artemicia

[artemicia]

Ang hirap din talaga ng engagement, no? Yung di mo tantiya yung kausap mo. May finofollow kasi akong foreigner na VA tapos nakita ko sa stories niya na nasa Palawan siya ngayon, tapos taga-Ireland siya. Parang na-excite ako makipag-connect kasi kung sakali parang baliktad naman ang mangyayari na ako naman ang pupunta doon.

E di binoka-boka ko siya. Tapos reply niya lang, thank you. Parang alam mo yon, pahiya konti bukas bawi yung feeling. 🥲

[artemicia]

Healthy healthy-an ang peg ko nitong nakaraan, naisipan ko ulit bumili ng mga paborito kong mani para yon na lang snack ko kako kapag nagwo-work. Favorite ko talaga pistachio saka kasoy. Naaalala ko kapag napupunta kami sa upper Antipolo, lagi akong nagpapahinto sa mga bilihan ng kasoy.

Ngayon may nakita akong store sa Shopee na nagtitinda ng iba’t ibang mani. Dinagdagan ko na ng roasted pumpkin seeds saka dried apricots yung binili ko. Ang problema mahilig din talaga mga kapamilya ko sa ganito kaya ubos agad yung binili ko. 🥲

[artemicia]

Medyo di ko alam kung maiinis ba ko o matatawa na lang dito sa kaibigan ko na nangutang sakin. Maliit lang naman inutang niya, yung alam kong kaya ko naman nang hindi singilin kasi mahirap din talaga yung sitwasyon niya as a single mom tapos may autism din yung anak niya. Yung tatay ng anak niya parang sperm donor lang ang peg kasi walang ambag na.

Ayun nga, nagipit siya tapos nangutang sakin e di pinautang ko naman kasi nga inaalala ko rin yung anak niya. Tapos sabi ko sa asawa ko di ko na rin naman sisingilin.

Kaso iba pala talaga kapag yung maririnig mo sa kaniya na bibili siya ng iPhone tapos chinat pa ko na nato-torn daw siya??? Tinanong ko nga kako kung kaya ba niya at hindi ba siya magigipit kasi kailan lang nung nangutang siya dahil wala na silang panggastos tapos ngayon bibili ng iPhone.

Hulugan naman daw ng 3 gives. 🙃

Di ko na kinontra. Pero di na siya makakaulit. Hahaha. Muntik na umunat buhok ko sa kaniya.

[artemicia]

Share ko lang mga recent budol ko sa sarili kasi dumating na lahat galing Shopee. Baka sakali lang na may mabudol din ako dito. Hahaha!

Medyo rough ang skin ko kasi may keratosis pilaris ako tapos visible siya sa arms ko at ito na siguro yung pinakamalaking insecurity ko kasi halata siya dahil maputi ako. One time may kinakausap ako tapos nakatingin siya sa braso ko na sobrang kina-conscious ko talaga. Wala eh, nasa lahi rin namin talaga yung KP. Kaya bumili ako ng Amlactin kasi medyo nagiging less visible daw yung KP.

Tapos bumili rin ako ng glycolic acid body wash at scrub para sa mga araw na gusto ko mag-deep cleanse ng katawan.

Pagkatapos ko gumamit nitong body wash, gumagamit ako ng shower oil para hindi ako mag-dry saka sa totoo lang ang baho ng glycolic acid. Hahaha. Pansin ko ang smooth ng balat ko kapag ganito yung combo, tapos hindi lang siya yung parang feeling kapag nag-lotion ka na nakaangat yung smoothness na kapag nabasa ka ng tubig, wala na. Hindi siya ganon. Naisip ko nga ganito pala talaga yung mga nag-iinvest sa medyo mahal na body care, ano? Sulit pala talaga.

Bumili na rin ako ng bagong facial cleanser kasi naubos na yung gamit ko. Naisip kong bumalik sa Sulwhasoo kasi na-try ko yung maliit nito noon tapos okay naman siya, hindi nakaka-dry saka ang linis ng pakiramdam pagkatapos.

