet goed uit, schoffelen in de modder werkt niet dus ik schoffel het ook niet van me af. Kleine hapjes nemen. Dat werkt het beste. En opruimen. Een opgeruimd huis is een opgeruimd hoofd. Daarom ook de was wegwerken. Dat ruimt lekker op. Nadenken over hoe ruimtes opnieuw in te richten. Daar word ik blij van. Plantje, kussens, dat soort dingen. Het muren verven komt wel. Nu te weinig tijd. Dan ga ik haasten en wordt het niet mooi. Het bij ons wel bekende frotten. Daar krijg je altijd spijt van.

Hoogste tijd om naar huis te gaan. Wasje aanzetten.

Fijne jaarwisseling, maak er een mooi nieuw jaar van. Met hoop in het hart en oog voor elkaar.

[l5-gbsdehorizon]

Aan de slag om jullie tasjes te verven, te kleuren in een ontwerp op maat.

Fijne Moederdag lieve mama’s!

❤️

[budgethome]

Veranderkriebels, die heb ik geloof ik op het moment. We hebben iets nieuws aan de muur (daarover later meer), ik ben onze houten kast aan het verven én we hebben een nieuwe salontafel. Ik viel voor het retro design en het feit dat hij zo lekker praktisch is. De salontafel (70 x 50 x 40 cm) is gemaakt van mangohout en metaal en kost €29,95 (exclusief €5,99 verzendkosten) bij Action. Alleen verkrijgbaar in de webshop via https://tidd.ly/3CK9dX2 en dus niet in de winkels. Wat vind je ervan? #spon https://www.instagram.com/p/CjcwKCuI38U/?igshid=NGJjMDIxMWI=

[walkingescapism]

Verven Mael'ne Selcet Faum ri Aleterum a Falcetri

I hope none of the words written above mean anything in English, because I made them up.

•••

Вервен Маэль`нэ Сэльцет Фаум ри Алетерум а Фальсетри

Я надеюсь, что ни одно из слов, написанных выше, ничего не значит по-английски, потому что я их выдумал.

[elkedageenfotovanluus]

[schildereindhoven]

Perfectie in Elk Verfstreekje: Schilder Eindhoven

Bij Schilder Eindhoven streven we naar perfectie in elk verfstreekje. Als toonaangevend schildersbedrijf in Eindhoven, bieden wij hoogwaardige schilderdiensten voor zowel binnen- als buitenschilderwerk. Of het nu gaat om het opfrissen van uw woonruimte of het beschermen van uw buitenmuren tegen de elementen, ons team van ervaren schilders staat voor u klaar. Met oog voor detail en passie voor vakmanschap, zorgen wij ervoor dat uw huis er weer als nieuw uitziet. Kies voor betrouwbaarheid en kwaliteit met Schilder Eindhoven!

#Schildereindhoven #Schilderdiensten #Eindhoven #Vakmanschap

[hairatin01]

Omarm het zilver: Begrijpen waarom je baard grijs wordt en hoe je hem kunt verven

Een opvallende grijze baard kan een gedistingeerd accent aan je uiterlijk geven en wijsheid en ervaring uitstralen. De weg naar deze verandering kan echter met gemengde gevoelens verlopen. Als je begrijpt waarom je baard grijs wordt en hoe je baard effectief grijs kunt verven, kun je deze natuurlijke overgang in goede banen leiden en zelfs vieren. Dit artikel onderzoekt de redenen achter het grijs worden van baarden en geeft praktische tips voor wie zijn grijze baard wil onderhouden of verbeteren.

De wetenschap achter het grijs worden van je baard

Naarmate mannen ouder worden, is het te verwachten dat hun baard wordt grijs. Dit proces is voornamelijk te wijten aan de geleidelijke afname van de melanineproductie, het pigment dat verantwoordelijk is voor de haarkleur. Melanine wordt geproduceerd door cellen die melanocyten worden genoemd en naarmate deze cellen ouder worden, neemt hun efficiëntie af, wat leidt tot grijs of wit haar. Genetica speelt ook een belangrijke rol; als je ouders of grootouders vroeg grijs werden, kan jij dat ook worden. Stress, keuzes in levensstijl en bepaalde medische aandoeningen kunnen dit proces versnellen, maar het is vooral een natuurlijk onderdeel van het ouder worden.

Het grijze omarmen: de voordelen van een natuurlijk grijzende baard

Een natuurlijk grijzende baard kan een krachtig statement van volwassenheid en zelfvertrouwen zijn. Een grijze baard kan gelaatstrekken op een unieke en geraffineerde manier accentueren. Veel mannen vinden dat een grijze baard karakter toevoegt en hen onderscheidt van de massa. Als je deze natuurlijke verandering omarmt, kost het minder tijd en geld om je baard te kleuren en te onderhouden. Bovendien kunnen grijze baarden op verschillende manieren gestyled worden om hun aantrekkingskracht te vergroten, van verzorgde korte coupes tot langere, ruigere looks.

