#Tiwala Lang

[sunlit-mess]

I fully support your graduation in jack of all trades/master of none

[bmargaretteee09]

"Ang pinakamalaking tagumpay ay ang maging ikaw, sa isang mundong pilit kang binabago at liniligaw." 🕊️☁️🫧

Malaya nga ba tayong maging totoo sa sarili, o pinipilit lang nating magpanggap para lang sa gusto ng iba? Ang tanong na ito ay parang alon na paulit-ulit na dumadaan sa isip ng bawat isa. Hindi natin maiiwasan na may mga pagkakataon na mas pinipili nating magpanggap at itago ang ating tunay na sarili para lang sa gusto ng iba, kahit na ito ay nagdudulot ng pagkalito at hindi kasiyahan.

Nagkakaroon ang isang kabataan ng kalayaang maging totoo sa sarili kapag siya’y pinalilibutan ng suporta at pagmamahal mula sa pamilya, kaibigan, at komunidad na tumatanggap sa kanyang tunay na pagkatao nang walang panghuhusga. Sa ganitong paraan, matututo tayong tanggapin ang ating mga kahinaan at kalakasan nang walang takot na husgahan. Ang gabay mula sa mga taong minamahal natin ay nagbibigay ng lakas ng loob upang ipahayag ang ating tunay na nararamdaman at pagkatao. Hindi natin dapat husgahan ang pagkamali ng isang tao dahil ang pagkamali ay nagtuturo sa ating ng aral. Ang kalayaang maging totoo sa sarili ay nagiging isang hakbang patungo sa mas malalim na pagmamahal sa ating sarili at sa iba.

Nawawalan ang isang kabataan ng kalayaang maging totoo sa sarili kapag siya ay nakakaranas ng panghuhusga, pamimilit, at kakulangan ng suporta mula sa mga taong nakapaligid sa kanya. Ang labis na pagsusunod sa mga pamantayan ng ating lipunan o sa mga inaasahan ng pamilya ay nagiging sanhi ng takot na ipakita ang tunay na damdamin o pagkatao. Kapag ang isang tao ay nakakaranas ng panghuhusga dahil sa pagiging iba, natututo siyang itago ang kanyang tunay na pagkatao upang maiwasan ang diskriminasyon. Ang patuloy na pamumuhay sa ilalim ng takot at hindi pagiging tunay sa sarili ay nagdudulot ng pagkawala ng tiwala sa sarili.

Sa huli, ang tunay na kalayaan ay nagmumula sa pagiging totoo sa sarili. Ang panghuhusga at pamimilit ay ang naglalayo sa atin mula sa ating tunay na pagkatao, kaya’t mahalaga ang pagtanggap at respeto sa bawat isa upang magtagumpay sa pagiging buo at maligaya.

Briannie Margarette P. Gonzales

10-SV

Filipino 10

[kissyjuyo]

igloo sunwoo 📞

tags. oral (f receiving), first times & a little inexperienced reader!, fingering, multiple orgasms, vanillaaaa 🧁

notes. aaaaa base from that sunwoo igloo challenge with jacob and changmin ! i saw a post on x kasi saying in between their ano raw next AJJDKSS AYON I HAD TO !!! medyo slow but short pa rin hehe! happy readinggg 💗

"relax, okay?"

sunwoo assured you. you are now laying naked on your bed, kakatapos niyo lang mag halikan. both of you are still catching breath.

he already has your consent pero paulit-ulit pa rin siyang nag tatanong about it. it's your first anniversary together and inside the first year, hanggang second base lang talaga kayo. of course, sunwoo respects that. napagdesisyunan mo lang talagang gusto mo na itry ngayon, lalo at anniversary niyo naman. mas ispesyal.

sunwoo sat by the edge of the bed, pushing your legs for you to bend your knees. dahan-dahan niya itong binuka, "this is okay?"

huminga ka nang malalim, "yes, sunwoo, please.", sagot mo rito. may kaunting kakabahan, ngunit wala lang iyon kumpara sa dami ng kasiguruhan ni sunwoo kasama ang tiwala mo sa kanya.

mahinhing hinihimas ni sunwoo ang hita mo, paakyat nang paakyat sa dulo ng mga ito.

"hubarin natin.", kalmadong sabi ni sunwoo. dahan-dahan nitong ibinaba ang manipis na telang nag tatakip sa pagkababae mo.

dahan-dahan muli, ibinuka naman ni sunwoo ang mga hita mo, dahilan para tumambad ang buong pagkababae mo sa harap niya.

you saw how sunwoo's breathing hitches. agad niyang ibinaba ang lebel ng katawan, pantay sa iyong tuhod at doon nag simulang mag iwan ng mga nakakakiliting magaang halik. paakyat, pabagal nang pabagal.

"sunwoo...", munting tawag mo rito nang marating nito ang kadulo-duluhan ng hita mo. tumingin pa sa iyo si sunwoo, nag bigay ng maliit na ngiti habang hawak ang kamay mong hinahaplos pa ng hinlalaki nito.

magaan at malambot niyang hinalikan ang umbok ng ari mo. mas ramdam mo na ngayon ang kiliti.

"haah...", malalim na hiningang mong lumabas na parang nang sinimulang hawiin ni sunwoo ang hiwa ng hiyas mo gamit ang gitnang daliri nito.

"masarap?", malambing na tanong ng binata. tumango ka, "mhm..", sunwoo smiled.

nang walang pasabi, naramdaman mo na lang ang mainit at basang laman niya sa hiyas mo kaya nagulat ka at bigla naisara ang mga hita mo. bahagya mo pang naipit ang ulo ng nobyo.

"shit, sorry.", nag aalalang sabi ni sunwoo habang hinahaplos ang gilid ng hita mo. "sorry, baby...", malambing na sabi nito na agad mong inilingan.

"nagulat lang ako! sorry... please, continue lang...", nag aalalang sabi mo pa. baka matakot na si sunwoo na gawin pa ang matagal niyo nang gusto.

you gulped as soon as you feel sunwoo's breathing in between your legs. patuloy pa rin ang paghaplos nito sa gilid ng hita mo.

again, you felt his tongue glide in your slice. nginig kang napaungol. inangat ka ng tingin ni sunwoo. hindi nito masyadong makita ang ekpresyo mo ngunit, kung pagbabasehan ang kaunting awang ng bibig mo at paghahabol mo ng hininga, pipiliin ni sunwoo na ipagpatuloy ang ginagawa.

sunwoo left a few licks on your folds before finding your clit and moving his attention to it. mas pinatigas pa nito ang dila at saka idiniin sa tinggil mo. nilaro niya iyon, pinaikot-ikot bago biglang isinupsop.

