#Titelverklaring

[josephinesliteraireblog]

Slaap!

Hallo beste lezers,

Onlangs moest ik voor school een boek lezen. Over dit boek, genaamd Slaap! moesten we vervolgens ook een leeservaring over schrijver (die ik met jullie spoedig zal delen).

Deze post wijd ik toe aan: Hoe ik het boek vond, wat me interesseerde en een beetje de algemene informatie.

Slaap is een nederlandstalig boek geschreven door Annelies Verbeke. Het is een psychologische roman uitgegeven in 2003. Het heeft 190 pagina's en is geschreven in de ik-perspectief. Het algemene thema van dit boek is slapeloosheid, maar er zijn ook verschillende onderliggende thema's in het verhaal. Het boek speelt zich af in een stad dichtbij de kust.

De titelverklaring van het boek is dat je niet zomaar kan slapen. Een commando: "Slaap!", kan je niet effectief geven. Slapen gaat van zelf en zo niet dan rust je ook niet.

Er zijn twee hoofdpersonages in het boek: Benoit en Maya. De perspectieven verwisselen in het boek zonder waarschuwing, hierdoor werd het soms moeilijk om te weten wie er nu de verteller was. Maar door deze afwisseling werd het wel interessanter. Ik heb persoonlijk nog nooit een boek gelezen dat wisselde van perspectief zonder van hoofdstuk te veranderen, de naam er bij te schrijven of van het lettertype te veranderen. Daardoor werd het al te meer interessanter om te lezen. Ik denk dat de schrijver van het boek het opzettelijk deed. In het begin van het boek waren de verschillen van het denken en leven veel anders tussen de personages, maar hoe meer de hoofdpersonages met elkaar omgingen des te meer je het verschil niet zo goed wist. Zo liet de schrijver tonen dat de personages vrij veel op elkaar leken en meer dan alleen slapeloosheid gemeenschappelijk hadden. Misschien was het niet perse alleen dat , maar iets anders, iets dieper, dat er speelde in het verhaal. Er was iets onderliggend dat ze probeerde te vertellen des te meer je verder las.

In dit boek was detail en aandachtig lezen heel belangrijk om het boek beter te begrijpen. Persoonlijk heb ik dit boek te snel en te onopmerkzaam gelezen. Pas op het einde had ik het gevoel van: " Misschien was dit boek toch wel meer aangenamer geweest als ik maar meer attent had gelezen." Ik heb dit boek voor school gelezen. Vorig schooljaar moesten we boeken lezen die niet zo interessant waren om te lezen. Misschien omdat ze iets te kindeerachtig waren of zelfs te makkelijk waren om te lezen. Ik had de hoop verloren wanneer het ging over boeken lezen voor school. Maar dit jaar was het anders. En nu heb ik wel spijt.

De manier van schrijven, de intonatie en het verhaal was mooi geschreven. Was het het allerbeste boek in de wereld? Nee. Wat het een prettig boek om te lezen? Ja. Zou ik het opnieuw lezen? Misschien. Het boek was geen meesterwerk, maar het was niet niets. Het heeft me dingen bijgeleerd en dat is het belangrijkste dat telt. Voor mij moet een boek enkele criteria bevatten om het goed te noemen: interessant, goed geschreven en informerend. Slaap! heeft ze alle drie.

Ik geeft dit boek een 7/10. Het is een goed boek voor +15 klasse.

Josephine :)

[gabrile]

Titelverklaring

Titelverklaring

Dit boek heet zo omdat heel het verhaal gebaseerd is rond ‘een diner’ waarbij 2 broers met hun vrouwen een gesprek hebben over hun kinderen.

Gabriele S 

[wieisdemol2022]

Opdracht 1: Lijn(ver)diensten

Na het afvallen van Jaike reizen de kandidaten verder naar Zhengzhou, de hoofdstad van Henan. Ze gaan per bullet-train en hebben even momentjes voor hunzelf. Wat ik apart vind, is een opmerking van Rik voorafgaand aan het reisje. Hij geeft aan dat de kandidaten nét €1500 in de pot hebben gespeeld en stelt dan de vraag of dit komt door de lastige communicatie en de nood voor strategisch spel, of omdat er een mol in hun midden is? Dit vind ik een aparte opmerking omdat dat laatste natuurlijk het hele punt van het spel is. Rik weet dit jaar wie de mol is, wil hij hiermee zeggen dat de mol tot nu toe een heel goed (on-mols) spel heeft gespeeld?