Yung sa Lush nabudol lang ako sa Tiktok kasi sobrang bango raw saka amoy desert. Hahaha. As a gourmand girl, nabudol agad ako pero ang saya kasi ang bango nga! Tapos amoy na amoy ko sa buhok ko kapag nilagay. Parang maganda siya kapag may biglang nag-prito sa bahay kasi hindi kakapit yung amoy o kaya kapag nag-samgyup ka. Subukan ko nga minsan na mag-samgyup tapos maglalagay ako sa buhok, tingnan ko kung hindi mangangamoy yung buhok ko. As conditioner, sakto lang siya. Mas malambot pa rin sa buhok yung leave-in conditioner ng Luxe Organic, nate-tame niya yung buhaghag ng buhok ko.

Ayun lang naman, hahaha!

[artemicia]

Natutuwa ako kasi may dalawang nag-DM sakin tungkol sa content ko. Yung isa SMM din siya tapos kakwentuhan ko, sabi ko nga feeling rusty na ako kasi ang daming bagong SMMs ngayon. Tapos ayan yung reply niya.

Tapos yung isa naman lead gen specialist siya na nagreply sa story ko tungkol sa recent content ko.

Hindi ko alam kung bakit pero yung work ko talaga yung pinakanahihirapan akong gawan ng content. Hahaha! Kaya nung sumali ako ng content challenge two weeks ago, sinikap ko talagang matapos yung 5 days tapos simula no’n, tinuloy-tuloy ko na yung mga na-pick up ko sa challenge na hindi nga dapat sobrang promotional o salesy ng content mo, kailangan din talaga mag-shine yung personality mo o ikaw as face of the brand.

Gusto ko rin talaga mahasa pa yung storytelling sa content tapos yung tone ko, casual at light lang. Ayoko nung corporate speak o panay jargon.

Tapos yung content strategist na gumawa nung challenge, pansin ko hindi siya gumagamit ng hashtags o keywords sa mga post niya. Ang galing lang kasi na-feel kong ganon siya ka-confident sa skills niya na di niya kailangan pa ng visibility. Hindi nga rin ganon karami followers niya pero parang hindi siya bothered. Gusto ko maging ganon ka-confident i-sell yung sarili ko sa dream clients ko.

Hintayin ko lang matapos yung rebrand ko, major revamp ako for 2025. 💪🏼

[artemicia]

Hindi ako palabasa ng mga ganitong libro kasi feeling ko ang aggressive lagi ng atake eh hindi talaga ako ganon in real life.

Pero excited ako simulan ‘to kasi matagal ko nang finofollow si Rachel P. saka feeling ko siya yung gusto kong maging mentor kasi nanay din siya. Isa sa mga pundasyon niya rin yung magiging buhay ng mga anak niya kung bakit siya nagtayo ng business.

Ang ganda rin agad ng umpisa ng libro tapos parang naririnig ko pa yung boses niya habang nagbabasa. Hahaha!

[artemicia]

May napanood ako sa Tiktok na nagka-disco call siya kasi may nakapanood ng live niya habang nagwo-work siya. Sabi nung kausap niya, ang ganda raw ng workspace niya at ang aesthetic.

Parang na-validate (hindi ko alam kung ito ba yunf tamang word) yung feelings ko, yung sama ng loob ko sa mga nangyari kaya napunta kami sa sitwasyon na kailangan namin iwan yung bahay namin.

Hindi ko alam kung pinagtatawanan ba nila ko dito sa tuwing sinasabi ko na wala akong maayos na setup, hindi tuloy ako makapag-record ng kahit timelapse man lang habang nagwo-work, o kaya picture ng desktop, kahit yung video na pakape-kape lang habang nagta-type.

Pinakita ko sa asawa ko kanina yung video na yon tapos in-explain ko sa kaniya na kaya ako parang nagluluksa sa mga bagay na nawala sa amin kasi yung mga ganong pagkakataon, nawala na rin sakin. Biruin mo, makakabingwit ka pa ng potential client dahil sa nakita yung workspace mo.

Kasi di ba nga sabi nila, yung bahay mo, reflection yon sayo. Kung yung kusina mo magulo o malinis, reflection yon kung gaano ka raw ka-ready tumanggap ng mas malalaking blessings. Tapos siyempre ganon din yung workspace mo. Malamang nakita nung potential client na maayos siya magtrabaho kasi kita pa lang sa setup niya na malinis at maayos siya.