"sunwoo–! ahh!", malakas na ungol mo, napasara pa ang dalawang hita mo sa biglaang sensasyon. "sorry, too much, baby?", nag aalalang tanong nito.

for a first timer, natural na magugulat ka. iyon ulit ang dinahilan mo. hindi ka lang sanay, at ayos ka lang sa ganoon.

muling ipwinesto ni sunwoo ang mukha sa gitna ng hita mo at sinimulang sipsipin ang tinggil dahilan ng sunod-sunod mong pag ungol.

"fuck! ahh..! haah– sunwoo!", marahan mo pang tinutulak ang ulo ng nobyo dahilan para ipatong nito ang mga hita mo sa balikat niya. ramdam mo ang mas mahigpit nitong hawak. patuloy lang ito sa ministrasyon niya, sipsip, dila, paminsan-minsan pa nitong mahinang ginagamitan ng ngipin. "oh! ahh! sunwoo..! haah! ah–!"

walang tigil si sunwoo sa ginagawa. mas sumarap pa ata sa pakiramdam nang sinubukan mong silipin ang nobyo sa gitna ng hita at nag tagpo ang mga mata niyo. halos maluha-luha ang mga mata mo sa sarao habang mapungay naman ang kay sunwoo.

"sunw–!", putol na ungol mo nang maramdaman mo ang dila nitong unti unting pumasok sa loob mo. umaangat na ang balakang mo at tinutulak mo na ang sarili sa mukha niya sa nararamdaman. "fuck, sunwoo..! ahh! p-please! haah ahh!"

ramdam na ni sunwoo na malapit ka nang labasan kaya nito ibinalik ang atensyon sa tinggil mo. halos umikot ang mga mata mo sa sarap nang marahas na sipsipin ni sunwoo ang tinggil mo. "ahh, sunwoo..!!" ungol na sigaw mo nang labasan.

"isa pa, baby.", sabi ni sunwoo at bago ka pa makapagsalita, nakapasok at ginagalaw na nito muli ang dila sa loob mo.

"haah ah! oh, fuck..! ahh–!", puro mura at ungol na lang ang laman ng buong kwarto mo. minsan pa ay rinig na rin ang malakas na sipsip at pitik ng dila ni sunwoo sayo.

"pwede ba ako mag pasok ng daliri, baby?", tanong ni sunwoo, hindi natigil ang ministrasyon nya sa gitna ng hita mo dahil daliri naman nito ang naglalaro sa tinggil mo. "ahh.. h-huh?"

mas idiniin pa ni sunwoo ang daliri sa gitna mo. "finger, mahal. fi-finger-in kita. ayos lang ba 'yon?", halos ungol na ang maisagot mo nang marinig ang tanong. mabilis lang tumango, "y-yes..! please... p-please, baby...", sagot mo.

sunwoo smiled. slowly, he entered a finger in. he immediately curled it upwards causing for your legs to shake. paulit-ulit niya itong ginawa nang marinig ang reaksyon.

"f-fuck–! ahh haah! aah, sun–! fuck fuck..!"

may aliw sa mukha ni sunwoo kung paano ka rumesponde sa mga galaw niya. "dadagdagan ko pa, baby.", sabi nito at mabilis na ipinasok ang pangalawang daliri sa loob.

"sunwoo..! t-tangina ahh!", nanginginig ka na. naiipit na rin ang dalawang daliri ni sunwoo sa loob mo. mas sumisikip ka lalo kumpara kanina. "sun–! ahh..!! sunwoo–!"

mas lumaki ang ngiti sa mukha ng nobyo mo. "bakit, baby?", nangaasar pang tanong nito. alam naman na niyang lalabasan ka. you groaned but it came out as a moan kaya natawa pa sayo ang boyfriend mo.

"s-sun..! please..! lalabasan– ahh!", hindi mo na natapos ang sasabihin nang balutin na naman ng bibig ni sunwoo ang tinggil mo. ginawa niya iyon habang ginagalaw nang mas mabilis ang mga daliri niya sa loob mo. "fuck–!", malakas na ungol mo.

sa sobrang lakas ng impact at dami ng katas mo, kahit nakapasok pa man ang mga daliri ni sunwoo, may tumutulo nang puting malagkit sa butas mo.

pikit kang nag hahabol hininga, manginignginig pa nang dahan dahang bawiin ni sunwoo ang mga daliri mula sa loob mo. sakto pang pag mulat mo ay saka niya ito isinubo at sinipsip.

"sarap."

[hoihoiikrista]

Di ko feel to announce sa facebook or ig that i’m pregnant. May isang tao na parang pinipilit nya ako na sabihin sa iba, naiirita na ko. Bestfriend ko pa naman.

Feeling ko kasi i have to explain myself 100x, ayoko kasi na tinatanong ako kung anong nangyari, paano, sino ang tatay at kelan nag simula. Kahit nga love life ko wala akong pinopost masyado. hahaha!

Gusto ko na lang ng tahimik na buhay. Mga piling tao lang sinabihan ko kung saan lang ako may tiwala at syempre sa mga taong araw araw ko naman nakikita kasi di ko maiiwasan malalaman at malalaman nila haha! I’m just tired of listening other’s opinions. Hindi naman ako celebrity. Tamad na din ako to explain myself.