De eerste opdracht heet lijn(ver)diensten en speelt zich af op de Yellow River. In de haven voor hovercrafts wacht Rik Buddy en Mil op. Hij legt uit; “Goeiemorgen. We staan aan de oever van de Gele Rivier. Hoewel de rivier nauwelijks bevaarbaar is, gaan jullie een tocht maken over het water en de zandbanken, met een hovercraft. Onderweg kunnen jullie ook nog geld verdienen voor de pot want jullie hovercraft maakt onderdeel uit van een lijndienst en jullie medekandidaten staan zo meteen te wachten bij de eerste halte. Over een uur moeten jullie allemaal terug zijn in de haven en als jullie allemaal in de juiste positie zijn, verdienen jullie €2250 (raar bedrag niet?). Ik wens jullie veel plezier en succes”.

Nou voor ons kijkers natuurlijk een vage omschrijving want het is een lijndienst en opeens zijn er verschillende posities in de haven. Maar zoals we de afgelopen jaren geleerd hebben krijgen de kandidaten uitgebreide speluitleg en krijgen wij een verknopte versie te zien. De kandidaten mochten zelfs nog vragen stellen als ik het goed heb onthouden. Afijn, het is dus de bedoeling dat de kandidaten strategisch gaan werken en de regels worden voor ons en dus ook voor de kandidaten goed uitgelegd in de hovercraft.

Hints in hovercraft (1): ·        Elke hovercraft stopt drie keer bij elke halte en vaart daarna naar de haven ·        Maximaal vijf kandidaten per hovercraft ·        Er moet per halte minimaal één wissel plaatsvinden ·        Deze duo’s mogen nooit bij elkaar in een hovercraft:          o   Leonie en Johan          o   Rob en Jaike          o   Claes en Miljuschka          o   Nathan en Buddy

Dit is natuurlijk interessant, want Buddy en Mil zijn, zo te horen, de enige twee die de opdracht uitgelegd hebben gekregen, plus ze zitten het eerste stukje in de hovercraft met de uitleg van het spel. Hoe zij dit overbrengen op de overige kandidaten is natuurlijk super belangrijk. We zien Buddy de uitleg geven hij spreekt over “Een aantal kansen om iedereen te verspreiden over de haltes”. Mil haalt aan dat het 9 kansen zijn (drie rondjes x drie stops). Dan probeert hij met behulp van deductie Jaike en Nathan bij elkaar te zetten, omdat Jaike nooit bij Rob mag en Nathan nooit bij Buddy. Dat betekend natuurlijk niet dat die twee bij elkaar moeten, dus weer foutieve informatie van Buddy, Johan geeft aan dat dat inderdaad niet hoeft. 

Hints bij halte 1: ·        In LIJN 1 en LIJN 2 zitten drie kandidaten. ·        Buddy en Rob zitten bij elkaar. 

Hints bij halte 2: ·        Leonie zit niet bij Jaike ·        Nathan en Claes zitten in LIJN 2 ·        Buddy zit niet in LIJN 1. Miljuschka wel. 

Na de eerste stop stappen “team jongens” Buddy, Claes, Johan en Rob in de eerste lijn en varen hun verder naar halte 2. Jaike en Leonie stappen in lijn 2. Vanuit de informatie uit halte 2 kan je maken dat Nathan, Claes en persoon X (voor nu) in lijn 2 zitten, en Buddy en Rob zonder extra persoon in lijn 3. Dan heb je twee variabelen, de persoon X voor lijn twee en twee personen X in lijn 1, in dit geval Jaike, Leonie en Johan. Leonie en Johan mogen niet bij elkaar, en Leonie zit niet bij Jaike. Dus dan is het logisch dat Leonie (de enige die niet bij de overige 2 mag) bij Claes en Nathan in lijn 2 moet, en lijn 1 dus bestaat uit Mil, Jaike en Johan.

