artemicia

[artemicia]

Ang lala ng pagod ko. Sana this year makagetsung ako ng aligned clients saka yung di masyado rin malayo ang age gap na parang nanay ko na kasi iba talaga isip nila. Ang hirap din paliwanagan. 🥲

Please biyayaan niyo po ako ng talent sa pag-acquire ng clients. Please please please. Thank you po. 🙏🏼

[artemicia]

16th anniversary namin as mag-jowa nung 26. Nagce-celebrate pa rin kami taon-taon kahit simpleng handa lang or date tapos naisipan namin kumain sa Burrow Cafe. Matagal ko nang gusto puntahan ‘to kaso wala lang kaming time. Buti na lang nagpa-reserve ako kasi pinapasok agad kami saka okay din kasi wala masyadong tao.

Ang cute nung cafe na ‘to kasi nasa ilalim siya ng lupa. Hahaha. Tapos 96 steps down ‘yung hagdan pababa kaya kung may kasamang matanda, medyo alalay lang. Attentive din ‘yung staff, hindi mo na kailangan tawagin kapag ipapakuha mo na ‘yung plate mo kapag tapos ka na kumain or magpapa-refill ka ng water. Na-appreciate ko ‘yon kasi ang dami kong uminom ng tubig.

Hindi ko na nakuhanan ng pictures ‘yung ibang pagkain namin pero ang sarap ng watermelon and kesong puti salad nila! Hindi ako masyadong fan ng kesong puti pero bumagay sa salad kasi deep fried at crunchy.

Um-order din kami ng roast chicken kasi naalala ko ‘yung episode sa You na pinagluto ni Love si Joe ng roast chicken tapos tinuro niya kung paano kainin na dapat may tigkakaunting gulay, chicken, tapos iru-rub doon sa parang sauce. Pero pinakanagustuhan ko eh ‘yung mashed potato kasi walang buo-buo at hindi dry, tapos matamis ‘yung sauce? Hindi ko siya malimutan. Hahaha.

Sobrang sarap din ng kalamansi pie at dayap creme brulee nila! Maasim talaga ‘yung pie pero nagulat kami kasi bagay na dessert.

Ang sarap din ng iced mocha nila kasi hindi matamis. Ayoko kasi ng mocha na tinamisan lang eh. Lasa ko ‘yung chocolate na hindi matamis kaya tanggal umay sa dessert namin.

Sana makabalik ako dito na kasama naman mga kaibigan. Kapag meron sa inyo mapapadpad ng Antipolo, kain tayo dito, please!

[artemicia]

Kung agit ka sa work at hindi mo malabas masyado o hindi ka makapagsabi ng masasamang words, mamaril ka na lang. Hahaha!

Pero seryoso, kapag tinatamad ako magtrabaho o feeling ko pigang-piga yung utak ko at walang creative juice, naglalaro muna ko tapos dito ko na rin nilalabas yung sama ng loob ko sa buhay.

Hindi pala dapat cozy game ang nilalaro kapag nabu-burnout ka o stressed sa work. Naglalaro na lang ako ng Stardew Valley o Sims 4 kapag feel ko.

Pero ngayon sobrang enjoy ko maglaro ng Valorant bago mag-work.

[artemicia]

Kagagaling ko lang sa sinusitis tapos eto naman, sore throat at sipon. Pinagsabihan tuloy ako ng asawa ko na bawasan ko na raw ang malamig at matamis.

Tapos ganito makikita ko sa mga pinamili niya. Joke time ba ‘to? Kahit siya natawa na lang nung sinabi ko na akala ko ba wag na sa matamis.

[artemicia]

Nakakatuwa lang panoorin si Bretman. Pagkatapos niya mag-grind at magpayaman, ngayon makikita mo siyang nagpapakain ng mga manok tapos nagtatanim ng mga puno ng mga paborito niyang prutas, uuwi at magbabakasyon dito kung kailan niya gusto, saka yung suporta niya sa pamilya niya alam mong nandoon pa rin.