Sa ngayon, focus lang ako sa pagiging happy preggy with the help of my loved ones. As much as possible iwas muna sa stress. Baka pag labas neto naka simangot eh. Hahaha! Happy baby lang dapat. 🤗

[ghostofhyuck]

'Di sinasadyang mahulog, mahibang, aasa na tayo sa huli. ₊˚⊹ ᰔ

nct dream as your manliligaw

‧˚ʚ ───────── ₊‧꒰ა ୨ৎ ໒꒱ ‧₊ ───────── ɞ˚‧

AN: This is written in filipino, check the english ver here! i just wrote a filo version because i'm feeding into my delulu with Dreamies as filipino manliligaw. Kung sino man yung nag-request na ito, salamat sa iyo beh HAHAHAHAHA sana maka-secure ka ng tds3 tickets <3

Mark Lee

Mark Lee as your manliligaw means botong-boto ang magulang mo sa kanya. Mabait, sweet, tapos palaging nagmamano kapag bumibisita sa inyong bahay. Tapos palagi pang sumasama sa inyo tuwing Linggo kapag sisimba. PUTANGINA. Close pa siya sa mga bata mong kapatid o pinsan, palaging hinahanap sa iyo, nasaan daw si "Kuya Mark." Mark Lee na marunong mag-gitara kaya hinaharana ka, kung anong kanta kayang-kaya niya. Siguradong may isang opm song na dinedicate niya sa iyo (Cup of Joe panigurado o Adie). Napakilala mo na siguro siya sa buong angkan mo tapos botong-boto sila sa kanya. Kailan mo ba iyan sasagutin, huwag mo na raw pakawalan.

Huang Renjun

Huang Renjun as your manliligaw means palagi kayong nasa coffee shop tumatambay. Sinasamahan ka niya mag-aral habang siya gumagawa ng plates niya. Palagi ka niyang nililibre ng drinks at siguradong saulo na niya yung order mo, paminsan nga may kasama pang pastry. Renjun na isang fine arts major, kaya in the random moments, magugulat ka na lang mukha mo na pala ang kanyang ginuguhit. Sobrang romanticized life mo kapag kasama mo siya. Kahit pa nagcocommute lang kayo sa jeep kapag kasama mo siya, parang ang saya ng buhay mo. At some point gumala siya sa Dangwa tas binilhan ka ng flower bouquet kasi trip niya lang tapos dadalhin ka sa Intramuros habang palubog na araw. OH DIBA ANG SWEET. 

Lee Jeno

Lee Jeno as your manliligaw means ang swerte mo. GIRL!? Ilang buwan pa lang siya nanliligaw pero sobrang komportable mo na around him. Ang sweet, tapos palagi ka niyang sinusundo sa school mo OR if pareho kayo ng university, inaabangan niya na matapos klase mo tapos foodtrip kayo sa labas. Madalas tumatambay lang kayo sa condo niya kasi napaka-nonchalant naman na 'to. Pero okay lang, kasi kapag inaaya ka niya mag-date, gandahan mo ang damit mo kasi it's either sa Makati or around BGC kayo kakain. Si Jeno rin yung kapag naglalakad kayo, nasa may kalsada siya banda tapos inaasod ka talaga doon sa lakaran para safe ka, hawak niya kamay mo, tapos tinatabi ka niya kapag may mabubunggo ka na tao HUY.

Lee Donghyuck

Lee Haechan as your manliligaw means may clingy ka na manliligaw! Palaging may update para sa iyo, palagi kang may 'good morning, ingat ka palagi' tapos tinatawag ka in the most random nickname. Hindi nakakasakal, sobrang comforting pa sa iyo. Palaging nandiyan para sa iyo, para pakinggan lahat ng rants mo sa buhay tapos yayakapin ka na lang kasi grabe, ang comforting siguro ng hugs niya. Si Haechan na kahit clingy, hinahayaan kang gumala o kaya sinamahan ka sa mga inuman (kapag inaya mo siya) para in case na malasing ka, nandiyan siya para ihatid ka niya pauwi kasi may tiwala magulang mo sa kanya eh, "Pass pre, ihahatid ko pa ito." GANYAN SIYA ANO BA!

Na Jaemin

Na Jaemin na manliligaw mo means botong-boto magulang mo pt. 2. Sweet, caring, tapos palaging may dalang pagkain tuwing bibisita sa inyo. Eto yung manliligaw mo na may kotse kaya hatid-sundo ka palagi. Sinisigurado na nakapasok ka na sa loob ng bahay niyo bago siya umalis, tapos may "nakauwi na po ako <3" update kapag nakauwi na siya kasi ayaw niyang nag-aalala ka. Sa sobrang boto ng magulang mo sa kanya, hinahayaan na nila ikaw magpagabi kasama si Jaemin. Palagi kayong may roadtrip. Tatambay sa NLEX/SLEX stopover, bibili ng pagkain, tapos nakaupo lang sa kotse habang nagkekwentuhan, nag-aasaran, momol EME. 

Zhong Chenle

Zhong Chenle as your manliligaw means sobrang spoiled ka. Palaging may regalo para sa iyo, kung ano man ang gusto mo. Plushie sa Miniso, Sonny Angels or Smiski, bibilhan ka niya iyon. Madalas kasi kapag nakakakita siya ng mga cute na bagay, naaalala ka niya. Pipicturan niya tapos ipapadala sa iyo. Magugulat ka na lang binili na pala niya iyon para sa iyo. Si Chenle na parte ng varsity team ng inyong university kaya naman todo bigay kapag nandiyan ka para manood ng laban nila. Kikindatan ka kapag naka-score o kaya ituturo ka ALAM MO IYON, tapos binigay niya yung spare jersey niya sa iyo kapag tapos na ang uaap season YIEEEEEE. 

Park Jisung

Park Jisung as your manliligaw na napaka-mahiyain sa una. Noong una kayong nagkita ang awkward! Sa may ihawan kayo sa labas ng uni niyo napadpad tapos ang tahimik pero naglakas-loob naman siya na kausapin ka. Siya nagbayad sa first date niyo kahit na you insist na hati na lang kayo, tapos hinatid ka niya sa dorm mo o sa sakayan! Simula non, naging routine niyo na na hinahatid ka niya bago siya umuwi, tapos siya palaging may dala ng bag mo para hindi ka mabigatan SHET. Tapos si Jisung na mahilig na katawagan ka tuwing gabi, messenger vidcall man iyan o discord call, basta marinig niya lang boses, tapos mag-uusap kayo tungkol sa walang-kwentang mga bagay. HAYSTT!!