Ngayon parang squatter lang yung setup ko kasi hindi naman namin bahay to. Gustuhin ko man pero hindi ko mapaganda o mapaayos man lang kasi wala naman kaming karapatan, saka ang dami namin nagsasama dito.

Minsan triggered pa rin ako eh pero kaya ko na i-handle. Hindi ko na rin siya inaaway na hindi niya pinaglaban yung bahay at lupa namin sa mga nang-angkin. Pero di ko pa rin maiwasan na sumama yung loob o kaya yung feeling nga na parang nagluluksa.

Sana sa susunod na season ng buhay namin kung matuloy man kami doon, kahit maliit na space lang pero yung maaayos ko saka mapapaganda. Balak ko pa rin ituloy yung pagiging VA/SMM ko kahit nandoon na.

[artemicia]

Sumali rin pala ako this week sa Break The Block Challenge nung isang content strategist sa Instagram. Finollow ko siya kasi ang light lang ng content niya, saka in fairness, napakasoft selling. Ni hindi ko siya nakikitang gumagamit ng hashtags para sa maximum reach. Ibig sabihin din ganon siya ka-confident sa services at sa audience niya.

Na-late ako gumawa ng content nung Day 1 tapos feeling ko di siya ganon kaayos. Baka ulitin ko yon at some point since naka-save naman sakin yung prompts na binigay niya sa group. Bumawi ako sa Day 2 kasi pinagawa kami ng content na more on personal stories, BTS, saka magsho-show na relatable kami.

Nahirapan din ako dito kasi wala akong magamit na videos kasi puro si Harvey laman ng telepono ko. Hahaha! Napagamit tuloy ako ng stock video na lang. Umorder na ko sa Shopee ng tripod na may maliit na ilaw para makagawa rin ng pang-Reels. Gusto ko rin sana nga mag-voiceover na lang pambawi kaso ang lakas naman ng ulan.

Sana kapag nagkaroon ulit ako ng client, yung masipag mag-film ng B-roll niya. Ang saya rin talaga kasi manood ng mga ganon kaya gets ko na kung bakit yon talaga ang labanan ngayon. Kailangan talaga mag-shine ng personality mo, hindi lang yung skills mo para ma-attract mo rin yung dream clients mo.

Ayoko na magkaroon ng kliyente na hindi kami aligned. O kaya yung pumapangit yung ugali kapag bigla siyang na-stress o may mali kang nagawa na pwede pa naman itama. Saka ayoko na rin ng barat. Hahaha!

[artemicia]

Medyo nao-overwhelm na naman ako sa mga plano ko sa buhay. Gusto ko kasi talaga na maging ready sa 2025 at maka-close ng premium client pa. Naisip ko mag-rebrand, ayusin yung Canva website ko, pagagandahin pa yung copy para mas lalong maka-attract, i-refine pa lalo yung offer ko na gagawin kong dalawa lang, isang high at low ticket para hindi rin nakakalito sa potential clients.

Medyo malungkot lang din ako na bukod sa asawa ko, wala akong masyadong kaibigan na mapagsasabihan ng mga ganito maliban lang kay Faye. Wala rin kasi akong masyadong kaibigan na freelancer eh. Ngayon ko nararamdaman na gusto ko pala ng support system din saka kabatuhan ng mga idea, yung may suggestion din saka input sa mga ginagawa ko.

Hindi ko rin alam kung saang platform na naman ako magfo-focus na mag-show up. Ang hirap din talaga sa Instagram pero alam kong gold mine doon kasi yung mga nakikita ko ngang Lead Gen Specialist, doon lang nakafocus eh.

Sana magkaroon din ako ng mga kakilala na VA/SMM tapos pwede ko rin maging kaibigan IRL.

[artemicia]

Sabi ko sa asawa ko may sasabihin ako sa kaniya at wag niya kako akong pagtatawanan. Sabi ko nararamdaman kong gusto ko pa mag-anak.

Lately kasi ang lakas ng baby fever sakin, lalo na kapag ino-observe ko yung asawa ko at nakikita ko kung gaano siya kabuting asawa at tatay, nafe-feel ko yung gusto ko pa sana palikihin yung pamilya namin. Gusto ko magkaroon ng mga anak na lalaking kasing buti niya.