Kahit ganito lang sa buhay na ‘to po, please. Di ko naman kailangan maging kasing yaman niya pero yung maalwan ako at ang pamilya ko, goods na ko.

[artemicia]

First weekend ko ngayon na hindi magwo-work. Dahil sa nakaraang burnout ko, doon ko rin na-realize na hindi ko napapansin pero nagsimula na siya patapos ng 2024 at nag-reflect sa work ko.

Hindi kasi talaga ako creative, yon bang hindi ma-art talaga kaya sa content strategy ko binabawi. Pero dahil sa pressure na rin na laging maganda yung output, kahit weekend nagwo-work ako tapos iniisip ko na lang na at least bayad pa rin ako.

Kaso na-frustrate yung client ko pala at ngayon lang niya sinabi sakin. Sabi ko pressured kasi ako. Nakikita ko kasi siyang uma-attend ng events para mas mapaganda pa yung app niya at totoo namang nakaka-inspire. At the same time, nagkaroon ako ng feeling na kailangan ko pa galingan para makasabay ako sa kaniya.

Tapos sabi niya ayaw niya kong mag-work ng weekends. Nung nabasa ko yon, naisip ko rin na i-grab na yon kahit hindi ko mahi-hit ng sakto yung income ko. Okay na sakin kesa naman hindi ako maging masaya sa pagiging SMM.

First time ko kaninang magising ng tanghali at walang iniisip na rush o deadline. Sabi ko sa asawa ko maglalaro ako ng Sims 4, eenjoy-in ko na kako yung weekends ko at susubukan kong maging chill lang.

Ayun. Happy weekend! Hehe.

[artemicia]

Feeling special ako kahapon kasi bukod sa panganay na anak, pamangkin, apo, apo sa tuhod ako, nalaman ko kahapon na triple 🔥🔥🔥 pala ako. 😆

Alam ko yung iba ayaw ng 🔥 friends pero please, mabait naman ako saka hindi ako nangsasapaw. I-friend niyo pa rin ako. 🥹

[artemicia]

Eto lang din talaga minsan yung kinakahiya ko, yung labeled tayong mga Pilipino na nagnanakaw ng work ng iba.

Meron kasi akong kapalagayan ng loob sa Instagram na SMM din tapos nag-launch siya ng SMM templates sa Etsy, tawagin na lang nating siyang R. Alam kong pure hard work niya yon kasi nakailang revise pa siya tapos yung final templates niya, lapat na lapat yung branding niya.

Lagi niyang pino-promote yon sa Instagram stories at posts niya kaya kilalang-kilala ko sa isang tingin. Bumili rin ako nung isang template niya bilang support saka para mapabilis yung ibang process ng client onboarding process ko. Binigyan niya nga ako ng libreng access sa templates niya para sa feedback ko raw saka as a way of thank you sa support ko sa kaniya pero sabi ko wag na, bibili ako sa store niya kako kasi gustong-gusto ko talagang nagsu-support ng small business habang kaya ko.

Sakto lumabas na lang bigla sa FYP ko yung isang SMM na gumagamit ng proposal niya. Akala ko supporter din ni R, baka shino-showcase lang kako kung paano niya ginagamit yung template. Kaso nakita ko ulit siya sa Facebook, tapos yung proposal, pinapamigay niya lang for free. Sa loob nung proposal nandoon na rin yung strategy template ni R.

Ayun, sinabi ko kay R para makausap niya yung SMM na yon para kung sakali man eh i-take down yung mga post niya na nagpapamigay nung proposal. Syempre sobrang dismayado si R, tapos alam niya nga raw na bound to happen soon kasi marami raw Pilipino ang nagnanakaw ng digital work ng iba. Medyo nahiya ako sa sinabi niya tuloy. Minsan talaga ang hirap ipaglaban ng kapwa mo eh. Hay.

[artemicia]

Ang hirap ng cravings natin for today’s video… samoyed. 🥲

[artemicia]

Akala ko easy mode lang ang February… hindi pala. 🥲

Nagpasya yung client ko na mag-launch ng premium subscription ng app niya nung Valentine’s Day, at saka lang sinabi sakin nung Feb 8 na. Ang gusto niya pa may pre at post launch na posts.