[izanapogi]

manjiro sano (mikey) as your filo boyfriend

clingy100x baby boy

SAyO LaNG kAKaLDaG

jowa mo na parang kulang lagi sa pansin o papansin lang talaga

momol deprived daw sya (fake news) kaya pagbigyan mo na

tiklop sa i love you mo

malaki tiwala nyo sa isa't isa kaya kunware lang yung silus mode nyong dalawa (krazy lambingan)

romantic sya kahit di masyadong halata, natutuhan nya yan kay shinichiro

babu talaga unang callsign nyo pero nakakalito kasi babu rin motor nya, kaya naging babi ka

"I love you babu" "sino samin" "yung motor" "ah ge" "mas mabaho utot mo kesa sa tambutso eh" " putangina mo ah"

[ynacks]

It's okay not to be okay.

Sobrang stuffy ng feeling ko lately, feeling ko nahuhuli na ako sa mga bagay-bagay like adulting. I kept overthinking it na parang hirap na ako matulog sa gabi kakaisip and nappraning din ako. Yung mga iniisip ko, "ah sila earning na pero ako nandito pa rin sa bahay, nagchichill lang." Pero wala eh, kung iisipin ko talaga and sa dumaan na 1 month, wala pa rin akong drive to work and to be an adult para makaprovide rin sa parents ko. Kahit gusto ko namang i-spoil sila with things, hindi pa rin talaga ako handa and alam naman siguro nila yun. Ang naaasikaso ko lang lately is yung hge ko for csc, nbi clearance and yung passport renewal. I think small steps na rin 'to papunta sa adulting which medyo naproud ako. Sinabi ko rin sa sarili ko na need ko talaga ng time para makapag-adjust and mabalik ko yung drive ko sa buhay (naburnout sa college: puro aral, strict parents, lack of freedom: to speak, and to unwind). End of the month nanaman and baby steps talaga para matanggap ko rin na hindi ko kailangang sumabay sa mga tao kung nauuna na sila sa phase na yun, gusto ko ring mamaximize muna yung comfort and rest ko habang hindi pa ako nagwowork + yung responsibility.

I've talked to my friends (yung mga real friends ko talaga: online + shs friends) and also, my partner. Doon ko lang siguro narealize na okay lang pala kung hindi ka okay at times; doon ko lang din naramdaman yung comfort na hindi ko kailangan i-pressure sarili ko magkeep up sa world. Baby steps lang talaga and tiwala sa sarili na kakayanin ko rin 'to eventually: for now, i really enjoy yung pagcreate ng safe space ko to share my feelings + pagmotivate sa sarili ko gumawa pa ng song covers. To my friends, and my partner: thank you so much sa walang sawang support niyo saakin. Love na love ko kayo sobra <3

[upismediacenter]

FEATURE: Hindi lamang pumpon ng mga salita: Pagtatampok ng akdang Pilipino

Sa nakalipas na labindalawang taon ko sa UPIS, marami na akong nabasang mga tula, sanaysay, dula, at kuwento para sa aming mga talakayan sa klase. Kahit na may pagkakataong tinamad akong basahin ang mga ito noon, lubos silang nakatulong sa paghubog ng aking perspektibo sa mundo, pati rin sa paghubog ng aking pagkaunawa sa Filipino. Bakit hindi natin balikan ang ilan sa mga nabasa nating akda sa paaralan bilang ehemplo ng mga kuwento’t tulang may saysay? Ano ba ang naibabahagi ng mga ito, na nagiging higit sila sa pumpon ng mga salita?

Babala: Dahil maaaring maging required reading ninyo ang mga akda sa baba, mag-ingat na lamang sa spoilers. 

“Ang Kalupi” Ni Benjamin Pascual (na maaaring mahanap sa librong “Ang Maikling Kathang Tagalog”, na may Dewey Decimal code na “899.7 A2 1954” sa High School Library)

“"Pasensya!" – sabi ni Aling Marta. "Kung lahat ng kawalang-ingat mo'y pagpapasensiyahan nang pagpapasensiyahan ay makakapatay ka ng tao.” 

Ang kuwentong ito ay tinalakay pa noong Grado 6 sa Filipino, ngunit nakatatak pa rin ang mga tema nito sa akin hanggang ngayon. Sinusundan nito ang naging alitan nina Aling Marta, na bibili sana ng panghanda sa gradwasyon ng kanyang anak, at Andres, isang batang nakabangga kay Aling Marta sa loob ng palengke. Matapos ang kanilang banggaan, nalaman ni Aling Marta na nawawala ang kanyang pitaka sa bestido, at napagtantong ninakaw ito ng bata noong sila’y nagkasalpukan. Binantaan at pinagmalupitan ni Aling Marta si Andres, hanggang sa sinubukan nitong tumakas papunta sa maluwag na lansangan. Sa kasamaang palad, nabangga si Andres ng isang sasakyan, at sinubukan ni Aling Martang magmalinis sa nangyaring aksidente. Sa huli, noong nalaman niyang kinuha lang ng kanyang asawa ang kalupi sa kanyang bestida, ay nawalan siya ng malay.

Isang mahalagang tema sa "Ang Kalupi" ay ang hidwaan ng mga mahihirap sa kapwa mahihirap, na kayang lumala sa puntong nawawalan ang mga ito ng tiwala sa isa’t isa. Ito ay makikita sa mababang tingin ni Aling Marta sa katayuan ni Andres, kahit na ang pamilya rin niya ay kasama sa uring manggagawa. Siya mismo ay nahiya sa kakaunting laman ng kanyang pitaka, kaya nagsinungaling siyang mahigit isang daan ang perang dinala niya. Napakasaya rin niya dahil magtatapos na ang kanyang anak sa hayskul, matapos ang matagal niyang paghihirap na matustusan ang mga gastos para sa matrikula. Si Andres naman ay pinagdudahan din ng mga pulis dahil sa kanyang maruming damit, at minaliit pa rin ni Aling Marta matapos ang aksidente, bilang pangatwiran laban sa kahihiyan at gulo na bubuntot sa kanyang pamilya, kapag nalaman na ng kanilang kapwa ang nangyari. Nakakalungkot na basahin ang mga salita ni Aling Marta, na piniling pagdiskitahan ang isang bata dahil alam niyang maaabala ang selebrasyon ng kanyang anak at asawa.

