#Tsjechië

[i-think-pictures]

Prague, Czechia

[fabiobruna]

Praag

[twafordizzy]

Kafka belandt in het bagagenet

bron beeld: pinterest.com In het korte verhaal Eerste droefenis schetst schrijver Franz Kafka (1883-1924) de bijzondere keuze die een trapeze-acrobaat maakt. De acrobaat wil dag en nacht op de trapeze zijn. In het circus waar hij optreedt, voldoet men aan zijn (zeer bescheiden) behoeften. Elkaar aflossende bedienden houden beneden de wacht en op alles wat van boven vereist word, reageert men door…

[richardsphere]

OK ik kijk nu die quiz terug.

Ronde 1 Vraag 1: (Sophie&Nora) "Wat was de term die Ellie Lust introduceerde om portofoonchaos te voorkomen?" Etherdiscipline (EL, geen mol) Vraag 2: (Stein & Maaike) "Rob (Dekay) en Nathan (Rutjes) zaten in een taxi en belden restaurants in Nederland om te communiceren met hun Taxichauffeur. Welke taal sprak hun Taxichauffeur?": Mandarijn, (RN... 1 mol) Vraag 3: (Sam & Roos) "Wat waren de legendarische woorden van Ruben Hein toen hij bij de vijf-landenopening erachter kwam dat de kandidaten zich in verschillende landen bevonden?" Wij zijn niet in Kiev vriend. (RH, geen mol)

Vraag 4:(Sophie&Nora) "Wie was de eerste presentator van Wie is de Mol" Angela groothuizen (AG, geen mol) Vraag 5:(Stein & Maaike) "Wat was het beroep van de tegenstanders in het verlaten hotel in de Dominicaanse Republiek" Piccolo's (geen candidaat, maar 2 DR zijn ook hoofdletters) Vraag 6:(Sam & Roos) "Als welk artiest moest Jeroen Kijk in de Vegte optreden in Amerika" Elvis Presley (JKidV... ik denk dat deze naam alleen al bewijs kan geven geen initialen-hint te hebben. 1 mol)

Vraag 7: (Sophie&Nora) "Deze man had een bondje met Arno Kantelberg, is presentator bij BNNVARA en ging met een vrijstelling in zijn schoen naar huis, wie is deze oud kandidaat?" Sahil Aissa (vraag initialen AK, antwoord initialen SA. geen mol) Vraag 8:(Stein & Maaike) "Vanuit welk voertuig schoot Daniël Bossevain zijn medekandidaten met een lasergun" Helicopter (DB, geen mol) Vraag 9: (Sam & Roos) "Deze man heeft twee keer mee gedaan aan 'Wie is de Mol?' sprak de legendarische woorden 'Trust Nobody' en is acteur en comedian, wie is deze oud-kandidaat?" Horace Cohen (HC, geen mol) Eind eerste ronde. Begin Ronde 2:

Vraag 1: (Sophie&Nora) "Welke troef werd geintroduceerd in seizoen 2014 in Hong Kong" Zwarte Vrijstelling (geen kandidaten) Vraag 2: (Sam&Roos) "Hoe hete het jubileumseizoen in Italie?" Renasaince (geen kanidaten) Vraag 3: (Sophie&Nora) "Wat was het beroep van de tegenstanders die geblindoekt waren in het klooster van Tsjechië" Ballerina's (geen kandidaten) Vraag 4:(Sam&Roos)"Welke stunt maakte Marc-Marie Huijbregts meermaals in het zweefvliegtuig?" Looping (M-M H, geen mol) EIND SPEL Het enige significante dat ikzelf zo snel uit deze info kan krijgen, is dat team 1 nooit over een oud-Mol gevraagd is. Alhoewel dat een aanwijzing kan zijn... De productie vind "de Mol word gevraagd over de Mol" altijd een beter clue dan "De mol heeft nooit een mol gezien" dus vind ik als clue onwaarschijnlijk. Ik denk dat, als er een geheime aanweizing in deze opdracht ligt, dat het waarschijnlijker in de seizoensnummers ligt dan in iets zoals namen, initialen of landcodes. (Kijk in de vegte gooit initialen door de war, CZ voor Tjechie goot die eruit en zoals al gezegd, de absenties van molvragen in groep 1 is een onwaarschijnlijke hint)

[hanne-in-prague]

Onze eerste week in Praag

Onze eerste week in Praag is goed verlopen, op maandag zijn Jelena en ik naar ons stagebedrijf gegaan (C-IN) en hebben we kennis gemaakt met onze stagementors.