Dit lieten ze ook al in Moltalk zien, ik heb het dus zelf nog even in mijn hoofd nagelopen, en wat Buddy opschrijft bij halte 2 lijkt dus inderdaad de goede oplossing te zijn. Wat ik dan niet snap, is dat Buddy en Rob verder gaan met lijn 1, terwijl zij dus volgens hunzelf ook in lijn 3 horen, en dat ze Johan bij de halte laten staan? Kijk Claes moet achterblijven, want die moet naar lijn 2, maar Buddy en Rob moeten zelf ook nog van lijn wisselen.

Ja, dan wordt het ons door de productie heel lastig gemaakt om erachter te komen waar het precies fout gaat. We zien dat iedere kandidaat de oplossing in hun hoofd heeft. Maar de uitvoering laat heel erg te wensen over. En het zou toch zo moeilijk niet moeten zijn. In principe als je in de eerste ronde de oplossing maakt, in de tweede ronde iedereen bij zijn halte afzet (en dus daarmee wissels maakt) en in de derde ronde opstapt voor het ritje terug, moet alles gewoon goed komen. Het is lastig om erachter te komen waar dat het fout gaat, er is sowieso geen goede communicatie qua uitwerking van het spel en ja, hieronder zien we de uitslag. Mil, Buddy en Nathan zitten goed, de rest zit fout.

Wat mij opvalt zonder een duidelijk persoon aan te wijzen waarbij het fout is gegaan, want dat zien we gewoon niet, is dat Claes 9 van de 10 opdrachten die nu toch wel zijn uitgevoerd niet snapt. Ook de laatste, het had niet veel uitgemaakt of hun nou in die laatste boot zaten of niet, want ze zaten verkeerd en andere zaten fout. Maar hij zaait wel paniek, hij laat Leonie bij de halte staan terwijl de hovercrafts terug keren naar de haven. Hij geeft ook bij Johan aan dat het nog niet de laatste ronde is, terwijl dat wel zo is. En het is wel vaker dat Claes de “opdracht niet snapt en warrig vind”. Aan het eind van de opdracht horen we nog wel dat Nathan het spel volgens Leonie enorm aan het tegenwerken was, ja, of dit zo is kunnen we niet concluderen, het kan ook zo zijn dat Leonie hier de verdenking op Nathan wil gooien. 

Wat mij overigens ook opviel is dat Rob en Buddy zichzelf het Moneyteam in deze opdracht noemde. Dit kan een leuke titelverklaring zijn. Welvarend, want Buddy en Rob, maar vooral Buddy, voerde de opdracht goed uit, kreeg zelfs een compliment van Rik aan het eind, maar dus ook welvarend als in team Money (ook al halen ze niet echt geld op). Is jullie nog iets opgevallen aan deze of andere opdrachten? Laat het ons dan weten!

[schrijfblogvlaken-blog]

Poep

Tijd

 Kalendertijd

 In de vroege ochtend lucht

Het zachte geluid van bladeren en steentjes onder zijn schoenen

Water was strak en glad

(…) de bladeren, die goud en geel en rood aan de walkant lagen

Ze dansten door de bladermassa’s heen (…)

(…), die nadampten in de herfstige ochtendlucht.

 Ab ovo

Een kortverhaal dat een duidelijk begin, midden en einde heeft. Ab ovo.

 Vertraging en versnelling

 Er worden geen tijdsprongen gemaakt, maar het moment dat de vrouw poep eet, wordt wel minder nauwkeurig beschreven. Dit heeft te maken met een verandering in perspectief, waar we later nog op terug komen.

 Verteltijd/vertelde tijd

 Om en nabij een half uur. Hij loopt rond, de vrouw laat haar hond uit, ze gaan in gesprek op een bankje, zij loopt naar binnen gaat op haar sofa zitten, hij kijkt vanaf buiten naar het huis.