Maaaring may mga pagkakataong nahuhusgahan natin ang ating kapwa dahil sa naiiba nilang hitsura, karanasan, o estado sa buhay. Siguro ay nakabitaw na rin tayo ng maaanghang na salita dahil sa ating panghuhusga, ngunit nang matauhan ay pinagsisihan ito dahil hindi naman ito dapat maging dahilan sa pananakit ng iba. Hindi ba’t importante ang pag-iintindi sa ibang tao upang matuldukan ang mga hidwaan natin sa lipunan? Sa pamamagitan ng pagbasa ng akda, nabibigyan tayo ng kamalayan sa pagtrato natin sa iba, sa “trap” ng kawalan ng tiwala sa kapwang uring manggagawa, at nakikita natin na kailangan nating subukang mas butihin ang pakikitungo sa ating kababayan. Mismo ngang nanggaling kay Aling Marta– "Kung lahat ng kawalang-ingat mo'y pagpapasensiyahan nang pagpapasensiyahan ay makakapatay ka ng tao.” 

“Noli Me Tangere” At “El Filibusterismo” ni Jose Rizal [na maaaring basahin sa wikang Filipino sa Project Gutenberg: (Noli) (El Fili)] “Kapag may mga uban na po akong tulad ng sa inyo…at ginunita ang nakaraan at nakita kong gumawa ako alang-alang sa sarili lamang,  hindi ginawa ang magagawa’t nararapat gawin ukol sa bayang nagbigay sa akin ng lahat, ukol sa mga mamamayang tumutulong sa aking mabuhay, kapag nagkagayon po, magiging tinik sa akin ang bawat uban, at sa halip na ikaluwalhati ko’y dapat kong ikahiya!” - Isagani, El Filibusterismo

Sa aking paghihingi ng mga akdang nakatatak sa aking mga kaklase, madalas nilang nababanggit ang tambalan ng dalawang librong ito. Naiintindihan ko naman; mula Grado 9 hanggang Grado 10 ay pinag-aralan namin ang Noli at El FIli, at kahit na napakabigat ng mga ito kumpara sa ibang mga akda, puno pa rin ang mga ito ng sulyap sa buhay ng Pilipinas sa ilalim ng España, at tinatampok nito ang iba’t ibang aspeto ng korapsyon, mga argumento laban (o para sa) rebolusyon at kasarinlan, at ang ideyal na relasyon ng mga mamamayan sa kanilang mamumuno. 

Isang halimbawa ng mga talakayang ito ay ang Kabanata 15 ng El Filibusterismo, kung saan nakipagdebate ang karakter na si Isagani sa abogadong si Ginoong Pasta, tungkol sa kung dapat bang kontrahin ng masa ang gobyerno, pati rin ang paniniwalang hindi masusustentuhan ang sarili, kung ginawang bokasyon ang pagtulong sa bansa. Sa mata ng Ginoo, walang magagawa ang mga mamamayan sa mga desisyon ng pamahalaan, at mas mabuti pang hindi na ito subukan. Kahit na naniniwala naman talaga siyang maaaring magkamali at mang-abuso ang mga mamumuno, iginiit niya na ang kritisismo’t paghingi ng tulong mula sa kanila ay nagpapahiwatig na ang gobyerno ay palpak sa kanilang pamamahala. Kung titingnan natin kung bakit niya ito sinasabi, makikitang ayaw kasi nitong mapahamak at madamay sa madugong pulitika sa bansa, at mas kuntentong magsunud-sunuran na lang sa mga prayle upang mabuhay nang tahimik. Ngunit sa mata naman ni Isagani, hindi ito katanggap-tanggap na pamumuhay, at may karapatan ang bawat mamamayan–manggagawa man sila o Ilustrado–na magkaroon ng pakialam sa pagpapatakbo sa kanyang bayan. Ang mga nakaupo sa pamahalaan ay tao lang din, na kailangan ang suporta ng lahat ng pinamumunuan nila upang sama-samang mapaunlad ang estado ng Pilipinas. Talagang kinagiliwan ko ang mga sagot ni Isagani sa panlilito at paniniwala ni Ginoong Pasta, dahil nailagay niya sa salita ang sarili kong paniniwala tungkol sa ideyal na pakikisalamuha ng gobyerno at sa masa, at hanggang ngayon ay “relevant” pa rin ang kanyang pangangatwiran, lalo na sa magulong estado ng pulitika ngayon.

"Kung Ang Tula Ay Isa Lamang" Ni Jesus Santiago (na maaaring basahin sa Wordpress site ni Jacob Laneria)

“Pagkat ako’y nagugutom

at ang bituka’y walang ilong,

walang mata.”

Isang tulang mababasa sa ikalawang semestre ng Filipino 10, ang "Kung Ang Tula Ay Isa Lamang" ni Jesus Santiago ay tungkol sa hinaing ng isang nagugutom na persona, na nananawagan sa mga manunulat ng kanyang bayan na bigyan siya ng akdang may katuturan, at hindi lamang mga grupo ng salitang magaganda, ngunit walang makabuluhan na mensahe. Tumatak ito sa akin dahil nilalaman nga nito ang “sustansiya” na hinihingi ng persona, at nakakawili itong basahin. Sa loob ng 21 maiiksing taludtod, nabigyan nito ng boses ang masang nagugutom, na hindi kayang takasan ang kanilang kalagayan, at naubusan na ng kakayahang baguhin ito dahil sa kawalan ng pangunahing pangangailan, tulad ng pagkain. Klaro rin ang panawagan ng tula sa mga manunulat na makakabasa nito, gamit ang “sarili” nilang paraan ng pagpapahayag–gamit ang malikhain, ngunit malungkot na imahen ng nagugutom, at intensyunal na sukat at tugma. 

Sa huli, ang tanging hinihingi ng “Kung Ang Tula Ay Isa Lamang” sa mga mambabasa nito ay kanilang pagiging mulat sa estado ng lipunan. Kahit na mahirap mabuhay sa panahon ngayon, hindi maaaring malunod lang tayo sa “escapism,” o sa magagandang bungkos ng salitang nagpapagaan sa ating loob. Kung hindi natin kayang magbigay ng pantustos o pagkain sa ating kapwa, kailangan pa rin nating gamitin ang ating makakaya upang makapagbigay-alam, makapagpalalim ng perspektibo, at mahikayat ang ating mga kababayan na umaksyon. Ito ang sustansiyang makakapagpabusog at makakapagpaunlad sa ating lipunan.