Je baard grijs verven: een moderne trend

Voor degenen die de voorkeur geven aan een uniforme look of willen experimenteren met hun uiterlijk, kan het een spannende optie zijn om te leren je baard grijs verven. Bij het grijs verven van een baard worden speciaal samengestelde producten gebruikt die zorgen voor een consistente en natuurlijk ogende kleur. Deze trend is niet alleen populair geworden onder mensen die grijze plekken willen verdoezelen, maar ook onder jongere mensen die de gedistingeerde grijze look willen dragen.

De juiste producten kiezen om je baard grijs te verven

Het kiezen van de juiste producten is cruciaal als je besluit je baard grijs te verven. Hoogwaardige baardverven zijn ontworpen om zacht te zijn voor gezichtshaar en huid, waardoor het risico op irritatie minimaal is. Deze producten worden meestal geleverd met gedetailleerde instructies voor een gelijkmatige toepassing en langdurige resultaten. Als je een kleurstof kiest, kijk dan naar de kleur die het beste bij je natuurlijke haarkleur past om een naadloze look te krijgen. Het is ook essentieel om een patchtest uit te voeren voordat je het product aanbrengt om te controleren of er bijwerkingen zijn.

Conclusie

Of je nu de natuurlijke elegantie van een grijzende baard omarmt of ervoor kiest om je baard grijs te verven, inzicht in het proces en de beschikbare opties kunnen je verzorgingsroutine verbeteren. Ga voor meer informatie en professionele producten om je baard te onderhouden naar hairatin.nl, waar deskundig advies en hoogwaardige oplossingen op je wachten. Het omarmen van zilver kan een gedurfd stijlstatement zijn dat diepte en karakter toevoegt aan je look. Met de juiste aanpak kan een grijze baard een opvallend kenmerk worden dat zelfvertrouwen en verfijning uitstraalt.

[madeliefkrans]

het derde seizoen van kimi ni todoke kijken herinnert me aan hoe eenzaam ik me voelde als tiener. en dan kan ik eigenlijk alleen maar janken als ik moet denken aan hoe ik gister met drie van mijn beste vriendinnen de avondzon zag zakken naast de douwe egbertsfabriek, morgen mijn vriend me komt opzoeken en hij gister in de trein nog in mijn oor fluisterde dat hij me miste, dat ik drie weken geleden met mijn broertjes aan het lachen was op een golflengte die niemand anders snapt, dat ik met mijn oude huisgenoten ons jaarlijkse weekendje weg aan het plannen ben, dat ik afgelopen weekend hielp met verven in het huis dat een vriendin van de middelbare school onlangs heeft gekocht, dat ik over anderhalve maand naar de bruiloft ga van een vriendin die ik in de eerste week van mijn studie leerde kennen.

[havenpoort]

Van strandvlakte tot veenweidegebied

Turfsteken

Delen van de strandwallen in Holland zijn al in de eerste helft van de Middeleeuwen ontbost voor de akkerbouw. In de tweede helft van de Middeleeuwen, toen Nederland een sterke bevolkingsgroei doormaakte, werden ook de vochtige bossen en veenmoerassen op de strandvlakten ontgonnen.

De namen van buurtschappen en buitens als Tette rode , Brede rode en Rol land (=rooiland) herinneren nog aan de tijd dat die bossen drastisch gerooid werden. Deze Rode’s liggen op de strandwallen. Het onherbergzame duingebied, met zijn stuivende zandvlakten en moerassige valleien, is in de loop der tijd grotendeels onaangeroerd gebleven.

De binnenduinrand wordt begin vijftiende eeuw weer meer bebost. De zandverstuivingen nemen af. Het verbouw van gewassen neemt echter ook af.

Het overvloedige kwelwater uit de duinen werd aanvankelijk via allerlei beken (rellen) afgevoerd. Later gebeurde dat via gegraven sloten naar de Delft en de (Aerden)Houtvaart die via zijsloten vervolgens op het Spaarne loosden.

Eind 14e eeuw, bezaten de Heren van Brederode een gebied als pachtveen in de Lisserbroek nabij Lisse. Op 25 juli 1397 werd Maria Dever, dochter van Heer Gerrit Dever, met o.a. dit veenland beleend.

Gerrit Dever woonde op Thuys te Lis, het huys Deveren. Het werd in de 14e eeuw gesticht door Reinier Dever (d'Ever). Lisserbroek wordt genoemd in de akte van erfleen door Amalia (van Brederode) voor Maria van Spaarnwoude voor 5 morgen in Lisserbrouck.

Het land vernielende slagturven

Al in de middeleeuwen werd in het Hollands-Utrechtse veengebied turf gewonnen om te dienen als brandstof. Vooral de steden die voor hun groeiende nijverheid energie nodig hadden, waren grote afnemers. In eerste instantie werd turf gestoken van de hoger gelegen veenkussens.

Langzaam veranderde het landschap. Het was niet zo dat al het land direct in water veranderde; de turfwinning bleef kleinschalig. Eigenaars vergroeven jaarlijks een gedeelte van een perceel en gebruikten de rest nog zo veel mogelijk voor agrarische activiteiten.