Stress at puyat malala ang inabot ko sa buong linggo na yon kasi minsan for approval na, bigla niyang babaguhin yung format. Carousel post na tapos bigla niyang ipapagawa na reel. 🥲

Tapos sakto pa na nagyaya mag-Tagaytay yung friends ng asawa ko, ang ligaya ko pa sabi ko eh madadala ko yung work ko kasi may laptop na ako. Pagdating naman doon sa bahay, sumaktong sira yung internet nila tapos walang signal ang Smart kaya iginapang namin na maki-connect doon sa kasama namin na naka-Gomo.

Dagdag puyat ulit kasi hindi ko magawa nang mabilisan yung trabaho sabay inallergy pa ko. Feeling ko tatagos na ko sa pader kasi isang linggo na kong walang tulog. Sabi ko sa asawa ko pwede bang matulog ako nang matulog paguwi kasi hindi ko na kako kaya. Ayun kahit siya rin may work paguwi namin pinauna niya akong makapagpahinga tapos siya muna nagbantay kay Harvey. 🥺

Kaso ilang araw lang pagkagaling namin ng Tagaytay at habang nagbabawi ako ng tulog, naramdaman ko may pressure sa mukha ko. Yung parang pilit pinipiga yung bandang pisngi ko. Ayun, naka-pain killers ako ngayon, sabi nung kaibigan kong nurse eh i-round the clock ko at pag di bumuti eh magpa-check up. Pero sana bumuti kasi di ko trip talaga yung nagpupunta sa doctor.

Ang dami ko rin dinamdam lately. Ang hirap pakitunguhan ng mga tao ngayon. Di ko rin maintindihan yung iba kung ano bang gusto nila, kung i-keep ba ako sa buhay nila o ano.

Tapos na rin pala yung rebranding ko. Okay naman sana kaso sabi 4-5 weeks ang ETA. Naging 3 months. Plano ko pa naman mag-launch nung January. Eto malapit na mag-March. Hay. 🥲

[artemicia]

Ang sama-sama ng loob ko kasi napagbuntunan ko si Harvey ng kabadtripan. Dahil na din siguro sa pagod dahil walang maayos na tulog, tapos yamot ako sa mga taong nasa paligid, pagbaba namin kanina galing sa meeting didiretso na sana ko para magbukas ng pinto.

Kaso nataranta si Harvey kasi naging routine na namin na kami ang magbubukas at sara ng gate bago buksan ang bahay, kaya hinintay muna namin na makapasok yung sasakyan sa garahe. Mas lalo akong nainis kasi ang dami kong bitbit tapos hirap na hirap akong magsara ng gate.

Pagbukas ko ng pinto ng bahay, sabi ko kay Harvey umakyat na siya. Kaso hindi siya tumuloy sa pagpanik, hinintay niya pa ko kaya tinapik ko siya likod para senyasan siya na umakyat na pero napagtaasan ko siya ng boses. Nung nakaakyat na ako, nakita ko siyang nasa sala tapos ang sama na ng mukha, tapos tuluyan nang umiyak.

Nadurog puso ko. Alam kong nasaktan siya na napagtaasan ko siya ng boses. Nag-sorry agad ako sa kaniya tapos sabi ko hindi ako galit. Nag-sorry ako ng maraming beses saka niyakap ko siya, baka sakaling maramdaman niya na totoong hindi ako galit saka nagsisisi ako. Sabi ko mahal na mahal ko siya tapos nag-sorry pa ulit ako ng ilang beses.

Hindi ko kasi narinig yon sa mama ko nung lumalaki kami kahit kilala niya ako na mas madaling masaktan kapag pinagsalitaan, tapos hindi rin siya vocal sa pagsasabi na mahal niya kami kaya kay Harvey ko iniba ang ihip ng hangin. Gusto kong masanay mag-sorry tuwing nasasaktan siya saka oras-oras ko sinasabing mahal ko siya. Para sa akin kasi hindi porket magulang ka, hindi ka na magpapakumbaba para humingi ng sorry kapag nasaktan mo yung anak mo.