Sa ating pang-araw-araw, sanay tayo sa palitan ng mga salita sa klase, sa pagko-commute, at sa pagbili ng ating pagkain sa eskwelahan. Ngunit gaya ng pinakita rito, hindi lang dito ang hangganan ng kanilang gamit. Hindi lang sila ginagamit sa pang-aliw, o sa “escapism,” o paghahabol ng word count sa sanaysay, kung hindi sandata ng manunulat sa pagpapamulat ng ating mata, sa panghikayat sa ating pag-aksyunan ang ating mga paniniwala, at sa pagpapakita na may boses tayong lahat na maaari rin nating gamitin para sa makabuluhang pagbabago sa lipunan.

//ni Eushieka Agraviador

[jezawitha-z]

I burst into tears last night when I opened up to him about something that has been bothering me for some time now.

Last month pa ata na gusto ko kausapin si tita (her mom), about something related sa past and wants her POV, or siguro baka gusto ko lang ng someone to vent out. Ganun ka komportable na gustong kausapin si tita dahil she really treat me like her own daughter at lagi nya nga sinasabi dahil wala syang anak na babae. Ultimo mga classy na damit nung kabataan nya na naitago ng maayos, binibigay nya sakin ngayon and she's very happy to see how it fits me well. There's a time na si tita, tito at ako lang kasama nagsimba since nagtake si Ey ng exam that day. After church, pumunta kami sa isang resto for lunch. Buti nalang may card payment doon kaya ako na nagbayad as a simple gesture of gratitude.

Kapag napapasyal ako sa kanila, we always talked about things and sya bilang panganay din sa magkakapatid, nakakarelate kami sa isa't-isa. Her words of wisdom are something to keep. Kapag naiisip ko na kausapin sya personally about dun sa nagbobother sakin, I just can't find a good timing.

Not until last night. I wasn't able to open up sa mama nya but directly na sa kanya. I always have this fear sa future na baka it turns out na ganto ganyan, but at the same time may tiwala naman ako sa kanya. Sobrang smooth naman ng relationship namin so far at natrigger lang talaga nung nakaraan when our mutual friend brought it up again. They're happy for us, and I know this mutual friend just protecting me because they know kung gaano din yung pinagdaanan ko nung naghiwalay kami nung ex fiancé ko. Lagi nya sinasabi nya ayaw na kasi maulit yung dati knowing na may past issue din 'tong present at ayaw ako makitang masaktan ulit which is I really appreciate.

"I understand naman marsyy. Pero wala na rin. Isa na yun sa tinanggap ko sa kanya bago pa man lahat. We're also open about it naman napapagkwentuhan and parehas na din kaming naging mas better ngayon parehas from our shortcomings sa past namin. I accepted him wholeheartedly and siguro kung di ko man tinanggap, di ko malalaman how better he becomes pala. Thanks marssyyy i know and understand your concern and i highly appreciate you. I know you're just protecting me na di na maulit yung dati. I know people is capable to change for a better at syempre if they learned from their mistakes. Alabyyyuuu 😘"

Some verbatim that I sent to her that time. I am not perfect either and I make mistakes. I don't want them to judge him base sa past nya, sa mistakes nya. We're already moving forward and learned from our mistakes. I became better after the breakup, and he also did. May mga tao talagang dadaan sa buhay natin para magbigay ng saya at lesson.

We know our truth at mas alam ko yung past nya kaysa sa kung ano lang ang alam nila. Di ko na rin naman kailangan i-explain sa kanila lahat ng yun. Kung alam lang nila kung gaano ako naging mas better, kung paano ko narestore yung feminine side ko, kung paano ka naging mas understanding, at kung paano ako alagaan at mahalin ng tao na to, baka mas maintindihan nila kung bakit sya.

Wala ng mas sasaya pa sa puso ko kung gaano sya kamahal ng pamilya ko, gaya ng kung paano ako mahalin ng pamilya nya. I'm blessed to find someone na family oriented din.

I always pray for happiness and peace for everyone, especially for those from the past who were involved mapa sakin man o sa kanya.

[kimhortons]

saw this book sa mini library sa pantry ng office. after namin mag lunch, nag browse ako ng books then this one caught my attention. when i turn the pages nakita ko yung title na “you are who you eat with” medyo sumakto haha kaya hiniram ko. di ko pa natatapos but i plan to read more kaya inuwi ko. nagbabasa lang kasi ako pag break time or hindi na ako tambak ng task, and i think i need this since about workplace friendships pala ito. hehe

lately kasi madalas na talaga ako mag isa kumakaen, or mas nakakasabay ko yung mga new hires sa team namin kesa sa mga matagal na sa team. and lagi ko naman nababanggit dito na may issue talaga ako sakanila. haha. ayaw ko na maassociate sa mga katoxican nila, pansin narin kasi ng ibang team kaya di na talaga ako sumasabay sakanila, at kahit minsan sa pantry din sila kumakaen, i make sure that they’re not sitting at my table. lol.

this also made me think if anong klaseng /work/ friendship ba yung meron ako kay z—since kami ngang dalawa yung pioneer and used to be partners sa lahat before siya magkaron ng position. parang may wall na kasi simula nung nadamay yung friendship namin sa mga issues ng mga gen z ers sa team. mas lagi niya silang kasama mag lunch at umuwi kaya parang nag hehesitate narin ako mag tiwala sakanya. though, i still do kasi sila lang naman ni jc yung mostly na pagkakatiwalaan ko talaga sa office even outside.

lagi nalang kasing reklamo sa management pinag uusapan nila, e okay naman ako mag trabaho ng tahimik, hindi naman din ako pinapakialaman ng manager namin so ayoko nalang talaga makisali sa mga issue nila. tuwing may naririnig lang silang reklamo or sumbongnsa manager feeling ko ako yung hinala nila kahit hindi naman ako since di nga ako nakikijoin sakanila, kumbaga kung iisipin nila may “traytraydor” daw sa team, ako yung first na pag hihinalaan nila, ang petty na nakakatawa nalang haha.

so far, i think i’m doing good sa hindi pakikihalubilo sakanila and i like it very much. haha. basahin ko nalang ‘to at baka may matutunan pa kong tips how to deal with these people. hehe anyway, if anyone here have read this, tell me if it’s worth it ba. pero kahit naman hindi baka tapusin ko parin kahit hindi talaga ako nakakatapos ng book haha.