Woensdag 8 mei hadden we een vrije dag omdat het dan in Tsjechië Bevrijdingsdag is. Dit betekent dat in 1945 ,Tsjechië op 8 mei bevrijd werd van het juk van Nazi-Duitsland en kwam voor het land de Tweede Wereldoorlog ten einde. 

Op donderdag middag zijn we ons broodje gaan opeten in een super mooi park dicht bij onze stageplek. Dit is zeker een plek om terug naartoe te gaan!

[polldermodel]

Hoi, widm anon hier. De meest recente seizoenen en dan ook een optie voor andere, namelijk:. Sorry voor de onduidelijkheid in mijn eerdere bericht

[salernoah]

Dinsdag | 14-05-2024 | 24°C | Salerno | Dag 2

Terwijl de Italianen hun schoonheidsslaapje, il riposo, houden, geniet ik van de middagzon vanaf het balkon. Misschien is het een vreemd beeld voor de Italianen, ik die in bikini op een stoeltje zit en een wasrek als bureau gebruik, terwijl zij hier nog gekleed gaan in jeans en blazers (hoe ze het doen, weet ik ook niet).

Vandaag mocht ik gelukkig aanschuiven in een nieuwe klas, een niveau hoger dan mijn klas van gisteren. Hoewel de meerderheid van de klasgenoten toch echt wel in aanmerking kwam voor een veteranenpas, was ik verheugd om een meisje van mijn leeftijd te zien. Het meisje bleek echter een Braziliaanse vrouw van dertig te zijn, die er veel jonger uitziet (dankzij een beetje botox, bekende ze echter).

De les verliep goed. Het tempo lag inderdaad hoger en ik kon makkelijk meekomen. Aangezien we ook een stukje grammatica (mijn favoriete taalonderdeel) hebben behandeld, was het voor mij een zeer geslaagde dag.

Na de pauze van een halfuur, die ik op de lungomare heb doorgebracht (foto’s makend met mijn analoge camera), was er nog een meid van mijn leeftijd verschenen. Een Zwitserse van tweeëntwintig. Het overgrote deel van mijn klas (op mij, de Braziliaanse en een Sloveense oude dame na) bestaat uit vrouwen uit Zwitserland. We gingen met z’n allen naar buiten voor een opdracht waarbij we in twee teams werden verdeeld. De school ligt in het stadshart. We moesten een lijst met vijf specifieke kledingstukken maken (zoals een rode leren riem, een gestreepte broek) en vervolgens uitwisselen. De bedoeling was om alle vijf kledingstukken te vinden en te fotograferen binnen een kwartier. Toen we terug naar het schoolgebouw liepen, raakte ik in gesprek met de Braziliaanse Valeria. Ook zij had meer mensen van onze leeftijd verwacht, in plaats van zo veel senioren. We spraken af om samen met het Zwitserse meisje (ben haar naam reeds vergeten; Eve?) te gaan lunchen na school. Morgen gaan Valeria en ik allebei mee op excursie naar Vietri sul Mare, wat vlakbij Salerno ligt. Vietri is de hoofdstad van de keramiek in Italië.

Het is nu 15:27 en ik voel de zon inmiddels wel branden. Zolang mijn laptop niet oververhit raakt, houd ik het nog wel uit. Mijn huisgenoot uit Tsjechië is nu in Pompeii, dus heb ik het huis voor mezelf. Dat zal wellicht anders zijn zodra het oudere Braziliaanse echtpaar hier volgende week intrekt. Ik denk niet dat ik dan nog in mijn bikini op het balkon zal zitten, alleen als ik zeker weet dat ik alleen thuis ben.