 Ruimte

 ·         Associaties poep

 ‘Hij hield ervan om in de buurt van de singels te wandelen in de vroege ochtendlucht. Het licht in de huizen brandde dan waterig geel en het water in de singels was nog glad en strak.’

‘Waterig geel’

‘Water was strak en glad’

 Associaties diarree, poep

 ·         Singels

 Þ    Utrecht

Þ    Amsterdam

Þ    Delft

Þ    Leiden

Þ    Sneek

 We nemen aan dat het verhaal zich afspeelt in Utrecht, aangezien de schrijfster uit Utrecht komt.

 ·         Het huis en het bankje

 ‘Wat later nam hij plaats op een houten bankje, een eindje verderop. Dit bankje stond links voor een schitterend wit huis. Een huis met een statige entree – met hoge gebrandschilderde ramen en kleurig geel zijde achter het glas. Een huis met een lieflijke tuin, zo’n huis die in een zomers Engeland en Frankrijk past, maar hier altijd een beetje een deftige en uitdagende toon aanslaat.’

 Personages

 ·         Uiterlijk

 “een aardige, lange man die heel arm was”

 “en sleepten de vrouw in hun onstuimigheid achter zich aan”

“Je kon zien dat alles aan haar veel geld gekost had. Het leer van haar kleine laarsjes kromp bijna van zachtheid in deze herfstkou, en haar lange jas geurde naar bevers.”

 “twee grote, uitstekend verzorgde Deense doggen. Hun korte vachten glansden en hun rozerode tongen slingerden opgewekt langs hun brede kaken”

 ·         Contrast vrouw en man

  “Komt u hier vaker?’ voegde ze eraan toe, met een volstrekt in toom gehouden glimlach.”

 “De arme man kon zich niet langer beheersen. ‘U heeft volledig gelijk! riep hij.”

 ·         Gedrag

 Hij neemt genoegen met kleine dingen en zij is veel materialistischer en denigrerend.

 “Het zachte geluid van bladeren en steentjes onder zijn schoenen maakte dat hij zich bijna tevreden voelde, alsof hij voor een moment de eigenaar was van het water, de singels en de huizen. Dat hij arm was stak hem echter, maar veel kon hij daar niet aan veranderen.”

 “De dingen die mensen proberen, dacht ze, met de rustige kalmte van de rijken. Als ik dit vanavond aan Lidy, Cécile en Margaret vertel. Ze zullen niet geloven wat er hier buiten rondloopt, in de wijken van deze stand.”

 De personages veranderen wanneer het moment komt dat de vrouw de man uitdaagt om de twee drollen van haar honden op te eten in ruil voor haar huis. Een sadistisch en denigrerend voorstel. De man ziet echter een kans om het schitterende statige huis eigen te maken en besluit de drollen op te eten. Hij ruilt zijn eigenwaarde in voor materialistisch goed. In feite zijn de man en vrouw hetzelfde geworden. De vrouw ziet haar huis aan zich ontglippen en besluit de tweede drol zelf op te eten. Zij weet niet dat hij al besloten had om de tweede drol niet op te eten, en eet zelf de drol op. Ze heeft de situatie verkeerd ingeschat. Ze denkt er niet over na om terug te komen op haar eigen voorstel, wat ze wel had kunnen doen, dit zegt eigenlijk ook iets over haar eigenwaarde. Ze komt haar afspraak na en bedondert hem niet.

 Perspectief

 Het verhaal wordt vanuit een alwetende verteller verteld. “Er was een (…)”

Dit perspectief blijft hetzelfde. Wel wordt niet elke gebeurtenissen even grondig naverteld. Zo worden de gedachten van de man niet vermeld wanneer de vrouw de poep opeet, maar is er wel veel aandacht voor de gedachten van de vrouw wanneer de man de drol opeet.

 Spanningsboog

 Expositie

 “Er was eens (…) – maar veel kon hij daar niet aan veranderen.”

 Motorisch moment

 “De dame, die diep weggedoken in haar peperdure bontmantel nadacht over de woorden van de man”

 Opbouw naar de climax

 “De arme man strekte zijn stijve benen (…)”

 Climax?