[aestherin]

Look, pls yes i want a LITTLE🤏🏻🤏🏻 XIAO AND Y/N MOMENT BUT PLS SANA NAMAN OUR BABY SCARA WON'T GHOST US LIKE HE DID BEFORE FINDING OUT WE'RE KAZUHA'S SISTER LMAOOO

DI YAN, TIWALA LANG MAGTIWALA KAYO SAKIN 😌 u guys will prob like how scara will react hehe ^^

[scramboileditlog]

2015 ko pa ginagamit tong oto ko at ini-expect itong new license plates na white. Yung mga lumang oto paid these upon their vehicle registration nung year na ini-standardized yung white license plates, hindi exclusive yun sa brand new vehicles tapos ngayon lang naging available yung akin. 🙃

Dekada hinintay ko tapos sasabihin ni crush di ako pasensyoso. Jk, di ko alam kung matutuwa ako na ready to claim na siya or maiinis kasi ngayon lang siya naging available.

Di rin ako kampante kasi di ko pa nakukuha, baka mamaya di pa pala talaga available at system error lang. Mas may tiwala ako sa kapalpakan ng mga to kesa sa pagiging reliable eh.

[gudenough]

When Hard Work Pays Off | January 7, 2025

Maaga akong pumasok sa office today. Alam mo yung feeling na parang ikaw yung tagapagmana ng kumpanya? Ganun ako kaexcited. Pero syempre, hindi mawawala ang aberya, nagloko yung Outlook ko habang nagsesend ako ng team report. Napilitang akong pumunta sa IT, at ang simple lang pala ng solution. Nakakainis, pero at least naayos din agad.

Medyo kinakabahan ako kanina kasi nga madaming wala, so parang kailangan kong magstep up. Pero ayun, naging maayos naman lahat sa huli. Nagcongratulate pala sa akin ang manager ko for my December achievement. Honestly, di ko inexpect, pero solid confidence boost yun. Napaisip tuloy ako, kapag talagang gusto mo yung isang bagay at trinabaho mo nang maigi, eventually maaabot mo rin.

Minsan, nararamdaman ko na kulang ang tiwala ko sa sarili ko. Parang okay lang maging average. Pero nung nakikita ko yung mga kaibigan ko na ang daming naaachieve, napatanong din ako, “Kaya ko rin kaya?” Ngayon na ako naman ang nakaachieve, narealize ko na kaya ko pala. Ang mahalaga, manatiling humble at gawin ang trabaho nang may excellence at integrity.

Masaya ako kasi masaya rin yung mga tao sa paligid ko para sa akin. It’s a good reminder na minsan, ang kailangan mo lang ay maniwala sa sarili mo at mag-effort. This is definitely a core memory for me, na kaya naman pala, basta magsikap ka. Good job, self.

[patheticgirl29]

spoilers naman 🥺🥺🥺🥺🥺

ihh nabigyan na kita pero sigi kahit konti lang,,,, malapit na labasan si wony oomf tiwala lang!!!!HAHSABHW

[peryodismo2425]

‘Si Kuya!’: Mga Bayaning Nakaasul

Ni Rima Millora | Nobyembre 9, 2024

Pagpasok sa paaralan tuwing umaga, isang malinis at maayos na silid-aralan ang nadadatnan ng mga mag-aaral at guro ng UPIS. Mararamdaman ang preskong hangin mula sa mga bukas na bintana, at rinig ang ingay ng busina ng mga nagmamadaling kotse sa Katipunan. Nakalinya muli ang mga upuan, sinkintab ng perlas ang pisara, at walang naliligaw na wrapper o papel sa sahig. Araw-araw, nawawala ang bakas ng mga pangyayari ng kinalaunan, na tila mayroong dumaan na superhero na nagbalik ng kaayusan sa siyudad pagkatapos ng matinding labanan ng papel, ballpen, at isip. Ngunit, kilala ba natin ang mga mukha at kwento sa likod ng mga kamay na naglalampaso, nagwawalis, at naghahanda ng ating mga silid-aralan araw-araw?

Tuwing may kailangan, ang kulay asul na uniporme ang ating hinahanap–ang kulay ng responsibilidad, tiwala, at kapayapaan. Suot ang kanilang asul, minsang lila, at minsang berde na uniporme, masipag na nagtatrabaho araw-araw sina Kuya Noe at Kuya Ricky, kasama ang iba pang mga custodian natin upang mapanatili ang kalinisan ng gusali at mga silid-aralan sa loob nito. Sila rin ang nag-aayos ng mga kagamitan tuwing mayroong mga pagdiriwang. Nagsisilbi silang mga tagong bayani na minsanan lang napapasalamatan at kadalasan, hanggang tango o ngiti lang nating kinakausap.

Ang bayani ng unang palapag!

Sa likod ng mga locker na nakapwesto sa tapat ng silid ng Departamento ng Araling Panlipunan, madalas makikita si Kuya Ricky Orio, o mas kilala bilang Kuya Ricky. Isang dekada nang nagtatrabaho at nananatili sa UPIS si Kuya Ricky bilang isang custodian.

Bilang isang miyembro ng ahensya ng mga janitor, hindi raw sila sigurado kung saan sila madedestino ng kanilang trabaho. Parang isang liga ng mga superhero, nag-landing dito si Kuya Ricky isang araw upang ibalik ang kaayusan sa paaralan. Ang ahensya ang bahala sa pagtakda sa kanila sa isang lugar o institusyon, ngunit, nagpapasalamat si Kuya Ricky na napunta siya rito sa UPIS.

Sa paggawa sa araw-araw, nakatuon lamang si Kuya Ricky sa kanyang trabaho at dumidikit sa layuning makatulong sa paaralan. Bago raw siya magkaroon ng sariling pamilya, nagsilbing inspirasyon ni Kuya Ricky ang kanyang mga magulang, lalo na bilang isang bunso na may pitong kapatid. 