Na de lunch met de meiden, waarbij een bekende (een Zwitserse van negentien) van Eve aanschoof, ging ik op weg naar het kasteel bovenop de berg. Ik wist niet hoe ik er precies moest komen, maar volgens Eve was het lopend goed te doen. Ik volgde Google Maps en probeerde hier en daar mijn eigen draai aan de route te geven door op mijn gevoel af te gaan. Ik liep door smalle gekleurde straatjes en onder bogen door terwijl ik zo nu en dan een foto maakte met mijn camera. Ik kwam langs een bordje met de route naar de botanische tuin, Giardino di Minerva, die jammer genoeg een jaar gesloten is voor onderhoud (ik had Salerno namelijk de voorkeur gegeven deels vanwege deze botanische tuin) en liep het bordje voorbij. Uiteindelijk kwam ik uit bij een prachtige miniwaterval. Een waterval! In de stad! Ik vond het verbazingwekkend. Het uitzicht op zee was trouwens ook bijzonder mooi. Hoewel ik niet wist waar ik precies terecht was gekomen, was ik blij met mijn plotselinge ontdekking. Een paar trappen op en ik stond voor iemands huis met een citroenboom op de kleine patio voor het huis. Een trap verder en ik liep een piepklein bruggetje over naar een huis dat boven de waterval lag. Een adembenemend uitzicht. Ik zou hier ook wel kunnen wonen, dacht ik nog.

Ik besloot mijn bezoek aan het kasteel te verplaatsen naar een andere dag deze week. Ik moest ontzettend plassen en wist de ingang van het kasteel toch niet te vinden. Ook wilde ik vandaag naar il Duomo di Salerno, maar toen ik bij de kathedraal aankwam en aan de man vroeg of ik naar binnen mocht in deze outfit, werd ik vriendelijk afgewezen. God houdt namelijk niet van schaarsgeklede sexy jonge vrouwen wier decolleté te aanstootgevend is voor een plek waar baby’s gedoopt worden en families samenkomen (zo erg was het ook weer niet hoor). Dus zei ik beleefd in het Italiaans dat ik overmorgen wel zou terugkomen. Helaas wordt het overmorgen nog warmer dan vandaag, dus denk ik dat ik het maar naar vrijdag verplaats.

Hoewel het pas officieel mijn derde dag in Italië is, voelt het alsof ik hier al een week zit. Ik voel me erg op mijn gemak in het appartement en op school. Ik ben doodblij dat ik nu in een andere klas zit waarbij het allemaal iets sneller gaat. De oude vrouwen zijn allemaal zo erg nog niet; er zijn er pas twee die ik wat minder graag mag: de Sloveense vrouw, omdat ze traag is; en een van de Zwitserse vrouwen die tijdens de opdracht een beetje kapsones had en zo deed tegen mij (ik hoorde later van de vriendin van Eve dat zij die vrouw ook niet mocht). Verder zijn de vrouwen een stuk beter dan de ongemakkelijke Japanners en heb ik geen last meer van iemands stinkadem om negen uur ‘s ochtends.

[i-think-pictures]

European Sleeper Praha, Czechia, - Dresden & Berlin, Germany - Amsterdam & Rotterdam, The Netherlands - Antwerp & Brussels, Belgium

[fabiobruna]

Praag

[twafordizzy]

Vitezslav Nezval Dicht surrealistisch

bron beeld: zurnal.pravda.sk Vitezslav Nezval (1900-1958) was Tsjech, schrijver en oprichter van een bescheiden surrealistische beweging. Nezval was lid van Devetsil, een avant-gardegroep. Hij schreef poëzie, experimenteel theater, romans en essays en was actief als vertaler. Nezval was productief als schrijver tussen de twee wereldoorlogen. Bezocht vaak Parijs en ontmoette daar de surrealisten…

[mothmiso]

Erzgebergte 2023 (2) (3) (4) by Jeroen Hillenga

Via Flickr:

(1) Langs de Grüner Graben. Along the Grüner Graben. (2) In het Schwarzwassertal. In the Schwarzwasser Valley. (4) Vejprty, Tsjechië. Vejprty, Czech Republic.    

[crowdsfox]

Hi guys i'm back! This time i wanna talk about Eurovision 2023 what Came yesterday night. Here is an overviews from Everery country who was a part of Eurovision. I begin from last to first with the Points they haven.