Kaso sabi ko noon pa man na hindi ko na susundan si Harvey. Gusto ko kasi mabigay lahat ng pangangailangan niya. Iba rin yung atensyon na kailangan niya bilang may ASD siya. Ayoko rin mag-anak para lang “may kasama” siya tulad nung sinasabi ng mga matatanda, o na baka mas maging maayos daw siya kasi magkakaroon siya ng kalaro at kasama na bata.

Ang unfair naman no’n sa magiging kapatid niya, kasi naiisip ko na kailangan niyang maintindihan sa murang edad na iba yung needs ng kuya niya at na at some point, baka nga madalas pa, kailangan niyang magparaya. Ayoko rin magkulang sa pagmamahal kay Harvey kung sakali kasi noon pa man din pinangako ko rin na ibubuhos ko sa kaniya lahat ng pagmamahal at aruga na hindi ko na nakuha simula nung dumami kaming magkakapatid.

Kaya nitong mga nakaraan nalulungkot ako kasi kailangan ko i-let go yung hiling ng puso ko na yon. Sabi ko na lang din na medyo matanda na rin kasi kami, tapos ang hirap na babalik ka sa Day 1 ng pagaalaga ng sanggol. Sa setup namin, parang hindi na namin kakayanin lalo na’t pareho kaming may trabaho.

Buti na lang may mga alaga rin kami kaya kahit paano napupunan din yung kirot ng puso ko ngayon. Binibiro ko nga siya, sabi ko kuha pa ako ng isang pusa tapos Casper naman ipapangalan ko para Pepper, Jasper, at Casper silang tatlo na mga alaga namin. Hahaha.

[artemicia]

Ang hirap maging panganay, tapos ganito pa yung pagkakagawa sa akin na ang dali kong maka-sense kung may mali ba sa paligid ko, kung may namumuong conflict kahit walang nagsasalita, yung kahit maliit na bola pa lang siguro ng negative energy na papukol sa akin, o kaya yung nababasa ko na agad kung anong susunod na mangyayari.

Hindi ko alam kung may tawag ba doon. Wala lang, ang hirap lang. Sana pwede ko ma-turn off yung switch ko para kebs lang ako sa mga taong hindi naman pala ako ganon kahalaga sa kanila kasi ang hirap din ma-feel na hindi man lang pala naiisip yung mararamdaman mo. Mahalaga lang yung mararamdaman nila.

[artemicia]

Sa susunod na mga kaibigan ko, ayoko na ng tsismis. Ayoko umikot yung pinaplanong meetup kasi may mga pending na tsismis na kailangan pag-usapan. Ayoko na pag-usapan yung buhay ng iba lalo na kung yung taong yon eh hindi naman mapagtatanggol ang sarili niya kasi wala siya sa harapan. Ayokong ma-stuck sa ugaling high school na puro patalikod ka tumira, tapos kapag kaharap mo na yung tao ni hindi mo naman kaya ng confrontation.

Gusto ko ng mga kaibigan na totoong mamahalin ka saka hihilahin ka pataas. At saka yung sasabihan ka kapag may maling nakikita sayo kasi magpakatotoo tayo, hindi mo naman din laging nakikita yon sa sarili mo. Gusto ko maging better person at friend, kaya sana yung mga magiging kaibigan ko ganon din.

Alam ko namang may seasonal friends lang tayo pero gusto ko na kasi maging permanent sa iba. Gusto ko yung makakasama ko nang matagal hanggang sa tumanda kami.

[artemicia]

Nag-inquire ako kagabi sa isang local branding studio(?) kasi gusto ko next year mag-relaunch ng SMM services na mas plantsado ang lahat at mas mukhang professional yung business IG ko kaya gusto ko magkaroon ng logo na hindi DIY sa Canva (kasi pwede ka rin magkaproblema sa rights) saka ng official brand colors at fonts.

Nasa 15k yung basic brand essentials tapos may payment plans naman. Iniisip ko mag-invest sa katapusan o kaya next month para tuloy-tuloy na rin ako sa paggawa ng content. Gusto ko maging goal talaga next year na makakuha pa ng isang premium client tapos mabigay ko na lang sa kapatid ko yung mga small project ko.