Lalong nadurog yung puso ko nung pumasok siya sa office tapos nagyayaya nang matulog. Dahil sa may rush ako tapos night shift naman ang daddy niya, hindi namin siya napagbigyan. Paglabas ko ng office, nandoon lang siya sa sala, naglalaro habang hinihintay kami. Naiyak na lang ako sa sobrang pagkakonsensya.

Tapos bago kami matulog, tinanong ko siya, love ba niya kako si mama. Di naman ako nag-expect ng sagot since non-verbal pa rin siya tapos usually sobrang bulol at inuulit lang niya yung sinasabi namin kasi may echolalia siya, pero sumagot siya kahit bulol ng “love you mama”. First time niya yon sabihin sakin. 🥺

Sana mas malayo pa marating ng improvement niya. Gagawin ko lahat para lang masuportahan siya.

[artemicia]

Ang bilis ng agos ng buhay nitong mga nakaraan, tapos eto ako, nalulunod.

Biglang naisip ng kliyente ko na mag-launch ng update ng app niya sa Feb 14 at last week niya lang ako in-update. Naghapit ako hanggang weekend pero Monday na niya chineck yung content kaya ang daming revisions ngayon.

Nagkasakit din kami two weeks ago, tapos ang tindi ng hika ni Harvey, nag-alala talaga ko. Sa amin limang magkakapatid, ako kasi yung walang hika kaya di ko alam ang simptomas. Hindi rin ako nakatulog non kasi naririnig saka nakikita ko yung hininga ni Harvey na malalim talaga tapos nilalagnat pa siya.

Dahil din don, di kami masyadong naka-attend ng meetings tapos malalaman ko pa na may sumabon sa asawa ko at nag-long message. Hindi pa nakuntento, pinost pa sa GC nila. Kaya medyo may sama ako ng loob na hindi man lang muna nangamusta kung okay ba kami o bakit wala kami.

Ngayon naka-attend na ulit kami pero may nagparinig pa bago matapos ang meeting. Nawala tuloy ako sa mood kasi ang tanda-tanda na, ka-lalaking tao pa, tapos magpaparinig ka.

Alam mo yong pagod ka na nga sa trabaho at sa iba bang bagay tapos may mga tao pa sa paligid mo na ang sarap kurutin ng nail cutter.

Halaman pala yan ng kapitbahay namin. Tuwang-tuwa ako sa hugis kasi feeling ko laging sasalok ng tubig ulan. Wala lang.

[artemicia]

Mukha lang masungit dito pero sobrang bait at clingy. 🥹

[artemicia]

Tawang-tawa ako kasi ang dami ko pala nabili. Last week kasi napagusapan namin magkakapatid yung mga chichiryang pinupuslit namin kapag wala si mama. Ayaw na ayaw niya kasi kaming kumakain ng mga ganito eh paborito ko yung sweet corn. Tapos lagi sinasabi ni mama na pagkain daw yon ng isda. 🤣

Basta marami siyang ganon. Kaya sabi namin magkakapatid, sa Monday, magdadala kami ng mga chichiryang ayaw ni mama. Wala na siyang magagawa kasi may asawa na kaming tatlo. Hahaha!

Tapos bumili rin ako ng nougat, butterball, Mikmik, jackstone, saka plastic balloon. Mga bagay na di na rin naabutan ng bunso namin kasi 2012 siya pinanganak, ang layo ng agwat sa aming mga batang 90s.

Sinadya ko rin talaga ipadeliver kila mama para makita niya ‘to lahat. Wahaha!

[artemicia]

i want a wealthy quiet life.

[artemicia]

Kahapon medyo nalungkot ako kasi pakiramdam ko lagi akong last choice ng mga tao. Dalawang magkasunod na halos parehas na scenario yung nangyari kahapon na naramdaman kong hindi man lang ako naalala. Maliit lang na mga bagay pero alam mo yon, minsan yon pa nga yung malaki para sayo kasi nga doon mo mararamdaman ba importante ka pala kasi naiisip nila yung gusto o ayaw mo.