26. 🇩🇪 Germany | 18 points

25. 🇬🇧 Uk | 24 points

24. 🇷🇸 Serbie | 30 Points

23. 🇵🇹 Portugal | 59 points

22. 🇦🇱 Albania | 76 points

21. 🇸🇮 Slovenia | 78 points

20. 🇨🇭 Switzerland | 92 points

19. 🇵🇱 Poland | 93 points

18. 🇲🇩 Moldavia | 96 points

17. 🇪🇸 Spain | 100 points

16. 🇫🇷 France | 104 points

15. 🇦🇹 Austria | 120 points

14. 🇦🇲 Armenia | 122 points

13. 🇭🇷 Croatia | 123 points

12. Cyprus | 126 points

11. 🇱🇹 Litouwen | 127 points

🔟 🇨🇿 Tsjechië | 129 points

9️⃣ 🇦🇺 Australia | 151 points

8️⃣ 🇪🇪 Estonia | 168 points

7️⃣ 🇧🇪 Belgium | 182 points

6️⃣ 🇺🇦 Ukraine | 243 points

5️⃣ 🇳🇴 Norway | 268 points

4️⃣ 🇮🇹 Italy | 350 points

🥉 🇮🇱 Israel | 362 points🥉

🥈🇫🇮 Finland | 526 points🥈

🥇🇸🇪 Sweden | 583🥇

Here is a song from the winner Loreen with the song Tattoo. You also can find it on YouTube.

That's it for today, have a great day!!

[boy010]

een van de meest populaire datingservices ter wereld

rgentinië, Oostenrijk, Australië, België, Brazilië, Wit-Rusland, Canada, Zwitserland, Chili, China, Colombia, Tsjechië, Duitsland, Denemarken, Estland, Spanje, Finland, Frankrijk, Groot-Brittannië, Griekenland, Hong Kong, Hongarije, Ierland, Israël, India, Italië, Japan, Zuid-Korea, Kazachstan, Luxemburg, Letland, Mexico, Nederland, Noorwegen, Nieuw-Zeeland, Peru, Filippijnen, Pakistan, Polen, Portugal, Rusland, Zweden, Singapore, Slowakije, Thailand, Turkije, Taiwan, Oekraïne, Verenigde Staten, Uruguay, Venezuela.

MORE CLICK HERE

[guerrerense]

ČD 854 022, Suchovršice, 21-09-2020 por Michael Postma Por Flickr: Na een paar dagen Polen waar het een en ander niet helemaal mee zat, besloten we om vervroegd richting Tsjechië te gaan. De regio Trutnov, waar we sowieso al heen wilden, was al in de buurt. Op het moment dat we de grens passeerden richting Trutnov, waren er in de omgeving aldaar echter niet zo heel veel treinen 'onderweg'. Wel was er een sneltrein onderweg van Hradec Králové naar Trutnov met een 854. Dat werd daardoor gelijk ons eerste doel in Tsjechië. Er werd een stek gevonden nabij de halte Suchovršice. Even later kwam de sneltrein al de hoek om: de 854 022 is samen met twee rijtuigen onderweg naar Trutnov. Tegenwoordig zijn de 854 motorwagens weg uit deze regio. Ze zijn sinds de dienstregeling van 2022 vervangen door motorwagens van de serie 843 (incl. de bijbehorende bijwagens).

[salernoah]

Maandag | 13-05-2024 | 24°C | Salerno | Dag 1

Vandaag had ik mijn eerste schooldag. Ik moest om 8:30 aanwezig zijn in het gebouw van Accademia Italiana, Via Roma. Vanaf mijn appartement is het zo’n zeventien minuten lopen, een route die bergafwaarts voert. Bij aankomst moest ik een schriftelijke toets maken, een dubbelzijdig A4’tje. De reisorganisatie in Nederland had laten weten dat er ook een mondeling examen zou worden afgenomen, maar dit is uiteindelijk niet gebeurd.