 Je zou kunnen zeggen dat de climax van het verhaal is, wanneer de man ingaat op haar voorstel en de eerste drol begin te eten, maar ik denk dat de echte climax pas is, wanneer de vrouw besluit dat zij haar huis niet kan verliezen en zelf de tweede drol opeet, omdat hier de personages echt veranderen. Als lezer zou je je misschien kunnen voorstellen dat de man de drollen zou kunnen opeten, zodat hij het huis kan krijgen, maar je verwacht niet dat de vrouw de tweede drol opeet, zonder terug te komen op haar eerdere voorstel en de man te bedonderen.

 “Stop!’ riep ze uit.’Stop!”

 Afwikkeling

  “Het huis leek haar nu kleiner (…)”

 Ontknoping/inzicht

  “Binnen, in de warmte van het Engels ingerichte kamer (…)”

  Motieven

 Verkrijgen van hetgeen wat jou toebehoort, waar jij recht op hebt.

Vervulling van een gemis.

Materialistische waarde en eigenwaarde.

 Thematiek

 Machtsverhouding en eigenwaarde.

 Titelverklaring

 Poep

 Auteur

 Manon Uphoff

 Manon Uphoff is een Nederlandse schrijfster die voornamelijk bekend is door haar korte verhalen. In 1995 debuteerde zij met de verhalenbundel genaamd Begeerte. Het korte verhaal Poep is hier afkomstig uit. Manon Uphoff is opzoek naar grenzen en grenzen overschrijden. De korte verhalen schuren en maken de lezer nieuwsgierig, maar laat hem ook huiveren.

 Samenvatting

Begeerte is meer dan verlangen. Begeerte behelst ook passie, agressie, gedrevenheid en wil. Sommige begeertes vernielen of verwonden, andere herstellen. De mensen in Uphoffs verhalen worden beheerst door de lust en pijn van hun begeerte.

 Er is net een nieuwe roman uitgekomen van haar, genaamd ‘Vallen is als vliegen’. Ik wil hier kort dieper op ingaan, omdat het mij een heel interessant boek lijkt. Het gaat over een meisje dat door een half beest half mens wordt verleid en in zijn labyrint komt. Hij heeft haar in zijn macht en kan met haar doen wat hij wil. Vallen is als vliegen is eigenlijk een autobiografisch boek en het half beest half mens staat voor haar vader en het labyrint is zijn invloedsfeer. Het boek gaat over seksueel misbruik en incest, maar Manon Uphoff gebruikt niet deze woorden om haar verhaal te vertellen. Deze voldoen niet aan wat er is gebeurd, het zijn enkel simplificaties. In onze samenleving zijn zulke zaken een taboe, wat betekent dat de woorden ervoor ook een taboe worden. Er is eigenlijk maar een beperkt vocabulaire. Manon Uphoff schrijft vanuit een ander perspectief over deze gebeurtenissen, en dat lijkt mij heel interessant. Ik vond een goed interview met haar over haar nieuwe boek en ik vond voornamelijk deze uitleg erg mooi:

 Uit een artikel geschreven door Thomas de Veen, dat op 21 maart 2019 gepubliceerd is op de website van het NRC.

 En dan betrof het nu ook nog een onderwerp waar nauwelijks een krachtig verhaal over te vertellen valt?

„Ja, dat was een enorme worsteling, om voor dit onderwerp een krachtige verbeelding te vinden die het persoonlijke overstijgt, waarin er rijkdom is van taal en vorm en beelden. Maar ik dacht: als ik als schrijver nog iets wil kunnen zijn, moet ik die zoektocht maken. Anders zijn er geen passende woorden voor mijn ervaringen. Als die woorden er niet zijn, is het alsof de ervaringen er niet zijn. Dan is er geen taal voor wat ik ben.”

De Veen, T. (2019, 21 maart). ‘Met haar uithongering verwijderde mijn zus zich uit de geschiedenis’. Geraadpleegd op 6 oktober 2019, van https://www.nrc.nl/nieuws/2019/03/21/ik-heb-alles-in-de-hens-gestoken-a3954114