Sa kasalukuyan, siya na ang tagapagtaguyod ng kanyang pamilya, na binubuo ng kanyang asawa at kanilang dalawang taong gulang na anak. Sila na ang motibasyon ni Kuya Ricky na magpursigi araw-araw, sa kabila ng pagod na dala ng kanyang trabaho. 

Ang bayani ng ikaapat na palapag!

Dating naka-istasyon sa gusali ng 3-6 si Kuya Noe Denosta, o mas kilala bilang si Kuya Noe. Ngayon, madalas na siyang mahahanap sa ikaapat na palapag ng Katipunan Wing, ngunit kung minsan, makikita mo rin siya sa unang palapag. Nagsimula siyang magtrabaho bilang isang custodian sa UPIS noong 2016, mula sa pagiging construction worker nang walong taon.

Sinubukan ni Kuya Noe na pumasok sa isang ahensya pagkatapos magtrabaho bilang isang non-contractual na construction worker mula 2007 hanggang 2015. Noong simula, hindi raw sanay si Kuya Noe sa uri ng trabaho na kailangan niyang gawin sa UPIS dahil mabigat na konstruksyon ng mga bahay ang nakasanayan niyang gawin. Nangangalay raw siya sa pagwawalis at hindi sigurado kung saan magsisimula sa paglilinis. Sa kabila ng paghihirap, walang bayani ang hindi marunong makibagay sa anumang bagong lugar! Paglipas ng panahon, nasanay na rin siya sa trabaho ng mga custodian. 

Silang dalawa ng kanyang asawa ang nagtataguyod ng kanilang pamilya at nagpapaaral sa kanilang apat na anak; isang nasa Grado 6, isang nasa Grado 10, isang nasa Grado 11, at isa pang nasa unang taon ng kolehiyo. Sila naman ang inspirasyon ni Kuya Noe na ngumiti at magsumikap sa araw-araw.

Kawani, Kasama, Komunidad

Kadalasang kilala sila ng mga estudyante sa mukha, ngunit hindi laging kinikilala sa kanilang mga pangalan. Sa karanasan ni Kuya Noe, nakakasundo at nakikilala niya pa raw ang mga estudyante noong nasa Grado 3 pa lamang sila. Subalit sa paglaki, ngayong nasa high school na, hindi na sila nakakapag-usap lampas sa mga kaway at tango, malumbay niyang kwento. 

Kulay ng kalungkutan man ang asul, hindi ibig-sabihin nito na nag-iisa sila sa pagharap ng ulan. Bilang mga kapwa-custodian, sila-sila na rin ang nagtutulungan at nagmamalasakit sa isa’t isa tuwing mayroong kailangang gawin. 

“Kami-kami lang dito, eh. Walang ibang magtutulungan kundi [kami] lang mga custodian,” sabi ni Kuya Ricky. 

Lampas dito, nakikihalubilo rin sa mga custodian ang mga miyembro ng Opisina ng Administrasyon. Tuwing mayroong pagdiriwang o salusalo, isinasama ng mga kawani ang mga custodian rito. 

“(Nag)papasalamat din ako kasi kasali kami,” ani ni Kuya Ricky.

Lagi tayong nakakarinig ng mga kwento ng bayani at superhero mula sa ating mga aralin, nang hindi inaalala ang mga bayaning nakakasalamuha natin sa paaralan. Sa araw-araw na pinakikinabangan natin ang serbisyong inaalay ng ating mga custodian, nararapat lang na kilalanin, respetuhin, at pasalamatan natin sila. Sa kabila ng pagiging abala nating lahat sa ating mga kurikular na mga gawain, huwag nating kalimutan ang mga bayaning nakasuot ng asul, na nagpapagaan at nagpapabuti ng ating mga araw sa pamamagitan ng paninigurado na natatamasa natin ang ating karapatan na makapag-aral sa isang malinis, ligtas, at maayos na paaralan.

[artemicia]

🍃 Ang ganda ng feedback ni Teacher Joy sa session nila ni Harvey today. Malayo pa pero malayo na rin narating namin lalo sa behavior niya. Minsan nag-aalala pa rin ako na hindi pa siya nakakasabay sa ibang bata pero lagi kong iniisip na kakayanin niya rin ang mundo in his own time. May tiwala ako sa anak ko kaya hindi ko siya pipilitin sa hindi pa niya kaya. Sa ngayon ise-celebrate ko lahat ng small milestones at achievements niya.

🍃 Nakakatulog na rin ako ng maayos sa gabi, mga ilang araw na rin na ganito. Hindi na ko inaabutan ng umaga. Ang sarap sa pakiramdam. Kaso yung asawa ko naman yung medyo hirap kasi graveyard shift siya kaya madalas sabi ko umidlip siya habang naghihintay kami kay Harvey. Kanina 3 hours yung session kaya nagpahinga lang kami sa sasakyan.

🍃 Ang ganda ng libro ni Rachel. Hindi ko akalain na mage-enjoy ako kasi hindi ko hilig yung ganitong genre.

🍃 Naisip ko na habang naghihintay sa first presentation sa’kin ng branding, aayusin ko muna ‘yung backend ng business ko. BUSINESS?! Gusto ko maging smooth lahat mula sa discovery call hanggang sa onboarding at pag-send ng contract.

🍃 Kanina pala nag-steak kami sa Blake’s pero sa sasakyan lang kami kumain. Niyaya nga ako ng asawa ko na punta na lang doon sa restaurant kaso sabi ko ayoko. Siya na agad nagsabi na lowbat ang social battery ko at ayoko sa maraming tao. Gusto ko ‘yon na gets agad niya ako. Saka gusto ko muna sa tahimik kasi feeling ko mababadtrip ako sa ingay ng dami ng tao.

🍃 Naiisip ko rin na tulungan ‘yung kapatid ko sa pagbuo ng work PC niya para makapagsimula na siya mag-apply. Gusto ko kako tulungan siya habang kaya ko pa tumulong. Pinag-VA course ko rin siya kasi nahihirapan ako kapag ako lang ‘yung mage-explain. Parang hindi ko mapapaliwanag maigi kaya minabuti ko na lang na bilhan siya ng course.

🍃 Wala munang budol hanggang sa December kasi gusto ko marating ‘yung target kong ipon bago mag-2025. Tigil muna sa pagiging gastadora. Hahaha.

Ang bilis-bilis ng November. Anong nangyari. 🥲