Na het maken van mijn toetsje, wachtte ik in het klaslokaal tot de andere studenten binnendruppelden. Het lokaal was voorzien van een digitaal schoolbord (hypermodern) en een tafel waaraan we met z’n allen moesten zitten, waardoor we weinig werkruimte hadden (enigszins pover, vond ik). De les begon om 9:00 en duurde tot 13:00. Mijn klasgenoten waren – helaas – allemaal niet mijn soort mensen: een handjevol senioren, waarvan een Nederlandse vrouw genaamd José (wat Jose, maar dan op z’n Spaans, werd), een paar Duitsers en een Braziliaanse vrouw; drie Japanners, waarvan een die amper iets begreep van de les en waarvan een ander (die tevens naast me zat) last had (en daardoor ik dus ook) van een zeer slechte adem; en als laatst een oerdegelijke (Germaanse?) meid van rond mijn leeftijd. Al met al zeer teleurstellend. Nog teleurstellender was het tempo waarop we door de les sukkelden. Ik ben blij dat ik thuis in Den Haag een privécursus Italiaans heb gevolgd, want die basiskennis helpt me toch wel veel op weg. Daardoor lag het tempo vandaag in de klas te laag voor mij. Niet dat ik alles foutloos maakte, maar ik had geen tien minuten nodig voor het bedenken van twee zinnen, in tegenstelling tot mijn klasgenoten. De lerares heeft me echter verteld dat ze tijdens de pauze overleg zou plegen om te bepalen of ik wellicht naar een hogere klas mag.

Tijdens de pauze ben ik het schoolgebouw ontsnapt en heb ik voor €1 een vierkanten focaccia bij een bakkertje gekocht. Het was superzonnig weer vandaag en aangenaam warm. Achter onze school ligt de zee, met aan de rechterzijde bergen op de achtergrond en aan de linkerzijde de haven van Salerno.

Na school heb ik een beetje door de straten geslenterd, niet goed wetende wat te doen. Ik ben daarom maar door het centrum gelopen, wat erg klein bleek te zijn. In gedachten begon ik mijn brief aan Cypress te schrijven, met daarin mijn bevindingen van Salerno. Hieruit is het idee voor een blog ontstaan. Zo ben ik erachter gekomen dat Salerno me erg aan Spanje doet denken, al lopen de mensen hier gelukkig niet zo sloom als de Spanjolen (groot irritatiepuntje van mij); Salerno is helemaal niet zo toeristisch en ik ben pas een winkeltje met ansichtkaarten tegengekomen, en pas een McDonalds en een Burger King. Daarnaast is het verkeer in Salerno chaotisch, maar minder eng dan in Napels; je moet gewoon een gaatje vinden en oversteken, de mensen hier stoppen wel.

Bij een barretje heb ik voor €1,80 een caffè con latte gedronken. Het barretje bevond zich naast een groenteboer bij wie de knoflookbollen aan een sliert naar beneden hingen. Daarna ben ik terug naar huis gelopen.

Mijn weg terug is makkelijk te vinden. Ik hoef alleen maar omhoog te lopen en het grote Stadio Donato Vestuti te vinden en vanaf daar weet ik de weg. Mijn flat ligt in een rustige wijk met veel omringende, armetierige flats. Het is geen bijzonder gezellige wijk, maar het is er wel veilig. Ik heb me tot nu toe nergens onveilig gevoeld op straat, overal is veel straatverlichting.

Mijn kamer is werkelijk luxueuzer dan ik ooit had gedacht, het heeft meer weg van een hotelkamer dan van een studentencomplex. Ik heb een ruime kamer met een tweepersoonsbed, een tv waarop ik al mijn favoriete series in het Italiaans heb kunnen kijken (I Simpson, CSI en Criminal Minds), een bureau en een eigen badkamer met een fijne douche. Ik heb een superruim balkon met twee deuren die naar mijn kamer leiden. De keuken deel ik momenteel met een vrouw uit Tsjechië die amper thuis is en wier naam ik steeds vergeet.