Sana makaipon ako agad kasi excited din ako mag-rebrand. ✨

[artemicia]

Ang hirap din talagang tulungan ng client na matigas ang ulo saka yung hindi tanggap na hindi niya alam lahat.

Yung pinakamatagal ko kasing client, business coach talaga siya pero ang kinukuha niyang mga kliyente, pang socia media marketing. Tapos sa akin niya pinapasa yung paggawa ng sample content at newsletter.

May gusto siyang mabingwit na big time client kaya pinapagawa niya ako ng content at pinipilit niya akong maging “creative”. Eh sa apat na taon namin, ang intindi niya sa creative eh yung magaganda saka malaro yung graphics. Yung target niyang kliyente, financial group. So paano ko gagawin yon eh dapat professional at elegant nga ang graphics kapag ganon.

Sabi ko rin sa kaniya, wag siyang dumepende sa graphics, dapat bigyan din ng quality na copy. Ang content strategy kako hindi nakadepende lang sa hitsura. Aanhin mo yung graphics na maganda kung basura naman lahat ng captions pati laman ng newsletter? Kaso wala, ayaw niya makinig. Tiwala siya sa binigay niyang directions kaya yon na lang ang sinunod ko. Di na ko nakipagtalo nung kinontra niya ako at hindi pinakinggan.

Wala kaming nagtatagal na client kasi ganon lang lagi yung dine-deliver niya. Nasasayangan din ako sa bayad sa kaniya kapag nagpapagawa ng content yung mga nakukuha niyang kliyente tapos ang ipo-post lang niya ay quotes. Tulad nung Pride Month, ang pinagawa niya lang sa akin eh graphics na may “Happy Pride Month” tapos ang caption niya ay, surprise, Happy Pride Month. 🥲

After 2 months na puro ganon lang, kumalas na yung client. Sobra yung panghihinayang ko saka yung thought na may business owner na naman yung magdududa sa mga social media strategist kasi napaso na sa ganong klase ng serbisyo.

Di ko itatanggi na ilang beses nang sumagi sa isip ko noon na sulutin na lang yung client kasi ang laki talaga ng panghihinayang ko pero hindi naman din ako ganong klaseng tao.

Nakakapagod din talaga yung taong ayaw tumanggap ng tulong kasi feeling nila mas magaling sila lagi. Hahaha! Hindi na ko magugulat kung hindi niya ma-close yung target niya o kaya susubok pero after 2-3 months, kakalas na samin.

[artemicia]

Ang dami kong gastos lately pero iniisip ko lagi na kikitain ko rin naman yung nawala at babalik din sakin, sa paraan man na hindi ko rin inaasahan (ehem more raket pls).

Bumili ako ng sampung bote ng calamansi concentrate doon sa kaibigan ng magulang ko. Nawalan kasi siya ng trabaho tapos may tatlong anak na binubuhay. Yung asawang babae nakafocus naman sa bunso kasi may autism din. Nakwento ni mama na binigyan din nila nung nakaraan ng pera kasi wala na silang pangkain. Sa totoo lang ayokong nakakarinig talaga ng mga gano’ng kwento. Nahahabag talaga ako. Lalo na, iba ang pangangailangan kapag may anak kang may ASD. Sakto nagre-resell sila nung calamansi kaya sabi ko kay mama bumili ulit kami, saktong pamalit din sa soda. Sana kahit paano nakatulong naman kahit paano. Malambot din talaga puso ko sa mga tatay na nagsusumikap kahit anong hirap kasi naaalala ko sa kanila yung tatay ko.

Binigyan ko rin ng allowance yung mga kapatid ko pati si papa. Nakakatawa pa nga kasi sabi nung isa kong kapatid, namali raw ba ako ng send. Sabi ko sa kaniya talaga yon at pagdamutan na niya kahit maliit lang. Yung isa ko namang kapatid gusto ko sana na makabili siya ng kaunting luho para sa sarili niya kasi siya lang ngayon ang may stable work sa kanila ng asawa niya. Si papa naman house husband ngayon kaya kaunting pa-thank you rin sa pag-aasikaso niya.