Hindi ko na sana dadamdamin pero tao lang din naman ako, kahit hindi naman dapat, nakompara ko pa sa kung paano ako magmahal ng tao at magbigay sa kanila ng pagmamahal. Lagi akong nakakaalala na, ay, magugustuhan niya ‘to, favorite niya ‘to, at masaya ako sa ganon kasi gusto kong maramdaman nila na mahal ko sila eh. Hindi rin naman ako naghihintay ng kapalit.

Pero gusto ko rin naman maramdaman na may ganong klaseng nagmamahal sakin. Yung kahit paminsan eh maaalala ako.

Tanggap ko na nga eh na kaya hindi ako yung anak na kinukumusta at inaalala noon pa man kasi tingin sakin ng mga magulang ko eh ako raw ang strongest at oo, sa kanila nanggaling na yon ang tingin nila sakin. Di ko naman na kinontra.

Pero ayun lang. Gusto ko rin nung may nakakaalala sakin paminsan. Malaking bagay sakin yon. Ganon din ako sa mga taong nagbibigay ng materyal at pagmamahal out of nowhere sa anak ko, minsan gusto ko pa nga ibalik ng sampung beses kasi sobrang naaappreciate ko yung mga ganon kasi alam mong naiisip nila yung bata kahit hindi nila masyadong nakikita.

Ayun lang. Gusto ko lang din na mahalin din ako. Hindi ko tuloy alam kung mahirap ba akong mahalin na tao. Haha.

[artemicia]

Sobrang pagod ako last week dahil sa paglilipat. Original plan ko talaga ay dahan-dahanin lang kasi settled naman na yung payment. Kaso biglang pinalipat yung aircon sa bahay. No choice kundi sumunod doon agad kasi hindi naman kami makakatulog ng mainit lalo na si Harvey. Mainit kasi sa dati naming bahay kasi walang maayos na ventilation kaya madalas ang tawag namin sa bahay na yon eh pugon.

Medyo na-stress lang ako kasi unang-una, walang internet. Buti na lang marami nang na-approve sa content calendar namin kaya scheduled na lahat. Pero ang hirap pala talaga kapag data lang ang gamit mo sa work. Kaya hindi talaga uubra yung iba na nagtatanong kung pwede bang maging VA o SMM gamit ang phone at data lang.

Bukod doon, nagmadali rin kami maghakot ng mga damit tapos kulang-kulang halos ng mga gamit sa bahay kaya panay takeout kami kasi ayoko na lang ma-stress. Nakadagdag pa sa bigat na may kasal kaming pupuntahan tapos may role yung asawa ko doon sa kasal kaya dapat maaga kaming dumating. Tapos na-realize namin na wala kaming susuotin na akma sa motif kaya napasugod kami sa mall para bumili ng damit.

Minaximize na rin namin yung pagpunta, bumili na ako ng mattress saka bed frame. First time ko bumili ng gano’n kamahal pero no regrets kasi para naman din sa mag-ama ko yon.

Kinailangan din namin gumamit ng connection kasi ayaw kami asikasuhin ng PLDT sa paglipat ng internet. Ayun, nakisuyo na lang kami sa tatay ng kaibigan ko tapos nag-Converge na kami. Within the day nakabit na siya. Akala ko aabutin ako ng Lunes na data pa rin ang gamit, baka maiyak na lang ako sa gedli.

Ang gulo pa rin ng utak ko kung ano bang uunahin ko at paano ako magba-back to normal kaso feeling ko natambakan ako ng mga gawain. Sana maplantsa ko naman ‘to ngayong linggo.

Eto pala yung binili kong kama, hehe. Ang saya ko kasi ang kapal niya saka ang sarap higaan. Kakarating lang kanina kaya first time namin mata-try. Ayun, nakatulog na nga ‘yung mag-ama ko. Nainggit tuloy ako kasi nandito pa ko sa office. Hahaha!