Vanmiddag heb ik huiswerk gemaakt en een beetje gestudeerd. Omdat ik weinig werkwoorden ken, kan ik me nog niet goed uitdrukken in het Italiaans. Daar moet gauw verandering in komen, wil ik meer kunnen oefenen met spreken. Ook heb ik mijn ticket voor de ferry naar Positano gekocht voor aankomende zaterdag. Vorige zomer las ik het boek An Italian Summer gelezen, dat zich afspeelde in Positano en aan de Amalfi kust. Prachtige gekleurde huisjes en mooie stranden. Ik kijk ernaar uit. Mijn bezoek aan Amalfi bewaar ik voor volgend weekend.

De taalschool biedt ook culturele uitstapjes aan. Vandaag ontving ik het programma voor deze maand en zag ik al een aantal activiteiten die me aanspraken, zoals een rondleiding in Vietri sul Mare (steenworp afstand), een rondleiding door Salerno (elke maandag; ik doe volgende week mee), een seminario waarbij we de Italiaanse handgebaren uitgelegd krijgen, een bezoek aan een limoncellobedrijf (inclusief degustazione), en zo is er nog veel meer. Genoeg te doen dus. Als ik sportiever was geweest en de juiste schoenen had gehad, was ik ook nog mee gegaan op trektocht in de natuur.

’s Avonds heb ik pasta pesto gekookt (lees: spaghetti gekookt en een potje pesto gekocht) en ben ik na mijn avondmaal eropuit gegaan. Ik ben naar de lungomare (waterkant) gegaan en heb foto’s genomen van de bergen en de feeërieke lucht. Buiten was het aangenaam lauw, niet te warm, maar ook zeker niet te koud. In de korte tijd dat ik in stilte het uitzicht bewonderde, werd ik zeker driemaal geprikt door een mug. Toen besloot ik dat het wel welletjes was en heb ik een andere route terug naar huis genomen.

●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●●

En dan nog even over mijn reis gisteren: ik was ruim op tijd op Schiphol aangekomen. Eigenlijk onnodig vroeg, want ik vloog door de check-in en de douane heen. Nog nooit zo snel ben ik door het poortje gelopen, waarna ik erachter kwam dat er geen weg terug was en ik voorbij de Appie To Go was gelopen en nu alleen nog maar keuze had uit zielige dure salades, een bruine boterham met kaas voor maar liefst €6,50 of Italiaans eten (maar ja, dat kon ik beter in Italië eten, of niet soms?). Ik zat vast in de Departures 3 hal/hel en vertikte het om zulk duur eten te moeten kopen. Ik had slechts vier proteïnerepen op zak. Na lang wachten vertrokken we. Ik kon niet wachten totdat we stabiel waren, zodat ik mijn slaap kon inhalen. Ik was die dag veel te vroeg wakker geworden en had niet meer in slaap kunnen vallen. Gelukkig kon ik slapen tijdens de vlucht, al werd ik zo nu en dan toch wakker (wat me normaal nooit overkomt).

Om 18:00 landden we in Napels. Het voelde alsof ik al een hele week achter de rug had, maar op het vliegveld in Napels verliep alles snel en vertrok ik al gauw. Ik moest de bus vanaf het vliegveld naar het treinstation nemen, waar ik een treinkaartje naar Salerno zou kopen. Het treinstation in Napels was heel druk en chaotisch. Veel automaten deden het niet en overal stonden rijen. Net zoals in Spanje koop je hier een kaartje met een aangewezen zitplaats. De trein was best luxe. Ik kon even op adem komen.

Het treinstation in Salerno was net zo zielig als het station in Alcala de Henares in Spanje. Vanaf het station moest ik nog twintig minuten naar het appartement lopen. Mijn rugzak was zwaar (zeventien kilo) en mijn tote bag met daarin mijn laptop en zware analoge camera was superonhandig om te tillen. Ik heb gelijk gedoucht toen ik aankwam en daarna boodschappen gedaan (dan merk je pas hoe zuinig je bent). ’s Avonds at ik, met nog steeds niet veel meer in mijn maag dan mijn ontbijt en twee mueslirepen, uit pure trek – en bij gebrek aan vegetarische gerechten – een teleurstellend stukje zalm in een bijzonder typisch restaurantje waar er om 22:00 nog een familie met twee jongen kinderen doodleuk ging eten.

Ik heb zeer goed geslapen die nacht.