Bumili rin ako ng gift para sa asawa ko. Sabi niya bumibigay na raw kasi yung Razer Earbuds niya kaya sabi ko bili na siya ng bago. Minamata niya yung headphones ng Bose nung nakaraan kasi paboritong brand niya yon noon pa, kaso ayaw niyang bilhin kasi namamahalan siya kaya ako na bumili. Hahaha! Gusto ko rin sana mabago yung mindset niya sa gano’n eh, lalo na’t hardworking siya at good provider kaya gusto ko na matutunan niyang hindi masama regaluhan yung sarili paminsan. Sabi ko nga hindi mo naman gagawin yan linggo-linggo. Ayun, excited na ako dumating kasi alam ko talagang gusto niya yon.

Naghanda rin ako nitong weekend kasi public talk din ng asawa ko sa local congregation namin tapos in-invite namin yung kapatid ko saka asawa niya. Tapos nag-thank you yung asawa ng kapatid ko sakin at humingi ng pasensya kasi wala raw silang maisukli sa amin. Sabi ko wag nilang iisipin yon kasi masaya akong nagkakasama kami over good food. Kako kaligayahan ko na mabusog kaming sama-sama.

Pero totoo talaga. Eto talaga rin kaligayahan ko ngayon, yung nareregaluhan ko yung mga mahal ko sa buhay, nadadala kung saan, napapakain ng masasarap. Yung makatulong sa mga taong alam kong nagsisikap talaga.

Sana next year mas lalo pa akong mag-grow sa work para mas lalo ko pang magawa ‘to. 🙏🏼

[artemicia]

Nahiwagan ako kay Rica P. kasi alam kong devoted Christian siya tapos ngayon nababasa ko sa posts niya ‘yong sinasabi niyang “deconstruction.” Sa totoo lang wala akong idea kung ano ba ‘yon, pero ang alam ko lang, siya ‘yong tipong sobrang ma-preach noon. ‘Yong parang kapag may sinabi siya, parang batas na. O kaya parang end of story, period.

Dahil sa mga katulad niya kaya hindi ako nagsasabi talaga ng religion sa mga kakilala at kaibigan kasi feeling ko isa ring factor ‘yon na baka layuan ako o kaya may impression agad na KJ ako. Sa totoo nga lang may iba-iba pang sekta ‘yan, at hindi ko siya kasama sa sektang ‘yon. Pero kapag sinabi mong Christian ka, parang naisama ka na sa mga gano’ng uri.

Sa totoo nga niyan, may preaching work din kami. Pero hindi ako namimilit na makinig sa’kin kung sino man ang makakausap ko. Sino ba naman ang gusto ng pinipilit? E ako nga ayaw ko ng gano’n. Yamot na yamot nga ako kapag pinipilit ako noon ng asawa ko sa isang bagay na hindi ko gusto.

Hindi rin ako ‘yong tipo ng kaibigan na papayuhan o sasabihan ka tapos pupupugin ka ng Bible verses. Unless manghingi ka ng opinion ko na base sa paniniwala ko.

Hindi rin talaga ako judgmental sa kung anong pamumuhay meron ang isa kasi alam ko sa sarili kong makasalanan din ako kasi walang perpekto. Iintindihin kita sa abot ng makakaya ko at magiging kaibigan ako sa’yo na walang bahid ng ka-impokritahan.

Pero ang gusto ko lang talaga sabihin ay hi, hello, hindi ako tulad nila. Hindi rin ako KJ kaya let’s be friends. Uwu.

[artemicia]

Nag-download ako ng gratitude app kasi gusto ko sana ulit subukan na mag-journal saka makatapos ng planner. Gagamitin ko sana yung mga prompt na makukuha ko doon sa app.

Tapos binuksan ko ngayon, ito yung bumungad sa’kin. 🥹

Sign na ba ‘to na kumawala sa takot at pangamba na hindi ako magaling? Kasi ang lakas maka-hold back, sa totoo lang. Lalo na pagdating sa trabaho. Gusto ko mag-scale pa. Gusto ko taasan pa ‘yong SMM package ko. Gusto ko pa kumuha ng mga client lalo na sa naiisip kong low ticket offer.

Sana tulad next year makakuha ulit ako ng magandang break. Gagalingan ko pa saka sisipagan lalo. 🙏🏼