De afwatering veroorzaakte inklinking. Toen dat proces in de 13e. en 14e. eeuw goed op gang kwam werd het moeilijk het land nog voldoende af te wateren.

Ook als een perceel geheel vergraven was, bleef land nodig om de gebaggerde turf op te stapelen en te laten drogen. Lange smalle percelen land, zogenaamde legakkers, lagen tussen percelen water. Naarmate de turfwinning voortging, werden de waterplassen groter. Door golfslag werden de overgebleven legakkers aangetast en verdwenen soms geheel.

Rond 1530 was het delven van turf zover gevorderd dat op veel plaatsen het grondwaterniveau werd bereikt. Vanaf dat moment werd er steeds vaker turf gebaggerd: het slagturven. Met baggerbeugels, een soort schepnet met lange stok, werd het natte veen van onder het wateroppervlak weggehaald en op de legakkers uitgespreid.

Het Hof van Holland probeerde het slagturven aan banden te leggen. Zo mocht vruchtbaar land niet worden verveend, waren de verveners verplicht te investeren in hun overige landerijen om die vruchtbaarder te maken en moest iedereen die ging slagturven een waarborgsom betalen om te garanderen dat aan overige verplichtingen werd voldaan.

In de praktijk bleek het allemaal niet zo eenvoudig te zijn. Toezicht was er eerst nauwelijks, omdat de dijkgraaf als baljuw van Rijnland ook inkomsten had uit de turfmaat, een soort belasting op gewonnen turf. Breidde de turfwinning zich uit, dan vermeerderden zijn inkomsten. In 1557 werd de turfmaat gescheiden van het baljuw- en dijkgraafschap. Ondanks de keuren ontstonden er toch grote aaneengesloten veenplassen, zoals de Noordplas onder Hazerswoude.

Hoewel turfwinning op zich een lucratieve bezigheid was, verarmden sommige ambachten toch zienderogen. In veel gevallen kon de omslag niet meer worden opgebracht omdat de oppervlakte vruchtbaar land snel afnam.

»Bijschrift bij de afbeelding: De Binnenwegse polder in Zegwaart in 1635. De door Jan Pietersz Dou gemaakte kaart geeft een mooi beeld van een polder na een eeuw slagturven. De smalle percelen zijn gedeeltelijk uitgeveend. Langs de weg aan de onderkant van de kaart zijn de meeste percelen nog in tact. Dieper in de polder is veel land v ergraven en ontstaan al plassen.

Toezicht op de turfwinning

In de 15de eeuw werd de regelgeving met betrekking tot de turfwinning schriftelijk vastgelegd. Het was verboden om dicht bij grote meren, landscheidingen en hoofdwegen turf te delven.

In de 16de eeuw, toen het turf delven plaats maakte voor het slagturven, kostte het Rijnland veel moeite om zijn bevoegdheden ten aanzien van de turfwinning uit te oefenen. Uiteindelijk werd Rijnlands gezag geaccepteerd. Toch leidde het slagturven tot veel landverlies.

Keur op het vervenen en ontgronden, 1587

Als antwoord op de abandonnering kwam in 1680 een nieuw waarborgsysteem tot stand. In plaats van borgstelling van onroerend goed moest voortaan 1 stuiver per gewonnen roede turf betaald worden.

Terugwinning van land

In de tweede helft van de 17de eeuw werden enkele gebieden die door turfwinning grotendeels vergraven waren weer drooggemaakt.

Pas na 1750 nam de waarde van landbouwgrond weer toe en werd het lucratiever om geld te steken in projecten tot droogmaking van vergraven land. Toch kwam in de tussentijd een aantal droogmakerijen tot stand. Het initiatief ging meestal uit van de ambachten en aangelokt door grote fiscale voordelen – droogmakers konden vele jaren vrijstelling krijgen van betaling van belasting en waterschapslasten – werden de nodige middelen gevonden om de droogmaking van vergraven landen te financieren.

In de 18de eeuw maakte de kleinschalige vervening, waarbij een landeigenaar ieder jaar slechts een deel van een perceel afgroef en de rest zoveel mogelijk in stand hield, plaats voor een nieuwe, grootschalige organisatie van turfwinning: de gereglementeerde veenderij.

Organisatie, financiering en technische uitvoering van vervening en drooglegging werden in een reglement geregeld. De aanvragers van de vergunning kregen 30 of 40 jaar de tijd om het gebied uit te venen en droog te maken. Hoewel deze termijn vaak werd overschreden, ging de turfwinning veel sneller dan in de tijd van het kleinschalige slagturven, toen het vaak meer dan 100 jaar duurde voordat een polder geheel was uitgeveend.

Door de verplichting tot droogmaking ging er in de gereglementeerde veenderijen uiteindelijk geen land verloren.

25-7-2024

[djdejong]

Zo eindelijk is mijn blikje verf binnen, dag 1652

Wel raar dat de chauffeur eerst allemaal kabel opzij moest zetten. En ik niet hoef te verven.